장음표시 사용
81쪽
lachio rori viro. Sed praegrussus cum paucis eqmtibus Holaia chius f platum Parphensis castra; enimuero ag crium nerum admiratus,&. Farnor sanam 'urbem ; collegae reteid, aditum ad a-s, ei foe&itu 1 ios pae re nullam, Traiectum Tr hac obses tris telasti ine que irruptionem in harusmodi castra, cum eo quide quos traherenzmilitum numem, tentandam. Id quum & Orangiore raca probarisur reuocam in praesens exemtu puertit ille se alibNaco '' 'Vt fratrem sest: na e Coloniamilliber , agereque cum Ord inu delegatis , Cessationem ambrupi toties: Expetitam tiales dila εam ita avi rigeant, nihil ' illa mon in et rata, confecturos iste Silo in , se palis contas tentur :1peram ea te ratione ; bens, quam lita
' hexare illatis armis nequauerat ., ΛΦositi x liberaturum . Arire iiii emo gnarus Alexander remarusque non Minus consilia ordinar Quam acies, illicis admonitis regio, qui Coloniae agebat, Legulo, atque hi no apud Caesarem Oratore, certis quo capitibus significatis , ob quarii poni tu AG quidem arma mimme i Io. o. rem foret , Orangi j consi bruar hic: BKMG frustrari conaregi
V x κ να quid Coloniense colloquium sta it , quidue 4n eo planuri, nares, transsati paulumiari lini Sab amictunt tu. apud Traiectimv, adipacrior em quidem, sedirmn a remininus pugnacemque sinatorio in1 po congressum aerinsidiciumquesintentianim. ncm omao moerini Aleaepstar', strinaum munit nibus41mia bini mazer; simul jacer Colonior sestus , quam helma ita palaricatio . . Niunque comes' parte a Catholicata Religionis obseruamiae, in qua haud dubie vertendus erat cardo mi, adeo semon alienos offenderat x, Vr , noo solum superiore anno, compositic ad Rodulphum CV
rem litteris, assirmauerint, promiserin O. . odfuerint, nec in nec stariotis alia sententia , quam qui iusse iocatholica Sancta mane Ecelisiae Religis colatur , , Regi cm- tilaathoinari sed adem postea erom um Re Caesarique com F 'firmauerint. Et causa in praesens crat, citreta proposito, vel si
maxime vellent, minime resilirent. Quippe cernentes, exerci tu, quem impense parauerant imminuto, regium&numero
S iama, nouo sub Imperatore ougescere ; non ab re sui se dabant principia verebantur, ne Parmensis Hinceps alia quotidie loca aut armis subi jceret, a agendi dexterit te sibi adium
82쪽
i steret, ut mirum non esset, si ad conditiones pacis perquam sos sicitὰ addixerint animum, habituri praesertim Rodulphum Cae
sarem pacificatorem, aequum Illum quidem mediumque I , sed Matthiae ordinibus Innexi fratrem . Ex altera parte re putabat apud se Philippus Rex, prouincias exutae obedientia restituere armorum Ui, anceps aut tardam fore. Quippe urbes
illic esse opulentas, ac Validas: populos & suopte ingenio, longo belli usu militares: nec delaturos finitimos Principes peneam oςcasionem perstare illud exaestuans discordijs mare: 1 quo Hispanortim potentia prospere velificant1um si minus
haurienda, Certe laceranda, atque a cursu retinenda colluctare tur. Itaque ad mitiora conuersas, Quas vivo adhuc Ioanne A striaco inierat concordiae vias, eas nunc ; Alexandro Farnesio successore, resumendas putauit, eodem Rod alpho Caesare controuersiae arbitror nec pro se Coloniam delegato, qua quem prius nominauerat, Carolo ab Aragonia Castri ueterani Principe, ac Terranouae Duce, prudentiae integritatisque singularis. quas ille potissimam virtutes in administrando nouem
annis Siciliae Regno, Philippo Regi apprime probauerat. Hui
super cetera mandata commentario, uti asolet, comprehensa,
arcanum addidit libellum,in quo mente ipse sua uni illi penitus
denudara, iubet eum prima mandata ex huius praescripto interpretari. Eius libelli, cuius exemplum a Terranoua ad Alexam drum unice transmitti Rex voluit ; ego, quoniam clam ceteris fuit, deinde pendent sano complura, ad quae aegre penetrare' rur, si immam hic aperiam ,Nam quemadmodum integrae se tentiae intellectum non assequeris, si vox una litteratae desit, quas ex reliquis non facile suppleas: ita intimum negoti j sen-itim agitati inter Viros, qui locum tempusque captantes toti non prodeunt, vix elicies, nisi ex opertarum patefactione re
