장음표시 사용
11쪽
assXum, Oceanum ver in utraque descriptione Xtremam senti partem Xplevisse. Ceteras imagines ita distribuit, ut area, quae cogitanda sit inter mediam et eXtremam, in quatu0r partes divisa Xpressas fuisse contendat in altera descriptione haS Urbem obsessam Urbem pacatam Martem minervam in altera has: Vitam de0rum beatam mominum peS. Lapitharum et Centaurorum pugnam Αprorum et leonum pugnam. Qu0 quidem quamvis sagaciter Hermannus disputaverit, in Sola conieetura positum est. Permulta tamen ab illo reote diiudieata esse infra videbimus, ubi de Singulis pleri8que sententiam feremus. - Od0sredus uellerus' deinde contra Hermannum Ostendere eonatus est, omnia in Seuti descriptione iusto ordine procedere plurimasque imagines cum antiquisSimae artis operibus plane congruere. Quod quidem n0n ubique valere infra demonstrabimus. Seuti autem superficiem in multas areas rbiculatim dispositas divisit ita, ut in media area draconem cum du0decim serpentibus inter se implicatis positum fuisse contendat, in proxima pugnam prorum leonumque in tertiae latioris areae parte superiore Persem cum Gorgonibus, conventum deorum in inferi0re, in dextra Lapitharum Centaurorumque certamen, portum cum piSeatore in sinistra, in quartae et eius quidem latissimae areae superiore parte urbem Obsessam cum omnibus belli miseriis, urbem pacatam cum omnibus pacis artibus in inferiore, in extrema denique atque ea quidem arctissima area Oceanum. Atque hoc onsili ductus seu ti imagines disposuit, ut quae terrorem adversariis inferrent, ea in Superiore parte collocaret, in inferiore, quae tranquillioris argumenti essent. - uelleri de senti Herculis deseriptione sententiam probaverunt Rankius et Lennepi US.
Equidem illum des hae diffidit lima de scuti deseripti0ne
12쪽
quaestione solvenda bene meritum esse haud negaverim, sed illam imaginum disp0siti0nem non nisi in coniectura positam esse optim iure e0ntenderim, quum quom0d Singulae imagines exceptis media et extrema distribuendae sint, in ipsa de Scriptione non inveniatur. - Eam, quam in singulis deseribendis distinguendisque scuti imaginibus rati0nem adhibuerat Her annus iniit Lehrsius h). Duas imaginum partes distinxit, quarum alteram ecipsius auct0ris ingenio profectam v. 141 236), alteram ex Homerica scuti A ehillei descriptione depr0mptam esse v. 237-317). Duas autem descriptionis partes ab uno poeta comp08ita e88 negavit, qu0 ut 1 asteret comm0tus est eo, qu0 pri0ris partis imagines simpliciter ad dilueide describuntur singularumque imaginum descriptiones formula vd indipiunt et id quidem versus initio, alterius autem partis imagines haud aedurate pinguntur illaque formula deest, immo
alia verba, ut επὶ 236), παρὰ 270 adhibentur et id
quidem in medio versu. 0lam igitur priorem descripti0nis partem genuinam ratus draconis imagine reiecta, quae ad Serpentum imaginis imitationem a posteriore qu0dam ScriptoreeXΡreS8a SSet, quae relinquuntur, imagines ita distribuit, ut Perseum in medi p0situm circumdarent ceterae te, ut binae imagines sibi opponerentur: prorum leonumque pugna et pugna Lapitharum Centaur0rumque, Mars et Minerva, de0rum chorus et portus Oceani autem imaginem et ipsam inter genuina enumeravit. At serpentum imaginem omisit. Serpentibus singulas areas distinetas esse Lehrsius putavit, ita ut Verbis κυάυε υῶτα v. 167 idem signiscaretur atque verbis κυαν0υ τυχες V. 143). Quod quidem ex ipsius Lehrsi ingenio profectum esse luce clarius est. Otam autem hanc imaginum dispositionem ab auctore Seuti quaesitam non fuisse, illum ipsum concedere putaverim. Eo ver de describendis distinguendisque singulis scuti imaginibus optime uteruit, qu0d satis accurate distinxit inter eas imagines, quae ex ip8ius auctoris indole ortae et inter eas, quae ab Homer petitae
13쪽
