장음표시 사용
41쪽
ARCHIEPISCOPORUM REMENS IV λέ. 29
ta fraude atrociter aliquando Vltus est Archiepiscopus. Et res quidem domesticae a principio ab illo bene naudabialiter prouisae sunt hoc autem foris pro legatione gentium egit. Statim ut ingressus est Episcopatum,ad rege Aquilonis pro amicitia legatos misit. Epistolas quoque commonitorias per omnem sparsit an iam, siaue Nordmanniam, ac Suediam,&vsque m snes terrae, exhortans Episcopos& presbyteros in illis partibus degentes, ut Ecclesias Domini nostri Iesiu Christi fideliter custodirent atque ad conuersionem paganorum intrepidi accederent. Eo tempore cum Rex iuuenis Suein tria pro libitu suo regna, Danorum videlicet, Nord manorum,& Anglorum teneret, mox
succedentibus prosperis,regis caelestis est oblitus: quia consanguineam suam a Suedia duxit uxorem. Quod dum Alberto Archiepiscopo valde disipliceret, furentem ingem, missis ad eum legatis, de scelere tanto terribiliter increpavit postremo ni resipisceret, excommunicationis gladio feriendum csse minatus est. Tunc ille in furorem conuersius, omnem Hamburgensem parochiam vastare
dc exsicindere minabatur. Ad quas minas imperterritus Archiepiscopus, arguens obsecrans, perstitit immobiliter, donec tandem per literas Papae Danorum tyrannus flexus,libellum repudi dedit consobrinae. Anno Domini M.LI.Synodus generalis habita est apud Maguntiam, praesidente Domino Leone Apostolico AHenrico Imperatore, cum Episcopis Bardone Oguntino, Euerhardo Treuirensi, Hermanno Coloniensi, Alberto Bremensi Engelhardo Magdeburgensi,caeterisque prouinciarum sacerdotibus. In qua quidem Spirensis Episcopus Subico, cui adulteri crimen intendebatur, examina-xione Cacrificiipurgatus est. Praeterea multa ibidem sancita sunt ad utilitatem Ecclesiae, piae quibus simoniaca haeresis nefanda sacerdotum coniugii Olographa synodi manu perpetuo damnata sun r. ibertus Archiepi copus Bremensis e tempore, quo tam clari in cclesia homines lacrunt,sapientiae ac virtutum merito fere omnes praecel-
42쪽
luit Tantus itaque apud Papam, talis apud Caesarem limVebatur, ut de rebus publicis absque eius consilio nihil ageretur. Quapropter, nec in procinctu belli ubi vix loecum habet Clericus, Imperator illum sibi deesse noluit
cuius inexpugnabile consilium saepe deuitandos expertatus es nimicos Eodem anno maius altare tribunalis Bre
ma dedicatum estis honorem genitricis Domini nostri Iesu Christi. Eodem tempore Caesar Henricus ingentibus regni diuitus tens,in Saxoniacosariam fundauit, qualude paruo, ut dicitur, molendrino vel tugurio venatorioso inans, in tam magnam, sicut nunc videri potest, ciuitatem Dono ausipici 5 celeriter perduxit. In qua etiam sibi coimitruens palatium, duas omnipotenti Deo colagregationes
instituit , nam donans ex his regendam tenendamque Pontifici,co quod illi individuus comes vel coopeiato in omnibus existeret. Tunc etiam sibi data ost pes acquirendi vel accipiendi Comitatus,&Abbatias, vel praedia quae imagno deinceps Ecclesiae periculo mercata est Bremcnsis Ecclesia utpote coenobia Laures &Corbeiae. Comitatus autem Bernardi Egberti: praedia vero Suilicum,PlisCna romtagmor, Disipergum de Lismona. Quibus iam dubia dc postellis, arbitratur Archiepiscopuῖ sic aut permarcanabulaturum, aut per terram nauigaturum: postremo omnia,quae in animo habuit, facile persccturum praesertim eo fultus adminiculo, quod potentissimu Pana Leo pro corrigendis Ecclassiae necessitatibus, venit in Geomamam,quem sciret sibi pro veteri amicitia nihil negaturum, quod iurc cuiquam praestari deberet. Anno Domini M. i. Iacobus,Sueonum Rex Christianissimus, obiit, S siccessit c frater eius Emund Gamulpessimus. Nam iste a concubina Olaph natus erat,iacum
baptizatus esset, non multum de Christiana religione curauit Habuitquc secum quendam Epis opum, nomineos mund Accphalum, quem dudum Sigafridui, o d-
mendauit. Quo egrcssi, Bremense claustrum , regula, disciplina
43쪽
