장음표시 사용
41쪽
menerabisis Est opin, bonatu G suasione Popponis Thuringorum Ducis, adpugnam contra Sciavos profectin, in eadem Rogna occiditur. inod autem nimis forte abusus Ducalipotestate, aut alias contra Regem Arnulphum res novae moliretur,eodem anno secundo &aionagesimo supra non- centesimum Poppo Dux utaringorem Egnuatilira e polia-xur quae ipsa sunt Reginonis verba:quibus cum concinitAn milium Fuid, Λuctor sequentibus verbis: Poppo Dux ra ringorum sonorib-Wi tus e t.
In locum Popponis suffectus est CONRADUS; &quod is sponte Ducatum Thuringicum resignaret, conis missus est BVRCHARDO Comiti. Regino: Ducam, vem senuerat cPoppo nrado commendatur, quempaucorempore tenuis, sua sponte eum re Uis. Deinde Burcharis comiti commiuisur, 'viram lactenus strenuegubernas. Βω-
chardo rerum potito Vngari Thuringiam infestis signis pctebant. Hos quando vi repellere conaretur Burchardus, ab eisdem occis est; id quod asirmant Lambertus Schasnab. ad ann.II CCIX Marianus Scotus ad ann IICCCCVIII. Chronica Australis ad ann. IbCCCCXI. Silfridus Misne sis sub Armoho Imp. Auctor compilationis Climnolo
Toma Rer. Germanici Pisorii. Ante Burcbardum quidem a Lamberto ponitur alius Dux Thuringorum, quemLUIT, BOLDUM vocans etiam ab Ungaris occisum tradit anno iaccccum. Sed quis ille sit Muusoldus, nondum habeo ex. ploratum. Hermannus Contractus hac tempestate Lui par m occisum, & nihil amplius. Marianus Scotus Lupolrim Ducem ab Vngaru occisium resert ι &nihil praeter ea. Chronica Australlis: Ungari Saxoniam O Thuringiam vastant, Levoldus occiditur. Haec scripseram, cum Ottonis Frisingensis Chronicon pervolutans lib.VI. c.XV. Pe
42쪽
rio,Leopoldum hunc Bojariae Ducem, Arnulphi fuisse Pa.
trem. Non multostosiam, gari commisso cum Mariubeia is,Ducem eorum Leo Idum, myDuco Patrem occidunt, aeinde per totum regnum dissust Alemanniam Franciam Saxoni .am,raurietiam percurrunt.
At quid faciemus Auctori de Landgraviis Thuringiae,
qui cap.VIII. Lu DOVICm quendam primum Thuringiae Ducem a Carolo III. Crasso θ anno DCCCLXXVI. creatum tradit Z Equidem nescio quid senserint alii: mihi vel id propter suspecta haec redduntur, quod Pos ponem toties a Reginone memoratum,& Francorum Annalibus non ignotum cum Conrado successore omittat. Nec prius etiam Burchardum pro Ludovici filio venditanti habebo fide quam vetustiores reperero consentientes. Recitabo tamen verba hominis: UMortuo Ludovicosecundo Duce Thuringo. rum,secce sit ei Burebar ιβ ιμαν, μόσψ- regimine πις- rari Alemaniam intranιes, ut eam devastarent. inibin or currerunt Dares Saxonia, Ba aris, Deum, eae Dux Thuriviares remmissum est besium,σ-ua maia Ungararum se a sicuns Dux Nuringorum unius percussus interiis sine haradisuae . am. Domini Iacccc XII. Si ille numerus in MS fuit ac porro ab Auctore ipsis expressus, ingens emerserit μός. Vidimus ex Lamberto & Mariano Scoto Burchardum Ducem decimi seculi anno octavo vel nono in conflimav garieo occubuisse:hic lepidus tamen homo refertin annum huj us seculi secundum & septuagesinium liest, in annorum trium ultra sexagintaexcessum, quoiam propecomput M. rant ossa Burchard ocu--Lquem successoremd nati Greuiardo,conces attitis,iisdemque Otto Lerat proximus et quippe quem anno II CCCCLXXIII. vita functum novimus. 'amilhidroque vero non est consonum,s Midem tradit Auctor. a Burchardi obitu meatum
43쪽
Nurino devolatum ad Henricam Ducem Saxonia, ri eperatorem