sunt. - Bationem in quaestione de scuti Herculis deseriptione solvenda a Lehi si initam longe ampliseavit Deitersius in ita,
ut argumenta e veterum artis opera describendi more peteret. Atque duo genera distinxit, qu0rum discrimen ita brevissime significari posse, ut aut rerum imagines aut ipsae res de- Seriptae esse dicerentur. Quo quidem discrimine ad singulastruagines explicandas adhibito Deitersius non modo non times Seuti imagines ab uno poeta proseetas esse ostendit, Sed totam scuti descriptionem ex integris quinque inter se diversis et a diversis poetis consetis descriptionibus coniunctam esse demonstraSSe ibi visus est, has autem diversas descriptiones ab uno quodam consarcinatore collectas et in hanc, ut nunc habemus, formam redacta esse. Quamvis singula pleraque
sagaeiter et dilucide diiudicaverit Deitersius, tamen nimium operae in mutandis reiiciendisque versibus consumpsisse mihi videtur. Quod quidem infra videbimus, ubi quid de singulis quibusque imaginibus statuendum sit, explicabimus. Atque haec quidem aetenus. Videamus nunc, quid nos ipsi iudicemus de scuti Herculis deseriptione. Primum igitur dicendum est de imagine in media scutia rea expressa. Atque in hac imagine tam multa et diversaeumulata Sunt, ut quae pristina imaginis forma suerit, diss-eile sit diiudicatu Drae in medio positus deseribitur v. 144-160), super quem ridem volitantem auctor finxit; praeterea in hac imagine exsculpta fuisse feruntur belli numina Προ-ξtς, Παλίωξtς 01μαῖος, 6δος, δυογοκτασίη, pic iterum), Κυῖο μος Quam quidem imaginem Lehrsius haud genuinam Sse contendit, quod multa inutiliter addantur et n0nnulla legantur, quae in serpentum imaginis descriptione
repetantur immo ad serpentum imaginis imitationem eXpressam esse illam putavit. Et revera n0nnulla eadem in utraque imagine verba adhibita invenimus: υτι πιειός 144 et Vettγατερῶ 161), ου καt ὀ6vet o με κ. et λ. 146 et et ou καt ὀθόντων hv . . . 164), integrum praeterea Versum: latuες
14쪽
sint, negari non potest, alteram alterius imitatione ortam esSe imaginem et Serpentum quidem imaginem posterioris aetatis esse infra videbimus, ubi de illa sententiam seremus. Omnes autem primae imagini Versus genuini non Sunt. Nam Versus 156 159 ex H0mero J depr0mptos esse haud ignora muS. Versibus 51 15 de vera pugna dici apertum St, qu0 etiam Verba κορυσσουσα κλόυο αυδρῶ 148 pertinent et versus 154 et 55 ε δὲ Προεωξtc . . . et ipSi erSUS XHomero petiti. Sed non erat eur poeta hoe loco de vera pugna narraret, quam infra deSeribi comperiemus. Qua restatuendum esse mihi videtur, versus 154 et 55 quatuor Homericis versibus ab interpolatore quodam addito eSSe, quibus terror pugnae augeretur. Neque vero illud neglegendum est, versus 154, 155 156 formula v instipere, quam quidem formulam non nisi in nova describenda imagine auctorem adhibuisse constat his autem versibus tres novas describi imagine prorSus negandum est. Item versus 151 - 153 alect0re quodam, qui de Vera pugna narrari arbitraretur, interpolato esse contenderim, ita ut verba κορυIIoua χλόvo αυξρῶ, non de Vera pugna diei esse putemus, sed addita esse, ut quasi ridis epithet0 ornans essent. Ab eodem illo interpolatore etiam Versum 160 additum esse, quo terroris imago planius ampliscaretur, n0 est, cur negemus. Primam igitur imaginem a versu 144 usque ad versum 150 genuinam, ceteros autem versus 151 160 posterioris aetatis esse pro certo
Serpentum imaginem 161 - 167 non a primae imaginis
auetore conscriptam esse iam diximus Immo hanc imaginem posteri0ri tempore compositam esse quum AEX intellegi P0teSt, quod n0nnulla repetita sunt, quae supra iam legimus, i id haud neglegendum est, versu 166 et 167 0 gramatio vinculo inter se coniunctos esse, Vocem autem zz Iμα
15쪽
