장음표시 사용
731쪽
sus, dicens eorum Opinionem probabilem, Th. Mor. III, 710, consistere contractum et proinde subsister obligati nem etiam in eo, qui sciens obligationem contractus, velit quidem contrahere, sed nolit se obligare. am ante omnia ovidens videtur hanc sententiam falsam esse, quia, quum
in contractu non possit obligatio oriri nisi ex voluntate, nulla potest oriri obligatio ubi deest voluntas se obligandi; sed praeterea quidquid sit de ista sententia, pro qua tamen certo inconsulto nonnulli allegantur a S. Alphonso, qui loc oti nimis fidens Salmanticensibus citavit perperam Lessium qui non eo loco, qui a Salmanticensibus citatur, sed des iust et iuro lib. II c. 2, b. . n. 36 seq. dicit eum quoque, qui et animo aliquid iuramento promisit, ad illud praestandum V iuramenti obligari; at eodem loco n. 39idem negat dicendum in contractibus, quorum obligati tota pendet ex intentione, ut est in matrimonio, nisi aliae causae concurrant, confiat certissime matrimonium esse irritum, quando quis intentionem habet contrahendi, relicto tamen sibi iure dissolvendi coniugium, si quando altera pars in adulterium labatur nisi contraria Voluntas contrahendi iuxta legem Christi praevaleat. D. litteras ii Iad Arch. Pragensem limul. 789 et resolutions huius Sacrae Congregationis i aug. 784.
Ex dictis ergo sequitur eum, qui ex matrimonio nollet sibi assumere obligationes contractu matrimoniali naturaliter inhaerentes, matrimonium alide non contrahere. sonim non saceret eam traditionem, quae huic contractui necessaria est, et proinde in matrimonium non consentiret. Νοtandum autem probe est, non idem dicendum de eo, qui tantummodo animum habet non servandi obligationem.
quum haec Voluntas cum Voluntate Vere contrahendi consistere omnino possit, ut ex se patet et omnes censent, et
pluribus probat Lugo de iust et iure disp. XXII n. 36.
Quae quidem omnia confirmationem etiam accipiunt ex ea, quae matrimoni Christianorum essentialis est, ratione Sacramenti. Siquidem enim omnia Sacramenta constare ex
732쪽
materia et sorma certum est, et ipsum ergo matrimon lmateria et Orma constare sequitur. Porro reliciis etiam Versis Doctorum sententiis circa determinationem mateo sormas in matrimonio, sive quis Velit consensum e formam, corpora materiam sive in ipso consensu invet
qui Volii rationem materiae et sormae, prout dicit rim. iionem potestatis et huius potestatis acceptationem, eri s est in eo, qui non ponit eum tonsensum, quem Mixius vel formam, vel materiam simul et sormam deesse, ac inde non haberi Sacramentum. Porro in Christianis non matrimonium, quod non sit Sacramentum ergo is, qui s consentit eo, qui diximus modo, non contrahit matriis
Et haec sussiciat una alia animadversione sulciri Draus obiectum contractus matrimonialis esse ius perpetus indissolubile et mutuum viri in corpus mulieris et vicissIs autem, qui non vult obligationos huic contractu lasrales sibi suscipere, mon tradit alteri illud cius, quod
obiectum contractus ergo contractum et proinde matriis nium non perficit. His praesuppositis ad casum nostrveniamus. Et quoad hunc , si probaVerimus Humbertum luisse eo actu, quem posuit, assumere sibi obligationes haerentes et naturales contractu matrimoniali probabir matrimonium cinter ipsum et Elviram contractum sui nullum. Orro hoc probari posse Videtur omnino. Patet enim ex actis, Humbertum postquam Elviram laverit et gravidam effecerit, nullam per plures menses huisso intentionem eam sibi matrimoniali foedere copuli
