Elementa iuris feudorum, tum prouincialium, tum imperialium, reipublicae RomanoGermanicae ... Auctore d. Iac. Gabr. Wolfio ..

발행: 1741년

분량: 500페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

351쪽

licet non sit vera alienatio; via tamen est ad alienationem. Neque sufficit contra. Eius principalis , Velut mutui, confimmatio; sed Domini consensus in pignus speciatim desideratur.

Quae regula quoque ad imperii Applicati. . seuda est applicanda, ut nec haec a vasala μή si μή Iis Imperii alienari, vel oppignorari va I Iide queant. Sunt equidemiureconsulti nonnulli, qui hanc thesin alto supercilio contemnunt ridentque; argumentum simul ab insigni vasallorum Imperii libertate ducentes, quae eiusmodi prohibitionem iuris seudalis non admittat. Sedi vaselli Imperii vera etiam habent seuada; quae itaque ex communi seudorum natura stini aestimanda, donec singularis eorum natura in hoc, vel alio momento, perspicue demonstretur; ab a quadam vasallorum libertate ad facultatem alienandi liberam minime licet argumenta. ri; quum ne quidem Principes, summo atque abseluto imperio instructi, imperium suum, aut regni prouincias, pro

arbitrio, possint alienare ino

352쪽

I. LII.

An U Sta- Sed quaeritur, utrumne& Statuum ruum Imp. Imperii consensus ad eiusmodi alinationes desideretur Ac prosecto haec a re firmanda videtur quaestio; quoniam ali

nationes atque oppignorationes rerum Imperii omnes in CAPITULATIONE

xx) Imperatori sunt interdictae, nisi accedat ordinum Imperii consensus. Vnde argumentum, ob rationis paritatem, duci percommode posse videtur ad confirmationem alienationum atque Oppignorationum, ab aliquo Imperii vasa, io susceptarum. Quodsii seudum Imperii alienandum ecclesiae sit, praeter Episcopi, vel alius Praesulis ecclesiastici consensum, Capituli quoque,Vel conuentus consensus pariter est necessarius; qui si defecerit, sententia interlocutoria ante

omnia desiderari solet by). f. LIII. II. . seussi. antiquis alienandis, ct a

pirorum. dendi quaesitum, horum quoque opus est

353쪽

est consensu, & quidem omnium: alias enim alienationem impugnare, laudumque reuocare possunt. f. LIV. Et quidem duplici ex capite reuo-Deiure Catio locum habet: vel ex iure prorimi. ω' ' seos et retractus,vel ex capite successionis.

ribus agnatis compereus, fractum, absque eorum consensu alienatum, intra annum/diem, restituto pretio, revocandi fetet). Non selum autem ius protim istos stricte dictum, quod ante ali

nationem consummariam eXercetur, a

gnatis competit; sed & ius retractus proprie dictum, quo seudum, iam perifecte alienatum, a rertio possessore retrabitur. Annus autem, qui terminus est praefixus, a die cognitae alienationis currere incipit. Vt itaque hoe euitetur incommodum, conssilium est, agnatis prius seudum alienandum offerre, atque eorum consensum decenister desiderare in euentum. Nonnunquam etiam lim diserte cautum est con

354쪽

De iure νε- Altera Teuocationis species est, uocandi ex quae ex iure delatae successionis compe- βρ μέ istit, atque intra 3o. annos eXerceri Podi

est,' nullo pretio possessori resuso b . Neque dubium est mihi, quin et filius studum, a patre alienatum, & hoc capite possit reuocare. Quamuis enim obiici queat, filium, successionem in laudum desiderantem, vulgarem simul patris hereditatem acquirere debere 6; atque adeo & factum ipsius praestare; moribus tamen Germanorum, nisi albeubi mutatio contigerit, & filium vulgarem repudiare hereditatem posse, supra iam cognouimus; quo laeto utique

studi reuocationem Poterit eXercere; modo tempore alienationis iam exstite.

rit: quod si enim post alienationem, ubi patri nil linis in seudo superfuit, procreatus fuerit, nil quoque iuris Cum natiuitate acquirere Potest; adeoque nec

de iniuria queri di

355쪽

mus, limitationem admittunt: nisi seudum fuerit alienabile, cuius libera alienandi saevisas es penes va alium s atque adeo in hoc momento abit ab ordinaria laudorum natura. Quo pertinent Lu-faria seuda, proXime a Principe acceP-ta : priuilegium etenim ad mediatos non

spectat vasallos e). Praeterea id ipsum

eo modo est temperatum, Ut alienationes mortis caussa excipiantur; deinde in Lusiatia superiori requiritur, Vt Vasablus obseratus, tam Vegetae adhuc iit aet

tiS, ut, sitne alius auxilio, lorica indutus, in conspectu Praesidis prouinciae,

haec proximis agnatis, aut simultanee inuestitis, ius protimiseos competit; sta denique seu da non, nisi in atauitae nobilitatis ciues possunt transferri; atque in I naria inferiori speciatim peregrini ab acquisitione eiusmodi laudorum eX-

356쪽

De alienatione domi.

nii directi.

bera alienandi seuda sua, et inter vivos& mortis caussa, facultate gaudent; ita ut & in peregrinum, seudi alioquin ca Pacem, eadem transferre queant g)Stiriae quoque vasalli ex priuilegio F gDERICI II. eadem gaudent libertate Mnec non Carinthia vasalli i). Inter vasallos Imperii Archi Dux Austriis, si liberis destituatur, pariter alienandi facultate pollet; quod priuilegium cum aliis confirmauit Imperator FERDiNANDus I. M

