Johann Reuchlins Briefwechsel

발행: 1875년

분량: 382페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

20. Feb. I 488.

Λ intro is Scholich i doctor Et miles uti Iieuclilii i

II sol. 19b fg. XIV.

Verti si Grioco Proclum de laudibus beatissimae virginis Christique nativitate eamque o miliam tibi latinam δ seci tuo- quo nomini propriamque dicavi, quum et nunc tibi cum hoc populari meo I . Bertholdo scriba mitto. Extat autem in capite Sexternionum quaedam mea ad te opistola ', quam oro diligenter legas; in ea enim quod abs te peto, id valde me angit, ita ut mihi quietem aliquando adimat. Quare cura, ut parvulum eum libellum, cujus extat in epistola mentio, habeam, et ego rependam aliquando. Dimidiatus Φ est ut non integer, caretque magna parte initii et pene toto libro actuum. Sed lege epistolam meam et exequere vota pater optime mihi-

22쪽

que cum Semper antea, tum etiam, quoad vixero, cliarissime. Valo in Christo seliciter. Ex Stutgardia Il. Κl. Aug. Anno 1488. M. Joannes Reuchlin Pliorcensis L. L. Doctor. 1 - Sainmelbiind der Baster bibliotheli sinsc. E. III, 15.) sol. 1. XV.

Jo. Reuel illii Pliorcensis S. I . P. Doctori Jaeobo Loubor Supremo Clini thusi io Busiliensis Putri. Recte felicem judicavi proxime quartum Kalendas Iunias

tuam dignationem, cum aderam in aede tua, quod te accepis-som velut alterum Jarcham inter divinos Brachmanos in senatu istic cum praesectis ordini sestivoque Sedere conventu. Unde quod tecum pro nostra haud ignobili consuetudine coram locutus suissem id sacere sola mea reverentia sum prohibitus. Tametsi nonnihil penes te mihi tum suit negocii quod certo daturus Suri Operam nunc tuam dignationem per litteras ne celem. Facit Jacobo, vir omnium justis de causis integerrime, vel incredibilis mea erga te veneratio vel excellens tua cum sanctitate conjuncta humanitas vel utriusqtio nostrum internos mutua benivolentia, ut audacter ea abs te petere non formidem, quae et tibi non obsint et mihi prodesso valeant et ab universis tum apud Deum tum apud homines laudabilia ducantur. Id ego si doceo, si planum lacio in hac quantula- Cumque causa mea suturum equidem haud ab re speravero, has meas abs te litteras n0n tantum audiri, verum etiam exaudiri decere. Τu tibi pursuaduas velim id quod ad rem attinet, cum Omnes vivendi modos cogito, nil me praestabilius nil huctuosius nil utilius vel ad vitae beatitudinem pariendam vel ad eam conservandam arbitrari, quam ut qui docti nominamur frequentibus nos litterarum studiis et librorum revolutionibus, quoad fieri possit, quam creberrime inhaereamus. Maxime vero circa ea insistendum puto quae religiosam Sapientiam praeso serunt nostrosque cogitatus ad caelestia, ut ferrum magnes, attraliunt Christo praecipiente qui ait scrutamini scripturasquhniam vos in ipsis videmini vitam aeternam habere.

23쪽

Igitur nobis statui ad novae tandem Legis salutares tauquam ad asylum aliquod fore confugiendum et posthabitis omnis generis scriptoribus historicis, poeticis, oratoriis, philo-s0phicis atque propheticis nihil est quod malim omnium quam homini Christianam disciplinam professo id solum litterarum genus prae tonendum quod Christi sectatores primarii spiritu

