장음표시 사용
1쪽
a partis the' undations of Westem Civiligation Preservation Project
NATIONAL ENDO ENT FORI HUMANITIES
Reproductions may noti made without permission stom
2쪽
States Cod concem memining of photocopies orither reproductions of copyrighted materiai. . .
Columbi Universit Librao reserves me right to refuse toaccepi as Torde is, in iis judgement futtiliment of the or rwould involve violationi me copyriot law.
3쪽
4쪽
COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT
Origina Materia a Filmex Existing Bibliographic Record
5쪽
7쪽
quo anto nonnullos annos vir doctissimus, qui Aeschylum edidit, protissus est, principutragicorum Grascorum tabulas nihil ultra roquiroro, quod pertineret ad artem criticam, o suo sibi argum sento consulatus os permultis libris ibollisu conscriptis, et illud neminem fugit harum rerum poritum, ut haec antiquitatis Graecae moimmonia pristino roddita sint nitori si iningritati tantum abosso, ut temporum iniuria miser Oxston odata. Asschyli quidem fabula et recentioribus stantiqui tomporibus virorum studiis doctorum materiam praebuerunt, tantaque est multitudo eorum, qui posta huius tragoediis mendandis et Explicandis operam navarunt, ut Milo satisfactum ossavidori possit ossicio, quo adversus gravissimi Graecorum poeta tragoedia obstringimur, at noscio an invoniantur loci, nec oro arroganter hoc dictum sexistimari velim, quibus, cum illi erravisso videantur, aliam ot mam quid in sontentiam proferro liceat. In hoc enim poeta ovenit, ut sorum, qui ad inter- prolationem eius accessorunt et mendationem, nemo sero sit, qui non attulori aliquid boni, nomo vo doctissimus, quin intordum versatus sit in orroro. Non mirum Nam cum omnino sit dissiciis taloni poetam qualem Aeschylum novimus cum aliqua probabilitatis pocio emondaro illi quo propriam in dicendo gravitatem, sublimitatem, magnificentiam σεμv et let vel μεταλοπρλεια vulgo appellabant Grasci donuo instauraro atquo ipsum textum eschyleum rostituero ingravescent per Varias tot saeculorum vicissitudines corruptela magis magisquo depravatum et multiplici vitiorum onore inquinatum, tum eam quam dixi emendandi Aeschyli dissicultatem haud modioeritor augeri consent neum os incorta ac dubia librorum mss. oliquaeque supelloctilis eritica condicione. Do codicibus hoc loco satis abso rosere omnium praestantissimum osse, quem dicunt, Modicoum Dindoini nim opera luculontissimo demonstratum est, quamquam copiose argutequo in contrariam partem disputavit Holmsoethius, o hoo codico derivatos osso, quotquot ad hunc inno- tuorunt diem ideoquo sanas critica landamentum osso debero. In asserenda igitur librorum scriptura hanc mihi imposui egom, ut Modicet, qui vulgo significatur littoram, Iectionsm notarom. Cuius scripturam conservandam ess apparot ubicunque aliqua eius tolerabilem in modum intorpretandae
