장음표시 사용
11쪽
quae ipsum diligentibus ex abundantia gratiae suae promisit,& in quibus conferendis nulla unquam poenitentia ducitur, aut duci potest. Ita ergo vivite & florete, Principes optimi, vivite, & florete Maiorum gloria, propriis virtutibus, amore iustitiae ac probitatis, acumine ingenii, quarum vis scientiarum peritia, gratia & humunitate, modestia in fastigio principali,& incredibili hominum gratulatione . Scriptum Helmstadii in academia Iulia Kalendis Augusti, anno a Christi natu vitate MDCCXIX.
12쪽
l ini, quidpromiserim in Pram fatione secundae Partis H, ortae meae bibliothecariae, Odelicet me in Tertia resis scriptores historicos tecum communicaturum, nec non eos, qui antiquitates ecclesas,
nunt, item philosophicos, humaniora remctantes, oe Lericorum diversarum lim
guarum structores, hisque me iubium Eurum in Deus voluerit, recensonem
Idnorum in . ut cum vulgo loquimur, maiori. Iam igitur, divina gratia ad
prante idem libero, tilbique omnia illa, . X S quin
13쪽
quae promisi hoc volumine in Hum tuum eis deo: s,si haec cum prioribus non
ingrata osse cognovero, ac supremum Numen vitam Usitatem concedet , faxo, ut anno post hunc quente babeas Quartam s ultimam Eartem, rei um
rumformarum squibus fletulae plagulae
in quaterna, aut octona, vel duodena folia complicantuo libros Plectiones complectentem: in iisque enarrandis non tantum priorem viam ac ordinem ob mvaturus sum, d in primis id operamia daturus, ut pari sudio ac diligentiata, me inque ad metam decurriseintedigas.
14쪽
Elin. GOLDASTI Rerum alamannicarum striptores aliquot vetusti.Tomi III. Francofurti i6o6. Ibidem recusi A. I66r. Cum Glossis rerum lc verborum dissiciliorum , quibus non nunquam historiar illustrantur, familiarum indagantur origines, ritus pristi eruuntur, denique ver-da seudalia explieantur. A scriptoribus autem illis Alamannorum, qui nune partim Suevis, partimHelvetiis cessere. historiae tam sarculares, quam ecclesiasticae, ea diligentia atque fide perscriptae sunt, ut omnibus antiquitatum studiosis, theologis cum primis & ICtis, cognitu utiles & idoneae sint. In Dedicatione Ι.Taami ait Goldastus, Alamannia nomen sub Fiancorum regum imperio videri primum natum: veterem Germaniam Teutomam apoiteis
rioris aetatis scriptoribus esse appellatam, atque in tres partes distributam, Raetiam videlicet Germaniam &Alamanniam; ac praeientes libros, ut historicos, tales esse, e quibus melior possis evadere. In II. Tomi Dedicatione ad Iacobum, episcopum constantiensem, laudat gentem Fuggerorum, e qua ille natus erat, utpote ad virtutem & bonas artes non fictam, sed natam, S ipsum etiam illustrissimuni episcopum a liberalitate& munificentia non tantum Inecclesiasticum ordinem, sed etiam in alios, benignitate in Reip. se Pari III. DDI. A minaria. Diqitigod by Coos le
15쪽
minaria, benevolentia erga bonos doctosque cunctos, severitate in coErcendis animadvertendisque clericorum moribus, iustitia in administranda re p. di pacis tranquillitatisque studio summo. In III. Tomi Dedicatione clisterit de Vadiano, eiusque Antiquitatibus &scopo, item de origine errorum, quae sit opinionum humanarum verisimilitudo. Scriptores autem in I. Tomo eorumque libri, sunt sequentes: I Hepida ni Annales, quibus res in Alamannia ab anno o9. usque ad loca. gestae traduntur. 2) Rarperti Historia, de origine S diversis casibus monasterii S. Galli. 3a Ei bardi iunioris Historia de eodem. 4) Burchhardi de eodem. nradi Fabari desis Historia, de eodem: eiusdemque catalogus abbatum. 6 Anonymus de ossicialibus Principis S. Galli. Bera holdi monachi Annotatio de Abbatibus S. Galli. 8 Ioach. Vadiani Chronologia Abbatum mona. sterii S. Galli, ab A. 6I . usque ad Is3o. 9 N. de τμsburg Ephemerides. Iob Io. Georg. Tibiani Panegyricon super laudibus Acronii Iacus in Alemannia. S eiusdem civitatum. II 3 Halafridis Strabus de vita S. Galli & S. Othmari. Iab Iso de miraculis S. Othmari. I3 S. Theodoravi de vita S. Magni. I Ermenrici elevangensis Supplementum. Is) S. Findani consessoris Historia auctore anonumo. 16 Dpidanni iunioris Vita B. Notheri. I Historia S. Fridolini, scriptore anonymo. Quanquam misim de Histor. Iat. I. 3. c. s. p. 24O. eam Nothero tribuat. i8 Genealogia Comitum hybursensium Nd illingensium, ex eod. MS. vetere bibliothecae S. Vdatrici, Augustae Vindelicorum. In Tomo II. I)Lex Alamannorum, complectens res saeculares sive politicas, quas monachi appellant exteriora. Hanc legem partim ex consuetudinibus, partim scriptis Alamannorum legibus componendam curavit THEODORICVS I. Rex Francorum; idemque postea secit cum legibus Francorum, id est. Salica & Baioariorum. Vide Golda tum hic T. II. r. ab Chartarum S Instrumentorum veterum alamannicorum centuria una.
