De Euripidis Hecuba

2쪽

vua in universo poetarum feenteorum ingenio ponderando judiciorum diversitas est,

idem, si de singularum ab iis ompositarum sabularum artificio ae virtute quaeritur, virorum doetorum solet dissensus esse atque diserepantia. Ex quo enim illi in conquirenda undique et coacervanda variarum, quae dicuntur, lectionum sarragine, in eruenda exemplorumque multitudine illustranda verborum subtilitate, in orationis forma et tanquam structura exponenda, in numerorum modorumque constituenda ratione omnem interpretis laudem ponere desierunt, et paullo Meuratius, quam olim seri solebat, ad rerum, quibus compositae essent sabulae, electionem atque nexum, ad hominum, quos Oetae finxissent, mores, ad summam illam, quam tota aetionis ratione, contention8, eritu repraesentare voluissent humanarum rerum imaginem et quaSi ἰδέαν, animum aliendere coeperunt, gravissimae inter eos de his ipsis rebus .m0lae sunt controversiae. Itaque etiam de Hecuba Euripidis aut ad impugnandam huj iis sabulae compositionem aut ad defendendam multa a viris in o genere praeelarissimis dispulata sunt. ui quum eam rerum quadam multitudine exuberaro viderent, easque loci tantum a temporis ommunione, nee vero actionis ipsius eteogitationis ineui apte eonjunctas et in unum tanquam corpus compactas esse putarent ), et quum altera ex duabus, quibus constaret sabula, aetionis pario ob immanem quandam rerum hominumque atrocitatem ne metum, nec miserationem, neque alium ulluin generosum sensum in speetatorum animis excitari arbitrarentur' ): utroque vitio ariis praecepta et tragicae Musae castitatem turpiter a poeta violari, atque tabulam istam vix nomine tragoediae dignam esse eensuerunt. Istae vero eriminationes quum gravissimae essent et tanto onere poetae ineumberent, ut si verae essent, omnem ejus dignitatem everterent, exstiterunt alii, qui ejus virtutem a tanta Judicii severitate iniquitateque vindieare aut saltem excusare conarentur ). quomin sententia nos quoque stare non dilatemur. Sed quum illi eonatus nuper

aliis argumentis impugnati sint, neque res ab omni parte satis diligenter aut disquisita aut exposita esse videatur, quamquam minimo si sumus, qui quidquid

enim ine n utre, est ite harune de ea actions manque de developpement ete.

3쪽

aliquis homo Graema aut Romanus seripsit ea cadmiratione prosequamur, quamque doete, pulehre, eximie seriptum sit lamitemus denuo rem in diseeptationem voeare, a quantumeunque possimus, poetam a tantis, quae ei Meeta sunt, eriminibus liberare eonabimur. Ita enim speramus ore, ut neque hae seribenda opportunitate et officio temere abutamur, et discipulis nostris, quibus hane sabulam nuper interpretati simius, memoriam ejus haud ingratam resuscitemus. Hae igitur a nobis suscepta provineia ita tonstituimus, si deo placet, perfungi, ut de argumento fabulae, sive de ejus inventione 2 de ejus traetatione tiniversa, eaque qum invenit ho modo et ad finem perductis rebus expinnero poeta voluerit eogitatione 3 de singularum quas in gemam induxit peramarum ingeniis, moribus dignitate disseramus. 9uarum tamen rerum Opia atque amplitudo quum hujus seriptionis angustias longe Xeedere videatur, nune non nisi primam totius ommentationis partem edere licet. o igitur qualemnque studidrum nostrorum monumentum ieetorum gratiae et benevolentiae eommendatum esse volumus. Trossa deleta et tota Priami stirpe una eum ipso rege sene exstincta, aut eum Muba regina , in Graeeorum servitutem dejecta, Graeci, praedam et raptivos seeum dueentes J Trotea sitora reliquerunt, et ut redirent in patriam, navibus in ingressi sunt. ut in adversam Chersonesi Thraeiae oram appulsi ), quo minus in itinere pergant, ventorum iniquitate prohibentur, ibique per triduum in eastris morari eoguntur ). Etenim Achillis bello inest animus, reliet inferorum sede supra tumultini apparuerat ), atque ut sibi una raptivarum mulierum praemio daretur, poposeerat.). Cui viri lim sortitudine a rebus gestis excellentissimi voluntati. ut satis fieret, Poloenam, Priami et Heeubae filiam, viri Manibus in ipso ejus tumulo immolandam esse eensuerunt. Itaque Vixes, cui ob insignem, qua pollet, ingenii alliditatem, eonsilii prudentiam, dicendi saeuitatem ejusmodi omnia osset mandantur, ad Ileectam mittitur, qui ei persuadeat, ut Polyxenam sibi tradat, ne quamvis dirae necessitati temere repugnet y . Immolata Pol ena Heeuba, ut ut ipsa liae lanus adornaret, ab Agamemnone coneessum erat, famulam ad mare mittit aquam, qua aesae virginis orpus abluatur, petituram. Hae in littore orpus pueri suetibus in terram ejectum reperit et ad doininam perfert. Detraeli, quibus velatum erat orpus vestibuam uba Polydorum ), natu minimum suorum talorum, agnoseit, quem Priamus orto bello eum tuam vi auri Pol motori, Thraeiae regi, suoquo hospiti' , servandum tradiderat. Iste homo saevissimus post miserrimum belli exitum, turpissima avaritia instigatus, ut opibus

