Commentatio de Inscriptione Vasculi Locris in Ital. reperti

11쪽

lantur, hoc est, aureis, argenteis et aeneis, unde nomen invenerunt Vascularii hic igitur Sophronis locus vulgo ita

vasis splendebant repositoria. Ita hunc locum latine convertit novissimus editor perperam haud dubie duplici de causa, primum quia vox λά non potest significare repositoria deinde quia verbum μου - semper construitur cum tertio casu, nunquam cum secundo. Homeri Il. N. OO.

Bacchylides apud Athen. II. p. m. F.

Alcaeus apud eundem XIV. p. 627. λε αρμα ει A Wγοις δόμος χαλκω. Lucretius II, 27. Ne domus argent fulget auroque renidet.

Hactenus praeserenda est vetus Dalecampi interpretatio, qui locum Sophronis ita reddit aeneorum et argenteorum UaSO-rum conditoria splendebant. Sed quid tandem sibi Ut insolens illa et peregrina vox ta et quove iure eam vertunt interpretes conditoria vel repositoria Schweighaeuserus, vir doctissimus, rem ita expedire conatur: In Sophronis verbis ex imis

muliebribus vox dis nihil aliud quod equidem video valere potest, nisi quod dictum fuerit pro id est,

receptacula, repositoria, abaei. Sic ἀώακων pro in . VHunc errorem peperit prima vocis Δοκἰ littera, quam si converteris in x, et verbo i ιαρμυρ substitueris δαεγο ε habebis

ί γά/γmae A aeneis vero et argenteis vasis repleta erat domus. Sed redeo ad institutum. Veteres Graecorum litteras easdem paene fuisse, quae sunt Latinorum, Plinius H. N. VII. 38. indicio esse ait Delphicam tabulam antiqui aeris, quae tum extabat in Palatio, dono Principum Minervae dicata in Bibliotheca. Quam observationem ut aliae confirmant Iitterae, ita inprimis ea, quae in Inscriptione vasculi Locrensis ordine tertia est. Haec in antiquioribus Graeciae et Latii monumentis, quae aetatem tulerunt, ut in Pater Maz hiana et Senatusconsulto Bacchanalium eodem prorsus modo exarata conspicitur. Postea Graeci ei substitue-

12쪽

runt figuram paene contrariam . Latini priscam retinuerunt L. Quarta littera, quae infra loco paenultimo iterum comparet, procul dubio usilo est. Forma eius non multum discrepat ab DEtrusco. Vide tantium T. L p. O9. Fatendum quidem est, hanc litteram in aliis Inscriptionibus, velut Sigea, tres lineas transversas habere aequaliter productas, ita ut figura paene reserat tridentem τώλπα πλαγιαν, quocum eam comparant Agathon et Theodectes Phaselites apud Athen. X. p. 434. D. quum contra hoc loco ultima linea caeteris longe sit brevior. Sed in tanta scripturae varietate tantula res vix minimi momenti instar habere potest ' Quintae litterae figura a vulgari scribendi more omnium maxime discedit. Ex aliis tamen inscriptionibus patet, hanc formam olim habuisse litteram Δ. Ait quidem Montiauconius Palaeogr. G.III p. 222. Delta quadrangulum nusquam reperiri nisi in Codice Biblioth. Bonon qui scriptus esse dicitur saeculo VII. Sed occurrit illud iam, monente Ardito, in voce ΚΛΕΟΔOEA, quae inscripta est vascul Florentino apud Viscontium Mus PiO-Clementi T. II. p. Io6. t. 3. '' Caeterum huius litterae non eadem est ubique significatio, quum eodem modo alibi designetur eo , quod in magna versatur varietate. Nunc enim ad trianguli formam accedit, nunc quadra tum est saepe ita conformatur, ut quae in Inscriptione Locrensi sextum locum obtinet figura Sed de his duabus

ditor ipse de hac littera ita scribit p. 6. a partare con verit , quelle, hos venono inciso ne tanti monumenti Gree o Latini nora prodotii mosti in I asto transversali pari a se in Iunctema al eontrario dedariosum, a Malo ha I asta inferiore orta per modo, este pi tosto ingura lina , che altra cosa, e in eo eguena Puo uom accrescimento proe raro assa Greca Paleograta. - oti dissimulandum est, in pictura nostra aliquid dia minia deprehendi inter ductus litterarum quarta et octavae, quae ea dem esse dicuntur. Octava proprius accedit ad e, quam tortia. quod tamen in pictiva Italica, ut suspicer, artificem ab exemplo, quod servatur in Bibliothera

