장음표시 사용
11쪽
princeps editio taec ita exhibeat Conon iam/us mathematicus. Sed quamuis fuerint mathematici eleganter rus licum errantem indvaoit dicentem uis fuit Iter. ADter accipitur tinus ex duobus in alio sic Conon mathematicus aegyptius natione Iolem eo ad idolis libros de astrologia septem reliquit. Alterum post Orionem quem dicat incertum est sqq. Praeterea conseras p. 50 23 sed gigantis nomine Clanius dictus est. Ideo autem dicitim Metrodorus it non aeqvus Acerris, quod cas Samsinundet, qua ii in principe editione sed gigantis nomine Clanitis dictus est: de dicit: tit Metrodorus ait. Non aequus autem idcirco Acerris existimatur: quod eas saepe inundet. Fabricii editionein expresserunt quicunque deinde robuni ediderunt. Nonnulla lanien etiani post uni acceSSerunt, quae nescio a quo inuenta in editione uitingens a. S26, quae est uinium nouissi ina, habentur, ut p. 27, 2 secedentem in illa est, cuni priores editiones habe an Sedentem 20 certa, pro certis, p. 28, 11 animalium
materia liquore constat et ea praecipue etiam effusa in terram cauS ES generationis pro eo quod antea legebatur, cinimalium materia liquore constat et ei praecipve effusa etiam in studium constat et generaliones. Ita igitur actuin est, ut per uarios gradus a principe editione scriptura deflecteretur qua in rc cuui itinia sine libris manuscripti agerentur, non poterat non uehementer a uero aberrari quanquan haec quidem exigua corruptio, si cona- paraueris cum illa tiam ipsa ni principe in editionem contraxisse ostendunt c0 dices manuscripti.
Duo auteni Supersunt codices, alter aticanus 2930 3 chari. 4. saec. XV, a nae cum Gottingens editione collatus, alter Parisinus Regius 20 4. saec. XV, quem ad
nouain editionem parandam describendi in curauerat Laurentius Santonius quod apographum nunc seruatur in bibliotheca Berotinensi Dieg. aut at Praeterea ix eodem codice
12쪽
litae lani edidit r. Dii ebneritS, Revue de plii lologie , t et I l. Iis igitur codicibus, quorum alter alteri sint illinius est, uni principe editione c0llatis, facile ni illi persuasi coni muneiu uini uni stantem S Se codicem obiensem ab Egnatio
Nam qu0 niagnopere interdum gnati editio ab utroque codice discrepat, id quod iuuit Santonium et Duebnerum, ut Parisinu in codicem diuersissimum esse a obiensi
illo dicerent, dubitari nequit quin gnatii emendandi studio
tribuendum sit quod quo iure dixerim e codicum scriptura quani exhibui iudicare licet. Certum auteni eius rei docvnientum habeo ea quae, cuni corrupta gnatio uiderentur, Ipse corrigere Studuit uid quae ad p. 2, 1. 10 et p. 3, notaui et ut in eo loco e quo saepius exempla petiui subsistam, coniecturam, n0 alium sontem indicant haec, quod p. 4l 14 quoniam et ipsa pars temperata inter aestitium et Somerinem posita est Scripsit pro quoniam et ipsa pari temperatura inter νότον et meridiem posita est et p. 43, 15 in illa on voluerit aurum clime superponere pro in illa ona involucrit, ut aurum clipeo superponeret. Non linore licentia in eodeni loco usus est,
cum uerba ita transponeret, ut post p. 39, 2 tenebrae subicere p. 40, 1 Ouinque tenent p. 43, si superponere, deinde ordine iterum mutato repeteret quae ante
omiserat p. 40, 5 hic flexu fiat in alio sic et p.