Clytaemnestra magno se affectam gaudio osse dici do coniugis reditu, qui ab arcis custodo numtiatur per tot nim annos fidelitatem orga maritum a se nunquam osso violatam, id quod Oxprimitvorbis nequo novi dolectationem alterius viri noquo famam malitiosam, non magis quam χαλκοθβαρας. ormultas invonios conloctura in Wochloinii do eschylo libello, qui germanico scriptus os enumeratas a minimo pro 'Dλκob αἴας aliud quid ponendum esse apparebit, cum hic locus optimo modo possit oxplicari. quid om is voreor, ne omnes mihi non statim Recedant, tamen asseram, quae, o quis iusto citius assontiatur, impediant. Omitto scholiastas interprotationsm: σπερ obcoιδατα βαφας του otδa poo l), υτ et υδὲ ἶδovη fitcpou kvδρος Cum praepropero Hormannus χαλκω αpας do caedo mariti dicta osso velit, omnos alii consentiunt in auim fuiss poetae significaro rem, quao fieri non possit. Id quidem postulandum est, ut ad exempla revocetur, qua talem usum orborum o sontontiam comprobent. Nequs oro cogitandum os de vera oris tinctura, sque Aoschylus α&vαetou, quod dicunt, his verbis exprimors intendebat, quodsi voluisset non satis dilucidum est, cursorio non dixerit 'tθο βαεας vel quid eiusdom genoris, nam haec etiam cs est, quae fieri nequiti
8쪽
so si χαλκo voco utitur, hoc vocabulum non in causa positum ess certum est. A primum quidam conseramus scriptorum locos quosdam, ubi do metallis tingondis sermo est Plutarchus do do et uorae. cap. XL p. 433 A porscrutatur, unde exsistat divinatio et fieri posso dicit, ut porsricando
ληιuotv nihil aliud indo fficitur, quam ut scriptores notionem πεπupio: .avo apponere potuerant, non des verant. Quicunquo talia verba Iegobat, haud difficiis scriptoris montom assequi potuit. ornimium autem interest intor ferri ot aeris tincturam. Constans quidem opinio est apud antiquos ac prius in- Ventum et in usu fuiss quam serrum et priscos mortales artem cognovisse aeris durandi, ut acutissimum paritor maximeque idoneum oro ad instrumenta rustica st olli sines. ἔρI. 149 tot δ' huχαλκῖα τευχεα . .'. ostea amissa nescio quo casu arto durandi aes et acuondi serrum duratum eos adhibuisso. Do hac ro accuratissimo agitur in libro Blumnor, Technologio und Orminologia de GoWorbo und uonsto si Griecho und Romer Ιv, p. 333-37 . Isto error removendus est, et Veteres inscios, ut res o haboret, idom quod de tinctura ore constaret otiam ad oris tincturam transtulisse verisimilo esso vidotur Forrum enim aqua obrutum duratur, sed ac vel id metallum, quod constat ex aer Et cadmia vel acro, stanno aliisquo admixtis nidio modo durari potest intemera n manet. Quodsi in hoo vorsu αεα adhibotur non αἴ , nullius momonti est; nam poeta id dictum esse vult do torum ac saepius oro tingendo. Si octo exposita sunt, quae diXimus, non est, cur alii editoros conisecturas faciant inoptissimas, alii sentcntiam his verbis attribuant, qua non accommodata est. Saepissimo Aeschylus similibus utitur non ita, ut sensibus ot culis paeno subiiciat, sed ut cogitation sibi fingat lector, quas specios in poeta mento vorsata sit. Pulcherrima igitur his, squibus agitur, versibus, comparatio contin tur: Ut os non sicut serrum inmittitur in aquam, quod nullo effectu stridoo ius oris tinctura a non cognosco, vel utinos aqua obrutum nullo modo attingitur,
sed am omnino respuit, ita sos animi impotus ot cupiditatos smpar rostsxisso ot voluptatomox altor viro rospuisso gloriatur multor impudica. Expressit autom poeta mores hominum improborum, qui quibus vitiis laborant, iis maxime o immuno iactare solent. Quibus in univorsum Oxpositis locos alios quosdam, qui mihi diligontissimo logonti asschyli tragoedias occurrerunt, subtilitor persoquar primoquo duas intorpolationes foedissimas ostendam , ut quousque etiam in codico optimo ot antiquissimo labes progressa sit, intellegatur.