' Adde Hamiltoni Engrauius T. IV. t. a. ubi in nomine MMIΔα

eudem littera odcm modo exarata est. Maminius ad ab Heracl. p. 39. inquit, ita est, ut ad D accedat. Ita etiam in Sunatusconsulto Bacchanalium scribitur . e. NDSTER pro

13쪽

Iitteris, quinta et sexta, quarum illam prora, hanc pro probabiliter accipit interpres, insta iterum dicendi copia dabitur. Quod attinet ad septimam litteram, nemo eorum, quibus Vasculum videre contigit, teste Ardito, dubitavit, quin si N. La settima, inquit, Duramente unam delia forma la piis consueta Tamen Zarillus, ut mox videbimus, in alia omnia discessit, eandem ei potestatem tribuens, quam primae. Ultima littera mam de octava diximus ad quartam sine controversia est Sigma. . Nempe serius in consuetudinem Graecorum venit illa huius litterae figura, quae ab Euripide in Theseo apud Athen. X. p. 4 4. C. vocatur ει τροχωτα ς λιγ- μως, cincinno similis contorto ab Agathone ibidem compa

Quibus verbis utrum van C significetur, disputant viri doctu Casaubonus ita: non assentior viris magni nominis et eruditionis, qui describi putarunt figuram του sigma, C Larino

similem de qua Martialis, XIV ep. 87.

Adspice lunata seriptum testudine sigma. Ego non video, qui recte appelletur ratis figura cincinnus comtortus nam aliud longe est sive hemicyclus, aliud Et quod in eandem sententiam dicit mox Agatho de similitudine litterae huius cum a re S thico, non illi figurae quadrat, verum isti , quod pluribus alibi ostendimus.' Casau hono accedit Spanhemius de Praest et usu Numism. Dis II. p. q. contendens, Sigma graecum formatum ut C latinum diu post Agathonis aetatem usurpari coeptum esse, quum raro ante Domitiani tempora in Numis compareat. Aliter de hac restatuisse videtur Schaeserus Melet Crit. p. s. ubi agit de loco Xenophontis Anab V, II. I 3. qui locus in libris scriptis,

quos comparavit Zeunius, ita legitur: E:rει- πάντα παρεσκεοῦ πια,

ῆν - παραιτοις. το γωριον - quam lectionem μονοε io chin ipso contextu posuit Ze unius, vertens uniformis. Alii editores nescio unde arripuerunt μει, quam interpolationem ortam esse putat

Quod ita formatum oeciuxit in aliis Inscriptionibus, ut Amyclaea et ointeliana, item in Patre Marochiana p. 55 - 154. Non dubium videtur. quin hae sit antiquissima huius uexae se a. Vide Aheri Doctr. iura, Veti om. I. P. 18O.

14쪽

Schaeserus e librarii cuiusdam nota tachygraphica, C Uia exa

rantis pro, Oia . Nam ita Xenophontem scripsisse sibi persuadet vir doctissimus, intelligens aciem sic ordinatam, ut litterae C imaginem referret. Acies haud dubie ad hunc modum instructa fuit. Sed demonstrandum erat, Sima iam Xenophontis aetate formam habuisse semicirculatam. Quod etsi a verisimilitudine non abhorret, tamen, si librarius nota ista usus esset, hinc non efficeretur, Xenophontem scripsisse γμωιδα Nam, quemadmodum pro Sole vel Apolline librarii pingere solebant notam illam achygraphicam, quam pulcherrime nuper explanavit Bastius apud Schaelarum Epimetr. III ad Aristophanis lutum p. XLI. ita etiam fieri potuit, ut pro Luna Onerent litteram C, praesertim quum iam Aeschrio Jambographus Lunam appellaverit puishrum coeli Suma. Locum Aeschrionis servavit Zelges Commentario inedito versibus politicis scripto in Hermogenem, unde particulam descripsit Rhunkenius Not in Longinum p. 244. d. Oxon de metapho ris ineptis:

