장음표시 사용
1쪽
2쪽
Usas ius lib. H. VAa τι res gestas namuis Saeculo iiL primam ponit emam temporiani haeres eam, quae a Beryllo investa est Tmie
temporeis in cap. 33. Bonus Bosramum in rabia Episcopus Melasiasticam pervomun re uam , - qmedam , alieno a Fide Cathineat uiscere onatus es, auso osserere '---, ac seminiorem nisi, um , antequam inter homune vers rem
DUisisse in propriae per in disserentia , nec propriam , sed putemam ut ara Divi tatem in se residentem ha
νην - πατρι - Beryllum hunc inter Ecclesiastico huius aetatis Scriptores idem Eusebius antea ea . numenin rat, laudans hominis ingenium 3 scripta eum quoque Bo- Menorum in Arabia Episcopum fuisse testatus. Illi in Caia tuo suo locum etiam dedit Hieronymus, affirmans a uanto tempore ante haeresim gloriose rexisse Ecclesiam Bostre nam Arabiae, tempusque adnotat, sub Alexandro Mammeae suo mximino , Gordiam . Haec non obscurum hominem fuisse declarant , sed omnino nobile . Mirum ergo accidit , si Haereseos auctor fuit , praeteriri ab Epiphanio Philastri , Augustino , Theodoreto Isidoro , Auctore Praedestinati , ab omnibus denique , si Eusebium, mierony mum , a sone inmadium xcipias , qui postremus nomi nat
3쪽
nait eum solum, accensens Artemoni, Marcello. Erit se lasse qui id factum putet , quod errorem suum ab recerit postea Beryllus ab origine convictus , ut idem Eusebius eodem loco narrat illum cilicet ab Origene u ιβ .Hu a preben fui ad veritatis iam perductum , diruiιnam , sanam'ue sentent iam revocatum . Sed veriorem eam extitimabis ; quod de haeresi pla , m quo sita esset , recenii ribus paulo Scriptoribus non satis constaret . illemontius . mnas an Orae. constat Hieronymum fecisse putat, ut Berylli errorem non explicatius proponeret , d perstringeret breviter his solum verbis: Ad extremi Gamus in ae-Hsium, prae Corytum ante Incarnationem negat, quod nequi illa , quid cera striberet , haberet. Et tamen aliqua eius rei monumenta extitisse videntur Hieronymi aetate recenset enim Berylli maria opuscula, --,me epi istis in quiri, Origem gratias agit additque aedis Origenis ad eo litterae δε- . Geta Dialogus Origenis, e Ber AH, -- Aer hos e ciuit r. Qiant ergo erit hoc nune
ciliis, quana rihil horum exint. Et Baronius quidems ad ML aam r. a. nihil in hanc haeresim curiosius imu ais, Eusebii verba reserie contentusa quod item Natalis N xander, ceterique passim sic it. Sed quid est illud, quoa Eusebius errori Molli deputat , dixisse illum Filium non
propriam id paremam inniaxa Divinitatem in f
dentem babere Tillemontius hoc nequaquam errorem es, sed Catholicum dogma contra Arianos assirmat; denique se,. cerat ante illemontium Petavius lib. I. de Incarnar ea rimem. p. 3 Valesius ad illum Eusebi lacum. Uterque vero Trilemontius is Peruvius hinc collagere, Ariana labe infectum fuisse Eusebium quibus accessit Ceillieris ια. A 8. Sacri v. 393
II. Nulla a dogmte ipse conimversia si potest is,
mim Filium non diversam , sed eamdem habere naturam Patris isti omnipotentiam eamdem , sapientiam c. Catholica Ecclesia in ipsis Fidei formulis docet , docuitque semper , quarum princeps Apostolica ; conditam enim ab Apostolis,nnino existimamus explicatius vero docet Ath nasia-
4쪽
nasanc, cuius etsi minime auctorem Athanasium fuistis v. dicemus , se si quispiam nominatim appellandus est , Vincentium Lirinensem est tamen Ecclesiae usu prope quotidiano consecrata . Quaestio est de Eusebii verbis , an albquid illa significent, quod recta, fidei , atque huic Catholis
ς dogmati opponatur. Ut ea explicemus, arrirnadvertisus, duo fuisse Haereticorum genera , qui inhabitantem in Christo Divinitatem dixere . Primum eorum , qui nihilominus dogma de Trinitate sinoerum retinebant in quorum num m fuit Nestorius, qui idcirco duos Filios, duos Christo ad 'mittere arguebatur opse vero , ut est apud Marium Medicatorem de discrim tom. a. edit Garn. p. 7. unum Chri-
sum se ae ire Hebat , qui unctus est, ct diei etiam posset Filius Dei , quia inuivi ili societate Deo Verbo com
