장음표시 사용
51쪽
ARCHIEPISCOPORUM REMENSIUM . sic meus, solis decori cornibus Lepores autem sunt si ij nostri, modica virtuti, timidi. De quibus metuo,ne impugnantes Ecclesiam, diuinam incurrant ultionem ma- propter sub obtcstatione diuini timoris, praemonuit cos,n quid impium cogitarent aduersus Ecclcsiami Pastorem, neVela derent etiam hunc aut illum,quorum iniuria redundet in Christum. Haec ille surdis auribus praecepta reliquit Magnus cnim filius Ordulfi fili Bernardi, collecta latronum multitudine, non eo modo Ecclesiam impugnare conatus est,quemadmodum parentes eius,verum
ipsum Ecclesiae pastorem persecutus, ut contentionem diutinam finisse videretur,aut membris truncare,aut sunditus interficere quaerebat Episcopum Nec tamen illi dolus ad cauendum defuit, auxilium vero in militibus nullum habuit prorsus. Ipso crgo tempore Archiepiscopus a Magno Duce obsessirs, clam metu fugit ossariam, ibique secure apud Loctunam in praedio sivo per dimidium annum mansit,castra autem Ueruitiacius ab hosti hus direpta sunt Tandem sardus cum Magno pepigit, of ferens ei beneficium de bonis Ecclesiae mille mansios Mamplius,ut qui hostis erat, miles feret coni mirum tenore,ut Comitatus Fresiae,quorum alterum pernardus, ait rum Ecbertus inuito retinebat pontifice, Magnus absque omni dolo iuri Ecclesiae vendicaret, atque defenderet. Ita prorsus diuiso in tres parte Episcopatu Bremensi, nam
partem Udo,alteram partem Magnus possedit, tertia Vcro vix remansit Episcopo, quam etiam ipse postea Bernardo,
aliisque Regis adulatoribus distribuens fere nihil sibi reti nuit. Nam S curtes Episcopis, S decima Ecclesiarum
omnes cesserunt in usum Laicorum Tantis ergo largitionibus nil erga donem, Magnum lucratus est, quam nue pelleretur a suo Episcopatu a caeteris vero nihil aliud struiti meruit, nisi ut Dominus vocaretur. Eo tempore
Godes chalcus,de quo supra dictum est, a Sciauis est intersectus, quos ipse ad Christianitatem nitebatur conuert m. Et uuidem vir omni aeuo memorabilis magnam par,
52쪽
tena Stauorum conuerterat ad diuinam religionem. Passii est autem in urbe Leontia, quae tengin v II Idus Iuni) cum presbytero Ippono,qui super altare immolatus est,&abis mustis tam Laicis, quam Clericis, qui diuersa pro Christo tulerunt stipplicia. Assuerus etiam Mona chus, S cum colati apud Racii burg lapidati sunt. Quicum ad passionem venisset, rogauit paganos,Vt prius soch, quos deficere metuebat,iapidarentur. Quibus coronatis' ipse gaudens cum Stephano genua posuit. Huius sancti Assueti seruatur brachium integruapud Stadium, in Ecclesia beatae Virginis. - laui igitur potiti Victoria,totam Hamburgensem parochiam ferro, igne demoliti sunt:
Sturmari de Holsati fere omnes aut occisi, aut in captiuitatem ducti Casi rum Hanaburg funditus excisum est, dein derisionem Saluatoris nostri etiam Cruces a paganis truncatae sunt Ciuitas etiam Silas texcisa est funditus. Huius auctor cladis Plus dicitur fuisse, qui sorore huius Godeschalci habuit, domumque reuersius, ipse obtruncatus est.Itaque omnes Staui jacta consipiratione, ad paganismum denuo sunt relapsi eis occisis, qui perstiterunt in
fide. Dux Ordulsus p contra Stauos dimicans, per XII. annos, quibus patri superuixit,nullam obtinuit victoriam. Igitur expulsio Archiepiscopi,& mors Godoschalci, anno Henrici regis viii Archiepiscopi XXII praesenti anno Domini contigit. Ab hoc autem Anno vacavit sedes Aladenburgensis Lubiae,annis xxxIIII. Haec est Statiorum tertia negatio quos primo Carolus conuertit, secundo Otto tertius, tertio vero tunc Princeps Godschalcus. Et haec mala signauit ille horribilis Cometa, qui ipse ania' apparuit circa dies Paschae. Eodem quoquo anno clades maxima per Uilhelmum Nordmannicum in Anesia
Anno Domini M. xv I I. surrexerunt de populo Hollatorum amplius quam C. familiae, transimis que amne, abierunt via longissima, quaeruntes sedes opportunas, bisuroremperfectationis declinarent veneruntque in On
53쪽
