De Saxonici Speculi origine ex juris communis libro Suevico Speculo perperam nominari solito

발행: 1852년

분량: 297페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

151쪽

capitibus 46, 49, 1 et 88, quem argumenti b dissicultatem

omisit saxonicus scriptor, pler0sque librariorum induxit, ut cre- lerent, sinit juris communis libro jam hic sequi juris seudulis librum Τ), unde et lassbergiani exempli scriptor, supplens codicem prius a se consectum X ali qu0dam exempl0, cui tam juris c0mmunis libri altera pars quam juris seu datis liber acces Serant, p0st nolum de c0nsum malo scripli0nis suae labore superius relatam, c0mmunem secutus errorem adjecit: Unde aliet hi an da buch 0u eheu retile. V

b avaricae prima c0llecsimo nonagesimo tertio decimum n0num in Ad capita 193 et 194 de Caput 22 l. uot latitudinis

pedes viae regiae debeant habere. Quein alteri obvium laclum deflectere aut alterius vestigia prementem subsistere in via publica op0rteat. In pontibus transeundis potiorem esse qui prior Venerit, sicut in pistrinis praeserendus sit prius

veniens.

lionis capitibus u cenie usque ad ducentesimum urgiue lim ad Sper Sue.

152쪽

Λd capitis 20 verba Niem an mae in pndren inuites gut verWirken dei e in sine geWal hat ' Caput 222. Jus in re aliena nancisci cujus in potestatem ea res tradatur e pignoris vel commodati cauSI. Posterior quidam scriptor hoc l0c adjecit: Commodato equo qui aliterquam sibi concessum erat illatur, Suum sacere periculum, nisi et ipsi domino periturus fuisset equus. C a muri 223 ad praecedentis capitis Verba: unde ei lihet ea ime ηmbe sns ' Conductor equi utrum a Sum an culpam untaXat praestet ). Majorem alienis quam propriis rebus custodiendis diligentiam ad hibendam SSe.

Cis ud 224 ad capitis 222 verba: Lihet in manisin ferit V Idem jus quod in equis in aliis

tinere.

Ad capitis 223 verba: Lih et ei man, in pherit iube lonV: cujus sit periculum si de jumen

lorum usu alternis vicibus sibi concedendo inter d0minos convenerit. Art. 99. Locatis, c0mmodatis vel pign0ri alis rebus mobilibus. si alienaverit eas accipiens rustra adversus possidentem rei vindicalionem intendi, sed gendum esse in accipientis personam, eos V ad qu0s ejus hereditas per Venerit. t Locus in lassbergian exemplo 0rruptissimus, emendandus X

lectionis varie late, quam exhibet ac Lerna gel p. 17 ad hujus editionis caput 185.

153쪽

Ad capitis 20 verba: Sive ii alites k0rn stile Caput 225. Furtorum alia manifesta, alia nec manifesta esse. Furti autem manifesti reum haberi, qui deprehendatur nondum e c0nspectu remotu re furtiva, nec ullam in furtis manifestis di stinctionem faciendam esse, utrum interdiu an nocturno tempore res aliena ablata suerit.

In eum qui pallium inscio d0m in ablatum ultra triduum retinuerit furti cli0nem dari. Fidem in furti 0ncepti causa actori adhibendam esse, juranti rem furto sibi ablatam esse. Non iuventa re, cujus dicatur surtum factum esse, 0nVincendum esse reum septem testium dictis, qui visa reserant; sufficere ut ex surti causa diffamatus convincatur actoris jus jurandum adhibitis du0bus comitibus praestitum. Caput 226. Ad praecedentis capitis verba: vii is er e Livine de Si furti concepti reus illaesae existimationis homo sit, cujus lamenope c0nsiliove auctor in litem vocatus rei sui tum dicat actum esse, judiciarii certaminis discrimine rem Xaminandam esse ). Caput 227 ad praecedentis capitis verba: unde is da e gilitda e sin clivi habe Plagiarios ut ali 0s lares ex surti concepti causa teneri, suspendiique p0en assici, quam parvulus egensve fuerit, quem surto abduXerint. Caput 227 ad praecedentis capitis verba: Vnde is da eiumens che dein andren alel da e flete ': Parem culpam incurrere et pari poena afficiend0s esse larem surtique auctorem vel adjutorem. Ad capitis 20 verba: vn euphilet in an in ut inemanderit man. liber der olt lc. 'Caput 228. De cust0 diu praestanda in vestimentis sartori, ut reficerentur, traditis. De cust0diendis rebus depositis. Caput 229. De custodia praestanda in pignoris aut venditionis causa. caput 230. Rebus commodatis majorem quam suis diligentiam adhibendum esse. Cons. c. 223. Caput 31 - 235. Quaestiones variae de surtis, latrociniis, bonis que vi ablatis. Ad capitis 204 de damnis per seras illatis verba sedem derschade eschichi Wil dei'. e ma e toeten ' quae reserenda sunt1 Locus in lassi, ergiano exemplo depravatus, ad quem magnam alii codices lecti0num varietatem exhibent. s. ac Lerna gel p. 181 capite 87, in n0lis c0ngestis ad verba sis inuo e go unde in scheiden ' et v0 g0le sint si eide schul dic. V10s

