Ex sacra theologia et ex jure canonico selecta theoremata quae publice propugnanda exponunt Cler. Reg. Infirmorum ministri

1쪽

Si videbitur Reverendissimo atri aeri Palatii Apostoliei Magistro. D. Archiep. comed. Vicesiero .

Fr Thomas Augultinus Micchinius ores Praed. Saeri Palatii Apostoliei Magister.

2쪽

DE LOCIS THEOLOGICIS.

Religione, quae revelata dicitur , quam Is unus negabit, qui perditus Atheus sit , aut Deista pro cax, Sacrae Doctrinae robur , atque praestantiania exhibet nobis, firmatque evelatio, quae ipsius Re .ligionis Caput est , atque Principium. II. Divina isthaec Revelatio, ex utriusque stamenti libris , praecipue constat et i autem integri quoad substantiales , ut junt, partes , servati continuo sunt, servanturque adhue in Ecclesia Christi . Manichaeos in refellimus, quia malo dictatum Principio, Testamentum vetus Impie traduxere a neque assentimur iis , qui liberariores , quam par est , erga Auctorem libri . Esdrae, quae in antiquo Foedere exarata tuere in Babrionica desolatione omnino deperdita , i ab Elara ex integro reparata , inerudite prorsus

affrmarunt,

III. Utriusque cederIs Scriptum Dei Verbum , insallibilis delregula nobIs estu quidquid latere Spinosa, cum eoque De istae omnes: Sacrosque Scriptores ad singulas Scripturae partes, vera inspirauone do

'natos fuisse arbitramur.

IV. Sapientissimo Inhaerentes ridentInorum P. IudIcIo , Ibros illos divinos tuemur, atque Canonicos , quos exhibet Cano ab iisdem concinnatus , cssione 4 Cap. I. Quare Pentateuchus canonicus est , ε Mos Auctore conscriptus , divinae Auctoritatis sunt Libri Tobiae Iudith , Sapientiae, Baruch , primus , c secundus Machabatorum in Cain non Iudaeorum desiderati, atque Canonicas tandem agnoscimus autographas Epistolam D. Pauli ad Hebraeos , unam quoque Jacobi di, secundam Petri, secundam ct tertiam Joannis, atque Apocalypsim v. Inter graecas Sacrae Scripturae versiones , ea summo semper in pratio habita est, quam LXX. Interpretes, divino plane Consilio, non

in cellulis divisim sedentes, is una simul in Basilica constrentes ador a

3쪽

narunt. Qtio vero ad LatInas translatIones pertInet Vulgatam nostrameaeteris praeterendam, post ridentinum es. . Cap. o. concors est C tholicorum Sententia neque tali Decreto , quod per summam injuriam, ut barbarum , suggillant Novatores , quidquam Hebraicis Graecisque , Fontibus derogavere ridentini P. VI. Eccl. si solius est judicium ferre de vero sensu is Sacrarum Scripturarum interpretationes Neque privatus spiritus , ut Novatoribus arridet, nec Saecularis Princeps, ut placet Anglicanis , esse ullatenus potest Controversiarum fidei Iudex VII. Scriptum Dei verbum, etsi in aliquibus clarum, atque peris spicuum in aliquibus tamen obscurum est, atque involutum nequo per se uvicit , ad omnia plane comprobanda fidei dogmata. VIII. Eapropter Traditiones , verum, germanum Dei Verbum profitemur eae quippe, si legitimae sint, atque sincerae, certum, ac in fallibile iaciunt argumentum fidei. IX. Christi Ecclesia , quam Scripturarum Iudicem definivimus , eae. rus hominum est, quibus una Christianae fidei professio, una Sacramen- eorum communio , sub regimine legitimorum Pastorum , praecipue R mani Pontificis , non ex solis autem PraedestinatIs , neque ex Iustis dum laxat , sed ex Reprobis quoque , ac Peccatoribus , quinis ex occultis Haereticis coalescit extra ipsam vero sunt Cathecumeni public excommunicati, vere Schismatici, notori Haeretici , licet undamentalibus Ariseiculis inhaerentes.