sancto instigati conscripsere. Aliter cedat omnis lex. Sola nobis vivant et vigeant Apostolorum volumina quae fidem ordi- ' nant dicente ad Galatas Paulo: Nos in in Christo Jesu credimus ut justificemur ex fide Christi et non ex operibus Legis. Et rursus: Ego δ enim per Legem legi mortuus Sum. Quid ergo 3 an non credis me tandem post innumeras R. P. curas et i Stius aerumnosae terrae sollicitudines ipsa haec acrius pensitare posSe quam solent quandoque qui religionibus praesunt. Mihi etiam in secundis seponitur imperatoria lex, tametsi jamdudum in ea palaestra triumphavi haud negligenter, sed heus tu tandem sapere aliquando in tempore nonnihil est. ΙΙaec volui nescius ne esses quod et magis probem et pluris pendam quam Apostolorum Scripta inveniri aut esse omnino nil . Id tu mecum ipse sentis certe Scio ita iaciundum. Vide quaeso igitur ea quae restant. Ego, mi Jacobe, mea plurimum semper interesse ' putavi sacras habere litteras eo charactere quo primum divinitus compositae censentur. Quapropter haud ab re divo Hieronymo Rutore in utroque genere linguarum, libenter jan dudum exercitabar teneoque veteris Legis Hebraeorum libros aliquantulum habeo et nonnihil instrumenti novi. Sed admodum delectat Apostolos etiam suo seribendi more laetos, hoc est Graecos, perlegero. Nam de transfuga non adeo placet. Sua cujuslibet operis lingua dulcior ost et e dolio saepius derivata vina majestate minuuntur. Valde hoc te certiorem fieri cupio quod et causa est et nervi ipsi universae hujus orationis meae quamquam Vereor ne tu totam rationem ita ut ego pervelim librare graveris. At absit de amantissimo te mei suspicari quae essent haud amical

Pergam igitur. hoc audi et tecum habeto: Esse in Bibliotheca

ein greeitus, init rother tinte alasgustri clien und dania Wieder punetieri: interesse.

24쪽

Praedicatorum Basiliensium quendam minutiSsimo stilo repositum libellum ita ut sertilior sit et maxime portabilis quo eleganter quas Apost0li graecas conscripserunt epistolas insunt. et quia tam parvus tam multa continet ad eum cst mihi animus praeter reliquos apprime Vehemens. Nam etsi caetera Husdem materiae istic adsint volumina quae idem ipsum melioribus litteris et isdem graecis complectantur quae prosecto Sunt non dico dupla sed plurima, tamen quod iste meus ita gracilis et ita manualis parui, ut se non injuria Enchiridion nominares, iccirco nisi eum habuero vitam effabo quam tu mihi etiam mortuo facile reddere possis dum illud quod tuum non est tantum consentias, ut bona mihi conditione praestetur. Nihil dissicile abs te peto nec quod damno cedat nec quod contrajus fasque sit. Id enim unum peto pro hoc Solo tempore finemque posthac petendi praesentem hunc statuo ne tibi pluri molestiae suturus sim et haud dubito quin me exaudios, videlicet

ut Praedicatoribus assentiaris easdem epistolas canonicas rem

Rouelit in

25쪽

et propriam et suam et quam alias multipliciter haboni mihi ex bono et aequo tradituris. Quod ne in damnum tibi tui suo possit vergoro facit tenuitas libelli ac rerum copia sermoriisque quo scriptus extat aliena peregri Itaque c0mmodita8, nam graecus est qua lingua nodum Basilea omnis, verum etiam tota quidem Germania non utitur. Ea quoque in causa quicquid per te fistid jure optimo fidi. Ιutulligonti tibi loquor confidentissime. L0gavit, ut nosti, bonae memoriae J0. Rhagusseus, S. Syxti Cardinalis libellos hujusmodi graeculos Jacobilis Basiliensibus

quos si alienare prsesumant pauia extat adjuncta ut in commissum tibi cadant. Tota causa haec est: defensione non eget, controversia caret. Gratificari tu mihi posse omnes intelligunt, tu vero omnium maxime, qui ipSe doctissimus es jure-

quo sacies si votis. Et voles si quid sit amicitia cogites

animuinque erga te meum et in tuum monasterium Sinceram assectionem meam perpendas. Is enim affectus est Omnium