Verisimillimum igitur mihi videtur esse, huius imaginis deseriptionein prirnae imagini adiunctam esse a poSteriore quOdani, cuius in animo eschyleam in Hippomedontis scuti descriptionem versatam esse putaVerim, in qua Typh0eus centimanu eumque circumeuntes serpentes esset fuisse di
Sequitur aprorum et leonum pugna v. 168-177). Quam quidem imaginem quum describeret auctor, certe eiu animo Homeridam Herculis baltei descriptionem obversatam esse putandum est Odyss. λ 609 sq.:ομερῖαλέος δε οἱ μ*ι et θεσσιν ἀορτηρ,
praesertim uuia solo 40 loco Homerui de Herculis armis aliquid narraverit in) Certe autem huius imaginis descriptio genuina est. Nam quod primis descripti0nis versibus 176 et 177)idem expressum est atque ultimis 168, 169), nihil offensi0nis habet, qu0 Scuti auct0 hanc descriptionem Homero debet. Attamen versus 173 considerationes dignus mihi videtur esse pr0pter vocem οὐράμενο Qu0d quidem Verbum, Ri10 Butt- mannus passive positum esse contendit, hac rati0ne adhibitum isse a poetis Graecis nullus alius locus istendit. Quare Lehrsius oeum Sanare conatus est ita, ut V. 172-175 sic c0ntraheret, ut duo tantum efficerentur: θη αγ Pt εκειτο μέδας λῖς, ἀμ* ῖε κάπροιδο tot abvηῶτες πό λοσυροῖο λέ6υat. Quod quidem fieri opus non est, si cum Hermanno Verbum ἀπουράμεv0 medium 8Se cenSemus, ita ut non solum ad apr08, sed etiam ad leonem pertineat; qui duo apri et leo, Se invicem interemerant. Recte si iudicavimus, post Vocem dotot comma interp0natur neceSSe St: δοιοι, ἀπουράμεvot φυλάς, καzὰ
' A prorum leonumque pugnae apud Homerum nonnullis aliis locis leguntur, ut Il. , 78 sq. , 5 sq. 1, 413 sq. Lexilog. I, P. 6.
16쪽
Videamus nunc, quid de Lapitharum contra CentauroSpugnae imagine n0bis statuendum sit v. 178-190). Atque
huius quidem imaginis argumentum neque ab Homero petitum neque ex ipsius auctoris indole ortum est, sed ex artis operum 110titia fluxit. Unum igitur ex illis artis monumentis auctoris animo obversatum est, quod ipse viderat. Cuius rei satis certum argumentum nobis praebet ingens amphora a Franq0isio ann 184 Clusii reperta in), in cuius collo Centaurorum contra Lapithas pugna pieta est eodem sere modo, quo in scuto Hereulis imaginem essetam fuisse auctor narrat. Huc accedit, qu0d illius amphorae figuris eadem sere nomina adscripta Sunt, quae in nostra descriptione enumerantur. iusiu0di autem vascula iam antiquissimis temporibus saeta esse arca
Cypseli' et thronus p0llinis Amyclaei' eert testimonio
sunt. At ab Homero nomina illa petivit auctor cuti Fateor, eum nonnulla e illius carminibus sumere potuisse. Sed Lapitharum tantum perpauca n0mina cum Homericis ε conveniunt Centaurorum autem fere omnia H0mero ignota Sunt. Atque etiam e eo colligendum est, artis monumenta Seuti auctorem imitatum esse, quum illam imaginem describeret, quod per80na ipsa argenteas, aurea autem eorum arma fuisse auctor Darrat. Nam ea ratione antiquissimis temporibus istiusmodi monumenta facta esse Gerhardus ostenditq). - Jam de imaginis pristina larma pavea dicere liceat. Versum 182: Θησέα et Atra ξηυ, πtatκελου ἀθαυάz0tatu etiam in Homeri Il. , 26 legimus, ubi Lapitharum n0nnulli
nominantur. Quare quispiam coniecerit, auct0rem cuti istum versum ab Homero sumpsisse. Immo hunc ipsum versum e
Seuti deseripti0ne illuc translatum esse recte mihi iudicasse Wolfius videtur, quem secuti sunt effutus et Spitgnerus. Versum 183:
17쪽
Ruhnhenius spurium nominavit propter versum 188:ἀγ70ρεοι, χρυοέας ἐλάτας εὐχεροὶ εχοντες idernque visum est Gaissordio Heinrichio, indorso. Attamen setioliastae omnes illum versum ut genuinUm gnOVerunt. Quapropter quamvis haud negem e duorum versuum similitudine c0lligi posse, alterum ad alterius imitationem compositum esse, tamen illum pro genuino habeo. Nam non erat, cur auctor in describendis Centauris eorumque armis materiam nominaret, in Lapitharum autem imagine Xponenda omitteret.