tum subinde iuueras. Principio, quod in generali legationis commentario Ducem Rex edocet, hic quoque iamonet. ALmissum a se Rodulphum Caesarem, ex proainciarum voto ac tuo, controuersiae arbitrum, atque sequestrem di ita tamen, ut nihil de integrimie tum Religionis Catholi Ce Romanae , tui , obedienti e sibi debitae detrahatur: nec quidquam de decreto remouendi Archi ducem Matthiam ex administratione Belgica immutetur. In haec tria nihil iuris Caesari retustum, siecit eius Oratori verbo scriptoque declarauerit, & Dux ipse scriptunia ans xerit, secumque exemplar abstulerit. Tribus his e extra disceptationem firmis ratisque, quod spectat ad pacificationem Candauensem, cuius confirmatio postulatur a partibus, licet in
sar Co atrouersae arbiter Carolus Terra nosa Legatus Resti Huius duplex in Etructiope eruis, ct arcan a
Arcanae summae de author at Caesaris,
83쪽
priore commentario ipse nrandet, ne in quatuor CX IllὶU. Capi- i s tibus Dux assentiat Ux ; nil nitrum in foedus inter prouincias initum , in generalem Carum conuentum, in edictorum moder tionem,&in aliqua ad O angium pertinentia; in hoc tamen arcano ait, si in laedere non rescindendo prouinciae immutabiliter insistant, haud grauate annuendum, quum huiusnodi multorum foedera per se ipsa casura demum sint, ubi obedientia uni restituatur. conuocationem vero prouinciarum, quam ast eomiozatione Ioannes Austriacus Gubernator admiserat, non videri quidem p Q 'ς m praesentia, uti tunc fuerat, necessariam: quum in Coloni QR
si conuentu a Caesare, at oue a Legatis componi nunc possint Omnia, qtaae ad generales prouinciarum carius referri solent . si ramen aliter concordia iniri nequeat, hoc quoque dissimula dam. Iam quod in priore commentario, idem in altero prae- δε edictis tu hκ- cipit Diaci, Vt praecaueat, ne sermo de edictis aduersis haereti Wxiς mitigandis inseratur, illatusque curet ut praecidatur: addit tamen in hoc secretiore, si ea disceptatio euitari non possit, timmeaturque ne mitigatione, quam postulent, pernegata, cete xa dissoluantur; permittendam, cum ea tamen cautela, qua vcum illo priuatim verba fecerit. praesertim quum eiusmodi edicta leges denique ciuiles sint, parentium bono attemperan dae : maius autem bonum sperari reconciliatis per eam mod
rationem prouincns, quam si abiectis Principe N edictis eius,
e raso emis omni pessum eat. At quod ad inanium sp vincus' mitten- chat, nulla ratione permitteridum, diutius in Belgio illum de- gere: neque prouinciis contra nitentibus cedendum: nec '
lum veluti pretium pro discessu: vltro quidem offerendum ; sed
si ea gratia postularentur aliqua, concedi haec posse. primum oppida, arces, bonaque omnia, quae Orangit tuerant, resti
tuenda, sed eius filio, ne qua patri occasio turbandi prasenti sua Belgium relinquatur ad haec, filium pristina libertate rimnandum, inque possestionem paternorum bonorum Protinu inducendum: ijs bonis exceptis, quae sunt in Burgundiae Comi
tatu, quorum loco tantundem alibi rependendum : quamquam haec ipsa bona si adaemolliendum abitum repetantur, haud n ganda. praeterea praesectura ac mu omnia in filiam transferenda, quae in Hollandia Zelandia pae, regio diplomate, a ministrauerit pater: nam Belgici misis praesecturam, quaeque, alia in illum foederatae prouinciae contulerunt, nolle rata haberi . denique si haec omnia abituro laomini adhuc non sussiciant, postuleturque insupex aliqua pecuniae summa, neque hanc, neque quamcunque persimilem-nditionem repudiandam:atque
84쪽
