Hesiodia quae vocatur scuti Herculis desriptio ... Commentatio ..

21쪽

Sed quum lecti ερο et sv v. 212 in omnibus, qui de Scuto Herculis exstant, libris tradita sit, recte Deitersius pro θυυεου 210 substituisse mihi videtur post uv. Item loco Verborum δελ* υες η και η 210 ab initio verba ἀργυρεο δελ*tva posita fuisse ille recte iudicavit, ita ut versus 10 talis meiatur:

Genuinam igitur imaginem habemus versibus 207, 208, 209, 10 illa rati0ne mutata), 213, 14, 21 expreSSam.

Sequitur Persei festinantis eumque persequentium Gorg0num imago, quam quum describeret auctor, arti monumenta, quae ipse Vidisset, ei in animo versata esse et uellerus in et Deitersius' certis argumentis demonstraVerunt, quibu graviora addere non possim. Attamen de diiudicanda huius imaginis descripti0ne alii aliter senserunt. Atque omnium maxime haeserunt docti homines in versibus 217 219. Quos

quidem versus Schlichtegrollius haud inepte ita explicavit, ut

corpus Persei quamVis XStan cuti Scut cohaesi 8Se putet, pedes autem a clipeo liberos fuisse ut in opere una glypho. Hermannus erseum clava ad soliti fundum affixum fuisse censet. Rectissime autem uellerus de ea re mihi videtur iudieasse, qui illis verbis auetorem mirum opus a Vulcano factum digere voluisse censuit, quod humanus artifex perseere non posset, et ob eam ipsam causam V 219 Vulcani ipsius mentionem factam esse. Huic eniim verborum explicationi verba ὁ δ' set υόημ' nseteteto 222 prorsus conveniunt. Quamquam haec ipsa verba, quia ersei amictus deseriptioni inconcinne inserta sunt, in dubium vocari possunt. Sed uncis includenda esse haec verba cense0, ita ut quasi extra imaginis descriptionem posita esse videantur, ideoque deseriptio ei seiamictus non Vere intermittatur. Quod vero ettersius reiectis versibus 17 219 genuinam imaginem quatuor Versibu terminatam fuisse ostendere sibi visus est his:

y l. 1. p. 25. y l. l. p. 25 Sq.

22쪽

22 et verbum Γοργους 228 eiecit isque ad nem V 228,

quem ita scribendum esse statuit: ETTIT δὲ σπευdsvet κα ἐγγιIovet ἐοικώς, ex altera imaginis recensione, quam hanc fuisse vult:21 ε δ' u η6κόμου Δαυάης έκος, ππότα Πε=aΞυς

usque ad finem versus 228 genuinae imaginis deseriptioni adsuta esse, equidem cur istud probem, non habeo. Immo versus 216-228 genuinos habeo nec quidquam immutandum censeo nisi αὐτος δὲ 228 in Heth με pr0pter ταὶ δὲ 229). De versu autem 22 dubitari potest propter productam primam syllabam vocis αvαίδης Sed quum huiusmodi alia exempla et ea quidem imprimis ex H0mero petere liceat, ut Il. , 337:ὰ7οράασθε, ε, 63: ποδίωμαt, , 46 ὰπ0υέεσθαι, lin auctorem de industria illam syllabam produxisse putandum est. Aliter autem statuendum est de Gorgonum deseriptione. Verba enim

statim vides ab imaginis descriptione prorsus diScrepare. Quare cum Bernhardy illa reiicienda esse censeo. Atque etiain ea, quae inde a verbis ἐπι Avηο 233 usque adversum 236 de draconibus dicuntur, a p08teriore qu0dam, qui imaginis terrorem augere Vellet, adSuta esse contenderim, praesertim quum Gorgone dracones in onis habentes n0unisi hoc loco inveniantur. Huc adde, quod verba επὶ ὀ saepius

repetita sunt 231, 233, 236 et 0 ὰπηωρευveto 234 desumpta

est e versu 225, ubi legitur κατηωρευντο. 0rum igitur, quae de Gorgonibus proseruntur, haec tantum genuina retinemus: 229 ταὶ δὲ μεet' αὐτὸυ 230 Γογ7όυες απλητο καὶ ου φαταὶ γρώoueto 231 έμευα μαπέει 236 4πὶ δέ δε υ stat . . 9. Iam si quaeramus, cur hanc Persei Gorgonumque imaginem, cuius neque cum praecedenti neque cum sequenti imagine ulla coniunctio est, ceteris inseruit auctor, Heinrichium haud incallide iudicasse putaverim, quum contenderet, PerSei maginem inter ceteras scuti imagines numeratam esse ab auctore,

23쪽

qua Herculis genus celebraretur, cuius prORVUS Perseu eSSet.