Huc accedit, quod in eiusmodi deseriptionibus similes inter Se versus repeti 08se permulti loe Homeriei testificantur. Versum 186:
Centaurum appellat Diodorus Siculus IV, 12), 0men proprium
Sit, pr Voce autem utμαντα, qui inter Centauros neque in artis monumentis neque apud poeta numeratur, aliud n0men substituatur. Sed quod suspicatus est, aut et 'AIρtό et aut et Abκό et aut et πλατο et Scribendum 8Se, mera e0niecturaeSt. Quare verba μελαὶχα et v et M μαvet retineo, ita ut μελαγχαίτη Voci Μίμαυτα adiunctum esse putem quasi epitheton OrnanS, praeSertim quum haec ipsa lectio in omnibus, qui de Seuto Herculis exstant, libris inveniatur. Idem autem epitheton esso quoque Centauro conveniens ducit Sophocles δ). Neque ver illud probare possum, quod Deitersius contra librorum fidem versum 181 reiiciendum censuit, ut totidem Lapithas retineret, quot Centauros. Praeterea cur totidem versibus de Lapithis, quot de Centauris, narrasse auctorem putaverit, nihil causae invenio.
Martis imago sequitur 191-196 eique resp0ndens imago Minervae 197-200). Quas quidem duas imagines ad pugnam
Lapitharum et Centaurorum pertinere, ita ut Mars in Centaurorum partibus, in partibus Lapitharum Minerva apparuerit Sehlielitegr0lli0 placuit, quem secuti sunt V elelierus
18쪽
et uellerus ). Lehrsius' contra peculiares habendas esse has imagines propter verba v v. 191 et v. 97 adhibita
recte censuit. Iam si quaeramus, unde petitae sint harum imaginum deseriptiones, cuti a uetorem eas Homericorum verborum recordationi debere ostendemus. Nam in ipsa scuti
Adhillei descriptione' Mars et Minerva n0minantur et id quidem in pugnae de bsidenda urbe descriptione. Praetereae iniunct0s habemus Martem et Minervam l. , 439 ε 430,
v. 358. Martem autem eiu8que c0 mites, qui in nostra imagine nominantur Λεῖμός τε Φοδος τε, eosdem invenimus Il. , 119 Sq.: καί ' ππους κέλετο Δεῖμόυ et Φ0δου τε avrvυμευ, αὐτὸς 'Αρης δ' a veta εξυσατ παμ*αυόmuzα. Quae autem de Minervae armis dicuntur, eadem copiosius
enarrata legimus Il. , 738 sq. Huc accedit, quod utriusque descripti0nis omnia fere verba ad Homeri imitationem X- pressa sunt, de qua re Deitersius accuratius disputavit ε). Quod attinet ad Drmam, qua descriptae Sunt duae imagines, certe verba πρυλέεσσι κελεύω9 193)Aέει ωοοζέvαρ sv 194 tέμευοι πόλεμου καzαδυμευα ανῖγῶ 196), επὶ ' χετο υλυπtv ἰυηυ 200), quae quidem omnia ad pugnam pertinent, Suspecta videri possunt, praeSertim quum erae pugnae ne mentio quidem fiat. Sed haec omnia ea ratione dicta esse contenderim, quatridem χορυοσουσα κλόνο αγῖρῶ 148 n0minatam
Postquam inde a versu 144 usque ad versum 200 terribiles imagines descripsit auctor, a Martis et Minervae, belli numinum, imaginum descripti0ne satis commode transit ad iucundam imaginem deorum saltantium chori 201-206). Cuius quidem deseripti0nis forulam haud genuinam esse prim obtutu intellegimus Nam verbis θεῶ δ' εὀ6ς rvὸς 0λυμπος ευ δ' krορή, περὶ 'ολδος ἀπεφιτος aetεφάνωτο