umorem enita hominum vi κου recto Greris ApoIlodori inala Platoniel a Cativi . luit. ardorem huiust aeri gravitate qua utinam ne linia ludi inbilliina e uiadina interdum gestire ae frigeret

4쪽

potiretur pueraim fidei sua mandatum trucidaverat ejusque orpus inhumarum immani erudelitato in mare projecerat, ubi triduo undarum fluetibus Jaetabatur M. . Tanta perfidia ex summo, in quo demersus erat animus, dolore exeussa et advehementissimam uleiseendi cupiditatem inflammata Hemba atroeissimas ab improbissimo homine poenas sumere eonsiliuit Meretas ae vietorum libidini elam subductas opes se ei indieaturam esse simulans, avarum hominem una eum liberis in Graeeorum eastra arcessit eleris ommissi onseientiam auri vinei fames. Adest eum liberis perfidus rex satellitum manu stipatus qui biis allide remotis, et sedato ipsius metu Heeuba eum in tentorium indueit, ubi statim post a Trojanis mulierib liberi ante ora patris reueldantur, ipsius autem oeuli fibulis effbdiuntur. ut postquam frustra Argivortim regem imploravit, ut istam erudelitatem ulcisceretur, ira efferatus urorem vaticinio effundit dieens, suturum esse, ut emba in ipso patriae terrae eo peeis in eanem turpissimo mutata et saltu de summa nave in mare dejecta pereat, ), Agamemno autem in patriam reversus una eum Casandra Clytaemnestrae, eoMugis suae, insidiis manuque interseiatur. Hae indignatus hominis insolentia Agamemno in desertam aliquam insulam eum protrudi H . ae quum ventos damspirare seeundos videat, votis pro seliei navigatione suseeptis, iter parari dubet 3 a. I Cissei filiam Euripides Nembam diei v. d. in ea re diserepans ab Homero, qui sitim, Hecuba fratrem, Dumantis filium esse perhibet Iliad. XVI,

717 sq. Illain famam, qua Cissei filia Heeuta esse rebatur, latius patuisse, tessis est usinthius, qui ad Iliad. l. e. praeter Euripidem etiam Athenionem et Teleelidem ejus auetores diisse narrat, diversitatem tamen istam tolli posse Iiidieans, si Asius Heeubas frater ex matre sitisse eredatur. Contra apud Homerum Iliad. XI, 223. Cissei filia Theano est Antenoris uxor, si modo Κισσῆι, quae nominis forma nune ibi legitur, Idem est ae Κισσευς, de quo veteres dubitariint. Vid. Eust.