iunctus est , addebatque me merito singularis nativitatιὰ, incomparabιlis vitae die num fuisse habitum , tamquamstemplum tota plenitudιne Divinitatis , atque ob bo, Deo o Dei Verbo inbabitare . Id dicentem illaesum Trinitatis dogma servare , postea idem testatues In eo vero, quod subsantiale Verbum Dei consitetur esse ab aeterno eum
Patre Deum a Jerit, a memoratis Paulo Samosateno, Ebione, Photino , Marcello Ancyra no) recte dissentit, o Mei rectae conjune itur. Atque hi quidem , a quibus Beryllus dissentit, sunt alterius generis qui ita dicebant in Christo Divinitatem inhabitare, ut in Catholico dogmate de Trinitate offenderent, negantes distinctionem Personarum . De Paulo testis est Epi-ρhanius Ler.63. n. I., qui eum docuisse assimat, Deum Patrem,
Filium, a viritum Sanctum unum esse Deum ἰ Verbum i eiusque Spiritum inesse Deo perpetuo , cui bominis in orae propri m. Verbis inesse eernimus Filium. μί'
subsilentium habere per se nullam , sed in Deo subsistere, id quia Sabellis quoque placuit , o Ἀ-- , ω Noeto aliisque -nmulis, quamquam n eodem' dum i , ἡοδε sed dives . Ad hae Dei nisis in o - - D- ,'reu, qui bom meri s eget, hi habitas. Ita Ἀ- , iisqait 'ine. Meus es, neque aut Pater es Pater, aut Hiis F. iiii , aut Spiritus is S piritas ιν -- vero
5쪽
Deus unus Ut Pater , ct huius in ipso Filia , ut es inoomine sermo . Idem Mercator 'esoritu Area Verbum
Dei non quidem Paulus , sentit , qui non subsantivum , Is prolatilium potentiae Dei essicax Verbum esse
desinit . . . . In eo igitur ause Samosaten coniungitur in quo abitatorem, habitacuiam pro meritis separat d/υidens quod unicuique eorum sit proprium, ex diτers tot naturae , quod ridem illis ambobus eum bione Notino , I Galata Marcello commune es. Erant ergo qui
ita Divinitatem inducebant habitantem in Christo , ut recte distinguentes Persbnam Patris a Persona Filii, alteram hanc Personam inhabitantem in eo inueicerent . Erant etiam qui Personu non distinguentes inhabitare dicerent in Christo Patrem quo nomine summum Deum significabant : erat
enim hoc solemne etiam antiquis PΡ quemadmodum iampridem animadversum est a Viris doctis Y ut cum Deus sine ullo addit diceretur non Filius Dei , non Spiritus Deio intelligerent plerumque Personam Patris . Quod ergo
Eusebius significare vellet , Beryllum ad hanc postremam Haereticorum classem pertinere , non ad primam ideo dixit , Beryllum in Christo non admisisse inhabitantem jugnivinitatem , idest Verbum, sed Patrem. Non video , si hoc dixit, quid Eusebius peccaverit. III. At enim si di hoc pro hypostasi, seu Persona Eusebius sumpsit , imperite secit . Est haec elavi accusatio sane gravisu neque sic alius praeterea suerit, qui impoliti ni iii Eus*bio suspicaretur . Sed respondemus Peruvio. Pr, Cum erexi in sententiam explicaret maereticorum
etiam mόre loqui Eusebius debuit , apud quos cum una sedemque esset hypostas Patris, Filii. sve ut apud E phaniunx Paulus Samosatenus aiebat , Filius in De fa se in mythitatis ' hypostasis commutare vocabula miliit , i neces, stit. Deinde veto, illud etiam videamus qualis su rit olim imperitia, hypost sim pro Divinitate sumere. Fui. gentiu .i patet o. i. Parius 'o s. quaerenti. --rando utrum dicere possimus, Divinitarem natam, passam,
6쪽
dit, ita secundum carnem cruci ixam Dimnitatem eon fiteri; quod ex Augustino confirmat , qui etiam scripsit cap. 3
Enebiridi Verbum caro factum es , a Divinitate carne suscepta . errandus ipse in epis ad Anatolium e passam esse Diυinitatem dixit item pomi es nata de Patre Divinitas pura , proprie es nata de matre eadem ncarnata Diminita . Vidit loca haec omnia , itaque Petauri ipse tib. . de Incarm. cap. I. Atque eodem teste , P. naturam
princeps Cyrillus Alexandrinus L .aratatores deinde omnes Catholici, adeoque toto ipsa - Iosia . Quo fusius xplicaverat duperiore libro Jam vero alnid Photnim . ἀχ3m pQ 8 i. edis Cociis a. a. in σφων eos qui di tu vinans Verbi naturam Incarnatum est, Alud ves; a rigenisum P iris Hiam feramdum' 'satim carni mutuo. Nationi ergo Divinam verbi accipiebant m Hypostasi .' Idem scisin ' lium Pontificem, Ephraemius ast minae pag.8a8. docet r-
