Commentatio de priscae cuiusdam epiniciorum formae apud Pindarum vestigiis

1쪽

SUMMIS AVSPICIIS

REGIS AUGUSTISSIMI

IMPERATORIS GERMANIAE

UNIVERSITATE RIDERICIA VILELMIA RHENANA

PER MENSES ESTIVOS ANNI CIDIDCCCLXXXV DIE XVI MENSIS APRILIS

ΡVBLICE PRIVATIMQUE HABEBUNTUR

Inest DVARDI VEBBERTI omnientuti de spiscue cuiusdan epiniciorum formae apud Pinduriam vestistiis.

3쪽

RECTOR ET SEN ATUS

8.1. Pindarum ingenii impetum traditis in arte normi et legibu temperaSSe. Nihil in artium litterarumque historia gratius o iucundius est, quam illud cogitando perSequi, quemadmodum magna Semper ingenia duas re natura sua oppositas conciliare inter Se et Copulare Consueverint: sectoris et ingenii liberum impetum et disciplinae antiquitus in arte traditae et Stabilita obsorvantiam. Verum est quidem, quod dicunt: Magna ingenia Sibi ipsa pro lege esse artis lege ea ipsa ex seSe parero. Sed magnum Semper PeriCulum St, ne ingenia nudis logibus limitibusque sexternis coorcita in furorem quendam poeticum abripiantur, eram artem amittant. ACCedit, quod Summa plerumque ingenia innata quadam modestia prohibentur, ne ea, quae optimu quisqueant se invenit, temere spernant Vel neglegant. Itaque duo quasi principia in summorum semper artificum officina habitant genius in pectore, sursum Volare atque hae terrena relinquere CupienS, et severa te disciplinae, nunquam impune negleCta Atquo est hoc summae artis mysterium hae duo in unam harmoniam Coniungere. Eorum, qui hanc Concordiam diSCordem pulCherrime expreSSerunt, unu haud dubie inclarus est, cuius Cum Carmina legas, MCile SUSpiCere, magno permagno interdum illi poetarum regi hancingonii ad astra tendentis cum artis regulis conciliationem Constitisse. Etenim illo monte decurrens velut amnis, imbres j quem super rotas aluere ripas, tamen patienter et mansueto subtilissimis illis es legibus Submittit, qua epiniciorum Veterum ar praeSCriPSerat, et flumen illud ingens, plenis undis se effundonS, in anguSto interdum alveo, tenuioribus

rivolis Commodo, se Continet. Tanta in generosissimo eCtore temperantia fuit, tantum imperium Sui.

4쪽

2. Praeclarum eSiphali inVentum de priSC epiniCiorum forma. Pindari carmen unumquodque proprium Suum Stilum habere sex mixtis antiqualogo et innata ingenii Ui ortum. Sed paullo nunc accuratius Veteri epiniciorum arti forma Con Sideranda est, quam Pindarus paratam XCultamque inVenit quamque tanta tenaCitate retinuit. De hoc antiquitatum poeticarum Capite ut rectiu nunC, quam olim, iudicari possit, effectum est pal