3 Ioach. Vadiani Epistola de obscuris verborum significationibus. Ruod perti magistri S. Galli Epistolae. D R.ibani Mauri libelli, videlicet Glossae latino-barbaricae de partibus humani corporis. Nde inventione linguarum, ab ebraea usque ad theodiscam. ε) Grais
nis, monachi S. Galli, Interpretatio verborum alamannicorum,
in Regulam S. Benedicti abbatis, in ordinem alphabeticum redacta a Goldasto. 7 Catalogus nominum propriorum apud Ala
16쪽
annos, auctore anonymo, ex vetustissimo codice monasterii S. Galli descriptus. 8 Remedii, curiensis episcopi, Canones, ex pontificum Epistolis excerpti, iussu KAROLI magni, Regis Francorum &Alamannorum. 9 Notingi, constant. episcopi Canones, quos Re medio adiecit. Sed hi atque desiderantur, ac ceteri Canones Remedii. io Symbolum apostolicum. Ii Consessio, prout Alamanni illam reddidere. Et observandum de illo, non continere articulum de descensuChristi ad inferos; de hac autem esse emendatiorem di dilucidiorem illa quam Achilles Gagarus edidit. IE Litania alamannicae veteris ecclesiae, longe vetustior illa, quae Francosurti ad Moenum in aede D. Bartholomaei ostenditur. Is) Benedictiones. Duplex autem erat apud Alamannos benedictio, canonica una, alte--ra vulgaris; canonica dicebatur, quae legitime S ex canonum fieret permissione, ut cerei, cineris martialis, ignis paschalis. Posterioribus temporibus secutae etiam sunt benedictiones ignis paschatis, ignis iohannici & vini iohannici, quorum ille memoriam Ioannis baptistae, hoc Ioannis euangelistae reserat; sed ferri, ignis et aquae, ad probandam innocentiam, benedictiones gentilium consuetudo introduxit, anilis superstitio confirmavit, & pestilens
simonia aliquandiu retinuit. i Fraternitat&. Et hae quidem inibantur a monasteriis minoribus cum celebriori aliquo collegio ea conditione, ut mutuo pro defunctis fierent orationes, vigiliae, missae, disciplinae &eleemosynae; laici etiam pro argento in illas recipiebantur: is) Anniversarii p. I99. Sed multi eorum desiderantur. In Tomo III. i) Ioach. Vadiani Farrago antiquitatum alamannicarum de collegiis & monasteriis Germaniae veteribus, ut in regno Francorum & insecutorum Principum aliquot saeculis habuerunt, cum Barthol. Schobi geri Additionibus. 2 Io. cimandri Epistolae de antiquitatibus Curiae in Raetia prima. 3 Vidiani liber de Chri- .stianismi aetatibus, sed imperfectus, sive de primitivae ecclesiae statu, qui aurea atque argentea christianismi aetate floruit. Ei-dιm ad Io. Zmichium Epistola de coniugio servorum apud Alamannos. De quo sic statuit: non posse dominum servos aut servas suas in totum arcere a coniugii iure; cavere autem posse, ne extra serviles familias dominii sui contrahant, nec servitutem ignoratam simpliciter solvere matrimonium, sed exceptam tantum, .
id est, si quis uixerit, ego te ducam in uxorem, si non es serva aut A a Iiber-
17쪽
4. GaIdast,ia liberta: 8c vice versa ego tibi nubam, si non es servus aut liberintus, aut, si poteris te, non invito domino, liberare a servitutu iugo. s Io. Z-icsiit Epistolae, quibus sentcntiam de coniugio servorum dicendam deprecatur. 6 Leonis Iuda Epistolae de diuortio.