39, 29 avt redit nobis, p. 40, 5 occasum esse maximus. Praeterea autem neglegenter in codice describendo uersatus est. Nam ne dicaui de eo, quod singula uerba ac
pissime omisit aut allud pro alio posuit, cum scholia in sine Georgicorum libri Secundi, tertii, quarti praeter ordinem
addita ad uini quodque uersum apponeret, actum Si, ut nonnulla omittorei, ut Georg. 3, 129 et 26 p. 4 4 18. Denique, siue neglegenitae ribuendum est, siue quod scheda in codice tum cum gnatius co itebatur deerat, ninia quae a p. 21, 7 rerum ii ς quo ad i. 24 3 Terei et sic scripta sunt uiisit. Ex codem obiens codice, neque iiiiii credo alium ad posteri0rem aetatem peruenis Se prolecta sunt a quae Sar-
13쪽
culo quinto decimo ab Italis e Probi coninientario allata sunt. quibus primo loco nominandus est Cyntilius Cenetensis ), cuius in Virgilii Aeneidem commentarimn e codice Ambrosianae bibliothecae adiectis uariorum notis edituni est Mediolani 1845. In eo igitur complura e robo petita p0Suit, rarius addito nomine auctoris, en 2 691 p. 59 d. Med. coli. Prob. p. 14 Aen. 6, 24 p. 13 coli. Prob. p. 16, Saepius omisso, ut tamen de lante dubitari nequeat, uit. Verg. p. 1 coli. Prob. p. 1 Aen. 2, 116 coli. Prob. p. 4;
2 687 coli. Prob. p. 14 6, 244 13 coli. Prob. p. 13 et 1;
ibi d. p. 139 coli. Prob. p. 16 17. 19. Deinde Antonius Manci nullus Veliternus, cuius in Vergilium adnotationes exstant in editione Veneta a. 507, multa e Probo petiuit addito plerumque nomine auctori S. Praeterea Bernardinum Cylleniunt Veronensem, Tibulli interpretem, Probi codicem habuisse com per ex iis quae ex eius in Tib. IV, 1, 13 adnotatione de Molorchi sabula ae ius opusc. II, p. 120 ascripsit. emo autem saepius Probo usus est, quant omponius Sabinus, quena cum ae tu opusc. I, p. 119 sqq. non diuersum esse a Pomponio Laeto docuisset, haesit tamen quaedam ubi latio, quod non solum alia rectius quam in Probi continentario, alia quae ibi deerant eius nonii ne tradidit, sed com plura etiam eaque Satis exquisita, quae unde petiuerit nesciebatur, memoriae prodidit c s. Otto Jahi Philol. I, p. 119). Nunc autem eliciter accidit, ut Vaticano Probi codice omnis res in clariore luce ponatur. Primunt ni in ea quae niaxime ut antiquus script0 esse Pomponius Sabinus a multis crederetur es sciebant, e Probi codice, quem habebat iis quae postea edebantur et emendatioren et pleniorem, ducta esse apparet Deinde autein, cuni ipsunt Vaticanum libruiu Sa-
lia Leoni. Philippus Articus append. d. Mediol. p. 261. iii aequaleni uiti fuisse dicit ilius 3 Ialdus dial. 1. Ceterunt ii iis tuae ad Probii in sex viatili , Scripsi prini et secundunt taliti in libri continenturii a Mai Class. Auct Vll, p. 32, 394editi praesto e Tulli.