Quae sive vera sive falsa sit coniectura, illud in dubium

' Versibus Meto in Codice, qui ei atur in Bibliotheca .eidemst, vitii,so egita σίγανα undo Rubiaenius orniavit σιγ- , iidens : Si enim Aesciuion novam tit iam vorabat a sigiar sigmatia rneci C. Ex quo I. - misellitur, quod Isaacus ossius ot a Spanhomius statuebant, inno

aignaritia figurain acrius in Graucorum coruuutudinci venisse. atri Aoschrion, si vo ainius sit sive Mitylenaeus, certe et tus scriptor est.

Vide Ioiasium do Script uisti liii. v. u. p. 24. Non igitin dubitavit HubnLentiis aionaria scriboim pro alma, sicut Hemsicilii sitis ad .uci nui T. I. . o. non lisendit in lectione vulgata fragmenti Platonici apud Lia,tatbiuin ad . . p. 8is ἀώας καλους - Εο - τῶν σιγματα Ευρι ἰδου. De quo loco ido Porsonum ad Eurip. Med. 476. et Nao disputat Achaeserus Melut Crit. P. 95. et ad Gregor. Corinth. p. 'i, ubi

tamen monet, Leonem Imperatorem Tacite. Ol. 89a. S. I 84. iam seripsisse του σίγματος. Ita locutus Petra Chrysologii cum alibi, tuin rem. XCIII. Phtir Elis est clarus , Primus in sigmate. ' Ossiua illa Art. Graitim. I. e. o. - Graeci recentiores ita vocabant orchestram. Photius:

15쪽

nemo vocaverit, Xenophontem scripsisse μήνοειδῆ, ,- -

παραταξιι 1 - χωρ'is, lunata enim erat acies propter loci situm. Propertius IV. 6, 3. Tandem acies geminos Nereus lunarat in arcus. Sed hanc emendationem, ut nunc video, dudum praecepit Butimannus, eamque de admonitione viri acutissimi recte in contextum intulit Schneideris.

Jam ad inscriptionem Vasculi Locrensis redeamus. Vides, ruditissime Tychseni, nihil de ulla littera protulisse editorem Italum, quod a prisco scribendi more discederet,

neque temere compositam essse vocem, quae hinc sponte sua

nascitur, AAEΔONΕΣ. Quod quid sit quum neque ipse statim intelligeret auctor, et alii se intelligere negarent, ut fieri solet, ad coniecturas confugerunt, et vocem illam emendare conati sunt Circumspicienti igitur Ardito, quae tandem inscriptionis litterae aliam significationem admitterent, obtulerunt se quinta et sexta quarum illa accipi potest, ut supra diximus, pro O, ' haec pro . Quid vero inde lucramura Nempe lectionem, priore illa longe deteriorem, neque ullo modo probabilem: ΛΑΛΕ ΔNEΣ, vel, quod ille malebat, PNα, id est, is pulcher Orneu Ορ-ς, quo nomine appellatus fuit unus ex Erechte filiis, Aeolice vel Dorices scribi potuit

χροες, quemadmoOum V. c. Ἀχίμ pro Ἀχιλλ e. Sed eiusmodi nomina Vocativos non in es termihant, sed in e longam etiam apud Latinos. Priscian. p. 723. Putach. Recte igitur haec emendatio reiicitur ab auctore ipso, cuius reliqua disputatio in eo unice versatur, ut demonstret, retinendam esse priorem illam lectionem, ΚΑΛΕΔONEΣ, neque audiendum Virum doctum,

qui septimam litteram . nulli, ut vidimus, ambiguitati obnoxiam, convertere mallet in ta Hoc illud est, ut postea apparuit, arilli commentum, de quo, ut de Ardiri interpretatione, audiamus illoisonium, in Millini Horreo Enc clop. Tom. II. a. VII. p. 473. disputantem: si M. Mehel Ardito, ancien membre de Aeasmis Hereulanum, a donne tine Dissertatio fur ette Inscription

Vide Protegomena ad Meiliae et obiac Duuiar. Veter Discript novam Collaei p. IIII, ossius do Art. Gramm. e. 3Ο. Sunt et aliae Graecorum litterae, Quas alia longe figura scripis invenias in vetti lapp. et Ebb. Sane in iis, Θ, Ο Φ, iri rotunda habent quadrataim Monuaucon. II, 3. p. II 8. Villoisonius An LGr. I P. 168. I.

