장음표시 사용
11쪽
cundum internam propriam suam potestatem com mode admodum per L ATERNARIUM latine reddi 'dit vis quippe huius nominis a numeri et petita
Iuravi se Habuit vero τετρακτυς apud Pythagoreo rati Operit iste nem senellisimi iurisiurandi, adeo vi Idus benen IOtγuci,n uem suam obstringerent, nec cuiquam Integrum S p. illis is set, sacramentum 3ystici hac voce concep um, temeri uenis tate Violare. Iurisiurandi vinem praestri tale . praece a.
ex II E SYCHIO vidimus. Idem illud clara Us aliquant, explan. it HI ERO CT ES . qui rem ita dis eptat
rum etiam ita sese habere PER IPSUM iitrare .cre EX quibus verbis intelliginitas. Oct τυν Eldem non I psam iurandi formulam ingressam nec luSIurandum ad illam Blitatam fuisse, sed tantum rationem atque Oc' cassionem fuitΓe , cur ranti fecerint Sthagoram , t Vel solis ipsius verbis dem adhibuerint , vel Veritatem Praece Diorum ab ipso traditorum sanctissimo acramento sanxelint. Idem docet IAM BLICHVS . Pythagoreo non Ain per τετρακτυν iurasse, nec nomen Pythagorae exoressisse, sed per inuentionem numeri quatern
ri iusiurandum concepisse s 8 . Contra vero ORPHYRIUS per ipsam τετηαου iurasse adseuerato διοπε
bant f 'c ipsam hanc τετρακω iurasie, eandemque 1inguiari iurisi tirandi religione sacram fuisse, LUClANVS confidenter satis adseuerat, εισι AG κω την TE .
TERNIONEM 'mm v v ιν torum sacrιgmentam habent Iol ipsoctium opere per τετρακτυ ura se, idem ille , doctrinam Pythagorae de numeris derisurus, docet, ubi aliquem
probat PALMERIUS utrumque Vero conciliant
I. V. Ex his autem, nisi me omnia fallunt, hoc vi I retractydere videor, θειον aliquod in τετρακet latere, vel sum ii is ali re a totius Philosophiae Pythagoricae symbolice contine quid at e. ri, Ut ob τετμὸsς manifestationem magistrum tanto honore digno uadicauerint. Nihil hic contra Pythago i eorum sententiam adfirmo, prono enim alueo id, quod dixi, ex HIEROCLIS verbis, uuae in dissertationis processu adfert sequuntur: μαραλδετ rarae γγωσις τοι πυθαγορειρις δἰ υτου του κυΘαγύρου, ἐν γ νυν πο-
12쪽
autem, ubi docuisset, iusiurandum . diis praestitum, fide sancta seruandum esse , paucis interiectis hunc versuum horum sensum esse contendit: δια δε ο , ,
TRAΚTYN tradidit , qu nec erat ex immortalibus diis, nec ex illorum numero, qui nutura sunt herbes, sed homo similitudine dei ornatus , se aptιd diuina similitudinis dignitatem conservans
i ). Nega hagoram ex immortalibus diis esse, nec heroum mero inserendum, nihilo tamen minus illum diuina ultoritate prosequendum esse ob diuinam illam ac mirabilem tetractyn, cuius notitiam
discipulis suis impertierit. Vidit hoc ipsum vir do is nisi LV D. CAELIUS RHODIGINUS, qui hunc in
modum supra citatos Versus interpretatur: cuius osc. Φραρακτυος cognitio Pythagoreis ab pso tradita Pythagora est, per quem etiam iurabant , eluti iurare per rugistrum deceat , bis seruantia ac venerattonis ratione, qui QV A TER MARII ipsi numerum tradidisset, quique nou Utiqtu deus fuerit immortalis
non heros, sed νι similitudine de praditus Is).
