Opuscula philologica ad Ioannem Nicolaum Madvigium per quinquaginta annos Universitatis Hauniensis decus a discipulis missa

233쪽

made

234쪽

Ludv. F. A. Wimmer:

237쪽

Observationes criticae

Scripsit

professor universitatis Hauniensis.

Aristotulis de arto poetica liber tam male habitus ad nos pervenit, ut gaudium, quod in legendo praeclarissimo antiquitati8 opere percipimus, Saepe dolor turbet cum Tantali aut Sisyphi laboribus comparandus, magisque quid desit

quam quid relictum sit Spectemus. Nam et extrema parSoperis omnino periit, et in iis quae extant multae passim maiores minoresque lacunae deprehenduntur, ne S0litos commemorem Soribendi erroreS hic non minus saepe quam in aliis operibus commissos. Praeterea non nulla leguntur, quae 90tius a p08teriorum temporum grammaticis quam ab ipso Aristolole profecta videantur, et interdum rerum tractatarum ordo adeo turbatus videtur, ut quorundam editorum

licentia in capitibus et sententiis transponendis nihil non sibi licere putaverit. Mihi quidem magis probatur Vahlenii religio, qui perpaucis mutatis librum ita edidit ut in optimo codice legitur, modo ne iusto saepius quae nec intellegi nec Graece dici possunt pro Sanis defendere conatuS eSSet.

238쪽

Nam in summa miseria hoc tamen contigit, ut unus servaretur liber manUScriptus mitius quam ceteri depraVatus, atque adeo ceterorum omnium fons, ut ad eum solum appareat conteXtum operis eXigendum e SSe. IS est cod.

bibl. Paris. 1741, saec. fere XI scriptus, qui inter alia opera ad rhetoriceu pertinentia etiam Aristotelis Rhetorica et lib0llum de arte poetica continet. Sed ne hoc quidem subsidio invento aut lacunae suppleri aut graViora, quae

commemoraVimus, Vitia remOVeri potuerunt, nec noS tale quid aggredi audemus, Sed non nulla, quae ipsius codicis natura accurate considerata corrigi poSSe Videntur, proponimUS. Pertinent ea maXimam partem ad unum genuS Verborum male additorum tollendum; nec ea t0llere conamur, Si quae

interpretandi causa adscripta Videri po88itit, Sed quae mero librarii errore repetita Sunt, qui quo SaepiuS recurrit, eo magis manifesto deprehenditur. Nam ut omnium hominum varia Sunt ingenia et mores, ita librarii alii ab aliis vitiis minus cavent, et qui accurate rem criticum agere Vult, librarii quoque cuiusque ingenium, quantum fieri poteSt, perSpectum habere debui. Error in omnibus sero libris manuscriptis interdum inventus est, qui divostruthia dicitur, i. e. repetitio eiusdem vocis aut earundem litterarum, ut biS ponantur, quae Semel poni debuerant. Hic error facillime animadvertitur, et in hoc quoque de arte poetica libollo sublatus est ab editoribus cap.

est, nec in eXitu prioris Sententiae ferri potest.

239쪽

In Aristotelis positicam et rhetorica.

vorbum aliquod aut litteras aliquas male Scripsit, errore statim animadverso vera subiungit. Hoc factum est cap. 9,

M. Schmilitius ot corructione et additione usus est; sed verba μ&λιστα eX mero errore orta Sunt, eaque quae Scribi debuerant, καὶ ι ἄλλον, ipse addidit librarius. Eiusdem generis haec sunt: Cap. 17, p. 1455 a 25 -ὰν λανθάνοι το Ταπιπεναντία, ubi τὴ iam in codd. deterioribus Sublatum est. Cap. 22, p. 1458 a 24: ἀλλ' ἄν τις ἄν ἄπανTa Totui Tot ποι TV, ubi Voberw0gius Osi ἄπαντα edidit, rectiuS HermRNDUS a Iai Tu, deleto αν pro απ Vitio Se scripto. Cap. 24, p. 1461 a 31:

est, quippe quod librarius primum sibi legere visus sit antequam υπεναντίωμά τι eSSe intellexit. Editores ἴνομά τι habent, s sed non de Dominibus agi ostetidit exemplum allatum. Aristotolos de sententiis loquitur, quae sibi ipsae contradicere

videantur; ibi ait quaerendum esse quot modis res dici possit, ut in Iliad. XX, 267 8qq.

Ubi quod hastae, postquam duo strata penetraverit, tertium, aureum, Stratum re StitiSSe dicitur, parum conVenire Videtur cum iiS, quae Sequuntur, ubi aureum quinto loco

240쪽

Π0minatur; sed hoc Aristoteles ait D0n uno modo intellegi p0Sse. In ἐνδεχεται Sententia terminatur, ibique plene interpungendum eSt. Quae Sequuntur iam Aldus recte intellexit esse ωδί πως; recentissimi editores male ad recentiorum codd. Scripturam ωδὶ ως redierunt. II et II facile confunduntur, cuiuS rei alterum eXemplum est satis mirum cap. 2I, p. 1458 a 5: μία αμ poetεριὸν o*, ubi in codd. est o ης. M. Schmidtius OΠΣ scripsit. Cap. 25, p. 146lb 16: τα δ' υπεναντία ως εἰρ4υενα, ΤWiningiuS

pro corrupto δεΔίαν Vahleuius edidit ἀεὶ, λίαν, sed ἀεί pravo loco ponitur, λίαν prorsu8 inutile est; Schmidtius totum locum

ως dii λἰαν φ 0ριικχὶ, quod quam veri similitudinem habeat, non video; immo recto editores ab Aldo usque ad Bel herum vocem male Scriptam et postea correctum delerunt. - Αd 0andum rationem rettulerim Rhetor. III, l9, p. I 4 I9

Sud transeamus ad aliud vitiorum genus, in qu0 librarius, qui Aristotelis Rhetorica ut Poeticam scripsit, Saepius quam alii peccavit, illud dico, quod Madvigius

in Adversariorum oriticorum volumine priore, 90Stquam praetermissiones librariorum commemoravit, his verbis describit p. 47: si Interdum scriba uno pauciSVe Verbis eX inferiore loco praeceptis redit ad rectum ordinem eaque, quae praeceperat nec, ne nitori eXempli noceret, deleverat, iterum suo loco Scribit; rarius etiam eX Superiore loco Verbum verbave oculo oblata iterum ponit, qui error D0u facile fallit. Aburratio autem illa ad posteriora interdum ita fiebat, ut, cum, finita pagina aut columna, ad novam tranSeundum eSSet,