X. Quibus notis , . characteribus vera Christi Ecclesia a salsis

Beter Oxorum conventiculis disternatur , docet Constantinopolitana

Synodus hisce Verbis r Credo Unam , Sanctam , cathoIicam , ct -- νοUcam celsais. Qitae cum in una Romana Ecclesia, seu quae Romano Pontifici, tamquam Christi ViearI , subest, deprehendantur , an tanam , veram Christi Sponsam, profitemur is veneramur. XI. Tribus h. die proprietatibus Christiis Dominus suam condecoravit Ecclesiam , ut nempe visibilis ea sit, in desectibilis, ct infallibi Iis: quare numquam extincta , sed semper conspicua nusquam defecit, nec deficiet in posterum numquam postremo, sive per totum orbem dispersa , ve in Conciliis generalibus a Summo Pontifice approbatis con firmatis coacta , ubi proponat , quae fidem , moresque respiciat, subje-

Et erit errori.

XII. In generalibus Conciliis, ius definitivi Suffragii serendi Epia

scopis est; ae ordinaria oecurrienici Concilii cogendi auctoritas , soli Romano Pontifici competit , non autem Imperatoribus , Regi vicum elue quidquid Novatores obtrectent , ct ex Nostris opponat Joannes

Vili. Uni Petro, qui Romam certo adventavit, δὲ probabilius

v. Claudii Imperatoris Anao, ibi eis rarisse edem, tradit Lust

4쪽

me , quod pure , vereque Μonarchicum defendimus I quapropter Roma nus quoque Pontist , iure divino , primatum obtinet honoris , S uia risdictionis supra reliquos Ecclesiae Episcopos, non secus, ac supra cae interos Apostolos D. Petru1.

DE DEO , EIUSQUE ATTRIBUTIS , DEQUE IUDNARUM PERSONARUM TRINITATE .

I. EUs est; Unus estu Qv Ia evIdenter est , nemo sui compos invinis L. cibiliter ignorare potest existere e quia unus est, causa cedant

Narcionitae, manichaei P qui plures Deos invexere mei autem nomine intelligitur Ens supremum, ac perfectissimum, quod nullam sui Causam habet, omnium vero Entium, . Causarum tincipium est illius. que natura physice considerata , in persectionum omnium adunatione metaphysice inspecta, in Asseitate , ut scholae alunt, reponitur II. Deus Ineffabilis est, contra Eunomium , Infinitus , Immutabiis bilis, Immensui contra ornium , QSocinianos 3 ternus , Incomprehensibilis , adversus A nomatosa ac demum Simplex contra Antropo morisphitasci a quorum errore purgari satis haud potest elito ardensis adissiculter quidem Tertullianus , facile autem Audiui, aera Epiphanius III. Ad intuitivam Dei uisionem assequendani, cuius possibilitatem nusquam denegarunt S. Ioannes Chrysostomus , heodoretus in D. Hieronymus , necessarium est gloriae lumen, ex cujus inaequalitate essicie nister , moraliter vero a meritorum varietate, inaequalis Dei visio repeten da est. IV. Iustorum Animae, quae ex hae vita decedentes , secum strane temporaneae satisfactionis pondus , quo exonerari certissime debent, uringatorio igne , qui corporeus est , ac materialis , expiantur in altera Eo autem in statu, certae quidem de sua salute, mereri , vel demereri nequeunt juvari tamen possunt Ecclesiae precibus , ac Fidelium suffragiis, v. Animae vero illae, quibus nihil luendum superest , statim ac terrenae carnis vinculo soluta sunt , intuitiva Dei visione perfruuntur squidquid deliraverit Cerinthus , cum eoque Millenarii omnes , quibus profecto nullatenus adhaesere Ambrosius , Augustinus , Bernardus, Ioannes XXII. saltem qua universalis Ecclesiae Doctor VI A negativis , ad firmativa Dei attributa properamus . Sunt autem praecipue expendenda veracitas , Omnipotentia , Iustitia , Scientia , Providentia Summa igitur veracitati tribui nequit mendacium , cuius Auctor Deus nusquam poterit evinci: Infinitae Potentiae repugnat non 'posse facere plura , quae non facit, imo meliora iis , quae fecit e divinaeque tandem Iustitiae maxime convenit, impios ad Inferni poenas aeter num duraturas compingere.