A CHM EPISCOPORUM , AERE MENSI v M. Ites Haithicos,& manserunt ibi ipsi fili de nepotes eo rum usque in hodiernum diem. Eodem tempore Albertus, Bremensis Archiepiscopus,Zelo, ut aiunt, Coloniensis Epistopi a curia perturbatus,Bremae sedit priuatus,solitarius quietus. Cum autem nihil residui haberet, de rapinis pauperum vixit S de bonis sanctarum congregationum. Toto autem septennio,quo superuixit Archiepiscopus, ex illo famoso de opulento Bremensis Ecclesiae hospitali nulla prorsius data cst eleemosyna. Quod ex eo miser, bile&inhumanum videbatur, quoniam S: tempus famis incubuit, S multi pauperes Vbique in plateis reperti sunt
Anno Domini M. LXVIII. Albertus Archiepiscopus post triennium expulsionis suae voti compos cffectus, in pristinum curiae gradum restitutus est. Moxque succedentibus prosperis, summam rerum, quod est Vicedominatus,tam septies Confirmeruit Deliberans vero iam tunc caute ambulandum esse erga principes, ut non eos sicut antea, ostenderet, Coloniensi primum pontifici reconciliari voluit, deinde caeteris, in quos ipse, vel qui in ipsum peccasse videbantur. Deinde remotis Ecclesiae sua imp dimetis, pro cuius exaltatione tam in ambitu curiae,quam in profusione pecuniae videbatur improbior, non fuit ociosus. Quo tempore Plisnam, Dusburg,Groningina: Sinci- cum acquisiuit Uildessausen praeposituram, Bremae vicianam, prope in manibus habuit. Rosienucide Hambum proximam. Disposivit vero Archiepiscopatui siuoxii.subiicere Episcopatus, quos ex sua diuideret parochia propter eos suffraganeos, quos inmania caeterisque gentibus Bremensis tenet Ecclesia, ita ut primus esset in Palmis, secundus in Hilgenstat,tertius in Racis burg,quartus inALdenburg, quintus in Mikilinburg, sextus in Stade , Septumus in Litimonia, Octauus in vildesausen, nonus iniremis,decimus interda, undecimus in Ramsola, duodecimus in Fresia Nam Ferdensem Episcopatum se facito posse adipisci, non semel gloriatus est. Postremo autem in f amburg
54쪽
Hamburg iam aperte laborauit Patriarchatum essicere. Henricus Rex adolescentiae usus libertate , Saxoniam solam ex omni Romano imperi cmpit incolere, Principes despicere,nobiles opprimere,inferiores ustollere,venatui, lusibus,caeterisque huiusmodi eXercitiis plus quam iusti liis faciendis, ut accusatus est, Opera dare, filias illustrium, quibuslibet obscure natis coniugare, priuata praesidia, nimirum potentibus regni non fatis fidens, instituere. His
disicordiae seminariis contigit Regi quam plurimos insidiatores tam vitae quam regni succresicere. Qui tamen cum maturitatis necdum plene attigisset annos, erant qui non tam ipsum, quam Albertum Bremensem Archiepiscopum culpandum iudicarent, quod eius consilio haec omnia ageret. Anno Domini M. LXIX. Agnes Imperatrix, mater regis Hinrici,obiit. dem anno famosum illud colloquium Hinrici regis cum rege Danorum habitum est in Lun burg, ubi sub obtentu Dederis,contra Saxones arma laudata sint. Eodem anno restincta est illa conspiratio prima in Regem facta. In qua Dux Otto, Magnus devastata per annum Saxonia,tandem consilio Archiepiscopi in potestatem Regis se dederunt Archiepiscopus autem bona Ecclesiae recepit, quae ante Magnus habuerat. Anno Domini M. Albertus Archiepiscopus in summa rerum gloria positus, licet crebra corporis molestia pulsaretur, negociis tamen publicis deesse noluit, a Rheno ad Danubium, indeque in Saxoniam cum Rege portatus est in lectica Dicunt quidam, regia sponsione
laudatum esse, ut in proxima biennitate paschali, conuenientibus apud traiectum Rheni Principibus, ibi confirmarentur ei omnia, quae de Lauressa Vel orbetari cate ris desiderauit anima eius. Ali autem asserunt, callidis a Rege dilationibus protractum esse,quo scilicet Lauressam dimittens, ubicunque mallet in regno, bis tantum suae r ciperet Ecclesiae donandum. Verum ille pertinax incepti,
dum nihil aliud velle respondit, tandem frustrato ni stadecidens,
55쪽
