장음표시 사용
3쪽
Su' PRAESIDIO AEGRI CELEBRATISSIMI
. J. U. D. & Juris Publ. ac Linguarum
Orientia Prosessoris bene meritissimi,
T ATRONI, PRAECEPTORIS ae HOSPITIS
sit, omni honoris cultu es amore prosequendi, publice disquirendam proponit,
4쪽
5쪽
Mmensum Civile corpus, hominumq; Uni versum genus, stare ac librari sine Rectore non pollunt, ipsaq; natura la ratio, summum aliquem Sc excellentem in rebus humanis ordinem exposcunt. Ideo qVosdam in proximo sibi fastigio collocavit DFus, quibus summum rerum judicium , & jus ac arbitrium inferioribus dictandi leges concessit; aliis contra solam obsequii, bc a nutu Superiorum pendendi gloriam , reliquit.
Cunctas autem nationes Sc urbes, Populus, aut Primores , aut singuli regunt: Tacitus L .. Annal. c. n. Pos quam enim imperandi parendio; rationem, inter mortales necessitas induxit , eorundem per orbem sparsae societates, aut Uni cuipiam, aut Pluribus, se addixere, aut in universum Populum, ius suum potestatemq; contulerunt. Optimum autem, Sc divino proximum regimini videtur, cuncta regendi onUS ad unum devolvi, unum
que Imperii corpus unius Principis animo regi. III. Caeterum, invaluit jam olim duplex modus constituendi Principes ejusmodi, unus per Electionem, alter per Successionem. Aut enim hi, quibus erat ea res in manu, supremam potestatem illi detulere, cui nascendi so te debebatur; aut, spreto natalium jure, optimum Pem- A et que
6쪽
IV. Solet passim apud Auctores,de primi hujus u secundi modorum, praestantia dis9Viri. Nimirum, sunt, qui Electionis auspicium, a peculiari aliqva Reipubl. libertate, Mevidenti divini Numinis cura arcessunt, quasi hoc poti simum genere tradendi Imperii , praesentior DEus , la manifestior coelestis destinatio comperiatur. vid. Tacis. l. I. Hisor. c. I s. seq. Plin. Paneg. c. 8. Aliis, minore discrimine,ia invidia Procerum, Princeps sumi, quam quaeri, majorque Majestatis reverentia,Se perpetua veneratio ac pietaS, civium mentibus erga Principem, quem non sors sed natura dedit, ingenita videtur. Herodianus I. I. c. s. Bares. Argen. I. Verum, habet Uterque modus sua commoda, nec ab incommodis vacat. Illud vero controversia caret,
bene electum esse Principem, qui, nisi electus foret, nasci debuisset: benh nasci, qui, nisi natus esse , debuisset eligi. Interim, saluberrimum Sc minimis dissicultatibus laborans ex Successionis M Electionis mixtura, temper mentum est, quando scilicet non temerE quidem, Mabsque justis causis, a Regnatrice familia receditur, succes-lio tamen non valet, nisi ab Electione , Κ Procerum, rin Se Populi interdum, consensu, momentum M ro. ur accipiat.
Iuvabit omnino , antequam de Rege Romanorum cogitata persequar , occasione illorum , quae de Electione R Successione diximus, altius paulo antiqvam in Imperio nostro eligendi succedendiq; rationem repetere. Nec alienum fore credo, paucis ostendere prius, quo jure primi Romani Imperatores summam rerum adnab
7쪽
nistraverint. Sub initium igitur Monarchiae Romana hereditarium Imperium in Caesarum familia fuisse certum est. Octavius enim Caesar Augustus, cujus potissimum auspiciis, ad Unius arbitrium Res Romana devoluta est, inter praecipua firmandae dominationis consilia, legem successionis habuit ς cujus etiam regnatrix d mus, ad Neronis VSque obitum , cum quo Caesarum progenies defecerat) principalem dignitatem retinuit. VI.A Nerone, electitium esse coepit Imperium, unde Galba apud Tacitum I. I. Hisor. c. o. gloriatur, se Deorum hominumi consessu ad Imperium vocatum esse, additq; pomea: Sub Tiberio, is Clo, b Claudio, unius familiae quasi
hereditas fuimus : loco libertatis erit, quod eligi coepimus. Erat autem plurimum eligendi jus penes Milites , electum confirmandi penes Senatum, ut Tacitus Augustus apud Vopiscum, militibus jure dicere potuerit: nis, famabsimi commilitones, primum vos, qvi Icilis Principes approbare, deinde ampli us Senatus, dianum hoc nomine vesca-mit. Postea Constantinus M. ac iterum Theodotius M. victores hostium , filios suos heredes rursus constituerunt, Imperio inter ipsos aeqvis portionibus diviso.