Optimus et integerrimus promptusque si quid mihi gratum

commodas nil indesinenter recompen Sandum. Fortassis ajes: legatum est, Sacrum e St. Verum tamen quid

tum 3 Et II ieremitu librum templo dicatum consules Regis non injuria ex ipSo ἰagophylacio desumpseru in et B. Pauli δ suasu

libros secum membranasilue Timotheus congessit. Tarquynius quoque Superbus quondam rex a Sacra Sibylla S. Fatales Romanorum libro S i Pre coemit. Semper aliud in alio ejus causae haudquaquam injustum suit. Etenim amens mihi principio videar, mi pater, nisi hoc sapiam. quem penes commissoria estoam illum abdicare aliquando posse cum lubet amicisque gratificari Divi Stivorus et Antoninus rescripserunt. Si quis Vectigal non solverit hoc concedonio publicano ut solent sacere res in commissum n0n cadere. Verba ipsa legis sunt ultimae de commisSi S. quibus edocemur juri DOS commissorio sponteno Stra Irentinctare non prohiberi. et upud consultissimum Julianum legitur id quod post Imperator sequiitus datis ad Pi suclum Pi a torio littoris insinuavit cui illo lic pro iis qupeliro Se inducta Sunt renuntiare. Ita tu suoque in Drn Sentiarum eo munere contini SSOrite mul Otto deuoratus quid obstabit quo

26쪽

mihi amantissimo tui non etiam hac sola vice cedas, ita ut gratiam unicam hanc apud te inveniam quie certo posthac in consequentiam trahi neque debeat neque possit. Quid autum tristius quam oculiari lumen sub modio: et Eunuchum Aethiopem absque Philippo librum EsMae quasi vinctum tenere. Quid lugubrius quam Sapientem Danielem captum a Barbaris otiam ei Barbaro servire oportuisse qui in morem bovis sinuatim comederet Benivolentior sum Apelliconi Trio cujus Strabon meminit qui cum videret universam Theophrasti Aristotelicam quo Bibliothocam ad hominus plane imperitos jure l0gati

devolutum magno ipse Sibi eam et conatu et urgento in urbe Scemi comparavit φ. qiue res nobis majoribusque nostris in non mediocrem cessit commoditatem. inde enim artium divitiae thesaurique philosophiae ad nos usque devenere. potuit Apellicon usurpare proverbium gallo JaSpis: Margarita porcis. De indo id vide quod Rsvolatio s. Joannis continet. nam is Cui erant Septum cornua vonit et accepit de dextra sudentis in Throno librum non enim in manu divina nec apud quatuorct vigiliti seniores liber ipse archani sermonis permanere debuit sed et suscepit qui dignus erat et aperuit qui novorat:

non hircus aliquis Sed agnu S.Ilaec in typo scripta causae noStrae non parum conducere Videntur. nam pace tua dixerim: profecto qui ejus cstmodi libris annos citra quinquaginta si aeteritos unquam usus fueritost nisi ego ipse alius nemo, ita ut dedecori Hiandoque a pleri S- quo habiti sint. cui 3 quoniam quae ineSSunt ign0rabant omne S. N0c adhuc istic apud vos sextat qui vel cognoscere cuperet. Ita quo, ut leges humanae perhibent, sex trahendum est aurum a Barbaris et praecisis unguiculis H0brico ducere uxorem Palaestinam aliquando licuit. Molestum sorsitan sest tuae dignationime pluribus verbis agere tecum. Solum eas precor, etiam lege Scontempleris quas in libro primo de In gatis saepe legisti nam eo loco cujus caput 0xtat; filius sumilius milus. Vorba l0gis haec sunt: Si quid alicui licito suerit relictum quod ipse quidem propter corporis Sui vitium vel propter qualitatem relicti vel aliam quamcunque probabilem causam hoc habere non potuit alius tamen hoc habere potuit quanti solet comparari

27쪽

tantam festimationem accipiet. Alia item ejusdem capitis lex ait: Divi Severus et Antoninus rescripserunt eos qui in test mento vetant quid alienari nec causam eXprimunt propter quam id fiori volint nisi inveniatur persona cujus respectu hoc a testatore positum est nullius esse momenti scripturam quasi nudum pilleceptum reliquerint vel quia talem legem intestamento non possunt dicere.

