Anthologia veterum latinorum epigrammatum editionem Burmannianam digessit et auxit Henricus Meyerus

81쪽

Repulit et sparsos fraterna Caede penates.

10 Quid Syrtes aut Scylla milii, quid vasta Charybdis

Prosiacrii, mediosque fugam tenuisse per liostes, Inprobo amor, quid non mortalia pectora cogis Iussa alicua pali, iterumque reVolvere Cast , Iro iterum, in lacrimas. Sed nullis ille movetur 15 Fletibus, insidium stridet sub pectore Vuluus. Extinctus pudor atque inmitis rupta tyranni Foedora et Oblitus famae 'melioris amantis Oblitusve sui est, lacrimae Vol vutitur inanes. Nusquam lula fides, Vana spe lusit amantem

20 Crudelis. Quid, si non arva aliena domosque Ignotas Peloret, pro Virginitate reponiti Ileu pietas, heu prisca fidest captiva videbo

Reginam thalamo Cunctantem Ostroque Superbo.

Haud inpune quidem, si quid mea carmina possunt: Chorus Colchidarum. 25 Rerum cui summa pole5l , Precibus si sectoris ullis, Et si piutale meremur, Nostro succurro labori; Et tu, Saturnia Iuno, 30 Cui vincla iugalia curcte, oculis haec adspicis aequis

Triviis ululala per urbes Sic nos in sceptra reponis 35 Quid, o pulchorrimo CODiuX, Potuisti linquere Solam, Per lot discrimina rerum Nequidquam erepto periclis 3

O Quam sorti pectore et armis Medioque ex hoste recepit Quaesitas sanguine doles. Melix, heu nimium solix, Dum sala deusque sinebant l

82쪽

45 Nescis heu perdita necdum, Quae te dementia cepit Caput obiectare periclis.

Haec nos suprema manebant,

Hoc ignes araeque Parabant. 50 Nostram nunc accipe mentem, Vaginaque eripe ferrum Ferroque averte dolorem. Creon. Medea. C. Femina, quae nostris errans in sinibus hostis, Flecte Viam velis. Neque enim nescimus et urbem 55 Et genus invisum et non innOXia Verba. Hostilis facies occurrat et Omina turbet. M. Nullae hic insidiae, nec lania superbia victis. Non ea Vis animor nec sic ad praelia Veni. C. Non, ut rere, meas etlirgit nuntius aures, 60 Unde genus ducis varium et mutabile sempPr. Tu polos unanimos armare in Praelia fratres, Funereasque inferro saces et cingere flamma,

Pacem orare manu et Vertere sidera retro,

Atque odiis versaro domos. Tibi Domina mille, 65 Mille nocendi artes, testor, secundaque poenis Viscera; notumque furens quid semina possit. Cedo locis, pelagoque Volans da vela patenti. M. ReX, genus egregium, liceat te Voce moneri, Pauca tibi e mullis, quoniam est oblata lacultas, Io Dicam equidem dicet arma mihi mortemque mineris ,. Ne pete connubiis natum. Meminisse iuvabit,

Dissice compositam pacem, miserere tUOrum. C. Ne tantos milii finge metus, neve omine tanto Prosequere, causas nequidquam nectis inanes.

75 Stat sua cuique dies: non ipsi exscindere ferro Coelicolae Valeant, sali quod lege tenetur,

Nec mea iam mutata loco sententia cedit.

N. Νon equidem invideo genero dignisque hymenaeis, Non iam coniugium antiquum, quod prodidit, oro. Tempus inane peto: liceat subducere classem l

83쪽

Extremam hanc oro veniam. Succurre relictae:

Dum pelago desaevit litems, miserere parcutis, O genitor, et nos aliquod nomenque decusque Gessimus, et scis ipse, neque est te saltero quidquam.

Νunc violi tristes, quoniam sors OmIua Veraal, Submissi petimus terram litusque Togamus Innocuum, neque te ullius violentia vincat.

C. Quid causas pelis in me exiliumque meorum Quidquid id est, timeo vatum praedicta Priorum, Eia age, rumpe moras. Quo me decet usque tenori N. Quem sequimur 2 quove ire iubes 2 ubi ponero sedes

C: Ire ad conspectum cari genitoris et ora, Dum curae ambiguae, dum Spes incerta suturi.M. Nunc scio, quid sit amor. Hospitio prohibemur arcuae, Nec spes ulla fugae, nulla hinc cXire potestas. Quassataeque rates geminique sub ubere Dali Et glacialis hiems aquilonibus asperat undas. Si te nulla movet tantae Pietalis imago, Indulge hospitio noctem non amplius unam. 100 IIanc sine me spem serre tui: audentior ibo. C. Desino iam tandem. Tola quod mente petisti, Largior et repetens iterumque iterumquo molacho: Si io his adligerit terris Aurora morantem,

Unum pro multis dabitur caput. Vox deintus. GOru8.105 o digno coniuncta Viro, dolabere Virgo.