5쪽

VII. IvIno IntellectuI, In quo omnes Thesauri sapientIae, se lenis

Iae absconditi, cuncta nuda sunt, ct aperta, nihil prorsus sive bonum sive malum , fugit illius scientiam, scrutaturque singulorum hominum corda mei autem praescientia rerum contingentia non laeditur. VIII. Futura libera naturalis Ordinis , sive absoluta sint, sive eoninditionata, non videt Deus in praedeterminato Decreto , sed in seipsis hae in creatae voluntati determinatione Futura vero libera absoluta superis maturalIs ordinis, videt quidem in suis Decretis , veluti in eorum causa a Decreta isthaec , conditionatorum scientiam , quam admittimus , non antecedunt, sed supponunt. IX. Primarium Divinae VoluntatIs objectum, sua Ipsius essentia est Secundarium vero sunt Creaturae, In quas omnes non otiosa con spicitur, sed maxime provida praecipuum tamen, in homine guberna do, Divinae Providentiae negotium versatur. X. Nobilior Divinae Providentiae pars PraedestinatIo est, quae r eae dicitur ab Augustino lib. de dono Persem cap. s. et Praescientia, praeparatio beneficiorum Dei, quibus ertissime liberantur quicumque Iι-εerantur. Hanc porro, quae necessitans haud est contra Ianianianos , Se Calvinistas tam disserte adstruunt, Scripturae Patres , ut negari non possit XI. Deus autem non praedestinatos dumtaxat , sed omne etiam , ne singulos homines vult salvos fieri, vera quidem interna , ac beneplaciti voluntates quemadmodum Christus mortuus est , suumque in Ara Crucis fudit Sanguinem , non pro solis praedestinatis , verum etiam pro omnibus , singulis hominibus XII. Purum , putumque SemI-pelagianorum figmentum haud est, Praedestinatiana haeress iri Adrumeti tamen Monasterio Augustini aetate non emersit nec sub Coelestino L erupit in Galliis 3 Coteschalcus au tem, et Praedestinatianus non fuerit, non ex charismate, ut Christia rius Lupus ait, sed imprudenter quidem , verum Dogma vindicandum suscepit. XIII. Firmum , fixumque nobis est, contra Pelagianos , Sc Semi- pelagianos , Praedestinationem ad gloriam non fieri a Deo propter praevisa bona opera, vel simpliciter , vel radicaliter tantum naturalia , italiusque motivum extare pariter haud posse, merita etiam supernaturalia sub conditione sutura XIV. Quamvis Theologi omnes desn Iani Praedestinationem ad gloriam in ordine executivo sis dependenter a supernaturalibus meritisu multum certe dissident, ubi sermo de illa sit in ordine, ut aiunt, i tentivo. Nos hanc quoque a Deo seri, dependenter a supernaturalibus meritis praevisis, absolute suturis, probabiliter arbitramur

XV. Positiva reprobatio non decernitur a Deo , nisi post praevisa finalia peccatorum demerita adversus Calvinum , aliosque Praedestina tianos. XVI. An Dissiligo b Corale

6쪽

XVI. An εκ Se Inuris Sanctis evidenter eonstet, ae TheologieIaratIonibus magis congruat , Pueros decedentes absque Baptismatis lava in cro, puniendos fore poena tum damni, tum etiam sensus , saniorum

est iudicium Quod hic firmamus est, propius nos accedere Augustini menti, si dicamus , pueros sic decedentes , utraque poena plectendoas M. XVII. Divinae naturae unitate , a simplicitate , Trinitatem Per innarum non excludi ex antiquo , novoque Foedere , explorata res est quidquid effutiant Anti Trinitarii, ac ritheitae omnes . Catholicum a hocce Dogma , mire quidem evincitur ex celebri illo versic. r. Epist. r. S. Io. cap. s. re sunt e quem assutum, non autographum, Erasin mus , atque Simonius emere assirmanici Non testimoniis dumtaxat ab utroque Testamento petitis in Personarum Trinitate adstruenda, sed unanimi Patrum traditione utimur

XVIII. Uerbum Divinum , Filius De , verus Deus est, eoqueis Patri consubstantialis r in huius autem fidei obsequium, mentem suam captivarunt Ante icaeni P. 8 quamobrem immerito Sandius is piscopius Arianis accensent S. Ignatium artyrem , cujus Epistolae via ab Usierio, d Isaacho ossi editae , genuinae sunt immerito quoque hac de re carpitur a Socinianis Iustinus , a Suri Athenagoras , a Jo Cle rico Clemens Alexandrinus Grabio tandem Irenaeus XIX. opportune , aptissimeque a Nicaenis P. consecrata est adis versus Arianos vox μο-ον , aque Symbolo inserta z ab hac μοὐσιον, is consubstantialitatis fide non discessit Liberius Pontilac subscripsit quippe primae dumtaxat Syrmiensi formula contra Photinum editae neque Ariminensea P. subscribendo tormulae sibi ab Ursaei . QValenta oblatae in Hanam perfidiam impegere. XX. Spiritus Sanctus vera est, ac subsistens Persona, verus Deus etiam a Filio procedens et immerito hinc Latinis exprobant Graeci, quod additione facta partieuIae uioque , Constantinopolitanum Symboluma

corruperint.