Et re vera huius rei exempla ab aliis petere licet Sio Ap0ll0nius Rhodius ' Ias0nis laenae Phrixum cum ariete inteXtum fuisse narrat propter generis cognationem GraVissimum autem istius rei argumentum praebet Vergilii clipei Aeneae deseriptio, in qua ad Aeneae stirpem splendidissime celebrandam ornanorum historiae haud levissima momenta inde a Romuli et Remi natalitiis usque ad Augusti post etiaeam pugnam triumphum X sculpta enarrantur. In Homerica vero senti Adhille deseripti0ne huiusmodi res non inveniuntur neque Persei imago cum ulla Homerica comparari potest, nisi forte

c0niicias, Seuti Herculis auctorem Homericorum Verborum, quae leguntur l. ' 443: 'ς εχαeth θυσανο πα7χρυσεοι εγέ-00υῖα recordatum esse, quum scribere v. 225:

Imaginum, qua hucusque con SideraVi S unamquamque formula ευ δὲ incipere et id quidem versus initio vidimus. Quae quidem regula inde a versu 236 non iam adhibita est, immo duarum urbium quae sequuntur imaginum altera verbis

Omnia fere quae Sequuntur, quamvis ex Homeri scuti Achillei accurata descriptione deprompta sint, minus diligenter descripta sunt. Cuius quidem rei causa inde petenda esse mihi videtur, quod ad ea, quae de omericis sumpSit, nonnulla e suo ipsius ingeni addidit ordinemque imaginum Homericarum prorSUS immutavit. Primum igitur consideremus urbis obsessae imaginem 236 - 270), quae quidem e maxime differt ab Homerica pugna de obsidenda urbe, quod Homerus causis, quibus com-m0ti sint duo exercitus, ut pugnam inirent, allatis totam descripti0nem temporis decursu aliquo ad nem producit, auctor autem Seuti Herculis statim ab initio in pugnam nos inducit et illis, quae ab Homero petiit, multa et ea quidem sine certo ordine addit, quibus quam maximi belli terrores efficiantur. Atque ad Homericorum Verborum imitationem Xpressa Sunt,

24쪽

quae leguntur v. 237-248, sed ita ut quatuor versibus 237-240 qu0m0d pugnatum sit, enarretur, Π0d quidem ab Homero multo copiosius exponitur, contra de clamantibus mulieribus senibusque precantibus et versibus 241 248)en reddantur, quae Homerus duobus versibus 5l sit 5 15)comprehendit. X qua quidem comparatione iam intellegis, male inlitatum esse cuti auctorem Homericam descriptionem. In versu autem 245 iure haeremus propter varias librorum lectiones; nam codex PariSinus habet: 7 γα τε μέμαγῖτ', editiones Aldina et untina γῆράς τ' ἐμέμαρπetου, ceteri libri: Iῆρας τε μέμαρπον. Atque Herniamin Scribit ηρας et μεμάμπει - ους τε 'γας μεμάρπει. 00etilingius coniicit: γήρα ' μεμαρπeto, ut Schema Boeoticum quod appellat adhibitum esse putet, de qua quidem re incerta quaestio est. Lennepius traditam lectionem retinet: 'γάς τε μέμαρπον, quae Verba interpretatur haud male qui senectutem attigerunt. Equidem lectionem: ηρας τ' ἐμέμαρπτον, quae invenitur in editionibus Aldina et Iuntina, retinuerim. Item de imaginis initio ubi tare licet. Nam certe mirum St, quod Super Gorgonum capitibus pugna c0mmitti dicitur, praesertim quum, in qua scuti parte illae expressae fuerint, nihil proferatur. Aliter hane cum Persei imagine coniunctam fuisse quispinui coniecerit. Quae autem fuerit ista coniunctio pro certo dici non potest,

quoniam ex libris, quom0d haec difficultas tolli 0ssit, nihil petere licet. Praeterea verba χάλκεο οξ βόω 243 suspeeta

Iam si de altera imaginis parte 248 270), qua de belli

numinibus in pugna praesentibus agitur, iudicium seramus, omnium, quae in ea leguntur, nihil apud Homerum inveniums, nisi 0rte existimes, Κηρῶ descriptionem ab illo petitam esse,

qui tamen de una tantum Κηρ 0quitur 53, 538 et id

quidem satis dilucide et comm0de, immo aut multa et inter se diversa sic inconcinne c0niuncta esse intellegemus, ut quaenam genuina sint dictu sit dissicillimum. Atque in Κηρῶυ descriptione quum haerere p08simus, quod ea non Statim post occis0rum hominum commemorationem posita est, id qu0d fieri videmus apud Homerum 34 sq.:

25쪽

Ἀπιόvet 09 251 non commode repetita sunt. Hue accedit, quod . 255 Tartari menti sit, ita ut idem significet quod Hades, qu0d quidem fieri non posse einrichius planius ostendit in). raeterea verba Tάγzαρυ ες γυόε- post Verba bH δ' id οσθε καθίει ' prorsus omitti posse luce clarius St. Gravi SSimum Vero, quo probetur, iure dubitari posse de Κηρῶ, deSeriptione, argumentum praebent Singulares formae μεμάρποty)

253 et άλλε 254 adhibitae inter plurales Sueto 251 et

ἀρέσαveto 255). Genuinam igitur Κηρῶ descriptionem cur habeam, non intellego. Neque vero aliter iudicandum est de Parearum descriptione 258 - 260). Cuius rei argumentum inde petere licet, quod versus 258 cum e qui praecedit versu grammatico Vinculo coniunctu non St; quapropter nonnulli interpretes tres de areis versus 258-260 interpolatos esse censuerunt, ita ut versus 261 - 263 Κηρῶ deseriptioni ad iungendi essent. Quod quidem mihi non liquet, praesertim ilium Verba α*l vi met μάχη v 0t εῖα εθεveto quasi e arearum propria natura prodeant, quamVi mirum videri possit, Parea secum pugnantes diei, quae ab aliis poetis concordes vocantur ε). Sed is, qui has deas in pugna praeSente fecit, certe non concordes ea inducere debuit adde, quod non nisi hoc loco illae in bello praesentes introductae sunt. raeterea, quae dixi, in forma, qua Parcarum imago descripta est, Ostendere OSSumus. Nam vox θρησο sv 258 nisi hoc loco

nunquam inVenitur, Verba autem μάχη ὀγt μεῖα εθεντο e Versu 412 sumpta esse videntur, qui versus certe genuinus habendus' l. 1. praefat. p. LIX.' Sic pro vulgari φυλτ ὀ Αiξῆσδε κατεiε cum Hermanno scribendum esse putarem, i VerSum retinerem, praesertim quum nonnulla editiones hanc lectionem praebeant. At fornin 'eio non nisi hoc loco inVenitur.' ου δε πρῶτό γε μεμύρT0t eum Deitersi Scribendum esse censeo cf. Deit. l. l. p. 3 not. 2.

Concordes stabili fatorum numine Parene.

26쪽

est. Praeterea versus 263 et propter coniuneta Verba νυχας χεῖρας τε γαzείας et propter Vocem taῶGαM70, quae Xplicari non potest, Spurius habendus est. 'γῶ igitur Parearumque deseriptiones interpolatas esse constat neque ab eodem Seriptore genuinae imagini adiunctas esse nega erim propter rerum

similitudinem. Achlyis vero quo vocabulo imaginem signiscari reete ostendit Dei tersius c0llectis nonnullis ex Homero exemplis )descripti Κηρῶ Parearumque descriptioni adsuta mihi videtur esse ab interpolatore, qua lectori quam maximum belli taedium et astidium moveretur. Nam quum tam multa Aelilyis epitheta et ea quidem deterrima ἐπ σμυIέρη, αινή, χλωγή, Uazαλέ',

offendimus in versu 267:

quae quidem verba cuti auctore pr0rsus indigna esse propter turpissimam Verb0rum obScoenitatem, dubium n0n potest esse; huc adde, quod etiam Veteres iam in iis haeserunt'). Item iure reprehendit istum versum Lessingius δ). oeitlingius vero pergraviter VituperanduS St, qui quum illum versum retinere vellet, eum bene convenire verbis δάκρυο μυδαλέη 270 censuit dicens: Iis, qui vehementer lacrimas effundunt, nares

didis imaginibus postrem lacrimae adduntur, sed ne c0haerent quidem verba δάκρυσι μυῖαλέη cum praecedentibuS, quum grammaticum ullum Vinculum desit. Achlyis vero imaginem non ab eodem comp0Sitam esse, quem Κηγῶν Parcarumque deseriptiones adseruisse nobis Visum est, ex iis, quae dixi, satis intellegi posse putaverim. Genuinam igitur urbis obsessae imaginem retinuiuius versus tantum 236-24 couiprehendentem, quos ad H0mericorum verborum imitationem c0nscriptos esse