Ferte laces propere thalamo deducere adorti. ore lavete omnes et cingite tempora ramis.

m. Velamus Bondo per urbem

Votisque incendimus RPBS.

11o Heu corda oblita tuorum, Varum praedicta priorum, Fali sortisque suturael Spo multum captus inani Mactat de more bidentes

115 Phoebo patrique Lyaeo, Cui vincla iugalia Curae,

84쪽

130135

Cumaeatque altaria dotiis. Tremere omnia Visa Tepente, Fibrae apparere minaces, 12o Vox reddita sertur ad aures: Thalamis neu crede Paratis, Funus crudele Videbis. Carpebant membra quietem, Animalia somnus habebat.125 Ferali carmitio bubo. In selum ducere Voces.

Tristes denuntiat iras. Quae tanta insania, CiveS, Velati capita ramis, Hamo deducere adorti, Quaeso miserescite regis.

Recubans sub tegmine sagi Divino carmine Pastor, Vocat in certamina divos ii Ramo frondente pependit. Quae te dementia cepit Saxi de vertice pastor Divina Palladis arte

Phoebum superare canendo 14o Raptim secat aera pinnis, Fugiens Minoia regna, Ausus se credere coelo, Vitamque relinquit in auras. Demens Videt agmina Pentheus 145 Caput a Vertice TeVulsum,

Incensas pectore matres, Vocat agmina saeVa Sororum, HVenem sparsere PeT ByOSἀMedea. Nutrix. M. En quid ago 2 vulgi quae vox pervenit ad aures 2150 Obstupui, magnoque irarum fluctuat aestu

Durus amor, taedet coeli convexa tueri.

Qum potui infelix, quae memet in omnia Verua

85쪽

Heu furiis incensa seror, stat gratia facti. 155 Illum ego per sammas et mille sequentia tela,

Per Varios casus, per tot discrimina rerum

Eripui leto, latcor, arma inpia sumst. Sed quid ego haec autetia nequidquam ingrata revolvo ΤQuid loquor, aut ubi sum Τ ictum iam foedus et Omnes 160 Compositae leges. Credo, mea Vulnera Traiant. N. Νou hoc ista sibi tempus spectacula poscit, Sed cape dicta memor, duri solatia Casus,

Sensibus haec imis, nostram nunc accipe mentem: II eu fuge crudeles terras, suge litus aVarum. 165 M. Cara milii nutrix, claudit nos obice ponius. Dcest iam terra sugae, rerum pars altera ademta mi, IIac gener atque socer patriaque incedere Suasit. N. Tu ne cede malis, scd contra audentior ito, Et quocumque modo fugiasque serasque laborem. 170 Tu modo posco deos Veniam, tu munera Supplex Tende petens pacem, causasque innecte morandi Carminibus, forsan miseros meliora Sequent . M. Nunc oblita mihi tot carmina: VOX saucibus haesit, Mons inmota manet et caeco carpitur igni. 175 Carmina vel cocto possutit deducere lunam, Sistere aquam fluviis, deducere montibus Ornos. Has herbas atque haec Ponto milii lecta venotia

Ipso dedit: nihil ille deos, nil carmina curat. N. Quid saeuis, aut qua spe inimica in gcule moraris 180 Aut pugnam, aut aliquid iam dudum invadere magnum,

Seu Versare dolos, Seu certae occumbCTe morti.

Iason. Satelles. Medea. L. Quod votis optastis, adest. Timor omnis abesto. Uic domus, lito patria est, nullum maris Aequor

arandum.

Solvile corde melum tandem icituro politi 185 Per varios casus. Bene gessis Corpora rebus Procurato, Viri. Iuvat indulgere choreis.

S. Unde tremor terris i qua vi maria alta tumescunt Τ

86쪽

Quid tantum oceano properent se tingere soles ΤNescio quod certum est, in nubem cogitur aer. 190 Aspice conveXO nutantem pondere mutidum, Et Patris radiis obnoxia surgere luna.

I. MediaJ Fert tristes succos nigrisque insecta Venenis, Quo thalamum eripiat, atque ossibus inplicet ignem. Faro age, quid Venias; iam istinc; et comprime

gressum.

