Phaedri Aug. liberti Fabularum Aesopiarum libri 5. Noua editio. Festi Auieni fabularum liber

71쪽

PHAEDRI

Qui pretium operibus maius inueniunt, novi si marmori adstripserunt Praxitelen stici Myronem argento. pius vetustis nam fauet Inuidia mordax, quam bonis praesentibus. sed iam ad fabellam talis exempli teror. Demetrius qui dictus est Phalereus, Athenas occupauit imperio improbo. tanos est valgi, passim & ceryatim ruunt, Felieiter, sub clamant ipsi principes: Illam osculantur, qua sunt Oppressi, manum. TAcite gementes tristem fortunae vicem. Quin etiam resides & sequentes otiumrie defuisse noceat, repetunt ultimi; n quis Menander nobilis comoediis Q cas, ipsum ignorans, legerat inmetrius . Et admiratus fuerat ingenium viri, Unguento delibutus, vestitu adfluens. Veniebat ii estu delieato & languido. Hunc ubi tyrannus Vidit extremo agmioer Quinam sinaedus ille in conspectu meo Audet venire responderunt proximi r Hie est Menander scPptor. mutatus statim

FABULA

Et vindieauli sese forti dextera.

Latrope Reciso timidus accurrit eomes, Stringitque gladium, dein reiecta penulat Cedo, inquit, illumi iam curabo sentiatinios adtentarie. tunc qui depugnauerat avellem istis verbiss item adiuvisses moa , Constantior fuissem vera existimans tNunc conde ferrum linguam paritet futilem

72쪽

I FABULA R. LIB. V.

Vt possis alios ignorantes fallere. Ego qui sum expertus quantis fugias viribus . . Scio quod virtuti non sit credendum tuae. Illi adsignari debet haec narratio Qui re secunda fortis est, dubia fugax.

alia momordit Musta nudatum eaput quam opprimere captans alapam sibi duxit grauem, Tune illa inridensi Punctum volucris paruulae. Volui sumorte vicistit quid facies tibi, Iniuriae qui addideris contumeliam Respondit, Meeum facile redeo ingratiam, Quia non fuisse mentem laedendi scio: Sed te contemti generis animal improbum. Quae delectatis bibere humanum sanguinem . optem necare, vel maiore incommodo. Hoc argumentum veniam mage dari Meet qui casu peccat, qaam qui consilio est nocens:

illum esse quavis poena dignum judico. FA3vLA IIII. . Quidam immolasset verrem Du sancto Herculi

Cui pro lalute votum debebat sua. Asello iussit reliquias poni hordei. Quas aspernatus ille . sic locutus est rTuum libenter prorsus adpeterem ei bum Nisi qui nutritus illo est, iugulatus foret. Huius respectu fabulae deteriit Periculosum semper vitavi lucrum. Sed dictis Qui tapuere diuitias, hahenea NumeIsmus, agedum, qui deprensi perieria

73쪽

PHAEDRIMaiorem imbam punitorum repeties. Paucis temeritas est bono, multis malo.

Plauo fauore labi mortales solent, Tt pro iudicio dum stant orroris sui, Ad poenitendum rebus manifestis agi. Facturus ludos quidam diues nobilis,

Proposito cunctos inuitauit praemio, Quam quisque post et ut nouitatem ostenderet. Venere artifices laudis ad certamina. Quos inter Scurra notus urbano sale, Habere dixit se tenus spectaculi. Quod in theatro nunquam prolatum foret. Dispersus rumor ciuitatem concitat: Paulo ante vacua turbam deficiunt loca.. In scena vero postquam solus constitit, Sine apparatu multis adiutoribus, . Silentium ipsa fecit expectatio. Ille in sinum repente demisit caput, Et sie porcelli vocem est imitatus sua, Verum ut subesse pallio contenderent, Et e cuti iuberent, quo facto, simul Nihil est repertum, multis onerant laudibus, Hominemque plati suprosequuntur maximo. Hoc vidit fieti Rusticus, Non rne hercule e Me vincet, inquit: & statim professus est: Idem facturum melius se poliri die. Fit tutba maiore iam fauor mentes tenet, Et derisuri , non spectaturi sedent. Vterque petodit. Scurra digrunnit prior, Molletque plausus S clamores suscitat. Tune simulans sese vesti merui s Rustictis Porcellum obtegere, quod faciebat se ilicet. Sed in priore quia nil compererant , latens, Peruestiit aurem steria quem celaverat,