- Sod agito Forsao assidentes hisco antiquis aedibus naviter odi prudenter curemus, urgetonim necessitas, quid igitur rorum gerat orxes rex Darei filius, patrium genus nostrum, tot in Eon-ioctus vicerit an cuspidata hastae vis superior discesserit. et πατρωνυμtovolvo ' ilicetεγο Hermannus xplicat genus a erae ductum unde no nomen habemus ideoquo nobis cognatum , scholiastam secutus interprotantem Oti καet παtfρα GuIIευθὶς ' p.tvetobet laeti ὁ εκ προγιυω t λατεννὶς Sed praecedente Δαρειογεγης ad hanc solam Xerxis appollationcm Tett=ωVblxto spectar posse manifestum est. Qua de causa seribit,eilius τέλος 1.3.ετεγυv, alii prao- serunt θλος v. Linho Iahrb. stir hil. 1863 p. 87 oloetis verbis et πατριου ,ixto, Illud quidom dubitari non potest, quin isto versus nihil nisi Xerxis cognomen Δαρειοτευ c explicare velit. Multa tum cxsistunt difficultates. Ac primum totius vorsiculi scriptura reprehendenda esse videtur, quod Aeschylus articulum, etiam ubi orta vel persona vel ros designatur, omittor solet quas oxempla exscribi hoc
loe Opus non est, sed sufficiet commemorare verborum, qua articulo plerumqu carent. tiRm Ilvo Esse.
Articulus praepositivus ubiquo soro vim habo demonstrativam, ut hi vertendum sit hoc gonus nostrum a patro nomon ducens ot et Nam nimium illud acumen ingonii, artificia, quibus nihil ad intorprotandum arduum est, procul habenda sunt a post Attico non Alexandrino, qui spectatoribus non lectoribus scripsit. Itaque etiam neminem futurum osso spero, qui quod Hermannus do hoc versu iudicavit, comprobet. Quamquam orisimilo osso non puto Aeschylum et πατρωvbis to Ilvo scripsisse, cum modo praΘ- cesserit Δαρειοτενης, amo ut post tam obili amplificaro voluisset appendicula Vocem Δαρειοτεvηet, non no multo melius potuit et aptius talo quid addoro ad versum . ubi Xerxes eadem appollations notatur, praesertim in uno eode3nque chori cantico Atqui o loco libri tradunt Δαρειο olac, quas verba interpolata esso inter omnes convenit. raeterquam quod Versus caret apta sentonsa, adloclivi πατ=ωVulito unicum apud tragicos xemplum os a grammaticisquo inseriorum adhibotur temporum. Rom ita so habere mihi porsuasi Grammatici loquondi circuitum poetarum reducor solent ad ora
9쪽
nomina geographica ut iniere. 817, ubi Grasci dicuntur Δωρὶ λ γIχη, do militibus Grascorum hastatis,
λέηε laeti totoueto ἀγα o IIερσα ευικησα τους 'Aθηvαtouc η o 'Aθηυαto tot, Uiροας scholiasta autem, qui hunc Olocutionis circuitum Oxplicaro vellet, supra τοξο ρυμα scripsit c coit .izεγOV. genus nostrum, i. . Persicum vel genus eorum, qui loquimur, cum chorus constet, sonibus Persarum. Idem grammaticus ΔαρEtoIεvs intorpretaturus scripsit sub hoc vocabulum: et πατρω-μtou, hae, ut Opinor, rationu
ἔτα πατρω volitae Infelici casu accidit, ut grammatici orba puncto omisso cohaeror vidorontur istudquo versus monstrum parerent. Quod scholiasta et πατρωv6ixto interpretatur, nullius momenti si, cum has ut multa alia a receritiore grammatico scripturam interpolatam explicant prosecta sint.
Similiter Sept. v. 125 numerus pluralis δορυσ6ot σαγαις explanatur, ubi in ulla dubitation scribendum si opuod ρ αIΦ.JForsitan quia oblocerit, mirum esse, quod hoc glossema non appositum sit ad . , quo loco ΔαρεtoIεv c explicatur Δαρειο ob c. t interpolatio versus 6 et haec, de qua agitur, usqui recedunt ad tempora Alexandrinorum, quos scholiis tironum institutioni sabulas illustrasso scimus. Et cum is, qui scholia in margins codicis M. scripsit, iusta causa in vorsura, quippo qui nihil difficultatis haborsi, non offenderet, haec verba vetustissimi grammatici iam in unum consus invenit ob oamquo rem interpretatus est date ergo versus radicitus delendus est.
