장음표시 사용
5쪽
CAROLI GΛLLIARUM REGIS CHRISTIA NISS. IN GENERALI Congregatione, di subsequenter.
AD INSTANTIAM Petri Antonii Alciatis M. V. x I I.
7쪽
BRO ORATORE CAROLI GALLIA .RUM REGIS CHRISTIANIS S. in Generali Congregatione . IGATIONIS nostrae testimonium, patres amaptissmi, habetis ex literis quas uobis nunc a Christia nisi . Galliarum Rege Carolo pubi ce reddidimus:
L causas uero eius, quae uariae sunt, re maχimae, quibus non modo optimi Principis animus in Christianam Rempub. ostenditur, sed etiam singulare eius de uirtute, ac pietate uestra iudicium, quod ita nunc nobis ne ee se cogit suscepti muneris ratio, exponemus paucis, id est, inornate, nude, simpliciterque. hi enim apud graues, ac sapientes uiros agi oportet, dc quidem si, quod magnopere uolumus,wObsecramus, Carolum Henrici Regis filium esse memineritis, ec Francisci nepotem, non ualde nostrum, ut opinor, in explicandis legationis huiusce rationibus, causisue, sermonem requiretis Ad augusta enim illa Francisci, re Henrici nomina, facile unicuique uestrum occurret illico, ecquid officii, ecquid in his Christianis conuentibus, oneris nobis impositum sit, ecquarum rerum postulata afferamus, ab eo uidelicet legati, qui paternae , auitaeque laudis non aemulus modo, atque imitator, sed etiam hae res, e successor, nulla in re magis unquam putauit sibi esse elaborandum , nihilque uehementius contendit, quam ut opportuno loco , dc libero, neque conuenturis infe do, iusta quaedam Synodus cogeretur,
Sacrosanetum Concit um conuocaretur, quam ut Dei optimi AIaX. auspicio, publici Christianorum omnium conuentus, iure, legitimeque, peragerentur, quam denique: ut eae opiniones, quae in Christiana Repub. controuersae factae sunt, unum in sensum , ac Decretum, ex auctoritate oecumenici cuiusdam Concilii aliquando reducerentur . Is fuit
profecto Regis animus iam inde a primo aditu δ ingressu Principatus sui. Quos autem hujus studii, ac iudi cii, perpetuaeque Rempub. Christianam uoluntatis, citare testes uerissimos Carolus ReX poterat, cO-
sdem hodie uoluit hic, sibi ad Concilium legatos adesse. Adest enim Lodovicus Sangelasius, gallici ordinis eques illustrissimus , dc in se- ei elius , Principis Consilium ob singularem uTrtutem cooptatus , qui uariis antea legationibus functus honorifice , nuper ad Dium
8쪽
quartum Pont. Max propterea missus est , ut ipsum Pontificem ἰcurrentem quidem sponte sua , ad Concilii procurationem , acrius incitaret, eiusque animum Religionis studio incensum , uehemen. tius si fieri posset inflamaret: Galliae autem nostrae recentia uulnera , quae sine: summo dolore tractari nequeunt, ita nudaret , ita detegeret Pontifici. ceu Parenti bono. Ut tamen ea ipsa, ne obduci quidem alia ratione , nisi libero Concilio , nedum curari penitus, aut sanari posse contenderet. Adest quoque Arnoldus Ferrerius,
