Opuscula philologica ad Ioannem Nicolaum Madvigium per quinquaginta annos Universitatis Hauniensis decus a discipulis missa

241쪽

In Aristotelis poeticam et rhetorica.

oculi scribae oscitantis non in proximam, Sed in SubSequentem incidorent; itaquo ex his erroribuS etiam de forma codicum. ex quibus nostri orti sunt, coniectura ducitur.' Ac sane in his Aristololis libris utilitatem non exiguam haberet, Si forma libri, unde nostri Originem traXerunt, Recurate Dolae88et, quo certius de iis erroribuS, quOS Commemoraturi Sumus, iudicaretur. Huius rei haec fere animadverti indicia. In

Rhetor. III, 16, p. 1416 b 29 post ἴσασιν leguntur quae Semel, Suo l0co posita, lecta sunt I, 9, p. 1367 b 26 - 1368 a 10:E FG δε . . . μετατεθῶ, quod quum non fefellisset editores, locum male repetitum omiserunt; unus Spengelius OmiSSione non contentus lacunae Signum p 0Suit pOSt ἰσασιν, quamquam

nihil dosiderari videtur. Apparet unum aut duo solia suo loco avulsa casu aliquo hic inserta eSSe; continent autem litteras 917. Alterum commemorat SpengeliuS in praefatione, Rhet. I, 2 locum librarii incuria omi8Sum postea ab eo, qui librum cum archetypo conferret, tu margine adScriptum eSSe. Is locus est p. 1357 a 18: εαν - . . . ad 1357 b 6 : συλλογισμόδε qui continet littoras 1180. Hic quoque integra folia praetermissa esse facile credas, sed ideo praetermisSa Videntur, quod in eodem vocabulo συλλογισμός) utraque pagina st 357a 17 et 1357 b 6) torminabatur, ut τι os οιοτελευτον librarium in errorem induxisse videatur. Nec enim eiusdem magnitudinis sunt duo loci, quos commemoravimus, sed si illo quattuor, hic quinque paginarum fuit. Sumamus igitur, quoniam de membranis potiu8 quam de papyraceo volumine cogitari debet, illud mombratium duplicatum fuisse duorum foliorum vel quattuor paginarum; ita Singulae paginae sere 230 litteras habuserunt vot 15 aut 16 vorsus 15-l6 litterarum. Quae Si recte computavimuS, unum VerSUm praeterm

misit librarius Poet. 4, p. 1448 b 3l, V. prOX. pag. cs. Rhet. I, l3, p. l374 a 15, infra p. 232; duos versus Rhet. I, 10, p. 1368 b I9, v. p. 232; ibid. II, 2, p. 1378 b 4, V. p. 230;

242쪽

II, 26, p. 1403 a 20, v. p. 232 de Poetic. 16, p. 1454 b 27, V. p. prOX.); Poet. 21, p. 1457 a 33, v. p. 229; ibid. 25, p. 1460 b 60t 28, v. ibid. Tres versuS praetermisit Poet. 26, p. 1462 a 6, v. p. 23l; quattuor Rhet. I, 2, p. 1358 a 6, V. p. 232; Poet. I, p. 1447 a 26, v. h. pag. ibid. I 4, p. 1453 b 34, V. p. prOX. c. 15, p. 1454 a J7, V. pag. 23 I; quinque Rhet. I, 15, p. 1377 a 2 v. p. 230; ibid. II, 20, p. 1393 a 33 et i, 21, v. ibid.; Poet. 18, p. 1456 a 19, V. p. pr0X.; Septem Poet. 25, p. 1460 b 20, V. p. 229; octo Rhot. II, 2, p. 1378 a 32, V. p. 230; novem Poet. 2, p. 1448 a 16, V. h. pag. Integram paginam praetermisit Poet. 20, p. 1456 b eXtr. , V. ΡTOX. pag. et c. 22, p. 1458 a 30, V. p. 232; duas paginas Rhet. I, 6, p. 1363 a 27, V. infra p. 231. Iam

singula recen SenmUS.Cap. 1, p. 1447 a 26 μιμουνται delendum est. Quum VerSUS in ρυθμ- eXisset, oculus librarii aberravit ad versum quintum inferiorem, qui in ρυθμων eXibat, et quinti verSusinitium po8uit, Sed errore animadverso ad secundum VerSum, rediit. Scribatur igitur omisso hoc verbo

Vahi unius quum prius intelleXisset, in editione sua reliquit.

243쪽

In Aristololis poeticam et rhetorica.