Id ut pateat clarius , pro certo hic ponendum funda. mento,Duces illos,quos hactenus contemplati sumus,Thuringicos non propria ac absoluta potestate, sed vicaria, sub summo ac eminent i Regum Germaniae dominio Thuringiae praefuisse. inandoquidem autem Burchardus circa annum nonum seculi decimi sublatus, credibile est Ludovicum Tertium,sive,ut ab aliis vocatur inarium,autThuringiae a- .lium praefecisse Ducem, aut Thuringi carum rerum praecipuam administrationem uni vel pluribus Comitibus comomisisse. Postquam Ludovicus ille anno IICCCCXI. Ratisbonae mortalia reliquit , ac Orio Dux Saxoniae,Henrici Rucupis Pater,magno animo majori laude,recusans regnum Germaniae, CONMDvMFranciae Orientalis Ducem, sui loco commendaret,fieri sorte potuisset,qui ultra illud in Thuringos Trans - Unstruthanos imperium, quod tanquam Saxoniae Duci iure ipsi competebat, nonnihil juris in Thuringos cis Instruthum,sive ita volente,sive connivente Conrado R se, accepisset: praesertim quia iticliindus Annal. lib. I t satur, penes Otione emper cae ubique summum viguisse impertam. Et haec conjectura vel eo confirmari pialet, quod apud eundem 'Milichindum reperiam, Conradum, cum ope expertus esset virtutem novi Ducis, Hemici qui Patri in Ducatu Saxoniae anno IoCCCCXII. veritum esse ei tradere omnem potesatem Patris. Neque his tamen plus quam conjecturis tribuendum censeo e cum praesertim
Conringius affirmet HENOCVM Aucupem non nisi ob Thuringiam Trans-Vnstruthanam sic loquor ex situ oppidi nostri: cum alioquin quae nobis cis Vnstruthum, Concitato Helmstadii scribenti trans Vnstruthum sit in istius
44쪽
atui monumentis legi, Henricum illum saxonibus&Thu.
ringis imperasse. Certe Sigebertus ad ann. I CCCCXI Henricum Ducem de Saxonia θ Thuringia vocat. Si tamen prius RexGermaniae quam renunciaretur Henricus,in is ringia Cis-Vnstruthana quaedam possedit,aut integram cum tempore sibi vindicavit, armorum id factum reor beneficio. Nam qMHρ id ad Hationem Nisiopum Moguntinum is Sase conia vel Thuringia stertinuit,tosu ibistrace is occupa ira
micos Regis Conradi ex his omnino depraedatos o pellens'. quae verba sunt Diimari Epistopi Merm .lis L CD Mnis. &jam ante ipsum gemina prodiderat vitichindus Corbejensis,Henricum scilicet mιtoni Archiepscopoli se omnia,qua in Saxonia vel Thurinoa habuerit. Et id me-xuerat sacer ille, notaeque perfidiae homo, qui Henricum ut caderet honoratius scilicet in xorq; aureo ad eum finembricato de medio tollere laboraverat. Vivente adhuc Con-irado Rege,anno IDCCCCXVI. contigit novus ille Ungarorum in Thuringiam&Saxoniam impetus: ac tum quidem, testa, continuat e Reginonis, inque ad Fuidam monasteriumApervenerunt. Sed HENRICYs noster, postquam ab excessit, Conradi,quem anno I CCCCXIX. obiisse leginatas, consensu Francorum, alemannarum,Bavarorum, Thuringorum ae Sri utor laudati scriptoris,qui Reginonem continuavit, , sermo he at magis prudenti consilio ipsius Antecessoris, x Germaniae electus esset,Vngarorum incursus omni dili-.
gentia avertere ac cocinere laboravit, per oppida cum novi*tex exstructa um exquisitius munita. am etsi in praesenti no habeo commemorare, quid sigillatim in munienda Thurin glaci -ynstruthana praestitexit Hieraricus ; dubium tamen relinqyitur mihi nullum,quin&illa optimi Patriae Patris do . vere Thesei Germanici providam seni erit solertiam. AnnQ IOCOzC MI. Henrico I. Germaniae Rege ad
45쪽
edelama evocato, quia tam in haereditate paterna,quani muniverso Germaniae regno successit OTTO I. eo ipso Thu ringiae quoque cis- struthanae factus est Dominus, & fortem haereditarius.
Sub hoc principe insignem stitus Thuringi ci mutationem accidisse memorant recentes. Ferunt nimirum,
intonem filio silo NILHELMO Moguntino Archiepiscopo Thuringiam cum pleno jure & dominio donasse. Auctorem hujus assertionis si q veteras Scriptor ille anonymus de Laiadgraviis Thuringiae afferretur, cujus caput X. hac rubrica silperbit: Μοωσδε Dueatvi Thuringia devolutusfuit adviscopos Moguntinos, , D' quamdiu Episcopi rexerunt uarietiam. Neque tamen nigro sic satis convenit cum rubro. Dum enim exponi debuisset illa devolutio, nihil huc faciens affertur magis, quam Wilhelmum ab Ottones Patrefactum Aruiepiscopum Moρuntinum: facto Nillhelmum Thuringiam intraM,Vin fordia mulios nobiles pro defensione terra locasse, qυiltra multa bona iis Thuringia r D ur Ipsum deinde & sequentes Archiepsopos fur. c-νerexisse Nuriviam fae Ha iam , annis fere LXX. mque ad Conradum IL Imp. Nihil autem hic de modo devolutionis,quem vocat,ad Episcopos Moguntinos. Nam quod de nobilibus Ersordiae ad desensionem terrae locatis affert, ad summam rei parum lacit. inasi vero id non fieri potuin sit ab aliis,quam a Principe λ cum illo aevo in usu fuerit De -qventi Episcopis & Abbatibus plurimas tam ilias,nobile, seudati sibi jure devincire, Ceterum aut me sellunt omnia ,, aut haec confietasunt ex vera de Henrico I. historia ; quem constat exagris in oppida coegisse ruricolas. in id autem
v tat,quo minus & nobiles quosdam ex mansione agresti in urbem translatos dixeris
Si ergo hic Anonymus non suffecerit, succenturiabit
46쪽
aliquis Paulum Langium Citietensis Chronici non indiligentem Scriptorem. Quid ab hoc dici potuisset clarius sequentibus verbis λ me est iste Guilselmus Archiepiscopin M guntinus,cui pater Otto dedit Thuringiam'Hassiam cum pleno Dre'dominis. Fateor,habere ita Langium: se quomodo id evincere velit, scire vehementer cuperem. Nam licet doctrinam & diligentiam Langit, ac judicium quoque plerumque rectum aestimem , in tanta tamen tamque magni re momenti, inisi antiquiores habuerimus consentientes, ejus fide unice niti intutum. Sed quid ι' Ipsi Langio displicet haec Langit sententia, & inserius non nisi jurisdi. mone motrii ualem laesertassis etiam ad aliquanta sempora bona Moguntinis in Ersordia tribuit. Verba Scriptoris merentur huc transscribi. Osto Magnus ex Ariariis uxore sua fecunda duos Ainc i/IHιros,ouonem regni secessorem si helmum Archiepiscopum Mogunιinam. Hic es a ilhelministe, cui Paιer Ottopos mortem Duco Burghard quia, μου μνίου inιerfectus, sine tibero obierat, dedis totam Thuringiam smssem,cum plena iure cae dominio ad honoremmis S.Man ni Moguntinensis Ecelesta PMrani. iniimrans dictu torvi inpossessionem suscepti ,' Eubordiam runc apertam murorinxit. me mihi H detur verum,' autum adjurisdinis siriι ualem, o ortassis etiam Matiquanta emporacla binae. Nam ipsa Hassia ab isio ιempore πιννe iορ μυιem, emper habuis in temporatibus Dominum, vi se hujus terra Principemo' Ondgravium Ha afri L Nunc ad censuram vocabimus Langiana illa. Villieumum Archiepiscopum ex Adetheide genitum, non magisorum est,quam quod Baronius Cardinalis Tom. X. Aonat. ad ann.IDCCCCLX l. muisse Regis Anglorumsitiam Caspar Bruschius&Petrus Mersaeus in Caιalogis inchiepsoporum in morum, Ser alius in insoria Mogumina & Gudemis in
47쪽
Regi genitum tradunt. Deinde nec post mortem Biarcharia Ducatum accepisse potuit Ahesmus, quod ei circa seculi decimi initium caeso ab Vngaris alius procul dubio datus successor,hactenus licet in illa scriptorum penuria ignotus r nisi forte Ducis potestas&auctoritas in plures Comites divisa,aut uni prae ceteris commissi,quas conjecturas uti jam ante proposui,ita nunc repeto denuo , ut aliis amplius cogitandi ansam subministrem. inis enim credat Thuriningiam a tanto temporis intervallo caruisse rectore speciatu aut eam solam manu Regum aut Saxonicorum Ducum siqvis rte hane probaverit opinionem administratam. Pro ramus igitur Burchardi successor milhelmus esse non paruit,etiamsi maxime concesseris milhelmodatam a Patro Thuringiam. At vero equidem, non contendendi studio, quod sancte testor sed historicae veritatis vi adductus, nς-qvaqvam possum concedere donationi Ottonianae. An eis nim ulli probabile iuerit, rem tantam laevisae, vel miti-chindum , qui scribebat eo aevo 3 vel Dilmarum,qui nor multo post Ottone III. & Henrico II. imperantibus fl0ruiti vel Scriptores ad unum omnes usque ad Auctorem prolὸ-rium de Thuriviae Landgraviu i Witechindus quidem lib. III. affirmat, ilhelmum per absentiam Patrissibi eo me is
datum rexisse Francorum i erium: non aflirmat tamen, otistonemratrem magnam regni Francici partem,Thuringiam
scilicet& Hassiam eum plano jure & dominio donas e filio.
Ecce ipsa Nitichindi: Eo tempore,quo haec intra Italiam se νεbantur anno scilicet 1 CCCCLXvIlI. Fummus Pontifex
48쪽
aliud est absente Rege negocia regni vicaria auctoritate ad. ministrare ; aliud dono accipere bonam regni partem cum
pleno jure & dominio. Sic de Mathilda usi delingeburgensi Abbatissa Ottonis I. filia legimus, tione III. in Dacia
commorante eidem regni Germanici curam suisse commissam. cui autem exinde concludere ausit, partem hujus regni eqiplo donatam Matilildae,conclusione sua non admittere uri Di tmarus quoque ignorat hanc donationem : quamquam ilhelmo ab Imperatore Domino suimet Parente commissam tradat curam Parisenopolin Psonendo, creemque.