ad Iliad. p. 840, 31. p. 43, 28 es Spitgner ad D. M l. e. Euripidem sequitur Virgilius Aeneid. X, τ . es Hevne ad V, 37 ad Apollod. p. ras. et alii poetae latini. Vid. Hugin sab si ibique numeker et sab. Sangarii stuminis et Metopae filiani qui dicebant Heeubam esse Serv. ad Aen. VI l. 20. Apollod. III, 12, 3.), ii

cum Homero tam in Phrugia, non in Thracia natam voluerunt, quo speetabat quoque, quod ireus et Mygdon, Phrygum dueess. III, M. Heeubae fratres esse eredebantur. CL Sehol et He . ad i. e. 2 Statim post Trojam aptam Graeeorum vera aptivas mulieres inter se distribuisse, a sortitione saeta Ulixi eeubam obvenisse, vulgaris fama erat,

quam ipso sequitur Euripides Troad 278. 23. M. Matth. s. Ovid. Mutam. XIV, 510 sqq. Dictys Cret V, Id. Aliter ille rem instituit in hae tabula, in qua Heeubam non unius regis servam, sed totius aptivam exoretius regitari voluit. M prolatiosi Ulixis ea fuisset, longe alia inter an atque illae intermisisset eo itio, aedatae illi in hae fabula partes onredebant. Itaque quod . 54. Piluoi numeros in hae fabula sequimur Heeuba ex Agamemnonis tentorio proredit, aut quod ipsa

5쪽

se . Sos. Agamemnonis gerV m dicit, non hujus eam propriam, sed Agamemnonem summum universi exercitus dueem eogitari putandum est, quod bene intellexit Brumoy T. V. p. oui sq. uare v. 1016 no Agamemnonis quidem se tentorium habitare, sed separata quaedam aptivarum mulierum tentoria esse eeuba narrat: διαιπναικῶν αἰχμαλ-ιδων στέναι. Eandem et Ueeubae et summi regis onditionem signifieant v. 54. 55. ubi Agamemno illam genua sua amplexam, quid ista supplieatione velit num libertas ut siba reddatur ' interrogat uuae si lixis aut alius dueis addieta fuisset servitio, ab illo, non a se petendam esse Iibertatem

responsurus suisset.

Eadem Poluxenae eonditio est. Atque hoc quoque loe intelligi potest, quanta

eum libertate tragici poetae singulas res pro cujusque sabulae ratione immutaverint. Nam in Troad 265. statim quum cetera captivas mulieres Graeci sortirentur, ea ut Aellillis Manibus hostia eaderet, deeretum esse narratur. In hac fabula, priusquam Rehilles sibi eam praemio posceret, nullius eam ducis servam poni apparet e v. 359 sqq ubi Polyxena morti destinata hane ipsam ob causam felicem praedicat fortunam suam, quod nulli cogatur servire domino. o enim postulabat hujus sabulae conformatio. Nam si ante Aehillem Pollixena alium habuisset herum hiepublieo deeret suam sibi servam eripi pari iure aegre tulisset, atque apud Homerum Achillem iratum videmus Agamemnoni totique Graeeorum exeretivi. At no verbo quidem eam rem Ommemorari, quis non miratus esset Etenim tantam rem patienter erre neque ullo modo ontra obniti, aut ignavi nisset aut liberalioris animi, quam antiquorum temporum atque hominum ingenio accommodatum esset. Itaque rudenti onsilio in his rebus inveniendis usus est uripides, qui si aerius de Poluxena eontendi voluisset, tum vero spectatorum animos ab ea re, quae summa est in hae sabula, longius avoeasint, aut aetionem ultra justos terminos extendisset, atque illud vere eommisisset ἀπ-ςδῶνεισον, quod reprehendunt, qui eum, dum Hecubae sortianam depingere vellet, in deploranda potius Polyxenae sorte spectatorum animos tenuisso atque duas inter se diversa actiones in hae fabula non apto onjunxisse putant. In Poluxenae rebus si uJus sabulae summa et tanquam cardo verteretur, ejus praeeipuam partem saceret istiusmodi eontentio. 9uaeritur de reliquarum mulierum Trojanarum orte. Quarum primum duae eonssiiuenda sunt partes alterae, quae horum laetunt, alterae, quae Hecubae eomites sunt et in patranda Polymestoris vltione foetae. Hae enim ut ab illis distinguantur, et Ioeus, quem Oeeupabat Chorus in theatro, et ipsius dignitas postulat, et poeta verba suadent. Nam quae . FSl sqq. teuntur, ea non posse

de Choro intelligi in promtu est. Gam si Beeuba, quae primaria persona est,

ὲ promtu sibi est De a me petere.

