장음표시 사용
21쪽
omni studio diluat. . Ad Innocentii autem XII breve ad Λeade-
miam Lovaniensem datum quod attinet, probatas eo a pontifi- . ce censuras Belgicas, inepte prorsus Serrium colligere, contendit ,. immo hoc breve ipsi nocere potius, quam prodesse, de Cam Xra monstrare annititur. In hacce vero disceptatione , .cum clausula, qua. Coelestinus Romanus Pontifex celebrii illi ad Galliae Episscopos epistolae, qua litigantium, quid de gratia Dei, fide tenendum sit, aufferre dubitationem voluit, finem .imposuit , . mentio facta es,.Autori hinc occasio enascitur, clausulam illam a detorsionibus,quas vocat, Serrii.Vindicandi.. Nimirum, cum Coelesti- nus ea doctrinae de gratia capita, .quae firmiter tenenda sint; in dicasset, in reliquis, . occalione haereseos Pelagianastincidenter. tractatis,. catholico cibi sputatori sentiendi libertatem permisit, . donee, quid de illis se n.tiendum esset, . successii temporis magis. salesceret.. Profundiores inquit, dissicilioresque partes incurrentium quaestionum, quas latius pertractarami, qui haereticia
resuerunt Mut non audemus contemnere, ita non m cesse habemur adstruorem. Inter has vero opiniones, quas Coctestinus liberas. relinquens, nec contemnendas, ne adstruendas censuit, . etiam eas, quibus de natura gratia: emcacis, . oc de. inodo electionis aagloriam disputatur, xeferendas esse, Meyerus, variis,rationibus, .sontra Serrium, .comprobat, hunc, . istas quaestiones fidei dogmatibus contra communem ecclesiae sensum annumerantem,
Dusinistarum premere vestigia, Coelestini etiam, pessime inter pretari epistolam.ostendere satagit. Teaneritatis sinul Serritimi arguit, quod quartam Jansonii propositionem ,. a tot Pontifici.
bus damnatam : Sem elagiani admittebant praevenientisgratia interioris ne sertatem, ad singulor actus, etiam ad initium ei ss in hoc erant haeretici, quod velfent eam Iratiam talem esse cui posset Eum amoluntas resiuere, vel obtemperare, . non oblique timideque insinuet. sed directe atque audacteri uti vere a Janse
nio pronunciatam. defendat.. Semipelagianos Vero plae venientis. interioris gratiae necessiitatem nuΜquam admissse, peculiari dirusertatione evincit Autor; quae cuin operi huic subnexa sit , . ea deinceps quoque a nobis non minus commemorabitur, quam
illa sin qua mentem Rugustini de Ratura gratiae efficacis, modo.
22쪽
MENSIS IANUARII A. MDCCXVII. Ia
gne , quovoluntatem movet, & Velle operatur in nobis, edisse suit. Eoque in argumento dum ulterius pergit,insiliensium dη Cab. II. praedestinatione errorem ab Augustino expugnatum,plurimum ab ea Catholicorum sententia qua electio ad solam gloriam, non nisi postpraevisa ab lute merita supernaturalia facta sta- ' . tuitur, diΠerre, asserit,& contra Serriuin demonstrat. Ceterum quoniam Jesuitae Lovaniensis o Duacensis Facultatum censuris, quibus doctrina illorum Variorum errorum arguebatur, α
tantum non ceu haeretica traducebatur, acquiescete noluerunt, .