14쪽
bini codiceni esse suspicarer, runnius meus, qui te rogante cum P0 ni ponii Laeti schedis et c0dicilius, quorum Satis uiagnus numerus in Vaticana bibliotlieca seruatur, eum comparauerat, ita si utilem esse scripturam certiorem me secit, ut codicem a Pomponio Laeto scriptum esse a IIJrnia re non dubitaret. Vnde sequitur, ut eundem esse Pomponium Laetum atque Sabinum, hunc autem quae a Probo petiuerito Vaticano codice hausisse uerisintile sit. Ε Sabini commentario autem uxisse uidentur quae e Probo excerpta habet Christoplior iis anilinus in Ecl. I, 1 Georg. 1, 1. 491;2, t. i. am et plura attulisset si ipse Probi codicem habuisset, et uix fieri potuit, si unquaui Florentiae codex exstitisset, quin plura exeniplaria inde describerentur. Denique codicem tabuerit necesse est Ausonius opina. Nam in fragmento Dolii Varroniani, qu0d est apud Probum p. 8,
4, uerba corrupta postumi cui seplasia foetet, quae iuprincipe editione omissa erant, ipse addidit, quae non poterat nisi e libro manuscripto petere. Ideni tamen nec si ag mentum Curionis antea n0n oditum p. 21 S nouit, nec reliqua fragmenta Varroniana emendatiora quam in editionibus exstabant exhibuit. Ex remotiore autem aetate originem
duxerunt ea quae in Gaudentii, Galli, Iuni lii Flagri aliorum que scholiis parti in e c0dice Bernensi a luellero editis Ru dolphipoli 1847, partim c ei densi a Suringar IIist crit. Achul lat. II, p. 27 sqq. e Probi commentario prosecta sunt, s. cl. 3, 40. 63 109 6 41. 43. Georg. 1, 6 9, et quae ex alio codice ei densi attulit Suringariis p. 267.
Itaque cum summa rei in eo posita esset, ut codicis Is obiensis scriptura restitueretur, ires parati erant sontes,
codices Vaticanus V et Parisinus P et editio gnatiis E). quibus ita usus sum, ut codicum discrepantiam in te gram praeter leves quidem Scribendi errores, quos in recentibus libris adnotarc inutile est, ascriberem, gnatium
alitem ibi tantum consulerem, ubi aut dubitabatu, utrunt codicem Sequerer, aut corruptam uterque scripturam pracbebat. Et in illis itido in pleruitusue ii omenti in adiciebat ei cum quo conscii clint codici ii iis iitrii illinc cor mi pia erant
raro in liquid iraebebat quod ut citi obiens codice fuisse
15쪽
probabile esset aut, si niodo ab interpolatione recesseris, coniectura inueniri non potuisset. Praeterea graeca uerba, quae saepe in codicibus omissa erant, e principe editione dedi. In Parisin codice usus suin apographo Berotinensi, addito siquando dissentirent ea quae Duebnerus adnotauerat. Ceterunt cuni id agerem, ut ad obiensem codicem scriptura reuocaretur, conlecturas ibi tantum ubi certa erat emendatio recepi, alia corrupta quidem, sed ita restituta, ut in illo
codice scripta erant indicata interdum probabili emendatione reliqui Schneide in coniecturae quas ascripsi petitae sunt Museo Ιἰhenano a. 184 Vol. IV, p. 14 sqq. Duebneri ex Annalibus Parisinis Rev. de phil. l. c. Probi commentario subieci 4 clioliorum fragmenta ab Augelo Maio in codices Veronensi reperta et Mediolani a. 18l edita repetita deinde Class. Auci. VII, p. 24 sqq. Est autem codex in quo illa repererat bibliothecae capituli
Veronensis n. 3S, olim ut uidetur obiensis, memb. 4. Saec. IX. Gregorii in Iobum enarrationes, ut Maius ait, c0ntinens. In hoc igitur posterior membranarum pars cuni deleticia sit, antiquiore scriptura continet Vergilii, Liuii et geometri inediti Iragmenta, cs. Blum It Ital. I, p. 263 Ad
Vergilium autem una et quinquaginta schedae pertinent, quae secundum me uibratiarum quae nunc in codice est coinpagent, binis tamen quae inter se coli aereti compositis. hoc ordine
se excipiunt: I. 205 20GL 2. interiora quaternionis paria tria 2l 1 216, 212 215, 213 214 3. interiora quater-uionis paria tria 219 224, 42 223, 22 222 4 interiores quaternionis Schedae quinque: primi laris enim scheda altera deest 227. 28 231, 229 230 5. iii teriora quinionis
