장음표시 사용
21쪽
in nuina facit discrimo n. Ut enim verisimile os grammaticos.
iiii xiiii iesilam et lutiliam rorum antii lii Artim scientiam in aenigmatis produnt grammdlica illi Oilus Ut Uirica regulas novisS . ita conii cor possumus uti mala insulsa iam a cuntino carentinversili calorum osse niorum . in quibus si grammaticae et metrica labos Occurrunt non sunt rem Ovondati in multis aenigmatis menda pra 'sortim motricii in trud nilo parvo vocabulo, aut addonda se dona nila una litora passim transitositione orboruri .ipii orrores facillimo incuria librarii in sextum irretiore lio lorant, cinantur ot illimi iuro mendantur i. si h dissori l . 60. Oil. no si v . . O 2Ν. v. l . O. 29. . . . ni 10. . ., O. 5. V. . . O. T. V I., O. 52 4. . . o. 55 , 5.
Suno in mullis uliginalis diiudieandis illi uile os negotium
critici, magnum illae iericulum ne aut maiore Oligione Sordesomno relin 'nt, ut maiore libidino illa iusto corrigal. Sed in ipsis viliis sanandis o maiores sunt illi cultates quo minora Suntndminicula, Iuthus ros critica adiuvatur. Unum tantum S. 3ntiti, logia in caecati dico codicem Palatinum exstat, quo maXima Par aenigmulum servatur, tuorum Si unum iterum V grammaticus quis citavit, rarissim inde multum ad emendanda vitia efficitur. Onigma in enim ut alia minora carmina, qua in Ore 3gn-bantur ot memoriter citabantur, varia per temporum de cui Sunam ulnii Ones uritasque casus exporta sunt. Ut enim OSirn iluo-ilue Malo ius modioloum alia dum por lio minum Ora 3gantur Priblii in m Suam et genuinam Ormam paulatim exuunt et immutant ita etiam a nigmatis i i P cis actum est. Prolite rea non Solum multas lectionum vario tales in singulis verbis apud varios nuciol S. lui 'ni mala servarunt, segimus ut saepe dissicile sit
uictu qua genuina e pristina sit lectio usi . Sphingis aenigmali dissert. p 32 s leobuli senigma dissuri. p. 35. Sed interdum toli versus immo tota nuntiata tantopere mulata Sunt, ut quasi diversa et nova aenigmata lugere credas; D. h. iMert. P. 59. O. . t 5. D. aenigma de vos pertilione et eunucho . dissert. P. 3.
RariSsime igitur ex comparatione aenigmatum apud Varios Seriptore qui diluam ad restituendas genuinas lectiones proscitur maximum momentum in eiusmodi quaestionibus in divinaiione, iudicio et prudentia critici positum St. In mullis autem aenigmatis lectio vora vix et ne vix quidem
r stitui polosi, quod sensus investigari nequit, quamdiu autem Sonsus non constat, Omni emendatio St sutilis et inepta. si . h. dissert. p. 60. O. . . 69. O. 15. Animadvert 3ndum tamen est in multis similibus 'nigmatis lisserentias altius esse repetendas. Quod enim Jacobsius sectissime monuit in pra)s anthol. r. p. XXVII de elii grammati in univorsum fuisse haud pauco posteriorum, qui non solum antiquiora poematia imitarentur, sed ita in imitando vorsarentur, ut qua ab an liquis pressius dicta essent dilatarent et amplificarent, ii O vero ita ut priScorum carmina quasi in compendium rodigeront, id in aenigmatico quoque genere et haud scio an in nullo magis locum obtinuit. Ita aenigmata . dissei l. p. 59. O. . et . a Se pendent item duo aenigmata de Pyrrho P. 66. O. s. et no 35. Idem valet do duobus arnigmatis in Nessum p 69. o. 6. et O. T. enigma de die et nocte,
quod legitur . dissert. l. o. 12. amplificati est aenigmatis Theodectet, ct r. p. 2. enigma de clyStere p. 63. O. 23. contractum Sse videtur ex illo quod legitur no 21. Aonigma de cucurbitula ut legitur p. ristot rhet. IlI 2 32. de arte
poet. XXII. . a posteriore quodam versificatore adauctum esteSt uno Pentametro, si . . diSSert. p. 35. Aenigmatis de unucho et vespertilione duae exstant formae, quarum altera uno Versu adaucla St. CD. p. 3. Mulla autem sunt aenigmata eiusdem argumenti, quae a Senon pendent, quum Graeci nonnullas res libentur in aenigmatis tractasse videantur. Ita cochlea et apud Gro cos et apud Romano multam aenigmatum Opportunitatem Suppeditavit. si . .
dissor t. p. 59 o. . et 2 tertium Cratini comici D. p. 11. quartum Euripidis p. l. D. Cic. de divin. II 6 . quintum quod Thoognidi adscribitur, cis P. 38. Do die et nocte Theodectis si . p. 12. eiusque imitatio
p. s. o. 42. alterum αδεσποτον P. 3. O. 49. De cucurbitula Cleobulinae p. 35. et alterum ἀδεσποτον p. 63. O. 22.