6쪽

non uni addiela est domino, eonvenit in eadem eonditione esse ejus tomites, undem Mi Agameinno eas universo nomine 'Eλλήνων Θραν appellat. cf. 1016. Earum autem mulierum, ex quibus Chorus constat, nondum desinitam esse sortem, eo poeta demonstravit carmine, quod legitur xv. 444 sqq. quo illae mulieres, in cujus domini possessionem, in quam terram venturae sint, dubitantes atque ambiguae

deaeribuntur. Itaque quae diei Chorus v. 163 sqq.

non de singulis ae erit dominis, quibus illa mulieres sortitione obvenerint, sed de servitute in universum belli sorto imposita videntur intelligenda esse. Aique iis multo magis, quam si ex singulorum singulae dominorum arbitrio penderent,

unius tanquam oetus speciem prae se ferre, ac suam horum servare dignitatem, perspicuum est.

a Chersoneso Graeeorum lassem appulsam esse aecipimus v. 33. Homerus post Trojam eversam Graeeos exeliata per Minervam inter Atridas diseordia in plures disjunctos partes domum reversos esse tradit Odvss. III, 130 sqq. Horum Euripides nullam rationem habuit. Nam in Troadibus quoque v. 7 sqq. Minervae et eptuni ira totam Graecorum lassem apud Euboeam demum concitata tempestate perturbatura esse dicitur. Ilio vero Euripidem eo magis illa sive fama sive piet poetae commento abstinere portuit, quia Agamemnonem, Ulixem, eoptolemum in castris adesse neeesse erat, et sacra Achilli laetenda praesentibus eunetia regibus totoque exercitu longe solemniora et splendidiora sutura eranu At, quaerat o loco aliquis, si Aellillis umbra supra ipsum tumulum in Trojano litore exstruetum adsiliit et debitum sibi honorem poposcit, cur non Graeci statim et eo ipso loco religione perfungi maluerunt, quam in Chersonesum transvehi Troadum quidem, in qua fabula Trojanarum mulierum et ipsius Polaxenae suprema mala exponuntur, seena Trojanum litius est. Hoe igitur si quis quaerat, respondeamus licet, ex eo esse genere rerum, in quas ut extra scenam positas poetae tragici altius inquiri noluerunt. Sed alia eaque gravior videtur causa esse. Nam si Graeci non statim Achilli dicto audientes sunt, Mus rei verisimilitudo orta inter prineipes eontentione stabilitur, quo sanetior religio ea mora negligitur, eo justior deorum tanti viri dignitatem ueniIum ira ventorum iniquitate proditur, eoque graviorem sacrorum perficiendorum urgere nee sitatem putandum est. 4 Triduum Gractos in ora Thraeia morari adversis ventorum fiatibus impeditos docemur v. 33. 1 3 sqq. ubi Aehillis Manes ob negatum sibi honorem iratos istam illis moram paravisse audimus uuare eoptolemus caesam patri hostiam offerens preeibus eum orat, ut sibi atque exereitui propitius sit selieemque reditum in patriam eoneedat . 537 sqq. Ae religione demum rite persoluta, secundi ventorum spiritus lassem in altum voeant v. 1290. Non omnia in his

rebus ita explanavit Euripides, ut nullus relinquatur oeus dubitationi. Legentibus Duilias by OOQ le

