장음표시 사용
2쪽
DISSERTATIO INAUGURALIS FRIDICA
ontractibus, majoris securitatis caussa, adjicii , saepius iidejussiones & pignora, tralatitium
Insurgit tamen, quod mireris, contra fidejussiones DNRADUS PELLICA N vs, Theologus olim Tiguriis, qui in Cap. VI. Prouerb. considenter contendit, fide. monem omnem non solum rem familiarem in pe- ulum & discrimen adducere, sed & displicere Deo, repugnare conscientiae. Ad quam desperatam caunm incrustandam & ornandam, in testimonia citatoverb. VI. I. q. XI. I. XVII. ιδ. XX. IL XXII. aes. H. UVII. U. Θως. IIX. IK XXIX. MIN. Sed salva res Oracula enim excitata non praecepta suppedint, sed consilia. Inculeant tantum, gravem bono. Α a rum
3쪽
rum jacturam ex promiscua& incauta fidejussione nomnunquam oriri, quod argumentum HEN R. CNA V. s T I N v s in libello, qui inscriptus est: Turgen 'si manmurgen fusius persequitur: & magis sui quam alterius, ex praescripto ordinatae charitatis, habendam esse rationem, monent. Imo fidejussionem esse actum pium, non solum licitum, sed &, si non explicite, implicite t men, in operibus charitatis praeceptum, nemo temere inficias ibit. Refragatur quoque PELLIcANO ipla ECCLESIASTICUS , quem perperam in partcs suas trahit. Is enim Cap. XXIX. commat. ιδ. sqq. disertis ver- his pronunciat. Virum probum fidejubere pro proximo , & fidejussionem in censum beneficiorum refert. Aut igitur pELLICANO asserendum est, beneficia aliis exhibere repugnare voluntati divinae & nostrae con-- scientiae, aut fatendum, licitum esse pro aliis interponere fidem. Deinde confirmana fidejussionem exempla RusENIs dc gentium doctoris, PAULI, Gen. XLIV. comm. 32. G epist. ad Philem. comm. II. Hq. ComparasisANTO N. H ER I NG. desdeiussor. e. I. n. a.sq. Nihilominus in Polonia, teste TREVTLERO D. IS. th. t. sit. a.
voLa. nnitus fidejussionis est usus, sed solis pignoribusessicaciter cavetur.
g. III. Conjunctam esse fidejusshris vocem, vel latinae linguae non ignorum est tyionibus. Derivatur enima fide & jubeo. Fides dicta creditur a C I C E R O N E lib. I. de Osic. c. 7. ex eo, quod quae dicta sunt, fieri debeant. Accipitur autem in jure Romano, vel pro constantia& veritate l. v. s. I J. d. act. emt. I. 2I. f. locatis vel proaucto-
4쪽
aractoritate tot. tit. F.C. defd. insimn. vel etiam proicioraeitate promtissima in solvendo g. I. Ins dereri divi L de emurab. emi. Iussionis vocabulum, etsi de Principibus & magistratibus usurpatur l. a. C. de vines. Princ. Nov. δε. & sexcentis locis Codicis, unde eorum oecreta jussiones & sacrae jussiones appellantur i s. C.
de Iussi G Coelis. Nov. II . in praef. Nov. II. c. I. Uprco m. IV. nonnunquam tamen & privatis competit. t. t. FQuod jueis. Varias harum vocum notiones, dedita opera, EXPOnunt MATTH. MARTINI v Sin lex. philolog. αC A L v I N vs in lex. tu .
Laxiore significatu, fidejussoris vox sub suo ambitu, omnem complectitur, qui alienae obligationi accedit, eamque fide sua esse jubet, quales etiam sunt, constitutores, mandatores & promissiores, ceteri l. ult. c. de conss. pec. Nov. . c. I. pr. Ita fidejussores apud Deum dicuntur de sacro fonte susceptores Dist. . de Coniserie. N. Sed speciatim eum denotat, qui praevia stipulatione, alterius obligarionem suscipit. Et hanc stri. ctiorem fidejussoris notionem nostram facimus. S. V.Cnm omnis, quae a ratione suscipitur de aliqua re institutio, a definitione, judice CICERON El. I. c. a. de γα proficisci debeat, ut intelligatur, quid sit id, de quo disputatur: definitio fidejussoris minime est praetermittenda. Veterum quorundam ICtorum parum plenas finitiones recenset, eaSque sub examen vocat MERINGIVS desdeffusior. c. a. n. s. 'q. Rectius itaque
5쪽
si jussor. ρο mandat. s. a. Fidejussorem definit, quod si is, qui per stipulationem alterius obligationem in fidem suam recipit, ob majorem creditoris securitatem, ita, ut principalis debitor adhuc maneat obligatus pr. g. 7. IV. de fideissi. l. t. p.1 eod. l. r. s. J.F. de O. G R. l. I. s. a . de V. O. f. VI. Inde patet, fidejussiorem mediante stipulatione, non quidem principali, sed accessioria obligari, & quae substantialia & naturalia sunt stipulationis, pertinere quoque ad fidejussionem. Sibi tamen quaedam singularia vindicat fidejussio, nempe ut fiat prolatio debitore, i. e. ut promistbr nomine alieno,-non ex propria causa spondeat LI. g. 2.1. de T O. Deinde, ut promissor spondeat in subsidium, cum nempe principalis debitor solvere non potest l.D. 1. Meffusi. Hinc jam colligas, quomodo differat fidejussor ab expromissore. Nimirum expromissione prior obligatio extinguitur, & aliena per novationem suscipitur l. 7. s. δ. 1. de dol. mal. Fidejussor vero principali obligationi saltem accedit, ita ut debitor nihilominus maneat obligatus.