quo diu negio tum neque quantum dignum erat, aeStimatum Vir rivbapi Rui Taro C, Friclericus Mogger Pindar' SiegeSlieder LipS. 880 SUSCepit, nutri Vit, exornavit Singulisque carminibus adhiben ita rniavit, ut iam pro Certo interpretationis Pindaricae fundam sento habor dehoat. Ostendit estphalius, Pindarum epinicia Sua seCunctum normam noniorum Terpandri composuiSSe, qui ad legem quandam SubtiliSSimae Symmetriae elaborati fuerint. D Torpandri in nomis componendis arte Pollux hae tradit IV, 66 με pri os i0cipit,biκ00υ6μου, ε07rtivdpo καTIVεiluuVTOg, Π sexu, μεTusexu, αTuT907ro, μεTuKuTuT9OΠα, μ*uλος, cppa-Tiς, iriλoioς. In ho indice nonnulla turbata SSe, recte Vidit ostphalius, qui genuinam nomi serpandrici an divisionem ConStituit Prole . in AeSCh. P. 80ὶ Πpooiluiov, sexti, καταTporro Oμφαλος, μεTuKαTuTporru Gq'puTig, fodiOV. an nomorum Structuram ostphalius cum in alia lyrica poeSi genera, tum in epiniCia tranStatam arbitratur. Eam viri ingoniosissimi opinionem recte se habere, Pindari Carmina uno ore teStantur. Quamquam senim illa norma paullo tectior est apud Pindarum, ne omnibus Carminibus aequabili perspicuitato admixta, tamen, qui CCuratiu Carmina XCUSSerit, en ubique agnoscet. Unumquodque armen Suum habet temperamentum, Suum Stilum. Quom ni priscum illud epiniciorum genus cum Pindarici ingenii impetu in poetae officina tanquam in moneta aes cum auro Conflaretur set Commisceretur, fieri non potuit, quin diUersi gradus orirontur, prout vo hoc se illud principatum in carminibus obtineret. Indo seximia illa Pindari- Corum Carminum Varieta Orta est, quae omne affectUS, qui inter summam animi tranquillitatem et summum impetum interieCti Sunt, Complectitur. 3. Pindari Carnion Pythium X pulcherrimum priscae artis specimen Antiquae seius artis et ulcis austeritas et rigida elogantia. Sod ut priscum illud Carminum genuS, quale fuerit, CCUrntiu clemonStremus, pulcherrimum nun vetuStiori eiu artis, quae antiqui hominibus magnopor in doliciis fuisse videtur, specimen Consideremus Pindari illud Carmen, quod omnium eius, quae aetatem tutorunt, antiquiSSimum St, quod Pindaru Viginti annorum iuVeni Composuit anno 502 a Chr. n. Carmen Pythium X in HippoCleam Pelinnaeum. Des carminis tem poro testis est scholiasta ad carmini Pyth. X inScriptionem P. 4l ed. Boockh b προκεi-

5쪽

Pythia 2 conu ni cum Olympiade 69, 3, 502 a Chr. n. Cons. HopCkhii disputationsem clo Pythiadum computandarum secta ratione in EXPECait 9 207. In hoc igitur carmino

Pindarus ad amussim illam opiniciorum normam XPreSSit, quam haud dubio in hoc onere S receptam inVenit ho Carmen Plane tale St, ut O perlecto Venustam illam antiquitatis et austeritatem quandam et dulcedinem persentiSCamUS. Nam quemadmodum in archaico quod Vocatur genere Statuarum rigidam quandam elΘgantiam admiramur Inoamonia oris nullo Vehementior af Ctu turbata, Corpori membra aequabiliter librata, poplorum ruga a medio ClaVo utrinque ad Subtilem symmetriam diSpositas ita in hoc carmine omnia quasi a perpendiculum XaCta Sunt, ut hae graVita et pompa cum iuvesnili alacritato et ardore mixta non possit non amabilissima Videri. Nomi Vero Torpandrici Schema tam CCurat expreSSum St, ut talem quandam epiniciorum formam Sollemnemo tralaticiam olim extitisso, otiamsi aliunde non OnStaret, O uno carmine certum idoridotieret Carmen planissum in Septem parte diViSUm Si Proo semium V. - sed Christ. Lipsias 873 archa, 4-29 Πλoov Calatropa V. 29 αυI - 30 Omphalu V. 3I-48 φε putu metaCalatropa V. 48 εμο - 54 phragi V. 55-68; Xoctium V. 69 72.4. Fabula se Porseo in carminis Pythii X omphalo quid sibi volit.

Omphalus solis instar Carmen illustrat. Sod has partes cur ita ConstituerimuS, ratio nun reddenda St. Atquo Omphaim; quidom carminis maxume distinCte lareque Circum SCriptu est . l-48 φε pinv Continet fabulam se Pors si ad Hyperboreo expeditione. Duplex eius fabulae insorondae consilium fuit primum a praeceptum Continetur ad Vitam omnino et more Spectans describitur aeterna quaedam felicita mortalibUS UlCherrima ad Cogitandum, sed in hac vita nunquam impotrabitis. Deinde re publica TheSSalorum tanguntur: nam Porsol illis temporibus nomon in Thessalia certa quaedam animorum in re publica Studia significabat. Porseus nim primum proaVOS Si PrinCipum TheSSalorum, quoniam Aleuactae Herculis pos