decidens, una vitam DLaressam cum caeteris Ecclesiae bonis perdidit. Siquidem mores Viri licet sempera communi mortalium habitudine dissentirent, circa termi num tamen inhumani, intolerabilesque,&alieni a semetipso videbantur, maxime post diem expulsionis suae, vel parochiae deuastationis. Post illum inquam diem,ira, pudore, doloreque maiori, quam sapientem virum decuit, permotus, quia recuperandi bona Ecclesiae non inuenit consilium, cinimia bilicitudine impos mentis effectus
cst. Porro quae per eum deinde gerebantur, alicuius errantis vel desipientis videbantur, sicut est illud, quia noctem integram vigilando, diem transegit dormiendo illudque
quod a veritate auditum auertens, ad fabulas& somnia conuersius est Item illud, quod eleemosynarum oblitus in pauperes,omnia quae habere potuit, dispersit in diuites, praecipue in adulatores:& quod dispersis bonis Ecclesiae, cum nihil haberet residui, de rapinis miserorum viscit, legitimis sanctarum congregationum, quod de praepositura villicationem , de hospitali praeposituram fecit. Illud etiam quod facilius solito prouocatus ad iram, aliquos manu percussit usque ad effusionem sanguinis Multos etiam ignominiosis exasperans verbis, non minus sequam illos inhonorauit. Talis ille ante finem, se totus alteratus,& pristina virtute pessundatus, quid vellet,quid nollet, nec sibi, nec ulli suorum satis poterat esse notum. Caeterum talis erat cloquentia eius vique in finem ut si
cum audires concionantem,tibi facile persuaderetur, Omnia per illum plena ratione magnaque auctoritate fieri. Ig tu insignis vir,germanus eius, scilicet Palatinus Comes Fredericus audita fama deteriorationis viri, ad corripiendum fratrem usque Lisinoniam peruenit. Sed frustra commonens eum de his,quae honori eius attingerent vel saluti,molestus abseessit: Nothebaidum,qui erat vir m leficus, adulator, S mendax apertissimus, suosque pares accusans,qui suis maleficiis illustrem virum circumuen runt, suisque dementem reddiderunt consiliis Pontifex
56쪽
gicis inseruisse artibus diceretur. In principio autem introitus sui num dixit verbum,quod utinam non dixisset: Omnes cilicet Episicopos, qui ante eum praesederunt ob- lauros fuisse ac ignobiles solum egeneris&diuitiarum titulis excellere,porro,dignum, qui maiorem sortiretur cathedram,vel psiamsedem Apostolicam Talia non semel iactantem visio magna perterruit. Vidit igitur nocte intempesta se in conuentum Ecclesiae raptum, ubi Missa
rum selennia deberent celebrari astant: tes iiii
ex ordine praedecetaribus,ita ut proximus,qui ante cum nrit, Alebrandus perageret Misi rum,olennia. Cumque lecto Euangelio,iacerdos adsius cipienda offerentium munera conuersius, peruenisset ad Albertum, qui stabat in ultimo chori loco, mox toruis in eum intuens luminibus oblationem eius repulit, dicens: Tu homo nobilis, clarus non potes habere partem cum humilibus. Et abs cessit in lux verba. Sane ex illa hora paenitens super his, quae incaute protulit,verbis, omnes praedecessores in inperati veneratione habuit, seque multis gemitibus testabatur indignum canctorum consertio virorum. Vnde etiam mox statuit, per singulos antecestarum suorum anniuersiariosce curto Bramstede conuiuia fratribus dare plenissima
atque pauperibus. Nam, alia paenitentiae signa elidui sicut est illud,quia post diem vastationis Ecclasiae siue ek' pulsionis suae, nunquam balneis usus est, nunquat i hilaris visu Aaro processit in publicum, vel ad conuiuium, nisi ad unam issi aut die festi necessitas poposcist. Multotiens etiam amarissime fleuit,si quando vastationis Ecclesiae recordatus est, siue cum ipsios vastatores conspexit Inde itaque natalis Domini, cum Dux Magnus praesiens adesset,magnaque recumbentium multitudo, hilares conuiuae, finitis epulis, plausium cum voce leuauerunt ouod tamen non parum displicuit Archiepiscopo. Itaque in
nuens statribus, qui tum aderant sim .l, Lepit Inrori
ut imponeret antiphona: Hymnum canta e nobis.At vero
57쪽
