장음표시 사용
51쪽
Navita de ventis, de tauris narrat arator; quem versus nem Tibullus p0suit quadragies sexies, Lygdamus vicies semel, laudator Messallae vicies sexies, Propertius quadringenties quadragies semel. b Pes quintus p0test incipere a secunda syllaba V0eis quattu0 syllabarum, vel a tertia V0cis quinque syllabarum, sextus Ver consistere verbo metrum exaequante, ut his Versibus: Saepe ego temptavi curas depellere in0. Urbi festus erat, dixere arilia patres. Iur eg satorum nulli revolubile carmen; Secundum quo mod0S, quamquam primus saepius ceteris p0nitur Tibullus Drmavit fines versuum n0naginta et unius, undetriginta Lygdamus, laudat0 Messallae quinquaginta et et0, ropertius ducent0rum sexaginta duorum exempla vero paucissima inveniri p0ssunt, ubi pes sextus un0 0nstat vocabulo, pedes Vero quintus et quartus etiam uno Vocabulo consistunt. In quinque r0perti exemplis huc pertinentibus pes quartus semper est Sp0ndeus:
G0rg0nis et satius fuit obdurescere vultu. III, 20 13. Et si iam pecces, deus exorabilis illest. III, 28, 11. Atque ubi iam Venerem gravis interceperit aetas. IV, A, 23. Iun0nis faeit v0tum inpetrabile dixi. V, 1, 101. Hic dulces ceras0s, hic auctumnalia pruna. V. I, 15. in alter laudat0ris Messallae dactylus legitur: Nam seu diversi fremat inc0nstantia Vulgi. 45. Horrea fecundas ad deficientia messes. 185. Tibullus et Lygdamus arte metrica hos mTitus nimis liber0s
c Versus exitus p0test ita Drmari, ut ultimus pes incipiat a secunda V0cis ultimae syllaba, pes ver quintus a secunda vel a tertia vocis paenultimae syllaba, ut his versibus: α Di patrii, purgamus agros, purgamus agre Ste S.
Minine Titiens Ramnesque viri siceresque coloni. γ Disce quid Esquilias hac n0cte si garit aquosas.
d Interea cave sis n0s aspernata Sepultos; inter quas formas, quamvis eodem modo coniunctae appareant, prima s0eti ceteris l0nge praefertur, praesertim quum in larma tertia p0st tr0chaeum quartum incisio, quam etiam caesuram p0dicam V0eant, inVeniatur, in quarta ver forma pedes quartus et quintus coniuncti
Sint Finem, quem primo Hoc p0suimus. Tibullus habet centies tricies quinquies, Lygdamus 1icies quinquies, laudat0 Messallae undevicies, ir0pertius trecenties et0gies bis; finem secundum Tibullus p0suit quadragies semel, Lygdamus undecies, laudat0 Messallae 0eties, Pr0pertius centies quater finem tertium invenimus apud Ti
Septies, finem quartum apud Tibullum et in laude Messallae singu-
52쪽
lis 10cis, decies quater apti Propertium. Cur formam tertiam, quae primae simillima apparet, tam caute evitarint 0etae, iam L. Muellerus indicavit de incisi0n0 0st quartum tr0chaeum disserens tamen non est cur Lygdamum ceteris stricti0rem meli0remve hac in re praedicemus, quum etiam Tibullus in libro prim semel tantum incisi0nem tr0chaicam admiserit. Sed de hac re pauca in fine addemus.
F0rmas, quas cum iis, quas modo laudavimus, componere 908Semus, pauca apud elegiae0s invenimus, quoniam quo perfectius p0ema est eo rarius his et similibus formis dedec0ratur. F0rmam hanc: Maecenas Π0strae pars invidiosae iuventae Tibullus bis
II, 1, 61 5, 3), r0pertius quater II, 1, 39, 3 III 19, 13 V,
1, 79 usus est, praeter quos apud Propertium Versus idus elegantes secundam hanc regulam larmat0 legimus: Nam cursus licet Aetoli referas Acheloi. III, 32, 33. Hoc etiam grave erat, nulla mercede hyacinthos. V. I, 33.