19쪽
t0tam imaginem prorsus divelli satis apparet Quare Her- mannus Versum 202 post versum 20 scribendum et cum Sequenti portui imagine ioniungendum isse tensuit, cita ut versu 202 et versibus 207 21 una humanarum fortunarum imago efficeretur De quo quidem mihi non liquet Nam fac, versum 202 et versum 207 ab auetore ipso coniuncto eSSe, ut placet Hermanno, unam tamen imaginem illis versibus ab auctores descriptaui esse iegabis, qu0d et versus 202 et Versu. 207, qui eum Sequitur, verbis v incipiunt, quae quidem verba ab auctore non nisi in nova quoque imagine deseribenda adhibita esse constat. Verba autem θανάetu, EVὰrῶvi 205 ex versu 201 ε ῖ's αθαvetet o ἱερος χορος repetita esse quis est qui non videat Atque etiam verba θεῶ δ'εῖος ἁγυος ολυμπος, in quibus eiurichius iam haerebat, ita ut contra librorum fidem pro rvo scriberet ruset' quod Guyetus in ruset converterat), interpolata esse mihi Videntur, prae- Sertim quum neque cum iis, quae praecedunt, neque cum iis, quae Sequuntur, c0niungi possint. Quapropter illa verba re
Argumentum huius imaginis unde petitum sit, nunc liceat paucis inarrare. Atque cim antiquissimi artis monumentis Ap0llinem et Musas cantantes effictas esse haud ignorauius, ut in area Cypseli'), deorum tamen Saltationem nusquam X-
pressam invenimus Quid igitur Homerum nonne imitatus est auctor Homerus scilicet in scuti Achillei deseripti0ne
20쪽
φωνη, λιγυ μελπομέvαις adhibuit. Deos autem quum saltantes induceret, id qu0d in hynino ad pollinem 182-206 narratur, animo videtur tenuisse ). Veni ad explicandam imaginem, qua p0rtus cum delphinis aliisque piscibus deseribitur, in cuius ripa piseator cum iaculo sedet quam quidem statim vides consectam esse ad imitationem Homericorum Verborum, quae leguntur l. 7, 22 Sq.: ζ δ' υπὸ δελ*tυος μεὶακήτεος ἰχθυε αλλο t
sed ita, ut id quod de piscatore dictum est, ab imitatore ipso additum esse videatur, nisi forte putes, eum in anim habuisse, quae leguntur in Homeri Il. , 406 sq.:
Quod Deitersius contendit, versus 213-215 subditos esse ab aliquo multo posterioris aetatis poeta, ab illo prorsus dis- Senti0, praeSertim quum argumenta, quae attulit, satis levia esse mihi videantur Nam quod apud Antiphanem e0micum versus quidam iisdem verbis χθύοι ἀμφ 'ληοτρο incipit, quibus versus 215, idcirco putare Deitersium, versum ad Antiphanis verborum imitationem conscriptum Sse a posteriore qu0dam, est, quod mirere. Praeterea tu dativum χθυ stu 215 molestissimum esse Deitersio placuerit, non intelleg0 Versus autem 2 11 et 212 posteriore tempore additos esse contenderitna lectore , qu0dam, qui imaginis descripti0nem rumplificare vellet. Quod quidem satis probare mihi videntur repetitionesm0lestissimae hae v. 209 κλυζομένω κελος et V 211: ηχομένοις ἐκελ6t, V. 210: δελφῖνες η και η 'buvas 'χθυάουτες et V 212:δελ*tυες ἐφοίτω s0lus Diaconus scribit θοίvωv ελλοπας χθυς.