154쪽

ad praecedentia ejusdem capitis verba: sWe hiant de ber de iurgode vrsul dei ander iit. Caput 236. Deum, quum hominem creaverit, p0testatem illi

dedisse in pisces, a Ve OmneSque seras, eamque ob causam neminem

capitis periculum pali. Sed principes statutis pecunia

riis poenis clausus sibi reservasse silvas, itemque aucupia et Vena tiones Excipi lupos et ursos, quos capere aut necare communiter per missum sit. Sexaginta s0lidorum mulctam adversus terrae principem in cur

rere, qui in clausis ejus silvis venationem Xerceat. Silvas venationis causa clausa Stranseuntes arcum p0rtent remissum, cooperia sit sagittarum pharetra canes venatici sun alligali dii cantur, aut invicem concatenati sint. Si canem seram agitantes in alienam silvam transgressi fuerint, nec Vocati revertantur, sequi eos licere venat0ri, cui venandi jus a terrae principe concessum est, ita lamen

ut nec cornu et Signa, nec V00e eos h0rietur. Feram accepto vulnere tranS

gressam in alterius cujusdam silvam. Art. 100. Do σοι den me ischen geschuph do gab her me de gewali tiber ische unde ro stele unde alle reiide thyr. V Doch sint re stete inuens assent denocliden thyren redegem archi is bi uti instes tinne. sunder eren und wolren dia hei ait an fors te . V Strer duro den an orsi ridit sin boge unde sin armbo sts0 ungespannen in . V Jayet yu an etyn,il butendem vors te unde volgenis me die hunde innen denis orsi V i).1 Saxonicus scriptor, statuens extra res quas n0minaverat clausas regias silvas liberum esse venalionem partim prop0Sito suo accomodavit ba varici libri locu in dicens: Jaget Si man, bulen deme 0rue , partim vero apertissime corrupit ejus sensum Verbis: undis misse ut da nichi ne ob her das ii velit sinen unden ut her olwede ruphen. ' Quo enim jure caperet Venal0 seras, ubi regia tantum venatio est Bectius in avarico libro sis a demisit de an negeschichi on den unde ii da st de herre vias cliuidi as. Feiget aber er - is ei de bugge clivi dig.

155쪽

quae vulneri occubuerit priusquam Venator supervenerit, ejus esse, adsundi dominum vero, cui Venutionis ibi jus est, pertinere, si vivens deprehendatur. Feras bestias ejus repulari, qui venandi us habeat ubi vagentur, quamdiu venalicae silvae terminose essae non fuerint. Feram bestiam quae vulnerataeXtra venationis terminos corruat

occupantis fieri, p0stquam persequi

eam venator desierit; si capiatur ab ali 0 0nec persequatur eam e nator, aut vivens aut 0rtua illi reddatur ).

Posterior manus jus romanum g 12. . de rer div. respiciens hoc loco adjecit seram cum alicujus custodiam evaserit et in libertatem naturalem sese receperit de sinere ejus SSO.

Caput 237. Accipitrem aut

ex accipitrum genere Vem, spar- varium dictum, aliasve aves p0st triduum, quo domini ea persequentis custodiam evaserint, a

pientis fieri. Accipitrem pileo in

dii tum quocunque tempore capiatur,d0mino restituendum esse ).

Segetes quo tempore transire Venationis causa permissum non sit.

1 Conveniunt huic loco quae ridericus primus imperator pacis causa statuit in conventu Brixiens anno 1l 58 apud Per I, p. 08):24. Si quis lancea vel gladio seram percusserit et antequam manu levaverit alter occupaverit, non occupantis erit, sed qui occiderit eam sine c0ntradictione obtinebit. 2 Posterioris cujusdam interpretis notam contineri verbis sedagrelit is voti den ogelen die an in evien selget V constat inde primum quod supra jam de avibus quae inclus se custodiam evaserint in genere dictum erat, verbis: Mode ander ederspi , deinde quod Vocabulorum eine nivgge' et sicli nivggeu' similitudine deceptus ineptis

156쪽

esse cujus in arbore nidum parentes teXerint ); quam primum VO- laverint capientis steri. Qui nidos in aliena silva spoliaverit aut manum perdere, ut sexaginta s0lidis, mulctae n0mine, undemnari domino, c. si furtum factum sit accipitrum ejusdem v pretii avium; caelerarum vero volucrum pullos impune capere licere. Caput 239. Qua poena assiciendi sint, qui inclusas aut alligatas volucres dominis surripuerint. Caput 240. Pavones et O lumbas ex consuetudine evolare et revolare solentes aedium, ad quas redire solent, domini esse, 0nec revertendi animum habere desierint. Post quartum, quo Volaverint, diem nondum reVersos ea

pientis fieri ). Caput 241. Pro lare haberi, qui intra quatriduum captas aves perquirenti domino celet. Capitis periculum piscationibus,

aucupiis et venationibus illicitis neminem incurrere ).