-Primum omnium deorum his procibus veneror ellurem primam vatem, deindo homin, quas socundo loci matris oraculum hoc tenuisso ortur. Tortiam auto vicem obtinuit, illa quidem Volenis, haud vi a quoquam coacta alia Titanis, Terrae filia, hoebo, quas munus natalo hos dodit hoc Phoobo nomon habo donominativum. Quo magis Brauum sonsus pateat, O Rdnotaris volim. Quintus a natali dis incor o sostus fuit, quo insanismaostar circa secum o Laribus solomni ritu dedicare consusvorunt Graeci quod sestum vocabatur 'LFtδρ6μt a sacro circa Deum curau. Idem dies insantem ornavit amicorum donis, quas dicebantur Moat Iavid λtot. Decimo di nomendabatur, ab avo plerumquo mutuatum, quod constat ex Aristoph. Nub. 65, ad quem locum videas tamen panhemium exemplis probant m nonnumquam o patris nomon adhaesisse filio. Etiam in his vorsibus complura sunt, quas, si quis singula Oxaminoi, vituperanda esse intelleget o partim eiusmodi mo, quas supra de intorpolation in orsis facta, xposui. Id quidem Dindota concodendum ost, Aeschylum multum sitimo in paronomasiis observandis, ad quod Xempla iam attuli, o e ot*oc nomen a Φοιβη orivatum vollo, sod otiam latendum Est poetam nusquam paronomasiam, Vel quod idom sors est poriphrasin, apposito nomino proprio xplicuisse. quidem nullum inveni xemplum, sod ubicunquo id actum est, additamenta grammaticorum erant meis. potius do industria orbis suis obscuritatom quandam obducor solet. Quod si quia dubiist, documento sit Pers. v. 760 o sq. 761 Dareus do orsarum rogni initio rogibusque loquens dicit: Mηῖος γαρ ' ὁ πρῶτος 'hIε- ν στρατ . ἄλλος δ' κεtuo παι τοδ' ἔρIov vuoεv. Post haec Siebellis p. 131 sqq. collocandum censuit versum, qui in libris post V. 76 legitur: Fpfvες Iis αὐτο ειμι otακomp6pou non modo, quod hic versus origino nominia Artaphernia Oxplicaro videretur, sed otiam quod scholiasta sum ad illud nomon rottulit. Nam ad orba ἄλλος δ' εκε vo παις v. 767 haso in M. adscripta sunt scholia: ὁ 'Αρταφέρvης ἐξ ἐτυμολοτιας ει ὁ 'Apταφεργης,3 ετυμολοIει ὁ ἀρτια ἔχω φρέυας Meum ess non puto accuratius persequi, quem regem Verbis Μηδος Ια ' ὁ πρ istoc o quem ἄλλο δ' ἐκεtuo και τα ' poeta significaturus fuerit, id quod ambigitur, sed nulla re pociosius domonstratur, quod supra dixi, oschylum libentissimo nomina propria et iis ipsis locis, quibus maximo apponoro debuit, abstruso notare. Quod equidem non Aeschyli
Proprium dixerim, o natura consontanoum. Quamquam porro non is sum, qui a Poeta omni exquisitissimo ot politissimo dicta osso affirmavorim, tamon istas nugas grandiloquo tragico maximis indignas esse, quia sibi non porsuadoat Quid os enim Moli παρυ,,uixo, Eo minus mihi venit indubitationem, qui hi, do quibus agitur, orsus glossomato laedati sint et poeta usqu ad vitium obscurus, ut ait Quintilianus, hoc loco paronomasiam, quippo quas nihil habeat difficultatis, non
