장음표시 사용
11쪽
nifestam eius praestantiam plus aequo ei est tribuendum. Nam illi dodices non solum uulgari librariorum neglegentia uitia traxerunt grauissima, sed - quod maioris est momenti illorum ex uno eodemque exemplari descriptorum inter se dissensus qui est in crebre doco iam commune illud xemplar haud paucis locis fuisse lacunosum, uerba aliquot et sententias quae quamcumquo ob causam legi non potuerint habuisse, insuper manum interpolatricem non raro esse expertum. Minime igitur possumus carere genere secundo, cuius testes praecipui sunt codicos iocardianus a cortio citatus, saeculi ut uidetur decimi, et Florentinus F), . arci 284 saec. X, unde plurimi postsa sunt descripti. Illi enim libri, qui originem ab Hot utiquo divorsam iam inde a saeculo X habent, quamquam ex xemplari grammatici cuiusdam constanti studio olim interpolato sunt ducti, permagni tamen aestimandi sunt ad diiudicanda oneris primi codicum uitia. Quibus cum
saepenumero carent, interdum soli lectionem ueram seruant, saepius uero cum uno usi, uel Iactentos, quae corruptolas in illos irrepserint ostendunt et uiam saltem ad reperiendum uerum monstrant.
Τ orti uero onoris libri Aasculo decimo quinto ex uno eoque corruptissim archetypo descripti, exigui sunt protii nec nisi summa cautione adhibendi, excepto solo codice
Dros densi D olim eas p. Barthi qui fuit. Is enim
quamquam cunctis eius genoris uitiis ot ipse laborat, diligentor tamen est correctus ad exemplar quoddam oneris secundi, idooquo una cum F cod. in censum uenire potest.
Ρraster illa codicum tria genera quarti cuiusdam uestigia sunt inuenta in codico quodam ut uidetur uetustissimo et integerrimo quom idus ius an ut ius in Gallia repertum ad adornandam uotissimam editionem an 1508 adhibuit. Montinebat 4. liberi una inuis integris nouem
12쪽
epistularum libris mutuas quoquo linii et raiani epistulas. Eius uero memoria ex sola oditions Aldina ostpetenda, cum codex ipso resti post finitam illam dureditus usque ad hunc diem latoat.
Illa aulam tam uarias codicum condiciones si contuemur, gratias agamus necesso est Viro doctissimo qui primus uia a ration iis excussis et inter so comparatis operosi sui laboris summam nobis proposuit, quique quominus eam quaestionem penitus absolueret hac sola re est impeditus quod duos ex dictis codicibus uidero ipso non poterat, sed iudicare erat coactus ex iis quae ualdo incorta ab aliis editoribus antea erant prolata.
Et aegerrime quidem ipso filius tulit quod secundi generis testem qui uidebatur praecipuus, codicem Riccardianum 488 Μ ΙΙ. 113, reperire non poterat. Anno enim discitor 1832 δ furto orat ablatus is libor o bibliothoea Riccardiana, nequo ubi lateret ullo modo contigit indagars. Adquiescendum ergo erat in iis quas Florentias olim a Gorio inde notata ortius an 1734 ediderat. Quod cum ualde neglegenter a Cortio factum esset, certum do Ric- cardiano iudicium ferri nequibat. Suffcisbant tamen pauca illa ut sagaciter perspiceret ossius fore ut illo oouperat quaedam rectius possent explicari, immo integra de horum codicum stirpe quaestio esset retractanda. Id quod fiori hodie tandem potest. Rediit enim nuper Florentiam uarios post casus codex Ric cardianus ibique nunc religioso conseruatur inter permultos illos et antiquissimos codices, quos Ashburn hamus Comes in Anglia olim
coaceruauerat emptos maximam partem a uiro nefandae
momoria Guilolmo Libri. Quem furatum eos esse uariis, Galliae maximo testalias bibliothecis publicis cum
13쪽
iamdudum essent auspicati et alii, comprobassent uero praeestoris si istius arisinus ot illarius Florentinus, Italia gubernatores do patrias honoro solliciti omnos illos libros quos in Italia anto fuisse constaret, grandi pocunia ab inburaham com filio redimere non
dubitarunt. Nec uero contenti eo quod tantum thesaurum olim turpissime surreptum patriae restituebant, omnium qui litteras amant commodis egregie inseruire uoluerunt.