Elvirae parentes ii suerunt, qui ipsum ad Elviram duc iam incitarunt, et iure. Sed ex actis illud quoque appooiam his monitis et iustis querelis acquiescere primum luisse, acquievisse tandem ut querelis finem imponeret Virae, quae a parentibus secus domo detrudi dicebatur, um damnum non inserret suis bonis parceret mcienui infantem ex Elvira natum eius parentes alerent, motus ratione se atheum esse, ac proinde nullam sibi
733쪽
cipere obligationem ex ritu ecclesiastico, quem tamquam
Vacuam caeremoniam haberet tamquam ciVem autem se
nullo modo obligari, quum civilem matrimonii ritum ipse
Et Vere semper absolute negaVit, se ciVili caeremoniuElviram sibi iungere; nam, si quando hoc promisit, SerV-vit numquam, multis Et virae precibus non obstantibus. Quae promissio nullam videtur movere dissicultatem in homine. qui mulieri sub spe matrimonii deceptae et gravida ef ciae fidem de matrimonio ineundo datam noluerit, nisi eo
modo, quo diXimus, SerVRre. Haec abunde constant ex processu, et maximam habent
confirmationem ex iis, quae iuratus deposuit R. nus FonteVecchia Parochus, qui matrimonio adstitit. Is probe suspicabatur, Ilumberium nolle matrimonium contrahere, im dolio certior factus est, quum ad assistendum huic matrimonio domum ni De Angelis petiit, Vir enim atheus ne Hcclesiam quidem ingredi dignatus est ad matrimonium c lebrandum, et umberium adloquutus est; quare iure ab exhibenda huic matrimonio praesentia sua se abstinuit. Haec autem, quae a Parocho ita exprimuntur, ab aliis quoque testibus fere omnibus unanimi ore asseruntur, saltem tamquam ea, quae communem sententiam et opinionem referebant. Sod et ab ipso Viro confirmantur. Quare pro Humberto, si eius attestationi adhibemus fidem, matrimonium religiosum ne promissionis quidum vim habuisse iacendum est, promissionis inquam se Eluiram aliquando ducturum imo Humbertus expresse asserit, se nullam existimasse aut voluisse obligationem eo actu assumere.
Si haec vera sunt et certa, ad nullitatem matrimonii declarandam deveniendum procul dubio esset. Sed duo sunt qua dissicultatem pariunt. Primum est attestatio scripta, quammumberius tradidit Henrico Elvirae patri circa In trimonium cum ivira contrahendum. Alterum est permi sio, quam Curia Firmana fecit Rev. no. Fonteuecchias rocho adsistendi huic matrimonio, ut supra innuimus Vi-
734쪽
dendum igitur est, utrum duo haec infirment ea, quae l
Attestatio, quam Humberius conscripsit, haec est rhe desidero, che si complacit matrimonio religios dicti di essere content di posare religiosamente sua figlia ara, e prometi di posaria anche civit mente, quando trover in condigioni che mi permetierann di costituna Limiglia . Porro, si quis bene consideret, has litterae nihil dic quod contradicat menti et inie niloni iam in antecessunHumberto significatae. Hae demum littera duo tantum asserunt, umbertum Velle religiosum ritum matrimcum Et Vira ponere, promittere ipsum, se eam aliquand civili ritu ducturum. onne homo, qui ecclesiasticumirimonii ritum nihili facit, qui ex eo nullam sibi oblitonem accipere autumat dicitque aperte, potest haec ordicere t rosecto in viro, qui ad religionis christianae institutaque suam vitam consormat, aliud haec Verba sonat in viro atheo quid magis significant, quam quod hertus praestitit, quodque promisit subinde Vero non avit Fateor me non semel et iterum, sed pluries has ieras legisse et examinasse, o nil aliud in iis inveni quam promissionem postea non servatam ducendi Elui etiam civiliter Imo hae litterae nonnisi ad sallendam