explicuerit. Qua ration hic locus sit insuscatus uno ostendam, sed latius paulo beamus necessis est. Παρ ovulis os donominativus, ab alio vocabulo denominationem habens. Dicuntur Bris παγέ,-- μα quaecunqu ab aliis derivata sunt, quas ot παρατυιτα atquo adeo ipsa etiam propria nomina, qua unque derivata sunt ab alio quopiam nomino, quod os appollativum, ut cum dicitur ΠλατωγBM παράγγυμo a πλατυς et Θρασω a θρασυ itidomquo alia quam plurima παγῶνυμος idem significat, quod παρωνυμιος et a po permutantur. Παρωυui1tα, denominativo saeta appellatio, quila Romano est, qua Hiis παροvOμαItα. tiam hoc loco παριδυυμο substantivum eodemque quo παρονομασι sensu Rdhibitum ess Videtur. Scholiasta votorrimus ut paronomasiam verborum olphi, δtδωσι δ' ' avfθλαν
dilat explanaret, et oipis suprascripsit Φοtβη, o ut locum post Φο βη vacuum exploret, statim addidit Partem versus genuini alti,ut δ' ' κ. t. Dotado ad orba ἱδωσι δ' ' Sucθλto, ui explicanda
10쪽
stoa oim ad Mundam vorsus principalis partem pertiner apparebat et Oiἶφ, prima versus pars, eum glossomato coniungebatur riplici itaque adnotatione grammatici cuiusdam hi duo vorsus d ,- pravati sunt Etiam Oster tempor scholia vetera in unum saepis Confusa ess domonstravit Wockl.
in libro, quem supra commemoravi Vober diu Scholien ad Pers. V. 296 et 864J loota orgo scripsit:
genus Obs servatum Ss demonstrarΘm.
Sod rodoamus, undo dissortatio digressa st. Duo sunt in Aeschyli M. vitiorum onora. altorum Ioviorum lenique manu corrigendorum, qualia apud omnes scriptoros occurrunt, liseram graviorum altius tu insidentium quas et ipsa nonnumquam probabiliter sanari possunt. Ad primum gonus quae pertinΘnt quamquam multa iamdudum a viris doctis mctndata unt, non pauca restant, quae littera una aut altera addita vel detracta vel mutata in integrum restitui possunt, ut Pers. v. 245
Grave parentibus ad bellum prosectorum euras memoras. Quo cum loco participium praeteriti desiderotur alii aliani protulerunt coniecturam It)θ19et- Moinocho βεβωτω, eil. lovetto Wochisin. μολ6veto, HeimsoothJ. Cuius orbi μολεtu significatio os ventro, iro diciturquo non solum d robus. qua eXspectata Via non exspectata accidunt sed otiam do hominibus, cum alii suturi significationem aboat ibo ot aspo cui aliorum futuris verborum coniungatur, nequaquam autΘm PraΘteriti loco inveniatur. Quodsi oditores non negloxissoni scripturam in M. traditam ut sciperont ori non potuit. Alii eum notionsem uita in coniecturis urgoron prolatis liane vim otiam As subiectam voci
et xcveto, perfacito permutari potuisso liquot. Artovetis praeteriti sensum praebet eorum, qui profecti sunt. Fortasso ovetis, glossoma grammatio ost, cui undi via in Toveto, non satis xpressa videbatur, quod posto in textum irrepsit. Id nim pro corto constat orbum uvet inveniri, quo nisio adnotationibus librariorum dolatum sesso non potΘst cuius o documonio sit Chooph. v. 74: duovκαθα povτες iob- αταυ ubi motrum postulat vocabulum, quod oratio mensuram abot. Etiam latino est abesso multis locis idom quod orogro osse et proficiscendi vim habot in Suet Tib. 38: praeterquΗni in propinqua oppida nunquam fuit.