ARCHIEPISCOPORUM REMENSIUM. Idisciplina fratriina 4 concordia defecit, cephalis omnia turbantibus. Verum hiis postia beneficiorum oblitus Romana pro ordinatione accessit; indeque repulsus, per multa loca circumluit crroneus, S sic demum csuit aquodam Poloniae ordinari Archiepiscopo. veniens in Sue diam , iactauit se a Papa consecratum ad illas partes Archiepiscopum. Sed cum Albertus Archiepiscopus legatos suos ad regem dirigeret Emundum inuenerunt ibi eundem gyrouagumosimund , crucem Archiepiscopali more ante cierentem. Audierunt etiam, quod barbaros adhuc
neophytos non sana doctrina fidei Christianae corruperit. Quorum ille territus prae sentia, solitici egem populumque dolis impulit, ut legati repellerentur, quasi Apostolici
domini non habentes sigillum. Erant autem est at fratres Bremenus Eccletiae quorum potissimus fuit Adal ardus, Bremensis claustri Decanus, verum tunc Sueonum genti ordinatus Episcopus. Hos igitur a Sueonibus talltc expulsos quidam Regis nepos, nomine Stein keil .prosecutus suppliciter sic commendauit orationibus eorum. Iste namque solus super fratres misericordia motus, obtulit eis munera, transmisitque eos per montana Suedorum saluos, usque ad anctissimam Gudo reginam, quae a rege DanOrum pro consanguinitate separata, ua praediis suis trans Dan iam commorabatur, hospitalitat eleemosynis' vacans, Jccae cis sanctitatis insistens operibus. Dae legatos cum ingenti honore, quasi a Deo mi isos, reeipicias, magnai rcos xenia Archiepiseopo misit. Interea Suconos, qui Episcopum suu repulcradi diuina vitio stubsecuta cst. Et primo quidem filius Regis nomine Amund , a patre missus ut dilataret imperium, cum ad AmaZonas peruenisset, Veneno quod illa fontibus immiscuerunt, tam ipse quam exercitus eius perier uiar. Deinde cum aliis cladibus,tanta etiam iaccitas&frugu sterilitas Sueones a filixit, ut mi illis ad Archiepiscopum legatis, cpiscopum suum cum satisfactione reposcerent, fidem gentis pollicentes Gauisus ergo ponti'
sex peten: gregi Adal ardum praefecit pastorem. Qui
44쪽
perueniens in Sueoniam, tanta omnium acceptus est alacritate, vigentem Viriaitanorum ci Scrilafingorum integram Cliristo lucratus,etiam miracula virtutum a populo fecerit. Eodem tempore mortuus est Amund Rex Sueonum Post quem Steinhil, nepos eius, leuatur in re γ-
num qui fidelis erat Domino Iesu Christo Adaliarda
Episcopus a rege Haraldo inuitatus venit in ordinan niam, ibique corpus cuiusdam viri, qui ante annos LX. defunctus est nec omnino putrescere potuit, facta absolutione reconciliationis, mox in puluerem redegit. Erat enim
ille homo quondam a Libentio Archiepiscopo propter pi-iaticam aecursionem excommunicatus, sicut ipsi Adal-wardo per visionem reuelatum est.
Anno Domini, LVII. Heinricus quartus, Heliarici Imperatoris filius, XXXV I ab Augusto reonare cae pit regnauit annis, Lai Saxones congregato exercitu, gentem steram Viticiorum hostiliter inuaserunt di
uersisque malis eam aflligentes, Romanae ditioni su Ddi derunt, acceptis obsidibus,ad propria redierunt. Ex illo
tempore remensem Ecclesiam omnes calamitates oppresserunt, Alberto Archiepiscopo tantum curiae negotiis intento Ad gubeinacula cnim regni mulier cum puero magno imperi praefuit detrimento Indignantes enim principes,aut muliebri potestate constringi aut infantuli ditione regi, primo quidem communiter vindicarunt se in pristinam libertatem, ut non seruirent, deinde contentionem mouerunt interse,quis eorum videretur es e maior, postremo armis audacter sumptis, Dominum, Regem suum deponere moliti sunt.Tandem seditionibus ad pacem inclinatis, Albertus Bremensis,& Anno Coloniensis Archiepiscopi, Consules declarati sunt,4 in eorum consilio deinceps summa rerum pendebat. Anno Domini M. v II i. in omegia Rex Haraldus crudelitate ua omnes Tyrannorum furores excessit illo
tena pore. Muli ' cnim per illum Ecclesiae dirutae multi Christiani ab illo per supplicia sunt necati oblationes
45쪽
ARCHIEPI SCOPORUM BRE MENSI v M.
