Linguae sanctae rudimenta ad usum Seminari Neapolitani versibus concinnata accedit Exercitatio grammatica ..

31쪽

et Grammaticae Hebra eaenam sine Mappik .proferrentur Ia , 3c

f. HILDiphthongi.

format Hebraeus.

tranquillus e ira 'piu , os ejus .

et) Diphthongorum ex Iod :

ut u'm Adonai , Dominus e , princiρes mei e na gos , gens : Vari Misi, manifestum.

L De Accentibus Grammaticis

32쪽

iima tantum .

EXEMPLA. i) Interpuncta, quibus periodi , ea

rumque partes , & sententiae distinguuntur, Hebraei appellant Accenrus e quatuor praecipuos uni voci :κ puer apposuimus cum eorum figura , situ , nomine, & vi . g. & sit.

Nomen s

Reblita

Virgula . a) Accentus Grammatici ultimae syllabae tantum , aut penultimae appin

nuntur .

33쪽

I4 Grammaticae Hebraicae

in unum .

1J Methegb est: lineola, que interponitur inter ), & si ), sic in voce t m, didicit, Accentus, qui inter primum ' , di si) sequens intercedit , est Methegb rhujus usus patebit non multo post. --ibegb ipse Siliuk figuram resert: est enim in rectae lineae modum consormatus si) . Ab eo tamen distinguitur usu . Sil-luk enim ultimam tantum sillabam VO-cis, quae in extremo versu cubat, assicit: Methegii contra ubique appiugitur . De eo, praeter cetera, id notandum videtur: quod si vocales breves & sceva Methegh. intercedat ; illae pro longis habentur &perinde efferuntur , ac si vocalis longa praeiret : ut ghebulecha terminum

tuum. i

2J Mah oh est jacens lineola inter

duas voces , qua Veluti in unam conflantur , ut mons iste . Huic vero

Pasik adnectunt, quae Virgula quaedam. est duas interjacens dissiones , & se-sti

34쪽

Cap. I. De Ratione legendi. IIstinam pronunciatione na quasi quodam offendiculo inhibens : ut ict

inimicitias ponam.

APPENDIX DE ACCENTIBUS.

, Cum quae de accentibus ab auctore proserunt fir acuant potius, quam sitim expleant : ab ea est causa ut nonnulla huic pro re nata adtexere decre Uerimus. Et ut, quae ab auctore belle heic potita, ornatiora simul & locupletiora procedant: duplex inprimis videtur accentuum cla sis statuenda. In quorum altera, Grammatici, sive, ronici in altera Rhetorici , si veEuphonici sunt locandi. Tonicorum , qui tultimam & penultimam acuunt: alii supra , alii insta pinguntur litteram . Qui superne apponuntur quatuordecim, qui in- serne, undecim recensentur. Hinc ad quinque & viginti evadunt. Ex his septemdecim inscripto nomine regum incedunt, octo Mniserorum . Et regum quidem in , eo posita vis, & potestas est, tum ut legentium spiritum sinant interquiescere , tum ut sententiam in sua membra atque incisa . rite dirimant. Id vero orae cete

35쪽

as Grammaticae Hebraicaeris praestant Soph-Pascue , qui Siliuia quoque dictus, A/bnacb , SA b Κ non ,& Rebhia. Quibus, si placet, adhibeas S golia comitem. Atque hi quidem, quos

suo nomine modo signaVimus accentuS , a Maserethis auctoribus ducere originem

nemo unus dissilebitur, si ad spississimas illas tenebras, quibus sacra olies vol umina obvolvebantur, animum mentemque adjecerit. Cum enim illa essent unus ver

fus, ut ait Elias rimmo ex sententia Cabalistarum, quod plane a veritate alienum, una vox; nihil illi habuerunt antiquius , quam, ut tributis sanctis libris in Legem, Prophetas, & agiographa, Ve sus quoque distinguerent . Primo itaque duo illa puncta crassiora, ubi periodus conquiesceret, sopb pascb, ex munere quo fungebantur, dicta, assinxerunt. Quid vero designando illius membro curatum est punctulum voci impositum . Quod membrum quia in periodis prolixioribus varie foret incidendum , idcirco bina , ternave superne fixa per eos puncta suere, quibus Rebhia 3c Segotia indita sunt nomina. Reliqui octo, qui sub ministrorum n,

36쪽

isiue comprehendulatur in eo toti sunt ut orationem continuent δc usque ad re- .

geni promoveant. Horum simuI & Regum , nomina , & figura subjicienda foret , ne inanitate verborum chartas opplesse. videremur: sedi quoniam Typographi nostri harum notularum earitate la- borant ., haec tantum praemonuisse sat 'fuit ; ut si tirones nostri inter evobvendos sanctos libros , in hujusm di ' apiculos vocibus incubantes , vel in eos, iisdem subjectos uaciderint, sincident . autem saepissime in non cerebrose illic appositos esse, latelligant. Illi enim & cantus sunt moderatores apud . Hebraeos squandoquidem illi non legunt sacrum codicem sed cantillant) pronunci, vionem dirigunt, sententiasque, quod si, pra iam innuimus , in membra incisa dispescunt.