ARCHIEPISCOPO VM BRE MENSIUM. I
laicis denuo perstrepentibus, inchoari fecit, Sustinuimus pacem,& non venit, Domine Tertio vero cum adhuc in poculis ulularent, iratus valde, leuari mensam praecepit, magna Voce pronuncians: Converte Domine captiuitatem nostram ; resipondentibus fratribus, Sicut torrens in Austro Ita fugiens in oratorium, sequentibus fratribus, inclusius fleuit amare. Haec S alia in eo compunctionis lamenta videbantur, adeo ut Monachus multotiens fieri desiderarit, aut in ministerio legationis suae in clauania, vel in media, siue Issandia mori optauerit, aut pro Christo decollari mereretur. Tandem saeua morum perturbatione infractus, cum simul fortunae exterioribus quaterc-tur aduersis,etiam corpore debilitari coepit. Dumque medicorum auxilio studuit valitudinem recuperare, in grauiorem mox incidit infirmitatem. Quo etiam tempore ad curiam tendens, graui casu de equo lapsius est. Tunc
ergo compunistus, fleuit amare, correctionemque vitae suae Deo promittens, statim conualuit, totumque superuiuens triennium multa compleuit, non tamen omnia
quae promisit. Ex eo nimirum balneis, quae sere cotidie sueuit habere, sale recoctis abstinuit, S reliquis multis,
quae populo grauia esse persensit. In istis diebus peruenit quaedam mulier, habens spiritum Pythonicum. Haec occpublica dixit omnibus celerem Archiepiscopi transitum
affore infra biennium, ni forte conuerteretur. Hoc me
dici testati sunt. Erant autem cum Pontifice Nothebaidus, ali Pseudoprophetae, vaticinantes illum tam diu victurum, donec poneret omnes inimicos ad scabellum
pedum suorum: quibus melior fides adhibebatur. Visae sunt co tempore apud Bremam cruces sudasse lachrymis, porci canesque violasse Ecclesiam, adeo ut vix possent ab ipsi altaris crepidine repelli Visi sunt lupi in suburba-.nis locis gregatim ululantes, horribili iurgio certasse cum bubonibus. Haec ab omnibus sinistra nunciabantur in Episcopum resipicere.Quatuor autem dies ante obitum suum Gonariae positus ex consuetudine sua nec potionibus nec
58쪽
ergo suae fidei admonens, diuturni seruith, multis en ribus commendauit ei Ecclesiam suam Adamat qui
clam medicus ante triduum mandauit Archiepiscopo obitus sivi diem proximum adussu. Quod ille dissimulans
Nothebaidum so una prae oculis habuit, qui spopondi
ci mutationis suae horam cito affuturam.
Anno Domini M. Amaa. Albertus Archiepisconus cum adhuc depraesenti vita sperare; die medio siexti se riae is ad epulas edentibus in agone solus iacens exhalauit si iritum, II Kal. Aprilis, Indictione, anno Al xandri Papae I Henrici regis quarti xv i. Pinc libros sanctorumque reliquias Qvestimenta sacra, fere nihil inuentum est in thesiuris eiusdem viri. Quae tamen omnia
ne accipiens, una cum praeceptis Ecclesiae, tulit etiam
manum sancti Iacobi Apostoli,quam dono Vitalis venetiarum Episcopi, ab Italia Archiepis copus rediens uon dam ecum deportauerat. Igitur corpus Archiepis copimagno totius regni stupore a Gosaria Bremam deportΣ
sanctae Mariae sepultumque est in medio chori, nouae, quatia pue construxit, basilicae Asserunt tamen quidam, quod cum ita solus iacuisset, do omnibus gestorum uo ruin offendiculis amaram gesserit paenitentiam, flens A eiulans, se dies suos perdidisse. Eodem anno Hambuimbisi censa bis vastata est Pagani victores totam NordaLbingiam deinceps habuerunt in sua ditione, bellatoribusque occisis, aut in aptiuitatem ductis,prouincia in solitudinelu
59쪽
ARCHIEPISCOPORUM BREMENSIUM. Tdinem redacta est. Hanc Pontifex Albertus, sicut praeduces resiui, omni semper amore censuit esse colendam: Ferturque saepe antea rogasse ut in ea sepeliretur. Ibi namque dum adhuc viveret, plerumque totam aestatem transigens, praecipuas solennitates cum magna gloria celebrauit. ibi promotioncs Ecclesiasticorum ordinum legitimis temporibus impleuix. Ibi tempus&locum, quo a Principibus, seu a lavorum gentibus, siue a caeteris arctoae gentis legatis adiri posset, constituit.