196 M. Ad te confugio previbusque insectere nostris. O dulcis coniux, non haec sine numine divum Eveniunt. Si te ceperunt taedia laudis, Hos cape salorum comites, his moenia quaere.

L. Non sugis hinc praeceps, dum praeeipitare potestas 200 Iam propiore deo Τ Νescis heu perditat nescis,

Nec, quae te circumstent deinde pericula, cernis. M. Hanc quoque deserimus sedemi Tibi ducitur uxor. Cui pater et coniux quondam tua dicta relinquor Et sedet hoc animo, dotalis regia cordi est 205 Externique iterum thalami. Mene fugis 3 hoc sum terraque marique secuta Hic labor extremus, longarum haec meta Viarum ΤΙIic nostri reditus inpecialique triumphi ΤQuid tua sancta fides 3 Iterum crudelia retro 210 Fala vocant; tantis nequidquam erepta periclis. Mene fugis Per ego has lacrimas, per si quis amatae Tangit honos animum, per inceptos hymenaeos,

Per connubia nostra et mensas, quas advena adisti, Te precor, o miserere animi non digna serentis.

215 Namque aliud quid sit, quod lain inplorare queam 3 Ipse mihi nuper Libycis tu tralis in undis,

Dum rauca adsiduo longe sale saXa sonabant, Incubuero mari laniis surgentibus undis.

Luctantes Ventos tempestatesque Sonoras

220 Compressi et rabiem laniam coelique marisque. Unius in miseri exitium proque omnibus unum Obieci caput, id sperans sore munus Bmanti. Sed quid ego ambages et iussa eXorsa revolvo ΤNil super imperio moveor, speravimus lata,

87쪽

88. Tempore quo primum sortes ad aratra iuvencos Seminaque et tauros spirantes naribus iguem Jobieci, satis inmanis dentibus hydri Explicuit legio, et campo stetit agmen Aperio.

Telorum seges et iaculis increvit acutis, 230 Ferrea progenies duris caput extulit arvis. Illi inter sese magna Vi Vulnera miscent Confixique suis telis et pectora duro Transfossi ligno, animasque in Vulnera ponunt. Auro ingens coluber servabat in Brbore Tamos, 235 Nec visu facilis nec dictu assabilis ullis. Ille manum patiens inmania terga resolvit. Ut me conspexit, flammantia lumina torqueus, Cervicem infimam posuit somnosque petivit. Si te nulla movet tautarum gloria TeTum, 240 Sin absumia salus nec habet sortuna regreSSUm, Si nulla est regio, miseris quam det tua conio, I decus, i nostrum, iaciat te prole parentem Egregia interea coniux melioribus Oplo Auspiciis, possem hinc comitem asportare CreUSam,

245 Spero equidem mediis, si quid pia numina POMuul, Supplicia hausurum scopulis, dabis, inprobe, Poenas,

Quod minimo acris, rebus iam rite Paratis. I. Desine meque tuis incendero teque querelis: Nam milai parta quies, nullum maris aequor Mau-

dumo

250 Νec veni, nisi sala locum sedemque dedissent. Heu tot incassum lasos patiere labores lNec venit in mentem sudans sub Vomere taurus, Iam gravior Pelias et aena undantia staminis Squamosusque draco et quaesitae sanguine doles. 255 In regnis hoc ausa tuis. Haec loca non lauri spirantes naribus ignem, Nec galea densisquo virum seges horruit hastis, Νeo. Vim tela serunt, mitte hanc de pectore curam. M. Nam quis te, iuvenum considetatissime, nostras 260 Iussit adire domos 2 pclagine erroribus aClus, An Batris miseri letum ut crudele videres

88쪽

L Sive errore viae seu tempestalibus acti, Quis deus in fraudem, quae te dementia cepit Commaculare manus, fraterna caede penates 2265 Aut ego tela dedi aut vitam committere ventis Hortati sumus 2 aut quae dura potentia nostri II. Nil nostri miserere, nihil mea carmina cin M. Eisciam posthac, ne quemquam Voce lac SM, Nec dulces natos, Veneris nec praemia noris. 270 I. Quid petis aut causas aut inrita iurgia iactas ΤIamque Vale, melior quoniam pars acta diei est. N. Utere sorte tua, susceptum Persice munus. L. Nunc iter ad regem nobis. Quod te adloquor, hoc est. N. Νon fletu ingemuit nostro aut miseratus amatilem ratis 275 Et dubitamus adhuc 2 lacrimantem et mulla Volent mDicere descruit, rapidusque in tecta recessit. Quid labor aut benefacta iuvant 2 Mea tristia sala Fessa iacent. Ubi nunc nobis deus ille magister, Et suriis agitatus amor et conscia Virtus 280 Nam quid dissimulo, aut quid me ad Inaiora reservo

Stat casus renovare Omnes, dare lintea retro, Rursus et est casus abies Visura marinos, Te sine, frater, erit. Quod si mea numina non sunt, Flectere si nequeo superos, Acheronta mOVebo. Chorua.