eontemptarum Academiarum crimen illis a Serrio: obieeluinfest. At longe reditus hocce Serrio exprobrari ,.asseruerat Eleurtherius, quippe qui Germaniae Academias, nullis haerems Baiano Jansentanoque veneno infectas, Moguntinam,. Thoste sem, Ingoli adiensem,. contemptim obscuri nominis Academiat vocaverit, finxeritiive in illis, non triduo, ut de causarum patro nis aiebat Tullius, d uno mane Doctores Theologos fabricari; im-nto quijejuna atque volatica Germaniae Theologorumjudicia appellitaverit. Quae dum Meyerus commemorat. Quesnellum cum Serrio committit, cum ille Germaniae Theologos hodiernos, utpote causae suae faventes, Belgis multum praeferat. Serrius Vero L cum varia ad istatu Eleutherii objectionem regereresi, eo tandem progressus est, ut assereret,. sub nomine Academiarum Germaniae, quae Jesultarum causam probarunt. ipsos lati
tusse Je sui tas. Id vero est. quod Meyerus Budiose hic sibi res ellendum putavit.. Ut autem denuo ostendat, Dominica nig potiori jure Academiarum contemptum exprobrari posse quam Ie- sultis,.exemplum Joannis de Monte ito, Hispani, ordinis F. RPraedieator uin Proletaris de Theologi Parisiensis,. Academiae Pariliensis ob erroneas quasdam propositiones legitimam eo demnationem in minimis ponentis , ex ipso Natali Alexandrolita reseri,ut ex Petro de Alliaco nonnulla addat,&. hinc quae Se rins ad istud exemplum regesserat, irrita esse ostendat.. Tan-dcm,ut ab omni suspicione violati juris academici Societatis suaer Patres liberaret, censuras istas Belgicas, saepe licet & instanter id' petentibus Euvaniensis Academiae deputatis. nunquam a Ponti ficibus approbatas fuisse, demonstraverat Eleutherius ἔ, immo
23쪽
propositiones non paucas ex censuris illis Belgicis summa fide excerptas, cum in Oaestis, ut ipsemet vocat, in eas animadversionibus & notis. in medium protulit, ut iis expensis, vel ipsi Patres Dominicam judicarent,an propositiones ejusmodi vel Tho- mistiea, nedum Apostolica approbatione dignae censeantur. Quid vero ad haec Serrius y Calainianos Meyeruin censuris MLgicis asansienianos errores audacter a gere dici satisque modestiae confultum putare, si consutas criminationes acerbissimas. modestas incensuras animadversones appellitet. Interim Serrius ipsas propositiones, tanquam connexas cum doctrina Thominica, adoptat, improbatis & rejectis animadversionibus. Medi erus vero ut ostendat, quo jure hoc ab eo fiat, ipsas propositiones, una cum animadversionibus repetit, & lectorum oculis su
jicit; ct ita primo simul Libro finem imponit. De secundo & te tio proximo Mense dicemus.
METHODUS STUDII THEOLOGICI, CUM
tabula, exhibente praecipuas quaestiones in Theologia ex minandas, sescripta optima de iis edita.
Parisiis, apud Ant. Urban. Coustellier, III 6, I 2. Alpii. I.
AUtor hujus libri, quem Celeb. Lud. Eliam Dupinium esse
accepimus, scripta ante hac de hoc argumento edita recensens, post Jo. Gersonis& Erasmi Roter. labores prcecipue Andreae Gerh. Hyperii, Prof Lutherani Marpurgensis, librum desudio Theologico Marpurgi Is 6r editum & Jo. Mabillonii. Tract. de studiis Monasticis commendat. Horum priorem , sub nomine Laurentii de Villavicentia Doct.Hispani Ord.Augustin. omissis tantum iis, quae cum doctrina EccIesiae Romanae non congruere Videbantur, Animerpiae I 8s, ad verbum, non sine insigni plagio, recusem esse, monet. Posterioris vestigia se potissimum secutum esse, profitetur. Caput I de principiis vera religionis*me in voritates UNI cognoscendi, quicquid de revelationi.
