장음표시 사용
3쪽
gensis Consiliario ecclesiastico, Regiae Luterae Abbati,
oc Protesiori Theologo in inclyta Iulia primario,
4쪽
Ipsia qui cin virtus pιe tu cibi, sisquύ . s. it Fortu cura nitet , . nec fascibus usis Erigitur, plausuve petit clarescere Uustr. M opis exteris cupiens , mi indiga laudis, Divitiis animosa suis, immotaque cunet FCasibus, exalta mortalia
5쪽
ABRICIVM canimus magnum , quem
Altorfia mater Progenuit,sovitque suis academia fibris, Ingentes inter proceres , mystasque ve
Hic sibi majorum a tergo genus Omne relinquit, Major avis, proavisque suis, quem conseia virtus
Supra sortem hominum, tardi & confinia vulgi, Tollit, & agnatis illum conterminat astris, Qui supra rabidos morsus, dentesque malignos, Et supra invidiam, lunae solisque labores Coelum ipsum penetrat, seque altis sedibus inseri, Vnde venit, Numenque sibi, divosque propinquos Concilians, vasta complectitur omnia mente, Ipse sui mensura, sui compendium & aevi, Ac decantato praesul divinus in Elmo. O utinam , ut cuperem , possem te sculpere vivum. Non secus, ac ligno statuam qui extundere acerno Cogitat arte opifex, sacrata in sede locandam, Exutum nondum soliis , & cortice duro, Informem primum cernit sine nomine truncum δSi vero arte sua & studiis accesserit, ct quae Aa Sunt
6쪽
Sunt curva , aut obliqua, suo correXerit aere, Divinum producit opus, nova serma resultat,iniaeque intus latuit, sub apricum surgit imago. o si ego tam felix fuerim LVlippus in arte, Atque opifex essem , qui gemmam Vinciat auro, Quam virgo digitis gestare micantibus ambit, Atque laborato cupit exardere smaragdolSed me destituunt vires , est dempta facultas, Et rude fit donum nostrum, indigestaque moles,
Τruncus iners, tectumque situ sine nomine carmen. Magnae molis opus, numeris includere facta Heroum, di celsis cecinisse encomta divis, Aut castum sacris accendere sedibus ignem. Vnde mihi valde timeo, & me durus S asper Castigo , si quae numeris minus apta canantur, Nec doctas forsan vox harbara vulneret aures. Novi ego, censorem quantum sim nactus acerbum, Quosque oculos, quanta sit opus contexere lima Carmen, & aonio monimentum ponere Phoebo. Saepe aliquos versus volui componere, sed mox Delevi trepidus , quae feci carminat namque
FABRICIVS, dixi, leget haec: is grande, Venustum, Sacrum, augustum, ingens, pulchrum, & sublime poema Postulat, & comptas, quae fulgent ore, Camenari Quid faciam ἶ Pudor est, decora inter tanta silere, Sed laudare, labor. Nostro tu accede labori, Inclyte vir: nam si ligno tua dextera sormam Indiderit, coeptoque operi insudaveris ipse, Arti addens pretium, iam digna micabit in auro Gemma , ac augustum fluet alto e pectore carmen. Da mihi te, Musiamque tuam, castamque MinerVam Funde lubens. Sic me vincet nec thracius Orpheus,
7쪽
Nec sacra Calliope, nec carminis autor Apollo. En, quonam raptor 8 quis me iam spiritus amat Iam seror , ct iam visia mihi decrescere tellus, Et fugere ex oculis, iam pectore sentio Phoebum, Ardoremque novum, magnamque ad grandia mentem. Omero iam tibi te, Musis dignissime praesul, FABRICIVM cano FABRICIO, flamma intus agente, Accensus meliore Deo, sublimia tango Barbita , digna canit neque enim praesentior alter Te fuerit, vires qui det vel plectra poetae. Et licet haud omnem squis concinat omnia de te 3 Spiritum, S excultam, vivamque eXpressiero sormam, Non tamen emctis verbis fictoque colore Scribere conabor , fallasve extollere dotes. Pigmentis nullis opus est , nulloque cothurno: Ipse tibi laus es, solus tibi lassicis ipsi, Hocque unum exoptas, ac iuste a vate requiris, Non nisi vera loqui, nil falsi dicere velle. Unde autem incipiam Z Tantarum exordia rerum,
Quae me circumstant, rapiunt me Vortice magno In maria immensae laudis, me multa moratur Copia , nec certo patitur procedere passo.