Sed thyio thalam aut Oricia terebintho IV. 6, 49.
quas formas Tibullus cum suis vitavit. 3. Tertiam regulam, ad pedem explendum monosyllabum arripi atr0chae vel a m0nosyllabo longo praecedente, aut disyllabum l0ngum vel du0 0n0syllaba brevia ad 0n0syllabum l0ngum trahi, variis modis poetae adhibuerunt. a Ultimus es, ut primum m0dum explicem, primam regulam Sequitur, quem praecedit vox m0n0syllaba ad pedem quintum explendum, qui Vel prima vel a medix quadam 30cis antepaenultimae syllaba
incipit. α Forma igitur prima erit haec: At magnus Caesar. Sed magnus Caesar in armis; quam Vicies bis apud Tibullum semel apud Lygdamum, decies in laudes Messallae, quadragies quater inpud Propertium invenimus; quam Lygdamus improbasse videtur, illa tantum utens, ubi nomine pr0pri licentiam sibi vindicavit: Convenit ex aequo nec torvus Liber in illis 6 19. si Si pes quintus a media syllaba incipiat, l0nge usitatissimus modus est, si prima V0cis palimbacchica syllaba thesim
quartam complet, ut hoc versu: Ergo cum tenuem fuero mutatus in umbram; quem modum etiam Lygdamus quater adhibuit. Tibullus vicies semel, laudator Messallae quater, r0pertius quadragies semel. γhies Vero quintus etiam incipere potest a syllaba dertia v0cis rhythmum pae0nis tertii habentis, hoc m0d0: At tu natalis mult0 celebrande per ann0S; quam larinam Tibullus septies adhibuit, r0pertius undevicies, Lygdamus et laudat0 Messallae Vitaverunt.
53쪽
H Praeter has formas regulares tres Versus apud Propertium inveniuntur, qui quodamm0d ad tertiam regulam pertinent, qui Ver pr0ster caussas prius Xy0sitas pro minus limatis haberi debent: valeat, Phoebum quicumque moratur in armis. IV. I. I. Haec eq0 0 ferro, non igne c0 actus et ipsa. IV, 24, 11. Si dabit haec multas fiam inmortalis in illis III. I, 9.b Alter m0dus quo tertiam regulam adhibitam invenimus, is est, quo α 0 disyllaba 0ci l0ngae adiungitur, quale invenimus h0 Versu: Adstitit Augusti puppim super et nova flamma; quem m0dum versibus finem imp0nendi Tibullus adhibuit decies sexies, laudator Messallae ter, r0pertius decies quinquies, Lygdamus vitavit. β r0 30ce disyllaba apud Propertium in du0bus versibus binas
Voces monosyllabas legimus: Iste qu0 est, ego saepe fui, sed 0rs et in h0ra. II. ra. q. Ipsa tuam serva prolem, Venus hoc sit in aevum; IV. 3, 19. quam Drmam Tibullus ejusque assectae Spreverunt. c Tertio m0d0 quo versus servata iac regula concludi 0ssunt, pes ultimus in duo secatur m0nosyllaba, sive dactylo praecedente Caesaris haec virtus et gl0ria Caesaris haec est; quem m0dum semel Tibulluc I, 4, 63), r0pertius decies quinquies adhibuit; sive v0ce i0nica a mai0re ut 0 Sulpiciae versu IV, 11, 5: At mihi quid pr0sit morbos Vincere cum tu; quam formam praeter hunc Sulpiciae versum invenimus sexies apud r0- pertium sive Voce pae0nem secundum c0ntinenti, quam Drmam, ut minus b0nam, Propertius adhibuit his versibus: At tu seu m0llis qua tendit Ionia seu qua. I. 6, 31. Tum me vel tragicae vexetis Erinyes et me. III, 13, 29; qui tamen versus propter nomina propria Xcusari OSSUnt. d Quartus m0dus, qui hanc aegulam adhibitam invenimus, se est c0niunctio primi m0di cum terti0, vel secundi cum tertio. α In pri0ri casu es quintus e0dem m0d Drmatur, ut primo l0coe QSuimus, pes vero sextus binis m0n0syllabis c0nstat, quam formam ropertius sexies adhibuit his versibus: me felicem ο 0 mihi candida et o tu. Consuluitque striges n0str de sanguine et in me. Qu0 me fama levat terra sublimis et a me. Cur furibunda mero mensam propellis et in me. H0 mihi, Maecenas, laudis c0ncedis et a test. Solus amans n0Vit, quando periturus et a UR. 8 In secundo casu pes sextus formatur du0bus mon0syllabis, pes Ver quintus m0Π0syllaba eum disyllaba v0e coniuncta, quales legimus hos VerSUS:
54쪽
His saltem ut tenear iam finibus hei mihi si quis apud Prop. II, 4, 1, ubi tamen uellerus scripsit siquis, et apud Sulpiciam IV, 10 1:
Gratumst, securus multum qu0 iam tibi de me. 4. Omnia, quae hucusque Xp0suimus, exempla legibus metricis com-p0sita sunt; nunc enumerabimus Xempla, quibus poetae regulas Vi0larunt. Sunt ver duplicis generiS, ama partem nimia libertate in admittenda regula tertia p0etae conscrip-Serunt, quales versus invenimus apud Tibullum quinque sex in laude Messallae, quinque apud r0pertium h0s: Semper ut inducar, bland0s offers mihi v0ltus Tib. At 0na, quae nec Vara fuit, centum licet annos. Usque cano Nemesim sine qua Versus mihi nullus. Vive diu mihi dulcis anus proprio eg tecum. Si 0d me laeid videat Nemesis mea Vultu. in laude Messallae: Nam quamquam antiquae gentis superant tibi laudes. Nam bellis experta cano testis mihi victae. Fortis apydiae miles, testis quoque falla X. Temperat alter et alterius vires necat aer. Adversis hiberna licet tumeant freta Ventis. Seu matura dies celerem properat mihi m0rtem. apud Pr0pertium: At nullo d0minae teritur sub limine amor vii. III, 20. 17; ubi tamen uellerus scripsit molimine amat 0r, quae correcti propter Versus exitum valde e0mmendandast. Ni tibi n0s erimus, sed tu potius precor ut me. Cur saepe inmundo Sacra conteritur Via De eo. Deiph0bumque Helenumque et Polydamanta et in armis. quibus subiungimus versum: At tu, quae nostro nimium placata dolor es. III, 31. 21; quamquam, ut iam prius diximus, per elisionem vocalis e in es inter iustos rep0ni debet.b Versus generales regulas violantes sunt prim ii, qu0rum pedes quinti et sexti singulis v0cabulis c0nstant, unus laudatoris Messallae:
Incult0s adiit Laestryg0nas Antiphatenque. 59; du Pr0perti: Jam sibi d0tatae regnum vetus Hippodamiae. I, I, 35. Et tibi ob invidiam Nereides increpitarent. III, 21, 15; deinde Versus, quos v0eant sp0ndaicos septem apud r0pertium: Illa sit Inachiis et blandior heroinis. I, 13, 31. Illic form0sae veniant h0rus heroinae. I, 19, 13. Qualis et Ischomache Lapithae genus heroine. II, I, 9. Jam audi0niae cessit genus Orithyiae. I, 20, 31. III, 19,
55쪽
Infelix Aquil0, raptae tim0 Orithyiae. IV. G. 13. Illa ruit, qualis celerem pr0pe Therm0d0nta. V. q. I1. Sunt apud infern0s tot milia f0rm0sarum. III, 26, I;
qu0 vel propter n0mina pr0pria et Graeca, Vel pr0pter duritiem quandam elegiae excusabiS. P0stquam hoc m0d metrica poetarum studia in fingendis hexametr0rum nibus perlustravimus, fatendumst, prae ceteris Lygdamum stricte regulas servasse, qui vel in iis, qui secundum regulas formari possent optim0s, missis minus limatis adhibuerit laudatorem Messallae saepius ceteris liberius se gessisse, r0pertium n0minibus pr0priis adhibitis