7쪽

enim Ohia qua v. 18. qq. narrantur tontentis illa in nam mererum do immolanda Pori xena studia exareisse dicuntur statim post auditam Achillis postulationem, nullo interposito aut emporis aut loci intervallo, orta esse videaturneeesse est et ita visum quoque Pssughi Adnot. ad . IS9. Neque est, quod propterea in hac tabula non uno omnia tempor aut loe geri moleste seramus, si non agi illa in seena, sed narrari meminerimus. At causam si quaerimus, cur Graee eomposito tandem per Ulixem certamine v. 133 sqq. non statim, priusquam eastra Trojano littore moverent, debitos Amilli honores persolyere voluerint ejus rei nullum usquam comparet indicium. Immo v Ida, ubi postquam vieisse Ulixis eloquentiam commemoratum est, ille tantum non jam adventurus esse dieitur ad Polyxenam hine abducendam, facile in eam addueimur opinionem, ut uno ejus adventum et re et tempore putemus eum illa dueum eontentione populique deeret eohaerere. Haec igitur tempore disjuneta esse poeta indieare debebat. Id vero, quoniam Polyxenae immolationem et ultionem Polymestoris unius sabulae vineulo volebat Onjungi, saeti poterat esseere, si etiam post dueum eontentionein Graeeos tum propter viri, qui honorandus esset, praestantiam, tum propter relatrocitatem ambiguos missis sacris vela in Chersonesum dedisse, ibi autem itinero prohibitos et morae taedio ' vietos tandem neeessitati vel Ulixis saeundia vel Caletiantis auetoritate expositae cessisse paucis indieasset.

5 Supra tumulum apparuisse Aehillis animum, simpliciter narrat Euripides v. 37. in quo si immolata esse dieitur Polyxena v. Mi. 520 522 524. non eotalium intelligi, nisi quo in Trojano littore exstructo viri sortissimi ineres onditoses ad scimus. Νam Polyxenae eaedem ante Graeeorum abitum saviam, eaque omnem rern ad Trojam gestarum orbem absolutum esse vulgaris ama serebat.

Hano igitur sequitur Eurip. Troad 266. et ita res deseripta era in Cypriis see. Phutium in Aresiomathia vid biblioth antiq. litterar et ari ab Ileeren et velisen. it. T. I.), in tabula Iliaea es car Guil nuelle de vel Graecorum pie p. 172. in Polygnoti pictura p. Pausan X, 25, extr. apud Hygin sab. 110. Diet. et V, 3. H. Conira ea auctor argumen Heeubae e eod. Havn deseripti

. LV. 35. 36. morae ullas taedium Doeta expressit eumulatia, ni fieri solet, verbia silum significantibus ναυλλοντες tauro θασσουσι. Nam Iovio non est tranquillo animo sed otiosi, nihiluue suaritin remin proficientes, unde cum verbis morne Re desidiae Raepius conjungitur es Troad 97S. - αν

ὐενουσον ῆσπος, ιν ovoαν ανταic: μει λαις- ῆγανεν προς λιον es lintri ad Herae . . uerodi VI l35. ως σφεας ἡσυχίη τῆς πo1ιοοκίης ἔστε illic, quam requentatam poeiis diximus verboruin idem significanuum cumulatio quani saepe alibi qualis es et et ubi posset octii habere non satis pomperta est ab interpretibus ut Soph. Phil. 225. μὴ κνι δεισαντες ἐκπλαγῆτDis Munderi Advers. p. 52. m. quorum tamen de loco illo interpretando non plane consenuruus , tum hujus sab. v. κα ubi quod dicit Agamemno νῆ, δ' os νὰ Bia' volave πνοα θεος,

in his et ipsis morae fastidium tribus verbis expressum est ἐνειν. oωντας εσοχον, ex quo intelligitur non recte conjungi πλουν συχον. Neque aut cum Pnugkio Ianos pro adverbio h e inii aut lier- manno auctore ooωντα ' hauro acribendum est. Nam, ipsa per se non satis eleganto hae dicta essent et guperbius ne efferret Agamemno qui nune e solum sacere praedicaret, quod modo dixi et in totum eadere exercitum. Quae quum ita sint, et uuin Elmstri quoque ratio jure improbata esso videatur, non habemus με quidem quomodo illa verta lutet auitis, in scribatur ii rori.