in Senatu Parisiensi Praeses , qui altero fere die post Francisci secundi mortem , a Carolo fratre, ad eundem Pont. allegatus, nihil potius in mandatis habuit, quam ut Concilium, id est , conuentum Christiani nominis uniuersi, indici postularet, eiusque occasiones omnes , quo quomodo urgeret, admoneret etiam uerendum esse , ne ex nostris hominibus quam plurimi, quos dudum Concilii futuri spes, aegre in officio retinebat, diuturna expediatione fatigati deficerenta nobis, re ad eas partes tranducerentur , quos nomini, persuasioeni Romanae maxime aduersarias esse scimus, tantumque decederet de grege Domini, magno non solum Galliae, sc totius christianitatis incommodo, uerum etiam eorum, ad quos ea res potissimum pertinebat, qui occurrere malis dum poterant, noluerunt, dedecore , atque infamia. Haec apud Pont. non semel acta, ut cernitis, si alitid profeeto nihil christianissimi tamen Regis, de publica pace comstituenda curam, de sarcienda inter omnes ordines concordia soli cintudinem, de sanandis Ecclesiae uulneribus sententiam, atque iudicium cuius facile probatura sunt, grata quidem, ni fallor, hominum recore datione , cum laude ad omnem posteritatis memoriam peruenient . Neque uero solus Pontifex de Concilio a nobis saepe interpellatus est, sed etiam Ferdinandus inuictiss.-augustiss. Imperator, Philip pus quoque Hispaniarum Rex Maximus atque adeo omnes europae Christiani Principe, ec Respub. omnes, omnes, inquam, Reges, ut ad rem praestantissimam, re utilissimam , tam necessario tempore animum adiicerent, ad constituendam scilicet unanimem de Religione cono sensionem, re restinguenda Ecclesiae incendia , continuis legationibus, quotidianis precibus quanta fieri potuit, maxima obtestati ne , sepe sumus cohortati , Hic ego uos appello , quicumque adestis Illustriss . atque amplissimi Regum , dc Rerum pub. Legati. Quod si me ipsum quoque actor, citare testem debeo, liquido iurare possum de ea re, quae mihi pro eo munere, quo in Gallia fungor, aeque comperta, ec cognita est atque alteri cuique praesertim cum ipsa ediciis Regiis, ec publicis nostris tabuhs contineatur. sed facio imperit
9쪽
ne dicam insolenter, qui in re minime dubia, sc obscura', artificiosas colligo probationes, potisssimum apud uos, quibus nihil tam certum est, nihil tam fixum, nihil tam ratum, nihil tam denique ad ueritatem omnino persuasuln, quam id, in quo uideor hactenus tantopere laborasse. Quamobrem transeo nunc ad ea, quae mihi pauca, sed necessario dicenda sunt.
Magno Patres Amplissimi, dc incredibilis est expectatio, quam
de se h c sanetissimus conuentus, ic consessus uester, in animis mortalium excitauit. Non loquor ad gratiam , neque enim debeo, nec eos unquam uir bonos putaui, qui ad istas artes essent eruditi, sed quod in laudibus uestris uerissimum es e censeo,id quominus eloquar,pudore,fc uerecundia uestra min me debeo prohiberi. Pergam igitur, ut coepidicere. Praeclarum est, pene diuinum, quod a uobis expectant homines . Sic enim existimant uos eos, qui non uestris quidem,id est humanis uiribus,sed afflati spiritu diuino,per Iesum Christum, religionem n fram,tot in eam inuectis opinion bus sauciam, reficere, oc recreare, qui Ecclesiam Dei,per hosce quinquaginta annos, contrariarum opinionum,quasi uentorum tempestate iactatam, in portu collocare,qui deni.