S. VII. Internoscitur quoque a constitutore fidelutari Hic tantum pro alio l. a I. g. a. σ3.F. d dejus , & non, nisi solenni stipulatione constituitur. LII. eod. l. I. I. DJ eod. Ille vero & pro sie, & pro alio, etiam pacto nudo, obligatur. s.f. IV. de action. l. I. g. 6. F. de cons. pee. Vetum nostris moribus & communi Germaniae praxi,
non opus esse amplius, ad fidejussionem celebrandam, solenni
6쪽
solerarii stipulatione, sed sum cere nudum pactum αCori sensum quocunque modo celebratum, docent LAV-πER BACHIVS l. e. s. Io. & sAM. STRYΚIus G. mod.
U. rit. destiusC. Imani f. I. compluresque alii ab his citati a quibus tamen minime assentitur SAM. COCC E I V S jum eid. controvers tit. de fidoug. quaest r. f. IIX. Sed inter mandatorem & fidejussorem hoc quoque maxime interest, quod ille, ex placitis juris civilis, solo consensu I. I. Jmanae; hic stipulatione adstring tur L H. C. desidere. I mandat: ille obligationem praece dat, L Ia. I. I . mandat. s hic Vero praecedat & sequatur obligationem g. s. g. de sidebusC l. 6. s. 8.1. eod. Αdi IACOB. FRID. LUDOVICI us distourid. rit. de sidere. σmand. dist. I. & inprimis, qui has & reliquas differentias studiosissime de cumulatissime persequuntur L AUTER
Fide moribus quoque alia sunt imposita nomina. Vocantnr enim adpromissores in l. s. a. E. de V. O. I d. f. de solui. t. M. F. .F βoc matr. auctores secundi 1 . pr . de euict vades, potissimum, fi de roo sistendo intervenerint, qui reus inde dicebatur vadimonium obire, vel vadimonium destrere, item praedes, praese tim, si publicis in auctionibus pro emtore vel conductore, per licitationem vincente, fidem interponerent, quali praesentes & auctores credendi H E R I N G. bis. r. cap I. num 7. Hq. IOH. o ET. e ment. ad A tit. de Ilio . n. I. Luculenter quoque haec vocabula explicant
7쪽
ad Liv. libr. I. e. s. Germanis fidejusmor dicitur eia habui, set quod nomen, ex conjectura viri de lingua no stravernacula praeclare meriti, STI ELERI, Vulgo SEROTINI Lexic. German. col. ID. originem suam debet verbo borgent quia & hic fidem habet & credit, dum intercedit pro alio. Veteres Teutones beneficium ordinis ignorantes, appellabant fidejussores Sagram, Zabb
Burgen. Id quod contra e AROLUM CANGIVM probatum dedit NIC. HIERON. GVNDLINGIVS pare. XV. Gunctingia r. p. H. & disertat. de benes. excus eap. . F. I. Kqq. Eandem excultionis exceptionem Norim Bergae, alibique locorum, nostra aetate etiam nunc fi- dejuisoribus non prodesse, perhibent ScHILTε Rus Merc. I. I. ai. & IO. ALBERT. STEPHANI compend. jur. tit. de Me QC G mani I. 7. not. a. Ius quoque Ebraeum fidejussoribus commemoratum ordinis beneficium minime indulsisse, ex allegatis β. I. sacri Codicis testimoniis, evicit Io. ALTHUS Ius dicaeolog. bbr. r. cap. δό. nu. quem librum ob diligentem juris Romani & Ebraei collationem maxime commendat G E O R G. E ET ERVs Jecim. III. notis. avct.burid. n.so.
g. X. In variis fideiussorum divisionibus, quas ad unam
omnes, exquisita Opera, HERINGIVS l. c. cap. . ME VER H. SPE CXHAH N. cento. H. I. quaest a. enarrant,
non omittenda est ea, quod fidejustorum alii sint necessarii, alii voluntarii. Licet enim fidejussio non sit munus publicum, ad quod aliquis etiam invitus cogi potest;
8쪽
po ten ; necessarius tamen is appellari consilevit, quem ciebitor ex dispositione legis constituere tenetur v. g. risiactractuarius l. s. pra. de inofr. Voluntarius contra
ex libera conventione . constituitur. LAVTER ACH. I. c. s. . LVDΟvICI l. e. dist. a.