III. Quomodo Accentus Grammaticidistinguantur a Rhetoricis.

i Singulus Meentus , siquando in vota

cubabit , B Gram

37쪽

is Grammat eae Hebraicae Grammaticum dices : et) fu bini, mi-

. tremus habetor Grammaticus o dic Rbetoricum , qui pone recumbit .

i) Si unus Atempus occurrat in diis mone Grammaticus censetidus .est , saein voce dire pater unus centus ille est

Grammaticus .

a) Si duo Accentus inveniantur , qui extrema in voce est , is Grammaticus palter ad dexteram. legentis Rhetoricus reputabitur : ita in voce didicii , postremus Accentus sub di Grammaticus est . alter est Rhetoricus.

Adhotandum est, dictionem, quae in ultima syllaba Accentum habet , ut verbum, vocari mitra I quae Vero in penultima , ut Rcη , . Vocata miui. Vtrumque Chaldaicae originis est : respondetque Hebraico remo infra , &, quasi illud acuat ultimam, hoc

38쪽

Cap. I. De Ratione legendi. Ipsupra ultimam h. e. penultimam. Praeterea saepe in Bibliis circellus oc- currit super voce quapiam inscriptus: isdesignat vocem illam in textu perperam esse . scriptam ejusque puncta litteris margini appositis adhibenda esse , atque cum iis legenda : nam recta lectio in Bibliis accuratioribus in margine apponitur cum littera quae compendis aciens significat lectum, sive legendum. Ex. gr. in Psalm. Lxx III. I 6. scribitur in margine vero cum littera pjuxta posita: id quod significat , vocem n in legendam esse Μ in . Atque haec inter lectionem , & scriptionem diversitas est, quae a Rabbinis forma Chaldaica vocatur Xeri, cherib , lectum , scriptum

num maxime faciunt huc conjicienda duximus. Variae lectiones vel ad voces integras spectant, vel ad earumdem litteras. Et voces quidem vel solae sunt, vel conjunctae . Prioris getaeris nonnullae' abundant , nonnullae deficiunt , ut inter B a te

39쪽

eto Gran arieae Hebra elegendum sint supplendae; aliae denique, quod turpe quid secum gerunt, fiant λ- ticendae : ut aliae subire earum loe umdebeant . Quum igitur vox redundat , nulla tum planctatione interstinguitur: ab apposita vero hac ad libri, oram notula monetur lector a vocis illius lectione e se abstinendum. Exemplo sit illud Istr. LI im, ubi vides alterum υνοeh punctis exspoliatum itemque madi

oni adscriptum feripium '

non lectum . Hujusmodi quinque dumtaxat voces in qniversa exstare Scriptura tradunt Talmudici , & iisdem quidem locis . , . quibus hodiedum legentibus oc

currunt. I. . . .

Quid si illae deficiunt 3 spatiolum i

tra textum vacuum relinquitur, subjemstantum punctulis, quibus si illae adessent, serent in struendae non sine hac sollemni

sermul Keri velo che ib le tum oe non scriptan . Prodeat testis idem Ierem.

Dominus dicis venientes dies Ecce subjecto legentium oculis verbo tam quod ad libri cubat extremum. Id genus Vo-s

40쪽

Cap. I. De Ratione triendi. 2Ices septem per Talmudicos recensentur,

quem tamen paulo numerum augent Maserethae undecim numerantes.

Iam vero ad ' voces reticendas quod at tinet monere subit , quod ubi in voces aliquanto obsceniores offendant Iudaei, ter legendum, rogent honestiores. Ac tum quidem quod verbum volunt praetermissum iuri nudant punctis, iis suppositis , quibus ornandum est illud, quod sufficitur; reiecta ad libri labella voce, quam subire vicem praetermissae volunt . Praeclarum hujusce rei exemplum prostat Isai.

cap. XXXVI. U. I a. ubi pro urinas

fuas legendum esse monstrat Keri e regione positum . Hinc illud etiam colligitur vocem in legendo praeter itam binarum subrogatgrum puncta ge rere quum nativa punctatio. ea ipsa sit, quam supra apposuimus. ιSequuntur alterius generis conjunctae voces . Et has quidem aliquando Κeri monet separandas , & separatas conjungendas . Habes utriusque rei exemplum Ex. IV. a. mra quod est pro ni M, IL Paralip. xxx Iv. 3. pro