장음표시 사용
191쪽
DE RE PBLICA Synedrio. Verri quibus narratur illius iudicii prima iustitu.
ra tio, observatu sunt digna: In Ierusalem quoque constituit Το aptat Levitas S Sacerdotes S Principes familiarum ex Israe ut judiciam causam Domini judicarret halitatoritus eius. Praecepitque eis diacos: sic agetis in timore Domini fideliter, S corde perfecto. omnem causam, quae venerit ad vos fratrum vesDorum. qui halituunt iis urIi. Ius su, inter cognationem S coguationem, ubicuηque quaestio e B delege, de morito, de ceremoniis, de justi cationibus: ostendite eis, ut non peccent in Dominum , S ue vreiat ira super vos, sit Aper fratres vestros: sic ergo agentes no mce sitis. Omnino autem
videntur & sequentia illa ad hoe judicium pertineret Et ecce Amarias Sacerdos 2 Pontifex vester, in his, qua ad Deum pertineη prodebit: porro Gladias lius Ismael, qui en dux in domo Iuda, super ea opera erit quae ad Regu oscium pertinent: MIebitis s magistros Levitas coram volo.
XXXIl X. Hunc Iosaphati Senatum habuisse cum utroque illo altero consessu aliquid eummune, aliquid etiam diversum, lacile est discere ex verbis adductis. Etenim quod ad- miscuit in consessum non Sacerdotes tantum sed etiam Principes familiarum Israelis: item de sacris controversis & du biis majoris momenti, nee non de negotiis regiis fas illi fuerit iudicare, cum Synedrii institutis convenit: non autem cum Le
vitico illo per Moysen instituto. Videntur quoque huic judicio duo quasi praesides praesuisse: alter in causs sacris, isque
Summus sacerdos, alter in negotiis regiis, isque dux domus Judae. Quod itidem cum synedrio ex parte convenit, Cui non minus duo praesederunt, unus Nasi; altet Au Ieth 2η appellatus, ceu liquet ex verbis Maimonidae Hes. Sanhedris a Schic-kardo laudatis. Longe major tamen suit potestas Synedrii is iis quae traduntur Thalmiadis titulo Sanhedris cap. I. p . ssas est credere quam etiam hujus Senatus, utpote cujus limites longe alios posuerit Iosep hat Rex, quantum ex ejus verbis
192쪽
EBRAEORν M sareolli est. Duorum quoque praesidum Synedrii alia fuit ratio, quis duorum quos Iolaphat suo illi judicio praefecit.
Quemadmodum sane Nasi fuerit eonstitutus in Synetario, audivimus modo narrantem Maimoniden. De altero pergit idem:
At qui inter Septuaginta senatores aisorum ratione aeria maximuerat . eum codorabaηta dextris ictius s Nasi scit. vocabantque Patreme sistorii Verum de his obiter. XXXIX. quiuis denique etiam id alienum esse a veri tate, quasi duplicis generis sint judicia constituta, alterum Ecclesiasticum, alterum Forense, apparet ex eo, quod causiae judi eio illi submittendae nonnis unius suerint generis. Neq; vero in sacris litetis illis ulla diversi generis litium fit mentio. Ut ut aurem nonnunquam circa idem negotium aliud Ecclesasti et .aliud civilis si sorit in paucis tamen hoc habet locum, nec propter illa pauca opus suit duo diversa iudicia constituere. Decepit nimirum viros optimos illud, quod & Sacerdotes hie & Iudexsgillatim nominentur. Sed mens legis iacile patet, si Judicis nomine intelligamus Susiatem aliquem, qualis suit Iosua &quidam alii libro Iudicum memorati. Intelligimus nimirum ex illo libro, huiusmodi Sussetes utimur voce Carthagini olim recepta non semper in republica habuisse locum; eoque non fuisse magistratus ordinarios, sed tantum extra ordinem, effagitante necessitate populi, a Deo ipso constitutos. Ut igitur apud Romanos Diliatori omnes ordinarii magistratus cesserunt: ita sine dubio Judici tali cessere cum alii Hebraeorum magistratus, tum quoque sacerdotales Judices. Adeoque siquando a Deo suit aliquis Iudex constitutus, perinde illum h