due adeo vel Centena nummom aureorum millia, quibus pax Belo io ematur, adhibitis quibus par est cautionibus, Orangio liberaliter offerenda: atque Iaac una suti aiebat) crissi, qua no xius incentor Que malorum humor expellatur, Belgium aliquam do persanandam. Post haec de cessatione armorum differens, qudim Caesaris nomine Orator eius postulauerat lair, s1 ea Caei, rei Pacificatores, Duxque ipse, & Belgi, Gubernator com morum. eordiae conducibilem arbitrentur, haud abnuendam. Postre inb Ducem secretis hisce mandatis instructum admoner, ne ea cuiquam, ne Caesisi quidem aperiat: imm5 neque primi etiam
commentarii capita cum eo communicare opus esse . exquirentique Caesiri, ut moris est, quaenam ab Rege mandata legatus perienda Caesiti l libeat, ne forte ea caelando hominem offendat, illorum loco proserat exemplar eius scripti, quod Oratori Caesareo in Hispania datum est: ac dicat, quum praeter illa tria scripto excepta,&pauca quaedam ad eorum Complementum pertinentia , . verbo ubi ab Rege significata, Cetera in unius arbitrio Caesaris sapientiaque reposita sint , id scalicςt mandatorum omnium instar esse . AkoΑ91s in hunc modum ab Rege monitis imbutus franouκ
ranoua, abiens aula per Italiam Basileam venit, Coloniam ii de petiturus: reperitque ibi Alexandri litteras, quibus grostula- Alexanderitur homini aduentum a quo sperari tum demum posset, ob singularem eius prudentiam, pacificatio prouinciarum , si eae esent prouinciae, quae pacari vellent. sed sibi persuasam sui sen- Aoebc ὰρ stitiitentiam illi suam semel aperiat, ac simul de Rata rerum in Bel -
gio eum praemoneat nouum illum Belgarum conatum cum
Rege de concordia transigendi, Orangij dolum esset ut calento tiColonienses inter Proceres de communi pacifigatione negotio, in petenda pac
videri possint honeste duo petero alterumus ab inc ata que illos angitὶ peculiari Uvallonum reconciliatione desista tur, tanquam superuacanea, immb contraria uniuersali, ad quam haec priuata reuocanda sit: securi si eb reuocetur , illanti non habituram alium denique finem, quam quem uniuersilii
praescribunt, nempe nullum. alterum ut, tanuersis illuc int rea curis, deponantur per induciaS Vtrinque arma, quo de pace securius, ac beneuolentius Coloniae transigatur: tracturi vi,
delicet tandiu Coloniensis Gilloqui, moram, quandiu aucto, qui in praesentia propemodum nestas est, eorum exercitu,&colloquium per occasionem interrumpant, & arma ia1 Hispanos interim ludificatos expediant. sibi quidem de Vollonesu . reconciliationb nihil remittere certum esse, satis iam exploratu
85쪽
Regis an irrio . ar de indi Icijs, ad quas decernendas qui tidie sollicitaretur 4 prouincijs, ro Iare illum, edocere L , quodnatat , Regis hac Laper re mandatum asseuct nam sibi non videri prouincijs annuendum : ita 1e Ottoni Comiti Schuuarizem Sergio respondisse, quemadmodum eae apsis polstulati ac re sponsi exemplaribus, quae una mittuntur, plane cognosce L. Res autem erat huiusmodi. Venerat sub finem sirperioris anni ad Alexandrum Viseti apud Mosam agentem Comes Ortor ac nomine Variariis, scederatarumque prouinciarum , apud quas Internuncius pro Caesare residebat, cessationem armorum mul' sis exaggerat iique rationibus effagitauit . eas rationes ut scripto consignatas Comes traderet petiit Alexander. traditisque,
i atque in secretiore senatu perlectis, ex eiusdem consult' re ' debere prouincias petere aliquid ad pacificatio nena, quae legatos Pacifiςatori sistendos imi xime nondum dele- mssent, uti admonitae aliquoties fuerant, Rexque ipse exemplo praetuisset, Terranouae Duce iam delecto. id ubi prouinciae quoque secerint, omnia in procliui satura. Hoc responso plueonn=; i iratum- ribu exposito, ac litreris comprehenso peracriter offensus orto, haud abstinuit, quin minacibus verbis contestaretur, dari cau
si in Cae i arbitrium deponendi, & Belgarum popullis ad desperarionem chi , alium sibi aliunde Dominum comparandi.