Iussorunt enim illos libros in publieam Bibliothecam Laurontianam Florentinam inferri ibique eorum usum unicuiqueliboraliter concedi λ). Conseruari autem inter codicos Ashburnhamonsos a Libri congestos et librum lini opistularum ualde antiquum primus an 1883 docuit Ludovicus Havet, qui pauca inde nactus excorpta sagaciter statim uidit ' illum ipsum esse codicem Riccardianum a Keili tam acritor sed frustra quaesitum. Neque aliter iudicavit h. tangi, omnium sero primus qui libris Ashburnhamensibus Florentiam relatis poterat uti, ubi inter alia multa quae summi sunt momenti, ad se uidit codicem quoquo epistularum Plinii, quem mox et ipse, Havetii tamen disputationis ignarus, cognouit esse oodicem Ri cet ad Larum m. Et ex iis quae interim de eo monuit
apparet quam recte olim iudicarit filius. Quare magnopere est optandum ut rota soluat tanglius id quod ibi ostpollicitus, se fusius do illo oodico osse disputaturum uarias-
quo illius lectionos nobiscum communicaturum.
maxime uero L. Delis te, otices fur dea manuscrit du fonds Libri onservia la Laurentienne λ Floreneo in Extrait de Notiem ei Extrait de manuscrita
14쪽
Illa igitur ex parto cum lini epistularum scensioni bene nunc potest consuli recuperato codico Riccardiano, alterum restat quod propter bonorum codicum inopiam ponitus absoluore ellio non licuit, seriori tamen aetati copiis ab illo oblatis usas fortasse aliquando licebit Scilicet summa cum cura ubique est quaerendum siqui ipsius primio optimi codicum genoris testes illius sagacitatem fugerint, supersint amo et in usum uocari hodie possint. Quod eo
magis foret exoptatum cum bonorum codicum numerus quamuis uideatur sat magnus, reuora sit ualde paruus. Nam secundo genere quod, ut dixi, centum tantum continet epistulas, in magna epistularum parte IV, 26 V, 7 IX, 40 caremus ad iudicandas generis primi lectiones; tortium autem genus nullius fere est protii. Hic igitur x
solo genere primo pendet recensio, maximam uer partem
ex solo cod. sdiceo. Eius enim gemellus Vaticanus libros V IX intsgros amisit, et in fragmonto uetustissimo Μon consi duas tantum spistulae sunt seruatae. Et facile mehercio nos consolaremur de illa bonorum librorum paucitate, si qui nobis supersunt fideles ubiquo duces sequi possemus. At minimo ita est. am quamuis sint auctoritatis plurimae, multa tamen habent corrupta, locisque compluribus opera interpolatoris cuiusdam sunt deformati, ut non solum diligenti cum libris genoris secundi comparatione uincitur, sed ipse docet dissensus sat roborintor, et V, qui tamen quin ex uno eodemque exemplari fluxorint dubitari nequit. Inusniebantur nimirum illa uitia iam in eorum archetypo Cuius quae fuerit indoles ut animo nobis quam accuratissime fingamus, id semper ori ossicium praecipuum. Et subuenire quidem aliquo modo poterat Κsilius illi malo ex oditione Aldina an. 1508 Aldus nim, ut dixi, codico est usus in Gallia reperto, sed postea amisso, qui edi-ceum AEOd. nox solum integritate uerum stiam bonitato Djsj1j sdi. IOOQ le
15쪽
uidetur superasse Parum uero inde lucramur, nam praeter
pauca quae Guil Budaeus in annotationibus in XXIV Pandectarum libros, arisiis an 1508 primum editis ex illo citauerat, nihil de eo comportum habemus nisi ex sola Aldina. In qua cum epistula ad sociare uel sopiam diuersi admodum generis codices promiscue sint recensitae, insuper uero idus conieeturis siue suis siue Iucundi Veronensis saepenumero indulserit, statim apparet silio rom fuisso arduam et ualdo lubricam do uotusto illo libro in Gallia olim qui uori inde ferre iudicium. Aliquanto autem melius ea de ro nunc demum posse iudicari solidi dobetur E. O. Η ardyi inuento. Is enim uir doctus reppori nuper λ Oxonias in Bibliothoe Bodloiana oditionis Borealdinam an 1498 et Auantianam an . 1502, quibus praetor mutuas linii et Gaiani epistula mas. addita sunt uariae lections ipsius illius nisi omnia fallunt dodicis Aldini. Et utilissimo illo nouo subsidio iam ipso Hard est usus in nuperrima sua lini et Gaiani epistularum mutuarum oditione δ). Quid uero ad emendandos opistularum libros Ι-IX indo sit redundaturum, nondum satis
constare uidetur. An uero adeo nobis umquam sit fautura fortuna, ut siue
illo ipso in Gallia olim repertus et a Budaeo Aldoque
citatus, siue alius quis optimi generis codo integer alicubi terrarum emergat, ualde est incertum. Nec tamen omnis est abicienda spes. Haud enim paruus est aestimandus earum bibliothocarum numerus quas thesauros nondum e loratos, certe non exhaustos continent, nec nimia audacis os praesagire sors ut illis cunctis diligenter pomesti-
16쪽
gatis Plinianis quoque epistulis recensendis uoua lux adfulgeat. Quod cum Alidioribus iam nunc relinquo, pauon quae ipse
inuoni odere hoc loco decreui. Quamquam enim non nisi paruum admodum fragmentum habeo offerendum duas e magno numero epistulas, non tamen rotinendum id esse censui, cum quia fragmentum illud bonitate non minusquam uetuAtate ad optimi generiam et V odios proximo accederet, tum uero quia ob rationes palaeographiona momenti esset haud sano spernendi, scriptum scilicet notis Τ ironianis.