cuit adire in controverss negotiis, atque Sacerdotale colle. gium: nec minus ipsius sententiae fuit standum. Hunc esse sensum legis, patet ex usu quem compertum habemus ex libro
ipso Judi eum. Illos enim finiisse populi controversas, sue
193쪽
uno loco consederint, sive legionem circuierint, hemini non ex libro isthoe est manifestum. Verum de hisce satis. XL. Nunc porro super hactenus dicta reflectamus paullulum mentem. & quae FORMA REGIMINlS in gente Εbraea sub Mose Jo sua & Iudicibus obtinuerit, considere
mus. Pleriq; sane existimant, sormam reipublicae Ebraeorum is isse Aristocraticam omni ante Reges tempestate. Petius nimirum Galatinus, Camus Sigonius. Angelus Caninius. Ioachimus Stephani, Calvinus, Martyr, Danaeus, quos Henningus Arnisaeus Resta. Pol. ra c. . Sects allegat. Caroli Sigonii quaedam verba huc lubet apponere. Caeterum .inquit, cum de for ma rei M. qua itur, nihil abiud quaeritur, ρυ' penes quem tram AE tum summa rerum fuerit constitu a. Haec vero primum penes optima
trapesta fuit, deinde peres Reges; quorum principatuum issum At Incratiam hoc Regnum Graeci vocarent. Aristocratia fuit sus Moyse. . Iesua, Seuioritas S Iadicitus : Regnum sub tegilis. XLI. Tain etsi autem hisce ex parte Iosephus quoque praes verit. imo ipsmet velint videri Josephum auctorem sequi, illum tamen de judaeorum regimine longe aliter statuisse,paulo post liquido apparebit. Ut vero nostra quoque sententi'
id serat ut in medium, ante omnia ultro fatemur, nullam ex λrmis rer um publicarum, quas Aristoteles nobis descripsit, re publicae Ebraeorum, illi quae ante Reges suit. satis convenire. Omnes videlicςt illae sermae tales sunt, ut G κυργον sive summa potestas rerum agendarum suerit penes homines. At in Ebraeorum republica si κυνον illo tempore mansi penes ipsum Deum, & quidem unum illum. Apparet sane id ipsum ex majestatis juribus, quae majora vocant; legum sanctione, inquam, magistratuum institutione, bellorum indictione, qua Deus sbi uni servaverat. solus etiam interea temporis exercuiti XLII. Si nunc igitur attendamus, ceu fieri par est, quod unda summam potestatem in republ. Ebraeorum ab initi, obtinuerit.
194쪽
' a B R Iro R ZZq. 733etinuerit, Monarchiam merito dicere illam rempublicam debemus. Attamen si id attendamus, quod iste unus suetit ipsis
Deus, non homo, abstinendum ab illo vocabulor esse videa tur: fingendum vero aliud, quod inustatae huic formae tribuas. Et sane finxit iam olim dosephus, quo haud male illum appelles, vocabulum. Apponam verba quaedam, quibus vulgares is mas &nostram de qua nunc agimus, inusitatam, complexu S est