alcius aliquanto dissexens: addiditq p ad extremum, adfuturum propediem Terranoux Ducem ab Rege delegatum, ab eo certius aliouid expectandum . quamquam scia quidem sententia nunqu m aut ab ipsis Comite, aut a quoquari mortalium, in ter Regem ac suos concordiam ineundam, quamdiu proeuinciae
rircumagis ab Oransio, ac ludificari patiantur. Nempe ere,ilius ess u , non extingui in Belgio is nem , cui alendo fasces ac pabula ex eius silua compuari necesse si1t. Neque hoς apsu um emissariis suis arcanorum consocijs Oxangium aliquando dissimulasse . inter quos Porpium nuper Trictaeae P sectum , paucis 'nte diebus capsum retulisse, ubi affrmasse Or nouν de pacificatione colloquentem, Suis rationibus tutum nun esse, iniri ullo modo cum Rege concordiam. Quod si ille' de indu-cijs, ne nihil agere videretur , aliquid in praesentia mouet, sibi Comes persuade x, non postulari ab eo armorum requiem , Vti gradum ad pacem , sed ut vires regii exercitus sta scuatione coni limat
se quidem malle Vel crure Ira to Ua1exum non Vennie, quae
cum ea pam ingrava responsione reuerti. Sed Alexander molliore usus oratione, postquam nonnihil Comitem leni uit,responsi
86쪽
i. sumat. Rogare itaque illum, ut responso aequiorem in parte accep ro, pro sua prudentia, munerisque sui ratione, prouincias thortetur, ad controuersiam conlectis legitime tabulis, arebitrio Caesaris submittendam: simulque ad suos Coloniam delegandos, Caesarem adurgeat certus , ducto hinc rite princi pio, cetera, quanzum in Rege quidem, ac in regi js ministris erat, ordine secutura. Per haec aliquanto placatiorem, Uti Vide' Squ,si placκ batur, Ottonem Comitem ad suos remissi im significat AIexander Terranouae Duci: addit Que hac super re sententiam ei aSexpectari. E ille non modo responsum Alexandri probauit, sedat se bet etiam transistisis ad eum secreto legationis suae commentari Θ , quemadmodum Rex mandauerat, adiunxit praeter alia, POLLUC se laoc quoque ab eo responderi, Inductas illud tantummodo tempus comprehensuras esse, quo tempore Coloniensem coimuentum agitauerint legati : quos quum nondum Prouinciae nominauerint, prosectb illas praepostera festinatione consultum, velle conuentui, ad quem conuenturos adhuc non habeant. At, ct siti, λRodalphus Caesar, apud quem de responso Parmensis Principis
questae admodum erant prouinciae, communicatiS Cumoratore e s,
hispano querimonius, simulque ex itinere Coloniens 1 Praga euocato Terranouae Duce, cuius in mandata retulisse Parmen sem audierat induciarum spem ; pluribus cum Ytroque dIssi fuit de aliqua armorum vacatione, quam uti pacificationis iniblium prouinciae iure postularent: Sc ipse in rem duceret noliata exasperari nouis offensionibus eorum animos, qui ad paceta disponendi essent. Sed Terranoua, ut erat non imparatus, id '' pertinere quidem ad se respondit, sed ex aequo cum Parmenio armorum in Belgio Duce, ει cum reliquis legatis, quibuS normdum electis ion posse non diserri certum de armorum cessatione iudicium. ad quae subiecit orator Borgia sid quod ut Caesari, 4 i ii sionificaret, praemonitus fuerat ab Alexan-οὶ vel si a prouin- Oxat hiipan Ste is delecti miliique Coloniam disceptatores sui fuissent; adhuc tamen videri, non potuisse Farnesium inducias pacisci; quum in eas conuenisse ante debuerint quatuor, quae Belgium distr hunt factiones, Orangij, Cassimi ri, Alenconij, ac Maleconten