DE DIVINI VERBI INCARNATIONE.

A sconditum a saeculis magnum Pietatis sacramentum man Isesta-LI tum fuisse in Carne, ubi plenitudo temporis advenit, Prophetarum oracula de Messia in Iesu Nazareno complet , apertissime declarant ejusdem Miracula , martyrum multitudo ipsa, in primaevis Chri-sitanorum persequutionibus , Christi divinitatem satis comprobant quare articulus de Christi Divinitate prioribus Ecelesiae seculis , ad salutem creditu scit necessarius fuit, contra Episcopium post Socinum II. Messiam iam advenisse, duplex praesertim ostendit adversus Iudaeos antiqui Foederis oracuIum , Iacobi videlicet Gen. o. R Danielis s.

7쪽

tendimus. In Oraculo autem Danielia Hebdomades recensitae annorum sunt, easque auspicandas opinamur ab anno xx. Regni Artaxersia Lonis rimani. III. Quemadmodum Iudaeis Christi adventum non obscure insinuat domesticum illud Iosephi testimonium lib. Is Antiquitatum Iudaic cap. 4. cujus fidem , nec quidquam rigidiores Critici elevare possunt; ita quoisque Gentilibus veritatem hanc , praeter alia , luculenter ostendunt Pilati Aesta ad Tyberium missa , quae adversus Balaagium genuina tuemur . IV. Unicam in Christo Personam confitemur i quare Beata Virgo vere λοσεκοι est merito appellatur contra NestorIum, quem legiti- me canonice damnavere, suaque e sede depulerunt Ephesin Patres; Illius tamen haeresi , nec Ioannes Antiochenus adstipulatus est , neque

Cyrillus Alexandrinus in suis Anathematismis Nestorium restilens Ἀαoppositum prolapsus est Apollinaris errorem . V. Diti sunt in Christo Naturae, duae etiam Voluntates, S pe- rationes, secus ac Iasphemarunt Eutychiani, monothelitae in eoque

propter unitatem Personae, Idiomatum communicatio stabili tu . VI. Verbum Divinum, non aeream, non phantasticam , non minbratilem , sed veram assumpsit humanam Carnem , quam non moelo mon aliunde , sed materna traxit e carne ac novo, inauditoque prodigio ex Maria Virgine natum profitemur, quae ante partum, in partu,

post partum, semper inviolata permansit VII. Christi Corpus , veris doloribus , caeterisque communibus humanae Naturae Infirmitatibus , re quidem vera fuit obnoxium ; nec ejusmodi incorrupticolarum pice inquinatus usquam est S. Hilarius P

clavorum Antistes Praeter humanum corpus , non ex dispensatione , sed ex naturali conditione , clavis persoratum, Sc confossum lancea , Divimum Verbum , nimam , humanamque Mentem assumpsit quae a primo Conceptionis instanti, perfectissima rerum omnium scientia se in tuitiva Dei visione donata est; non tamen Deum proprie comprehendit. VIII. Cum pura Creatura, nec pro suo , nec pro alieno , sive

laethali peccato , sive veniali , dignam supremo Numini satisfactisnem exhibere valeat, Christus vere se proprie divinae pro nobis justitiae satis seeit, illiusque satist actio , nedum condigna fuit , sed etiam superabundans

IX. Humana Christi Natura Verbo DivIn hypostatice conjuncta ἰlatriae cultu adoranda est . Religiosum autem Duliae cultum Sanctorum In Caelis una cum Christo regnantium , antiquum , laudabilem , atquαν rium esse fatemura cumque hi una cum Angelis, non tantum pro O- his generatim, sed, speciatim ad Deum preces fundant , eos invoca-

e quam maxime decet, illorumque invocatio in Christi Mediatoris in- riam nullatenus cedit. Σ, a

8쪽

X. saeras sanctorum Exuvias, quas RelIquias dicimus , ab Initio treIIgiosa quidem veneratione prosequi consuevit Ecclesia ; Imaginum e ro usus, atque cultus inter Christianos , pius equidem est , ac perutilis , nec recena adeo est aestimandus , quemadmodum illum venditavit Dallaeus

DE DIVINA GRATIA.