Asteriscis Schedarum parix significaui quae cum ad recentiorem scripturai. adllibebantur in uersa sunt In omnibus autem laginae singulae uernus denos ergilii uersus continent amplis iurginibus ii quibus clivi in Scripta sunt i Supra o inlin uersu et in atrio Pliciis Raro si in ii quarto
16쪽
iii argilio, qui in inteliore iii et tibi auarii in alte est, aut iii ierlinea, scitolia ascripta si in t gilii carinina litteris uia itisculis nil in id uni leganter scripta sunt, scitolia ni ulto in in0r Pin. Sed tande in mon utinus olegantem scriptura in et litteraria informani ad Minusculuiu quod dicituri genus accedentem multis tamen e maiusculi, relictis ivli ibent Compendia autem Scripturae ne in scholiis quid olim animaduerti praeter haec tria: - b. pro-bus, , pro que, 'i, ' ct c. pro qui qu et taVtrumque inuictu, ita scli 0lix et uerba poetae, quin aut ab eo dein librario aut colle in certe tempore scripta sint non est cur dubitetur Mediae inter Vaticanuiu et Mediceum Vergilii codicem aetati, clio est saeculo quarto, Scripturant con uenire non improbabiliter censuit Maius, nisi quod ualde iu- certulit de liuiusmodi codicibus iudicium isse solet Mag
nain autein antiqua scriptura a recentiore passa est iacturam. Nam cum uersus non tran Suersis chartis Sed eo dein atque
in antiquiore scriptura factu in erat ordine ponerentur Saepe accidit ut toti uersus tegerentur quod cum tinus obesset in natore uersuum Vergilianorum scriptura, quae satis etiani Sub recenti scriptura apparet, contra chenienter nocuit scho liis, praesertim cum recentiores litterae magnae et pingues
sint . ita ut illis obductis mihil acres de ni iuuia scholiorum scriptura cognosci queat Deinde membranis ut ad nouum
codicem accommodarentur circumcisis multa e Scholiis, quae ulti inus lembranarum margine tangebant, terierunt aninon soluti in superiore inargine toti uersus interdum perierunt, sed exteriore etiani margine, eum dico qui inter singulorum uersuum aut initium aut neni et X tremam ipsa ruuini embranarum orati relictus est ircumciso ni ne sere uersus aut in initio aut in fine aliquot litteris diminui sunt. De
nique medicantenta, quibus ad antiquam Scripturam restituendam caute usum est Maius, raro membranis detrimento su
In describendis aute in scholiis ita uersatus est Maius, iit multatu iis qui post eum codicena diligenter examinarent relinqueret. a in nec lacuna S, quas plurima esse in a qua iii exposui codicis oiulici in necesse est, ita ut de litteraruin
17쪽
sitae te essent illum constaret, indicallit, nec scripti iram codicis ubique satis arcii rate expressit. Inimo non dubito quin otio ii in tam difficili negotio piis est concesso et pallida scripti ira notiis medicamentis excitata aliquanto litura etiam quam Maius legit eruere liceat. Sed cuni non solum medicamentis, quibus alios codice sibi pessumdatos esse non iniuria querebantur, membranas tangi nollent canonici Veronenses et plura omnino quam a Maio edita essent me legere uetarent, sed lenipus etiam tam parce distribueretur, ut uix
unam horam singulis diebus bibliotheca pateret, non potui rem ita ut uolebam et ut seri debebat perficere. Itaque quod reliquum erat, ea quae Maius ediderat cum codice contuli, si quando plura Sine i agno emporis deuinient legi poterant addidi, lacuitas qua ui potiti accuratissime indicaui. qua ratione quanquam imperfecta euasit res, tamen haud paullo emendatiora et ad usum aptiora haec scholia edere licuit. Ceterum a Vergilii uersibus, quoniam nec a Maio medicamentis tacti erant nec templi Supererat, prorSus me abstinui. Restat ut paucis de nouae editionis ratione explicetur. Nam quo certius de litterarum qui aut in sine aut in initio