24쪽
lationibus ante Christum saetis ad nos pervenit, libris V Test
contineri asserit, rejectis Iudaeorum traditionibus non scriptis ised ad cognoscendas veritates a Christi tempore revelatas non modo Scripturum sacram legendam, sed & Ecclesiae traditi nem audiendam censet,in scriptis coaevis conciliorum definitionibus & consensu Patrum quaerendam. Cap. II de methodis tractandi materias religionis, historiain Systematum Theologicorum ab Origenis libro περι αρχων usque ad novissima tempora percenset. Cap. III agit de OD s abusi rationis inguarum,DMale meae, Historiae, Hoquentia, aliarumquescientiarum profanarum in Theologia. Cap. IV de sutoritate Theologorum scholast
eorum. Universitatum,ncultatum G Casuisaram in causa religionis, non semper majori numero contra minorem credendum esse probat, cum pauciores saepe possint esse doctiores, quam plures. Quid Τ quod ne communi quidem omnium unius teIm,poris scholasticorum doctrinae innitendum esse affirmat ; cum non desint exempIa errorum certo tempore universalium, quos re ne posterior aetas damnavit. Exempli causa provocat ad opunionem de necessitate intentionis internae ministri ad sacravimenti administrationem,aCajetano demum resutatam, & postea a doctissimis quibusque rejectam, item ad opinionem tempore concilii Florentini adhuc communem, quae porreetionem instrumentorum sacrorum pro interia ordinum sacrorum venditat; cum tamen hodie plerique omnes eam in manuum
impofitione quaerant. Cap. V Requi ta Studiose Theologia,Cap. VI ct sqq. rationem & subsidia recte addiscendi Theologiam αintelligendi Scripturam pariter ac traditionem exponit: qua Oe easione diversa genera Commentariorum inScripturam sacram. ut Paraphrases, Scholia,Glossas Postilias Homilias, Catenas ct . recentet, eosque libros dividit in allegoricos, dogmaticos, moraIes ct literales. Hinc ad specialia Theologiae capita progreditur, ct quomodo Articuli de Trinitate, de Incarnatione, de Angelis. ae Sancti , de Imaginibus, de Praedestinatione, de libero Arbitrio & gratia, de sacramentis, reliqui tractandi, & qui li-hri ad illos accuratius cognoscendos pertineant, Cap. XVII-XX
ussendit. Similiter α methodum atque subsidia singulas scien-
25쪽
tias ae disciplinas, ad Theologiam spectantes, commode ad&scendi aperit, atque adeo cap.XXI agit de disciplina Sc ast ea, cap. XXII de studio Aseticos de re innastica, cap. XXIII de studio morali, vita Christiana casibus onycientia, cap. XXIV de studio Historiae, Chronologiae s Geographiae De soli. eae. Cap. XXV Methodumdocendi & audiendi Theologiam praescribit,&eap. XXVI sigillatim ordinem studiorum Theolo.
gieorum iu Academia Parisiensi receptum, & illorum exercita tiones.qui ad gradum Doctoris Theologi in ea adspirant, recenset. C. XXVII agit de Theololia hamilerica sive de modo verbum. Dei pro suggestu tractandi, re libris eo spectantibus, tum cap. XXVIII de ae sus conscientia dijudicandis, cap. XXIX, quod ultimum est, de studio furis Canonici. Sub finem annectitur Syruloge quaestionum sive controversiarum partim Theologicarum ordine Locorum Theologiae, partim Historico . Ecclesia sticarum, secundum ordinem seculorum a Christo nato, singulisque subjiciuntur scriptores nonnulli, maximam parte iii Gallici, in ter quos Tillemontius & Dupinius in quaenionibus H. E. utramque fere paginam faciunti
sionis Veterum. Parisiis, apud Franc. Fomnier, I I Ia. Plag. I 8I. HIstoriam praesentem iam ante multos annos metius, tum adhuc juvenis, nunc senex, ct inde creatus Episcopus Abrineensium, jussu Coiberti Ministri satus Galliae, congessit. Fuit autem, postquam diu neglecta ab Autore suo jacuit, deismum multis precibus extorta, ac prolata in lucem, amicorum quorundain cura speciali, omisso tamen Huetii, qui talia nunc ab studiis atque aetate sua alieniora censuit, nomine. Cap. I Originem commercii sive cujuscunque bonorum commutationis,
26쪽