285 Dictis exarsit in iras'

lasani Martis Amore, Poenorum qualis in areis Venantum septa Corona Fulva cervice leaena;

290 Qualis mala gramina pastus Tractu se colligit anguis, Tumidum quem bruma tegebat, Caput altum in praelia tollit, Linguis micat ore trisulcis. 295 Furiis agitalus Orestes

Armalam facibus matrem

Ardens agit aequore toto,

89쪽

Patrias obtruncat ad aras. Triviis ululata per urbem Qualis trieterica Baccho Inter deserta ferarum,

Palla succilicia cruentct, Vocat agmina saevis Sororum.

Qualis Philomela sub umbra,

Pectus signata cruentum,

Late loca questibus inplet,

Moerens miserabile carmen Cantu solata laborem, Graviter pro coniuge saevit Deserti ad Strymonis undam. Te solo in litore secum Anima fugiente vocabat, Scirent si ignoscere Manes, Nuntius. Creon.

N. Quo seror 3 unde abii 3 Rumpit pavor; Ossaque clarius

315 Perfundit toto proruptus corporE Sudori Genua labant larda, atque oculos stupor urget inerim, Arrectaeque horrore comae, et Vox faucibus haesit. C. Quo res summa loco 3 unde haec tam clara repente Tempestas sine more furit 7 maria Omnia coelo 320 Miscuit, ingeminant abruptis nubibus ignes. Faro mihi, atque haec edissero Vera roganti. N. Aedibus in mediis quaeque ipse miserrima Vidi, Horresco reserens. Palla succiucta cruenta In medioque socos nocturnas inchoat aras. 325 Intenditque locum seriis et fronde coronat Funerea, crinem Villis inneXa cruentis, Unum eXula pedem Vinclis, in veste recincla Spargens humida mella soporiferumque papaVer. Sparserat et latices simulatos sontis Averni, Mo Sanguineam Volvens aciem, manibusque Cruentis Pro molli viola casiaque crocoque rubenti it Odoratam nocturna in lumina cedrum

90쪽

Scillamque elleborosque graves et sessura Vira, obscuris Vera involvens lacrimisque coactis 335 Voce vocans Hecalcia et non memorabile numen

Ferro accincta VOCal.

Haec effata silet, oculis micat acribus ignis, EXPcelans, quae signa serant, ignara suturi. Eripiunt subito nubes coelumque diemque 340 Et tremefacta dolo tellus, micat ignibus aether.

Continno auditae voces Vagilias et ingens, Visus adesse pedum sonitus et sae 'a SOnarct Verbera, tum Visaeque canes ululare per umbras

Adventante dea, refluitque interritus amnis 315 Et pavidae matres pressere ad pectora natos. Exhinc Gorgoneis Alecto insecta venenis Exurgitque facem adtollens atque intonat ore: Respice ad haec, adsum duarum ab sede sororum: Bella manu telumque gero. 350 Talia cernentem tandem sic orsa vicissime Venisti tandem: mecum partire laborem, Tu dea, tu praesens animis inlabere nostris.. Dissice compositam pacem, sere crimina belli Namque potes et colui Vestros si semper honores.

355 Talibus Alecto diciis exarsit in iram

Horrendum stridens, pavidoque haec addidit ore: O germana mihi, mille hanc de pectore curam. Nunc si bella paras, luctu miscere hymenaeos, Funereasque inserae laces et cingere flamma, 360 Quidquid in arte mea possum, meminisse necesse mi

Quantum ignes animaeque Valent. absiste precando. Dixerat adtollens stridentes anguibus alas, Ardentes dare visa saces supera ardua linquens.

Illa dolos aperit flammisque sequacibus iras 365 Iungebat, duplicem gemmis auroque Coronam

Consertam squamis serpeulum, flamma Volantem

Inplicat, involvitque domum caligine caeca Prospectum eripiens oculis, mihi saigidus horror Μembra quatit gelidusque coit sermidine sanguis. 3TO Inprovisum aspris veluti qui sentibus anguem