장음표시 사용
571쪽
Α a G E N I s. LIB. U. 41 putans quicquid antea ab Argenide aut mite aut severum acceperat, vix regebat molestissimam metuendi sperandique discordiam. Quod praeterea' Aruspex in littore significaverat, numina naVigationi annuere; o dolor lan se intelligendum, ut dii interdicerent reditum, prosperis sed veluti fatalibus ventis discessum urgentes Haec & similia dolendi argumenta congerentem , urebat maximhΡoliarchi memoria; de quo praeter antiquas suspiciones quae jam aemulationi suffecerant, quicquid erat a Selenissa orerectum fama gliscente cognoverat. Inter ejusmodi cogitationes acerbitate plenissimas , suspenso juveni, suis. que doloribus nimia contemplatione indulgenti, dabat utique fiduciam Meleander, amore in ipsum praecipuus.& nuptiarum conciliator. Sed quid suarum rerum displicebat Argent di aut potius quis puellae tantopere alius placebat Ille nempe Poliarchua; quem, o, inquit, si mihi fata obvium dabunt, quanto lubentiusquam ipsum
Radirobanem, hac manu, hoc ferro, de amore atque vita dejiciami Et verb meretur odio meo oppetere tot malorum mihi auctor, ac virgini; quam nisi carminibus ten ret, ego tam clare sanguine, tam opulento regno, tot
amoris indiciis,ac etiam fas sit tacith cogitare) non ignobili fortitudinis exemplo, flexissem. Sed illum sua o
scuritate tutum unde quaeram, aut quo persequar Nisi esset hac spe minor quam improbe concipit, non tam diu abesset; aut ubique secretus fugeret conscientiam Meleandri. Hei mihil sed & si occurret patebitque irae meae;& ea forsitan quam meditor ultione jam dubiam virhinis
mentem pejus a me averterim. Imo certus sum vitam illius mihi obliare ; an item sit obstitura mors viderint dii. Certh nec de mortuo quicquam sperare ipsa poterit; de sciet utique sortissimum fuisse qui vicerit. Sic apud se digerebat Archombrotus malὸ sana consilias
572쪽
s a. IOANNIS B A R C L A I Ilia. interdumque dolebat, quod Poliarcho olim amico sic irasci cogeretur. Nondum vero ob illius oculis Siciliam venti removerant, cum Gobryas haud procul Syracusis anchoras jecit missoque ad terram praecone ubi Rex degeret quaesivit; cumque audisset imminentem pelago a cem, quae Epeircte dicebatur, ab illo tunc incoli,ipi e unica triremi Syracuus concessit, ranquam commeatuum
caula. Misit inde delectos, qui Regi significarent Gali rum magnam classem in Graeciam indeque in Asiam navigantium , tempestatibus sparsam per aequor fuisse. Hujus partem in Siculo mari expectare socios, si forth ab e rore illuc quoque agerentur. Petere ipsum ducem , ut liceat colloqui Regi. Nam Principis tanti conspectum, pro maximo tempestatis precio sibi fore , quae haec littora dedi get. Meleander, ut humanitate praecipuus erat, quamvis ambigeret quid Gallorum tanta classis in Graeciam vellet, tamen ad colloquium invitatus non renuit. Venit igitur Gobryas cum amicis servulisque omnino vuginti: cui Epetinen intranti obviam missus Eurymedes, ad se hospitem deduxit; & humanissimum expertus, haud perfunctorie commendavit Meleandro. Postera die deductus ille ad regiam, sui expectationem, quantam Eurymedes fecerat, facise implevit: nisi quod sentiebat
Meleander, cum quaereret cui coepto hanc Gallia classem ornasset, non syncere aut simpliciter responderi. Itaque exploratorem veritus esse, honorari os custodes elam tribuit ', qui incautum, nec ratem se timeri, solerter obser
Sed Gobryam altior cura versabat, qua arte quove ductore , secreto colloqueretur Argenidi. Memor tandem
purpuram, quae nulli bi preciosius fulgorem, quam in Gallia admittit, in navibus suis esse, ei a taliarcho pra paratam; hanc afferri ad se jubet, tanquam in hospitii
gratiam regiae virgini donum. At illa jamdudum non minoribus curis concussu, secum vehementer quaerebat, an sperare