q, ιδία. Horum versio etsi non adeo commoda,quae Sigismundi Gelenii est, ita habet: isti si quidem monarchis abι v to paucis alii vero popaio potestatem rei abi. commisero Noster et e re legislator nihil horum intendens, veluti si quis hoc dicendo mensa ram transcendat verbi, divinam re alticam declaravit: Deo princi . pialiter contersationem nestram ars pote rem excedenter assignans; s fatis facteus eam cunctos insicere, ta uam causam sonorum omni iuri versis hominilus existentem. Appellat igitur Josephus rem publicam Ebraeorum novo vCcabulo λοκωni. Et sane hoc illud demum est, quo inustatam formam reipublicae, in qua Deus summam potestatem obtinet, exprimere haud incommodupoissis. Apparet veto Josephum hic loqui voluisse ακμις Iliquomodo & alias in libris contra App. onem solet. Sed nec 'aliter decebat pugnantem cum viro, qui doctrinae eruditionisque nomine tam erat celebris, ut C Llum mundi vulgo au daret. ' . . . 8 R. XI KL invitat haec res nos ad id, ut in ea, quae alibi Pase sim. leso ima regiminis, qualis illa suit ante exortos Reges occub Regibus, disielit idem JMIephua , nonnihil curam nosi i am
195쪽
proferamus. Et vero l. iv Arem O cap. VII Mosen introducit ad gentem Israeliticam ultima verba facientem, eaq; im
prater sententiam Summi Sacer tis 2 Senatorum. Cum subjeci set porro, nec uxores Regi multas alendas, nec equis aut pocunia multa gaudendum, quarum rerum cepia facile contemptor
lagum psit evarire, subj ungit i κωλυι ει δ,M G- τι 2M a Acωι γένι Φ ω συμφων - υμῶν λυατ ρ . Haec non dubitavit Flavius Mosen ipsum dicentem sacere. Caeterum emnxit quidem ille hunc sermonem haud dubie ex capite decimo septimo Deuteronomii, ibi vero nihil legere est in commendationem AD κω inc dictum, aut rem publicam optimatum amploctendam populo esse nec mutandam. Nullo verbo ibi praecipitur, Regi nihil agendum citra Pontificis & Senatorum semientiam: ut nec, si forte Rex fiat potentior pecunia aut equisquam serat populi commodum, cohibendum illum esse. Mala itaque fide Iosephum hic recitasse Mosis sermonem , non potest non omnibus esse liquidum. - XLIV. Idem porro Iosephus Undecimo 'χπιολογωlibro, quarto capite, hisce est verbis usus. xαὶ οι-ὐ e του--, δαψι μοι -ς NHως G-- πε λον φιλο ι-, -κησαν
196쪽
πα γ . Atque hi ita summa tiberalitate ui in victimu S studiis distri cultus halitaverunt Hierosol mis, utentes repultica Aristoremtica cum oluarchia. Pontifices enim praefueruΜt rebus, donec Hasem i posteris regnare concessum ea. AHe enim Captivitatem S Redi tum reguarum fuit a Saule usque S Davide per aseos quingentos vi-gisti cura. mensies sex ου dies decem. Ante vero Reges ictos impera
xisti s i i qui dicti sant Iudices cs Monarchi. Atque ita administrati fuerunt annos plu quam quingentos post defoctum Mosten SIosiam imperatorem. Haec ibi Flavius. Non nisi obiter tam emcum
narrasset nempe, quemadmodum illi Judaei, qui Darii Persarum Regis consensu & auspiciis Babylone erant reversi, Hierosolymis templum iterum struxissent & festum Azymorum solenniter celebrassent. Caeterum de reipublicae quam illi ex Capti vitate reduces instituerunt forma, quae hic narrat Josephus, non conveniunt cum iis quae idem disierit libri vicesimi capite octavo. Reliqua vero iis sc satis consonant. Agens enim de republica , qua usus est populus ante Capri vitatem,
ria. Cum dixisset vero ibidem, soluta per Cyrum Babylo nica captivitate. Jesum Iosedeci stium assumpsisse Summum
197쪽
bκῶς ἔ mτροκοσγια ἰικα τί αed . Hic N ritu posteri quiadee o . universi, usque ad regem Antiochum Eupatora empublicam admisistra. verunt Democratice annos quadrietentos quatuordecim. Haec vero