Nam veluti, si quis, luna regnante per Arcton, Aspicit, ardentes stellas, & sidera pulchra Lege rapi, volvique novas rapido axe figuras, Exransi convexa stupet, cum clarior usque Stella micet, dubiumque oculum Qrmosa relinquat, Num sibi Cassiope placeat, num magnus Orion, Syrius, aut Cepheus, an tardi plaustra Bootes,
Aut ariadneae miretur regna coronata
Vel, si quis tectum ingreditur, quo nobilestrat IIm pavimentum , Zeuxisque insignis in arte
8쪽
mgies pinxit Varias , quas vivere iuret, Ac longum cupiat visis haerere labellis, obstupet, ignoratque diu, quae pulchrior harum, Quam sibi ipectandam sumat, nam quaelibet ipsum Detinet emgies, doctosque invitat Ocellos, Atque ipsum huc illuc visa in tam dulcia raptat: Sic quando ipse tuas discerno in pectore dotes,
Atque artes varias, divinae oracula lingvae, Et vastum ingenium, pulchramque ante Omnia mentem,
Quam tibi concessit Numen, quam pinxit Olympus, Me mihi surripior, qui tot mihi fulgida cerno Sidera, & innumeras, quas vix descripsero, stellas,
Divinae monimenta tuae, quae cernuus ipse Admiror prorsus, quorum quid pulchrius exstet. Quidve probem primum, multum mens pendula nutat. Quid memorem antiquae clara incunabula stirpis Quis venerabilior sanguis r suae maior origo
Theilogos inter fuerit, vel gloria mystas 3 Vidi ego praelustres atavos, Jongo ordine pictos,
Non interrupta serie, divina serentes Eloquia, ct sanctis admotos iugiter aris, Quos fidos semper Respublica norica testes, Atque evangelium constanti mente professos Novit, pacificosque sibi est venerata magistros.
Vidi ego depictos Lutherum, eiusque fidelem
sora, quorum ora & divini umbracula vultus Kranactii depicta manu, transmissa Philippo, Vestra, ipso Momo vel iudice, deliciosa Bibliotheca capit, rarorum furta librorum. Hoc quoque praecipua laudum est in parte locandum,
9쪽
Fabriciana Iunxit amicitiam; namque exstat epistola ad ipsuiti Missa melanchthoniis plenissima litera votis. Ille pio generi vestrisque nepotibus olimVota dedit morti propior, verusque propheta
Exstitit: agnoscunt praesentia tempora virm Numinis arcani, dum se FABRICI A laurus 'In tot surgentes diffudit splendida ramo , Teque, o Abba, tuens,&auitae gentis Iulum, Miratur guelm tua celsa cacumina mitrae. Haec licet aetherei sint signa arcana fauoris, Non tamen illa meis dant argumenta Camenis, Ut laudis sint scena tuae: tua plurima virtus Maiores superat, cunctos & stirpis hon res,
Plusque illis famae tribuis quam sumis ab ipsis.
Linquo ergo annosos proceres, nam tu mihi solus Carmen eris: neque enim gentis facta inclyta factis Immiscebo tuis, cum stirps laudata tuorum Sit laus empta tibi, neque dignus is audiat haeres, Qui tantum se laudet avis, S stemmate nudo. Gloria vana tibi, proprio ni Marte triumphet et Hinc veteres cerae, vel quae non feceris ipse, Res aliena tibi, nec tanto praesule digna. Cede, Rubelle miser, solo qui nomine turges, Atque tumes alto DruBrum sanguine, tanquam
Ipse aliquid fueris, propter quod nobilis esses. Ecquid profuerit tibi, depictos cernere vultus AEacidum, & stantes in curribus RSmylianos, Et Curios iam dimidios, nasiumque minorem Corvini, & longa Fabios deducere cera
Quid tibi profuerint Ciceronis nomina, si tu Nil Ciceronis habes Θ quid aduneos suspicis Ancos, Aut Cossi faciem monstras, atque ora Camilli,
10쪽
Si te ipsum antiquae confutet gloria famae 36 si magnifico generi studia ipsa maritas,
tua nobilitas sit vera atque unica virtus, Nobilis es, ornasque tuos in sanguine Drusos.
Omnia FABRIClo decora haec visuntur in uno, Et genus & proavi, praelataque nobilis Elmi Infula, Lothario quondam sacrata sebasto, Gloriaque & virtus, & magni pondus honoris, Et quae Optare velis. Pater immortalis in illo est,
Immortalis avus, clarorum ac Ordo virorum
Incipiunt doctis eius reviviscere scriptis, Quae vulgat, patulumque alio transmittit in orbem. Et quamvis cunctis sele putet esse minorem, Neve illis cupiat melior vel maior haberi, Praeclaros tamen attrahit in compendia patres, Fabriciumque genus titulis maioribus implet. Ecquis, magne virum, non haec ad sidera tollat, Nec mandet serae per postera secula famaer Ipsa quidem virtus, ct magni nominis autor Non amat ornatas phaleras, nec laudibus ullis Indiget, aut plausu cupit inclarescere vulgi; Attamen insequitur fugientem, atque occupat ultro Servus honor, rutilisque ipsam mox inserit astris. Ipsa etiam pietas in versu 1implice magnos occultans sensus, hic muta silentia damnat, Ac loris adigens , a me pia carmina poscit,
Carmina, patrono memorem testantia mentem, Carmina, venturo quondam evolvenda nepoti.
Nam licet ipse cani detrectes, maxime fautor, Non tamen est nobis, Musa ipsa urgente, videndum , id vestrae possint aures sufferre modestae, Dum quae uebetur tantis Iirtutibus ara.