Quae igitur si vis τετραhς, E quo Ioco apud Perfecti Pythagoreos tia erit habita, vidimus, ei nondum m. Q V in nem id ius rationem in apricum produximus ' Mi areTERNA id
vreris habeat p. 23I. Utenetis r.
id agamus necesse est, ut quid per τετραμνον Intellectum velint, anquiramus. Nihil omnino est, quod perse Dionis aliquid spiam refert, quod aτρακτυν ambitu
suo complecti non exstiment est quippe symbolum consummatissimae perfectionis i Sed enim cui haec
notio fit tantum clauua, nec reale quid tu ue solidum in rebus ipsis ponat, verum ordinem tantum ac relationem in digit et nec numerus esse, nec cogitationibu Snostris concipi possit prius, quam res, quae ab inuicem natura, vel multitudine distinguuntur, e X istant inda gemus oportet id, quod tanto nisu ad quaternariumn Ulnertim relatum cupiuerunt Uaria vero illius contemplatio instituitur, vel enim mysterium in numeris ipsis, vel in rebus corporeis, vel spiritualibus 8 quidem speciatim anima, vel denique in ipso deo, quatenus persestionis omnis uberrimus fons existit, solicita
cura quaeritur. Prius quod spectat in numero quaternario fons atque ad Icomnium numerorum continetur. Numerus denarius omnium numerorum simplicium est perfectissimus, oui ad illum constituendum numeri, quicumque haberi possunt, concurrunt, sed vero hos ipsos quaternarius potentia sua complectitur. Qia od si enim numerum binarium addideris ternario, emergit inde quinarius, si binarium quaternario habebimus senarium, quaternarius iunctus ternario efficit septenarium, quaternarius, ternariusinnumerus nitati Vbi suppUtantur, emergit octonarius tandem vero quaternari Us Iam numero unitatis, binario uernario constituit denarium. Unde oppido clare adparet, quaternarium numerum fontem esse atque radicem omnium reliquorum numerorum, Vipovi qui ex illo tamquam matre progignuntur. Ita sane putat PHILO, graecanicae philosophiae peritissimus,
13쪽
' Irim negnum eri potentui contineantur, qui Proi. Diatio omne PVm hedo positi. alios Omnς
' 'in diti, itatem eidem adscripserant.
QUATERNIONEM non sine ratione LVCIANVS no
minat o εμελ ἀυτοι ἀριθμιον ἁποτε λειν perfectum ipsis in- merum constituere I9 . VII.
Quoniam vero ad ordinem numerus plurimum valet, qui inde proficiscitur, ubi numeri diuersi in vis num conflantur, vel etIam ab inuicem disiunguntur, ut sic vel conuenientia, vel distinctio rerum animaduerti possit, numerum ad ipsam naturam, resque in toto hoc uniuerso occurrentes, transtulerun r. In hac rerum uniuersitate omnia sapientissimo disposita esse ordine, mini iti esse fortuitum , nihil tumultumum prouenire: sed uniuerse illie diuinis legibus sata ratione 'ocedere V elegantissimis MACROBII verbis utar aci), aduertebant. Inde in hanc ingrediebantur sententiam, quem admodum concentus musicus capta numerorum comis positione exsurgit ita etiam totum hoc niuersum ad numeros constructum esse, quo sic suauissimus totius naturae concentusin harmonia attendent adpareret, quo de prolixius commentatur, quem modo nominaui, MACROBIVS et I). Inter alios vero num eis ros, ne extra oleas vagemur, VATERNARIUM in singulis corporibus deprehendebant. Corpus amisquam solidum quid, trina dimensione praeditum esse, nemo facile inficias ibit, ad perfectam autem corporis constitutionem requiri iudicabant, puηctum, Meam, m. perficiem, denique Vero soliditatem. Qua corporis pro
prietates ubi ad numeros redigebant, QUATERNARIBVM
14쪽
VM ac te eliciebant. Punitum respondebat et nitati, linea banario, si Derlicies 3 Diors, soliditas tandem quaternaris. Audiamus H IER CLEM,m3 steria haec Pythagorica ita pandensem: Τ σηυιμον, inquit, αναλογον
nitas 22 . Ex his igitur consecutionis lege hoc sequitur, QUATERNARII vestigia aeque late pars i estis, ac haec rerum niuersitas, Orporibus plena est fusa; quidquid enim soliditatem habet, quae a corpore rea-Ii seiungi non potest, illud iuxta ea, Uae modo demonstraui , quaternarium Omnino praefert. Verum enim vero hoc nondum omnem quaternarii perfectionem exhaurit. In ipsis quatuor mundi elementis, quae singulis huius uniuersitatis corporibus originem prae-huerunt, sapientissimum fabricatorem haut leuem quaternarii ad umbrationem dedi si autumant, quibus addunt, quatuor anni tempestates. In confirmationem