I. N statu Integritatis Adam , quem adversus Isaacum Peu rerIum, to x ius humanae naturae Proto-parentem fuisse , Mosaica testatur linctoria, a Deo conditus est cum originali justitia , sanctitate, ac immor talitate. Haec autem non fuerunt illi naturalia, ct debita , bene vero supernaturalia, planeque gratuita, adeo ut condi a Deo alio in statu potuerit Status hinc purae naturae possibilis est II. Adae peccatum consequutus est status naturae apta , In quo nedum spoliatus fuit Homo gratuitis donis , sed etiam vulneratus in naturalibus : Quare ad prosequendum Deum, amore dumtaxat naturali super omnia , sed effectivo , sicuti ad totum legis a turae opus Ion giori tempore adimplendum , omnesque superandas tentationes , lapso

homini, naturae vires non sufficiunt, sed necessarium ei propugnam uapeculiare quoddam Divinae actualis Gratiae adjutorium III. Per originalem vero noxam, quam ab Adam in Posteros propagari suadent tum utriusque foederis oracula , tum graviora argumentorum genera, imminutas quidem experimur voluntatis vires , non ita tamen ut extinctum in nobis sit liberum indifferentiae arbitrium , contra Lutherum , atque Calvinum; neque adeo concidit , ut absque gratia nonnisi ad peccandunt vaIeamus . Sola enim naturali sua virtute quae tamen generali Dei concursu muniatur aliqua opera moraliter bona exequi pluries peccatum declinare posse fatemur. IV. Per solas naturae vires nequit homo salutaria quaev Is opera

perficere, ut actitabant clagiani Quippe , obsignante scriptura ,

Augustino Iudice, sine adjutorio gratiae , nec velle potest opus bonum quodcumque , prout oportet ad aeternam salutem V. Actualem Gratiam aliquando visus est propugnare Pelagius Sed eam , aut non in Catholico plane sensu , aut non uelut absoluthnecessariam agnovit. Quare de hujusmodi voluntatis actioni gratia praecipua fuit inter Augustinum eumdemque Pesagium controversia , mi ni me uero de habituali gratia, quam sensu licet haud recto, Catho lieo admittebat Pelagius : Ita vero de necessitate gratiae Augustinus egit, ut hane nulli bi ab intrinseco efficacem docuerit.

VI. Pelagius Diospolitanis P. imposuit Zosimo Romano Pontifiei dolosum se praebuit Coelestius ; sed nec Diospolitani P. Pelagium absolventes , nec Zosimus benigne coelestium excipiens , Pelagii , Coelesti adhaeserunt errori.

9쪽

VII. Fallitur erra IansenIus , ubi gratiae efficaciam se AugustIno

due collocare praesumit in victrici delectatione , quae simplieem nece

Matem inducat.

VIII. Gratiae donum est etiam bona voluntas fidem omnem praecedens , quam prosecto naturalibus dumtaxat viribus neminem sibi promereri unqua. posse , defendimus , secus ac venditarunt Semi-Pelagiani , re quidem vera negantes interioris gratiae necessitatem ad initium, Fidei boni operis, quam Catholica docet Ecclesiaci quamobrem haeresis nota ab Apostolica sede lata est in quarta Iansenti propositionis

secundam partem.

IX. Libratis Scripturarum , Sanctorum Ecclesiae PP., atque ratio num momentis , operosa nobis res est definire , num intrinseca in diis canda sit efficacia Divina: Gratiae , an potius ab extrinseco repetenda utrimque scopuli , utrimque Ambages , utrimque nodi Quod ergo sentimus est , non adeo dissicilla nobis videri argumenta , quae militant pro intrinseca divinae gratiae essicacia , ut ab opposta opinantium Schola, cui morem gerimus, solvi nequeant. X. Suffcientem gratiam defendimus, eam videlicet , quae dat veram, completamque potentiam actum bonum ponendi, etiam relative ad praesentem concupiscentia motum cui humana voluntas , solo suo vitio, suaque dumtaxat pravitati, resistit. XI. Turpiter ergo erravit Iansenius , dum putido quidem ore diaxit, interiori Dei Gratiae in statu naturae lapsae nusquam resisti , missusque Dei praecepta, hominibus justis , volentibus, ct conantibus minpossibilia extare, iisque gratiam deesse, qua possibilia fiant . Urgente squidem praecepto, justorum nullus ea privatur gratia , qua illud possit Implere , si uelit et Quin omnibus , ct singulis hominibus infidelibus