573쪽
ARG Is. L s B. v.' 343 sperare auderet has naves a Poliarcho praemissas majorem comparante exercitum. Sed parumper huic solatio innixi , rursus consuetudine lugendi ad deteriora revoluta est; ut & ludibrio sibi esset hac tantilla jucunditatumi quam hauserat. Sed quid Arsidas morabatur cur non procedebant promissa Poliarchi t in ipso , an fortuna , tarditatis causa erat Exierant destinati menses ad reditum. Ipsa vi velait non illius auxilio, sed infoelicitate Archombroti, quem in Africam bella vocaverant. Heu in meos luctus, fortis, & sapiens,& dignus amari, Poliarchel cur ego te vidi ; cur etiam una placui quam multiplici morte conficeres Z Ego si te nesciitam di, hoc quidem ipso vixissem misera ; sed saltem non sensissem. Non deerant toto orbe
quas amares seelicitis. Do virtutum tuarum immeritas poenas , quarum unaquaeque me divisam, me fortasse eontemptam ad interitum adigit. Hei mihil qi'd si&ipse non leviora jam quereris p quid si dolore quem sentis, α illo quem in me suspicaris, obrutus jaces timesque praecipue ne tibi potius irata quam fortunae, in culpam fatorum te transcribam i Sponsi scelices quibus vel celeriter successit; vel qui deorum contumaciam & dolos exierunt subita mortet Sic forte querenti ; cum jam aliquot dies in aula G bryas traxisset, nunciavit Eurymedes. hospitum Gallum ei donum afferre purpuram in Gallia i inctam. Non recusavit virgo munus aspicere; hoc ipsum ad commoditatem colloquii a Gobrya subornatum, oc majora quam quae credebat Eurymedes afferri, pene jam sentiens. Cum ergo intrasset Gobryas, explicuissetque 'invidiosam vel Tyriis muricibus mercem , non Argenis satis quae monstr bantur cernere; non aut loqui composite , aut loque tibus se praebere. Adeo omnes sensus rapuerat trepida expectatio aliquid de Poliarcho audiendi. Parum aberat. ' quin
574쪽
s 44 IOANNIs BARCLArx quin prior interrogaret ignotum. Sed Gobryas illi admotus , cum muneri inspectando intentissimos omnes via dit , voce submissa ε, ut inquit, hoc donum auctor pr
ciosus se at ; misit ille ad quem Arsidam legavisti. Exciderant ad hoc verbum Argent di vires; ut ex trepido silentio intelligeret Gobryas altissimh tactam esse. Itaque alia quaedam publice loquuta, velut muneris gratias haberet , secreto Gobryae dixit. Quaeso te, hospes, hac vespera ' domi sies. Arcessam te, ubi sublapsa frequentia solitudinem faciet. Sub haec Gobryas discessit; & ipsa laudare impense inter mulieres coepit oblati velleris nitorem ; precium deinde augere, & sic loqui Timocleae ;hoc donum simplicis liberalitatis credi vix potest. Facile hospitem censeam Regi aliqua de causia supplicaturum;& hoc munere sibi suffragium meum parare voluisse. Nam& oravit, ut se, ubi ocium esset, liberiori colloquio dignarer . Volo hodie hac cura defungi; ut si quid impetrabile in votis est, operam promittam; sin latent graviora, ne supplicem Vana spe extraham; & non imparia suae purpurae dona remittam discessuro. Haud multbpost in hortum secessit; qui forte Meleandro ad venationem profecto infrequens erat. Itaque ipso viridarii secreto
admonita, Timocleae imperavit, unum ex corporis cust
dibus mittere ad Gobryam , qui eum ad hortum produceret. Ille Argenidi sibique non defuit; cui vulgaria aliqua percunctanti cum publich respondisset, paulatim veluti lapso ad varia sermone, magisque intenso, secerni a reliquis coeperunt, solique ambulare. Tum Gobryas; o domina , inquit, non Sicilia tantum & Gallia tua, sed quantumcumque in urbe regnorum est digna; ignosce Regimeo qubd me priorem vides. Causam morae ivgrarissima
tempestas facit, quaecum classe venientem depulit acu
r Domi fra.J Pro M. Ita Plaut. Treent. passim.