22쪽
uis loria poesis ast ilignia icae ol aeta ig
lica magnam claude in Sibi comparaverat. ingenium Munigmalis exani lasso p. 562. logimus Cistobul inde taenigmala in Aegypto nola suisso, doni luo i. 585. Cleo demus, lui Unigmata re ridiculas nuc sapiunt o dignas esse dixerat a Periandro vituperatur, tui consuetudinem 'nigmata sibi irotionundi ieranti cluam nominat, ἀλλα ιι, ν κώ 40ῖς παλα ς Ἐλλ 6ιν ἰθος λὶν τοιαυτας αλλxi λοις in γρίας taenigmata προβάλλειν l lago diu ranto septem Sal lentum aetatem aut igna ala in usu suisso praesertim ultimo Plutarchi testimonio lucet. Ilaec os causa cur viri docti Originem unigmatum in anti luissima reserunt tempora, en que ex pristina per symbola et allegorias docondi methodo repetunt.
si . ii chorus in Oedip. Aegyp t. l. i. T. Se l. Gabion Shius in panui eo Aegypt . . prole g. p. XI. seq. CreuZerus in Smb. l. p. 6. ed. l. Cui sententiae multi scriptores Graeci assentiri videntur qui antiquissimam docendi rationem symbolicam et aenigmaticam suisse dicunt Pausanias in Arcadicis sive lib. VIII. 2. docet: illos inter Graecos, qui sapientia famam adepti sunt,
re non Sermone terspicuo proposuisse, sed laenigmatis involvisseu idque do mTlliologia intelligit Item Clemens lex.stro in VI. p. 37. ed. Pol ter. Omnes igitur, ut Semel dicam,
23쪽
rum o sim Unigmaticiam Culi Orient Colia re re putant. Respicio talibus enim nobis poesim arni malicam Pol ulli rum Orion talium apparet eam diu ante 'lalom A plom apientum floruisso. apud Oli inicitos tandem Silli'. qui pud Gra' eos, suisse inter c tria and uni P nigmatis si cibi clandi et praunia poena S lue proponendio rotat Pnigmn Sol Vor tui . Apud Helira os, ut Ox aeris 'orum libri cognosci potest.
lli. Og. X. l. Se I legimus roginani Saba pum torra parsos Arat,ia' nudita Salomonis sapientia regis Sagaci talem montis
dedisse. Simile cor tamen eiusdem regis cum Hiram o Tyrio initum prodit os lilius in Anti tu dud Vlli. ,. i. si . sed Colon. testesque alserto Si torum histori eos Monandrum Dium. si . lii Pleren Provorb. I 6. XXX. l. suis. Psal in LXMlli. 2. Exuch. XVII. d. )Λpud ab Sionios ASSyrios 'nigmata nota suisse se pii iuro Psoud, Esdra lili. Ill. c. a. et . in Aegypto usum 'migmalum pervulgatum fuisse iam supra
y id imprimis de antiquissicilis Graecorum ni steriis Eleusiniis valet, tuae ex Aogvpto in Graeciam introducta esse videntur. Cfr Cret Zer. Ν1mb. V. p. 52i . eil. IIQ* Scite de Hebraeorum aenigmatis disputavit Iorde rus se vom eis dorobra is clien ita sic p. tona. II. p. 266. Rei l. scd abii g. IS i ,
obluctandi ut praemia poen3Squo, prout di nigma solveretur, ii Ol Onenili cum Gri P Corum consuetudine Comi aramus, a Cor non OSSUIDUS, quin miram luandam Oniunctionem et similitudinem Gra eorum et Orientalium aenigmalum ii 'Olit Camur, quo lum cognati O magis elucet si ea, quar u Gra eis sapientibus eorum quo aenigmatis a variis scriptoribus
, olitem Grὶ corum Sapientes cum Aegi plo e0mmercium habuisso et Amasim Bianti a)nigmata proposuisso, allatis Plutarchi testimoniis supra vidimus. Ab coclum Scriptore docemur Cleobuli tui aenigmata in Aegypto celebrata fuisse. Diogene Laert. l. l . Qi uidus s. v. λεο βουλος expresse testantur, Cleobulum μετα6χειν τε λὶς ἐν Ἀγυπτω pH000φίας, qu 3 in aenigmaticam et Symboli eam suis suo flores lirodunt. Tr. Plutarch de Iside tosiride p. 35s Misebius iraei ovang. ill . . Proclus in Tim.
Testimonia re c. sun cognationem poesi rerinigmatica Gra corum o Orientalium indicant, seriora luidem sunt quam pSa i Deorum migmalien poesi initia, sed ostendere videntur ius Oriuinem it sontem.
Noe minus liliingi aritigmo, quod erantiquum SSO X fabula editio dea Soquitur, coli aerentiam Graecorum aenigmntum cum Og, lil O rguit. Fortasse cum Sphingis numine nolum illud auit ma in Graeciam iervenit: nam pud Agypti OS luoque Si hin auii malicam quandam Significationem habuisSu videtur.