claritatem ecclesiasticam identur consectae, quum ea die conscriptae sint, qua matrimonium celebratum est. quamvis Exmus nus Archiepiscopus Firmanus asseralitteris ad hanc Sacram Congregationem die 5 Sept. datis, matrimonium celebratum suiss dio I prilis
videtur tamen hoc mendum scriptionis, quum etiam rae Vicarii generalis potestatem acientis Parocho ut matrimoni assisteret, datas sint die I Aprilis l802. Psi has littera ea ipsa die conscriptae sunt, qua matrinium celebratum est, seu postridie illius diei, ut erve actis, qua Parochus matrimonio assistere detrecis quia Humbertus nullam existimabat in obligationem ass
735쪽
pturum X e actu, quum, quas diximus, litterae nullam explicitam contineant retractationem perversae et irreligi sae mentis in Humborto; videntur imo confirmare eum in pristin consili perstitisse, diligentique Versutia Verba legisse in litteris conscribendis, quae suae menti non contradicerent, et inservirent tamen ad obtinendum, ut ar chus matrimonio adsisteret. Sed quomodo Curia Firmana concessit, ut matrimonio assisteret arochus, si ipsi non constiterat umbertum sententia recessisse Et revera hoc ei persuasum suit, ut
recis statim Videbimus. En interim litteras Rdi. ni. Vicarii generalis Firmani ad arochum Fontevocchia: AVendo it noto pos ei lasciat finalmenio a dichi ragione che complego, et avendo nolim a revoca edisse tenuagione elle parole pronunciat ieri sera dichiarato αpersona di plena fiducia che o matrimonio religios sitiene incolato Sua Eccelleneta in Mons ArciVescOVorimetis atrarbitrio e prudenga di . . di bonedire ili trimonio, dispensando gli post alis pubblicagioni o altempo seriato con lacolla di celebrari anche di sera trat-tandosi di cosa occulta. L S. V. doura per in precedenga insorinarsi che non Vi Sia alcu impedimento, e cho consit ello stato libero di ambedus gli post .
Causa igitur cur Curia Firmana receden ab iis, quae prius Parocho responderat, concessit iandem, ut arochus assisteret huic matrimonio, hae fuerunt; quia umbertus eam scriptam declarationem dederat, de qua superius i quuti sumus, et quia persona fide digna asseruit umbe tum obligatum iri se ex matrimonio ecclesiastico censere Hae Vicarii uneralis litterae fuerunt, quae Parochum, etsi intime persuasum Humbertum nihili sacer matrim niunt ecclesiasticum, moverunt, ut matrimonio eius cum El-Vira assisteret, ut ipse testatur in primo suo testimonio Porro quantum valeant scriptae litterae, quas umbertus dedit, iam Vidimus. Nunc est videndum an attestatio istius
736쪽
pQrsonae fide dignae quidquam saltem ipsa Valeat Persontiacto, ut cum dubitatione testatur Vicarius generalis et cui Ptitudino Exinus nus Archiepiscopus Firmanus in sui littestis ad hanc Sacram Congregationem datis dierat εbructri ann. 900, est Iossphus Titus De Angelis, qui prooessu testimonium dixit. Videamus quid ipse iuratus asseruerit. Inter alia in suo testimonio haec habentur . ISOno OnVinio chera scopo unico che ebbe Umberto prestare ii consenso, si stat queli di appagare u desid Pio delia Elvira, e son convinto ancora che egi non albia ait alcun calcol della cerimonia religiosa Angi proposito di id mi pars di ricordarmi che durant cla ε
737쪽