Item liorsacillimo Eum v. 13 corrigi possunt: ' μη κυρσας αγεω tositio in Ou Otδευ, θ υ πληIαὶ totou. M. μ' κυγIας αρεω, Versibus, qui praecodunt, Minorva dicit Hoc ogo bonovola civibus hiscoolscio magnis ot implacabilibus duabus hic domicilio constituto. His enim Omnes ortuita hominum regendae data sunt qui graves has sibi non conciliavorit, haud intellegere solet, unde vitae calamitatos sibi accidant. Non iniuria omnos in his duobus versibus Ostenderunt editorses cum proculit ubi sontentia sit quicunque suria non fuerit oxportus mites ot mansuetas, in potius iratas, eum malis obruunt inscium nocopinatumquo. Duas tum remanon dissicultates aut particula μὴ aut βαρ-vsententia repugnat. Quod attino ad constructionem verborum explicandam non osvorunt, qui ὁ δε λη 6ρσας absolui dictum osse censerent, ut αγfω, Obetoo iungeretur cum πληται totou, qua ratione adhibitum vix inveniri puto. taquo aliis aptissimum visum est ὁ δὲ μγ κυρσας πρΦω τουτω reciper , alii difficultatem positam osso opinantur in vorsu insequenti in quo Oxeidisset verbum, et paroimiata restituendi causa coniecturam asserunt προσεπαισαγ. At, ut olli verbis utar, minus Ene ordines anapaesticos diviserunt nequo omnem compositionis artem porspexerunt. Heimsoethius postromo dicendi errorem eas ratus scribit θεραπω τουτωva tam faeile res expediri nequit. Dieant sortasse, qui istam defendunt scripturam, quod roctum vocabulum librariis osse non ridoretur aut quod non intollegorεnt,
eos mutavisse. At, hercio, βαρέω vox tam rara non est, ut haud difficile permutari potuerit, aptissimo vom siriis attribuitur. Ipso id quod M. tradit tonendum osso conso ot in verbis ὁ δὲ μγ vitium positum osse puto. Η nil aliud os quam ΜΗ olim scriptum cum insola, qua littoram in libris significatur antiquis, quod adhuc animadvertit nomo Suppl. v. 198 in M. legitur τι μη ματαιο εκ μετωποὶ o povo, κ. . . ubi μετωποὶ nihil nisi ι.εetiorisit, v ossa potest. Pignore contenderim μὴ pro Mirocopio scripturam genuinam ess r stitutam. Cuius particula varium usum o redir constat, ut res aliqua manifesta signifieotur isquo vel unius verbi, cui adiunctum est, Vel totius sontentias urgΘ-atur. Tum non est, cur offendamus in βαρειον, significatio optime sententia vorsuum respondet noquocum Hermann lacunam statuamus eo se ost. ostrem mihi praestar videtur pro ὁ δ lv - o Tap. 4 reponere, qua usitatissima particularum coniunctio ost. Prom. V. 87 σπορα γε μη εχ της δὲ F εται θραam, τοξοιο κλεtvoc . . . t Sept. 1062, si a lx lv πολλω πεvθητηρω τευξει. inqua scribendum censΘO: O I p.η κυρσας βαρέω τουτων Ou otδεv, θε πληται βιοτou, qui quidem ea sibi
insosta reddidit undo ulmina vitas veniant nescit. Nonnulla menda o continua archetypi scriptura orta sunt, ' littoris iisdem in alia vocabula distributis o absurdis vel fons carentibus vorsus vadant ptimi Pera. 161 Sq. V. και με καρδία αμυσσε φρουτις ἐς δ' υμαι ἐρῶ
-Nam meum quoquo animum vexat sollicitudo ot verba ad vos faciam noutiquam do mo ipsa secura, amici, o sorte magna illa opulentia coloriter sestinans felicitatem proruat quam Dareus rexit non sino do alicuius auxilio. Vorsibus prascodontibus chorus, qui constat o principibus viris summoquo loco natis cum annis tum dignitate venerabilibus, universae gentis Persicae pavorem et luctum exprimit. me