24쪽
rerum Sacrarum constare 3pientia uliginalica et sub involucri Alatente. Similia te pii in gibus observat olia in Cloniens lex. si rom. V. p. 56 l. stile Aegyptii uni templa ponunt Sphinges,
quia doctrina de duo Pnigmatica est Ut subobscura. Deinde similitudo, quae inter aenigma et i diu lain illo rcedit, piam ab Orientalibus Griaecos accepisse inter iros doctos constat denique vocis c ἰνίγματος et cur o D eadem ligo ei interduineadem Significali haud parvum ad vincendam colu rentiam Graecorum et Orientalium aenigmatum affert nomentum. Si singula quiae Oxstant i Deorum Pnigna ua ortu, inmu, antiquissimum esse videtur , lihingi aenigmn, pi Od Oentur, cuius primam mentionem fecit Pindar fragm. 65. ωνιγμα ξαγριαν γνάθων παρθενου . in anthoi cod. Pal. l V. io in . ita legitur a Jacobsi recte Omlndalum 'Eor διπουν επὶ λὶς, H τετρίαπον, ου μω φωνὴ,
fr. Graueri de oesopo et sabulis Ac sol iis. Jonn. 825. clcker. ,, Aesop eine sabel in ranus eo Rhen. V l. l. 366 seq. λὶ fr. h. dissert P. . ' Asclepiades Tragilensis vixit circa trini'. l . cli . Grasse iist. it. l. p. 289. scripsit sex libros si raro dot μενων le argumentis sabula ruin tragica ruin solis. Ossius cli lii, t. r. p. illi et p. 39. p. 53.ihique Vestertia. Casaul, a d Allien . . p. 45ii D, Vertar acta lit-lologor Monac. li 3 p. 49l. Aenigma Sphingis haud dubie Asclepiades non ipse composui , sed quum de saliuiis ad Oedipum et Sphingem spectantibus dissereret, aenigma hoc perantiquum tantum allegavit.
varietatem lectionum ili uel habet . . cod. Pal. ου ιμία. Ithen. l. c. ου μία. Zel . . C. ου μία μορφλὶ . . . Od. Pal. βολην quod ineptum; the n. l. e. φύσιν ut φυήν. . . Od. Pal. γίνεται, Athen. l. c. γίνονται TZel Z. l. c. γίνηται Od. Pal. ἀνά τ ῶθερα, ita etiam TZelg. Sed thun. καὶ ἀνούθἴρα. . . Cod. Pal. ἔπειγομενον, TZelZ. et Athen. ερειδομενον. V. 5. νθα τάχος ita cod. Pul cum plurimis in nonnullis codicibus Athe naui etiam μενος legitur. Exstat huius P nigmatis solutio in Schol. Phoeni SS. v. 50.:
γηραλεος δὲ πελων, τρίτατον πόδα βάκπρον ερεῖει, αυχεν φορτίζων, γηρα καμπτομενος. t temporibus, qui laetatem Septem sapientum anteco dunt, nullia in re nigmaticii poesis Oxemplum invenitur. I iluidem incuriam in IIo meri set Iesiodi, is uod in exsequiis in phiantis Chole id inter poetas institutum esse refertur, Irin Unig mutupi Oleruntur, Blla inen nugas a figmentum OSSe posterioris o in-poris iusto loco Stondam. Maiora incrementa post Si haec accepit a late Septo in Sapien- tu in ergo illis te inporibus quibus po0sis dida clien maxime lorebat, pii bus etiam alia minora di lactica carmina ut 'legiae. r nom 'iii 2 rnn una in lubuliae Ox Colebantur. Ialia Septem sapientes qui vocantur. Sive Specimina ingenii sui proferre, sive alio tum mente in et animum exquisitis illi quaestionibus exacueruvolebant, ut orant magistri et duce TD qualium Suorum, aeria iginala compone hant Ortim igitur iuSmodi poemalia orant di lacticuatque hac ratione ab taenigmatis posteriorum temporum illi, runt, ripti tantum id exhilarandum animum inservio hant ).