227 indicavit, librarii oculos a primo ad Secutidum VerSUm

Cap. 14, p. 1453 b 34 post Verba παρ ι ταυτα dolenda sesso vidit M. Schmidtius, sed simul lacunam indicavit; verum nihil d0sideratur, modo vorba tollas post quattuor VerSUS recurrentia. Ait Aristoteles fa v. 27): - πιν οπιτω

Cap. 16, p. 1454 b 27: oὶ0ν 'Oδυσσευς δια τῆς Ουλῆς ἄλλως ἀνεγνωρ σθη Oreb τῆς τροφου καὶ ἄλλως υπι των συ)0των. Apparet prius tollendum e SSe, quamquam non Sustulerunt editores; nam satis constat cicatrice UliXem a nutrice sola, non item a pastoribus agnitum esse. Aberravit oculus librarii fortasse ad tertium VerSum. Cap. 18, p. 1456 a I9 sqq. Scribendum est: ετι scod. -)

ΡOSi q)Hάνθ ρ 0 πον additur εστιν δε τουτο aberrante librarii oculo ad seXtum versum. Uncis inclusit Susumili lius. Cap. 20, p. 1456 b extr. 1457 a init. haec luguntur:

infra eadem Verba repetuntur, nisi quod Seribitur στεψυκυῖα τίθεσθαι. Haec altero loco delenda esse editores Viderunt, nec fiori potuiss0 ut iisdem vorbis Aristotolos uteretur ad συνδεσμον ut ad ἄρθρον definiendum; sed ut fit, quoniam poSteri0re demum loco vitium animadverterunt, posteriore delerunt, quum priore debuissent. Integra enim pagina XV versuum

244쪽

praetermissa est, quod eo facilius fieri potuit, quia et

δεσμος) est vox nihil significans, quam non conveniat in principio enuntiationis λόγου καθ' αυτον γ) ΡODere, ut τοι, δε, aut voX nihil significans, cuius ea vis sit, ut eX pluribus VocibuS significantibus unam significautum efficiat. EXempla non a seruntur; afferri forsitati potuerit κ in καλοςκαγαθος, καλοκΩγαθία, ο in ἐγχειρογαστωρ, nam Inti Illorum, non DOStra ratio Sequenda est ) ἡ Articulus autem αρθρον) est v x nihil significans, quae enuntiationis principium aut c0nsilium aut definiti0uem indicet, ut . . . et περὶ et cetera eiusdem generis, aut VOX nihil significans, quae nuc prohibeat nec officiat ut una voX significans ex pluribus sat praepositiones hoc non efficere, 890nte patet; non prohibere, O Stendunt V. C. αναυφίβ0λος, 'ποκατάστασις), hiin Compn rata ut Vel in principio vel in medi0 enuntiationis poni possit.' Insans omnino ars grammatica fuit Aristotelis 10mporo. Coniunctiones non esse dicuntUΓ, qua8 Π08 dicimus, sed particulae quaedam enclitiose et quaecunque in componendis vocabulis interponi videntur; articulus autem praeter nomina sinter quae etiam adiectiva numeranturiet verba ceteras omnes complectitur voces, Vid. principium

feruntur et coniunctiones sere Omnes et praepositioneS ac, niSi fallor, etiam pronomina.

245쪽

Ιti Aristotelis poeticam et rhetorica.

Cap. 21 init., p. 1457 a 31 sq. Nominis genera duo esse dicit, simpleX et compositum, compositi autem Dominis aut alteram partem Significantem es Se, alteram non significantem, aut utramque aliquid significare. Aristotulis verba haec

ἐκ TMilιαινοντων συγκειται. Sed librarii neglegentia, quum in vo c. Tilli&ίνοντος VerSUS terminRtUS e S Set, idemque esset secundi inserioris versus exitus, aberrante oculo tertii versus initium posuit: καὶ usi μου, Sed animadverso errore ad alterum rediit, πλυ . . . Sic omnia plana sunt. Vox ex duabus partibus significantibus compo Sitn e St V. C. κο lio δοποιός, eX significanti et non significanti V. c. circissi αλος. Sed AriStotele S, ne Secum ipse pugnare videatur, parenthesin addit: πλα ν

ubi alterius vocis pars fieret, re vera significationem amittere, sicut in superiore capite legimus in sententia quae est βαδίζει ὁ Κλέων, Cleonis nomen vim suam habere, tu compositis ut

iam detori0rum codicum librarii viderunt. Huius quoque origo eX tertii versus principio repeti potest. In eodem capitu p. 1460 b 20 idom vitium animadvertit Diuulgorus, deletis Verbis at ἀδυνατα πεποί, ται, post Septem lineaS recurrentibus sine h). Sed paulo post, p. 1460 b 28, idem accidisse nemo

male Occupatum est ex principio tertiae inferioris lineae.

246쪽

In Rhetoricis idem vitium animadvertit Madvigius Adversar. I, p. 475, Lib. I, 15, p. 1377 a 2: ἡταληθii eX

versu proximo altero translatum', vel, Si Versus fuerunt, ni nos putavimus, fere XV litterarum, eX SeXto VerSu. In eodem spatio idem error commissus est Rhet. II, 20, p. l393 a 33: καὶ - προτερονJ Aαρεῖος ου προτερον πρὶν

Αἴγυπτον ελαβεν , λαβων δε καἰ παλιν Σερξης ου προτερον

ἐπεχείρ ησε πρὶν ελαβεν, λαβων δε Illud προτερον, quod hic unci8 inclusimus, omittendum esse multi viderunt; dubitari potest, utrum eX proXime Sequenti ortum Sit, an eX BOSteriore, ut no8 Statuimu8. Verum in eodem capite p. 1393 b 21 itorum in eodem intervallo similiter erratum

iterare non potuit; Spengelius in ed. min. posteriore loco induxit; p0tius priore delendum est, ut nos significaVimuS. Rhet. II, 2, p. l378 a 31 sqq. Ἀστω δὴ ὀργὴ ὁρεξις μετὰ