quoque ac thesauros, qui summa fidelium deuotione ad tumulum fratris sunt collati, ipse Vnca manu corradens, militibu suis dispersit Pro quibus caii sis Albertus Archi piscopus legatos suos direxit ad eundem Regem, literis siris tyrannicas eius increpans praesumptiones, specialiter vero admonens de oblationibus quas non liceret cedere inisses laicorum 4 de Episcopis, quos vel in Anglia vel in
Gallia contra fas, se contempto, fecit ordinari, cum per cum auctoritate sedis Apostolicae iure consecrari deberent. Ad haec mandata tyrannus commodus in iram, legatos
Pontificis sipretos abire praecepit, dicens, sic nescire, quis sit Archiepiscopus,aut potens in OrNegia, nisi solus Haro1-dus. Et alia plura deinde fecitdi dixit, quae superbiae eius proximam intendebant ruinam. Namri Papa Alexander, confestim missis ad eundem Regem literis, praecepit se tam ipse, quam Episcopi sui Vicario sedis Apostolicae dignam exhiberent subiectioni reuerentiam. Sequitur re scriptum literarum Apostolicarum:
sexander Episcopus, seruus seruorum Dei Haraldo, Nor mannorum Egi , Salute Apostolicam
bene aemonem. Quia adhuc rudes in fide existitis,i in Ecclesiastica
disiciplina quodammodo claudicatis, oportet nos cui totius Ecclesiae commissum cst regimen, diuinis admonitionibus vos frequentius visitare. Sed quia oblongarum difficultatem viarum per nos hoc agere minime valemus, sciatis,nos Alberto Bremensi Archiepiscopo, vicario nostro inaec omnia firmiter cominisisse Praedictus itaque venerabilis Archiepiscopus, legatus noster,suis nobis est conquestus Epistolis, quod Episcopi vestrae prouinciae aut non sint consecrati, aut data pecunia contra Romana priuilegia, quae sitiae Ecclesiae sibique data sunt, in Anglia vel in Gallia pessime sint ordinati. Vnde ex auctoritate Apostolorum Petri, Pauli vos admonemus, ut sicuti Apostolicarcedi reuerentiam subiectionis debetis exhibere, ita praefata venerabili
46쪽
cile notus,&superbo Regi reconciliatus,muneribus atque conuiuiis certauit Archiepisi palem potentiam regalibus anteferre diuitiis. Denique ad confrimandum pactum B deris, sicut mos est inter barbaros,habito vicissim per octo die conuiuio, rebus Ecclesiasticis ibi dispositis, pontifex cum gaudio domum reuersus, PCrsiuasi Caesari,ut cvocatus Rex Danorum in Saxoniam, terque alteri perpetua
confideraretur amicitia Cuius confiderationis beneficio multum lucri Bremensis Ecclesia su sic pit, legatio borealium nationum,cooperante Suein rcge, prosperissem per aucta est incrementis Trans Albiam quoque, in blauania adhuc res Ecclesiae magna gerebantur prosperitate Godeschalcus cnim de quo supra dictum cst,vir prudentia fortitudine praediga adus, accepta in uxorem filia
regis anorum, Stauo ita perdomuit, ut eum quasi Regem timentes tributum offerrent,i pacem cum subiectione peterent. da tempori occasionem amburopacem habuit, Iclauania sacerdotibus Ecclesii oue levna fuit. Godeschalcus igitur vir religiosust times Deum Archiepiscopo ctiam familiaris, amburg soluendorum
causa votorum solitus erat frequenter Venire Proculdu-dio omni lauania nemo unquam surrexit potentior,
tam seruidus Christianae religionis cultor Igitur Omnes lavorum populi, qui ad amburgen siem pertinent cv. Iam toto tempote quo Odeschalcus superuixit Chii itian in fidem deuote coluerunt. Tunc etiam per singulas
