장음표시 사용
391쪽
aliquando Attici mutant μειαν a verbis 4nνω ino Am, ut πις ασκms, pro πιφαριρ m , i φαίνω sed hoc est nantum in prima persona. In prael. pass. AEoles aliquando in quinta conjug. mutant α in ο, ut d ρτα , pro sep αρται, & haec in Infinitivo
Poetae saepe hic habent Metathesin, ut ε . s, pro G---Ρro τετυμμοι mn, & Iones quod quidam Atticis tribuunt dicunt τετηατα , & ετετυφαυ , formant itertia singulari, ponendo α breve, ante τ& το , &mutando tenises vel κ, praecedentes α , . in aspiratas, R di in charactetristicam Aoristi secundi, videlicet, in aut F & vocalem longam aut diphthongum praecedentem α corripiendo. vocalem longam in propriam brevem vertendo, ex diphthongo vero alteram vocalem subtrahendo : aliquando autem longa vocalis servatur, cum metrum postulat. Sed Poetae caetera tempora Indicat. si c formant, ubi tertia plur. desinit in νται & ντο, ut a
τυπτε ms, τυπάατα , pro τωτον ' sed id optativo ante- penultimam , ut hic, non corripiunt, nam ex τυπτοιτο L-
MM purum in pers. passi facit tertiam plur. νται dc ντο,
iones & Poetae aliquando plusquampere addunt tantum augmentum prael. ut δεδεκτο, pro ἐλύ-ο, pro quo δει- δεκτο Ρoet. Aliquando autem augmentum prael. in plusquam pers, omittunt. ut εχ το, pro Aliquando plusquampers prorsus caret augmento, ut Kκτe,vτo. Attici amant ρor. i. pass. magis quam posteriorem. Dores corripiunt penultimam Aor. I. ut εποιέω , prolaτοιη .
392쪽
. recipiunt Min indesinit.: primo veryorum iura , quod praetcritum abjecerat, ut λιγε , pro si κλ
utrimque Aor. med. Attici dicunt ut in tertia duali,
apr aio bri Uo ἐποιουν, ct in passivo. Iones, IKOlcs , S DOrES. pio contractione ει dicuntη, ut φιλέειν, φιαί. Dorei pio contractione οι dicunt ii, ut pro βοας, dicunt absque ι subscripto, abjiciendo ι ex es, & mutando
in ii, quod etiam faciunt Attici in quibus dato. Λ oles ad satus ι adscribuiri, ut γελαις, Vel prae
In media M passiva voce in secunda percana pro A ex
ουυσοί ' in hoc optativo Dores de Tolea mutant M in ω, in prima & tertia conjugatione, uς terminatione a secunda non differant, ut ποιρα, αυσrata. poeta: Ve-
393쪽
ro in secunda contractorum esserunt per ut
Poetae in secunda contra horum praeponunt aliud mubicunque contractio est initi, & retrahunt accentum, &omittunt Gubscriptum si adsit, ut pro βοοῦ , dicitur poet. μου Pr, & in tertia singularis vocis activae, pro ire, εαα, ex ab ἐάω. Pro dicunt eum enim contramo fit in a , tum aliud vi inseritur, ut et Lia, pro mu, ex ' λύω. sic in tertia, i&υωω pro inruis 3 sed, si vocalis prakedem sit brevis; pris vi inserunt ο, ut Enχων' , pro es χων , ex ες να-
De verbis in μι. Poetae saepe omittunt reduplicationem, ut φιληρs, Pro
Poetae formant verba in m a Barytonis, omissa reduplicatione, ut ἔχημι ab ε , φέρηm a φteM. Fi a β, derivantur, quati a verbis in έω. Iones reduplicant fers, ut Φίλη/o , ambrae, vel 3, sic ἔσηαι pro se, unde .lse V sic κέκλυλ, pro χλυθα, a κλυψ quarta nim conjugatio esset reduplicationis ex
394쪽
Rliquando per duas initiales literas , ut α χηρο, ab G Aliquando additur μ post reduplicationem,ut mi πλη-
Poetae interdum ex vocali inceptis reduplicationem habent in secunda sillaba, ut ινινημι, ab ἔπι:μι. Foles dicunt Ny μι pro si Boeoti m λ μι, pro
Dores mutant 11 in re, ut φαμὶ, pro φημι, λιμι pro
In mediorum & passivorum secundis personis trium priorum conju ationum O' Ion. omittitur, di tum fit Att. ce contrairio ur,um, ionich πιλα , Attic. m,' sic Nis, Itan .so, Att. Θῆ ,&c. Attici, Iones & Aoles retinent longam vocalem in mediis & passivis, ut , pro . LPro πλα, ις ηα, fit Dorice πιθηπι, . meti' sic AAn. ζα, Δ
Zαγνυουσι saepe usurpatur pro Iones, AEoles, &'Poetae in imperfecto mutant, in σκον, & abbreviant praecedentem vocalem , & abjiciunt augmentum, ut m κον, σκις, με, pro ιηρ , δελακον pro Ἀλν. Iones vero aliquando dicunt peto ἐπιθῶo, ἐπλα, & pro
Pro τι εντα , fit Ion. & Poet. ατα .Poetae servant reduplicationem in suturo, ut
395쪽
Boeot. me in prael. pro Pro ετι vimis. Dores & Boeoti dicunt 'lido' sie pro 'da ν, ἐσησαν, ἔλα- in Aoristo secundo εθεν, ἔσαν, & ἐυν, formando a prima singulari , longa in suam brevem