tentorum: quarum una dissentiente, atque adeo impune armarractante, qui possit Qx regio exercitu Vacatio armorum peta amobrem quum tam multa responsi aequitatem a Parmensi Principe allati abunde testentur, non debere Ortonem Comintem, omisia cura sollicitandi prouincias, i suos allegenz, Ο coma intoner .. natum omnem in extorquendis praepostera anticipatione Indu-ςijs adhibere. Sic enim illum non obscure ostendere, quam 1
87쪽
obnoxium Orangij coiis iijs, atque adeo partium quam non si F79 medium gerat: contra quam eum deceaz, qui personam susti
neat aequis Isimae Maiestatis eius. quam ad extremam uterque , Eo gras plices orarent Catholici Regis nomine,ut donec in Caesareas eius manus causae arbitrium utrinque depositum non fuerit, induciarum disceptationi silentium imponi velit. Verum per eo dies intercessit aliquid, quod Caesaris animum non parum Ot fendit. Nuncius enim ab Ottone Comite cum litteris Pragam 8.Vis aduenit querelarum plenis aduersus Parmensem Principe :qubd Ottoni tempus locumque ad colloquium persiti negatae rit: & tabellario, qui litterarum faseiculos ad Archiducet id atthiam, S ad prouincias ab aula Caesaris asserebat, litteris exuto a Tribuno Mondragonio; non modo iniuriam nonnierit, sed iussu id factum suo responderit. haec autem, aiebat iratus Caesar euocato ad se Borgia , pacificationis turbamenta esse a Parmensi Principe, cuius vel opera vel incuri. dam im D essent Caesareis administris itinera, nullos cum sui discrimi, ne aliena curaturos. confecitque ad extremum , intellecturum, se, quo animo regi j adminastri essent erga traditum sibi conco diae arbitrium, si quaς sepe commendauerit inducias, ultra non distulerint. Qis omnia una cum responsione a se Caesari data, perscribens ad Alexandrum orator Borgia , addit,le placari aliter haud posiet, ac Terranoua ipsemaum iam antea δε-
disset, posticitus Caesari quo auebat ; certans d se quoque Jem indu
tiarum eius Maisfiat actam . propterea orare obsecrareque, Ipora sonem ratam habeat , cessationemque armorum aliquam paci ci cm prouinci sne recussit. Ad hoc autem pronius aliquanto perurgem dum mouit, opinor , Borgiam rumor Imperatoriam per aula diditus ab eodem nuncio, qrii invia audisse se narrabat, confixisse cum Premensi Principe ordinum exercitum, Principemque desideratis circiter decem suorum millibus, campus victricibus ordinum copiJs coincessisse. Figmenta nimis quam crebro vi irpari solita a multis, quo temporariam saltem fide
extorquentes, praesentia ex voto componant, nihil inceri
solliciti de superuentura mox rei contrariae laesa, cui nemp fructum ea anticipatione praeripuer: nt homines publido CXitiosi: fideique, qua humana constant i commercia, falsari , Scorruptores. Sed Alexander, qui victorem ijs d ebus exerciatum ab A niuerpiae moenibus reductum Traiecto iam Circumdederat, satis intelligebat, querela fer Ottonem in aurem Cae Bris instestas illuc demum spectasse, ut ad inducias eo impeli mi tempore, quo maxime timebantur Regis arma; ideoque
88쪽
LIBER SECUNDUS. 71- praeter priuatas litteras, queis Terranouae Borgiaeque res ondit, de utriusque facilitate questus Goma curtiuin, virum solor emi να Gerniani, immotaeque in Regem fidei,accurato instructumcomnien arto allegauit ad Caesarem : quem una eademque opera & dCVVAr c si elonim reconciliatione, in quo per eos dies prouinciae insimul se uerant Alexandrum apud Caesarem,& de recente Ottonis queri