27쪽

Paeatae urbis imago sequitur 270 313), in qua deseri-berida Seuti uet0rem imitatorem Homeri fuisse supra iam diximus. Sed Homerus simpliciter et distincte, quae in urbe pacata asseidunt, Xponit altera enim parte nuptias describit summa hilaritate celebratas, altera populum in Drum On- voeatum inducit, ubi de duorum civium litibus a senibus iudieium feratur, quorum qui optime iudicaverit, ei duo talenta tradantur. Contra in scuti Hereulis aestae urbis deseriptione quum item ut in alterius urbis descriptione nonnullaeXHomericae pacatae urbi imagine sumpta, cetera autem partim e aliarum scuti Adhillei imaginum descripti0nibus petita partim ab Homero aliena sint, tam variis imaginibus Xornata est, ut quomodo singulae partes ad unam imaginem coniungendae sint, quaeSti0 sit diffidillima. Huc accedit, quod H0merus a Sola narrat, quae in urbe ipsa aecidunt, in scuti Herculis autem imagine et quae intra urbem et quae extra sunt deseribuntur. Sed iam singula videamus. Atque ex Homeri urbis pacatae descriptione auctor cuti s0lam priorem partem, qua nuptiae describuntur, deprompsit, id quod ex ipsis plerisque verbis ab utroque Scriptore adhibitis satis probari potest Si v. 274:ηrtio' ἀνῖ9 70υαῖκα, πολύς δ' υμ έvαto ὀρώρει

simillimus est Homerie0 493):

θα θω υπ0 λαμπυμ ευάωv, leui ὀρμιγγες 280 et apud Homerum 492). In qua quidem nuptiarum descriptione id animadvertendum St, quod χοροὶ 277 et χορου 280 repetita sunt ex versu 272 et versibus 278 et 27 idem exprimitur, quod verbis πολύς δ' ὁμέυα ος ὁρῶ ρει 274). Huic ab Homero petitae imagini additur brevis commissationis narratio 281-284),

quae quidem Satis Suspecta videri potest. Nam primo obtutu offendis in versutiui 28 et 283 similitudine nec non in versu 283 propter verba π' αὐλητηρ ex verbis π αὐλου 281 repetita huc accedit, qu0 verbum κωμά ει 281 apud epic0s

antiquae aetati poetas non invenitur h) Quapropter Versus

28쪽

-281, 282, 283 addit0s esse contenderim a posteriore quodam, qui nuptiarum imaginem augere Vellet, nec nega Verim eundem ipsum versus 277-280 composuisse. Nam iuro de iis dubitari

p0test, qu0d χοροι 277 et χορὸ 280 repetita esse videntur

ex versu 272 et versibus 278 et 279 idem expressum est atque verbis πολυς δ' ὁ μέvcito ὀρ- ρει Huc adde, quod verba πρόσθ' εκ ου 277 et v. 284 leguntur Neque vero illud neglegendum est, πο in versu 281 cum genetiv0, in versibus autem 282 et 28, dum dativo c0niunetum esse. VerSuum igitur 70 28 genuinos esse contenderim tantum 270-276 et 28 et 285, ita ut nuptiarum descripti si finiatur:

Quae quidem haud male inter se coniuncta esse statim Vides. At verba πασα δὲ πόλι θαλία τε χοροί et 284 ὰrλαία et εἶχο9 285 non commode dicuntur post verba τοὶ δ' αvδρες ε ἀγλαῖαι et χοροῖς et 272). At ea de causa hoc l000 0sita

sunt, ut oppositio efficeretur inter ea, quae intra urbem acciderent, et inter ea, quae extra serent. Atque quae v. 286 de equitatu distuntur, certe posterioris temporis sunt, prae8ertim quum nisi hoc loco ab antiquae aetatis poetarum nullo veteres equitare, uim curribus vehi solitos esse tradatur. Quapropter hunc VerSum reiiciendum esse puto, ita ut versus 287 statim sequatur versum 285. Nam verba οἱ δ' ἀροτηρες mitti possunt propter ip8am Vocem ηρεικου 287). Quae inde a versu 28 usque ad versum 301 describuntur imagine Segetis messis, Vindemiae, ex Homeri scuti Achillei descripti0ne depromptae sunt, ubi tamen unaquaeque earum

propriam imaginem efficit segetis imago 541 549, messis 550 560, vindemiae 561 - 572). Segetis igitur et messis

imagines in hae quoque descriptione accurate redduntur plerisque ipsis verbis ab Homer petitis. Vindemiae autem descriptioni multa posteriore temp0re adsuta esse inter doctos homines dubitatio est nulla. Quapropter versus 296 - 300 recte uncis inclusisse mihi videntur pr0pter multas et eas quidem ineptas repetitiones. Ad quos quidem versus equidem etiam versum 295 adiunctum velim propter v0cem ριθομέν uv