EIM A RI , natione Bauarus, sedit annis xxx. hic deministerialibus Henrici regis III I. originem trahens, vir iteratus c prudens Episcopatum suscepit ab ipso Hin-rico, adhuc exulante Pontificum electione ordinatus est autem a suffraganeis pallium ei misit Papa Alexander.
Anno Domini M. LXXXI. Henricus Rex Romam profectus est,habens incomitatu suo Liemarum, Bremensium Archiepiscopum, penes quem tunc summa consilij erat. resistente sibi Papa Hildebrando cum Romanis, alite CastellumSancti Petri castra posivit: ubi etiam crebris per biennium incursibus Romanorum insestatus, parua
manu multa viriliter peregit. Anno Domini M. Lxxx Ix. Imperator nuptias Coloniae celebrat, quandam Vtionis Marchionis viduam ducens uxorem Post haec obsedit castrum Gliste sed Albertus Marchio eum inde fugauit, ibique occisius est Burchartas, Lassanensis Episcopus, qui lanceam regalem ferebat. Ibi etiam Liemarus, Bremensis Archiepiscopus, captus est
a Comite Ludero, qui postea regnauit, qui dedit pro redemptione sua Advocatia Bremar, α C .marca argenti,&ita restitutus cst Episcopatui suo. Hic hasticam quam Albertus praedeccssior suus caeperat aedificare, de incendio villae parumper maculatam , funditus destruxit, Ma fundamentia hanc, quae hactenus cernitur, construxit. Illis
60쪽
48 HISTORIA temporibus claruit Nascimus, Cantuariensis Archiepiscopus Eclipsis siolis facta est i x Kal Octobris. hora tertia diei,S Draco visius est,& mortalitas magna subsecuta est. Anno Domini M. XC III, XII Adlend. Aprilis, Indictione v I cpacta X v. concurrente λιλὶ Isiumpsit initium Cisteriens e collegium. Anno Domini M. C. instituta est congregati Mon chorum in Hersenuelde. Anno Domini M. CI. Liemarus Archiepiscopus obiit. xv ii Kalend. Iunij.
M RE Archiepisicopus Bremensis, sedit annistribus,postea obiit, anno Domini imillesimo centesimo quarto, in Brem cst sepultus, vir simplex de rectus apud Deum S homines.
CREDE Ricvs Archiepis copiis Bremensis,sedit annis octo Iste obiit anno Domini M. CXX O. Ia Kal. Februarij. Ludorus Dux Saxoniae Castrum Vordae aedificauit ab annis Domini M. MI I. Eodem tempore Elimarus iunior, Comes de Aldenburg, filius Etlinarii Rihen cen, filia Idae de Elstorpe, mouit quaestionem de haerediatate eiusdem Idae contra Principes Stadenses. donem Marchionem inlium eius Henricum, qui eandem hinreditatem quoad vixerunt, quiete possiderunt. Sed Comes Fridericus eum a quaestione summouit. Ista namque
Ida nobilis tamina de Sueuia nata, in villa Eisthorperi, Dens, haereditatem habuit,quae adhuc haereditas Idae dici tur. Haec fuerat filia fratris Imperatoris Henricii ii filia quoque sororis Gonis Papae, qui, Bruno. Haec nupsit Lippoldo,silio Domina: Glisimodis, seperit dam Inctimonialem de Rinthelcia,quam postea claustro absoluit,