xbes coenobia fiebant sanctorum virorum canonu
47쪽
Leontio, Min aliis ciuitatibus lingvla videatur. In Magnopoli vero, quae est ciuitas Obodritorum tres Deo seria utentium dicuntur fuisse congregationes Gratulabatur
ergo Archiepiscopus de nouella plantatio e Ecclesiarum. misitque de sui Episcopis & presbyteris viros ad principem Gode schalcum sapientes, qui rudest Christianirate
populos confortarent Ordinauit auten in Aldenburg, defuncto Abelino,Eizonem Monachun Iohannem ScΟ- tum constituit in Magnopoli Aristonem quendam, ab Hierosolymis venientem,in Racis bur destinauit. Sicque
Aldenburgensis Ecclesia in tres diu a est Episcopatus, quod quidem Imperiali minime facilam institutione, sed Alberti Archiepiscopi adinvention o Ipse enim vir magnificus d praepotens in regno, cum Papam M Caesarem propitius, atqtie voluntati suae per omnia consentaneos haberet in omnibus borealibus regnis Daniae, Suedia: SI Nordaegiae functus est auctoritate Archiepiseopali, Micagationi Apostolicae ministerio, Nec his contonius, patriarchatus honorem assequi voluit, atque infra terminos suae parochiae cci statuere Episcopatus disiposuit. Anno Domini M. LXI Bernardus Dux Saxonum obiit, quia te uapore senioris Libenti iam per XL. annos Stauorum atque Nordalburg orum res strenue administrauit. Cuius haereditatem Ordolphus .Herim annus fit Cius, inter se partiti sunt. Hi ergo mcmores antiqui odij,
quod patres eoruin, licet occulte contra Bremensem Ecclesiam exercuerunt, statuerunt aperte iam laioncmuc-
petendam in Episcopum , totamque Ecclesiae familiam. Et quidem Dux Osdullas vivente adhuc patre hostili stipatiis multitudine, Bremensem in Fresia deuastauit Epistopatum, hominesque Ecclesiice caecauit,alios etiam legatos ad se pro pace directos, publice verberaria clacaluari iussit. Postremo omnibus modis Ecclesiam & suos impugnare, spoliare caedere, &pro nihilo habere caepit Archiepiscopus ergo querelam ad curiam deferens, nihilta tua meruit,quam derideri. Nami Rex puer a Duce Meo fratre
48쪽
36 Afratre eius prino derisui habitus est. Quapropter Archiepiscopus, ut fratres ab inuicem diuelleret, Herimannum Comitem adop auit in militem, prosectusque eo in Ungaricam expeditionem cum Regς, quasi princeps militiae eius, relicto sxper negocia Regni Annone, Coloniensi Archiepiscopo Pestituto autem in Regnum Salomone, quem Ungari bulo expulerant, Albertus cum Rege puero victor ab Ungaria regressus est.Tunc Comes Herimannus magnum ambiens beneficium, quod dare noluit Episcopus,statim in furoreta versius est,uenitque contra Bremam
cum exercitu copiosi,diripiensque omnia, quae ibi erant, soli pepercit Ecclasiae Castella vero omnia, quae pontifex diuertis construxerat locis, diruta sunt Archiepiscopus co tempore primatum Curiae tenebat. Cuius auditaquerela, Comes secundum iudicium palati exilio releoatus post annum clementi Regis absolutus est. Deinde vero idem Comes, irater eius Ordolfus adlatisfactionem Ecclesiae venientes, pro delicto suo L. mansos obtulerunt, terra quieuit dies paucos. Tunc cliam Rex vastationi Bremensis Ecclesiae condolens,iransmisit ad solatium fere
centum pallia,cum aliis vasis argentcis, itemque libris,candelabris: thuribulis auro paratis. Haec autem sunt munera,quae Rex misit ad reaedificationem Ecclesiae tres catalices aureos, in quibus erant librae auri, unum vas Chris.
