Dissertationes binae, quarum prior agit de colore et tinctura comarum, posterior de civitate romana apostoli Pauli

41쪽

grans. Auctor Ciris Eme . Coma succi na va est Occisum enim eum colorem pras fert s flavi epitheton mellis apud Poetas. Baetica vellera flavi e χι coloris

g. I. πNstituti non est nostri multis & verborum 3c sententiarum flostulis, pluribusque ambagibus hanc

rem re ct re, itaque ad shrtem eam, quam de comis explicare constitui , statim me conferam. Prima se mihi accingenti offere co-m flava, utpote pulcerrima & omnibus sere populis laudatissima. Nequς mirum, cum flavus color fuerit faustitatis & laetitiae index, docentc ad Tibullum libr. I. El. VIII. p. 6. & libr. II. El. II. I 8. elegantissimo Brouckhusio. Flavus color qualis sit docet Gellius. libr. II. Noseo. Att. cap. XXVI. Flavus videtur ex viridi ct rufo di albo concretus , sis faventes comae 4 C. Hunc igitur colorem in comis probatissimum tuisse ostcndit Lucianus in Dial. Diog. dc Poll. p. 26 . ubi haec in mandatis dat Philosophus Polluci τοῖς

42쪽

LORE COMA M. CAP. II. 23 nec faeiei ruborem amplius esse Cui loco a jungas licet Aelian. libr. XII. Uar. Hist. cap.I. p. m. 6F7. Ovid. libr. V. Fast. p. 6o9. Aura Anus implet, flavos movet aura caispillos Sidoni, sic fueras accipienda Iovi. Glossa ad Petron. cap. CX. capillitium savum commendat. Galenum quoque cxistimasse flavos rubentesque capillos bonam Corporis constitutionem significare notat Salmuth ad Pancimili Res Deperditas tit. XLIV. p. I 89. Sed de pulcritudine harum Comarum pleni sunt omnium libri, & res est notissima, ideoque actum agere non sertanimus. Qui plura scire cupiat, evolvat Baithium Advers. libr. GlIl. cap. XVII. Salas ad Petron. cap. CX. Mith. Antiq...Hom. libr. III. cap. X. Et praesertim Eleg. Brouckh. ad Tibull. libr. I. El. VI. 17. 8. aliosque, quos hic coacervare fastidio fo

ret.

ΙΙ. Hic savi capillitii honor, & pulcritudo essecit, ut apud optimos quoscunque Auctores ξανθοὶ & flavus pro pulcro po

nantur. αανθον Certe per κοιλον αponit H

sych. nec dessent hujus significationis apud alios exempla. Callim. Epigr. VI. p. 3.

43쪽

αψ DissERTATIO DE/Quod Vulcanius vertit Formosamque Iolen. Et ita Schol. ad Call. Hymn. in Dianamst. 2o'. ξανθην e licare Videtur per καλην.

Nec dissimili modo accipi posset Theocriariis Idyll. VII p. II 6.

Et Anthol. libr. VII. carm. I 8s.

Κύκνος ἐπὶ μητeρα της Ελενης. Ognus adpulcram matrem Helenes.

Unde Hylas dicitur apud Theocr. Idyll. XIII 'st. 36. quem καλον Vocat Anton. Liber. cap. XXVI. Metam. & Orpheus in Argon. st. 22s. Alia vide apud Leonidum in Anthol. libr. III. cap. UΙ. Carm. s. dc Pindarum Nem. Od. V. p. 99. Graecos imitati sunt Latini. Catuli. carm. LXV. 9s.sualibus incensam jactastis mente pueia

Fluctibus , in savo saepe hospite suspira

tem.