Brevi interjecto tempore, Barbarorum praevalidae in Italiam irruptiones, turbaverunt hoc institutum, at9; Heruli, Gothi,Vandali, Longobardi,nova regna ibi condidere,novis legibus. Hos bello superatos,in ordinem redegit Carolus M. Occidentale Imperium sibi vindicavit, atq; ab hoc perpetua denub successione Sc haereditate, ad posteros ejus, illud propagatum fuisse, magno consensu monumenta historiae illius temporis comprobant, et si
8쪽
dem Celeberrimum ICtum Franc. Hotomannum, sive Partium studio abreptum, sive imagine simulacro electionis deceptum , in sua Franco-Gallia c. b. scribere , Regnum Caroli electione ad posteros ejus transiisse. Culex nostris quoq; adstipulatur cirisi. Lebmannus i. a. tarο- nisi Spir. c. 3. Verum, quam parum haec scriptoribus illius aevi conveniant, erudite ostendit Cl. Baeclarus Comment. de rebus Sec. IX. 9x in Carolo M. Indubitatum successionis argumentum, Caroli lupremae dispositionis tabulae sunt, civibus Regnorum divisio facta inter filios continetur. vi1 Eoinharae in vita Car. m. c. 33. M Petrus
Riboeus, qui vitae Caroli M. ab Anonrmo Engolismensi descriptae, tabulas illas sub junxit pag. 213. seqq. it. GUasus Onsit. Imp. T. I. ad ann. Sob. Otto Frisii M. Gr. l. 3. c. o. VIII. Extincta dein in Ludovico IV. Carolingorum stirpe,
necessitas electioni Conradi I. Francorum Ducis locu infecit. Ex cujus consito, terris opibusq; praepollens Hemricus Saxoniae Dux, universi Francici Saxoniciq; Populi suffragiis, summam rerum potestatem adeptus est. vid. Dithmarus Aserdurg. l. . DCustin. in ejus vita. Ab hoc rursus per Ottones I. II. M III. successio continuata fuit. Neque vero minus post illos successorii juris ratio in Henrico II. Ottonis I. ex fratre Henrico Rixoso Bavariae Duce , nepote obtinuit, cujus suasu Maiictoritate , Conrado II. Salico, Imperium delatum, Sigebertus Gemblacensis N Imppo in mita cim adi memorant. Idem Imppo, Conradum, filium suum Henricum , Principibus regni, cum tota multitudine Populi id probantibus , successorem constituisse narrat. Henrici vero IV. tempestate , turbato nimirum Reipublicae statu , lex in Comitiis Forchemensibus anno Io77. de tollenda in I -
9쪽
sterum successione , M introducenda libera electione, a Principibus Caesari infensis, auctoritate Romani Pontificis , qui tum Gregorius VII. ante Hildebrandus dictus , erat, lata dicitur : cujuS rei auctor est Bruno, in historia belli Samnici, Scriptor synchronus quidem, sed partium studio deditus. Praeterquam v ro, quod lex ista, non ab universis Imperii ordinibus, nec nisi a rebelliuhus , instinctu Pontincis, cui nullum in eam rem pondus erat, lata fuit, etiam filius Flenricus V. a Ρatre jam ante designatus, successit. Quo sine prole defuncto k quanquam pristina succedendi jura, magis magisq; immunuta , maximis in Republ. turbis occasionem dederunt, nondum tamen omnis antiquus succedendi ordo, penitus
convulsus fuit. Lotharium enim II. qui postHenricum V. Imperio praefuit,statim uerum excepit Conradus, Agneta, Henrici IV. filia, M Henrici V. sorore genitus. Post quem licuit Friderico I. Conradi III. ex fratre nepoti, Henricum VI. successorem sibi nominare, cujus itidem fi- Iius Fridericus II. consilio Patris, & consentu Principum, summae rerum admotus legitur apud Abbatem Urspergia D Ottonem de S. Blasio c. s. Maximε quidem omnium
Henricum VI. de extorto Caesaribus per vim Procerum M atrocitatem Pontificum, iam inde ab Henrici IV. temporibus coeptam, reducendo successorio jure, sed irrito sonatu, opponentibus se Saxoniae Principibus, laborasse tradit Gobelinus Persona in Cosmodrom. c. 6I. qui Auctora Proavo meo b. m. E MSCto erutus primum, Scriptoribus Rerum Germanicarum a venerando DNO. PAR FNTE 3. voluminibus editis , insertus est. Excepit Friderici II. tempora, exitiosum Sc prope fatale Germaniae Imterregnum ; cujus potissimum temnestate, translata a
Principibus M Optimatibus universis, vel saltem ple-
10쪽
-- 8.risq; ad Septemviros plena Imperatorum creandorum potestas suit, sumtiq; post Rudolphum HabSpurg. non ex una domo Caesares, Germaniae praesuerunt. IxΙd tamen maximum hodie Augustae Austriacae domus felicitatis argumentum est , quod post inductum firmatumq; per Aureae Bullae sanctionem liberrimum eligendi mocium, hactenus pluribus uno seculis, perpetua nec interrupta serie, Rectores Imperio dederit. Cujus
tamdiu continuatae quasi possessionis causam, cum a potentia ditionumq; amplitudine, qua reliquos omneS Germaniae Principes antecellit, tum ab eo, quod ipsius terrae velut murus aliquis immanitati Turcicae oppositus sint, rerum Germaniae periti repetunt. Nisi autem admo ,
dum fallor, multum quoq; prudentia Austriacorum rem iuvit, vivi enim plerique in Domo sua successores quaesi. Verunt, ne post fata ad aliam Gentem Imperii titulus te- mese devolveretur. Exempla in Maximiliano M Ferdinando IM . Maximiliano Rudolpho II i , Ferdinandis IIL M IV. ac nuper admodum in Divino Principe I O S EPHO superius & hodiernum seculum tulit, quos Parentibus aut Fratribus Imperatoribus vivis, indubita-tatos Imperialis dignitatis successores, Imperium viditainanquam vero in tantum vires illius Domus creverunt, ut eripi invitae Imperium sine summo discrimine nequeat, nequaquam tamen exinde credendum , augustam hanc
dignitatem, ad Austriacos Principes, debito quodam jureia succedendi lege pervenisse. Quippe, constat antiqVaeligendi libertas , cautumque publicis Imperii legibus est, ne quid electionis iuri, consuetudinis hujus observantia adimatur. Capit. Leopolae art. 36. Iosephiari. 3I. allegasse lassiciat. X. Di-