huius rei iuvabit audire PHILONEM, qui rem ita discepta P τας τε γουν του παντος - ζας, ἐξ s i κοσικος, τετταρας
pestates hiems maestas, S qui his succedimi, en o autumnus
23 3. Cum quibus consentiunt omnino, quae ΗIEROCLES de hoc ipso numero habet: - - Ἀννα πα. τα
cuti tum Is). Nec solum in natura QUATERNARII
vim conspicere se posse conie tabant verum etiam in i pli concentibus musicis eiusdem concursum ad sua-I esTi moduli V. Una harmoniam multum facere sibi per- filia debant a S Ut Vero modo Pythagorae tetrahi ys ad ipsa elementa, eorundemque iuXta numeros constitutionem ex mente TIMAE LOCRI, PLATONIS sit ad commodata, docet CHERBVRlVS a 6 o. s. II L Sic igitur videre quidem licet , corpora huius III onuniuersi singula, et, qui in illo deprehenditur, ordinem mente ps umbram aliquam VATERNARII prae se ferre. us que Iamra
niam oro res spirituales corporea Sc X tensus natUra te.
sua longe supelant multum certe per sellionis quaternario decederet nisi de huius aliquid in mentibus siuespilitibus ostendi posset Qta a re ubi diuersa animae facultates considerarunt, quibus vires suas exserit, in illis quaternarium inuenire di incile haut fuit Ha ita enumerat II IEROCLEM: και κριrικα δε Ainuci D
sed quod iudicandi facultates spectat , illarum in iis , quae siunt,
quatuor numerantur , mens, scienti opinio, Gensius Omnia quippe, qtια sunt, iisdicantur vel mente , si scientit, vel opinione
15쪽
Irim in ritis facultas gaudet, quam contemplativam
dirati proportionem aliquam, numero Uaterna rum animaduerterunt Hanc potissimum
s L. 4α he tum e ct constare angulis, pergit:
tanti .m i s lendoris multum animae concI
QT 'TI . idem perfectionem faciant plurimum sy' '' - i. d. ii h pronuntiat MACROBlVS, m
adhuc de viribus animae disputata sunt, ea vel tantum ri adlusione ad numerum quaternarium consistunt, - 4ria enus ille symbolum aliquod persectionIs men-
ea D tamquam caussa proxima, derivant. Ita enim t. I NV de Pythagoreis adfirmat, ο υγμιας ρχην
ta di TV ipso tim sententia sanitatis
o incipium, aliquid ad valetudinem tuendam con
citatae γ' de e necessum est Nisi etiam hin -
Iiduis symbolici quid subfuisse contendat, hoc enim non obscure colligere licet ex iis, quae in proxime su-oerioribus disierit: τε γε τριπλουν αυτοις τριγων , το ου ἐννοουντο, γε α προς υτ μαα e tripla istarum trian uius, qui alternatim inter se functus qi quelinearem Ruram consiluit quo ombolo apud eiusdem siententia sectatores libantur, sanitas adpetabatur 31 .f. IX.
Ex iis istitur.qua hactenus in medium pro duri Arn Uummus, dilucide admodum adparet, nihil omnino es DEVMiu-
rerum creatarum, in quibus quaternam vi non perta teluxerunt. ciatur. Cum autem Wres omnes Wordo longe sapientissimus, qui animos nostros in admirationem rapit, ortum illi suum acceptum referant, quem ob I-uinam suam virtutem di omnibus numeris absolutam potentiam fabricatorem opificem totius nIuerti praedicamus per ictractyn ipsum deum, omnis persectionis exemplar consummatissimum InteIlectum voluerunt Quod ne temere adseuerare videamur, e re nostra crit, verbis illorum, qui Samii magistri vestigia legerunt, comprobasse Dei adpellatione qua ternarium insignit HIEROCLES, nuncupando ipsum in νοητον gari item Θες λαιουργον. Explicatius aliquanto diuinitatem eidem adscribit, hunc in modum disse-πος, α ιος του ραν και αχΘητου Θεου , est ATERNARUS opifex reru)n uniuersitatis V caussa deus, qm subintelligentiam adit, auctor calesiis c siensibilis dei 33). Nec hoc nomineat inuem ex deorum inferiorum turba, verum Ipsum deum lan=ηsini, patrem deorum hominum, quem o
16쪽
nobis tetractyn describit NICOMACHUS GERASE.