Inuoni nuper id fragmentum in odio Lei densio ossiano Lat. Q. 98, qui e duabus constans partibus aduobus librariis aso. I descriptis et iam tunc in unum corpus redactis, continet in parte priores sol. 1 -73' S. Αἰ-gustinios baptismo paruulorum deque pationii libros et a sudo- Ambrosii Maximi aurinensis Episcopi pisex libros de sacramontis λὶ in parte autem altera fol. 74 157 S. Augustini de porsectione iustitiae hominis, donatura et gratia, de libero arbitrio libros, et librum de
correptione et gratia tantum non omnem desinit enim in uerbis aut quia gloriabitur mundum se Mae a peccat m CSP.
41, in odit Benedici tom. X, col. 1 F. Reliqua nunc sunt amissa. - Qui codex unde in manus peruenerites s. Vos si iam non posse erui ualdo est dolendum inscriptum olim fol. V aliquid sui quod ea de re ortasse quaedam mouebat, sed consulto id erasum ne hemicis quidem medicamentis hodie reuocari posse uidetur. Hoc tamen ipsa scriptura quasi certissime docet odios o Gallias quodam monasterio, praeclara bene pulchreque scribendi
Inter illas autem duas partos insorior solii 3' et superior
I Quibus est inscriptum: Incipi de sacramentis recti ambrosii Aber primaea.
17쪽
solii 4 partes uacuae olim relictas uariis postea modis sunt conscriptae. Et solio quidem 4 usus est doctus aliquis librarius aec non uel ineunte decimo, ut scripto mandaret Plinii spistularum initium 3, opistulas Ι 1 st usque ad uerba nisi tamen auribus no/tris pag. 4 lin. 19 in odit. Keil. mai.). Vt uero in spatio artissimo quam plurima describeret, non cuncta uocabula plene scripta posuit, Sed pleraque per notas ironianas significare maluit. Quae notas cum primo obtutu haud faciles sint lectu, totum fra mentum solutis notis hic odor libotyi. Lin 1. Frequenter ortatus es ut epistolas si quas 2 paulo cura maiore scripsisse mJ Colligors m publi
3. non eruato temporis ordine. qu enim istoria mJcomponebaim sed ut usis Jeque in mansus uene-4. rat. Super 3 ut me consilii nec me peniteat obsequii ita fiet ut eas usale adhuc 5. neglecte iacerent requira m et si quas addidero non supprima m uale 6. Quia tardioresm aduentum tuum prospicio lorum quem prioribfus epistolis promiseram exhibeo 7 hunc rogo eae consuetudine tua et legas et emendos eo magis quod nihil umquam peraequfH08. eodem libro scripsisse uideor temptaui enim imitari demosthenen emper tuum nupser meum dumtaaat
1 Et in alio odice, soli. onaoensi 4641 Catal. Bibl. Reg. Monac. som. Iv, pari. II, ' 1615 duae lini epistulae insertae sunt solio uacuo inter Gregorii . epistulas et S. Ambrosii de officiis libros. t. pag. 6, not. 3.s Inesinaei Meor edam quae in odio notis Tironianis sunt acripta.