16쪽

ΛΕΔΟΚΕΣ, quo trotive sis ne vase Drusque ' qui appartient a ro de Naples, et represente ne ovetis de cithare Ces lettres ΚΑΛΕΔΟΚΕΣ, qu'on voltis traverso di una citaristria cheis era depinta, M. Ardit Iesesi ΚΑΛΗ ΔΟNH,

et les explique Leilalair Mnncte personnifie poneno placere personificat'. M. arilla, eonfrere de M. Ardito, refutason interpretation, nova, a laciis de a re pression des Dissertation italis e fur ne Maille AHTANnN. publie potires premitire Dis en m. II sit καλη kκ e, qu Atraduit, eo ne si fetoit unooMait, pulchra videaris. D

dire, pulchra videris, et non pas pulchra videaris. II est

inutile de prouuer ne verite eonnue de out e monde, quecte les anciens Grees, is temost a place non-seulement

sindique lais ante remisque de asor, p. 6, 9 de sonCommentarius ad marmor Sandvicenis, Cantabrigiae, I 743 in m. Marius Victorinus, ancien grammatrie latis, dit expressement, L. I, capite de orthographia, ora des

Grammaticae latinae autores antiqui, anOviae, Iω , in. in .

Significaveram prius quam Graecis inter vocales repertae sunt Histi, vicem earum tam apud illos quam apud nos, explesse et , O etiam scribi solitam pro syllaba Υ, E autem pro et tota.

Hactenus illoisonius. Sed haec futilitatis plena sunt levitatisque summae. Nam arilli lectio prorsus abhorret a consuetudine graeci sermonis. Villoisonii emendatio est illa quidem graeca, sed tamen inepta. Nemo enim gratum se facturum speraverit puellae, si dicat, sibi eam pulchram videri, vel si optet, ut pulchra videatur. His igitur commentis nullo' Negat . eontrario Ardit hane vocem in in Vas Io Memmi, aed ex coniecturam illatam eam esse ait p. si Non ignoro, este ad unisomo deIComun nostro parma di lenervi Daneamente ΚΑΛΕΔΟΚΕΣ tanto si umo ne eta Seneca uaava Peam di dire, si in un prato medesimo questi rori una terre, e queo una laceriola in ale in i molio volontiari prositio de Iuuti avrut e nulla apeudo, erect almen emprora imparare datvlii eos qui de o onsessa mal mi grado, cho la orta innis deli oectu mi non sappia ancor avria arvi quella parola, ne u rui tardo ingesno

17쪽

modo convellitur alterius lectionis auctoritas, quam tuetur Arditus, sed mira quadam ratione interpretatur Honestae H luptatis imaginem. Qio quibus argumenti essicere conatus sit, videamus. Graeci, inquit, ut erant homines m*anaar ωm, omnes animi affectus oculis subiicere et specie humana induere

solebant, in his etiam Voluptatem. Quae quum duplicis sit

generis, partim honesta partim inhonesta sequitur, duplici etiam modo imaginem eius fuisse inciam id quod re vera factum esse satis demonstrat fabula illa Prodici de Hercule, in bivio, quum primum pubesceret, constituto, cui occurrebant, ut est apud Xenophontem, duae feminae, Ἀρ- et κακια, interprete Cicerone de me. I. 32. Virtus et Holuptas. Hanc Κααιαν quum MaXimus etiam Tyrius et Philo appellent 'Md. quidni oppositam ei honestam Holuptatem alii appellare potuerint λ. Q Haec, inquit, illa vox est, quae legitur in Vasculo Locrensi. Nam ΚΑΛΕΔONEΣ, priscis litteris exaratum, idem valet quod καλώι, iit, omisso nomine et figura, quae hic exhibetur, est Honestae Holuptatis imago.' uic disputationi cum alia multa obstant, tum inprimis mira illa vocis compositio et peculiaris adiectivi καλ- significario, quod, ubi ad feminam refertur, ut hoc loco ad Holuptatem, non nisi de pulchritudine corporisque dotibus dici solet quae Hermanni est observatio ad Euripidis Hec. II 9 probata etiam Porson p. 9 I.