29쪽

repetitam e versu 29 et propter huius ipsius verbi aliam alio loco constructionem, ita ut versibus 29 et 29 statim adserendus sit versus 301 sic:

Quae inde a versu 301 usque ad versum 313 narrantur, ab Homer prorsus aliena sunt versibus 301 et 302 ο δ' εμάχουeto πυξ τε κα ἐλκηδόυ luctatio et pugilatus describuntur, versibus 302 30 venatio, versibus 30, 313 curruum certamen. Atque haec omnia comm0de vindemiae descriptioni addita esse, qu0 ipsa vindemiae laseinia pugilandi luetandique occasionem dare posset et lep0rum venatio in ipsum vindemiae tempus incideret, Lennepius contendit h). Quod quidem mihi non liquet. Nam ac luetationem et pugilatum decere Vindemiam, Venationem tamen nullo modo cum vindemia cohaerere OSSe concedes. An putas veteres auctumn tantum feras agitare

solitos esse Neque veroseleherus y recte iudicavit, segetis,me88is, Vindemiae, pugilatus luctationisque et venationis curruumque certaminis imaginibus quatuor anni tempora significari. Segetem scilicet ad vernum tempus, ad aestiVum meSSem, vindemiam ad auetuuinum pertinere posse haud nego. Sed sola hieme veteres luctandi pugilandique studio et venationi,

nedum curruitu certamini deditos fuisse non est, unde argumentum petam, quo probetur. Immo ut quam maXime pacatae urbis imago amplificaretur, illa blectamenta, quae in otio fervere scimus, illis ad Homericorum verborum imitationem expressis imaginibus adnexa esse contenderim et ea quidem sine certo ordine. Nam pugilatus et luctatio et curruum certamen, quae omnia inter se simillima sunt, concinne inter sec0niungenda erant, ita ut venati in ne imaginis poneretur. Atque etiam in eo offendimus, quod curruum certamen copi08ius enarratur, pugilatus autem et luctationis singulis tantum verbis menti st.

30쪽

Iam quum tam multas et inter se diversas res in pacatae urbis imagine cumulatas esse Viderimus, ab uno eodem ille p0eta ista omnia conseripta esSe ViX concedere OSSumUS, prae8ertim quum permulta prorsus incommode dicta nec satis concinne coniuncta esse demonstraveri s. Quare Ontendere

RUSim, gendinam urbis pagatae descriptionem ab initio multo breviorem fuisse neu negem ab ipso illo interpolatore amplificatam esse, quem Kηρῶ Parcarumque deseriptiones ob808Sae urbis imagini adnexuisse supra nobis visum est Verisimillimum igitur mihi videtur esse, eam solam partem ab ips Seuti RUUtore On Scriptam esse, quam ex Homerica scuti ehillei descripti0ne sumptam esse ostendimus, ita ut de utriusque urbis descriptione idem statuatur. - Quae quidem si recte disputata Sunt, quom0d genuinae urbium descriptione coniunctae fuerint, ut statuamus relinquitur. Verba igitur παρὰ δ' ὁ πυργος πόλις αυδρῶ 270 statim coniungenda sunt cum verbis sidis etες' ο δ' αὐτε μάχη εχου 248). Haec autem omnia verba non ita coniungi possunt ut unus tantum ei SUSemeiatur. Quapropter praesertim quum verba τοὶ δ' αὐτεμάχη εχο idcirco mitti possint, quod α ὀ μεet αυτούς . . . reiecta sunt, ita scribere ausim, ut voci εidis τε adverbio datvo quae o ab interpolatore pr0pter vocem ε νωποὶ 250)facile neglegi poterat addit hunc versum essetam:

Restat, ut de omnium postrema Oceani imagine pauca dicam. Quam quidem Homero deberi certum est Sed Homerus breviter et distinete Oceani imaginem deseribit Di mula AE A ut in ceteris imaginibus deseribendis adhibita v. 60 et 608:

Contra qui Herculis scuti marginem circumdedisse dieitur Oeeani descripti prorsus incommode ueta esse mihi videtur

δαλο 315 mitti 40sse satis apparet, qu0d iis idem seredietum est atque verbis ἀμφ δ' letu ρέεv. Versus igitur 315 317