6쪽

εγεvouTO ε ε 'Avbposuεbcii Πα id ες αυTuI, 7rpi με ελθεiv i Tn 'Eλλώb Πεpσης rapti Κηφε κατελiΠεw cirro ToυTo b Toυς Πεpvi pactiλεας λεΥεTui ευεσ0at ' V υκrivati b 'Aλκcito ςκα Σ0εvελος. Haec igitur omphali fabula in medio posita solis instar totum carmen illustrat. 5. De carminis Pythii X partibus se circa omphalum laborata elucubrataque Symmetria dispositiS. In archa et sphragido de rebus ipsius Victori et patris eiu Phriciae dictum est. Itaque duplex transitio paranda poetae erat tam a rebia praesentibus ad mythica, quam contra a mythicis ad res praesentes. Illud per calatropam fit, o per me aca afropum. Post optime providit ut hae parte invicem ibi reSPondente reCt agnoSCantur, nam ambobus locis imagino usus S a navigatione Sumpta. OSteaquam in Xtrema archade victoris felicitate dixerat quae ut in homine maior SS non OSSit, . 28 Osai ς ε 'poro ε0v0ς 3λcitavi; ΠToμεσθα, Πεpatvε Π00ς Ixuro Πλοον in Calatropa pergit Esses vero in rebus humanis extremum quiddam iter in beata Hyperboreorum loca mortatibus negatum Sse V 29: ausi ' υτε Πεως diu θ ευpori ες Υπε0βopεω oi v θαυμαrovobov. Redit adem navigationis imago in metacalatropa, ubi absoluta illa longiuscula do

Tax b aTκυφα εμε icio χ0ovi torpinsta0ε xoi pudoς λκα Πε70ας Deinde Ver in archa quoqueo sphrag id definiendis et circumscribsendis poeta, regularum illarum, in quibu educatus erat, adprime memor, Satis prospexit, ut quae diiungenda Sint diiungere OSSimus. In-Venta Calatropa uno a prooemio archa diSCernenda est. Poeta, ne incerti essemus, in prosenato quoque terminando solito ibi artifico SuS Si revocat e PS a CurS inStituto,

tanquam a recto tramite horrarit. Laudatis igitur Sparta et Thessaliae gubernatoribus HeraClidis ipse Sese increpat: Tt osurrεω κατὰ aipo θλλὰ με Πυθῶ ε κα To ΠελivvaiovoΠυεi. Nam ita κατὰ aipo cum Choliasta scribendum quod OdiCe habent, rapti alpov ox interpolationes ortum est. Ab illa igitur X clamatione, qua impetum propoSiti immo- morem, hac enim fiction utitur compescit archa initium Capit. Denique sphraga quoque ab exodio haud maior negotio discerni poterit. Exodium enim quod o Stremum in Carmine locum obtinet, quibus Versibus Contineatur, indΘfacile divinare licet quod, quae est huius Chomati Symmetria, prooemii argumentum, Thessalorum dynastarum laudes in fines carmini rodires victemus. Quattuor igitur Versus postremi huic Alouadarum praeconio destinati Xodium continent, V. 69 hελφεους rri 'uivησομε εολους. T lj xpou φεpovT Volao Θεσσαλω lj υἱουτες ε b uici00igi εivra j πα-Tpoeia κεbva Πολivi κυβεputissiες Archa vero et phragis ea re sibi reSpondent, quod ambae in victoris eiusque patri PhriCia fortuna prasedicanda erSantur; ACCedunt Praeterea pulcherrima quaedam de Sorte et ita humana omnino praecepta. In Summa Semper felicitato modum rebus humani impositum rospiciendum esse et obtunarum fragilitatem.