8쪽

epnotaphium Rehilli In Thraeio illore exstruetm sos dii καὶ κενοταφιον sus' ιλλι ἐν Ποια τανέντι es Sehol ad . 517. ed. naith. in eoque Polyxenam lmmni alam esse narrat, consentiens eum vidi netam. XIII, os dat et pariterae Romanus poeta in isto tumulo inani Aellillis speciem eonspectam esse fingens. Sed Graeeos in barbara terra viro a se dilectissimo istiusmodi tumuhim erexisse, quis eredat, nisi eam ob musam, ut aera in illo sarerent Faetenda autem esse qui poterant seire, si exstructo demum tumulo inserias sibi serri Aehilles jussisset Ineptum igitur illud ommentum eo tantum eonsilio exeogitatum esse videtur, utnno omnia loe geri intelligeretur. Aliter et ita, ut par erat, rem instituit Euripides , quum in eo, in quo Vere Aehillis ossa omposita erant, sepulero eteonspiei viri speciem et jussas inserias fieri volebat. Atque has quidem praesente toto exereti peraeias esse diei v. 21. At enim vero, inquies, si hae rerum ratio fuit, totam Graecorum lassem in Asiam reverit indeque rebus perstetis redire in Thraciam neeesse erat. Ηο laetum esse ubinam diei poeta et quis interea mussieres captivas, quae reliciae erant in astris, eustodivit et quomodo hae omnia unius olis eirmitu, quo unius sabulae aetionem absolvi dubet summus artis magister Aristoteles, peragi, quomodo denique Ioel unitatem servari uisebimus Verum est, nihil horum dixisse Euripidem, nec proseet ejus erat, ut

dieeret. Nimirum hae omnia extra Menam sunt posita, nec partem saetunt eorum, quae in hae labes aguntur. Nam Polyxenae immolationem et quae eam anteeedunt quaeque sequuntur, aeque e Polydori caedem, tantum modo sciro nostra interest,

quantum spectant ad Hecubam, evius malis eo, quod illa saeta et quod tali modo saeta est, summus tanquam eumulus additur. Sussicit igitur rem narrari N. uuae autem narrantur, ea non sunt ad certum quoddam a desinitum aut Ioel aut temporis spatium exigenda, sed omnis oneras est cogitationi libertas uuid enim iis eris in rebus seenteos poetas disserre putabimus ab epieis, nos saepe immensam rerum multitudinem angustissimo temporis et Ioel spatio omprehendisseeonstat' uod igitur illis sarer lieuit, num hos vetitos esse eensebimus, modo ne ea, qua eorum propria sunt, i. e. quae aguntur in seena bustum temporis et loe modum exaedant Levis autem dubitatio est de Hemba eterisque aptivis mulieribus, ad quaa ustodiendas vel pauet sussciebant de grege milites. Non euigitur, quod poetam reprehendamus, qui totum Graeeorum exercitum saeris adesse dixerit. Aliud est, quod ipsum quoque ad loe rationem attinet, a Piluot eommemoratum Prooem p. 7. Putat enim vir doetissimus, quae dieentem poeta saeiat Agamemnonem v 11 11 sqq. r