Dominum autem dominium dire.ctum alienare posse, contendit STRYαIus si); quum proprietatem a nemine recognoscat. Verum enim vero i) de

Principibus Imperii nostri aliter sentiendum: horum enim dominium directum in vas allos saepissime iunctum est territorio , quod studi titulo accipiunt ab

Imperatore; qua de re testantur litterae clientelares, quae frequentius complectuntur

357쪽

ciat ; attendendum tamen est, Vtrumne

dominium directum summo Imperio ciuili ita sit coniunmim, ut vix ac ne ViXquidem locum habeat separatio. Vtienim generatim partes Imperii non possunt alienari ; ita speciatim idem de tali dominio directo est affirmandum; ex quo de Imperatore R. G. facile quis poterit iudicare. Huc accedit 3) iuris sevdalis prohibitio , maxime, si dominium directum in inferioris clypei Dominum transseratur m). 4) Denique doctrina haec illustrari quoque Por- est exemplo Io ANNIS GEORGIIII. Ε- lectoris Saxoniae, qui anno I 66o. nobilitatem Schristiassicam in praefecturis Weissenselsensi ac Friburgensi, intuitu Dominii directi, cessarat Fratri AVGU-s T o. Sed vasalli isti non solum denegabant subiectionem; verum & reliqui in

comitiis prouincialibus anno 166 . ea de re conquerebantur, Ut ambo Pacis- centes pactum tandem deserere coge

rentur n). I. LVIII.

m II. F. 34. . a. II. F. s s. f. a. in . n) se HIL TE vs in eomment. ad y. F. AI. cap. I 9. g. 4.seq. Alia exempla, de consensit va- sillorum testantia, habet HERT Ius in dis- ,

358쪽

Domi. Id interea extra dubium est positum,nui possit Dominum posse dominio directo renum domi is 4, tiare, ut plenum vasallus dominium Con--,-ρ sequatur, Sed inde cum sTRYR1o o non est concludendum, Praedium eo ipso vulgaribus oneribus subiectum reddi; quum praedia etiam alli dialia quaedam eiusmodi gaudeant immunitatibus; nec noua vasallis inuitis onera possint imponi.

De eo OIL Porro ad effectum dominii directi H pertinet, ut, seudo aperto, solidum Do minus acquirat Dominium p . Hinc& rei vindicatio, ra ione dominii directi, ei competit; quinimo & remedia possessoria potest usurpare: possessio enim ciuilis, intuitu dominii directi, a

Domino retenta censetur. Eadem dbeenda sunt de effectu dominii interme

dii, der Siter 2ehens

I. LX. De iure ad Gaudet praeterea etiam Dominus iure ad rem, Contra vasallum, ex obli-

fers. desuperioritate territor. 66. not. vlt. p. 48. O In exam. iur. Dud. eap. XIX. qu. 2 I. Add. BORNII diis de transmutatione fetidi in alis ditima

359쪽

atione personali', qua tenetur nomino de dolo & culpa, siue de praestationibus personalibus. Ex hac obligatione oritur eoni o Hudi Mari, caussa non δε- ω, nempe fidelitatis, vel seruitiorum. em condictio ad areipiendam inustiu-ram, si Domini intersit, vel ad praestanda seruitia. Denique et actio de felo- si . . D

OBLIGATIONE DOMINI.

nam Domini, eX huius obligati- ea pers one ad fidem & protectionem, nom. vasallo praestandam, eX contra

ctu seudali a . Quare Dominus , qui

vasellum de laudo nobili inuestiuit, tenetur quoque pati, Vt iuribus nobilit iis realis, seudo inhaerentibus, fruatur. Vasallo quoque, ob denegatum ius Pro- 'tectionis, competit actio praeiudicialis aduersias Dominum. I. U. Cognouimus iupra, suda etiam Datureia dicta bonorem

360쪽

ti sunt etiam honorati. Quare mirum non in , iis quoque ius ad honorem tribui. Feuda enim, a Regibus Concessa, erant honoris insignia; quum honorificum sit, a Rege donari. Gradus quoque nobilitatis militaris, vel certus clypeus, cum laudo erat coniunctus, qui honoris titulum signumque secumferebat b . Neque igitur seu dis dumtaxat maioribus istud elogium eli tributum c); sed & minoribus nobilibus. Praeter honoris vocabulum, in seudo. rum cocessionibus etiam honorantia &honorificentia nomen occurrit M. Per

bono

V Ηine Ave TOR TE Tvs de beneficiis 3. sq: Non est licitum, ut superior Domiutis in inferiorem elapeum hominem eum suis faetatrie ara beneficiis. o Vt existimat scut L TE Rus in comment. ad y. F. AI. cap. 42. f. a I. d) Sie As Nas, Silesiae Dux, donat villam callendors cum honoribus honorantiis in. apud Illustr. Un. de Lunam Io in ireliqu. med. aut dipl. tom VI. p. sal. In documento venditionis insiula Cretensis , quam Veneris vendiderat RONI FAC Ius,Marchio Mon. si erati, eum variis nudis, haec leguntur:

ad omnes pObsessiones es' HONORI FLCENTIAS manu tenendas & defenden

das - - - - - qui istos, ex parte, vet ex toto,

de supra dictis omnibus possessionibus Η' HONOR D

SEARCH

MENU NAVIGATION