monia edoceret. Et de Uvallonibus quidem facile Gomi cur lius Alexandri operam Caesari probavit . inodia aberum Uerb, in quo plus laboris fuit, praefatus aliqua de Parmensis Priam persi det. cipis erga Maiestatem eius obseruantia, rationem asserre e sum, quae nuper acciderant, orsus est: Petijsse Ottonem Comi' donoqi iotem per certum hominem ab Alexandro, ut audiretur , Onempe die , quo exercitum, strato super Mosam ponte, in hosti m oculis transmittebat in Brabantiam: id que responsum a Farnesio, sustineret aliquantulum, traiecto dum amne , locum, quo congredi possent, attribueret. Reverso ad idem repetendum nuncio, idem quoque itanto magi S res ponsam esse, quanto, fracta tunc nauium ponte, intentiin rem cu ram praesentiam Ducis res subita requirebat. Ipse autem die, quo traduehus exercitus Brabantiae ripam attigit, Alexandrum , misso statim cum litteris milite, Ottonem inuitasse, ut Uverrae, aut quo ei videretur loco, conuenirent. ipsum t
men , responsa nullo ad ea reddito nusquam apparuisse. Quod ad tabellarium attinet: illum per Limburynsem agrum, Traiectum versus tendentem nulla fide publica, captum quidem exutumque litteris fuisse a Centurione Mondragoni j, qui per prouinciam sibi attributam praetereuntes viatores obseruari e Farne iij praescripto imperauerat ; sed illicb deductum x Cent rione ad Mondragonium cum fasciculo litterarum, ab hoc transinissum fuisse ad Farnesium . qui, viso ad Ottonem Comistem litteras pertinere, subi Q hominem, ac litteras ad eum amandauerit, testatus non solum sibi esse, quod in Cae sis iis tabellario id acciderit, sed etiam, si Otto, uti debuerat, deo aduentu eius praemonuisset, profecto non omisi irum suisse se , quin addita militum comitatu, securum viae ubique praestare .
Quae quum ita essent, si bdidit Gomi curtius) uti re ita esse fidimii si me asseueraret ;pru sua singulari sapientia reputaret V sse Caesar, quam partam aeque, parumque liberaliter Parmensem Principem insimulauerint: simul qaam alienum se Comes gerat a regijs partibus, quarum ministris creare undecunql za, Diis iit de indu
uidiam non desisteret. Ex quo etiam non debere Maiestates dius admirari, si Parmensi differre adhuc cogatur armoriI cess
89쪽
cessationem : quam nempe videat ab Ottone peti nullo publico i ', his: commodo, sed solum foederatarum necessitate prouinCiaYIn , I μοῦ Mi milite ac pecunὶa destitutae, eas nunc inducias a Parmensiram ingentium ac victricium copiarum Duce posthitent, q as ipsis olim prouinciae exercitu validae Ioanni Austriaco pernegauerint. Praeterea nec si velit, posse Farnesium squippe facultate sibi a Rege. circumscriptaὶ sine aliorum suffragio legatorum, qui tamen nondum coaluerint) inducias cum rouincijs coimstituere. Denique &illud considerationi Maiestatis eius relin, qai, admittendum ne sit, peti a Foederatis armorum feriaS, praefrempto Prouinciarum generalium nomine. Nam, praeterquamqvbd illi non sine Regis iniuria id nomen induunt, quodnam robur habituram eorum pactionem, qui inter te distracti
discrepantesque, quum in eam pariter non consenserint, ea ICCtDecet ερ I, an iure non rencri, si ida in rem fuerit)assirmare possint 3 Ad
D ς lai m inii- quae Caesari quum satis sibi factum de Ottonis querelis ostendi LN δ' kRd 'Sij- - solum iii induetjς non nihil adhuc haerens, considerandui esse dixit, quomodo sine illis, Legatorum alioriimulae pro p
profi turis secub cificatione Vltro ciretique commeantium securitate caueatur.