7쪽

In archa igitur deorum comprecatio in Serta St, V. 20 sui φ0OVεφως εκ εω l μετατporri αυς εΠiκυ pG iεV. In SPhragide, quam Caduca Sint omnia humana momoriae infigitur, v 63 τα 'cic, ut αυTO aTεκμ09TO Πpovo' Gai. Ex hoc igitur Pindari carmin Pythio X plenissimam illam maxumeque elaboratam, ac paene dixerim lucubratam antiquiorum epiniciorum Symmetriam intellegere licet. Atquo ne quidquam omnino omittamuS ne hoc quidem Casu factum Videtur, quod in calatropa et meta alatropa eiuSdem Stirpi voCeS, eodem Sono praeditae reperiuntur. Nam v. 30 αυματὰ odo ipS VerSu Sed respondet Verbis εμoi ε αυμώ ycii Rem acut iam animadvorti Moggeru in libro rebus egregio invontis instructissimo Pindar's logosti ede p. 261. Ouamquam enim minime in ea opinione Sum omne huius generi similitudines et responsiones, qua Meggerus invenisse ibi visu eSt arti et consilio poetae tribuendas Sse tamon in pauci nonnulli exempli re Vera Consensum illum a Pindaro consulto inductum Crediderim in aque re antiquioris illius generis popias Pindaro iam PraeiviSSQ. 6. Prisca opiniciorum artis ante Pindarum vestigia quaedam tenuia demonStrantur. Poesta potissumum Aeginetici antiquae normae CUROTOS Gratissimum sine dubio acciderot, si opiniciorum illorum priscorum artis historiam donsis tenebris involutam aliqua luce illustrare licerot. Ac nisi omnia fallunt, sunt nonnulla

indicia quibus freti ius poesis fata paullo saltem plenius Cognoscere OSSimuS quae etSi Exigua et tenuia sunt, tamen in his litteris tantam iacturam passi neglegenda non Videntur. Pindarus ipso locis nonnulli Scholam quandam poetarum AeginetiCorum Commemorat, quae carminibus potissumum opiniciis componendis excelluerit. Ex gente nobili Theandridarum Nem. IV, 3 duo poetae a Pindaro nominantur in carmine Nem. IV, quod Timasarcho Scriptum Si primum Timocritus, quem, si etiamtunc inter vivos esset, filii victoriam carmine celobraturum fuisso Pindarus dicit Nem. IV, 3 deinde Euphanes Nem. IV, 89). quem olim carmine epinicio Calliclem Cognatum prOSecutum SSQ, Poeta teStatur Nem. IV, 9 Καλλiκλης . . . o Eυφθυης θελ υ εpaloi 7rporroTin illoc Ἀεiσευ oTε, rui. Ita enim locus cum RauchenSteinio, praeeuntibus Hermanno et BoeCkhio Nolae CritiC. p. 24 scribendus videtur. Poeta AeginetiCos in Carminibus Sui Veterem normam nomorum Terpandri Secuto esse, indicii nonnullis satis specioSi probari potest. Primum Pindari carmina Aeginetica undecim antiquam normam resSius fere Strictiusque, quam reliqua Sequuntur. Deinde Pindarus ipse loco quodam Cognitu digniSSimo, em IV, 33, clare dicit, e quominus genio suo materiam quandam cicherrimam exornare geStienti morem gerat, lege et ConStitutione, τεθμω, poesi Aegineticae impediri Nem. IV, 33 τὰ μακρὰ 'εξεVεΠεiV pυκε με τεθμος pcii ' Πεiro μεvai. Accidit autem felicissime, ut hae Sive leX Sive observantia quid postularit, accuratius definiri possit. Qua in re an ambagibus

nonnulli utamur neCQSSE St.

8쪽

VIII

T Apud poeta Aegineticos o omphat regulam quandam peculiarem subtilioremquo

fuisse cui lubentissume inclaru Se Subiecerit. Mos erat apud Aeginotas, ut in omnibu Carminibu opiniciis in Omphalo Aeacidarum laudes canerentur. Atque o quidem in uniVerSum Pindaru Striete secutus sest, quippe qui profecto non is esset, ut a tali more, PSi religionibuS firmato et sancto, discederet. Ipsum hoc profitentem audiamus HSth. , 19 υμμε pucicipuaro AiaRibai l ε0ui6v luoi pului σαφεσTuTo εμμευ Totub' rriciTεixoVTu Mucio patVεμε ευλoiiciis. Deinde Isth. IV, 19: To ' sub li υκ τε Aiaicida κεα υμV V ΤευεTai. Atque Omnino Pindari erga hune morem obsequium inde luculontiSsime apparet, quod cum undecim eius Carmina in victores Aogi-netas aboamus in decem carminum omphali Aeacidarum fabulas enarratas videmus in uno solo carmine Pyth. VIII non in omphalo, Sed in archa Aeacidarum praeconium collocavit, Stilum carminis paullulum Varians, auSSi nonnulli commotus de quibus Suo loco Seorsum dicendum erit. His omnibuS Vincitur, Pindarum lubentissimo et laetisSimo semper se illi Aeginetarum praecepto do Aeacidarum laudibus in Omphalo Colebrandis subiecisse Iam igitur quaeritur, qui Sit, quod in Carmine Nem. IV, 33 Conqueritur : in ea materia, quam libentiSSum traCtaturus esset quaeque Summa a paene inSuperabili vi seS attrahat, sibi commorari diutius non licero Pulcherrima enim imagine illud in octore officii cum affectu luctamen describit, V. 35: υII b ελκομα rizop εο sursui Hiiεμευ surru καiΠε ἔχε βα-0εia Trouricii; λμα μεσσov, vetiTεiv εrti βουλia. Quaeritur igitur, quale tandem illud artis apud Aegineta praeceptum fuerit, Cui ut ObSequeretur, Pindarus Summa demum vi adhibita ab sese impetrare potuit. PraeCeptum illud graVissimum et Supremum de Aeacidarum laudibus in Omphalo memorandis hoc quidom loco Pindarus haud dubio non significat ei enim praecepto nunquam invituS, Sed lubentissime Semper morem geSSit. Sed quae erat Aeginetarum in his robus subtilita et veteri moris tenacitas, ad generale illud se Aeacidi praeceptum aliam quandam ob Servantiam acceSsisse probabile est, Cui Pindarus parendum quictem et ObSequendum putaret, Verum ita ut invitus a non in aliquo Suo