a mundi ips1us exordio repetit. Cap. II docet, incrementorum. quae commercia jam ante diluVium ceperunt, documentum manifestum existere posse arcam Noachi, quae absque multorum ope hominum, multipliciumque machinationum apparatu, e
strui haud potuit. Cap III ostendit, quod secuta diluvium limguarum confusio magis necessarios reddiderit commerciorum usus, effeceritque, ut homines, alias sedes quaesituri, mariaque obvia transfretaturi, naves, praecipua illa commutationum instituendarum instrumenta, conderent. Cap. IV de urbium & cietatum amplificationibus, Cap. V ct VI de negotiationibus Ismaelitarum, S commerciis frumentariis Ioseptii cura in gypto factis, nec non de argenti usu agit, monetque, Pausaniae . locum, quo testatur, Graecos inter & Iudos permutationem tantum sub Polydoro, Lacedaemoniorum Rege, receptam fuisse; de iis etiam solis, minime de aliis, cum quibus tum Graecis inter cedebant commercia, capiendum esse. Cap. VIII laudat commerciorum maritimorum antiquissimos cultores AEgyptios ac Phoenices, quorum illi per rubrum mare ad Indos, hi per med, terraneum ad orarum illius incolas excurrebant. Cap. VIII suspicatur, Phoenices, qui prae ipsis AEgyptiis ob negotiationes celebrabantur, quique in plurima loca colonias suas deduxe-xant forsitan etiam Gaditani freti terminos transgressos, atquoad latera Africae occidentalia, ipsaque Britanniae littora delatos fuisse. Pollicetur quoque, se alias ostensurum, quod voce Ophir,
generatim totum orientale, Tharsis vero occidentale Λfriis
eae littus designetur: ct quod jam Salomonis aetate Caput nonae spei cognitum frequentatumque fuerit. Cap. IX & X disquirit de commerciis Indorum, qui jamjam adversus Semiramidem ocio navium classem ducere poterant 3 siinuique observat, vetustis temporibus frequentissime Indos ad .Egyptios hos ad
illos commeasse cum mercibus, imo ex morum sententiaruinque itemque linguae utriusque gentis conformitate , nec non
Osiridis suscepta in Indiam expeditione, colligit, Indos sive Sinentes aut omnes aut plerosque saltem ex AEgypto tanquam ex patria prodiisse: inaxi ineque adeo improbabilem judicat opinionem moderni cujusdani scriptoris, qui scientiarum, quae ab
27쪽
AEgyptiis&Phoenicibus colebantur, originem, ad Indos referre haud dubitavit. Cap. XI S XII de Persis, quorum ad exercenda commercia imprimis opportuna erant littora, notat, eos qui dem, quorundam sub Regum auspiciis, navigationibus vacasse, sed impeditos cura tuendorum adversus vicinos hostes amplissimi Imperii Iimitum, tantum cum Indis, Arabibus itemque Armeniis merces suas commutasse. His Cap. XIII & XIV nonnulla addit de Arabum &AEthiopitin negotiationibus, quae ut d aliarum gentium studia non omni aeque tempore vigueri ut Cap. XV & XVI tractat de iis, quae a Carthaginiensibus iv Graecis ante Alexandrum agitata fuerunt. Cap. XVII & XIIX fata mutationesque, quas commercia sub Alexandri & successorum ejusdem imperiis subierunt, recenset. Ille quidem, Tyro dele ta, Alexandria condita, Asiaque pene tota sub suam redacta potestatem, eorum tantum non omnium, qui antea mari potentes exstiterant, vires infiringebat; successores vero nova, uti eorun
dem dux jam ante obitum coeperat, negotia stabilire laborabant, quos inter Ptolemaeus Philadelphus, Seleucus & Antigonus prae eipue inclarescebant. Cap. XIX commemorat Rhodiorum cuin vicinis AEgypti Regibus amicitiam prudenti admodum consilio cultam. Cap. XX disseritur de commerciis Carthaginiensium, in Sicilia, Sardinia &Hispania, Cap. XXI Romanorum
paulo ante Bellum Punicum, qui partim vicinorum populorum eXemplo, partim necessitate ipsa, ad istas artes studiosius, quam
antea sub Regibus fecerant, e Xercendas adducebantur. Quamvis autem hoc instititio rebus suis egregie consulerent, C XXII Carthaginiensiumque insolentiam prosperrimo aliquoties successu reprimerent, tandem tamen naufragia frequentius passi, bello secundo cum Poenis diu satis ancipiti fortuna gestis, pacem iis dare cogebantur. Interea Illyriorum, speciatim Istriorum,