uersuum perierunt numero conStaret, cum alia ni embrana ia-gis quam alia circumcisa SSet, numero quibus ordo mein-branarum in Veronensi codice indicatus est in margine apposui, ita ut numero Simpliciter poSit recta membranae pagina, in qua sinis uersuu in obtruncatus est, indicetur, sterisco addito uersa, in qua lacuna initium uersuuii hausit. qua in re si quando una tantum pagina indicata est, altera scholiis uacat. In iis tamen membranis quae in Veronensi
codice inuersae sunt, rectam paginam dico eam quae in antiqua scriptura recta est, n0n quae in recentiore Deinde cum ad lacunarum magnitudinem aestimandum non minus intersit scire quo loco in Singulis in embranis unumquodque scholium positum sit, litteris abcd in eodem margine additi ita ea quae singulis pagini continentur distinxi, ut a caquae in superiore margine Scripta sunt iudicet, b quae in inferiore, c quae iuXta uersus saetae siue in exteriore siue iii Interiore margine posita sitiit, , ea initae inter lineas
18쪽
assii pia E quibus plurima fuit ea quae e superiore et inferiore largine petita sunt, quoniani iter8us illi positi, sinio do tota in membranarunt latitudinem aequant, sexaginta serea ut octoginta litteras continent, pauca e iis quae medium
inter uersus Vergilianus locunt occupant accesserunt, ex X-teriore autem margine, 0n omnia quae codex praebuit recepi. Nani una breuissimi essent uersiculi, aliquot litteris eircunicidendo amissis factuni est, ut iam pauca restarent,nilii ut inde effici posset quare e luiiusmodi scholiis praeter ea quae Maius ediderat pauca tantum exempli potius causa, quam qu0d aliquam utilitatem haberent, addidi. Ad interlorein autem marginen Si quae pertinebant, quae paucissima erant, in noti indicaui. Praeterea cum interdunt fieret, ut quae Maius legerat mihi non amplius apparerent, nee possem ubique in huiusmodi Iocis morari, dum ninia perspicerem, tamen haec praetermittere nolui, sed ne cuilitis quae mea fide niterentur confunderentur uncis quadratis
inclusi contra Si quae mihi ipsi probabilia potius uidebantur
tim expleui, partim line0lis interpositis indicaui, partim
punctis. In Xplendo autem eam Secutus Sum rationem, ut et alio litterarum genero mea uerba a codicis scriptura discernerem uel Si graeca SSent, ut p. 1, 2, interstitio relicto, et litterarum perditarum unierum Supplemento aequarent. Nam in ii quoque quae inui cum marginibus membranarum abscissa erant Saepe, Si in uno uersu certum erat
supplementum, definiri potuit quot litteras reliqui perdidis-
seni, cf. p. 72, ). uncti ubi usus Suni, singulis punctis singulae litterae Significantur. Linearum autem duplex geniis est, alterum breuiu S, 0ngius alterum. Et longiores quidem lineas ita p0sui ut quaque linea quartam uersu partem significarem quae quanquam ni in iis certa est indicandi ratio, tamen pleni uersibus qui pr0xime aut antecedunt aut sequuntur comparatis litterarum numerus sere definiri potest. Neque enim poteram ubique numerare litteras, quas deesse probabile erat. Si quando autem duas uel tres incolas in totis uersibus posui, integram linean non expleri indici uni est, ut p. 8, 11 et 2 qui uersus dimidiam membra-
19쪽
nae parten occupalit. leuiores autem liticas positi ubi mi nus ii uani quartam parten abesse indicare uolui, ut axini in iis quae in initio et sine uersuun abscissa sunt Oninino aut enisaepius quani feci Supplenienta addidissent, si ita codicein
excutere licuisset, ut ubique quid legi posset, quid oblitie
ratum esset, desilire possem. Maxini enitu in iis locis incertum erat supplendi negotium, in quibus cum plura qua in ipse perSpicere poteram, legisset Iaius, nec sequi illuui iu- tum erat, nec reicere ea quae legere sibi uisus erat. uod inpriniis in Sabidi si agnient expertus sunt, in quo quan quam uidi rem non satis feliciter agi posse, nolui tamen supplenient omittere, ut iis quoque qui non in uniuersam codicis indolem inquisiuissent de Hacunis constarei.