excusabili processit. Neque enim res ista poterat bene concludi paucis horis, ut factuni est, quin udo modo ipse. IIumbertus interrogaretur. His igitur stantibus, videtur permissio a Curia acta non infirmare argumenia, quae adduximus ad probandum Humbsertum non consensisse huic matrimonio. Et si quando Vicarius generalis in suo testimonio insistit in asserendo ei Excitium num Archiepiscopum et seipsum non fuisse concessuros facultatem Parocho ut matrimonio aqsisteret cum periculo nullitatis matrimonii, nisi suffcientes habui se probationes, Humbertum Vere contrahere Velle, Vera quidem dicit, sed non probat se non fuisse deceptum et proinde non errasse, quum tamen ex dictis hoc evidenter probatum Videtur. Hinc ex iis, quae supra diximus, certum videtur Hum- hortum nullam voluisse sibi assumere obligationem ex matrimoni ecclesiastico quod iniit. Et hoc confirmatur ex iis, quae ips2, celebratis statim nuptiis, Et virae dixit, seo nullo tonori vinculo, ipsam sibi extraneam adhuc SSe si vellet prosequuturum se cum e illicitos eos amoreS.AEUOS turpiter hucusque overat, sed eam tamquam uxorem non habiturum. Porro qui sic loquitur, noluit matrimonio mulierem suam iacere; noluit igitur matrimonium contrahere. Tota mea argumentatio ad hunc syllogismum reducitur Ille, qui matrimonium contrahit, nolens obligationes suseipere quae matrimonio naturaliter sunt connexae, irrite agit. Atqui Humbertus sic matrimonium contraxit, ut nollet eas obligationes sibi suscipere. Ergo irrite egit, idest invalide contraxit. Huic argumentationi unum est, ni totus allor, quod potest opponi Scilicet Humbertum satis facto suo retraci
Vit id quod verbis protulerat. Qui enim agit, illud vult
agere, quod per ponit. Humbertus autem de laci matrimonium ecclesiasticum voluit contrahere et contraxit. Ergo contractum matrimonialem iniit, et proinde obligationes matrimoniales sibi suscepit.
738쪽
prehendi datur nedum quoad coarctatae probationis emtrema, Verum etiam quoad ipsam coniugum cohabitationem, quae Romae ortasse per aliquot saltem menses locum habuerit. Quo vero ad obiectam matrimonii nuditatem dum eximius Consultor anonisi actricis votis benignissime indulget, alter, Consultor Theologus, suse ac dilucido libratis omnibus hinc indo facientibus, censet 4 EX actis, prout
sunt, non constare quod Humberius in Verum cum luim matrimonium non consenserito. Huiusmodi conclusionem libenter amplector, eram enim prorsus puto. e tamen in concredito munere descere videar, neVe acta agam, pauciS-sima in eiusmet sententiae confirmatione summis digitis attingam: Atque in primis ingenue sateor suspicionem, quae in me insilit, adversos Videlicet Religioni sensus, quos paS- sim professus esset Humbertus, data opera ab eomet ostentatos vel saltem exaggeratos fuisse ad se eripiendum abri stantiis sibi molestis de matrimonii celebratione Dum enim ille traducitur veluti Religionis et ecclesiasticae auctorit iis aspernator, nedum Vadimonium, sibi pro subeundo ex mino ab IJrbis Vicariat constitutum, incunctanter obivit, sed et nullam prorsus praetexuit dissicultatem iurandi ad sancta Dei Evangelia. Asseritur itidem Humberium pro nihil reputasse m trimonium religiosum, eiusque substantiales obligationes; sed aliter animo sensisse demonstrat Vel ipsum tempus unius anni et ultra, quo familiae mulieris querelis restitit, ne
illud contraheret. Idque confirmatur ex intima persuasione. qua Humbertus non solutum, sed uxoratum se putat. iudice enim sciscitatus: 4 Se conosca a sig. lVir e esappia aver a medesima satia istanga per ottenere che si dichiari nullom si sciolgari suo matrimonio con Umberto , respondit . Conosco a signora Et vir e so cho h ava gato istanga per annullamento de nostr matrimonio...