Ubi Cons. Statium: & sic Iuven. Sat. VI.

st ' Et

44쪽

COLORE COMA M. CAP. II Et flavam, cui det mandata , Puellam. Ubi recte Britann. Flavam julcram: nam xt diximus ante sSat. V. p. DF. Poetae - flavum pulcrum appellant. III. Eadem huic erit coma fulva. Semvius namque ad Virg. libr. X. Aen. p. sta fumum Camertem per ξανθὸν plicat. Ovid. libr. XII. Met. p. 273. Tempora perfringit fulvo protecta capillo. Stat. libr. I. Achiil. p. 161.

Niveo natat ignis in ore Purpureus , fumoque nitet coma gratior

auro.

Ovid. libr. III. ex Pont. El. II. p. 74. Ambiat ut fulvas infula longa comas. Videatur Iunius de Pict. libr. III. Cap. IX. g. 6. Et eo modo exponendus Claudian. libr. I. Laud. Stil. p. 2O3.

Crinigero flaventes vertice reges.

Quibus verbis respicit ad jus C pillitii Regum Francorum ; de quo adeas Liletium 3c Goldastum ad Eginharti Vit. Car. Magin

p. I. Sunt etiam praeterea rutilae diotae ab Ovid. libr. II. Met. p. 3I9. At Phanis rutilos flamma populante ca

45쪽

- Dis ERTATIOpillos Volvitur in praeceps. Et sentissimus hanc in rem est Ausenii l cus Epistola IV. s . 2.

Sic certe crinem favus, niveusque lacemtos sciesariem rutilam per candida colla re fundis.

Et Silii Italici libr. IV. p. 2 .

occumbit Sarmens , flavum qui psinere victor Caesariem crinemquc tibi , Gradive, v

. vebat,

Auro certantem, rutilum sub vertice

nodum.

Inspice Ill. Heins ad libr. V. Met. Ovidii p. 4 o. & ad Claudian. in Nupt. Honor. Mariae. e. et 2. Nec dissimiles sunt crines rutilantes ap. Claudian. libr. I. Laud. Stil. p. 38. Nec fida malenti

Dextera duxisset rutilantes crinibus alas. Quos rufos appellat Senec. libr. III. de Iramp. XXVI. non est Aethiopis inter suos insignitus color, nee rufus crinis ct coacitus in nodum apud Germanos , utrumque cet.

46쪽

Hinc illud decantarum Marii l. libr. XIV. Epigr. CLXXVI.

Rufi Persona Batavi.

Vide Lipsum ad Tacit. de Morib. Germ. Cap. IV. & Cel. Millium. Disi' de Vitulo Aureo. g. IO. Nec insblita est haec loquendi

ratio, cum genus pro specie ponatur; rufus enim est genus, cujus species suntDL pus, flavus , rutilus, rubidus, luteus &c. Docente Frontone apud A. Gell. libr. II. Noct. Att. cap. XXVI. Staulo tamen in Vere oportet , ne rufus & flavus capillorum color facile inter se commutetur : maxima enim inter cos existit disserentia, cum

hic formae decus , ille fastidiosae turpitudinis habeatur indicium. Huc etiam refero rubeos capillos apud Firmicum libr. IV. cap. XII. Mari. si geniturae Dominus Derit esseritus, faciet asperos, invictos, ct qui

nullis rationibus subjugentur, forara, aequales, ignotos, rubris capillis, oculis sanguinolentis, imperiosos. Rubeos hic capilloi per flavos interpretor , quod Heroes Virique bessi si flava coma ornari soleant. IU Huic etiam conveniunt capilli crocei, quos memorat Ovid. libr. I. Art. p. F29.

3 Utque erat e sommis tunica velata r

cincta, Nuda

47쪽

DIssERTATIO DE Nuda pedem, croceas ireeligata comas. Croceus enim color rubicundus est , ut

disciis ex Servio. ad Virg. Ecl. IV. p. 44. Et Paschalio de Coronis lib. III. cap. XIV. Martian. Cap. lib. II. p. 36. ipsa species ovi interioris crocino ita lege) circumlita interius rutilabat. Ovid. libr. II. Am. El. N. p. 43- Seu flavent, placuit croceis Aurora capillis. Uanc ob causet Aurora in Anthol. libr. IV. cap. XXIII. carm. 2. dicitur κροκοπεπλος, ut legendum est , non quod sorte vitio Typothetarum in editione, qua utor, irrepsit, unde Martian. Cap. libr. II. dc Nupt. Phil. p. 28.