aleargenteum,scutum argenteum deauratum P alte rium aureis scriptum literis, thuribulari candelabra a
gentea, dor alia I x regalia,casulas, XII cappas, Dalmaticas S subtiles xi I O. unum plenarium, cuius tabula IX. libras auri habuit,& alia multa. Tunc etiam Corbeia
atque Laurusi acoenobia,pro quibus diu muliumque Epistopus laborauerat, Ecclesiae Bremensis praeceptis tradita sunt. Tuncri Lismona in ditionem venit Ecclesie, quae cortis septingentos mansos habet, simaritimas Hathel riae regiones possidet, pro qua stoluenda Archiepiscopus Agnet reginae dedit x libras auri, quoniam haec in partem suae dotis cessit. Quinquaginta ergo Cortes domini- cales
49쪽
cales habuit Archiepiscopus ex quibus valde maxima unius mensis persoluit seruitium , caeterarum Wibergon minima x IIII dierum Tanta erat opulentia huius Episcopi Statuit autem omnes Comitatus suae parochiae, qui in sua dioecesi aliquam iurisdictionem videbantur habere, in potestatem Ecclesiae redigere, ad instar aliorum Praesulum, maxime Virceburgensis, qui in Episcopatu suo
neminem dicitur Consior tem habere. Ipse enim cum teneat omnes Comitatus suae parochiae, Ducatum etiam
prouinciae gubernat. Quapropter ab initio quidem illum maximum Fresiae Comitarum de Fluclgoc a Rege adeptus est,quem prius habuit Dux Gotafridus, tunc vero Ecbertus Pensi, a annuam dicunt esse mille librarum argenti,quarum Cc. Ecbertus soluit, fuitque miles Ecclesiae. Archiepiseopus autem obtinuit eundem Comitatum per X annos,vsque ad expulsionis sua diem. Alter Comitatus crat donis qui per omnem parochiam Bremensem spa sim diffunditur, maxime contra Albiam, pro quo Archi
piseopus doni tantum obtulit de bonis Ecclesiae, quod singulis annis mille libras argenti soluit. Cum utique tanta quantitate preci maior posset fructus Ecclesiae omni anno parari nisi quod sufficit,ideo pauperes esse, ut diuites seruos habeant. Tertius erat Comitatus in Fresia, Bremensi parochiae vicinus, qui dicitur Emisgoo; pro quo Archiepiscopus Rcgi pactus est, se mille libras argenti daturum. Cuius pecunia summam cum facile non posset habere,
iussit cruces, altaria,coronas, caetera OrnamentaEcclesiae
deponi. Quibus denudatis, infelicem maturauit contractum perficere Gloriabatur autem pro argentea cito se auream facturam Ecclesiam, omniaque ablata restituere in decuplum,sicut&prius in destructione claustri visus est egisse. Tunc, ornamenta aurea, quae Obtulit domina Emma,confracta sunt. Aurifaber autem illa cohflans ad
sonitum mallei audiuit quasi vocem gementis pueri Tali modo thesauri remensis Ecclesiae a veteribus summo labore, magnaque fidelium deuotione colle , tunc pro
50쪽
dia pars debiti conflata est. Gemmae autem distractae Qui-Dusdam meretriculis donatae sunt Ab illa ergo die ruentibus in occasum prosperis, omnia Bremensi Ecclesiae adauersa fuerunt Arctaepiscopusvi sui ab omnibus sicut hae retici exsibilabantur. At ille omnium voces parvipendens simul etiam relicta rei domesticae cura, totus in curiam, hemens,S in gloriam.praeceps ferebatur. Anno Donaua M. LV I. Albertus Arctaiepiscopus consulatum curiae adeptus est, aemulisque remotis,solus pri- tum arcem que Capitoli possὸdit, non tamen sine inuidia, quae semper gloriam sequitur. Tunc vero quaedam aurea renouaturus secula inconsulatu suo,cogitauit disperdere de ciuitate Dei omnes Operantes iniquitatem,pr:
cipue illos, qui es in Regem malaus misierunt, aut Eccle a depraedail videbantur. Cuius delicti conscientia cum
rere omnes Episcopivi Principes regni tangerentur, unanimiter conspirabant,ut ille talus periret,ne caeteri periclutarenturAgitur omnesTriburiae congregati,cum Rex praesens adesset, Albertum Archiepiscopum, quas .ductorem dc magum, curia depulerunt. Audientes autem Duces Ordulsus S filius eius Magnus, Comesque Her mannus,Pontificem ab ordine Senatorum csse eiectum gavisi sint, atque ut eum penicus a suo Episcopatu depelalerent, cogitabant. Ipse autem eo tempore cum nihil tutatius haberet, Bremae sedit, inimicorum custodia undique vallatus. Cumque tota Ducis familia pastorem Ecclesiam persequerentur, Magnus ante omnes saeuiebat, linrians se reseruatum esse, ut rebellem domaret Ecclesiam. Aiunt Ducem Bernardum,futurorum praescium, hoc ipsum pe cum gemitu narrasse, qui in extremis positi dixit, filios sitios ad excidium Bremensis Ecclesiae fataliter destinatos Vidit enim per somnum, ex penetralibus suis egressos in Ecclesiam uribs, aprosque, deinde ceruos,ad vltimum leporus Vrsi, inquit, apri erant parentes nostri, Drtitudine, scut&ntibuSatinati Cerui sumus ego S frater meus,