Oratio de officio magistratus politici. Scripta & publicè recitata a Ioachimo Andrea Schlik, comite Passauino & VVeisenkirchio cum ipsi ammplissimum rectoris munus, in inclyta Ienensium academia deferretur anno 1591

11쪽

ineo totus erit Magistratus,vi secitdu leges praescriaptas, non autem proprium arbitrium judicet: non Limnio semper Vtatur jure non patulas aures calumniatoribus& Sycophantis praebeat: erga subdiatos se clementem non crudelem, & patrem potiuSquam tyrannum exhibeat: eosdem non tributis Mnim ijs oneret exactionibus,aut nouas rationes a radendae pecuniae misellis a subditis inueniat: non alienis semper videat oculis, audiat auribus, neq; etiam totus ab consilia riorum judicio dependea t rijsdem tamen, in pronunciandis iententiis,compotaedis litibus, dirimendis controuersiis, quam Opti. . ma ratione Utatur. Percurri hactenus breuiter ai h ditores,&. e multis ac sere infinitis,paucula quidem,

sed praecipua tamen capita recentui : unde facile animaduerti posse existimo, quam late sese ossicium Magistratus extendat, & quam multa ab ijs requi-- rantur , qui Imperij clauum tractare, & sine da.

.mno ac csetrimeto eiusdem tractare cupiunt. Quae. Omnia, dum mecum considero diligentius,& cum

ossicio Magistratus ciuilis, ea, quae ad scholastici

Magistratus ossicium & munus exequendum pem tinent consero,&. quo in loco sim constitutus,acci, ratius perpendo, non parum sane me animo perturbari sentio. Magnopere enim Vereor, Ut tam

amplo Sc dissicili huic muneri, ulla ratione praeesse

12쪽

ant seperesse queam. Agnosco enim meam tenuistatem,&meo me pede ac modulo ut ille ait liben ter metior, neq; quicquam horum in me esse repetario, quae ab ijs requiruntur, qui alijs praeesse, eosq; regere debent, neq; a voluntate & qualicunq; c

natu ac studio meo, ubi discessero, quod pollicear

habeo.Veruntamen animum mihi addere, pellere timorem, consolationem adhibere Iolet, cum me

amplissmo Senatu Academico,ilipathim quasi esIeintelligo,&ab eodem adiunctum mihi video,ornamtissmum virum Magistrum VVoli angum Heia

derum professorem publicum,cuiusfides, industria, doctrina singularis omnibus est vobis nota,&. indiues magis magisq; innotescit. His itaq; freti, vobis Academiae ciuibus, omne nostrum Midium, industriam, curam , fidem pollicemur atq; deserimus, facilitatem in audiendo, lenitatem in discernendo, diligentiam in fatisfaciendo,earis deniq; quam parcit in animaduertendo aequitatem promittimus. Quamobrem cum ita animatos nos esse intelligatis, simul&quae vestri sunt muneris atq; ossicij si tura cogitabitis, debitam nobis obedientiam praestabitis, Apostoli illud, potestati qui sese opponunt,

iram selum, Verum etiam conscientia DEI ordinationi sese opponere,eidem

; dum

13쪽

dum esse, considerabitis, non sumosis maiorum L maginibus contenti eritis, sed virtuti studebitis, non otio turpi atq; inerti vos dabitis, non come tationibus indulgebitis , non dies noctesq; totas

ludis transmittetis, non clamores ac Vociferati nes,nocturno praesertim tempore, quod non modo hominibus, verum etiam brutis animantibus Cusectem concedit, leonum instar excitabitis amplius, non miseri, miseros lapides noctu gladio petetis, sed sortitudinem scilicet illam, in militia non sth lis esse exercendam putabitis, itaq; cunctas vestras actiones Sc studia instituetis, Ut quae DEO grata vobis utilia,salutaria Academiae nostrie toti praerre queatis. Quod reliquum est piis precibus a DEO

OPT: MΑx: contendimus, Ut clim Omni tempore,

tum hoc inprimis semestri, nos cri Magistratus su scepti, pacem & tranquillitatem Ecclesiae& Ac demiae nostrae clementer ac benigne largiri ,&perpetuum scholae huius RECTOREM filium situm

Dominum nostrum I ESVM C HRiSTVM Emanu leni constituere velit: qui nos Argonautas suos inter scopulos Cyaneos ita gubernet, Vt ex magna iactatione, portum tanJem conspiciamus si

licitatis & beatitudinis sempiternae.