247쪽

In Aristotelis poeticam et rhetorica .

eX 90Steriore male praecepto ortum esse, mihi quidem certum videtur. - EX Simili errore fortasse orta sunt additamenta, quae recte Spengeliu8 Sustulit: I, 8, p. 1365 b 33: ολιγαρχ αδε, εν ii f0ιJ απο τιμ ηματων VOe. οἱ V. 35. I, 9, p. 1366 b l7:

I, 6, p. 1363 a li: καὶ o οἱ εχθροὶ καὶ οἱ φαυλοι J επαινουσιν, Comp. v. 14 καὶ φαυλοι, Sed hiS duobuS lociS, Si ea, quam CenSuimuS, errori S causa fuit, accessit postea interpolatio. Rhet. I, 6 etium erantur genera του ἀγαθου. Multis Unumeratis sequitur p. 1363 a 27: καὶ τὰ ἰὁια, καὶ δ μγηδεὶς, καὶ τὰ περιTτα τιι η Ουτω μῶλλον. Intellegi potest, τώ ἰδια, i. e. Sua et propria, inter bona haberi, etiam τὰ περιττά, quae solitum modum eXcedunt; Sed δ ιια δείς, quae nemo aut

habet aut assequi potest, quomodo inter bona numerari possunt 3 Immo καὶ δ μἈ δε ς praeeoptum e St eX V. 36, ubi reete legitur καὶ δ μγ δεὶς φαυλος; integra columna aut pagina vel duae potiuS praetermiSSae Sunt. ἡ Rarius' inquit Madvigius loco laudato, se etiam eXSuperiore loeo verbum verbave oculo oblata iterum 90nit Scriba), qui error non facile fallit', si quidem luctoris menti verba nuper lecta etiamnunc obversatitur. Et quidem, quo brevius intervallum est, eo facilius animadvertitur, ut

248쪽

0ditores plerique alii aliter locum interpolarunt, Susemitilius delere maluit, recte, ortum enim est ex repetito initio versus quarti antecedentis, γηθος. Ibid. cap. 22, p. 1458 a 30 verba εκ των γλωττων βαρβαρισμος mnle repetita Sunt eX V. 25, i. e. nisi fallor, sex initio columnae aut paginae iam absolutae. In Bh0t0rio. I, 2, p. 1358 a 6 με'0δον των συλλογισlt Vd uisenda osse Spengelius vidit, utpote repetita eX V. 4, Vel, si nostra computatio Vera est, eX quinto Versu antecedente; 00 facilius autem aberravit oculus, quin utroque loco praece

Alterum εκλεψε delendum esse et Bel heriis ot Spengelius viderunt; versus iam scripti principium librarius iteravit. II, 26 p. 1403 a 20 -υμψιατα ex proXimo tertio versu repetitum esse vidit Spengelius. I, 10, p. 1368 b 19 sex simili intervallo

Ut prima eiusmodi turbarum causa neglegentia librarii est propter nimiam festinationem verba omittentis, ita eundem veri simile est non raro aut Verba aut versus etiam ita omisisse, ut errorem commiSSum non ΡOStencorrigeret. Nec iniuria editores aliis locis omissa verbacen Sentes incutiae Signa posuerunt, alii S particulaS, quaSOratio requirere videbatur, addid0runt. Mihi quidem talis vocula addenda videtur etiam Poet. 26, p. 1462 a 5 πρῶτον

hoc leviculum est. Appendicis loco pauca quaedam aliis de causis et alio modo errata emendare liceat. Poet. I 8, p. 1455 b 32 sqq. I cir 0δ ας δε εἴδni εἰπὶ τε re ire,

oης Corruptum e St. Bel herus omisit; equidem Hδος Scripserim,

249쪽

In Aristot0lis poeticam et rhetorica

nec plura mutaverim; nam quarti generis appellatio, απλῖν, quam nos eX initio capitis 24 cognovimus, Aristotelis autem discipuli omnes noverant, h. l. omitti potuisse videtur. Illicitae mihi quidem audaciae videtur quod plerique editores

δια Tra τιγνόμενα απο Tqχηρ Quod fortunatis dicitur aliqua

ratio cum diis intercedere εχουσί πως), nihil eSt, nec magi Sdo iis quam de infelicibus dici potest. Scribendum est:

250쪽

O. Siesbye, Cand. philol.

l. Cic. pro Quinct. 99: ἡHoc te obsecrat P. Quinctiu S), ne per te ferat, quo minus, quae eXistimatio P. Quinctium usque ad senectutem produXit, eadem VSque ad rogum prosequatur.' Meningen iteras hau naeppe vaerea doti end den ni Manutius angivue: sine accidat ei per te judicem, ut honestatem suam Dunc amittat cet. men livor-l0dos den han homine ud as ordono, er et an det Sp0rgS-mal. Den eneste betydning af si ferre', der synes at hunne