In quibus docet, uxorem a scelerato S impio marito separari, di alteri iungi possce Christum enim Matth. I9,9. non unicam divor. iii caussam sornicationem sive mρνε eis ponere, sed illam adducere exempli gratia, adeoque hoc velle innuere. non esse divortium faciendum nisi ob graviorem caussam, qualis sit mos α. Sie dc divortium fieri poste ob alterius lepram, pluresque alias caussas quibus coniugium reddatur intolerabile. 7) Io. leri Bibliotheca sangallensis, Vadianum consulem per prosopopoeiam alloquens, seque dc rem litterariam Senatui quam optime commendans. Hepidannus, caenobita S. Galli, vir doctus, dc stilo quasi fallustiano usus, consilium cepit Annales scribendi usque ad annum to87. sed, fortassis morte praeventus, substitit in anno Iosa. Distinguendus est ab altero Hepidanno, qui Udatrici abbatis iussu vitam Wiboradae condidit, eodem fortasse tempore vivens, sed ratione generis dicendi toto ab eo caelo distans. Vide Gesdostum
Ralpartis, muregiensis sive ligurinus, illustri S generosi familia in pago ligurino natus. monachus S. Galli, a Ralperto iuniore, cuius Carmina sunt, distinguendus, scripsit Litaniarum libellum 8t Chronicon suum perduxit usque ad annum 883. quo
videtur discessisse. da tu. p. 2. Ger. Io. sius de Histor. lat. l. 3. e. 4. p. 2y9. Burchbardv. huius Tomi p. IIo. eum vocum doctissi
Ecbehardus, iunior, monachus S. Galli, a IV. aliis Echelia dis qui eodem in monasterio nobilitate & eruditione clari fuerunt distinguendus, di Palatinus dictus, senioris sorore genitus, vir
eruditus di acutus, non tantum latinae, sed etiam graeeae linguae, quod illo tempore per erat rarum, peritus, praefuit primum scholae claustrali , canonicae, sive. uti tum vocabant, interiori S existeriori, postea autem portarii claustralis officio admotus est S denique vocatus ab Imperatore OTTONEI. ad paedagogiam Ottonia pueri, sc eapellani atque secretarii sive sanctioris consiliarii munus. Scripsit praeter varia Epigrammata, Sequentiam de S. Desi
18쪽
derio, vi ammis conatibus, & Sequentiam diei, naturaeque debitum solvit anno 996. GOIAEU- P. a. Bure hardus, monachus S. Galli, maximae fidei summaeque
diligentiae vir, qui nihil temere vel dicere vel scribere solebat. Historiam suam Abbatum perduxit usque ad Henricum KIingium. sui vitam clausit A. Iao . In fine igitur saeculi XII. si non etiam
in XIII. initio, scriptor noster claruit. Idem p. a. conradus de Fabaria, smon auero ecclesiae S. Ommari, quae est in monasterio S. Galli, presbyter canonicus, Vixit circa annum Domini 12 o. nee constat, an praeter dictos duos traitatus quid amplius scripserit. Idem P. 2. Berihotam, monachus S. Galli, natus sub VdaIrieo TegerisIdio descripsit aetatis suae abbates, ac denatus est sub Ruomone Ramminio, anno quasi I28 I. Idem P. a. Icrach. Radian Von ait sangallensis, ex nobili ae pervetusta Turgoviae superioris familia, in academia viennensi initio adolescenturiens quidem, atque ad certamina & dis lutam vitam
quam ad litteras pronior, sed amici monitis corrigi se passus, a que ad frugem rediens, totum in literas se abdidit. ac saepe . pro cervicali, praegrandi Virgilii volumine, quod in bibliotheca Lan-gallensi inter libros Vadiani adhuc asservatur. usus est. Postea ne perpetuo sum tu parentibus oneri esset, S ut docendo plura disceret Villaci Carinthiae oppido ludi moderatorem egit. Inde
Viennam reversus, variaque eruditionis suae specimina edens, prosessioni bonarum litterarum admotus, laureaque poetica a saerathsima FRIDERICI ΙΙΙ. Imp. manu virnatus est. Neque
vero hisce in studiis ei subsistere visum est sed iis adiunxit medicinae caelum, in eoque tantum prosecit, Ut magna cum laude doctor renunciaretur; sicut in patriam reversus primum senator, deinde consul Reipublicae, in sacra theologia, iuxta medicam artem, tractanda S defendenda sedulam operam posuit, donec A. IssI. art. 66. legata patriae Reip. integra bibliotheca sua, in Domino obdormiret. Quid multis φ fuit poeta, orator, medicus, geographiae vindex, atque in sacrarum litterarum, omnique doctrinarum studiovit clarissimus, ut vere dicitur in epigraphe Bibliotheeae pubI. san gallensis: dignus, teste Thoma Ganmero, cantuariensi antistite quem propter eximiam eruditionem, qua se quoque adiutum dis
19쪽