ab illis prioribus dissentiunt. XLV. Caeterum Videndum jam est , quam vera aut sal si sint Josephi illa. Et quidem hac vice ea duntaxat quae pertinent ad sormam reipublicae, qualis suit ad usque institutos Reges, persequemur: de Regno & statu qui excepit Captivitatem solutam deinceps dicturi. Initio igitur illud insolens videtur, quod Iosephus alium voluerit esse statum reipublicae Moss dc Josuae aetate , alium sub Judicibus. Et vero etiam Sigonius, qui alias suam de re publica isthac omni sententiam ex Iosepho deprompsisse voluit videri, nullam hic disserentiam agnoscit, sed eandem censet reipublicae se am fuisse usque ad Reges. Ipse quoque Iosephus l. ra quartocarpite ea narrat de Samuele ultimo Judicum, quae ostendunt Samueni esse visum, tunc etiam statum regiminis fuisse Aristocraticum. Exosam scilicet suisse Samueli Regiam administratio
liatur Aristoralia, tanquam divinos sit felices reddeκte eos qui hac ro imis forma utuntur. Constat porro ex sacro Dicum libro,
ut & iis quae tradit Josephus l. r. Autiquit. non omni post de lanctum Iosuam tempestate ad Reges usque perpetuos suisse Judices: sed initio aliquamdiu, ut & post frequenter, nullos, nec quanquam,ms incumbentitus populo ex vicinia hostibus. in liberationem. Ut proinde non omni post Josuam ad Reges usq, aevo eadem omnino suetit regiminis ratio, sed alia atque alia. XLVI. Ut autem seorsim ea quae de Iudicibus pronunciavit Iosephus primo loco consideremus: nihil profecto apparet caussae, quare dicendum si, illos polluisse in regenda republica auitoritate majore quam Moysen aut Josuam. lino vero inutio
198쪽
multo minus illos potuissλ. liquidum est ex sacro codice. Enim. vero Proregem quasi egisse Mosendam tum probavimus, ut& non inseriore fuisse auctoritate Josuam. Non ergo Iudices monarchae suerunt prae illis duobus magnis ducibus. Nullus porro )udicum ulla exercuit summae potestatis jura, sed suete non nisi magistratus ac ministri Israelitarum maximi imonarchae, ipsiusmet Dei. Non enim ullus eorum legem promulgavit: do bella omnia ab iis gesta sunt iussu Dei: prae sese etiam aperte tulerunt, non propria auctoritate se populo praeesse, sed ceu solent illi qui magistratu funguntur a Summa potestate con stituti. Cumprimis lectu de expensu digna est historia Gedeo.
nis, qualis describitur cap. ur, v I ,& Iix : inque ea praecipue, quemadmodum ille exercitum legerit, &recusaverit a populo sibi &posteritati suae oblatum a populo domnatum. Non etiam in omni illo Judicum libro observare est vere aristocra. tici regiminis aliquod vestigium. Ut proinde merito mireris, nunc μονσωκ. - nunem κωικά administrationem reipublicae istacliticae , a quoquam isti quidem tempestati fuisse attribu tam. De Josepho multo maxime id meretur admirationem; quoniam non tantum in iis quae contra Appionem disputavit, agnovit ταο οπιων, sed etiam in Antiquitatum opere, illo
ipso loco libri quarti, unde verba ipsius y. 3 deprompsimus,
diserte dc κρατίαν populo commendantem Mosen introducit , dc statim simul adlicientem: ό ς ηγεμὼν Θεαι Se to item Κρχὸαιολογίαι cap. IV rςfert Samueli dictum a Deo, sese a populo esse despectum, ιια μη βαωλίση o Quae utique& cum aristocratia de cum monarchia Judicum sunt omnino
XLV u. Enimvero si accurate loqui velimus, ceu fieri par est, illa demum Aristocratia dicitur respublica, ubi omnis umina potestas, sive omnia Majestatis iura, quantacunque
ab hominibus geri possunt, sun. penes paucos quosdam.