ααλ. H non est honesta Voluptas, sed pulchra, qualem verbis pingere solebat Cleanthes, teste Cicerone de in II. i. hJubebat eos, qui audiebant, secum ipsos cogitare pictam in tabula Voluptatem, pulcherrimmo vestitu et ornatu regali, in solio sedentem praesto esse Virtutes, ut ancillulas, quae nihil aliud agerent, nullum suum ossicium ducerent, nisi ut Voluptati ministrarent, et eam tantum ad aurem admonerent, si

modo id pictura intelligi posset, ut caveret, ne quid faceret imprudens, quod offenderet animos hominum, aut quidquam e quo oriretur aliquis dolor nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus aliud negotii nihil habemus.' iusmodi tabulam fingebat Mnasalcas p. lV. Anal Brunck. T. I p. 93.

18쪽

Θuuἰ αχει μεγαλ αλλ - , - --.Qtio epigramma rotius T. III. p. 366. ita vertit: Ecce Voluptatem eonfra moestissima Virtus me sedeo, misere dilacerata comas: Corde dolens toto, quod tam dementi euneti Gaudia mortales antetulere mihi. Ex quo consequitur 'Hλ- non respondere isti, quam Prodicus vocavit, 'A Mν, sed, quod minime sperabat interpres, τ κακία quae quidvis potius spondet Herculi adolescenti, quam gratuitam illam voluptatem, quae capitur partim ex operum adspectabilium contemplatione, partim ei seos artisque Musicae dulcedine, τὸ δ α - τι - ψιωι A, ut vocat Socrates apud Platonem in Hippia aiore quaerens etiam, an illa et

quatenus dici possit -- - - ην Sed haec Socratis disputatio

nos ultro ducit ad aliam Inscriptionis interpretationem, quam proposuimus in Analectis Criticis ad Anthol Graec. p. 8. Nam gratuita illa, quam diximus, voluptas, M. - ut ibidem vocat Plato, proprio quodam verbo a Graecis vocatur 43-- - - , ut insea demonstrabimus Hinc ortae sunt fabul

sae illae Κν -- cui voci tanta intercedit cum inscriptione vasislsimilitudo, ut, si doceri possit, Dores pronuntiasse καλῶν pro η, is, neminem repertum iri arbitremur, qui neger, utraminque vocem pro eadem esse habendam. Sed hanc di meustatem, quam nobis ipsi creavimus, tollit probabiliter Hesychius, cuius inter glossas inveniuntur hae sormae Εἰκ- λεώ - Μώγ. Ευ κα- λε - -- ιυ--α ubi Alberi. scribe Etaam Dor pro Ευκυ 'Lσκαλον -- Hinc Ευ--ε ρα. ρουχαστρια Hesiod. Opp.464.

Credibile igitur est, Dores pronuntiasse V. c. A m pro εα σου, in δαώσαra pro δελ-ατι apud Theocrit. IX. 33. et Καλώινι vel

19쪽

R in pro Κ ληδόνες. Nam de hae dialecto universe valet, quod scribit Hemius ad Pind. Nem. I. 83. locum habere dorismum in

Verbis in κω ut σπα ει, r sum, non in εκ ut κχιτ . scribitur, non κρaraba Egit de hac re nuper accurate, ut solet, Hermannus