etiam, atque excaecatis obduratisque peccatoribus, Deum ipsum non offerre tantummodo , atque praeparare , sed auxilia quoque proxime vel remote sufficientia impertiri volumus , quibus divina praecepta adim pleri, ad Deum per poenitentiam converti queant. XII. Praeter actualem gratiam, cujus equidem praecipuus effectus est, disponere ad sanctificantem gratiam obtinendam , habitualis agnoscenda est , qua Spiritus Sanctus in cordibus nostris diffunditur . Iunificantur ergo impii per inhaerentem justitiam , non per extrinsecam con donationem , ut junt Calvinus, Lutherus, si ander , putantes in ju- mscatione, peccata dumtaxat operiri, non deleri , non auferriti atque eam obtinendam requiritur in adultis, Fides , Spes , εἰ Charitas . Fiades autem ad justificationem conducens, non est sola fiducia in Lutheis

rano sensu explicata , ejusque objectum est id omne , quod a Deo rein

velatum est

XIII. Quamquam meritum a sanctificante gratia proficiscatur , non Gmnia tamen peccatorum opera, peccata sunt, infideles , ieet desint Disilire by Orale

10쪽

II sint destItuti , IIqua et perpaueari praestant opera , quae si moralem

hujusmodi actionum honestatem spectemus , commendari debent, nec peccata sunt nuncupanda. XIV. Licet homo sanctificante gratia exornatus, mereatur non se Ium de eongruo, sed etiam de condigno aeternam vitam non tamen meretur , saltem de condigno sinalem ipsam perseverantiam, quam certeipti: etiam Sancti suppliciter , humiliterque implorare debenta Ad hujusvimodi enim obtinendum donum , peculiaris quidem gratia requiritur L quemadmodum, e specialissimo gratiae beneficio opus habet homo , ut quamdiu corruptibile corpus induit , omnia collective venialia peccata vitare queat. Eximium autem istud gratiae privilegium , uni Beatissimae Virgini concessum existimamus.

EX IURE CANONICO.

II TU Canonicum, quod optime defini potest Collectio Regularum Lex Divina Scriptura , S. Patribus , Conciliis , ac Pontificum Conis situtionibus desumptarum , quae fideles ad finem aeternae beatitudinia diis Tigunt continetur in Decretalibus Gregorii IX. Bonitaci VIII Clemenis eis v. extravagantibus Joannis XXI l. Hisce omnibus , quae rus no vum constituebant, addendos dicimus Concilii Trid. Canones , ae e Tumdem declarationes a Sacra Congregatione Sanctae Romanae Ecclesae Cardinalium ejusdem Concilii Trid. Interpretum Quibus omnibus verae legis vim concedendam esse sustinemus II. Hanc vim legis Decreto Gratiani , utpote publica auctoritate minime consecto , non possumus attribuere e nec pariter Decretalibus Epistolis Summorum Pontificum ante Siricium editis , quoniam magna ex parte supposititiae sunt. Canones illi vulgo Apostolici , falso Apois nolis , aut . Clementi adscribuntura editi tamen sunt ante saeculum . saeculo nempe . labente, atque ineunte Q. , aliter ac Dallaeo Iari

euit.

III. Dividi solet Canonicum ius quatuor in partes , in quarunias a. De Constitutionibus , in II De Personis , in xii. De Rebus , icia v. De Iudiciis pertractatur et hae methodo is nostras Institutiones tradimus

DE CONSTITUTIONIBUS.

I. Eκ, quam ab Iigendo Latin Auctores appellatσm , Ixerunt; ta teste Augustino quaest. ao in Levit. Praescriptu aliquod est ab

eo, qui Communitatis uram habet ad commune bonum directum , et subditis istimatum atque mensura uisanorum auuin , per quom dia, quod rectum est, uendam , v ad id, quod rapam est , omitte in