NVS, qui in arithmeticis suis theolaguis, quorum argu -
mentum PHOTIVS ex laibeti s), ex Pythagoreorum
MULTIPLEX, et potius OMNI DEUS 36J In tetracty thagorica Quare cum tam splendide, tamque magnifice delatitare ηο- QUATERNARIO suo entiant Z loquantur Pythago
me tetra .ret, Vt non Vulgare quidpiam, nec abiectum, verum grammaton omni ordinis, Omnisque sapientia conditorem, deum ipsum , innuant, vitio certe non Vertendum uidetur
illis, qui ineffabilis nominis, uti nonnullis dieitur , quod ob quaternarium litterarum, quibus constat, numerum τεΤραγροιικωατον adpellari solet , vestigia sibi deprehendisse sunt visi. Huius opinionis si non auctor PHILO exstitit, eidem certe excogitandae occasionem suppeditasse videtur. Postquam enim de sacratissimo hoc nomine dixerat, inscriptum fuisse coronae summi sacerdotis, sermonem inde statim ad τερρακ- τυν deflectit, easdemque nomini τετραγζαμιμιατοὶ Virtutes adscribit, quas alias Pythagorei tetracty suae, decantatae adeo, tribuere solent. Terraαρας ἐχ o , inquit
GlSM GELENlVS ita conuertit insculpta erat lamina
aurea quai in litteris nominis illius, quod setis aures linguamque sapietitia uigatis fas est Mire nominareque in secris, γaterea nemini. Id theesogi arunt esse tetragraninrarem, fortat quod signis e primos nolesos , nuru, duo, Da quatuor. QUATER-NlON enim insiunt om nia, punctum , lixea Juperficies , soliditas ,
vensura nivcrsorum in quae sequuntur 37 . Verum ex recentioribus scriptoribus sunt, qui hoc argumentum excusserunt, rationibus exquisitis demonstrare adinlaborarunt , Pythagoram in notitiam nominis τετρα- γραμματου incidisse , illudque ne propalando pollueret, inuoluto ετρακτυος nomine obtexi sile. Hoc inde aprina is statim renascentium litterarum cunabulis demonstrare est adnisus FRANC. PlCVS . Mirandolae comes, cuius verba exhibet CL AF TNUS 383. Idem facere est adgressus vir doetissimus O SELDENUS 79 , maiori vero studio 8 contentione , hoc ut Uictum darer, est molitus quem . . nominaui, GODΕ-FRlDVS VENDEI INVS. Eandem hanc sententiam, sed dubitanter admodum, proponit L. SCHEDIVS 4O,. illustr. Abrincensium piscopus ΕTR. DANIEL HVETIVS eidem tamquam veri persimili coniecturae pollicem premit AI , nec ab illa alienus est cel. Ienensium quondam theologus FRANC BI DDEUS 4r . Alios nominat V C. AC BRV KERUS 4n, qui simul existimat, quid per tetractyn suam intellectum volo erit Pyth:3goras, ubi numeris discesserimus, dc ad res, quae lation & consili absoluuntur, transtulerimus, coniectura perspici non posse.