Obsere de dialecto Pindari p. XV. Quae quum ita sint, non temere hoc posuisse nobis videmur inscriptionem Vasculi Locrensis referendam esse ad istas, Miatit. Sed de huius vocabuli vi et origine quaedam hic repetenda sunt ex Analectis: Satis constat, ythologiam Graecorum tempore poetarum imprimis lyricorum magnas subiisse mutationes, eamque rem vim etiam habuisse ad artes elegantiores. Huiusmodi exemplum plane luculentum suppeditant istae R. At M. Eae acceptae reserendae sunt sublimi ac foecundo ingenio Pindari, qui novum hoc Sirenum genus invenerat, omnibusque canendi copiis instruxerat in Paeane quodam deperdito, cuius agmentum extat apud Pausaniam hoc. V. p. 8IO. τα - τω αλλα οὐκ ἔπειλ ἰλίγα, η 'Hφα τι τον ναον τέχνην - , M M χμασ, α - σιν μίκείνω τ' risPχεαναα δ ἐξ Vira ad πιδον Κηληδονες. Male vulgo legiturαηλω m. aut κλει-: ut est apud Galenum T. III. p. is Basil. Addit Pausanias: ἀνοι - δ. - - σιν, Mad ν, - παρ' 'ome Die Ἀπώησεν. Qua in re consentientem

habet Eustathium, etsi iam dubitantem, utrum nomen κηληδ- merum sit epitheton Sirenum, an Pindarus designare voluerit ἄλλα τινα ει δικα λ ο ια. Od. M. p. 7O9. Or Π-Ase

prorsus in oblivione iacuisse aetate Eustathii. Sed omnino verum est, quod idem scribit ad Od Λ 333.

20쪽

Eiusdem formae verba sunt ἀλγηδών - δων et, quod inprimis huc pertinet, Siredon pro Sirene apud Ausonium Εidyll. XI 2O.

Tres in Trinacria Siredones omnia trina. o loco alii legunt Sirenes, alii Sirenides, ut ossius, intelligens scopulos, quos incoluisse Sirenes feruntur. Sed recte Scaliger ex uno veteri Codice restituit Siredones, quamvis perperam scribens, ns . dici quasi Tn 'nat. Auson. Lecr. I. c. I 6 p. 48. Hanc lectionem prorsus confirmat Scholiastes Venetus B ad Homer Il na 33 παρξυωως ο υ κατ' G, ας Ex his veterum scriptorum locis patet, Celedonas inis dari proximam habere cognationem cum Sirenibus Homeri. Unde colligi potest, ' exhibitas eas fuisse in templo Apollinis, Vel certe descriptas a Pindaro ad similitudinem eius figurae, quam conspicimus depictam in Vasculo Locrensi. Sed has rationes paullulum conturbat Philostratus it Apollon. I. c.

I l. p. 247. qui de hac re ita scribit L . 'Aωιλλώ,

-- νεω - μιγαλ- - -υμ in ἰνο δὲ αὐτων καὶ χρυσαο γγας ἀνάψαι λήγεταμ si His τινα πε με. σαι 'θπει Θω. Ubi manifesto respicit Philostratus illas Pindari Cele- donas. Sed quid est, quod ab aliis discedens Sophista eas dicat dyngas, quae sunt aviculae, in re magica sedem habentes ΘNostra quidem sententia propterea hoc fecit, quod Graeci, quidquid pelliciendi vel demulcendi vim habet, ut Celedones istae Pindaricae translate vocant Aγγοι. Qua de re vide interpretes ad Xenophontis Memor. III. c. II. IT. Enimvero Olearius in alia omnia abit, statuens, Κηλώονας, suspensas in templo Dei

tangit hie Athenaeus. Interprete quidem promanciare non verentur, quas vocavit Homerus Sirenas, dictas Miso Pindaro Κηληδέναι Athenaeus tamen hoc non dicit, nisi placeat eadem esse, quae ditantur simina e cere quod ineptum nimis et ισυλλογιστον inue Athenaci verba non aliter accepit Eustasti .

' Vide ossi Episti Mythol. . n. p. 39. Iin etiam seribit soliis Empiritas VI. r. p. 36o. 4-τως ψ καὶ

χοντα, λογον - De quo Ioeo agit Hermannus ad Aristoti Art. Poet.

p. 4 , adde nemo uiquam dixit, λουον -- πέχειν, pro χειν.