575쪽
A R. E N I s. L I n. U. & Arsidas, qui pridie tempestatis in me inciderat. Et is quidem per Libyae oras tuum Poliarchum vestigat, legationem obiturus quam mandasti: Isthuc vero navigavi, sive Rex jam ade iset, accessurus exercitui quem maximum ducit; sive adhuc expectaretur, tibi interim traditurus tantillam hanc classem. Etenim tuum nutum simpliciter manemus. Utere nostro sanguine qua placebit. Scio te solam esse, in qua verissime Rex meus aut despici ponsit aut coli. Sic loquutus, literas Arsidae porrigit, in quibus ferὲ eadem quae ipse memoraverat continebantur: Quibus lectis: ut amor nunquam quietus est; Quid ergo credemus sinquit A rgenis) Rege vestro esse factum Z Si pepercisset illi
tempestas, an credis diligentiorem alium futurum , eX quo de ejus adventu cognoscerem Hic Gobryas, quamquam & ipse non intactus eo metu, tamen multa congeΩsit, quibus naufragii suspicionem averteret. Nam nec . inquit, cum una aut altera navi maria sulcat. Naves longae, & triremes ultra quinquaginta sunt quae illum comitantur. Etiamsi praetoriam navim squod dii non siverint tempestas sol vi Tet, an tot nautae, tot milites, non manus & humeros praeberent, quibus charissimus Rex proximo navigio imponeretur Sed nec credendum est, aut totam Regis classem obrutam undis; aut qui cladi superfuissent non jam nobis funebria nunciaturos. Nimib titius quae obsunt, quam quae optamus,amat fama ignobili gaudio nobis ingerere. Ne injusto denique metu crudelea nobis simus; respice has triremes quas duco. Iisdem cum Rege fluctibus jactatae sunt. Nullam tamen ex iis tempestas expugnavit. Vel itaque Regem , in remotiores d
latum oras existimo;vel corruptis vi ventorum armamentis jacturam reparare. Neque enim soli navigationi, sed& bello exercitum adornat. Intra paucos hos dies, videbis, Regina, ferventem Siciliae oram fortissimis viris ; qui
omni studio exprobrabunt hostibus tuis, si quos hic habes,
576쪽
s 6 IOANNis BARCLRII quod virtutem apud se genitam indiligentius coluerunt
quam nos externi. Erecta consolatione tam magnifica Virgo, adhuc tamen de Poliarcho anxia erat. Ardebat
praeterea Gobryam prolixius percunctari tam de illis quaeiciebat, quam de ignotis. Dum enim de Poliarcho loqueretur, seria ac levia virtute amoris delectabant. Sed nec tempus sinebat, jam vespera obscurum, nec familiarium curiositas inter se quaerentium, quid tantum cum Gallo loqueretur. Rursus igitur suam opem promittenti: Ego, inquit, quid ex re vestri Regis sit, maturius expe dam. Tu cum Eurymede sis frequens, cui ipsa commendabo amicitiam tuam. Finge autem idoneas causas non
recedendi a littore; hisque ego favebo apud patrem. F cile quoque imi bo rationem, qua ste pius ad colloquium meum, & sine suspicione, pervenias. Hoc dimisso, cum quaereret Timoclea, ecquid ille v Iuisset ε, Nihil magnum, inquit, Argenti: niu forte nou- dum explicuit animum suum, & primo congressu noluit gravis esse. Laudavit benignitatem hospitii; oravitque ut suarum navium una, cui supellectilis pretiosissima insunt, in hunc portum recipiatur, non isthic plus biduo hae sura ; intra quod tempus quaedam tempestate corrupta refici possint. Ad hoc se operam meam apud Regem expetere. Sub haec verba in cubiculum virgo regreditur; accersitumque ad se Eurymedem Iubet agere hospitis cinFam , quoque solertius falleret; Est, inquit, ut illi xenia
paremus, saltem iis quae obtulit nec pretio nec venustate cedentia. Haec dum quaerimus, vide ne ad diseessum se comparet. Satis erit brevem ad moram vel dilata venatio, vel promissum spectaculum. Iterum moneo, cave, Eurymedes, ne improvisus hinc abeat. Ita institutum
tibi dimisit, & quietis specie nox dedit ad curas libertatem , tunc reputare eXitus omnes coepit; tunc ex re Co
silium capere, fortiusque quam antea, & Reginae more dolere. Poliarchum, si vivebat, esse venturum. jam ipsa. Gobryae
577쪽
Α R a x N I s. L I B. V. I IGobryae classis,jam Arsidae literae certissima ratione monstrabant. Quaerenda igitur remedia, quibus illi vivam quoque se servaret. Sin ille perierat, te demum non victuram. Sed qua ratione, quove praetextu, Gobryae clas. sis assideret Siculo littori λ Necessarium tamen hoc erat adeaquae cogitabat subsidium. Sie enim decreverat ; Si prius rediret Archombrotus, quam de Poliarcho quicquam certi esset allatum, clam fugere ad has naves; & vel inde petere Galliam, vel coacta Siculorum factione, abstinere a nuptiis ad quas pater adigeret. Haud incommode tandem ita ram commenta est. Primo mane ad Meleandrum iviti& Siciliae solitudinem questa, vereri se dixit, ne Radim-banes, ubi Archombrotum audiiset cum praecipius insulae viribus isse in Africam, rursum raptui imminens aut ipse veniret, aut militum in se partem ad improvisum bellum emitteret. Nihil ἡrgo securius, quam Gallos aliquo propitio numine ad se ad vectos mercede conducere, qui littorum custodiam agerent; ut si bellum ingrueret.