DIXI

14쪽

t. π

SOL ENNIS,

IMMORTALITATE

BONI LEGISLATORIS,

Habita 'Vittebergae in Audi: ICtorum

D. IR Octobr. M. DC. LXM

16쪽

RECTOR ACADEMIAE

MAGNIFICE,

vis-ex Vobis, Auditores

Ordinum omnium honoratissimi, qui, quae huic Academiae, quae Urbi huic calamitas acciderit, quod vulnus patriae universae inflictum sit,quid totum S.R. Imperium detrimenti sub exitum proxime elapsi Mensis Augusti ceperit, quis est ex Vobis omnibus, qui ignoreti Obitum , eheu, luctuosissimum, at Ionge simul beatissimum

Serenis Ami ac Potentissimi Principis ac Domini,

DN. JOHANNIS GEORGII SECUNDI,

Pii, Felicis, Pacisiti, Patriae Patris, Nutritii Nostrum omnium munificentissimi, obitum, in

quam, tanti Principis, tanti Legislatoris, nemoaest ex nobis omnibus, qui ignoret. Non est hic dies dictus justis lanebribus i imminet autem, ac prope instat feralis dies, dies exitialis atque aeternum lugendus, dies X. Octobris. Totus ille solennis nobis eri t; sed quia lugubris: totus sacer atque nefastus i sed quia totus ater ac prorsus inauspicatus. Ille exponet, quod XXII. Augusti amissum ereptumq;em.

17쪽

est: ille repraesentabit, quod nescio an per magnitudinem gravitatemq; doloris & jacturae, nunc quidem exacte intelligere atque complecti animo liceat. Parvi affectus loquuntur: ingentes stupent. Mihi vero, AUDITORES, quum ab Inclutae hujus Academiae illustri Collegio Iuris- Consultorum, edendi hoc die speciminis inauguralis primi, venia facta gratiose sit, alia omnia agenda potius esse eristimo, quam ut de funere Electorali, quanquam id pectora nostra intime percellit ac concutit, plura apud vos

edis erere instituanita. Eam itaque apud nae rationem timeundam esse censui, ut sub argumento aliquantum laetiore promptitudinem observantiae meae atque obsequii, coram tanto Consessu palam contestans, videar prauentis rerum status neq; irnmemor plane, neq; ignarus omnino extitisse. Dicemus autem, Electores & Legislatores Saxoniae esse immortales. Majus oppido atque excelsius ingenii nostri viribus argumentum, neque usurpandum temere ab

eo, qui nihil adhuc dum quicquam immortasse & durat xum molitus est. Sed publiceanterest tamen, AUDIT RES, cogitare, quyparte SERENIssi Mus ELECTOR, praeter beatissimam illam , quae Animae cum Ss.Trinitate in aeternum intercedet, familiaruatem , etiam apud nos,

imo post multa, si quae futura simi, seςula, superstes, atque sic undiquaque futurus sit immortalis. Quare qua nunc ope., qvibusq; precibus possctum ac debeo, obtestor VOS,

Patres Academiae Constristi, ceteris Auditores honorati simi, ut tenuitatem orationis meae, meditando juvetis, atqiubi ego in eloquenda dignitate rerum desecero, eo pro vestra VOS, PATRES , sapientia, ac humanarum pariter divinarumq; literarum scientia, ad sublimiorem ac neces-- sariam.

18쪽

fariam contemplationem,cum venia in oratorem hiulcum& sterilem, ascendatis.

Vo die Caesar Germanicus, Drusi, Tiberii

fratris, filius, Antiochiae, Syriae urbe, fato functus est, incidit autem is ante mensem Decembrem anni A. V.C. 77r.) lapidata sunt templa, ait Suetonius Tranquillus, subversiae Deum arae, lares a qribusdam familiares in publicum abjecti, partus conjugum expositi. Romae autem audita Germanici mors, sermones vulgi adeo incendit, ut, quae verba sunt accuratissimi Annalium Conditoris, ante - Edictum magistratuum, ante SenatusConsultum, nec expectata voce praeconis, sumpto, non indicto justitio, d sererentur sora, clauderentur domus. Porro, quo die reliquiae Germanici tumulo illatae Augusti sunt, inter tot alia luctus publici monumenta, concidisse Rempublicam , ni-filsei rei suum, clam itabant, per campum Martium, nabies cum armis, magistratus sine insignibus, populus deni, que, non sigillatim, sed ob magnitudinem periculi ac metum, per tribus. Gnarum id Tiberio fuit: quumq; aliquot mensium intervallum justitio huic,irregulari valde, indulsisset,instante ad Nor as Apriles sequentis dentium anni Megalensium ludor inaspcctaculo, tempe live, antea enim nullis id solatiis impetrari potuerat,) Edicto monuit: r petenda nunc iterum lennia, exuendum f. tandem iam diuturnum justitium. Nes enim, quod hactenus omnes questi essent, Rempublicam corrui se, sed in Republica principem. Principes, ita finit summa Edicti, mortales, Rempublicam aeternam esse. Non descendemus hic in