74쪽

Et cum dolore vocem naturae exprimit. Adclamat populus: Scurram multo simillust mitatum, & cogi t Rusticum trudi foras. At ille profert ipsum porcellum e sinu Turpemque aperto pignore errorem probans. En hic declarat quales sitis iudices.

Adhuc supersunt multa quae possim loqui ,

Et copiosa abundat rerum varietas. Sed temperatae suaves sunt argutiae tImmodicae offendunt. quare , vir sanctissime Particulo, chaliis nomen victurum meis, Latinis dum manebit pretium literis, Si non ingenium , certe breuitatem adproba. Quae commendari tanto debet iustius,

Quanto poetae sunt molesti validius. F ABULA VI. Inuenit Caluus forte in trivici pectinem IAccessit altet aeque defectus pilis Heia, inquit, Est eommune quodcunque est Iucii. Ostendit ille praedam, &adiecit simul. Superum voluntas fauit, sed fato inuidd :

Carbonem, ut aiunt, plo thesauro inuenimus

Quem spes delusit, huic querella conuenit.

Vbi vanus animus aura captus friuolesrripuit insolentem sibi fiduciam , Facile ad detisum stulta leuitas ducitur. Prineeps Tibicen notior paulo fuit, operam Bathyllo solitus in scena dare. Is forte ludis, non satis memini quibus, Dum Pecma rapitur, concidit casa graui

75쪽

Neeopinans,& sinistram se egit tibiam.

Duas quem dextras maluisse perdere. Inter manus sublatus. & multum gemens, Domum refertur. aliquot menses transeunt Ad sanitatem dum venit curatio.

Vt spectatorum mos est, & lepidum genus, Desiderari cepit, cuius flatibus Solebat excitari sali antis vigor. Erat facturus Iu dos quidam nobilis, Et incipiebat Ptinceps ingredier: eum Adducit pretio Precibus, ut tantummodo Ipso ludorum ouenderet sese die. Qui simul aduenit, rumor de tibicine .

Fremit in theatro i quidam affirmant mortuum. Quidam in conspectum proditurum sine mora. Aulaeo misso, deuolutis tonitru bus, Dii sunt Ioeuti more transsalicio. Chorus reducto tunc&ucitum canticum

Imposuit. cuius hae fuit sementi MLaetare ineolumis Roma saluo Pt incipe. In plausus consurrect um est, iactat basia Tibieen , gratulari fautores putat. Equestet ordo stultum errorem intellegiti Magno que risu canticum repeti iubet. Iteratur illud . homo meus se in pulpito Totum prosternit, plaudit inludens eques ;Rogare populus hune coronam existi at.

Vt vero cuneis notuit res omRibus,

Princeps igato crure niuea fascia, Niveisque tunicis, niveis etiam ealceis, Superbiens honore divinae domus,

Ab uniuersit capite est protrusus sorat. FABULA VIII.

Cursu volueri pendens, in nouae uia. aluus, cinnosa fronte, nudo corpore ι

76쪽

r A s vr a R. LIB. v. 'Tr

Quem si occuparis, teneas. elapsum semel Non ipse possit Iupiter reprehendere. Oecationem rerum significat brevem. Effectus impediret ne segnis mora, Finxere antiqui talem efiigiem temporis.