que in his pugnantium inter se doctrinarum fluctibus, statuere optime possitis, quid dignitas Ecclesiae, re Quid ipsa temporum ratio postulet, equidem humana imbecillitate fortasse,& aliqua profectorum ecclesiae
incuria,uel etiam,ne quid grauius dicam,praepostera pietate irrepsisse in Ecclesiam, res nonnullas antiquatione, abrogatione, uel moderatione dignas, fateamur necesse est, sed quemadmodum ii homines compri. mendi mihi semper tussi sunt, qui arbitratu suo,uel potius l. bidine,sine a ctoritate, sine ullo Decreto,ceremoniarum omnem poenitus rationem, quae ipsa comes est, oc administra Religionis, conuellentes, atque ob id in pacata Repub. tumultuantes, impium quemdam cultum riutusque nouos induxerunt : sic contra a nobis peccari fortasse potest, dum omnia, quae saeculis muniuntur, dc longa uetustate mordicus re tinenda esse putamus, neque satis spectamus, quid inclinatio rerunis quid momenta temporum, quid publica quies postulet. Nonnulla, atque haud scio an uerius dixerim, multa communi concordiae Permittenda sunt, neque quisquam a dignitate sua, uel constantia alienum putare debet, aliquid alteri condonare potius, quam obstinatione rectae sententiae, tantam inter Christianos dissensionem alere. Sed os , quam de mitigandis iis , quae circa Religionem inolescerunt controuersiis curam , dc cogitationem lascepistis, eandem nisi reperfecta, ec absoluta, nunquam abiicietis : Haec spes reliqua nobis
10쪽
est, quae bonorum mentes hominum , rogitationesque sustentat. Pucgnabit scio, perpetuus ille humani generis hostis, nihilque non aget,
ut uos a coepto opere deterreat,ut hos uestros ad rem omnium praestantissimam, re sanctissimam impetus frangat, ut honestos eludat cona tus uestros, ut auocet, ut abducat, uos ab instituto , ab officio: di-sidiis quippe, ac diuortiis nostris, quibus excedimur, dc extabescimus, ille alitur, ille pascitur uelut suavissimo cibo: egregius praeterea scelerum artifex est, re optimorum interturbator consiliorum. Quoties, quaeso, ita uobis obloquetur ξ heu stultos,'frustra susceptos labores, quid aliud, tot maris terraeque spatia emensi, praeter inuidiam , paupertatem domum reportabitis: Quo nutis nunc praecipitis 3 Quod aliud hic agitis, quam ut reuocata, quae bene sepulta iacebat prisca iliala, ec rigida ueterum Patrum disciplina, minus posthac laute, minus beate, mitius feliciter, minusque tranquille uitam degatis in ocio ξNe in principium scilicet aulas liceat penetrare , ne splendide sepulari, ne magnifice habitare, ne regio comitatu, Ac ornatu incedere, ne iis denique frui uoluptatibus , quae suauissimae sunt sine quibus uita omnis,'ingrata dc iniucunda solet esse. Ergo paruo contentos uiuere posthac oportebit, ergo uni sacerdotio , tanquam scopulo affixos inhaerere, monendo, suadendo, largiendo, alienis semper inseruire commodis, quid concionari de loco superiore ξ quid meditantes tam cito senescere r quid curis, eculgiliis absumpto corpore in ipso aetatis
flore immatura morte concidere ρ Haec aguntur per uos sedulo, haec acerbae uitae, munerumque uestrorum officia , obsoleta illa quidem , re antiquata , atque eXtincta prorsus, uos renouare, uos e tenebris eruere, dc in lucem reuocare quaeritis. Stulti, dc nescii bonorum ue strorum. Recognoscitis, arbitror, Patres tum exprobationes tum illecebras, quibus aduersarius noster specie recti se insinuat in animos
nostros, quem si benigni semel audieritis, si splendore falsi boni obie.cto , aciem ingenii uestri perstringi patiamini , siq iid denique plus
apud uos ualet, quamqublica utilitas, praedic O, dc praenimcio uobis nihil agetis, susceptum onus aut perfide abiicietis, aut propter animi imbecillitatem deponetis, spem, quae e Xtrema nobis pendet , falle. tis, Conciliorum denique dignitatem , dc auctoritatem, quae initio nascentis Ecclesiae magna fuit, re bene constituta Repub. maxima futura esst, imposterum omnem elatiabitis: Nostra, Patrumque nostrorum, sc Ationem memoriam Synodus indictas fuisse, episcopos conuenisse, maximos in Germania , atque in Italia conuentus peractos
esse scimus. Vix tamen ullus, aut pereAiguus ivide fructus Christia-