19쪽

sententiam Doctoris Batavi, Marci Zuerit Boxhornii: qui ex allatis Tiberii verbis duplicem illam, quam fingit, M jestatem, aliam nimirum imperantium, aliam ipsi ut Rei publicae, quam Reipublicae nomine ab lutξ hic ait appes lari,) id ustriorem reddi atque probari, falso opinatus est.

Nam, Ut caetera taceam, quae duplicem hunc usum Majestatis prorsus evertunt,certum est,illum ab ingenio 3emen-.te Tiberii, quem sub schemate principatus dominatum exercuisse, adeoq; nihil sorte minus, quam majestatem aliquam Reipublicae, quae vim ex obsequentibus habeat, animo volvisse, omnes novimus, longissime abesse. Ille autem hoc potius voluit: non eandem esse per omnia Co roris civilis compagem, qVae naturalium corporum: neq; everti illico Rempublicam, sublato capite, quanadiu scit. duret consensio illa partium , maneant judicia & Leges, character civitatis. Hanc Tiberii vocem quanquam a reprehensione immunem esse existimem ; major haud dubie tamen felicitas temporum est, ubi dicere, non per adulationem , sed ex conscientia factorum queas& debeas, caemincipem immortalem, Rempubsecam aeternam esse. Ac de aeternitateReipublicae quidem non est nunc animus , sermonem ingredi: illam tamen, nobis etiam id noli agentibus, videbimus in aprico simul collocatam, quando de immortalitate Boni Legislatoris, executi nonnulla fuerimus. Ubi Vosmet ego ipsos, AUDITORES, sentio non de prosperra tantum memoria, & faustis recordationibus optimorum Principum , quae etiam post fata illorum di rant vel in exstructis publice marmoribus, vel in animis

tot civium, vel in fami rerum, cogitare. Nam hoc genus

20쪽

aeternitatis, exiguam sorid aeternitatem Reipublicae ipsi conciliat. Intelligitis autem,illam immortalitatem nobiliorem longe divinioremque esse,quae ab aeternitate Legum latarum in Autores suos redundat, & m perpetuitate obligationis consistit.

Est hoc,ita ego arbitror, lut diadema a supremo omnium Legislatore,DEO,omni potestati civili sub prima vi ordinis civilis institutione tributum donatumque, ut, sicut Leges divinae, quotqVot earum toti humano generi

dedit DEUS, & aeternae ipsae sunt, quoad vim obligandi, de de aeternitate Auctoris iiii efficacissime testantur; ita, qui vice DEI in his terris funguntur , imo, qui ipsi velut Dii quidam in suo coelo, in sua Republica sunt, illi non cives modo ac subditos suos,quibus hodie imperant, sed & e rum posteros continui serie, bonis Legibus possint ob, stringere, & huic adeo posteritati suae, quae adhuc in lumbis

nostris est,post funera etiam,quasi vivi,interes se ac praeesse. Insinuatiis sanc partem divinitatis atque immortalitatis suae DEUS, induendo ipsos parte Majestatis suae, suique

in hoc universum imperii. Non habemui autem post opera creationis,quae extra nos sunt posita, quaeque in sensius nostros incurrunt, sortius aliud demonstrandae existentia: Majestatis divinae, in natura argumentum, quam conscientiam aeternae istius Legis,qua' non didicimus, sed hausimus,quam non legimus,sed nobiscum attulimus. Per iulam legem voluit DEUS pingere in nobis lineamenta essentiae siuae, & quam ab essentia divina non licet divellerta, Voluntatis suae, & quae cum Voluntate divina unum sunt, justitiae,sanctitatis,immortalitatis suae. Quam vere hic e

primitur, DEUM esse semper justum ac bonum, tam vere