Quinam praeterea de obligationibus specialiter fuerint animi sensus umberti, ru, Elvira imprimis Meclaratur:
739쪽
Per pingere Umberto a posarmi innangi a Cura sun dichiaragione clites da lui di assumereris obblimatrimoniali Tanto pili ho gli essendo in una
vole condigione nangiaria, non Veva meZZi per astali Obbligagioni , Atque instante iudice κ' cepi matrimoni si proponovano di convivere instemedem Elvim addit: es sposando Umberio VeVo gione di convivere con tui come vera e legittima Μ egi nella tessa sera della coniragione de mali
mi disse apertamente io non o Gai per antent usi inere con me, o innana alia societ no=i come ostiis. . . . Concinit ipse Humberius, qui
interrogatus: rae egit con uel ratio intendeva asaicu legame, Obbligo ecc lo inquit: α on sentivo irarre alcia legam innangi agit omini. . . . Pensa che non potendo completar ci ancho coiratio civibi mi condigioni nangiarie, non poteva a costiis lamiglia . Finem controversiae imponit expressa umberti ratio sponsae patri scripto data eodem die celebratici trimonii . Pregino sig. Enrico. - oich desiderccompiaci matrimonio religioso, dichiar di essere cidi posare religiosamente sua figlia Elvira, e promsposaria anche civit mente, quando mi trover in coiche mi permetieranno di costituire una famiglia . cum nemo dubitaverit aut dubitet Humbertum serio prio Verborum sensu scripsisse prometi di sposaicho civilmente quando etc. , minime intelligo, cur pariter sentiendum esset de commate immediat praecquo asseverat Odi esse contento di posare religios sua glia alvira Ipsemet parochias Fonteuecchi opinari autumet, umbertum in ea mente fuisse ut noluisset matrimonium c0ntrahere, quam aliquam piobligationem in se suscipere id tamen expresse coli tempus, quod praefatam declarationem praecessit. Aquippe percontatus parochus: rae creda che la voli
740쪽
Uniberi possa formolarsi in iiesta uisa Io credo che ilrito religioso si un atto nullo e di essu Valore, peroibmi determino alla sua celebragione, non intendendo assumere nessulio degli obblighi anche puramente morali chela Chies dico nascere da quest alto in solo di porreqvolt 'atio materiale che pone la Chies e si chiam matrimonio religioso Che se per Verita nascesse a quest alto, otio identicamente cit matrimonio religioso, qualche Vin- colo o obbligagione puramente morale religiosa io Orrei piutiost non porro quest alio che Volerna legare con queste obbligarioni anche puramonte morali , ita respondit: Ἀλίermativamente per riguardo alla prima parte. Per rigua ii pol alla seconda anche assermativamente, O molta probabilita, percii credo, sebbene non con assoluta certeZZa, diavere propost a Umberio 'ipotest, di cui a quesito, e diaVere Vula risposta negativa Ci per sempre dico pellempo, che precedetie la dichiaragione critia . Alio nihilominus sensu memoratam declarationem accipiendam esse censet lectissimus Consultor anonis ta, qui scribit Fateor me non semel et iterum, sed pluries has litteras legisse et examinasse, et nil aliud in iis invenisse quam promissionem postea non servatam ducendi luiram etiam civilit0r. Im ha litterae nonnisi ad fauendam auctoritaten ecclesiasticam identur consectae, quum ea ipsa die conscriptae sint, qua matrimonium celebratum est... Videntur imo confirmare eum Humbertum in pristino consilio perstitisse diligentique versutia verba selegisso in litteris
conscribendis, quae suae menti non contradicerent et inse virent tamen ad obtinendum, Ni Parochus matrimonio a
sistereto Fateor et ego non semel et iterum has litteras legisse et Xaminasse: at, ni fallor, ex iis nihil aliud consequitur quana quod IIumbertus, quin actu suo auctoritatem ecclesiasticam fallere vellet, potius intenderet patrem Elvi-rae certioren sacere de recta sui agendi ratione, dum matrimonium suum Vellet sanctum nequidem coram Deo, cui ex arbitrio posset illudere, sed etiam, dato tempore, coram