regni necessaria regendi. Et apud sequentes nec vola hac de re, nec ullum vestigium. Face illat igitur ignotae, non nunquam & malae fidei auetor de Landgraviis cum sua. Thuringiae ad Moguntinos devolutione. Facessat ipsa liberalis, quae nunquam contigit, donatio. Haec miror, qui placere potuerit Cl. Gudeno, ultra hunc Anonymum, Lansium, Fabricium, Chytraeum in hac causa non asturgen ti. Fabricio tanto minus habeo fidei, quanto intimius mi hi constat, innumeris erroribus scarere Origines Saxonisad; quod non in contumeliam optimi ac eruditi viri scribo , sed quod doleam supra illa,quae habebat,non majora fuisse praesidia, nec plus ab aliis curis ocii. Cum Langio autem tant
mihi lis non amplius nunc intercedit, quod,ut jam ante mO nebam, sententiam mutans pro sono jure.dominio totius
Thuringiae substituat Piritualem jumdictionem, ad ali quanta bona temporaliae quamvis nec in spiritualibus per universam Thuringiam Moguntinis fuisse jurisdictionem crediderim. Quod Erphordia eo usque destituta Nilhelmi. Archiepiscopi jussit, moenibus incincta,facilius crederem,si antiquus testis confirmant. Ego vero id Henrici I.tempo ribus
49쪽
ibus iactum potius autumo, cuius in urbibus contra Vn. garorum incursiones muniendis studium certatim prἡdicant Historici; & nos jam supra tetigimus, pluribus autem. In Historia Bardevvicen ι demonstravimus. Quamobrem etiam, quae Gudenus hic de statu Erlattensi affert, rectius, me judice, ad tempora Flenriciana quadrabunt.. Ceterum si quaeras, quinam post tempora Ottonis
Magni usque ad institutum Thuringiae Landgravia tum legitimi Thuringorum fuerint Principes, tum ipsos Germaniae Reges,jure patrimoniali &haereditario, tum alios Ducum,Marchionum, Comitum titulo insignitos responde rim. Ottonum jus patrimoniale & haereditarium derivare possImus ab occupatione bellica tempore Henrici Lqui non modo, quas Moguntinus habuit, possessiones, occupavit ; sed alios quo 've Amicos Conradi Regis ex sustanibus omninod radatos expulit: ut iterum Dilmari verba usurpemus. Quid &quantum Moguntinis redditum, nondum meminime Iegere; cum tempore tamen sua recepisse, par est credere. An vero & alii Conradi Regis amici, illorumve dignitatibus bonisve rnstituti, non habeti diaere. Si quis hic conjecturae locus, uti nec crimina, ita nec poenas per omnia existimaverim similia: & nonnulli sorte clementissmorum Regum sunt redditi gratiae. Fortassis tamen gequorundam Franconici sanguinis illustrium virorum Ioeo
Saxonici stemmatis nobiles viri possessiones A: dignitates in 'huringia acceperunt 3 aucti indies majoribus divitiis &potentia, at Regum favore & gratia subnixa. Signanter autem dixi,& DUCES quoque inter principes Thuringiae
viros fuisse. Scilicet non ita plane ceu putant novitii, cumhurchardo exspiravit Thuringiae Ducatus , ut non aliqua ejus superent vestigia. Paulo ante monui, incommodum videri, Thuringiam sine vicaria Ducis Comitumque opera
50쪽
post oblium Bursiardi relinquere. chamvis vero
petuam Ducum Comitumque successionem ex horum temporum tenebris feliciter eruere non de ri suffecerit . tamen unum attuli sis Principem omnem Thuri gism promeruerit.
simis Turingia austratis natalibus genealogia ort- -cens: utlbquitur Ditinarus. Atque huic etiam Dilmaro deberrius restitutum hunc Thuringiae Ducatum. sic enim striis sit lib.V. per omnem Thuri iam communi νος populi evnectione Ducaιum promeruit. suspecta alicui videri possenhaec ii arratio. quod electio alicujus Ducis in regno Germanico,nec illis temporibus soli populo, sed Regi deberetur unde & Christophorus Geooldus Commentario ni perti Septem Dratu cap. g. MVI. scribere non dubio tat: ignorat, nonpopuli euctione, sed peratorum coine lane infudiam Duratvi s Principatinaequiri r Improprie scilicet&hie&alibi Gevvoldus loqui Dilmarum, ae .ligi adem esse ae re bare ariasuce unc recipiatoa, quanqVari, Electrone RegisGermaniae cum loquitur Di Inarus, sorte aliquis probaret ; an tamen huic Ioco par sensus applicari qyeat, nondum extra controversiam positum censeo. ut enim haec explicatio locum impetret, necessum est supponi, &eo jam aevo Thuringiae Ducatum ad posteros jure haereditario, transmisisse viros Principes. Quod ne credam, ipse, de quo agimus, Eceardus noster facit, qui singulariotionis I Is sed eum enim refero id habuit favo- re, quod, ut tostis est Dimarus , maxisnam benefici sipam rem iustrostrietatem aequisiverit. Q Umobrem Eccardum ab otione vel Is vel III. Thuringiae Ducem constitutum ambitror: sed ita tamen ut consentus ordinum quem Di vus Populi eo ο- nuncupat, more majorum