Alia Vergilii fragmolita rescripta cum scholiis lineis interpositis in codice Arundeliano Musci Britannici n. 30 exstare narrat Perigius Archiu. IX, p. 497. quae tertio loco posui Aspri fragmenta riderico Blumi debeo, qui schedas a F. I. nustio e codice rescripto Parisino Regio olim Corbeiensi, descriptas et cum reliquis quae ex eodem codice ille descripserat ad eos qui Monu mentis Germania edendis praesunt delatas ad me misit. De codice exposuit Blumius Reccaredi antiqua legum collest. p. III sq. Scholiorum autem Vergilianorum specimen inde edi derunt Benedicti iii Nouv. rali de Dipl. III, ab XLII, quod repetiit Maius inter Scholia Veronensia p. S; nuper alte
rum specimen edidit hi inius . c. p. XXIV. Scripturam ad tertium genus uncialis minoris, quod dixerunt, Benedici inirettulerunt et saeculo secundo uel iertio tribuendam esse iudicarunt l. c. p. 125. Mihi tamen ex specimine ab iis pro posito tutius uidetur inter eos libros codicem referre, de quorum aetate nihil sere confirmari potest, nisi quod saeculo sexto antiquiores eos esse certum est. Accepi igitur decem
schedas his numeris insignitas 100 101 113, 14, 19, 120 12 col. 1, 12 col. 2, 28 est. 1, 12 col. 2.
quibus ex priores integram membranarum longitudinem seruauerant, ut uicenos quinos uersus continerent, quattuor p0Steriores autem quinis uersibus in initio paginae abscissis uiceno tantum uersu reserebani De ordine autem quo n
20쪽
antiis ii codice tiae fragmen in se excipiebant ioc dico. Cuiunumeri paginas codicis Parisini indicare itideant iii . praeter paginas 10 et 101, quas, nisi in unieris erratu ui est, induabiis schedis positas fuisse necesse est, quattuor clicitas antiqui codicis supereesse apparet. Paginae enim 2 et 2Scuui binas colu uinas quae dicuntur contineant, in antiquo codice duae schedae inter se cohaerentes, hoc est naeni brana ita plicata, ut schedarum par efficeretur, suisse uidentur. Atqui cum paginam 2 a a pagina lis excipi continuitas uerborum doceat nec 128 bis pagina 114 disiungi propter Sententiarum connexum possit, equitur, ut de hoc bipertito
ordine constet 12 b 28, 119 120 et 11 11 128 b
i274. De eo tantuni dubitari poterat, utra membranarum pars priorem locum occupaSSel. Ego a pagina 113 initiunt seci, quia, si illa post paginam 12 posita esset, uix seri posse uidebatur, quin quae in hac de generalibus et specialibus disputari coepta erant continuarentur in initio illius. Itaque hanc constitui membranarum compagem
In sine addidi paginat 100 et 10 , quae quo l0co positae
suissent definiri non potuit. Ceterum res dissicillima erat ea quae in schedis ualde currit pie descripta acceperam recte legere. Xam clim in uersibus Vergilianis, e quibus maxima horum fragmentorum pars conStat, praeter duo uel tria uocabula primi tantum litteris reliqua in codice significata essent, non solum in Singulis litteris saepe erratum erat Sed ea etiam quae plene Scripta sunt ita corrupta erant, id quod in huiusmodi codice facile seri potuit, ut interdum quid in codice scriptum essetne colliectura quidem assequi liceret. Sin iantuni de codicis Scriptili a Seruatum crat, ut uersus Vergilii ueni grammaticus posuerat e litterarum tritiligine erui posset facile erat reliqua inundare. Itaque in iis quae ita restitui schedarum discrepantiam, siquidem m0n codici, sed ei qui codicem de