De finibus pentametrorum. In definiendis metricis pentametrorum finibus easdem regulas esse adhibendas, quas pro hexametris exp0suimus, L. Muellerus satis demonstravit, simul caussas exponens, cur poetae eam optimam c0nclusionem putavissent, quae in v0ce disyllaba desinat. 1. Prae ceteris ille nis a poetis adhibetur, quo versus du0bus disyllabis finitur, ut hoc VerSU: Vivam si vivet; si cadat illa cadam; qui finis apud elegiacos omnes ceteras formas numer aequa Vel Superat; invenimus eum adhibitum apud ropertium millies decies, apud Tibullum trecenties oct0gies septies, apud Lygdamum cl0gies, decies apud Sulpiciam. 2. Quia vero etiam formae l0ngiores loco paenultimo admitti imm0 idem cum disyllabis ius sibi vindicare p0ssunt, non est mirum, Voce Vel trium, Vel quattuor, vel quinque syllabarum pro disyllabis paenultimis inveniri. a F0rmam igitur primam, huic versu similem: Tu qu0que dev0t0s, Bacche, relinque lacus; invenimus centies decies quinquies apud Tibullum, quadragies semel apud Lygdamum, quinquies apud Sulpiciam, sexcenties semel apud Pr0pertium; b Drmam secundam, quam h0 Versu inVenimUS: Signa meae dextrae iam morientis erunt; Tibullus quinquagies, Lygdamus ter, Sulpicia semel, Pr0pertius decies et centies posuerunt; c tertiam, cuius schema h0 est: Mortis ab extrema condicione vacant; Tibullus adhibuit n0nagies bis, Lygdamus undecies, Sulpicia ter, r0pertius tantum quinquagies cites. 3. Du alii m0di, quibus pentametri finiri p0ssunt, iam Xp0ni debent, qu0rum primus ita larmatur ut vox trium syllabarum in sine P0sit
56쪽
cum praep0siti0ne 10co paenultima 40sita monosyllaba iungatur, ut
Id tibi ne vacuo defluat ex animo; vel etiam magna cum libertate: Lumina deiectis turpia sint lacrimis; quem finem rapud Iibullum quater apud Lygdamum bis, Vicies quater apud Propertium invenimus. Secundum modum alterum p0etae V0ces quattu0 syllabarum in sine p0suerunt ut hoc schemate: Par ego sum Vestrae pr0Xima militiae; quem Tibullus vicies, Lygdamus quinquies, semel Sulpicia, Propertius centies quinquagies bis carminibus inseruerunt. Variis autem temp0ribus p0etas eosdem varie de h0 sine de aliis p0stea videbimus sensisse, ex illo maxime elucet, qu0 in prim libro istum Propertius oct0gies octies in quint tantum quater adhibuit. Sic etiam finem iustum Mundus demissis institor in tunicis h0 tantum versu in quint libro V, 2, 38 invenitur. 4. Praeter hos sines secundum regulas artis format0s ceter0 minus
a Quia p0etae l0c praep0sitionis ante V0cem trisyllabam in fine versus aliam v0cem admittere n0 dubitarunt, paullatim etiam loco m0n0syllabi disyllabam v0cem p0suerunt, ut 0 Versu: Qui maris et tristes ferre potest pluvias; quem sinem Tibullus adhibuit decies eties, ropertius vicies quinquies in libris pri0ribus, nullibi in p0sterioribus, Lygdamus s0lum hoc versu:Junonemque Suam perque Suam Venerem. 6 48.b Praeterea tres inveniuntur apud Tibullum versus, in quibus l0co vocis monosyllabae vel disyllabae v0cabulum quattu0 syllabarum p0situmst: Dicere nec cano blanditias capiti. I. I, 2. Nec fugiam n0tae servitium dominae. IV, 13, 22. Fecit et antiquis inposuit Laribus. I. I, 60; quorum priores qu0m0d0 AEXeusari possint, Secundum regulas metricas non liquet. c Regularem finem quattuor syllabarum poetae etiam in vocibus quinque syllabarum adhibuerunt, quem sinem Tibullus adhibuit bis: Pollicitast magico saga ministerio. Cum mea ridebunt vana magisteria. Lygdamus bis: Vanum n0cturnis fallit imaginibus. Isque pater, qu n0 alter amabilior. Propertius decies octies, et quidem n0vies in libro primo: Contactum nullis ante cupidinibus. Illis ampla satis Drma pudicitia. Nescit amor priscis cedere imaginibus.