17쪽
g. mi. Rationes, quae pro sententia hac militant, sunt
hae r C., iis sori debet ouatuor litteII S, quibus
uti qui per illam iuraret, per Tythagoram,
omnia ivthagoreorum sacra Iurasse censeretur. Se uentiam hanc probabili fuleiunt ratione, a tem Dore petita Pythagoram c. oud Babylonios versa-
um quo tempore ludaei iuidem captiui detine-hantur Tuciatim vero illud ex Daniele, magorum: tem oris principe. haurire potuisse: AudIamuS
SELDENUM, mentem suam Ita explicantem quar sa cile sera paruerit, ut is auum nomen deri, nec prorsus abs On-ditu: n cimere propalansim ιiiceret, fra ρ - o Argumenta haec licet speciem habeant, ε magnum
entur, quod iamdum monuit, quem modol laudaui, ERUCRERUS, Quod enim α attinet argumentum,
Teotiuenientia veitigque nominis depromtum, illud ultra quaternarii notionem non procedit in emat
dum enim τραγραμμα eo a quatuor litterIs sibi inuI-eem iurissis nomen habet Ita etiam Pythagoreorum
udiri tantum ouaternarii numer zationem
inuoluit, non vero rem declarat, in qua numerus Ille 'laetendus. S)Concedis,mysteriorum plenam habitam aram tetractv Pythagoreorum Issamque ingulari
: ehi es pone pro utos fuisse; sed inde nondUm
sequitur, fui se propaginem πιε φαγραμμα ου et an ythagoreos transmissi, ab iisdemque adoptatum
fuisse. uJd per τετρακτο suam sit intelligendum, Pythagorei 1efiniunt, Vim Vero ac potestatem at Ιαρα- γραιχαα,1. Iudaeo latuisse, nec illorum quemquam pontifice excepto, efferre potuisse, ad unum fatentur omnes Dubitarim, num sacrosanctum nomen ra n illo tempore, quo Iudaei in Babylonia captiuitatis ac exilii taedia tolerabant, sub nominei Nqitatuor litterarum fuerit in usura existimauerim potius,
illud Iudaeis graecissantibus in acceptis esse referendum, maXim a quo tempore haec inter ludaeos inualuit Opinio, integrum non esse cuiquam illud suis pronuntiare litteris. . Hoc vero sub secundo demum templo eueni 1Je, admodum est probabile. Sed enim Pythagoras illo temporis articulo Iudaeos adiit quo ipsi patrio solo exciti apud Babylonios, inque vicinis oris haerebant, Mab illa posterioris aeui consuetudine adhuc- dum alieni erant. Equidem, quod AMBLlCHUS re.
qua ludaeorum imitatione tecisse , censendi non sunt, sed potius ut hoc ipso Ialam omnibus facerent, quo honore magistrum prosequerentur ob insigne illud beneficium, quod τιρρακτυν sibi manifestasset ra, Nec parum roboris demonstration, nostrae accedit, bicum erud FVLLERO 46 nomen Ἀετραγραιυtu ατ c ab illo demum tempore, quo diuina oracula in graecum conuersa sunt idioma, vel ad Graecos dimanauit, ,-ιεκφωνητον haberi caepisse, statuimus, in quorum lingua Π, quod
18쪽
m. quod bis in nomine n T l occurrit, efferri minus potest. Quando autem lsraelitarum apud Babulonios
mora interpretationem graecam LXX senum per haut exiguum temporis decursum anteUerrit, certum est , Pythagoram nominis tetra grammati notitiam a ludaeis haurire non potuisse.
Tetr/st' Sed prius quam sententiam meam i X ponam P tb-go caussae meae hirimum seruiet ex . IX. re pMiuiise Py- est με- ις thagoreos per tetra lyn suam deum ipstim intelleXis -- ηHit tμ se, sed nori a materia distinitiam , verum cum illa
I μμ , superioribus ex Hi ERO CL demonstriluimus Peri x Qιο, ιητον non est intelligendus nisi deus, qui nente vine proti tantum 6 animo a nobis cognoscendus, sed is Sητος η ' in Θιος, qui sensus nostros mouet, eosdemqUe diuersii- μ βεμρ' inode adficit Universum hoc ιθη- stis adpellar, Pp-η non ea solum de caussa, quod sensus mouedt, verum etiamin quidem praecipue, quod sentiendi facultate sit instructum singulas quippe partes elu S dem dei partes eis autumabant, laeus per singulas illas diffusus
ex ipso deo progrediens, subsistens tamen in illo.