8 Artificium hoc os Pindari ut ex heroum fabulis in Omphalo positis amicorum eiu fata et facta reluceant. Eadem rationes carminis Nemesi IUomphalum tractare ConStituerat.

Pindarus saepius in carminibus heroum res gesta et Certamina eum in modum enarrat, ut amicorum, quo Canit, e CaeleSti illa heroum imagine fata, Certamina mores reluCeant. Huius moris luculentiSSumum exemplum Carmen est Olymp. X in Agesidamum Locrum EpiZephyrium. Totum lio Carmen scriptum est de mira, quae in altero conatis

9쪽

sit, vi ac felicitato. Hercule quemadmodum Secundo demum Conatu Actoridas vicerat: ita in Olympico pugilatus certamine Agesidamus Secundo demum impetu facto vicerat. Similo quid imas archo, Timocriti filio, Aeginetae, Cui Carmen Nem. IV Criptum est, accidorat. Is aliquot volneribus CCepti et debilitato atque attrito CorporΘ, summa tamen constantia perseverando Vicerat Nem. IV, 30: Πεi9Oμ6χας in κε paveth l O so b sui συ-viεiς επε lj εἱovT Ti ci Παθεiv oiκεv. Hoc PSum TimaSarchi laCtum et praeceptum vitae, quod inde redundabat, Pindarum apparet in Omphalo exornaturum fuisse, qua in re non pSum Timasarchum suo nomine nominaturu et Celebraturus erat, quod in puero parum profecto decorum fuiSSet, Sed sub Telamoni S, Aeaci filii imagine, qui similia por- pessu erat, pulCherrime totum illum loCum de aerumni a Virtutem probandam necos- Sariis persequi potuerat Ouam praeclares illud poeta ACturus fuerit, ex archa carminis Nemetes apparet V 25-30, ubi Telamoni Contra Alcyoneum expeditio victrix quidem se multis volnoribus insignita narratUr.

9 Artificium Pindaro maxume dilectum apud Aeginetas haud populare. Inde Pindarus in carmine Nemo IV cum Aegineti partim Serio, partim

iocabundus expostulat. Haec igitur plamonis fata, quorum sub Specie Timasarchi in luctae certamine Nemeo fata verecundo et modeste Significarentur, Pindaria eo tempore, quo ad Componendum hoc carmen primum se accinxit, in omphalo luCulentius persequi meditatus erat. Se hoc ipsum consilium ut missum saperet, ea re Commotus est, quod tale artificium licet per se pulcherrimum e mente Aeginetarum non futurum intellexit.