peregrini jactura sanguinis, Silicia defungeretur periculo. Negocium unius mensis fore; intra quem possint de
Archombroto & Radirobane referri certiora. Et Gallos nondum sui audiverat) ex tempestate ad navigationem instructos, non aegre tantilli temporis moram addito precto audituros et qui praeterea nec tam pauci sunt sinquit ut juvare non possint; nec eo numero , ut metui a Siculis debeant, si auxilium in perfidiam mutent. Clim patrem his verbis permovisset, secreto deinde Cleobulum,&post ea Eurymedem vocat. Urget suos de Radirobaue metus. Gallorum praesidia ostendit, quorum opera haud magno precio emi posset. cumque illi in contrarium disputarent; nam nec ignotis bene credi. nec viros Insulae de
esse; liberius Argenis; Si hoc, inquit, Siciliae non tribuitur, at meo timori tribui volo. Regem in meam sententiam jam perpuli. Mihi non probabitur, qui eum iaaliam partem consiliis suis flectet. Haec imperiosus ur-M m a gentem,
578쪽
gentem, neuter ausus est importuna irritare prudentia. Regi quoque ambitiose auctores fuerunt , praeertim cum Argenis adesset, ut Gobryas ad littoris custodiam invit retur: Et ille , quandoquidem ita censetis , inquit, tu homini colloquεris , Eurymedes. Sciscitare an hic moram pati possit. De mercede deinde viderimus. Eurymedes mandato defunctus, Gobryam non dissicilem habuit;haud ignarum id commentum ab Argent de esse. Operam igitur suae classis in mensem promittit, sola mercedis mentione offensus. Nam quo magis probaretur , liberale praesidium, & in amicitiae tesseram offerebat.
Dum Asaias in Maaritan a paria spatiat- , Revonis praefectωι ad eum Γυωδ aereis dit , de patria, de negotiis ν ens. Iste ubi se Galiam , Maurus iis amplexum infitie. rvet uoidas ad inoreatam benignitasem in externarente. Ad ea qua de Potia chi victoria narrantur,velut ad monstra ἀμιρα. Interim inpraefecti domum perveniaeων , cor mensa accum&ιαν. Sed dum Arsidas poma nova stomacialicentivo ingerit, subito stigare nerui laxantur. Tum Phorba. patrono , θη- faro propinquMm reputat, preιivium saeculum suffa τι
IN hoc statu res Siciliae erant, dum Arsidas omnibus
Africae partibus triremem applicat, & quacunque se brevia terris insinuant, scapha provectus interrogat agrestes, si qua de illis littoribus Visa esset classis externa, aut ullos omnino mortales ad eos tempestas reiecisset. Iamque irrito labore defessus languebat, aestum praecipue non ferens, quem ' Auster inspirabat ab arenis mediterraneis allapsus; cum opportunissime factum ut Mauritaniae fines contingeret, succederetque ad littus, in quo non grandis portus, icinde stadiis octo modicum oppidum incolebatur. Forth fuit, ut tunc in portu spatiaretur illius regionis Praeseistus, inter paucos fortitudine & prudentia, insi-- Unde strenas x Α U'ν insipisatas. J ventus meri- dionalis ealidusimus. Virg. I. Georgi
579쪽
A R G E N I s. L I B. V. s 9 insignis. Ille Arsidam videns, quem vultus habitusque
peregrinum hominem esse monstrabat, blandissime accessit; & tam magistratus sui quam humanitatis ossicio, de patria dc negociis rogavit. Cumque Arsidas, quo multa,& varia memorandi necessitatem effugeret . quia Gallica triremi vehebatur, se simpliciter Gallum esse dixisset, statim Mauris insiluit in amplexum; &, satis est, hospes, audivisse Galliae nomen , inquit. Omnia vobis debemus. Procede sodes in urbem hanc; & quacunque te navigatio vocabit, primum apud nos a jactatione sali refectus, novis commeatibus triremem onera. Stupebat Arsidas ad