ἔκ-UR 'Bςi G mi eurtius, Nullum in ea quidem re mandatum ha sui emhΑHi su bere se a Parmensi Principe praefatus, sibi tamen, addidit, ino inri exit Gonilaudi mentem veni indonsilium, quod in Cercampi olim conuentu,
pro pace inter Philippum: Hen icumque Reges componenda,
captum octi. 'dum enim induciae ante congreisum pari studio peterentur a Gallis, absque armorum cessatione non conquenPUris; i La temperatam rem em, ut quibus itineribus Cer campum Artesiae coenobium in Paulino Comitatu contend retur,in iis, Circumque ea ad semiloueae spatium, seruarentur in duciae : ceterum, praeter certas hasce vias tam ex Belgio,quam e
Gallia Cercampum tuto ferentes in alijs interim locis, vili bet,arma impune exercerentur. vii exercita tunc fuisti ipse eouae gitare*uit rempore cum Megadis Comite Peronam aggressus testari ibs in Quibus a Caesere non improbatis, ad Procancellari momentis suae conscium, dimisitas est. A quo, quum saepius con uenisnt, ad extremum libellum aerepit Parmensi deserer dum , non alia ferme, quam quae Caesar ipse responderat , COR hi, i Plectentem . Hoc tamen unum in coquum legisset, Polla l .uiἀde tabella. commeatm tessera Opus fio Insigvia prinferret μ' m' ' Impestu incederetque per e,protii in , in queo ita j ura r sit; ita, tum illicd restituit, negans pota ab se id accipi, quod aduersaretur authoritati Regis sui , Dominum non agnoscentis in
a praescietipi Limburgensi prouincia, in qua tabellarius deten-
90쪽
, 1 79 tus est . idque constare ex dominiis, quae ab Imperio beneficia-f i haberet: atque in primis ex Burgundico circulo, p ' ἔ δ' stremum a Carolo 4into ad alios nouem Germaniae orbes ad lecto ; in quo diserte, iteratisque verbis , ab Imperi j iurisdictione, Belgarum prouinciae excipiuntur. Neque p5st multo Gomicurtius cum responso ac litteris, quae a Caesare prius acceperat , ad Alexandram redijt, legatione ex sententia perfanis Chus: nempe is erat legatus, qui non a Principis selam com mentario, sed a suo etiam instructas ingenio, promptum haberet , quomodo subitanea rerum, quae certo mandarorum Π mero circumscrabi nequeunt, sagaciter expediret. ETIAM Coloniam, destinatum conventui locum, delecti Proceres aduentabant. Primusque ingressus est Herbipotensi Episcopus, cum Ottone Henrico Comite in Sch Iaarizemberg. 3 secutus Carolus Aragonius Terranouae Dux: postridie Ioannes Baptista Castaneus, Archiepiscopus Rosi anus, Pontificis Nun cius, cum Iacobo Treuirensi Archiepiscopo, Imperi jque Se
ptem a1ro: ac biduo pbst Gebhardus Truchsesitis Archiepi copus Coloniensis, & ipse Septemvir Imper'. Pr 3 Villelmod
Iuliae Cliviaeque Duce, cuius excusata absentia, venere e dem die, cum Coloniensi, Verneras Geimmenicus Archis traia pes Ialiacens1s, Ioannes Leuer mannus,&Hermannus Richias, iurisconsulti. Per eosdem dies accessere tamquam Terranouae comites consiliartuque, a Parmensi Principe Libmisit, Maxi miliarius Longauallius Uauxij Dominus, regio aerario prae 'M. . istas, & Ioannes Funcqaius, hic litteraram, ille armor unia, tiarum uterque legum morumque belgicorum sciens, arcanique con siiij senator : & Vrbanus Scarembergias, Parmensi a Germaniae
secretis. Denique post alios, publica prius fide, quod ad iter spectet, accepta, affuere a scederatis prouincijs Philippus Croyus Arescholi Dux , Ioannes Lindanus Sanctae Ger rudis, Frideri cus de Diue Marotta Abbates,Bucho Ayta Sancti Bavonis Pripostus, Gaspar Schetetius obbendocha: Dominus, Franciscus Doignes Dominus Beatamoniij, Adolphus Meecherchius intibmi consili j senator, Ber ardus Merodius Rumenae Dominus, Adolphus Goorius Dominus Caldembrocliij,& Adrianus Milanus,& Aggaeus Albana iurisconsulti. Ex his autem, quos nominaui, omnibus, tores tanta odo erant ,hinc Terranouae Dux,
Regis Catholici Legatus, inde Dux Arescholi,cum reliqUa eIus cohorte missius ab Archi duce Matthia,laederatisque prouinciis. Inter hos pronunciandi arbitrium penes Rodulphum Imper V ' torem residebat, cuius persori am absentis scistinebant partinia