Ac nisi fallimur, facile cur id illis ispliciturum fuerit, dici potest. Aeginotas

enim tanta pietate et religione Aeacida Colotiant eorumque Omne mythos tanta sanctitate cirCumfuso arbitrabantur, ut sub eorum heroum imagine unius e civibus fata se facta Vp tecte vereCundeque celebrari aegre ferrent. His reputatis Pindarus quae se Omphalo componendo initio Constituerat, missa fecit et in carmini Nemo IV omphato v. 46 v χ 68 de Aeacidarum gloria por orbem terrarum propagata generaliu dixit. VituperaVerant, opinor, nonnulli ex Aseginetis Pindari morem, quo ViCtoriae a Cuius occasione oblata, nimia scilicet granditate et sublimitates percitus ad sortis humanae lege summa intorpretandas et ad intimos pectoris humani recessus sexcutiendos se accingeret. Tale meditationes ab Aeacidarum fabulis illi procul habendas arbitrabantur. Pindaru igitur malQVolorum hominum, oesin suam Carpentium, Criminationes Vitans ad morem antiquitus traditum

Carmini omphalum composuit. Fecit id animo mitissimo se cum aliqua etiam hilaritato solPSUm CompellanS Nem. IV, 37: vetiTεiv ε ri βουλici. Sed nihilo minus aliqua saltem e parte Poeta integerrimu pectoris sui sensui morem gessit; nam in Versibus cognitu dignissimis id ipSum significavit in praesens concedore sese obtrectatoribus; sed divinam illam ingenii II

10쪽

sui venam procedente tempore excultum iri et triumphaturam Nem. IV, 41 εμο b ortoi civopετὰ lj b κε rorsuoi dvaE, ευ id OTi poV0ς 97r V ΠεΠp μεVa Tελεσεi. o vaticinium ovont ita confirmatum est, ut quam id erum eSSet, PS Aeginetae Clarissimo intollegeroni. Nam haud longo post, cum felicissima olim insula ab Atheniensibus gravissimis cladibus promeretur, aurea illa Pindari praeCepta et Solatia, heroum Suorum fabulis illustrata lubentissimis illi animi auribusque imbiberunt. 10. Unam esse viam artis Pindaricae pernoscendae, Si nomi serpandrici partium singillatim vestigia omnia in ius Carminibus

Conquirantur et Xaminentur.

Ex is, qua disputavimuS Paullo fortaSS Clarior sit prisci illius epiniciorum onoris historia. Vidimus, quanta tenacitate eVeriorem nona Terpandrici normam poesis illius cultoros rotinuerint. Nam alta haud dubie radice Carminum ad hunc modum compositorum auctoritas ot gratia in animis hominum egerat. Itaque ConiseCtura saltem assequi licst, qua in hoc genere Pindaru tradita et Stabilita invenserit. ProXimum iam est, ut definiamus, qua ratione Pindaru formam antiqui tu propagatam Variaverit et augustiorem roddiderit. Nam hoc quidem statim vel leVius rem inspicienti patet, eum tanquam alterum quendam Prometheum OVam animam his formis inspirasso. Quamquam enim in priscis illis formis servandis maxume pium et religiosum poeta talium rerum ObServantissimu S praebuit, tamen genium suum illis regulis tanquam compedibus vinciri se ab audaci et libor in aetherem cursu retineri notas omnino putavit. Iam igitur ut clare hoc perspipiatur, qua Pindaru arte disciplinae veteris observantiam cum ingenii divina libortato in harmoniam Suavissimam conciliarit, ita quaestionem nostram in StituΘmuS, ut omnia voteris normae veStigia in Pindari Carminibus se offorentia colligamus. Hoc ut ordine suo fiat, de omnium nunc nomi Terpandrici partium usu apud Pindarum dicamus,

SeorSum unaquaque per omnia Carmina XCUSSA et Xaminata. Atque ut ea, quae maxume

in oculo inCidunt, primum tractomus, initium capiamus a duobus illis quasi motis, intra quas omphalus decurrit, a casa rosa et me acatafrosa, num autem praemonendum St, quoniam varietatem usus Pindarici exemplis in classes discriptis demonStratur Sumus cum Pindari carmina XLIV habeamus, seorum octo ab hac quaestione remoVenda et Q ponenda nobi videri nam unum, Carmen Nem XI, in Aristagoram enodium epinicium omnino non est, sed encomtum in Virum ad prytanis unu deSignatum eumque honorem sibi mandatum sollemnius lautiusque celebrantem. Reliqua vero Septem Ol. IV. V. XI.

XII XIV Pyth. VII; Nem. II tam brovia sunt, ut artificiosior illa nomi Torpandrici

structura in ei locum non invenerit. Remanent igitur Carmina XXXVI, quorum nunc Compositio accuratiu ConSideranda St.