simulare nolit, & propter morum probitatem, multorum gravissia. morum virorum testimoniis comprobatam, omni amore, favore, ae veneratione prosequeretur. Et Thuanin lib. IIX. p. I69. hoc ei elogium posuit: Vadianus mathematicu artibuι ae geographia praeci pue, quam scriptis illustravit , cognitione clarus ; tum ad extremum etiam theolum non exigui inter suos nominis. & propter prudentiam, cum summa integritate coniunctam . ex umbra dc pulvere literario in lucem civilem evocatus, delato a civibus sumismo patriae suae magistratu; in cuius administratione non solum conceptam de se spem aequavit sed etiam longe superavit, ut eius
exemplo confirmari possit, philosophM ct litteratis hominibus rei'. a ministratiouem minime interdicendam esse. Scripta eius, ut de affectis
nil dicam, sunt haec: Comment. in Pomponium Melam, Epito me Asiae, Africae S Americae, Scholia in librum II. Plinii, Consilium contra pestem, Aphorismi de eucharistia, Epistolae & Anti- Iogia contra Schwenchfeldium, dc Poemata. Geldom in T. I. p. 4.T.u. u. S Tomi III. Prolegom. Adam in in Vit. medicor. n. xonu ras. Magirus 78s. Crenius Animadv. P. IX. 2o. I. A. Fabricius Biblioth. lat. 346. Bullium in ep. dedicat. Commentarii in Acta apostol. N Lixis. univ. bist. T. IV. Titissurgim, siue de Tmsburg, monachus S. Galli, scripsit Ε-phemerides suas A. 772. Io. Georg. Tibian ui nuperus est scriptor ac recens, ait Goldain stivi Tom. I. p. s. Ibo magister, coenobita S. Galli, nobili genere apud Rhegustos in Alamannia natus, vir pius ac doctus, condidit Lexicon latinum sub nomine discipuli sui Salomonis episcopi, mortalitatem que exuit in Grandivallensium coenobio anno Domini 87I. uastita P. 23O. S. Theodorm eremita SS. Columbam 8c Galli discipulus, SMagnoaldi hiberni, qui postea Magnus a miraculorum magnitudine dictus, assiduus comes atque socius, cum magistris suis Lu-xovio in Alamanniam pervenit, Magni auctoritate cellam campi- donensem ad fluv. Hilarum exstruere coepit, vitamque illic solitariam traduxit, donec bellicis turbis Sc aliis persecutionibus compelleretur redire ad monasterium S. Galli, cuius abbas, B. Othmarus, permisit ei usque ad obitum ibi suum morari. Mortuus au- Item
20쪽
tem est, sub PIPINO, Caroli M. patre, rege Francorum, iaculo
VICI iunioris, orientalium Francorum regis, saeculo in. N Uitam Magni, praecipiente episcopo augustano, descripsit, emendavit, supplevit. Geldatim 23I, Anonymus scriptor Vitae Undani, iudicio Goldasti l. e. est pervetus, & ipsius Findani Γυγχρονοsi dimu profecto, qui ab omnibus
autquitatum studios pellegatur. Et pes a fuere mauin, qηa tam pro.
bum nobis Ieriptorem detruncarunt.
Hepidannus iunior, monachus S. Galli, vixit anno Domini Io a. sub abbate Udatrico Noriperti successore, cuius iussu in Uitam S. Wibo radae, duobus libris pertexendam, coepit incumbere. An quid praeterea composuerit, non constat. Gadastis 23uRm deperim fuit magister & monachus S. Galli, nec videbatur dignus G.tristo, qui numerum faceret in his Antiquitatibus, nisi vicisset Freheri auctoritas, qui vel sola alamannicorum Ueris horum expositione delectatus, minime respuendum auctorem cenis suit. Sunt autem formulae conscribendi epistolas, quas discipulis suis in schola dictavit. Goliastin T. II. I3. Rabanus siue, ut ipsius tempore scribebatur, Hrabanus Maurus Masentius, id est, moguntinus Moguntia enim, in qua sacram sedem invenit, illo tempore vocabatur Magenti ab natione franeus, Albini siue Alcuini discipulus, primum rector stholae, deinde abbas monasterii fuldensis, in quo tune 22O. erant monachi, post abdicationem autem huius muneris, quam iniuriae monacho rum , qui nimium scripturis intentum temporalia negligere cavillabantur, suggerebant, privatus , ut Iacrarum litterarum studio eo melius vacare posset, tandemque archiepiscopus
maguntiacus, ubi tribus Conciliis provincialibus praefuit, scripsit Commentarios in S. scripturae libros, e Patrum scriptis colledios, Poemata, it alia, fatisque concessit A. C. vir pius, pacificus, heneficus erga pauperes, S inter iaculi sui viros doctrina claros facile princeps, quique primus graecas litteras in Germaniam feliciter invexit, Onera eius VI. voluminibus edita sunt
Coloniae A. Ici . cura Georg. Camonerit, cancellarii uniuersitatis
duacensis: post quae CL. Baludin in Tomo IV. Miscellam pr duxit