Et jam tum roseo subtexere fidera peplo Coeperat ambrosium promens Aurora pud

rema

&1c croceus Aurorae amictus apud Ovid. libr. III. Art. I79. Confer Emmenes. ad Virg. libr. LAEn. 2.481. Roseis quoque capillis ornatur in Cates. Scal. p. 169. Aurea fulgebat roseis Aurora capillis,

Et matutino rore madebat humus.

Roseorum crinium quoque mentio fit apud Catullum carm. LXV. p. 3IO. At

48쪽

At roseo niveae residebant vertice vittae.

Heliodorus libr. III. Aethiop. p. I 3 . Edit.

neri rami cingebant, rosae similem a m

comam ligantes. Hλιωσαν mese vertebatur ca

didam, cum sit coma Soli milis sim flava , quam vocis significationem recte adstruit Mnesius ad Anacr. carm. XXIX. V. Eodem sensu χρω ι πλοχμοὶ aureiciscinni proflavis occurrunt apud Apollon. Rhod. libr: II. Amon. p. 678. & κομη καταχρυσος τῆ χροια apud Achiil. Tat. in oti

libr. V. p. go . Adde Philost. libr. II. Ic

num. V. Xρυσοκομης, ob flavum

capillorum colorem dicitur Bacchus ab Hesiodo. Theog. p. 947-Xρυσοκομης Διωνυσος Αριάδνην. Auricomus vero Bacchus flavam Ariad--

Vide & Athen. Despn. libr. XIII. cap. II.

P. F6 . 'Xρυσιοβοςρυχε Γαλάτεια aureos comae vortices habens Galatea. Virgil. libr.

Aurea caesaries ollis atque aurea vestis.

De Gallis loquitur, quos flavos habuisse capillos nemo dubitat. Crinis simillimus au

49쪽

Aetro κρατος Πυρσαῖς ριατινεσσιν αλιγκιοι ἡωζηντο.

. capite enim crines

Igneis radiis similes pendebant. Et hinc forte est, quod Venerem Poetae selenni epitheto auream vocarint. Homer. Il. r. V. M.

Mη 'μοι δωρ -Αqγρο- Ne mihi praemia exoptata exprobra aureae Veneris.

que aurea Venere

Alia loca invenies in Anthia. libr. IV. Cap. XVIII. cari. 34. & libr. VII. Cam. dc I 6 I. Lucian. Iman. p. 7. dc IS. Ovid. XVI. Her. p. 3s Te peto quam lecto pepigit Venus aurea

nostro.

50쪽

At non Venus aurea contra Pauca refert.

Ad quem locum video Τau annum velis te aureum hoc sensu pro pulcro poni, ut saepissime apud Poetas. Id etiam Grans. ad Juven. Sat. VI. p. 122. aliique existitamarunt , nec multum hae de re contendo sed si eo sensu accipi deberet etiam alii Dii Deaeque eodem epitheto solenni ornarentur, quod tamen non ita fieri observamus. Et praecipue quidem Venus a crinibus laudatur. Ausonius in Eclogis. p. Edit. Toll. Barba μυi , crines Veneri decor , ero

necesse est, Ut nolint demi, quo sibi uterque placet.

Nec quidquam impedit, quo minus verba dulcissimi sannararii apponantur Lib. I. . igr. in Caecilianum: Si tibi per Genium fas est jurare Minem

vae, i

Per Veneris flavas , Caeciliane, comas Lucianus consuli potest in Imagin. p. r. Neque nescius sum omnia Dearum instruis menta, arma, ornatus, insignia vel indumenta aurea describi, quod jam docuerat anhem. ad Callim. in vacr. Pall. Et