9쪽

vix posuisse apte, nisi in ipso agro Trojano et in vicinia aptae urbis diei, ei

ho ipsum poetam esseere voluisse, ut hae ne angeret quidem omnino sinimoseogitatio, quanto illae regiones intereali dissitae essent. At verendum est nosarum ille tali modo excusari videatur, nisi simul alia res illud intervallumeogitari vetent uuamquam quae de audit Polymestoris clamore ibi reeenti pereussus horrore Agamemn dicit, simplicitatem aliquantum excedere conredimus, nihil tamen in iis videmus inesse, quod non apte in Thraei diei potuerit uuid enim Agamemno Nisi seirem, inquit, diruta esse Trojae moenia, me adhue in eastris ante Trojam esse putarem, terreretque iste trepitus, ne novi quid aut subiti molirentur hostes verentem. In his quid audem est, quod non is, quem tanti exereitus rebus prospicere porteret, eujusque animus retenti tumultuum bellicorum memoria affectus esset, ubique potuerit apte dieere 6 Non ongrueret inter se. Videri, quae v. 40. et quae v. 96 dieantur observavit sugk. Prooem. . . Priori enim loe in prologo Polydorus claris verbis Poloenam ab Achillo pro hostia expostulatam esse enuntini, altero autem Heeubanaiiai, aliquam Trojanarum mulierum muneris Oe sibi dari Achillem velle ipsa tamen Polyxenam eam esse, risii perterrita somnio, praesagiens v. 7. Nihileeritus ostenditur, Iil. 116. nam ibi quoque hostia tantum sive munus ab Aehille petitum esse traditur. Attamen Graeci et ipsi statim Polyxenam pose putaverint neeesse est, s quidem continuo inter eos vehementissima de ea vel immolanda vel servanda exarsisse studia docemur . 18 sqq. eo mirum, quum illa virgo et propter peschritudinem sola Pelida digna videri deberet hae quidem ausa duetos esse Graeeos intelligimus e v. 267 268.), et illi viro amata atque desponsanior.is ausa exstitisset es Hygin sab iis , qui tamen alia narrat sab. 107. Serv. ad eneid. ill . 322. Diet Cret IV, 10.). Atque illa sententia ut denique vineeret, Ulixis auetoritas esserit, qui, qua est onsilii firmitas no constantia, Polyxenam praemio dandam ess certa fide pronuntiat: v. 303--305. 390. iaqne non dubium est, qui ita rem cogitari poeta voluerit Aehillem aliquam eaptivarum mulierum muneris loco sibi offerri ussisse, Polyxenam ab eo petiGraoeis, quum sponte intellexissent, Ulixem persuasisse, eamque sententiam denique ubi eo deereio esse sancitam' ). Ηο quoquo ille sapienter atque considerate. Primum enim talis brevitas atque ambiguitas maximo eonvenit iis, quae a mortuorum umbris ad superos missis vel aliis per s0mnum visis speetris nuntiantur, utpoto quae oraeulorum quandam speeiem prae se erant. Deinde allimur, aut Euripides in hac quoque re epicorum quendam morem poetarum sequutus est, qui quae

in IIane oh avxam v am quamvis η' παῖδα e nolo verbo δουναι, σφαγιον autem ex ἐξαετ μενα pendere possint, rnestat inmen etiam illa cui Me conjungi ho modo: σῆν παiδα σταγιον,αιτουμενα δουναι. Ita aptissime congruunt eum v. 390. ' lia inum quoque Imus i l. α . . et Immonno Praef. p. XXVII. - Troad. M. TDI.-ννη - τυμβω τέτακται roo ολεῖν Ἀχιλλέα ς. uxin sab. 10. ex sepulchro vox Achillis dicitiir Draedae partem expostulasse linque anni Polyxenam immolaverunt. Dici Cret. . a. . dein

Polyxena sua lente Ulixe, per eoptolemum Achilli inseritis missa. Contra ap. Ovul Met XIIlAehillos Placet Aehilleos, inquit mactat Polyxona Manes uvae Ulixi ab Euripide datae sunt partes, eas apud alios Calchantem obtinuisse apparet ex Serv. ad ea Iu 322. . In

10쪽

sato destinata sunt viris eximiis, quo majore animos exspectatione teneant, paullatim manifesta si ri et larior quadam luce collustrari volunt. Denique ita demumeeriamin illo, quod audii Achillis postulation inier Graecorum duces ortum esse dieitur, horum animos ad aeerrimam studiorum contentionem insanimatos esse probabilius est, si non modo num danda esset Polyxena necne, sed etiam num haec an alia quaereretur uuam b rem poeta eo loco, quo illud certamen deseriptum est, IIS - 42. quo minus Polyxenam nominaret, caute abstinuit. In prologo autem Polydorus aperio nomine Polyxenam dicere potuit non conjectando, ut opinabatur Pilugkius sed quia suturi gnarus esset id ustrin. Praes sn. 7 Ulixem ad abdueendam Polyxenam mitti non mirum si quem virum eonstanti poetarum usu ad quameunque rem eniciendam prudentia calliditato,

saeundi opus est, videmus adhiberi Atque ei ut illud hieluui tribueretur, eo

' Thera, silici, liuomui neque ah Πontem ulla enii sarta est, ne iii apud Felieos poetas