Divinitas, sive θήσει - i id am placere Petario, neque id multo ante Petavium placuisse Damasceno lib.3 des or . cupii. Sed primo aliis placet. Deinde qua iste et cation. utitur ad Cyrilli esurum , eadem quadrat Eusebio ---
munitatem, κοινοι , sed communem n turam in Verbi hyp
stasi significat . Est haec eadem explicatio Leontii δε ιμαλ Sicut os Cyrillus mirum mirie usurpare polint Mon ru
7쪽
Utura, prout communis est, sed ut in Hypostasi existit curri em modo Eusebius rara natura, prout est in Filio, sive cunti acta ad Hypostasim filii, non est natura, prout est in Patre. sve contracta ad Hypostasim Patris erravitque Beryllus dicem esse in Verbo naturam prout contractam ad
v. Placet, quoiuam vocem illam Θεοπη- consideravi aliam nunc Messiuidam sumere δίαν . Insedit hoc animo
rami, qui Eusebium ac sint nihil aliud ea voce gms, nisi , quod ita uni alicui convenit, ut alteri nulli comisnui. cchi silere hoc modo illam vocem, non dubito ψ4--- - semper ita necessirio accipiatur Z si quis uaifirmaret, amandandus estet ad Logicorum scholam, Porsephyrio in distisinam tradendus qui in Isago Princio, postquam esse quadruplicem eius divisionem dixit ἀεῖ- δμψῶσ3 vocis, τι - di ariam dividituir, steriam proprii genus ponit , uia auidit mira specier,
- μὴ μόνην, -- οὐθρώπι- ῶ -- δί-ι quod disephyrium docuit summus ille verborum explorandoriam , caccuraxa omnis sermocinationis Magister atque artisex, Arbstotelis Topicor iis iv. ubi idem tradit . Non ergo semper 'ο μμ urpatur in ea significatione , quae rem ita alicui convenire demonstrat ut simul neset hi alio ullo eamdem reperiri . At quid valet tunc proprii vox sive o ιδιο Hoc nimirum non auxidere habenti illud, sive, ut scholae ver---- , acridens non esse . accidens dico, quod hoc mine n gii intelligitur , non ρις- R eo , quale consideratur aliquando complex hoc nomine vocat ibi Porphyrius sed rem intime incere , non extraneum esse aliqui , quo vel manente vel recedente salva res sit. Latini hujusmodi gnificationem vocis proprius saepe adlibbuerunt, e ne transtulerunt, ut idem valeret ac perpedimus: quod quidem Grammatici adnotarunt ad Terentium in Andr. AH . Men. 3. Plautum in Mosellar R. I. Men. 3. vers 68. Virgilium n. I. vers. 77. QVI. vere. 87I. Hinc
8쪽
Fama munera diutina locupletia non propria esse eoia fue-
et erunt . Scitum est etiam precantium illud ; bona ut propria snt: ideli nullo ut externo incursu , nullo casu amitti queant. Nil amplius oro . . . ni ut propria baee ibi Mnera faxis, jebat orat. lib. a. Sat. 6 tibi dent propria quiecumque exoptes bona . Afran in opis. Nam ut est apud Terentium l. allato. Mbi es proprium cuiquam; apud Lucilium recitante Nonio; ibi es in vita proprium mortalia datum Graecos idem fecisses, imo etiam significantius adhibuisse vocem διος ad id demonstrandum, quod non alienum est , sed veluti intimum rei , Ludovicus da Cerda ad Virgilii locum illum docuit exemplum proso rens ex Artemidoro . Sed vulgatissima est apud eosdem , quae huc pertinet illa acceptio , ut ιδι opponatur αλλωτριος . Ita cum Pindarus dixisse Olmp. xiti. 69. γὼ δε λου
V. Veram hanc esse interpretationem loci Eusebiani ex oratione illa tota, sive ex contextu ipso , patet . In istius modi enim propositionibus prima pars ex vinativa parte
explicanda est ergo nisi explicetur primo quem dixi, do ita ut suppleatur in prima propositionis parte propriam inhabitan qua ratione si propriae adveriatur pater- necessario fit , ut o propriae adversu i de re habitans. ergo id significat vox propria , quod non es inhabitans sed intimum aliquid is modo multo stri 'iori
ad rem pertinens . Ergo hoc dicit Eusebius , divinitatem non veluti hospitam. in Christo fuisse, sed illius humanae natu divinam naturam substantialiter unitam . Hoc est ιοτητα ibi ν ε γειν quod in Beryllus es verit , a Catholic dogmate longius aberravit . Quamquam non praeteribo monore, illo Eusebii loco haberi in adversativa parte αλ εαπολυτε μενην ἀυτῆρον ν - πατρικὴν , quod Valesius vertit sed pote am dumtaxat divinitatem in se residentem Rufinus sed bo solum, quia paterna in eo deitas habitaret, re