C. XXIII) piratarum impetus cohibebant & pacatis possin et LPon. II C. XXIV rebus, quietius navigationΗm commodis fruebantur. Donec iterum ipsis N. XXV mari pugnandum esset adversus Philippum Macedonum Regem, Annibali laedere itinctum; quo feliciter superato, ordo tangebit Antiochum Cap. XXVI qui secutus Philippi exemplum, itidem Romanis
28쪽
MENSIS IANUARII A. MDCCXVII. Ia
aegre secerat; verum moX Ripse Victas manus dare, magnamque regni sui partem Romanorum potestati concedere cogeb tur. Annibal vero, qui ad Λntiochum confugerat, cum se apud ipsum non satis tutum videret, sCap. XXVII9 relicto Antiocho, Prusiae Bithyniae Regis tutelae seinet tradebat, & eum adversus Eumenem, Pergami Regem, defendebat. Dum haec ita geruntur, Romani AEtolios, qui Antiochum ad bellum contra Romanos suscipiendum incitaverant, C. XXVIII) ct Rhodios, C. XXIX) qui itidem insolentius se gesserant, in illas redigunt angustias, ut pacem iniquis conditionibus facerent. Simili foris tuna Romani utebantur adversus C. XXX) Perseum Macedonum S gentium Illyriae Regem ipsamque postea Carthaginem, C. XXXI quam confecto Bello Pun. III totam funditus delebant: quo sacra etiam C. XXXIIJ in Africa commercia aliqua
a Romanis instituebantur: quamvis alias, ut bene monet Huetius, vires suas mari, non tam commerciorum, quam dominatus ct imperii causa amplificare niterentur. Autor noster, uis eo
positis, de Corinthi emporii celeberrimi,eversione, QXXXIII de fatis Dedi, Apollinis templo superbientis C. XXXIV) α debellis Romanorum, adversus Mithridatem, C. XXXV) societatem piratarum, Cap. XXXVI Belgas item ac Britannos Cap. X XVII gestis, agit, & dein C. XXXVIII) speciatim edisserit,
quae fuerit commerciorum Britannicorum, Gallicanorum, C.
eorum, quae a Scandinaviae, Poloniae & Moscoviae C. XLII)hab, latoribus tractabantur, conditio.Convertitur hinc ad ea, quae suscipiebantur in Ponto Euxino, Bosphoro Thraciae & Λrchipelago, C. XLIII inque Palude Maeotide & Taurica Chersoneso C. XLIU) Iterum redit ad Italiam, veterumque illius incolarum, C.XLV & ipsorum Romanorum C.XLVI) aliquot observationibus negotia illustrat.' Tum memorat, C. XLVIIJ AEgyptiam, Cyprum, Cyrenen, Ciliciam, in provinciae sormam redis aetas; dc prioris, nempe AEgypti, opportunitatem & negotiatio nes latius praedicat, notato simul XLVIIIJ Marshamo, qui aD serere non veretur,ffgyptios primum dedisse se commerciis, sub Imperio Ptolemaeorum, re ante illud tempus maria saltem, am-
29쪽
plificandae dominationis causa, lustrasse. Sequitur explicatio commercii AEthiopum c. XLIX) cum AEgy ptiis, Arabum c. L Indorum cum AEgyptiis & Persis, se. LI ipsorum denique Romanorum ad Indos. sub Antonino, Constantio & successoribus c. Llυ iter facientium. Ut manifestiora commerciorum diligenter ab Indis agitatorum documenta asserat, laudantur em- iporta c. LIIIJ passim a veteribus & medii aevi scriptoribus memorata ; animadvertitur data occasione in Beniaminem Tu-- delensem Judaeum nugacissimum, qui tantum ut gentis suae gloriam extolleret, nihil non coinminisci ausus est. Quae inter fugmenta numerari merebatur potissimuin insula Nicrotis, prope Tigridis fluvii ostia ab Apella relata, nunquam ab aliis vita aut accessa. In sequentibus c. LIV, LU, LVI) Autor Cl. vias, per quas ad Indos itum est, enumerat: primam quidem per mare rubrum, veteribus notissimain: alteram ex Russa per Astracan Caspium mare, Oxumque fluvium, quam suspicatur etiam olini fuisse cognitam ct frequentatam; quibus addit, post alias, eam, quam designat Λmmianus Marcellinus L. 2 3 c. 6, per provinciam Ariorum usque ad mare Caspium. Missis his, Autor iterum de Romanis c. LVII commerciis loquitur , quaeque eoruin sertuna sub Imperatoribus tam ethnicis, quam Christianis, c. LVIII) speciatiin tempore irruptionis Barbarorum, ct Sa-Tacenorum', fuerit, edocet, ct classium celebriorum indicem
c. LIX nectit. Sub finem vero c. LX) privilegia ct immunita.