Oecidit Argivae fama pudicitiae. I, 15, 22.
57쪽
Janua Tarpeiae n0ta pudicitiae. I, 16, I. A dolor ibat Hylas, ibat Hamadryasin. I, 20, 32. Candida purpureis mixta papaveribus. I, 20, 38. Err0rem blandis tardat imaginibus. I, 20 42. Quaeris pr0 0stra semper amicitia. I, 22. 2;ter in secund0:
Hic Ixioniden, ille Menoetiaden. II. I, 38. Tanta in qua p0pulus lusit Erichthonius. II. m. q. Gloria ad hibernos lata B0rysthenidas. II. I, 18; qui versus propter n0mina propria excusari p0ssunt quater in terti0: Rumpat ut adsiduis membra libidinibus. III. 8, 14. Spiritus admisso notus adulteri0. III, 27, 38. Thyrsin et adtritis Daphnin arundinibus. III, 32 68. Laudatur faciles inter Hamadryadas. III, 32 76;
semel in quart0: Et 0nit duras inter ephemeridas. IV, 23, 20; semel in quinto Frange et damn0sae iura pudicitiae. V. 5, 28. Ex his iterum videmus, Propertium in ultimis libris strictius regula metricas Serva88e, quam in pri0ribus, illum etiam Lygdamum in illis libris superare. amen pr0pter n0men proprium Versus: Quae n0tat Argynni 0ena Athamantiadae. IV. 6, 2ί; admittendus est. d Supersunt apud Propertium se versus, in quibus poeta V0cem m0n0syllabam in fine posuisse videtur: Quam peccare pudet Cynthia, tuta sat est. I. 6, 40. Limina persuasae fallere rima sat est. V, 1 146. Et cava suscepto flumine palma sat est. V. 9, 36. Uni siqua placet, ulta puella sat est. I. I, 26. Laus erit in magnis et voluisse sat est. III. I. i. Juppiter idcirco facta superba dea es. III, 31 14.
Quinque pri0res versus, quum e0dem modo conclusi0nem admittant,n0 dubitare n0n sinunt, quin, qu0 L. Muellerus d. r. m. p. 372 ann0tavit: .ceterum ut obiter hoc moneam, satis esse Vel Sat esse pro unsciendo positum rectius scribetur una voce , non solum iustum, Sed Vel neceSSarium Xistimemus, ne poeta peccasse videatur. Nihil tamen obstat quominus Semper fiat, quum forma primae pers0nae huius verbi exhiberi nequeat.