25쪽
fin0m habebant, ut hominum ad cogitandum Uxellarent, et ad verum bonumque inquirendum commoverent illan Oraculorum Ut antiquissimorum aria igmalum cohaeroni in o magis luco si consideramus Septem illo Sapientos cum Apolline coniungi eorum ius vi id praecepta ad Apollinem referri in eiusque empl0 insculpta suisso LDOlendum Si pauca tantum exum lita lium poesis Ox illa se plena sapientum elato exstare. Maximam gloriam inter se plena Sapiente aenigmatis componundis sibi comparavit Cleobulus Lindius, Cuius iaeta ut et aliorum soplom sapientiam circa O nap. XL ponenda esse videtur' . Oli pierat Cleobulus os tu Diogenet ueri L 89. σματα καὶ γρι τους ει επη τρισχίλια . . Carmina ut ripho versibus exani tris ad Ur milia. Do Opi tram male in Midam de pie pistola Cleobuli ad Olonem conscripta si . Di Og Laert. l. c. et Menagius ad h. l. Cleobul uni participem Sapientiae Au g lliae ἰu fuisse testantur Diog. Laert. l. c. et ui das S. V. Κλεοβουλος. Unum tantum unigma Cleobuli relictum est, ilia Od r; uter Diogen Lai r l. l. H. Si Obdaeus eclog. Plijs L i. 210. ed. luere n. Servavit et uida s. v. Κλεοβουλιν ii, qui Versum primum e pallem secum ii titilat. Suidas ἐν ni ma iocCleobuliniae attribuit, nec lamen Si Cur tu te Stimonium duo bu ulli praeseramuS. in Antholog. iploilue Od. 'ul. XIV. O. l0 L invenitur ut ita a Jacob Sio mendatum ouitur: Ela ὁ πατὴρ παιδες δυοκαιδεχ α' ιδν ε ' D Urs' παῖδες sta γ 0ντα διανοιχα εἶδος εχ 'Docit 'ci μεν λευκαὶ ἴασιν ὁειν α 5 GD τε μίλαιναναθάν τ0ι Dύω, ἀποφθινυθουσιν πα6GL
duli loras ius vir serum Aegyptiacarum perilissimus, in anili. Aegypt L prolog. p. i Xlli hoc Cleobuli Pnigma, pio significatur annus conflans duodecim monsi bu S, quorum unu Squi S pie triginta dies candidos, lolidum lue noctes nigras ab Ot ex abulis ot doctrina Λ0gvpliorum desumptum esse docot. Hanc ablons ii sunt taliam voram osso posse ex iis, spui modo de Cleobulo diximus lucet si consid ramus Aegyptiorum Salii entiam imprimis astronomicam et physicam fuisse, Qt 'gyptios consilluli inem anni subtilis setopissime expi QSSiSSO, es . ablon ΝL. l. c. l. p. 22. se l. ilisumque annum Aegyptiorum antiquis om-lior ilius di0s lanium Gi, comploxum osse si . ablons o. l. 3. 13. Se q. Haud minorem tuam ius paler assecula Si gloriam aenig- malis suis Cleobulina Cleobuli filia, seu proprio nomino Eumolis, nam Cl00bulina significat luobuli filiam ut urina ordilitiam. Euiuiina Eu uni filiam, similia. si . Plut 0rch. Conviv. Opi. sa p. p. 62. d. Qisk lom. l. Diu g. Laert. I. 89. l. ibi quo Monag. Suidas s v. λίοβουλίννὶ . De Cleobulinar aenigmatis inter votorus Diotimus Olymponus, teste uiuia . . p. 18. B. scripsit, Athen Pi nupta lis et familiaris. Pluturchus . . laudat Cl obulinum a sapientia, animi ultitudine et aenigmatum Orit in dicit quo ius unigmata oliam in egypto colobi ala suisso. Laortita l. c. nominat onm ξαμίτρεων ἄνιγμάτων π0ιήτριαν. luna ius respici sens orba Plutarch. Con Vi V. Solit Sal . . 58- 3. Od. R is L. io m. l. Pnigma se cucurbitae application Clo obiit in P ad ψeribit nobis libentur asson lientibus, siquidem illum simi ilicem versum hexametrum Sumit, quemadmodum p. Plutarch. l. c. et i ,. ristotel rhol. III 2 ri 2 de arte poet 22 5. 0gitur ADG εἶδον πυρι χαλκον ἐά νωι 0λλ σαντα. posterior enim aeuas hexametro adiecit pentam uirum, qui logituri P. Athen. X. p. 152. C
26쪽
Λnonunt. in rhoior. IValgii tona. VII. p. 94 9. ubi prior versus ii legitur
lametrum adiungendum hexametro ess Pulavit, quum X Pr SS Laertius Ct obulinam ξαμαρων αἰνιγμάτων ποιητριαν nominet. De aliis . lui annumerantur Septem Sapientibus, quod Oe-
ldrchum in convi V. Sept. Sap. p. 555. ed. Ruis . to in VI. Ilias aculus in auii gmatis solvendi. suisso praedicatur Amasis rex Aegypti ut exploraret Bianiis sapientiam victimam misisse perhibetur eo quidem consilio ut exemptam ex ea Optimam Otpessimam carnem sibi is it teret Bias linguam exsectam misit, nimirum luia sermo et utilitatis et damni plurinnam assert ut addit Plutarch de auditione p. 437. to m. l. ed. Reis Ceterum eadem sabula de Aesopo narratur; cs r. vii Aesopi p. 28.
od est ei manni Utrum Bias versibus MDnigmata compo Suerit a Plutarcho non rosei tui . Idem in conviv. sept. Sap. mul in linsalses dicta et aenigmata sapientibus attribuit, sex. r. p. 82. ubi Ihaloti liusmodi quaestiones proponuntur: Quid is inti piissimum Deus, in luit Thales, ortu enim caret uid maximum Locus reliqua enim mundus continet, ab hoc continetur. Quid i ulcerrimum Mundus omnos inim o ius pari CS Ordinen pia su ni Quid sapiuntissimum Tempus id enim alia invenit, reliqua inveniet. Similia. quae, quatenus veteribus illis sapientibus sint vindicanda dissicile est ad Miscernendum, quum aeli SPOSlerior, quaecunque de ut dicta erant, ea septem illos Sapien-los dixisso putaret Ioc maximo de Aesopo valet in cuius vita sabulosa a Maximo lania de conseri pia varia aenigmata commemorantur, i plorum maxime Memorabile is illud, quod rex AegSpli Nec lanebo ab Sioniorum regi, cuius mancipium Aesopus Drat, pr09OSuit Est templum magnum et in ipso columna duodecim habens urbes, quarum quaelibet triginta trabibus Sustinetur has vero trabes duae circumeunt mulieres Quod dia igni a. quum nem Sol Vere posset, Aesopus ita explicavit, Templum
aulem dies, et mulieres duae sunt dies et nox. si . vita esopi
Indo ab aetate Septem sapientiam usque ad comicorum tempora, quod poeSim Pnigmaticam attinet, certa teStimonia veterum desiderantur. Haud dubie haec poesis, tuae tantum in initiis et primordii poesis proprio quasi Marte et sui iuris SSepotest y . alii poesi generibu S, quae mox OS aequiem Septem sapientiam exculta Sunt imprimis lyrica poesi reproSSa est. Nec tamen proli teren O Sina auii gmaticam prorsu neglectam esse iudicandum os t. Gra)ci ut orant in omni vita hilaritatis omnisque generis sacellarum amantissimi haud dubio consuetudinem illam antiquam inter cenandum tempus taenigmali conterendi non depoSuerunt Doros saltem, a luibus hie poeSi prae ceteris Graecis exculta est g), hanc poesi retinuisse verisimile QSt. Nola Si cuique Dorum brevis et concisa dictio iam ab Ilomero commemorata ), quae Saepe Ss pie Bd ObScuritatem S- Surgit, et qua Si Sponte Unigmata efficit ). Nec minus gnoma rum et apophthegmatum Su S, quem Ore magnopere mahant ad poesim aenigmaticam invitabat β). Scimus quoquo iam pueros in Solvondis acutis quaestionibus Spartae Oxercitos si et in syssiliis acutias iocosque in usu fuisse in quin etiam Ioco
tanquam de Spuripe statua posita esse dicitur ij. Parum opportuno accidit quod ex Dorum postsi pauca tantum fragmenta temporum iniuria sunt relicta Sud otium ex iis, qui Oxstant, nativa Dorum estivitas ct hilaritas cognosci potest'). Eorum comoedi zi iocosis dictoriis, aenigmatis aliisque facetiis erant plenae miro quodam modo ridicula cum seriis miscentes et proprium enim poesi OrionSi in omni genere carminum, quamvis intemperata licentiae et obscoenis turpissimisque
De aenigmatica ilia si vati ruin populi iraim in primo flatu Culturae ver- anlium eis. Visclior. a siliet i I. p. 1470. :x Cleolrii lii it Cli his lina maximi aenigmatum poeiae Bli odii erant, ergo
27쪽
dieli repleta essent, admixtas osso admonitiones et sententias ad vitam moresque utiles. Jahia prolog in ei S. P. l. Nemo veterum poesis aenigmatica Dorionsis exempla nobis
servavit Oxcepto illo de tripode et Oedipo aenigmate iocoso,ap. Athen. l. p. 19. C, quod Grysarius de Dorions.co m. p. 292. ex fabula Epicharmi Σφιγξ desumplum esse scito coniecit A V δε τάδ' 6τί; B. γηλαδη τρίπους A. τίμαν ἔχει ποdGς.
tui enim Ioarchus p. then X p. 452 F mimorum Italicorum exhibet ex sempla' potius ioci se salse dicta quam unig-
mala nominanda sunt. Utinam Clearchus vel eius pilo malordilucidius xposuissent quae dicturi erant conlpnrationem enim mimorum Italicorum cum Theodectis unigmatis R , quam thenaeus . . facit, nullo modo intolligimu nec minimam similitudinem inter aenigmata Theodectis et mina oriam alicorum dicta invenimus. De Dorum igitur aenigmati phira dicere non OS- Sumus certioribus veterum testimoniis destituti. Pii usquam ad tragicorum et comicorum Pnigmata nec damus pauca nobis de Theognide, qui a late illos antecessit vixit uni in circa Olymp LXV. dicenda sunt, inter cuius gnomδS On- nulla aenigmata aut aenigmatis similia poena alia inveniuntur in ditione et cheriana p. 58. a. v. 108 usque ad . ill 2.
Quodsi haec poemalia accuralius considorantur, Omnia OXCOPto
ideoli eo lectis aenigmata P. 42.
ut 0riasso illo, quod in militione et cheriana n. v. 409T. Se l. legitur Νεβρον πεξ λάφοιο λέων ως ἀλκὶ πεποιθως,
et comparationem pueri cum hinnuleo, amatoris cum Venatore continet, Omnia alia poematia aenigmata proprio SenSu 'O-
cari non possunt, sed sunt allegoride et metaphorae Attamen animadvertendum is ut har et multa alia carmina, quae Sub Theognidis nomine circumseruntur, SuppoSilicia SSe rantiqui SSima enim si respicis testimonia, quae Theognidi c3rminum mentionem Tuciunt cognosces inani, amatoria et ludicra carmina Theognidi esse abiudicanda. Veteres tantum nomicam OeSim Theognidis agnoscunt Xenophon ap. Stob. Serm. 88 P. 199.: Θεογνιδος εἰσιν πη του Μεγαρεως ουτος ο ποιητης περι υδενὸς αλλου λογον πεποίηται ri περ ἀρετης καὶ κακίας ἀνθρωπιον. lat. leg. l. p. 630 cum Tyrtaro, sortitudinis irarcone, Theognidem comparat eiusque OeSim ικαιοσυνην καὶ σωφροσυνην καὶ φροννησιν spectares dicit Isocrates ad Nicocl. α 2. carmina uetus συμβουλευοντα ἀρωτους συμβουλους, ποθήκας nominat. I pSum quoque aenigmatum et aenigmatis Similium carminum argumentum haec poematia Theognidi abiudicari ciui, ut Omnia nun haec carmina excopto illo de cochlea et illo quo poeta Se ipsum indicat p. cich. v. 403 et 10 i. y licentiam juvenilum spirantia tum gnomologia, Scripta a poeta aetate pro Vecto, hil
communes habent. illa autem vitio v. 4 03 et 1l0 . ut illi.
ut ill2. a seria poesi Theogni dea plane abhorrenti). Apud Athenienses usque ad comicorum tempora nullam taenigmaticae poesis notitiam habemus, unde coniicere licet ludum hunc convivalem aut aliis, magis ingenuis Atheniensiumque animo magis convenientibus ludi loco cessisse, ut Si ei 3 musu, arctis finibus circumscriptum suiSSe. Graviores homines hunc ludum ex coetu suo excludebant, quamvis aliis ludis indul-Τx Cis Uelcher proleg in Theogn. p. LXXIX. XCVI. seq.
28쪽
gerent. Nuc Plato nec Xenophun in symposiis suis, quanquam
Varia genera ludorum Oni memorant, aenigmatum ullam montionem faciunt, quin immo divinus Plato cum contempli quodam de aenigmatum lusu loquitur re p. V. p. 79. C inter pueriles
nuga aenigm3la reserenS. eaque cum sophisiarum quaestiunculis comparans. Alii natura tristiores quum hoc ludorum genus tum illas ludicrae cruditionis ostentationes, quae in coetu convivalium iam comicorum temporibus pedetem lim in confusetudinem ve-
niebant et postea magis magisque inereSCObunt, Spernnbuntur. Nota est Socratis responsio, qui quum in convivio a Sodulibus rogaretur, ut aliquid in medium de loquviali P suae sonte proferret, hac venia deprecatus est: quae praesens, inquit, OctaSas tempus exigit, ego non calleo; quae ego calle nec loco praesenti sunt apta nec tempori. Macrob. Saturn VIL A. D. Age inquiramus undo ille usu vel polita abu Sus aenigma tum cotnicorum temporibus, qui eum saepissime acerrimis verbis exagitant, ut mox videbimus, tantopere per Vulgatu Sit. Mihi persuasum os consu ludinem illam inter coenandum aenigmatis se oblectandi a sophistis potisSimum introductam, certe iungis pervulgatam esse. Ut taceam de patria Sophistarum Sicilia ubi aenigmata pro Dorum natura erant in Su, iam ipsa ars sophistica, qua argutiis ot captiunculis erat plena et ad Omnes quaestiones responsiones in promptu Se habere gloriabatur, ansam quaestionum aenigmaticarum in se habebat. Aristophanes in nubibus hilariter eiusmodi argulas sophistarum quaestiones ei Stringit, ut V. i5 seq. si Socrates Chaerophontem interrogat pulex quot suos ipSius pedes Saltaverit, tuum
mors Chaerophontis supercilio in caput Socratis indu insiluserit:
dice. Sunt hae quidem cavillationes comici, sed a veritate non aliunde disquisitiones enim sophisiarum in lam ineptas u D-stiunculas incidisse et aliunde scimus. si . Platon Phaedr. P.
266. Se l. Sophist. p. 233. , Repub. V. p. 15, Euthyd. p. 286.
288. 29, Uulcher in nauseo Rhen. I. . it. SPq. Contendo igitur sophistarum verborum concuriationes haud liarvum ad aenigmatum torvulgationem mitialisSe, Ru D riuum
propriam sedem in conviviis haberent, eo magis in vulgo vagabantur, quo magis in dies luxuria et comissationes augebantur. Athenienses enim postquam aetate Periclea civitas eorum ad summum glori P astigium pervenit, eodem sere tempore praecipite ad perniciem Sese verterunt. Res publica demagogis commissa Si militia mercenariis, negotia servi et peregrini
OccupBrunt, Omne ciVes Olium quaerebant, quod varias voluptates et luxum invexit Φ Graeci ut erant societatum et conventuum amantissimi conviviis maxime delectabantur, postquam uulum edendi libidini satisfecerunt, remotis mensis et poculis administratis ad garrulitatem Sese accinxerunt, hi quod neque muti Sse poterant homines praesertim Graeci, quos in literis quoque omnium loquacissimos esse Strabo pro sessu est, neque
difficiles iis ut convivandi hilaritati parum aptae disputationes placebant. Iehi s. de Aristarchi Stud Hom. p. l . Usus hic aenigmatis tempus conterendi apud Athenienses,
qua erant animi alacritatu et levitale, usque ad insaniam abiisse videtur, ipSOS lue poetas occupavit et effecit ut etiam in tragoediis penigmata intexerentur ).dam Euripidus hoc exquisito genere OeSi sabula Su3Sexornavit. Legimus enim ap. Cicer divin. l. i. Nam Pacuvianus Amphion Quadrupes tardigrada, greStiS, humiliS, Spera, capite brevi, cervice anguina, adspectu truci,
eviscerata inanima, cum animali Onu.
luunt dixisset obscurius, tum Attici respondent: Non intolligimus, nisi si sorte dixeris. At ille uno verbo testudo. Non potueras igitur hoc a principio citharista dicere o Aenigma hoc desumptum est ex Pacuvii Antiopa, quam sabulam Pacuvius tam accuratissime ex Euripidis Antiopa convertit, ut Cicer de sinit, L . dicere posset et quis tam inimicus paene nomini Roman est, qui Ennii Medeat aut Antiopam Pacuvii spernat aut reiiciat, qui se iisdem Euripidis sabulis dolo elari dicat Ibidem dicit has sabulas Latinas ad verbum
29쪽
de Graecis expressas esse quod si ita est, Pacuvium etiam in illo de testudine aenigmate Euripidem secutum SSO, neceSSe St. Saepissimo autem aenigmata sabulis inseruisse videtur Theodectes Phaselita, qui natus circa Olymp. C. Ostquam Platonem, Aristotelem, Socratem audivit, initio rhetoris munia Suscepit, deinde poesi animum applicavit in . Hic Theodectes aenigmatis laudem sibi comparasse dicitur. Athon. X. p. 45 l. refert Theodectem κανώτατον γεγονέναι νευρεῖν τον προβλ=ηθενταγριφον, κω αυτον 9οβαλεῖν δεεροις ἐπιδεξίως Pollux autem VI. 407. Theodectum ευδοκιμήσαντα ἐν γριφοις nominat eundem nomen indidisse aenigmatis, quae Hi νια vocantur, diximus . dissert. . . Duo Theodectis aenigmata pervenusta Athensdus servavit, unum de die et nocte ex fabula Oedipus desumptum, p. then. X. p. 45l. I p. Nauch in stagna trag. r.
LX ἐν μεν γενέσει πρωτοσπορω ἐστὶ μεγίστη, ἐν δε μέσαις ἀκμαῖς μικρα γηρα δε προ αυτωμ0ρφὴ καὶ μεγέθει μείζων πάu ἐστὶν ἁπάντων ' . Alia aenigmatum exempla tragicorum non EXSlant quamquam coniicere OSSurnu consuetudinem exquisitum hoc genus poematiorum sabulis inserendi communem fuisse, nam si vel principes poetae hoc faciebant, quanto verisimilius est hoc inferiore se ciSSe, quippe quum ars tragica Statim post Sophoclis aetatem miram quandam depravationem accepisSet Ar enim summa poesis a poetastris illius temporis in artiliciosa verborum coniunctione, in nebuloSa quadam ratione et obscuri Verhorum anabagibus et circuitionibus ponebatur. Fuerunt prpesertim inter tragicos qui totos sere libellos tam αινιγματωδως OmPO-nerent, tam abscuri et implicatis dictionibus suam orationem
inficerent, ut ad eam intelligendam non vulgari se Oedipodeo acumine Opus esset. Luculenta exempla eiusmodi abusus poesis praebet ex chaei retriensis et donis sabulis Athon. X. p. 45 . D, quae hic apponere lubet. De Achaeo retriensi, qui innotuit circa Olγmp. LXXIV. cla Bernhard Si hist liter. r. l. 2. p. 50. d. l. Athon l. c.
λιθαργυρος δ'ολπνὶ παρ Γωρειτο χρίσματος πλέατον Σπαρτιάτην γραπτον κυρβιν ἐν διπλω ξυλω. y ubi Achaeus, ut thenseus . c. dicit, pro loro albo scripsi Laconie3m CStalam, Sed ne sci latam quidem dixit, Sed Scylata' loco intulit κυρβιν, qua voce Athenienses tabulas, leges significabant. si . Casaul, ad h. l. don autem, natus circa Olymp. LXX. cla Bernhardy. l. c. p. 9. 3 p. Athen. l. c. viScum ita circumscribit
In hanc tragoediae artis depravationem, quae lolam OeSim omnemque sensum boni et venusti destruere minitabatur, co- inici acerrimis verbi invehebantur. Sicut tragoediarum Scriptorcs sabulas suas aenigmatis et obscuris dictionibu exornare ludebant, ita comici plerumque hoc genus Iudicrum aspernabanturo insociabantur. Inter poeta antiquae comoediae aenigmata maxime traduxisse
videtur Cratinus . vixit ab Olymp. LXV. . usque ad Olymp. LXXX lX. . si . eineli hist crit. Om. r. p. o. poeta ingeniosus sed agitiosis amoribus et gulae nimi deditus, quemd crepitum senem et deliri proximum derisit Aristophanes in equit. 528. Se l. quocum Cratinus perpetua exercuit inimicitias. CD. Muine . . . Scripsit Cratinus sabulam ο Κλεοβουλῖναι is itai Cis. Berntiar ibi hist liter. r. II. 2. p. l. ed. II. Ex emendatione Nauckii. V. 1. τῆς ιν iis c libri τίς τε οις Orson. x Dedi ex emendat. Nauckii fragm. trag. r. p. 82. o. 18. yy Ita p. Nauch. l. c. p. 574. O. 40.
30쪽
Cistobulina, Cleobuli filia, nullorum aenigmatum auctore, BP pellatam quae magnam partem ex aenigmatis conflata fuit. si . Me in ch. l. c. p. 2 T. Haud lubi induxit Cratinus in hau fabula Cicobulinam sicut postea Antiphanes Sapphonem Eubulus Sphin-gocarionem in cenam tinn cum Socii mulieribus, qua re nigmata sibi proponerent o solverent. Finis et consilium huius comoediae fuit, secundum lino tum l . p. 2 T. cavillatio texagitatio aenigmatum, quae Athenis illo tempore in quandam quasi ludendi insaniam degenerarunt Pauca tantum exSinni huius comoediae fragmenta, quorum indicia aenigmatum habent op Me ineli fragm. Com. r. l. p. 69. o. Eστιν ακμων καὶ σφυρα νεανια υτριχι πώλω. in quibus orbis ei nuhius obscoenum sensum suspicatur Plap. eund. O. T. Pli Oliu lex. p. 6 5 8. Φεροικος ἐν Κλεοβουλέναις ζωον ρωιον γαλ ti, λευκοY, φωλευον ἐν ταῖς ριζαις τωνὁρυων, βαλανηφαγον ουτω καλουμενον. Verba haec, in quibus mutilata esse hexametra liquet cochleam significant. Apud Aristophanem nurn tantum exemplum parodii poraeni in exstat, nisi illas cavillationes sophistarum in nuhibus v. h. dissert. p. 40. huc adducere velis, et ilia idem in vos p. v. 20 Seq ἰουδεν αρα γριφου διαφερει Κλεωνυμος. IIως δη, προσερει τις τοισι συμποτGις λεγων, ροι ταυτον ἐν Γ H ἀπεβαλεν κἀν ουρανωκἀν si θαλάττri θηριον ri ἀσπιδα Τ ;. ubi Cleon Sm ριψάσπιδος ignaviam poeta traducit comparat pio aquilae undique circumvolanii, ut monstrum dignum Thub nomni male Stendat, quod in coelo, erra et mari scutum abiiciat. am Summa ignominia ex clypei amissione arguitur, unde Lacaenae illius sortissimae matris dictum ad filium 1 τὰν ii ἐπὶ τὰν pula ἀσπίδα , ὸ . De ceteris comoediae antiqua poetis, quatenus aenigmata sabulis suis intexuerint, nihil OnStat eo saepius autem aenigmata in sabulis comicorum med id, comoedis inveniuntur, iamque
nova causa aenigma ligandi oblata est Quum enim licentia poetarum antiquae comoediae, qui quidquid sibi vi luporali 0nu dignum videretur, Sub censuram vocarent et in scena et quidem nomina lim perstringerent legibus coercita esset' , iam deinde poetae com milia medicae, quum B dem quae antiquae auctore vilia insectarentur, si ceris perso me irridebantur, fictis id nominibus, allegoriis. Siaepe aenigmatis facio hant ita holores et de magogi aenigmatis cautere pro hendebantur: si . Athun. X p. 4 50 l h. disseri 9 17. Sophista 3 cfr. Allien X. p. 150. C h. dissert Se l. ne poena incurro retur logibus statuta. Si qui in cena nominatim ei Sirm- oretur Aristoteles hoc hodiae comoediae dicendi genus per
ambages o anfractus in illic. Nicom. V. . Ominni 7r γνοιαν, opponen veteri comaeuliae αἰσχρολογία, quae Ox, ductore ei nekio hi si crit com r. p. 2 3. non tam de verborum ObSem nitate, quam de aperta cavillatione et vituperation intelligunda ost Alii expresse characto rona media, comoediae aenigmaticum
si . uinet. d. c. reipientissimo autem auctore modi L Comoediae tragicorum et aliorum poetarum OhScura dictioneS, eorum ampullata it sesilui pedalia orbis litui modo aenigmatis exagilant, nec minus vii ae quotidianae unigmatum bu Sum SH POSSirpis insociante ridente ore aequalium suorum in plius Stendi til. lam comici, qui aeui igni ala sabulis suis intexuerunt, uniatum quidem ex relictis fragmentis scimus, hi Sunt
s. Antiphanes, qui vixit ab Olymp. XClli usque ad Olymp.
Ex editione indors. τὶ Ex commentar. indors ad h. l. Cicero de ni. v. lit apud quos Graecos ruit etiam lege concessum
tit, ii id vellit Comoedia, de quo vellet, nomin Mim diceret Cis. Me inek. hist crit Com. r. l. 39. Iam Mor1 lii de ar irim te . . Ul3mp. LXXXV . . senatus cons llo Caulum cst μῆ κω εω oro/ει ni Quod sephisma a poetis per longius cmpus non discrvatum it Prorsu neglectum postea saepius re Petitum est, Uirm p. XCl. l. deinde tam p. XCIll. 4. tenipore trigintaturannorum Cis. Mei nek. iist crit Com. r. P. 39. Se l.