In niti in rumori iii a tris videtur ni moritas sub ine, quod conuueinoravit in illo certamine Euripides v. 12.I. Athenien ii in grnii Iecisse vidoliar, utpote qui jam tum dicendi laude justitia publieae rei itidio claris,iiuio serit Ilo ut intelligeretur, eos octo Ἀθηνῶν nominavit et partim amictae rati ae partim publicorim commodorum feeit patronos. Sed obscurius locutulit AK poetam in toto illo earmine, recte observavit n. v. 21. IIemiannus in ipsa nive re non prorsus nobis onvenit eum Viro illimatri Mino. Sunt nutem tria non salis clare a poeta indienta de quo omnino dimenserit exercitiis, et quid Agnmemno contem θrit est quid suaserint Thesidae. Ac si eam quam Aehilles posceret hostiam statim ab Omnibiis Poluxenam intellectam esse recte demonstravimiis, non potuit nune apte certari. acri lirarentii omitti o aliutinii nil non, sed darentne eam, quani peteret, necne in hune igilii sensum interpretantur verba V. me τοῖς μὲν διδονα τυμβι σφάγιον, τοι δ' uti δοκουν, artihulum ante σφάγιον naestiae a poeta umbiguitati causa omissum putantes. Quod uul deni etiam probatur iis, quae aequuntiir. Nam si de eo tantum certatum esset inter Graecos, sacrificarentne aliquam an non, ne periculum quidem illiin suis et Polyxenae neque erat, cur Agamemno injus servandae gratia iuni abstinenti lini esse sacrificio censeret. Et si hae suis et sententia quomodo tandem reteri licea Polyxenam Hecubae filiam Casandraeque sororem n eo defendi potuuisent suspicari lio autem saratim osse poeta ignificavit tui his verbis:

ἐν δὲ τὸ μ ω σον σπευδων γαθον τῆς μαντιπολ- βάκνης ἀνένων

uκτρ' Ἀγαμίμνων 'tii in eo quod Thesidae Achillis dignitatem non posthabendam esse affinituit Casandrae aperte contendunt: τυ δε ασανδοας λεκτο ou ἐφάeri τῆς Ἀνιλείας ποοσθεν θν σειν ποτε λόγχης. itaque nisi etiam obsmirior hae verba lacere votivniis, quam sunt, Agamemnonem non ab omni sacrificio abhorruisse, sed Polyxenae causam defendisse statii eiΗlum est uvid vero Thesidae' os dilui loquebanti ir de una re Inter se consensisse apparet ex imperfecto ξυνεχωοείτην Con,inserunt nutem de eo lionorandum esse Achillem, ne quominus e Polyxena daretiir, Casandrae obstare affinitatem At illi δισσιον μάθω νυ τορες ἰσ- una verba lia nos interpretari, ut duas quidem orationes habitas, sed Pandem sevientiam dictam esse intelligamiis, loquendi ualia vetat, ex quo δισσοὶ λογοι dicuntur orationes quarum altera aliquid esse ait, itera negat, vel omnino inter se diversae atque opPositae.

CL Hippol. 92i fragili Antiop. XXIX. Valek diatrib. p. m. d. Lips. Neque audiendus est rumoy, qti p. lsu hoc vult dicere Thesidas: ,'u'il alloi di sanx, mala relut de Cassandre et non de Polyxene. inque alter Ortim justitiam et publicae rei ommoda, alter nequitatem atque indulgentiam defendebat, alter ut dandum esse viro rebiis gestis praeclarissimo quod petere videretur praemium, altertia Pareendii in Polyxenae et sacrifieandam me aliam diceret. Iam quilin viis principum studiis nihil decerneretur, et, ut fieri solet, post multam concertationein rea eo devenixae videretur nihil ut fieret, exstitit Ulixes atque dandini esse Achilli quem peteret honorem, argumentorum pondere Vlei Ad cujus Renientiain quamvis plurimi nerditet essent, ne sis quidem omnis videtur dubitatio comi ostia sitisse, si quidem Graeci non statim Aaerificium peregerant, sed iter ingressi ventoriim demum iniquitate ad illud perliciendum tincti sunt. tque non contigisse viro disertiastino, ut iunibus persuaderet, ignificavit poeta eo ito πείθει dixis, la I. . non sπεισεν.