numque cum eo constituens HU Omne sua: τετρακτυadtribuunt, Unde quatuor elementa quae rebus onmibus ortum dederint, defluxerint. illud ex Pythago. reorum mente explanat PHlLO, dicenses et is
κα Θαπες απο πηγης , ἐρυη της δε αριθμοις τετραοος , uniuerso huic, caelo pariter atque mundo ortum praebuit , quatuor enim elamenta, ex quibus totum hoc uniuersum est fabricatum, tamquam ex fo=ue numeri quaternarii defluxerunt 48 . Cum igitur ex ipsorum mente τετρακτυς causia rerum omni uni
existat, sponte sua illud sequebatur, numerUm hunc facere S ad rei qualiscumque existentiam, o ad illius decus ac perfectionem. Quare HlEROCLES dicit,
quod sit πηγη της ἀεννα Φυσεως, μονον του ἐινα τοι παμσι , λῆλα και του ἐυ εινα ἀωMος ἀτια αβεςηκε τ οικειον ἀγα Θον διαπανωος ἐφαπλωσασα του κοσμου, οιο φους κη- ρατον και θερον, fons perennis natura non solum ad existendum omnibus , sed etiam ad bene existendum, aterna caussa, proprium bonum, bique per nisursum tamquam lux incorrupta, intellectualis se expandens 49 . Igitur a ρακτυς est ipse ille deus, quem per niversurn mundum ita sparsum ac diffusum esse arbitrantur, adeo ut per ipsam Omnia sub sistant so . Hinc qui aτρακτον probe perspectam cognitamque habebat, qua ratione singula huius niuersi corpora ex aeterno deo processerInt, Ut neXUS. quae harmonia inter singula intercederet, quoque Ordine inter se continerentur, is certe in philosophiae
cognitione plurimum profecisse sibi videri poterat:
κα ἀπιτη φυσγς κα δολα , est enim ipsis naturaIium effectu fonso natura clauiger; quinimo ει hac ad disciplinarum constiturionem permansionem ducit, earundemque a se existit. Ipsa quinetiam est natura st arietas I). Igitur tetractys est deus cum natura confusus uermistus, non tama et πολυοίη x PORPHTR. de vii Pythag. P. 36.
19쪽
πολυ Θεος quam reri Θεος, ut qui ipsam nosset, Si deum mundum sibi notu in reddidisset ins a re hanc tamquam tesseram A compendium totius philosophiae suae discipulis commendauit Pythagoras , Ut qui per illam iuraret, fac rati mimo quodam Iureiurando se obstru1xisse iudicaretur Nec qui quam hic ad immo, quod non cum Pythagoreae schola Placitis appriane conue niat. Ἐὐ de tetract pronuntiant, quae morin I 1 e X-cellens aliquid atque diuinum philosophiae Pythagoreae sellatoribus obiicere poterant. Sed missu es in
propatulo diuinam mentem non ab rerum Drporea rum compage seiunxisse, sed potius immis uil se Cum creationem ex nihilo intellectu tuo adsequi non possent, contin Uam tamen aerum, qua Vntueri uni hoc ambiti suo complectitur , mutationem obseruarent, omnis illorum cura eo est conuersa, Vt docerent, qua via mente omnes , Omne Sque Ubstantiae, earundem que ne XUS Ut Uu e mente Hlina pronianarint, in& cum illa subsisterent, in eandemque ruri his aec ideoxent sa Qu'd cum pro certo tenerent, aliter fieri non poterat, quam V deum quoque per Omnes res huius uniuersi diffusum statuerent. Omne Sque res peruadere Manimare decernerent. Qv od riplum ne longi simus clarissimis testimoniis comprobatum dedit
Prib oram Sed enim qualia demum cumque haec sint, nOΠ- de doctrina dum tamen liquet, qua de caus araeus cum naturarrinitark confusus, τετραδος vel τετρακτυος nomine fuerit insigni-