Angusto in aditu Taurus luctans cornibur ἰQuum vix intrare posset ad praesepia Monstrabat Vitulus quo te pacto plecteret: Tace, inquit. ante hoe noui quaeritu natus es. QEA doctiorem emendat, sibi dici putet. FABULA X. Aduersus omnes fortis veloces seras canis quum domino semper fecisset satis, Languere cepit annis ingrauantibu . , Aliquando obiectus hispidi pugnae suis, Adtipuit autem : sed eatiosis dentibus Haedam dimisit. hie tum Venator dolens , Canem ob inrgabat . cui senex contra latraus rNon te destituit animus, sed vires meae. Quod fuimus laudas, iam damnas quod non sumus. Hoc cur, Philete, scripserim pulcre vides.

77쪽

AD PHAEDRI

I NOTAE.

AD PAGINAM D

ES OPUS AvCTORI Hoc tamen in dubium vocat Fabius lib.v. Ista quoque

fabulae, quae etiamsi ab is vo, Originem non acceperunt, nam videtur earum primus auctor Hesiodus ) nomine lamen Aesopi maxime celebrantur, ducere

animos solent. Theon quoque Sophista Homerum & Hesiodum atque etiam Archilochum, AE po Vetustiores, operibus suis fabulas inseruisse obseruat. verum id fuisse aliud fabularum genus ac longe diuersum ab Alsopeis fabulis nemo non videt, atque ut recte obseruat Philostratus

78쪽

Eset J Sic habet Remensis bibliothe

cae codex. Anica edideram ex Piothoeano, Duplex libellis os . ut esset duplex os, quasi duplex persona: quaeia scilicet risum moueret,& qua consilio vitam moneret. Sic enim Maximus Tyrius, or. XXX. επ νύ , inquit '

οίου. atque hic demum est i Horatii mos, ut misceat utile dui

ci. Sed nunc magis mihi placet illa 'Remensis lectio. O D RIs V ir M o v πτ J ἰGellius lib. ii. cap. AE op M isse e Phr)gia fabulaior, haud immerito sapiens exsestimatus est, quum quae tilia monitu suasuque erant,nonsevere, non imperiose praecepit m censiit , ri Philosophis mos est: sed; festiuos delectabilesque apologos commenotus, res salubriter ac prosticienter animaduersas, in mentes animosque hominum, , chm audiendi quadam illecebra induxit.

79쪽

arbores locutas notauit Plinius, ii xv H. cap. 23. Sed hoc etiam inter ostenta prodigiosum. in hac vero fabularum philosophia, non utique est

absurdum. Avienus : Loqui vero arbores , feras cum hominibus gemere, verbis certare voluc es, animalia ridere hecimus&e. Isidorus: IEsopi e sabulae sunt quum animalia muta inter se sermocinasse sin

Iuntur, et quaea rimam non habent, r rbes, arbores, montes, petrae, flumina.

Certe in Aviem fabulis Quercus &mundo loquuntur,ic apud Camera rium quoque nonnullς arbores quasi sermones miscent: at heic apud Phindrum, non item. Dicendum igitur arborum fabellas intercidisse. Iis au

tem in philosophia sua v su m fuisse

80쪽

se se diceptantium se per eligendo

rege parabola. dc Parati p. u. cap. 1 F.

Carduus filiae Cedri nuptias filio suo

petit. NON TANTUM FERAE

aE sopei philosophi moribus homi

Dum notandis ferarum qirasi personas inducunt, quibuSamatura in lita' sunt vitia & virtutes quaedam. sic hominem rapacem, lupum esse volunt; simplicem & minime malum , ouem aut columbam , astutum, vulpem, , fortem aut generosum, leonem. De

que hoc philosophandi modo ele

ganter Artemidorus lib. IV . Onetro c.

Festiue autem dc lepide Philostratus: praecipuas partes in Asopia scena tr bu, Vulpeculae ait, quemadmodum in Comoedia Dareo κορωναια θ ἄ