insperatae benignitatis prodigium, in externa gente atque incognita. Subire igitur terram comites jubet. Praefectoque dexterior, & ab omnibus cultus, proximi oppidi viam exorsus est. Veritus deinde ne procedentibus colloquiis proderetur non a Gallia venire; videreturque humanitatis ossicia aliis debita, aut parata, quaesiisse mendacio, paucis recensuit, esse quidem se Siculum : Sed quia Gallicis remigibus utebatur, quaerebatque praeterea Galliae Regem , se Gallis, cum de gente rogaretur, annumerasse. Nempe, subjicit Praefectus, illum quaeris, absque quo in servitutem e X ternam omnes Mauri concessi semus Monstra haec Arsidae erant; omnium quae illic Poliarchus gesserat ignaro. Ergo ne aut ipse diutius, aut Praefectus erraret, haud perplexe rogavit quid novi accidisset; quodve beneficium a Gallia processisset ad Mauros. Se enim vi ventorum in ultima Africa propulsum, & diu jam errantem, haec nescire. Tum Praefectus aggerere omnia
cupide coepit; qua insolentia Radirobanes bellum movisset; &, ut veluti ad condictum , diis ferentibus cum exercitu advenisset Rex Galliae. Quae deinde belli iartuna, quam varii sub brevissimo tempore casus. Sed ambitiose morabatur in Radirobane occise ; ut pugna acris fuisset; ut anceps aliquandiu fortuna; & victor haud perfuncto. rie vulneratus. Ast ubi narrandi serie Radirobanem Gal-
580쪽
sso IOANNIs BARC LAII, Iici Regis manu perculsum in terram deduxit; non tenuit diutius laeticiam Arsidas; sed vultu sic diffuso ut constaret laeticiam non fingi; C sus ergo est Radirobanes Ille Sardini et Rex ξ ille nuper a Sicilia reversus & quidem a
Gallico Rege i cui, ne frustra exultem, quod nomen, mi hospes, est Tum Maurus; Geminum illi nomen est , inquit: quo errore & diu lapsius sum, & vidi alios errare. Modb enim Poliarchus, modo Astioristes a suis appellatur. Asertus est hoc sermone Ars das in certissimi gaudii sensum; adeo ut & Mauros qui eum deducebant penε iaeandem affectuum suavitatem adigeret. Non curarum meminerat, non laboris. Tantum, quasi diis loqueretur, rogabat quae fata, quae sortes, inimicissimos Reges compulissent in Africam; aut quod numen sic ordinavis set, ut sanguis Siculis odiis debitus tanquam Africanae utilitati penderetur. Ad se deinde ex hac contemplatione regressus, querebat quo se ab illa victoria Poliarchus recepisset; At Juba sita Maurus vocabatur retulit adhuc vi vulnerum aegrum, jacere in Mauri raniet regia urbe. Illinc omnino expedito equiti quatuor dierum viam
Inter hos sermones in urbem pervenerant; & Arsidae peritos viarum exposcenti, quibus duceretur ad Regiam nam recruduerant venti, & timebat ne repetii et injuria tempestas pene repertum Poliarchum eriperet) Juba negavit itineris copiam se facturum, 'priusquam exta Ho'
1 Pι iustuam exta Hosipitali visi κ.llprosecuisset, ei victoriam dari, exau pr secuissent. J ut ius firmarent hospitii, ditam. Titi Livii lib. Prosecta dicer
sinis exta comederunt. Ovid. ia. Me-ibantur minutae particulae, quod extatam. cocta solebant prosecari, quorum par-Cujus utim uit profectae lentibus aris,item adolebam, partem consecrabant Et Dio acceptu penetravit in .eιhera ni-idabantque lacerdotibus , partem sibidor, apponebant. Tranquil .in Auzustodemι- Sacra tuleressem , pars est data eatera erada exta raptas eo prest e. Et Lucan. me s. ν,---Si pectora pleno Discubuere th νὼ praeeros , me. Sahe dedi, tot ealido profecIa errens. Immolante Rege vetentium v em A-iEt Ovid.