Caput 242. Ad domesticas

3Ves, Bn Seres V. c. et gallinas, n0npertinere quod de aucupiis supra dictum sit, sed earum captione quocunque tempore iat, sui lumc0mmitti.sime scriptor confudit pileum quo cooperiri caput venalicorum accipitrum moris erat, et tempus u pennas mutant Ve S. 1 cons. legis B uariorum lit. XXI g. l. 2 Jus romanum g 15. . de rei'. iv. quo seris pavones et Olumbae adnumerantur, respici hoc loco vix est ut moneam.

3 praeter vidit nolae hujus auctor idem jam dictum esse capite 236 Verbis: da voti an die Livii ige geselget

157쪽

Λvibus custodiam evasis si iterum poliatur dominus, nihil interesse utrum juste interim ob alio capta fuerint. Caput 243. cerv0s alias veseras bestias quae quis tu mansuetas habeat, ut in silvam ire et redire soleant, eo usque ejus intelligi esse, 0nec animum revertendi habeant. Nam si revertendi animum habere desierint post octo dies

lium eas seri ). Caput 241. Si canis mordax, quum custodiretur ab aliquo,

aut lupus, aut cer Vus, ut UrSUS,

damnum alicui dederint noXae de ditio cessabit, et actio dabitur in eum qui canem seramve tenebat ).Art. 101. Swer halt ynen glumende hunt oderisynen ta men wolf oder hirt. de bereri. oder aphen . su a die schadentud duo sol er gelden Vo).1 Oculos incurrit expressius definiri hic regulam, quam jure romano comprobatam suisse reser g 15 . de rer div. ubi nullo statuto temporis spatio dicitur: Revertendi autem animum videntur desinere

habere tunc, cum revertendi c0nsuetudinem deseruerint.'

2 Vix dubitandum est, quin respexerit capitis hujus script0 juris

romani sententiam relatam in . 1 g. et 10 si quadrupes paup., cui altero loco: In bestiis autem pr0pter naturalem seritatem haec actio locum non habet et ideo si ursus fugit et sic nocuit, non potest quondam dominus conveniri, quia desinit d0 minus esse, ubi sera evasit' aperte c0ntradicit scriptor, hanc cur aliter sentiat rationem reddens: Wan e is Wide relit der iit hi ivten amisi machen. da niemer an an erden ' i. e. nam de damno injuria dato tenetur, qui in hominum vicinitate bestias domare conatur, quae propter naturalem earum seritatem mansuetae omnino fieri nequeunt.

3 Verba b avarici libri, quae indicant ob oculos scriptori fuisse Ulpiani sententiam supra allegatam, quam refellere studuit, epitomator hoc loco omisit, quid sibi velint non intelligens, sed ne ipsam, quae illis inest, sententiam intactam reliquisse videretur, sub articuli finem de vivariis ad custodiendas seras bestias extruendis ex ingeni adjicit: SWer Wilde thyr hegei Wil buten an 0rsten de sol se innen sinem beWorcliten Were haben. ' Quam vero negligenter omnino in scribendo saxonicus

158쪽

Impune ejusmodi seram occidit. qui ejus m0rsu impetitur ).

Caput 245. Ut ipse auctor in ri. 102. ne ac nichen litem vocatus judici sis latur non ipsi . pertinere ad seminas, quibus ex principum consilio rex postulandi Omnem facultatem ademerit, ob Icaesurnae impudentiam, dum B0mae c0ram rege causam egisset ).