tes, Imperatorum decretix mercatoribus, maxime iis, qui maritima exercent negotia , concessas, itemque fora & e. LXI nundinas, quibus olim Romae merces eXponebantur Venales,. commemorat, totique ouellae, inultis non inutilibus nec inju- eundis observationibus illustratae, sinem imponit..
ω C. Mathem. P. P. se in Acad. Leop. Caron Caes. Cou de nonnullis B actearis Numis fias acti. deque istorum usu in locis Rheno se Franconiae vicinioributi Dissertatio Epistolica ad H, Sag. A. SCHMIDIUM. Abbatem Mariae δειlensem, cum duIdem resonis Heli
30쪽
MENSIS IANUARII A. MDCCXVIIJ τ
Plag. II. PRO Germaniae nostrae antiquitatibus, quae, ob singularem monumentorum penuriam, tam obscurae tamque impeditae sunt, restituendis di illustrandis levia etiam, quae occurrunt,sub sidia curate custodienda sunt: uti, cum alia ratione proficere non liceat, tandem, eundo per partes, Veteris Germaniae faciem distinctius contueamur. Conferunt nonnullam huc utilitatem numi Germanici, passim eruti, praecipue bracteati, rariores
issi de a solis ferme majoribus nostris, ad evitandas, quemadmoadum creditur, latentes sub numis spissioribus, metalli viliorisaeeessione adulteratis, fraudes percussi. Laudanda igitur eo nomine est Cl. Autoris a S. R D Schmidio excitata diligentia.. quam in Hassaeis bracteatis explicandiτutiliter posuit, effecitque, uti paucorum etiam, quae nancisci potuit, numismatum deis
scriptio curiosorum patriae histariae scrutatorum oeulis subjiceretur. Post praemissa autem de scripti occasione monita, g. IVDiplomatum quorundam de A. I 23Oα I3 I aliorumque testimoniorum documentis probare nititur, jamjam Carolingo rum tempore bracleatorum usum in Retteravia invaluisse. S. VIII observat, Hassus, Francorum imperio subjectos, cum, conversi ad Christianam fidem. Saxonum odia injuriasque pati
cogerentur,ipassim Varia constituisse castra, & inter ea quoque Franco bergam, a Υheodorico Francorum Rege circa Λ. sao conditam, illam ipsam quidem urbem , in cujus antiquo quodam templo maxima mimorum propositorum pars fuerat reperta. Probat hinc ex Veteris Chronici Francoburgensis seriaptore, aedem illam lacram, nominatam diem den-iarche,conis
ditorem primum habuisse Caroluin M. sed reparatam postea suisse circa A. Iaar quo tempore & nuinos illic abditos judieati Cumque praeter ea testetur Chronici Autor,prope urbem lauda. tam auri fodinas exstitisse, ct penes eandem Caroli M. henesi. cio etiam jus cudendorum numismatum fuisse, non dubitat
Francobergensibus nivinorum apud eosdem repertorum origiis
nem attribuere. Quantum ad ipsos. numos XIV hic deseriptos attinet, argentei illi omnes & bracteati sunt, uno tantum in