In ultimo vero exemplo e in es elidendumst, prout in est Semper accidit, scribendumque dea's. Haec fere de finibus pentametr0rum dicenda putavimus. Si poetas inter se conserimus, laudem maximae diligentiae Lygdam tribuere, Propertium autem saltem in libris posterioribus Tibullo meliorem praedicare
58쪽
Sed iam ad fines ordinum metricorum per caesuras essectorum transimus, qu0 tribus capitibus fusius explicabimus, prim de finibus ordinum in pentametris per incisi0nem factorum disserentes, secundo de finibus ordinum in hexametris per caesuram semiquinariam, deinde de finibus r&num per alia caesura fact0rum.
De finibus ordinum metricorum per incisi0nem in pentame- metris effectorum. Quia ut initi huius capitis exp0suimus, regulae pro finibus ordinum metric0rum per caesuras fact0rum ad unum tantum pedem pertinent, mi-n0re libertate p0etae hac in re fruebantur, quam in formandis finibus Versuum Rhythmus autem h0rum, quos iam consideramus, ordinum non est dactylicus, sed anapaesticus, quare regulae, quas prius pro ordinibus actylicis adtulimus, invers ordine h0 10e adhiberi debent. Jam vero illud notandumst, Saepius spondeos rhythmo anapaestico quam anapaest0s adhiberi, si ultimus pus uti c0nsistit vocabul0 si vero e duobus, p0etas sibi non constare. Ad singula descendamus. I. Fines uno verbo consistentes possunt formari 1 per Verba metrum exaequantia h0 modo:
a Mille alias herbas misceat illa bibam.
b. Versantur celeri noxia membra rota.
Fines pri0ri similes apud Tibullum invenimus trecent0s triginta octo, apud Lygdamum undeseptuaginta, apud r0pertium septingent0 et decem; secundo similes apud Tibullum centum et quadraginta, apud Lygdamum viginti quinque, apud Propertium trecent0s quinquaginta quinque
2 Arsim secundam in ultim etiam vocabulo c0ntineri permissumst, quae larma iterum saepius in v0cibus sp0ndaicis quam in anapaesticis in-Venitur:
a Ad tua r0rantes carmina flexit equ0S.b S0mnus sollicitas deficit ante d0m0s. Pri0rem Drmam legimus apud Tibullum centies quadragies octies, vicies septies apud Lygdamum, quadringenties et0gies bis apud Pr0pertium; alteram apud Tibullum tricies, apud Lygdamum decies, centies quinquagies septies apud Pr0pertium. 3. In admittendis Drmis l0ngioribus p0etae caute versati sunt, meli0rem ceteris formam praebet Versus: Duxit araturos sub iuga panda b0ves; quam Drmam, quamquam Lygdamus adhibere n0luit. invenimus undecies apud Tibullum, vicies bis apud r0pertium, semel apud Sulpiciam. Si veropes primus sp0nde efficitur, Tibullus tantum semel larmam admisit: Qu0s admiratast ipsa n0verea prius. II, G, 24;
59쪽
Sulpicia bis: Atque Arretino frigidus amnis agro. IV. 8, 4.
Non tempestivae saepe pr0pinque viae. IV. χ, 6;Pr0pertiui in libris quattuor tri0ribus tantum ter novies vero in libro quinto. Voces sp0nde et anapaesto consistentes invenimus bis in fine ordinis apud Tibullum: Tecum interposita languida veste cubet. Et testudine Phoebe superbe lyra. quinquies apud Propertium: Nec desideri 0 Tulle, movere meo. desideri sit col0 iste meo. Ad testudineae carmen inerme lyrae. Aut Amphioniae m0enia flere lyrae. Hic Ixioniden, ille Menoetiaden.
quorum ultimi duo versus per se admitti possunt. Praeterea apud Pr0pertium invenimus has larmas in n0minibus propriis una Xeepta admissas:
sth Ἐ0lchis Iolciacis urat harena focis. Qui puto Ari0niam vexerat ante lyram. Tulle, ropontiaca qua fluit Isthmos aqua. β aut t0lomaeei littora capta hari. Par Aganippeae ludere d0cta lyrae.