epilomator versalus fuerit, ex eo intelligitur, quod subito hic de venationis causa clausis privatorum silvis loquatur, immem0 paulo ante se raditum esse, tres lantum in Saxoniae terris ejusmodi silvas, easque unice regius existere, quod ipsum caeter0 quin salsum esse nemo diffitebitur, qui veterum diplomatum res Saxonicas spectantium vel aliquam habeat n0titiam. t Bespicit haec sententia citati g. 10 in alia verba: et de etsi eum so ursum occidi, meum corpus est ' paullulum lamen mutata hujus loci sententia. 2 Quis gentium explicet unde in utroque iam avarico quam a X0nico libro locuti de damnis per animalia illatis hic subito excipis caput de seminarum postulationibus cui nullo sane modo cohaerent, quae se quuntur in baxarico libro de proscriptis in saxonico de impuberum deliciis nisi sorsitan ingeniose magis quam Vere conjicias querulantis seminae impetuos itali composilam esse canis mordaci talem, de qua in

praecedenti loco sermo erat. Disjectae vero, ut prima acie Videtur de seminarum postulationibus notae elegantissime conveniens eruitur locus, revocata ut a me actum est, avarici libri argumentorum serie

capitum 220-247, ad praecedentia capita, quibus illustrandis in margine olim adjecia erant. Ipsam capitis 245 regulam nemo nescit haustam esse ex Ulpiani loco in . , g. 5 de postuland 0, quem locum idem sorsitan curru qui ingenii lusum exercuit capite de judice avaro 90 ad suum exornavit m0rem, historiolam ingens distinctius quam decentius, induciis c0l0ribus, qu0s aliquantulum sane sortiores temperavit saxonicus plagialor. Ecce enim integrum hic utrumque l0 cum e regione sibi positum, quorum alterum, saxonicum scilicet, statim nativo suo col0re rec0gnosces destitulum apparere.

159쪽

Quam a jam Asfraniam nominavit Valerius Maximus VIII, 3),

Carsaniam Ulpianus, eam paullulum m0do mutata Ulpiani sorma ba Varicus auctor aes urnam scripsit, ulterius a saxonico scriptore in Cales urniam c0rrupto nomine. Verba autem sed i Wille nili si ursicli te i. e. quum eorum precibus delatum non fuerit, vix bene videtur intelleXisse saxonicus scriptor, vertens minus Verecundam e exhibuisse Calesurniam, iratam quod advocato carens causa ceci derit aut Drsitan, sicut verb0rum ambiguitas similiter admittit in Cale furniae causa ademtam seminis p0stulandi facultatem tantam illi bilem m0Visse, ut minus se verecundam coram imperii judicibus monstraverit, indignata ob advocali absentiam precibus sui audientiam denegatam esse. 0rta avarici scholia siue sabula est ex ipsius Ulpiani verbis: ratio prohibendi est ne contra pudicitiam sexui congruentem alienis causis se immisceant V et sequenti loco se Origo vero introducta est a Carsunt improbissima semina, quae inverecunde post Ulan causam dici dedit ubi dicta de sexus pudicitia et inverecunda seminae postulati0 ne nimis proprie avarici l0ci script 0r accepit. Ipsius autem buvarici loci n0titiam aut alium saxonicae epitomes lectionem ob oculos videtur habuisse latinus saxonici speculi interpres, ori bens: Haec omnia eis perdidit alphurnia quae sexus erecundiam eo ram rege ex ira flendit. 'Art. 103. Vim passae ipsae strepitu laclo apud iudicem conque rantur. Quibus aliis in causis cumstrepitu jude adeundus sit.

160쪽

Caput 246. Exc0mmuni colum post sextam hebdomaden pr0 scribendum, pr0scriptum ab ecclesiastico judice excommunicandum Sse, e0que vinculo reum, si emendetur, prius Ximendum esse, quo pri0rc0nstrictus erat, nec restitutionem proscripto concedendam esse, priuS- quam salisse cerit damnum passo ).

Caput 247. Puer puellaVe erudiendi causa traditi magistro, constituta in integrum biennium mer cede, si ila prius ungantur, habitatemporis ratione restituendam esse solutae mercedis partem, ita tamen, ut plus restituatur, si vixdum coepta

instituli interrupta fuerit, quia instituti0nis primordia magistris soleant difficiliora esse. Ubi discipulum, ut imm0 dicis castigali 0nibus eriperetur, receperint parentes, in Operae vix pretium erit hic m0nere quam sit utilis pinio existi-inantium vetus latis auct0ritatem prae sue vico libro tribuendam esse saX0nico speculo, quod patrium jus exhibeat nondum juris romani regulis mixtum; quis enim non ipse sibi dicat, maximam pariem de tela p0lius videri a saxonico scriptore vestigia juris romani in avarico libro 0bvia, exceptis, quae vel peregrinam suam originem, ut capitis 244 Sententia, minus aperte ostenderent, vel ob ipsius rei aluilalem, ut noster locus, epitomat 0ri in deliciis erant.1 Disjecta haec additi ad locum supra allegatum debetur reugae.

quam dicunt, anni 1230 art. 22: Quemcunque episcopus X communicaverit, et eum imperatori vel regi per literas suas vel viva voce X- communicatum de nuncia verit, illum et imperator et rex proscribent et ab ea proscriptione non nisi prius parti laesae satis secerit, ab sol vetur.

SEARCH

MENU NAVIGATION