M M. Fidejussor admittitur in omni debito valido, tam ex contractu, I. G a.A. des jussi quam ex delicto descendente: & quidem in delicto, quando de poena
pecuniaria vel rei restitutione agitur. d. l. I. g. s. l. o. sci. ali. tit. G. AD. STRVV. Syniburi civ. exere. 7. F. . IA C. FRID. LUDOVICI doctr. β. rit. desideri ori s. .
Excipit tamen jus Romanum in rebus civilibus, cauΩsam dotis, cujus servandae & restituendae gratia, maritus minus recte uxori fideiussorem dat. Antequam vero ad hanc visionem , a jureconsiliis maximopere in controversiam vocatam excutiendam, accedam, pauca quaedam praemonenda sunt. S. XII. Dotis vocabulum , quod graecum eme censet CHRISTIAN. BEC MANNvS de orig. lat. ling. voc. Da plures sustinet significationes, quas OmneS recensere, nostri non permittit instituti ratio. Quatenus dos ad nuptias refertur, aliquando significat titulum & caucsam, propter quam in maritum transferturs. M. I. de R. D. b t. t. F. pro dote: aliquando ipsum jus mariti in rebus dotalibus, de quo agit titst. de jur. At. quod nom. nulli pro separata specie juris in re venditant, quos consulatum eunt HvBERus lib. . Digris. & Io.
ΗΕΝ R. BER GERVS resol. Lauteri. p. a. Nonnunquam
9쪽
ipsae res denotantur, quae marito dotis caussa traduntur. Et in hac ultima notione, quae hic locum obtunet, dos definitur, quod sit res, vel etiam universitas rerum, ab uxore Vel alio quopiam in maritum, ad onera matrimonii eo melius sustinenda, translata. LUDΟ-vic I dos.ff. de juncti. s. I.
Dos in iure aliis etiam gaudet nominibus, vocatur enim proprium mulieris.patrimonium l. I. U. de minor. item propria mulieris substantia l. Ia. C. qui pol. inpigη. Lun. I. I . C. de rei uxor. act. Grajis vocatur i,,. HVBER. praelect. ad A. tu. de bur. dot. g. I. Ebraei non solum ex hoc vocabulo suum , sed etiam ex duobus λ &-contractis, nomen Π vel formarunt effinxeruntque, uti ostendit IO. BUXTOR, FI v s Lex. Chald. Rabb. o Talmud. eoLION. & ιδao. Germanis dicitur Elit ueri Trauisoas i ullgist &c. E E-SΟ L D. the pract. h. voe. Multa lectu digna de dote, ex vario jure, pro more suo, passim adfert NIC. HIER. G v N D LI N G. in libel7. simul. de emtion. uxori dote e mor-Zengaba.
Dotis vulgo variae adferri solent divisiones. Alia est dos vera, quae matrimonio Vero: alia putativa, quae putativo accedit. Alia est profectista, quae ab uxoris patre, vel ejus intuitu ab alio, vel adscendente quodam in linea paternar alia adventilia, quae ab alio quocunque data. Alia iterum constituta, scilicet per traditionem , alia saltem promis. Modos ero promittendi dotem exhibent STRU VIVS SInragm. Dr. civit. exercit.
10쪽
Io. F. 7. & IO. VOET. commentar. ad A. tit. dejum dons. X. - Codici quoque peculiaris titulus de dote eauta non numerata insertus est, ubi maritus, spe futurae numexationis, se dotem accepisse fassus est, quam tamenrici ricium accepit. Alia esimata, alia inaestimata, i. e. quando res dotales aestimatae, vel inaestimatae, marito claritur. Porro dos alia est eongrua, alia incongrua. Congrua autem dos, non tantum ex facultatibus & numero liberorum, sed & ex qualitate personarum, statu &dignitate nubentium, more regionis, aliisque circumstantiis aestimanda est l. D. I. . Is de iur. dot. MVND.
Cons. Dol. 2. cons Io. n. R I C H T E R. pari. I. cons. II. n.
H. Denique alia dos est necessaria, quam lex imperat; alia voluntaria, quae sponte & ultro datur. Has quidem divisiones Iureconsulti passim inculcant, nonnulli tamen, quid in una alteraque desiderent, simul ingenue
A bonis uxoris dotalibus diversa sunt paraphernalio, & ab his iterum receptitia. Vid. HVBERUS in prael. F. tit. de jur. Ol. F. U. G N. insin. & LUDOvICI us dist. jur. eod. tit. dist. . In dubio bona praesumuntur para. phernalia, dotalia enim & receptitia pactum intercensisse praestruunt, quod cum facti sit, probari debet. Vid.