4s3x cit. tus. Haec igitur mea est hypothesis Pythagoram ali- . quid de Deo, in tribus subsistente personis inter Iudaeos inaudiuisse, illamque doctrinam postea ad philosophorum orientalium, antiquam sane, pinionem, qua mundum ex ipso deo prodiisse deumque huic anima instar non tam praeesse, quam interes e cunctisque rebU spiritum, Jotum vitam, decusis harmoniam conciliare, adcommodasse. Inter Iudaeos priscos doctrinam de s trinitate viguisse, dubium vix est linium cum absque hac nec deum patrum suorum rite colere, nec di Uin Vatum oracula intelligere potui sient. Cum Ver Pythi goras cum Iudaeis tuerit versatus, id que bique locorum omni Vir uim contentione egerit,
ut in rerum vel maxime abditarum scientiam se immitteret, dubio ViX caret, quin aliquam mysterii huius notitiam sibi parauerit. Cum Pythagorae ac discipulorum illius scripta perierint, equidem hoc non ita liquido Probari potest Platonem vero hic aliquid pertransennam quasi vidisse, e plures adseuerant, & X ipsius scriptis aut obscure demonstrari potest. Plato vero in rebus, quae sola mente percipiuntur, ducem cum primis sectabatur Pythagoram. Quippe enim,
ἐφιλοσοφει ς ). Platonem autem mysterium trinitati perinspeesum habuisse, loco ex Timaeo producto adseuerat CLEMENS ALEXANDRINVS Uerba ipsius haec sunt,
κα τρι ν περι τα τριτα cisca omnium regem omnia sunt, se
20쪽
irim eo omnia, G ipsi est caussa mmum bonorum. At secunda st caussa huersatur circa secunda , tertia circa ea, qua te ν trocontinentur loco SV . Conceptis verbis Plato nominat tres cauos, ab inuicem dili in I as, quarum cuique suae vices in fabricatione Madministratione rerum omni . iam pro illarum ordine sint concessae. Quas non nisi
de tribus personis diuinis intelligendas esse, sententia est CLEMENTIS , qui haec ilico subiungit: κ άλ-
silio PATRIS facta. Quae ipsa ex CLEMENTE repetit EUSEBIUS s6y. Tria porro haeae principia suis peculiaribus insignivisse nominibus, Cl. CLERICUS prohatum dedit, primum c. το NI ITION παντων, se
cundum OTON, tertium PT XI IN OCMO adpellasse s 7 . Quod vero addit notionem του λογου , ad secundam sacrosanctae trinitatis personam restrittam, ex Platonicorum scriptis mutuatam fuisse, merito a theologis reiicitur,in speciatim a WITSIO so, WALYENO ac VlTRlNGA 19 solidis argumentis est refutatum, rectius longe sentit et Theologus R. ADOLPHUS I. AMPIUS, notionem του λογου ex illo N in historia creationis iterum iterumque obuio, arcessitam fuisse 6o).
Nec generatim tres nominant, verum etiam illis no ominibus, quibus sacra oracula diuinas personas indi-
BIO obseruat AUGUSTINUS 6 C. Aliqua etiam lux, ex pisiis licet tenebris, ex illis ARISTOTELIS emicat, aliquam trinitatis notulare Pythagoreis perspectam
fuisse. Ita enim ille, καθαπερ γαρ Φασι και Dυε α
hoc mero tunur 62 Fateor subobscura sunt, quae de Pythagoreis in medium profert Stagirita, interim. tamen ex his adparet, ipsiam aliquam trinitatis adumbrationem in naturae constitutione in conformatione sibi inuenisse visum esse.
Quam vero de trinitate habuerunt notitiam, Istud autem illam cum vniuerso hoc ita arcte iunxerunt, Vt num iis, o de dii cum illo constituere sint arbitrati Deum ni Versis tale coquiis cauliam docuerunt quidem, sed talem, quae ab essectinium babeis distin dia non sit, cuiusque effectus in ipsa caussa a bat, timneat' subsistat ac cium illa unum aliquod constituat. sita de nitin Hoc iam ope Ni MA mundi fieri albitrabantur per Lex deo e.
τοι την του OCMOT'; TXHN Sεον τριπιι rati ἀυτη όριθώ μοι 'fuisse. εινω, ad ramum deum cI ad eci di m primipium secausam Ioe-1srunt, tertium MVNDI AN MAM, quam ipsum etiam tertium deum de C. D. l. X. XXII. de cael. l. I. e. Lopp. T. II p. 96.