Certum est itaque, mi Jacobe, neque qualitatis graecae linguae Praedicatores hactenus capaces neque Legatariis ipsis tali rolicto valde consultum suisse. Sed doceo sus Minervam. Et finis tandem sit epistolae, si prius te commonuero, nihil R. Ρ. literarum, nihil doctis omnibus tam perniciosum quam cunctos bonarum rerum libros una Bibliotheca velle recludere vel non potius malle omnisariam esse distributos. Teste sit incendium Alexandrinum quo uno ad milia sermo voluminum septingenta o ingens calamitas) et incensa et exusta suerunt. Quae si suissent sparsa inter doctos quantum, proli deum, fidem atque hominum nunc sapientise thesaurum haberemus. Te velim accurate cogites iterum atque iterum, si istum mihi libellum novi Testamenti per Praedicatores dederis, id est, si iis daturis auxilium lavorem consensum praestitoris vel regnum mihi aliquod vel semimortuo vitam dedisse. Quod erit monumentum apud me bonitatis tuae sempiternum. Mitto ad vos

duos libellos y quorum alterum in tuum alterum in hominia doctissimi Doctoris Lapidani in honorom de graeco in latinum traduxi quod officium meum si vobis placuisse cognovero, poSthac Deo adjuvante plura dabo. Vale: Ex Stutgardia Anno 1488.

XII.

F. Jacobus Sprengor ' Provincialis ordinis praedicatoruman Bouctilin,

28쪽

XVII.

Petriis Jahobi an Reuchlin,

b0hlagi sicli uber sein harinachiges schWeigen, erin neri an hiilior guleistote diensio, und bittet, ilim die biicher Zu ne ii nen, Welche R. noch sehiten. Datum Papiae. Anno 88 kal. Septembr. Gedruelit: 1 m C. v. e. z 5 ; 2 m J. v. e. c 3'; 3 m C. V. e. II sol. 16b Sq.

XVIII.

Constanet. 26 Sept. 1488.

Martilius Breminger L. D. an Bouelitin,

schielit ilim das Compendium Alcinoi und andore entlielieneschristen guruch und thoiit thm mit, dass er die lateinischesiborso tetuug druier lucianischer schristen bestige. Ex Constantia 26 Sept. anni 1488.

29쪽

XIX.

30쪽

Λdolph okho und sons ligo fremide gericlitet e bui. Itomae. Nonis Martiis a. t 489. Gedruckt: I C. v. e. f 4'; 2 M J V. e. li 1 '; 3 m C. V. e. II sol. XXII t.

Joanritis Bouelit in Psorigonnsis opistola iii cpiottidiaria Colloquia graeca ad Reveretuli88ianuan patrem ot dominum Joamiem Dalburgium Varigi otium episeol,lim in ei pit L

Saepius compertum id est, reverende ponti sex, quod inter claros ocium virOS Obtinuit, ut tenuissima muriuScula quandoque amoris indicia sint quam maxime memorabilis. Unde mihi persuadere aliter haud possim meque continere nequeam, quin de te quotiens cogito quodque sit frequenter) profecto semper opto ali luid saltem quantulumcunque id laturum sit, ad te dare, quo animum tuum dolecturi erodam. Non quod tam insanus sim, ut me ob quaslibet largitiones putem abs te diligi tam bono principe nostra enim amicitia non ex inopia aut indigencia ortum cepit) sed quin mirifico a fictor gaudio sola recordacione gratitudii iis * tuae. Erit igitur inter nos ejusdem ponderis magnum b0num et parvum, quibuS non res Sed voluntas pensatur, dummodo crebra iteruntur quae parva sunt Hesiodi sententia:

Nam Si eum parvo parvum comptauere e UPUS

et simul id sacias majus fit sorsitan illud.

SEARCH

MENU NAVIGATION