199쪽
r 38 os a Pyd Oca Quare cum praecipua Maiestatis iura in republica Ebraeorum ,
sive Mosis & Iosuae sive ludicum aevo, non fuerint penes plures, qui quidem non integram gentem constituerint , sed pauci ex illa fuerint, illam ipsam rea publicam, accurato loquendo, Aristocratiam non suisie, omnino concedendum est.. XLII X. Quamvis vero ex iis quae jam adduximus res haec omnis sit liquida, ne tamen ulla possit dubitatio superesse adhuc clarius doctrinam nostram illustrabimus. Igitur diximus jam antea, nullam ex vulgatis sermis reipublicae Ebrae rum, quae plane εξωρετρο est, per omnia esse congruam. Qua re nec monarchiam fuisse quales vulgo sunt, etiam ipsi nos denuo latemur. Verum aliorum, idem qui negant, non eadem mens est. Inficiantur enim, Ebraeorum rempublicam fuisse monarchiam ante Reges, quod qui equidsummae potestatis in illa gente penes homines suum, id fuerit penes paucos.Caeterum si hoc volunt: fuisse τοκιν peἡes Septuaginta virorum consilium, de facili eo possunt adigi ut eodem sensu monarchiam aliquandosuisse ante Reges, debeant concedere. Nimirum quicquid majoris potestatis penes homines in gente Ebraeorum fuit, id suit aliquando sine omni controversi, penes unum Moyse In hujus autem litto secunaeo memoriae proditum est, omnes causas ad hunc solum initio suisse relatas; post vero ex consilio Iethronis constitutas fuisse , quos Vulgatus interpres vocatetribunos, centuriones, quinquagenarios& decanos, qui levio ris momenti causas dijudicarim; graviores autem & dissicili Moysen sibi reservasse. Tulit igitur unus Moyses primo quidem omnes causas minimas cum maximis dijudicandi, post
vero summorum tamen judiciorum ac relationum, laborem. Fecitque id per biennium ferme sine omni controversia. Fuerit igitur tu na penes unum Moysen summa potest as: quanta uacunque
nimirum penes hominem Deus volebat esse. Atque adeo per illud saltemptimum tempus non obtinuetit Aristocratia. Quo-
200쪽
EBRAEORVM Q- modo sane septuaginta Aristoeratiam eotitatuere potu isse nonnulli censent, eodem modo per biennium serme unus Moyses monarchiam obtinuisse, possit pari praetextu astit
XLIX. At vero etiam eum Septuaginta illi iam allecti
essent a Moyse, hic tamen potissimam autoritatem retinuit; id quod supra ostendimus. Post ipsum vero non multum dispari auctoritate suerunt Iosua ac Iudices. Iosuae sine eodem modo parebant Ebraei, quo paruerant Moysi, ut videre est ex Iosuae capite primo S vigesimo tertio, quin imo etiam ex crateris. Moyses quidem in Israele tanquam Rex fuerat, uti in Deuti XXXIII cap. legere est: Iosua igitur itidem. Rectius iraque dixeris, monarchicum potius, quam aristocraticum sta. rum plaerumque obtinuisse usque ad proprie dictos Reges. Si nimirum ex illa summa potestate , quae in Ebraeorum republica penes homines superfuit, illam ipsam rempublicam vel Monarchiam vel Aristocratiam dicere liceat. . L. Iudicum porro, non omnino & vere, quadam tenus tamen, fuisse summam autoritatem belli pacisque temporibus , ex sacris literis itidem constat. Atque adeo hue sol te respexisse Josephum, quando Iudices αρχονται appellisvit, non iidissimulabimus. Iosephi illa verba secutus Petrus Cunxusi: ...is Iosiam, inquit, pari potestate secuti suηt, qui praeundo edicendoque pratores dici dictatoress poterant. Est tamen & illud vade ακυροπdictum: quia Dictatores Romani vere regia omnia habuerunt, tantum quod potestas tempore suerit circumscripta. Quom do tamen Moyses alicubi Rex dictus est, ita Iud ces itidem non semel Reges videntur appellatii ceu haud inepte sorta siis colle
geriSex Iudicum cap. XI II, C cap. IIX. r. cap. XIX, i. ex quibus
locis Iosephum suos no exstruxisse pet verosimile est. Minus proprie tamen ceu saepius jam diximus ita sunt dicti, quemadmodum itidem ipse Moyses. Si sanu velis. Iudi S. 3 ces,