18쪽
aequus amauit. Qui possunt nee ma&riam ipsa huis 10 vereor mi inprobe dieam aemulatione repugnauit. erat enim prope tota in contention direndi quod 11 me longe desidi aJe indormientem aestauit. Si modo
is sum ego ut aestiari poarim non tamen
cedendo intempestiuis amoenitati ε13. submouemur. Aeres enim non tristea issae uolebamus me a quod putes me ara hac 14 exceptione ueniam Oaredare. Nam quo magis intendam limam tuam eo irabor et ipsum 15. me et contubfMJnales at editione non abhorrere aimodo non sori so16 errori nostro albufm calculuim adsereris. Est enim aliquid plane edendum atque utinam hoc 17 potissimusmJ quod paratum est audias desidias uotum Edendu m autem ae pluri8
18 eausis m-ime quod liberi quo emisimu dieruntur in manibfus effrie quamuis gratiam nouitatis 19 exuerint nisi tamen auribus morari Hi sHunc autem quem exhibui uerborum contextum siquis cum filii apparatu critico' compararit, statim uidebit Vossianum fragmentum artissime cohaerere cum cot optimi generis primi codicibus, a reliquis uero ualde alienum eam. Quod quo magis fiat conspicuum, omnia quas alicuius momenti uidentur, nam orthographica et minora quaedam non moror, in formam abolla redacta hic propono:
19쪽
cura curam th maiore adleuratius Fag. 4 sim.1-2. umquam peraeque
libro, Mora Lacuna in ante Ieraeque unquam precipue ζήλφ: aelo. Milo: stilio 3. Calvum V, ae in mary. man.
orationis 4. tantorum virorum tantam uerborum V a. tantorum uirorum 4 pauci quos aequus ama- pauci quos aequus amauit
F, Riceard.; paues quos 5 adsequi 5 materia qui UOM. materiam Vora. aequos D. adsequi, Iupiter assequi materia 6 aemulationi aemulatione Vora. aemulationi 8. quis. ληκυΘους fugimus s. quotiens s. decedere ut ora. ibi fugiamus ut etiam Vora. dedendo Ora.
ληκυΘους fugimus quotiens decederes non omiectinem V UOM. non10. admonebamur submouemur 'δε.
tu 15. plane aliquid 16 audis aliquid plane rara. audias Ora. plane aliquid audis
Docet haec tabella quantopere conspiret fragmentumVossianum cum Μ-V codd. ubi illi soli a reliquis discrepant, neque est dubitandum quin et oss. et Μ- originem ducant ex uno eodemque archetypo Quod tamen cum, ut demonstrauit ellius, contineret quaedam seu uetustate detrita, seu quamcumque aliam ob causam incerta atque etiam interpolata et deformata, non est mirandum si semel facit Maa. cum alterutro ex Μ-V, discrepat ab altero, scit pag. 3, in 10 nec consiliis, Vosa. nec te consilii Μ cum reliquis, uel si in tam arta necessitudine inueniuntur tamen quasdam uni ossiano propria. Quae praeter inscriptiones a Mas omnino missas, sunt haece:
1 In hac tabella continere me uolui in citandis ipsis a ellio usurpatis eodd. manu scriptis, neque et editionum ueterum lectione cunctas enumeraui. Earum enim ad codices uarios promiscue recensitarum fides est ualde incerta. Quodsi igitur rectissime et illas hic illic in usum uocauit ellius, ne quid operi suo deesset, huic tamen meo proposito ut alienas eas plerasque omisi. Dj0jtjgod by
20쪽
Μ- erum reliquis II enim omiuie enim iacentiacerentia ni
nostri re in 17 li uiliberi libelli
Neque alio modo explicandum esse uidetur quod semel contra Μ- consentit Vosa cum secundi generis odios Florentino, pag. 4 lin. 10 in uerborum ordine eas non
tristos, V, non tristes esse . Mosa. Accedit ergo fragmentum nostrum ossianum duobus optimi generis primi codicibus, et in duabus saltem epistulis prioribus nouum eius generis testimonium inuenimus quo doesmur fulsas in Gallia saec. IX- in codicem epistularum lini descriptum ex eodem archetypo ex quo et sto odios duxerint originom. equo spernendum est talo testimonium ad cognoscendam peruulgati olim eius operis historiam, etiamsi uaria quae dicuntur lectionsa ad sinondanda Plinii orba proti sunt exigui. Nam praetor integra et bona quae V s. continet communiter cum et V pauca tantum habet peculiaria, minorisque momontie sunt, et hac sola re memoratu digna uidentur, quod archotypi illius imaginem aliquantum sano illustrant, ubi illud lacunis quibusdam uarie postea expletis hiabat Vlterius uiso progredi non sine summa dubitatione ausim. Etenim an in- torcsdat ulla neoossitudo inter Ossiani arctotypum et ueters illum eod. Plii uis itidem in Gallia reportum, ob incertam quam Aldini adhuc habemus notitiam nequit statui. Desinit oro ossiani librarius non in us epistulae secundae, sod in linea eius paenultima in ossi Mil. mai.), neque sic soci quia spatio ad describenda plura carebat: