장음표시 사용
11쪽
PROLEGOMENA. VII poetarum notissimorum interdum a librariis Iuvenco immerito tribuuntur, velut Aratoris de Actis Apostolorum in codice quodam Ambros. Sedulii prooemium in codice quodam San-Germ. Epigrammata rosperi Aquitani in cod. lat. 44 bibl. aris saec. XIII. In
catalogo enim sub no 13 huius codicis carmina Iuvenci commemorantur, sed H. Dierks, quem Lutetiae tum versantem precibus adii, comiter me certiorem fecit, errorem hinc exstitisse, quod in margine folii 145' a manu posteriore haec verba adpicta essent:
ADHUC IN CARNε Syllabam autem finalem vocis
uiuencis non satis perspicuam esse e sacsimili ab H Dieis mihi misso colligo, sed non dubito, quin vox visericium vel vivmtium a librario posteriore scripta sit haec enim legitur in quibusdam codicibus.' Sed nunc ad codicum indolem et auctoritatem describsndam transeamus.
Ac praestantissimum quidem locum codex Chilo gii
corporis Christi Cantabrigiensis 304 Cy obtinet,
cuius descriptionem a viro ill H. Bradsha confectam Zangemsister in vol. 84 libri Sitgungsberichto derhais Ahadomi dorsiss. ΡhiL-Histor Classe' p. 5534s. iuris publici fecit quam ob rem omnia repetere Supersedeo Codex saeculo VII scriptus continet primum tribus foliis separatim adnexis versus illos, qui ad Isidori Hispalonsis bibliothecam pertinuisse dicuntur' ), litteris capitalibus depictos. um solium 4 praefationem illam spuriam, quae de quattuor evangelistis est ), et post subscriptionem supra laudatam initium
sidosis atrol. lat. Migni tom. 1 p. 503. consulas atrol. Iah. igni tom. 8 p. 11074s Sed coda Iuvenes non omnia habet quae hic odita sunt eaque multis locis discrepantia. Baso praelatio complaribus de canata Iuvenes esse non potest. Nam . 1 nomen Matthaol isyllabum legendum est, quod usus Iuvenci non admittit cf. II 6); sed iam rudentii
tempore factum esse non prorsus negandum est, cum is nomen
12쪽
Ι PRO GOMENA. tantum habui, quibus in textu constituendo uti possem. A. 1870 . ore collationem paene exactam codicia Holmstadiensis saec. XI et sedanensis saec. XII inlibollo quodam misia stari ne de historia euangelis des uti inus in Darisio, om n Wolf Muri iuris publici fecit. Ac decem annis postes. Huomerin Stud Vindob vol. Π dissertationem typis mandavit, quae inscribitur mitiseia Betur e - His oris Euangeliea de Aserious L in qua lectionibus quibusdam
codicis uricensis saec. IX Usus coniecturas nonnullas
Uni Hieronymo certum aliquid de poeta nostro debemus, nam multi quidem post Hieronymum acript res eius mentionem faciunt, sed nihil aliud x iis apparet, nisi carmen eius iis notum fuisse. estimonia autem ab Hieronymo prolata haec sunt. Uberrimum illud est, quod do viris in c. 84 de eo scribit Iuvencus, nobilissimi generis Hispanus presbyter, quattuor mansaiah ametris verastus paene ad vextam transferens quamu loro eo osuit et non via eodem metro ad sacramentorum ordinem pertinentia. Floruit m Constantino in ' Accedit quod idem in chronico ad a. 329 dicit: --- presbyter, natione issamus, evangelis heroicis versibus aesticat. Iam in transitu Iuvencum in pistula 70 ad agnum oratorem urbi Romae data his verbis laudat Aueneus presbyter su Comsumntino Huoriam Domini misatoris resurus e licavit, nee sertimuit ma Hii maiestatem summestri leges mittere. Diniquo in commentariis in Matth. I 2, 11 his orbis poetae mentionem facit Pulcherrime munerum aer menta Iuveneus res te uno versiculo eomprehenditens, urtim etc. v. 250 s.). Cum tempore autem ab Hieronymo constituto convenit quod Iuvencus in
epilog l. IV 8054s ipse dicit.
Iam nomen integrum poetae ex libris manuscriptis depromere licet. Codex enim antiquissimus v. de eo infrax post praefationem spuriam sic habet:
13쪽
AQVILIM. Certe quidem prima syllaba nominis CHvetii mendum est pro Cai, nam Caius praenomen in codicibus ceteris omnibus legitur, qui nomina poetae integra produnt.' Codex R in no totius Operis quattuor nomina lavinci prasbet E LICIVNT
M nomen poetae nullo loco innuit, praesertim cum finis codicis mutilus sit . Nomen autem gentilicium Vettius vel Velius vel Voctius scribitur in odice littera rasa fuisse videtur in solo codice nomen Vettius legitur). um cognomen primum Aquilinus sine discrepantia scripturae legitur, sed eognomen illud notissimum Juvencus variationes quasdam praebet. Ac primum quidem quod in paucis codicibus cognomina duo particula siue coniunguntur, additamentum librarii est, qui in archetypo suo vel nomina C. Vettius Aquilinus vel cognomen Iuvenci solum invenit et utrumque particula sive coniunxit sius legitur in C subsor praefationis spuriae, K
que nomen Iuvenci solum subscribitur, raro C. Vettius Aquilinus Denique in tribus odicibus discrepantia in proferendo nomino Iuvenci obvia est. Nam in
cod. V subscriptio libri IV formam Iuventi praebet, in Mat inseriptio librio sormam Iubenti et subscriptio praefationis labenti, in s subser libri IV
formam Iuvencit. Hoc quoque mendum perspicuum est, nam e voce Iuvenci litteris minusculis scripta Iuvanti
I Alia coniunctio mendosa duorum nominum in Sy obvia est sustii Aquilini Iunones et in et Sueti q. siue div.; sicut Aulus Osuiu in mas. Vat. ,Αgellius nominatur.
14쪽
VI PROLEGOMENA. ortum si vel Iubenti, nam pro v saepe in Matpositum sq, et postea Iuventii. Ceterum non mi,
tendum puto, poetam nostrum non solum presbyterum,
ut in omnibus sero codicibus, sed etiam . c. id est virum clarissimum, in codicibus KS et in tribus codd. saec. XV nominari, quod quin additamentum librariorum sit nemo dubitabit sicut in cod. Bochoptimus poeta urbis Romae et orator vel rethor appellatur). Tum quod ad nomen operis evangelici attinet, titulum illud notissimum quod est Historia Van-golica genuinum sed ab Aldo primo, ut videtur, codicibus invitis adhibitum est. Nam C subscriptiones supra notatas praebet, ad qua addenda est subscriptio
hoc modo inscriptiones vel subscriptiones proferunt codices ceteri fore omnes vel recentissimi, nisi additamenta leviora interdum adposita sunt, velut versibus
ini v supra V aliis. Exin etiam do hac re nihil colligore licet, cum nihil aliud quod ad rem
pertineat in eo habeamus nisi in capito totius operis: Incipit prologus eua Hii ---. Itaque nihil impedit, quin veram peris inscriptionem sic restituamus:
LIORU HIII. Quas inscripti libro ab Othid nostro
composito egregie confirmatur, cuius inscriptio genuina eadem est, sed O. adiecit ineotisce conscriptus sine dubio, ut opus suum ab opere Iuvenci, quom cum Aratorest redontio in odications ad uilbortum data commemorat, distingueret. Hieronymum alia Iuvenci opuscula vidisse ex Verbis eius supra laudatis constat, sed nihil adhuc repertumeat. Nam paraphrasis librorum quorundam ostamenti
Veteris, quae in codicibus duobus orbeiensibus Iu-Veno adscribitur, potius Cypriani est. Sed carmina' Consulas nunc de illo opero R. Mineri sontentiam in prooemio editionis operum Aviti p. LX prolatam.
15쪽
PROLEGOMENA. VII poetarum notissimorum interdum a librariis Iuvenco immerito tribuuntur, velut Aratoris do Actis Apostolorum in codice quodam Ambros. Sedulii prooemium in codice quodam Samserm. Epigrammata rosperi Aquitani in cod. lat. 44 bibl. aris saec. XIII. In
catalogo enim sub no 13 huius codicis carmina Iu-Venci commemorantur, sed H. Dierks, quem Lutetiae tum versantem precibus adii, comiter me certiorem fecit, errorem hinc exstitisse, quod in margine folii 145 a manu posteriore haec verba adpicta essent:
ADHUC IN CARNε Syllabam autem finalem Vocisti, mesum non satis perspicuam esse e laesimili ab H Dieis mihi misso colligo, sed non dubito, quin vox visenesum vel viventium a librari posteriore scripta sit haec enim legitur in quibusdam codicibus.' Sed nunc ad codicum indolem si auctoritatem descri
Ac praestantissimum quidem locum codex Collogii
corporis Christi Cantabrigiensis 304 Cy obtinες
cuius descriptionem a viro ill H. Bradsha confectam Zangemeister in vol. 84 libri Sitgungsberichi dorkais Ahadomi der Wiss. ΡhiL-Histor Classe' p. 5534s. iuris publici fecit quam ob rem omnia repetere supersedeo Codex saeculo VII scriptus continet primum tribus foliis separatim adnexis versus illos, qui ad Isidori Hispalensis bibliothocam pertinuisse dicuntur' ), litteris capitalibus depictos. Tum solium 4 praesationem illam spuriam, quae de quattuor evangelistis est ), et post subscriptionem supra laudatam initium
sidosis atrol. lat. igni tom. 1 p. 503. consulas Patrol. lat. igni tom. 8 p. 11074s Sed coda Iuvenes non omnia habet quae hic odita sunt eaque multis locis discrepantia. Baeo praelatio compluribus de causis Iuvenes esse non potest. Nam . 1 nomen Matthaei bisyllabum legendum est, quod usus Iuvenci non admittit ei. II 6); sed iam rudentii
tempore factum esse non prorsus negandum est, cum is nomen
16쪽
VIII PROLEGOMENA. praelationis verae usque ad vocem tellus' litteris uncialibus, sicut cetera folia omnia, scriptae comtinet. Finis codicis mutilus, nam vox ultima est Iu731 solobare sol. 115). De origine vel de possessoribus eius, antequam in bibliothecam collegii pervenit, nihil constat , eum in soli primo aliquid, quod
fortasse ad hanc rem enucleandam pertinuit, erasum
sit. Sed quis fuit illa Engelberga, cuius nomen in margine superiore soli 75 litteris anglosax adpictum
est Scriptio totius codicis omnino quidem comtinua est, sed finis versuum virgula et in prima qua-temione littera quoque prima Versus maiore notatua est quamquam virgula non semper recto loco ponitur).
illud Apoth. v. 81 bisyllabum adhibeat. Tui nomen Iohannis v. 7 tribus syllabia et I consonanti pronuntiandum est, quod non magis ad usum Iuvenci quadrat. Accedit quod ordo evangeliatarum, cum Iuvenoua in opero suo conficiendo versione quae dicitur Itala usus sit, in qua Matthaeum Iohannes, tum Lucas et Marcus aequuntur, in hac praelatione idem est, quia tostibus Graecia servatur et ab Hieronymo receptus est: in. c. c. n. Sed haut neglegendum est, insignia, uno evangesistis ex visione Molvolis attribui solent, si immut i, ut, cum nomina Maro et Iohannia inter se permut veris, ordo usitatus efficiatur. Itaque auspicari licet, hos vers ab auctore suo codici cuidam evangeliorem declinatos fuisse
ad explanandam picturam, qualia exempli gratia in solio primo oodies cuiusdam, Pirati columbani fuimo dicitur et in col-lagio trinitatis Dublini adservatur, insignia illa tabula quadrata et lineis duobus decussatis in quattuor partea diatributa repraesentat. Quoque minus de hac re dubites, in codicis bibl. Bodleianas Rushmoriniani a. 800 pagina extrema in sex partes distributa versus illi una eum adhortatione aeribae Macromisve Maeremit descripti sunt Iam valde mirandum ea, quod in eodiosi uno sic inseribitur Incipit Plologus siel damassi; nam ex auctoritate huius odiola inscriptio parum sapiciendassae mihi videtur. Prorsus desunt isti vorsua in AMMαι EI V AP. re sed, post finem Iuvenes carminis additi in Addy , in principio carmini sed ab alia manu scripti in I T. Th. suo in libro me origi and progressis Humg. Ssoon editio London 1803 uapioatus est p. 3 codicem illum Iuvenci scriptum esse saeculo VIII et exemplum scripturae longobardicae esse dixit.
17쪽
PROLEOOMENA. IXΡraeter compendia scripturae usitata pro deus, Iesus, Christus, spiritus, sanctus, dominus rara inveniuntur; interdum enim praegitur, , , - et in fine Ocum saepe ' ns), ' us et, velis omissum saepissime 'irgula supra vocalem antecedentem posita indicatur. Quod ad orthographiam codicis attinet, saepe permutantur litteras i et , ae et , i et , raro u; ponitur interdum . . et u, fi mph in Voce propheta, paucissimis locis Vel qu, - , - De d 4, -- Η - in fine vocum inte
dum mittitur H 514 in media voce fastigia . Exarchetypo iam error fluxisse videtur Ι 85 flumine pro
subscriptione supra notata Calvetii pro Cui etsi Servatur praepositio ad cum verbo composita ante M l,
Semper, ante i m n, s semper sere, anteis raro, ante retri numquam, o servatur ante i semper fere, ante saepius adsimilatur, ante metis semper adsimit tur in servatur ante i ho semper, ante in et paucis locis ob semper adsimilatur sub servatur anter semper et ante, saepe, adsimilatur nie , g, p. Archetypum glossas multas et discrepantias scripturae vel varias lectiones adscriptas et versus additicios n. mero saepe prorsus carentes habuit, quae librarius omnia uno tenore coniungere solebat, interdum ita ut discrepantem lectionem virgulis duabus includeret; sed summa cura adhibenda est, cum non raro lectio genuina hoc modo notetur vel omissa et glossa vel discrepantia recepta sit. Nihilominus hio codex multis loci lectionem genuinam solus praebet, quae aliis locis cum codices eiusdem familiae comparentur facile eruitur. Quamquam codices ceteri haut prorsus negligendi sunt, cum archetypo primae familiae nomnullis locis iam lectionem depravatam receptam fuisse constet. Ceterum manus altera eiusdem sero aetatis leviora menda codicis iam correxit vel in peius mutavit.
18쪽
x PROLEGOMENA. Iram manus tertia litteris quae dicuntur minusculis anglosaxonicis saeculi circiter non singula quaedam mutavit. Atque haec manus eadem fuisse videtur, quae initio codicis capita cruce notavit et argumenta brevia addidit. Secundum locum praestantiae codex ussi Britannici obtinet, qui inter regios numor 15 A XVI notatus xstat in et saec. ΙΠ in ' litteris minusculis nitidissimo scriptus est fou. 59 primis Iuvencum continet). Ρriusquam in Iacobi regis possessionemusnit, inter libros Sti Augustini Cantuarensis erat, quod Ol. 1 a manu circiter saec. XIV scriptum legimus. Ac Versus quidem inter se disiuncti sunt, sed voces saepe adhuc inter se cohaerent saepe non recte separantur. Compendia scripturae saepius inveniuntur
quam in sed orthographia satis diligenter librarius
perfunctus est. Tum rati praepositiones cum verbo
componendi eadem fere est quae in C sed inrasmporsere servatur ante , ante saepius quam adsimilatur ad ante nonnumquam eoatur, on antem ei r non semper adsimilatur Haeterea nonnullis
locis capitulum ita indicatur, ut prima littera maior sit quam prima littera versuum ceterorum. Denique auctoritas textus hoc codice adservati paulo quidem minoris pretii est quam codicis Cy cum partim lecti mos familias tertiae iam praebeat, partim novas susceperit, sed locis non paucis lectionem genuinam servavit vel solus Vel una cum C
Tertium locum obtinet codex onaeon sis lat. 402 Frising. 202 in ' aso. VIII. Iam in Arotini Beytrages o p. 2434. oscriptus est et
glossa theotiscas nunc exscripserunt Sievera et Stetn-meyer in libro Dis althotadeuischen Glosson ' Ceterum cons Catalogum codicum Latinorum bibl. regias
Μonacensis I 3 p. 104 s. sol. 1 scriptum legimus
19쪽
Iuvencum usque ad IV 789 eontinet, sed in extremis foliis tineis misere rosus et lacer est. Quamvis scriptio codicis non iam continua sit, tamen librarii nam tres erant quantum vidi multis locis verba vel versus salso distinxerunt verba transposuerunt multa
alia menda admiserunt, quae postea maximam partem a duobus correctoribus emendata sunt. um compendia scripturae multo saepius quam in C imveniuntur et orthographia neglegentior est. Capitula initio quidem littera k in margins adpicta et a secundos tortio librario littera prima crassiore signantur.
Denique auctoritas textus non tanta est quae codicum C et Risum saepinumero non modo glossas in locum lectionum genuinarum receptas esse appareat, sed
etiam textus ita mutatus sit, ut pro Vocibus minus usitatis tritiores positae sint, quo planius omnia legantur. Quod multis ex loeis perspicuum est; attamen non negandum est, archetypum codicis, ex eodem fonte fluxisse, ex quo R et CL Itaque adfinitatomcodicum trium praestantissimorum hoc stemmate indicabo:
Unde efficitur, tribus his codicibus inprimis opus esse ad textum poematis glossis et additamontis hinc inde deprmatum purgandum et, quantum fieri potest, in
integrum restituendum Secundo loco codices saec. IX ponendi et ad lectiones archetypi explorandas vel confirmandas adhibendi erant. Coniecturis consulto quam plurimum abstinui et in rebus orthographicis quantum facere poteram scripturam codicum antiquissimorum
20쪽
XII PRO GOMΕΝΑ. retinui. Discrepantias scripturae Vel lectionis ras- stantiores tantum subicere potui, cum spatium non permitteret, ut longior essem; sed interdum lectiones codicum recentiorum non omittendae erant. Illis autem ducibus magna turba codicum inde a saeculo nono ad saeculum sextum decimum se adiungit, quos paucis verbis absolvam.' Atque certa classis primae vestigia prae se ferunt hi codices. Codo Vaticanus V reginae Sufeia 333 membr. 4' saec. Vm-IX ut Areualus dixit si Lud. Ise vult, qui singulari liberalitate codicem in meum usum contulit, vel saec. X auctore Reifferscheidio, qui in vol. 59 libri Silaungaberichi d. hais M. d. mss. Ul.inisti lassos p. 110 codicem descripsit. Ρaene a graphum huius codicis sat Codox Harisianus BD 3093 mombr. 4 saec. XI, qui soli 1 - 19 Iuvencum duabus columnis scriptum continet interdum cum textu codicis V concinit, interdum lectiones singulares praebet. Cod ex onte pessulanus MM 362 membr. 'saec. IX, de quo V. catalogue des dep. I p. 430 et Ι. Memerum in protegm editi Sedulii p. ΙΙΙΙ.F. ithou nomen suum fol. 1 et 4 inscripsit.
Lectiones satis multas habui, ex quibus codicem hunc praestantem vinculo arct cum C cohaerere appareat.
Codox atritensis Mathcason 1 no 2 membri4 saoo. IX et X. Vide de so . Wald in Neues Archi aer ait. d. Geschichistando V 3164s. hΡartschii odit Corippi p. L. Collatione codicis auctore Wallia consecta usus sum ma Berotin lati fol. 448).ΙMordum ad familiam secundam accedit. Atque indolem familiae secundae quamvis lection, bus familiae primas interpositis vel reservatis hi codices prae se ferunt: Codox Vaticanus Otho bonianus V )35 membr.