De Kantio philosopho [microform]; dissertatio inauguralis quam..

1쪽

aS par of the Foundations of estern Civiligation Preservation Ρrojeci'

funded by the

Reproductions may noti made Without permission hom

Columbia Universit Library

2쪽

COPYRIGHT STATE MENT

photocopyi reproduction for purposes in excessis satruse, Vanatisor may b liabis for copyriunt infringement. This institutio reserves the right to refuseno accepi acopy orcle is, in iis lutissment, fulsi liment of tho ortiorinoulo involve violationis the copyriunt lais.

3쪽

DE ANTIO PHILOSOPHO

PLACE:

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT BIBLIOGRAPHIC MICRO FORM ΛRCUT

Master Negative Restrictions o Use Origina Materia a Fumex Eristin Bibliographic Record

5쪽

Conli meter

3 22.2

6쪽

ΚΛNTIO PHILOSOPHO.

DISSERTATIO

7쪽

OPTIMIS DILECTISSlMIS PARENTIBUS

8쪽

D. D. D.

PILIUS.

caput I.

QUID INTERSIT INTER VETERIS PHILOSOPHIAE FORMAM ET CHRISTIANA M.

R erit recens, quae inter nos efforuit, philosophiae fornia Christianae nomine insiguitur, quippe quae ab ipsa religione Christiana et niagnam partem evocata et in multis iisque gravissimis quaestionibus ita sit directa ac gubernata, ut et haec philosophia plane novum aliquid in

litterarum campo esse censeatur et novum quasi sibi majestatis suae diem surgere glorietur. Nam, quamquamniore receptum est, medium inter veterem et recentem historiam locum mediae, quae dicitur, aetati attribuere, tamen haec, si accuratius spectatur, non tam magnam, quae inter illa temporis spatia observatur, indolis ac monim, disserentiam componere et exaequare, quam, quae vera viri clarissimi sententia est I), novani historiam praepare et introducere existimanda est. Quod enim ie-diam aetatem eo tempore incepisse statuunt, quo OVipopuli in Europam invaserint, aut quae nune imperi va- l Η. Ritteri.

9쪽

loiit civitates, nasceretitur, novos potitis illos pol illos, nova religione invalescente, in reluenta cepisse dicenduiuest. Nam quum omnia, quibus priorum populoruin jura, mores, leges et coii Siletudines inniterentur, antiquitatis sola radice continerentur, seri non potuit, quin auiiquitato ipsa ab iussorescentis doctrinae Christianae progressibus uiagis in dies abolita Veteres populi interirent, novi sue- cederent, novi in rerum ordinem instituturi I). Qua in ob- rein, cum novi temporis rigo ac formatio comprehendi

nequeat, nisi ab iis, qui ad ipsa primae Christianae doctrinae initia recedere audeant, quibus omnis litterarum ratio ac latus divinae revelationis auctoritate vel maxime immutaretur Christianam philosophiam praecipuam aliquam hujus immutationis partem fuisse adeo manifestum est, ut, qtiamvis ex priorum temporum rationibus novi cujusqtie conditionem aptam esse, cum et ab ratione et ab experientia confirmetur, facile concedamus, Christianae tamen religioni, quippe quae et ivitatum et morum rationes simul cum communi hominum judicio novarentur, prae ceteris omnibus, quibus res humanae gravius uniquam Commotae et dispositae sint, summum momentum tribuendum esse statuimus 23. p iiiiii sensu et ingenio hominum immutato, rerum etiam contemplatio et philosophia alia

seri debebat, ut, quae inde ab saeculo XVI in opinio iu-

valuit I), philosophiae, tanquam religionis vicariae, in

antiquitate tali tum locum fuisse, cum doctrina vero Chrisstiana nihil omnino communionis intercedere, nulla argumentatione sortius quam ab ipsa historia redarguatur eteonvincatur. Nam quid in caussa suisse existimabimus, eur vel ipsi patres ecclesiae ethnicis erroribus obloquentes ad philosophiae et omnis eruditionis praesidia confugere eogerentur, quam quod a doctrinae Christianae sanctitate nihil magis alienum erat quam litterarum decus et philosophiae dignitatem tollere, quae etiamsi per longum tempus, quo omnis scientiae vis ad una in theologiam referretur, Superflua esse censeretur, tamen in ipsis Christianae doctrinae recessibus adeo dominata est, ut, quam retoreligio et philosophia vinculo contineantur, non aliunde clarius, quam ex ecclesiae historia probari possit. Jam vero, ut dixi, si philosophiae argumentum p ctamus, hoc post Christi tempus valde mutatum et aliud