Non erime deae gramina coet maBUS.
Cum Menelaeo surgeret e thalamo. γ Mox Amytha0n 1 nupta futura domo. Ρ0ssum inimicitias tunc ego ferre ovis. qui versus inter bon0s numerari nequit. Thiodamanteo pr0ximus ardor Hylae. Belleroph0nt ei qua fluit um0r equi. ε Thermodontiacis turba lavatur aquis. Cautissime, ut iam prius diximus etiam in admittendis larmis legibus permissis Lygdamum versatum esse videmus, r0pertium Vero SaepiUS Ominibus pr0priis, quibus libertatem, quam sumpsit, defenderet, in carmi
II. Finis metricus etiam vocabul iambico consistere potest, adsumptae pri0re V0cabulo ultima syllaba. Qu0d 0cabulum, quamquam plerumque est disyllabum, ut hoc VerSU:Vexit et ipsa sui Caesaris arma VenUS; vel in que desinit, ut hoc versu: In quamcumque Voles certe decorus ero; tamen etiam trium vel quattu0 syllabarum esse potest, ut his versibus: Atque Sabina et i 0ntudit arma Tati. Non operosa comis, sed furibunda decens.
II, 1, 51.1II, 21, 18. IV, 22. I. II, 1, 30. II, 3, 20. 1I, 4, 18.1II, 7, 14. II, 4, 10.
60쪽
Hunc metricum snem Tibullus adhibuit decies, t0tidem in versibus Lygdamus, r0pertius in centum nonaginta quinque locis. Pr syllaba ultima praecedentis vocabuli r0pertius semel m0n08yllabum posuit, h0 VerSu: Qua pote, quisque in ea conterat arte diem II, 1, 46; nam de versu IV, 6, 1 Η0 de me sat erit si m0d matris erit idem dicendum, H0d jam prius de id satesse notaVimUS. III. erti 0rdo metricus desinere p0test in m0n0syllabum l0ngum, cui Secundum regula Severiores mon0syllabum praep0ni debet, ut h0 Versu: Sic etiam de me pernegat usque Vir0; quem finem invenimus undedies apud Tibullum, quater apud Lygdamum, semel apud Sulpiciam, tricies semel apud Propertium. Sed l0e l0ngi m0Π0- syllabi 0etae etiam v0ces pyrriehiacas admiserunt, Tibullus semel: Spes lavet et fore cras semper ait melius. II. G, 20. Ρr0pertius du0decies: Dicitur et sine me dulcia regna negat.
Nec dicet cinis hic d0cta puella fuit. Frater ego et tibi sim filius unus ego. Laetor qu0 sine me devia rura OleS. Si fall0 cinis heu sit mihi uterque graVis. Cynthia, nam tibi me credere turba vetat. Η0c ego, quo tibi nunc elevor ingenio. C0niugium, pudor est Π0 licuisse mori. Nec veniat sine te n0 vigilanda mihi. Et quaedam sine me verba diserta l0qui. Istius tibi sit surda sine aere lyra. nam Versum: 0manum satis est posse videre larum V, 2, pertinere iam prius Vidimus. Priusquam tamen huic paragrapho finem imp0namus sum IV, 22 10: Herculis Antaeique Hesperidumque chor0s paullum inspiciamus. Unum exemplum synaphiae in caesura pentametri ortasse per malam Seripturam introductum esse crederemus, nisi versus indoles omnino ceteris Properti par esset nunc Ver0, ut scriptum legimus, relinquendum Sse ceΠSe0, nisi illud que omnino delendum esse p0sset. latus enim in caesura minus inpertinentem naturam prae se fert quam synaphia. Sed de hoc Videant critici.
De finibus irdinum Metricorum, per inc1s10nes Sem 1 quina rias in hexametris effectorum. Ne eadem, quae inli, loco exposuimus repetamus, ratatim regulaSipsas pr0p0nemUS.