Secunda singularis Imperat. Attico contrahitur, ut τι-h, pro τιλπι, dcc. Dores vero habent hic circumflexorum terminationem, ut τίρ , pro τιλτι. Koles retinent penuutimam longam, ut τί ηπι, pro τιλΠ. Pro Dor. ssi, sic pro σΩαs. Attici dicunt i ta pro λύ- in Optat. ut & Poetae qui etiam dicunt pro εαιι in. AIoles pro Θειμι υ, Θειο, die uni λοιμίαν, Νῖοι &c. Iones in Sub. pro mira dicunt χλιν' pro is , pr
Pro ὲῶ, tertia pers. Aor. 1 . Subjunetivi, fit Ion. δῶσι, quod fit in aliis temporibus Subjunct. Pro a , tertia plur. Poet. Avio D illi enim pro D, dicunt Δώ, hinc tertia sing. -& Ion. Mi M. Tιθί lans pro mi Auns, poetica Ectast, Dor. πιγμα -
Vide Anomala in m in Grammatica.T, pro et Poetae enim in participiis verborum in V, saepe habent Eclasin. De Adverbiis. Attici, I. Dativum pluralem secundae simplicium ponunt adverbialiter pro in loco, ut αθαηM , pro z. α ηλπις. 1. Addunt initio adverbiorum, ut sUες, pro &sint i, ut H-ὶ, pro νιω, quod & in aliis adverbiis tempo
3. Minuunt in initio ut απte, pro & fine, ut δίον, pro λόν-ς, quod & in aliis adverb. qualitatis in ον- Adverbia a neutris descendentia, Attici esserunt in aterminatione plurali, ut pro quον, ποχα pro πολυ. Praetcrea ἀταν , prora, o NA pro A, pro δεη ,
396쪽
Iones, I. resolvunt ab adjectivis in i ς &ες, primae contrach. in ἰώς, ut pro απεκως. 1. Aliquando minuunt, ut ου , pro . ciue. Ponunt ατ pro κ in Adverb. interrog. Indes. & Re Iat. ut κως, pro p s, & dicunt pro διῆρο. Dores, i. augent initio & fine, ut 6ς, pro an
Toles adverbia in B &-esserunt per ρα, ut ἴν,, pro ., i, , & abjiciunt in finale in desinentibus in Q κις .ut
Poetae, i. faciunt adverbia a nominibus, syllabasead
ita Attici utuntur pro σαώ. & est pro A, & ῶς pro
Poetae dicunt pro imi', & in compositione, ut Ἀτωφως. Po t. denique praepositiones di Tyllabar ponuntur pro verbis, & habent accentum in penultima, ut et O ,
397쪽
Composita ab per Apoc. Poet. anadiunx uq hum .rem tenta sola praepositione, ut ενι & ur. pro ε in & μb G. Praepolitiones disiyllabae in compositis, pr*fixa vocalibus vocalem ultimam abjiciunt, ut emi κουω, nisi &.- , quae nec amittunt vocalem in compositione , nec apostrophantur in appotitione. Poetae autem in rejiciunt ultim mvocalem οι in compolitis etiam sequςnte consa Da, ut Ucτ-
πω, & saepe τ & ν deperduntur cum vocali re, ut pro κήαχε , vel mutantur in alias coulanas, quod cum sequenti non cohaereant. N mutatur in ια ante β, ρι, ψ. in γ autem. ant γ, κ, χ. in λ vel ante λ vel e quod etiam de Mis dici potest; sed rara, ante er, mutat ν in m anteuem,s , v abji cit ν. τ in si mutatur in consonam sequenti similem, ut arm ν, pro sed ante asperam mutatur in ejus renuem, ut τheri, ais ατ φαγε, ante x abjicitur, ut me σθε.& similis mutatio accidit compositis ab Uta, ut υcἔαΜ ν. indi aliquando patitur Crasin: coales it enim . ejus vocalis ante ε & o in ου, ut , et Poetice augetur verbi principium tametsi a praepositione componitur, ut in α'ον, ab ἀμφιςαχω.
398쪽
De Fio unis quibusdam ' quae ' in
legendo H o M ERO , caeterisque
. Poetis saepe occurrunt. Nonnulli Figurae continentur sub nomine Pisonasimi, eo quod semper abundantiam quandam significant, cujus generis prima dicitur Προξεας.
Geminatio, est primarum vel secundarum syllabarum per easdem consonas, aut similes repetitio.
g κταπις Extensio est, quando breves in longas earum cognatas mutantur, aut correptae producuntur.
399쪽
Exporrectio est superabundantia syllabae in medio ejusdem
Divisio, est sysabar& diphthongi resolutio, vel in duas diaductio:
licatio, est additio ejusdem consonantis in is h llabam: ' .
Duplicatio, est additii facientis syllabam:
Intercidentia ; est additio consonantium in Mintium syllabam: .a r I
400쪽
Est additio literae vel syllabae in fine.
Transpositio, est transatio literarum:
Transumptio, est literae mutatio:
Sectio, est dictionis compositae resolutio in duas; ut
Commixtio; est duarum syllabarum in unam coalescentia, s elisionem l crasin, synaeresin,