M , neque id nego ' sed sortasse etiam commodius , και- regerer , oe gubernaret . Vocem hanc utrumque signi
9쪽
Maalimem recipere posse, vulgo est notum, a nihil
minus ad Thucididis lib. tu, ios a viro erudito animadversum est. Haeretici vero qui hoc pacto inhabitantem in Christo Diviniorem admisere, non eam secere otiosam, sed quae illius amas dirigeret, gubernaret VI. Ceterum rem hanc totam illusim e videtur Madicelli Ancyrani causa , quem veteres nonnulli violatae fidei
saepius accusant, recentiores vero nunc plerique defendunt,
nosque omnis recte sensile de Trinitate existimamus . Et Gennadius quidem , ut superius dixi, lib. de Donnari E eles p. 3. Marcellum sensisse idem quod eryllus assirmat, scribens : Neque bic est nam ex Virgine , ut misini . tutis initimn bomo nascendo acceperit , quasi antequam n seretur ex Virgine Deus non fuerito scut Artemon, Bersias Marcellus docuerunt Gam vero Marcellus
contra accusatorum suorum calumnias exponens fidem suam a mat, se credere , Dominum nostrum Jesum Christum
proprium esse Dei Verbum explicansque quid proprii r mine intellisat, subdit, indivisam esse Dei virtutem GH tutem Patras, o Filium, qui neque ab eo dimidi, neque separari mssis inquit, sacris litteris inbaerens er
do unum is Deum unigenitum eius Filium , inhum ...... Hic ipse illius , ipse virtus , ipse sapientia ipse pronium , verumque Dei Verbum D. N. I. indivi,su Dei minus mi πω - άληθὸς et 8 σοῦ λόγω ... 6ιχ ρετ δυ: α uu et θεου. Et paulo post : Nam si quis Filium, hoe es Omnipotentis Dei Verbum separare voluerit, necesses, ut aut duos esse Deos arbitretur aut Verbum esse Deum in scietur Ego vero erte illud d dici , et u tutem Patris, bo in Filium, neque dividi , neque separari posse . En ergo vox proprium in ea significatione quam
dixi , non esse extraneum aliquid , quod ita ei accidat , ut separari possit . Atque haec in ea Fidei formula apud piphanium haeres.7 a. n. a. quam quidem licet genuinam non esse suspicatus olim si Euronius, vere tamen Marcelli ipsius esse Petavius probavit , cui ceteri postea viri eruditi comsenserunt . Apud eumdem vero Epiplianium Acacius Madicellum
10쪽
cellum reprehendens , quasi Filium , mutam atque inanimam Patris imaginem dixisset , haec habet moniam eius dignitas ion extrinsecus adscita ου γάρ ἔξωθεν λαξίωμα, Ira ut in Patre, a quo genitus es, ad sentiam ipsam per tinet . Atque ita nimirum intelligendum est , quod idem Marcellus ait ibidem a. a. de iis haereticis , quibus ipse a
rem Dei omnipotentis esse Verbum o sed Ilud ipsius esse
Verbum, aliam sapientiam, O virtutem esse pr.edicant Ego vero, ut arbitror, commodius Dicunt, non intrinse cum I e subsantiale 'iserum Verbum esse omnipotentis Dei Filium Dominum utrum Jesum brisum , sea extrinsecum ipsius se Verbum extrinsecam sapientiam
potentiam . Nescio an huc quoque pertineat illud Cyrilli in Jo. om.4 pag. IOI το γάρ διο αυτ τῆ et πατρος πίας φυσικως διῆκον τοι Μον . Plurima certe similia habent
Vett. P. Concludo ergo , hac in descriptione Berylli haeresis voluisse Eusebium Beryllum dicere, D. N. I. Q non subsantialiter Ni unitam habere Divinam naturam, sed Miris Divinitatem in illo habitantem , actusque ejus omnes
VII. Nihil adhuc de prima parte diximus descriptionis huius haeresiis, quam secit Eusebius Dominum , a Servatorem nosrum antequam inter homines versaretur non subsitus in propriae Personae disserentia quibus verbis aper te negat, extitisse ante Incarnationem Personam Filii a Pe sona Patris distinct m . Sed quaerat fortasse iliqui , cur ea verba. apposuerit Eusebius antequam inter bomines versare-
rura numquid postquam inter homines versat' est , sive Incarnationem, admittere potuit distin tam Personam,u ante Incam tionem non admisit Ita profecto sensilii Paulum Samosaienum censuit G minus Dissere de aeres. s. l. 3. ex eius nimirum scholis mysteriis verbum Divi iram , perinde ac nostrum gemino in statu spectasse prout vel