fere factum videtur, ut jure quidem philosophia Christianaei, quae priu erat, eum moribus ipsis et emendata uetaque cogitandi ratione, opponatur, neque tamen haec eodem

jure, quo illa Christiana appellatur, ethnicae nomine distinguatur. Nam cum apud veteres religionis vi minusquam nunc est, ipSe omni populorum statu ac vita novaretur et philosophiae progressus haud raro religioni contrarii essent, fieri potuit, ut vetus philosophia ab indole ipsa ethnicae aetati propria abhorreret, et, ut ipsi patres ecclesiastici τον . . magnam in ea vim habuisse I Slanteio imprimis , qui veteris tantum philosophiae libstoriam seribere audebat, defenSa.

10쪽

eoiisessi sitiit, Christialiae persuasioliis aliqua seinina coiitineret bilominus alueu, quid ii iter utra inque philosophiae serinam intersit, 'it subtilissimi judicii est. satis

accurate indicare, cita in universum cognoscere necessariu in est Ac primum quidem manifestum est, cum veteribus aegre ac vix persuasum esset, ad veritatis cognitionem

ciuilibus aditum lateres debere, sed paucis tantuin, quos aequus raniaret Muppiter, aut ardens eveheret ad sidera virtus, divinior ejus lux concessa putaretur, nova Christi doctrina coiitra conuuliue id innibus ex aequo desiderium si iidiumque Iuditu in esse dixit, ut ad virtutis lumen adspirarent, et a Deo tale institutum procuratum esse assirmavit, ut in ei iuvenienda radjuvarentur. I Ita dux niundi in Christo apparuit atque haec duc ad omnes

ubique penetrare cupivit. Sei haec veritas non diffiisa solum est, sed ceria etiam Hiis persuasio data, quae fidei Christianae notio est Haec animum ad divina quaeque appetenda erigit. dulcissima torum spes implet euiuque aiaturae nostrae persectionem atque ascensionem pro initiit, ut meum tueamur, absolutaque latris Ioni late contemplanda delectemur. Apud veteres daemones quidem iuveniuntur averrunci, sed associati iis nocentes; quo oninis tollitur fiducia. Quare, etiamsi Ilomerus 2 dicit injuria homines M. diis motiqueti tanquam malorum auctoribus, etiamsi apud Sophoclem Oedipum tandem cum salo iugratiam redire legi inus, tamen nullum potest uinis utiquitas solatium praebere, quod verum sit et duret, Chri- I CL Tertullian apologet. e. 46. 2 Od. a.

sliana contra doctrina nos non solum ad persectionem appropinquare vult, sed hanc ipsam nobis attribuit, om-rtibus temporis praesentis et suturi discriminibus sub talis,

Iion terrestrem, sed aeternam vitam promittens. Ita a rebus terreStribu S, quae circumcisa, fluxa caduca Sunt,no avocans, lameli, tim iii terretiis his rebus coelestium

semina inclusa latea iit, ea quoque, quae hiijus mundi Sunt, non negligit aut despicit et mitiuo omittit, sed ea in iis potissimum sectatur atque perqilirit, quibus divina se majestas revelat et creatoris gloria celebratur. Sic amoremtinprimis Dei postulat, sed non miniis hominum et proximi cujusque, atque ut vitam praescribit bonis studiis deditam, strenuitate et belle a r elidi ardore i ii signem, ita cum in omnibus, quae vita iobis aut contemplanda aut tractanda osserat, Dei a nobis vestigia inquiri pieque observari jubeat, ad ipsa io Sci 'nitae, meditationis, philosophiae liui tua viam muttit l), ut Domitium ubi lite, ex cujus

genere ortum hali stamus, non reuiotum illum quidem ab una quoque nostru in iiivestigare cove in lir 2); a quo meditationis philosopbicae geliere, quo milia ad Deum reseratitur, is in milibus suis quaeratur, ubi divini numinis aliqliod indicium spectetur et rursus salicta omnia et divina in vitae terminos revocenti ir, ubi uni non sit, quin antiquitatem longe absitisse concedamus Graecorii in enim

sapientiam de certo sue, ad quem omnis tandem disputatim pertineat, ideo desperasse videmus, ut omnia in I CL Si essensi librum. Die aegen artige et umi