장음표시 사용
241쪽
ANTONIUS MARIA LUPIUS Tom. I. Dissertationum, quae Faventiae nuia per prodierunt, Archio typographo curante, Dis. I. IV. Stata erant Baptismi tempora . In his Pascha, de quo disputant
V. De Bapti sint Ministro vide GERBERTLIM eap. a. S. tr. , SELVAG-CIUM lib. s. eap. a. , PELLI CCIAM lib. I. Sect. I. cap. 2. S. L.
VI. Baptizabantur adulti , & pueri. De illorum Baptismo vide SE VAGGIUM IOe. eit. S. s. r de horum vero Baptismate eonfer A CAMUM , SELVΑGGIUM IOe. eit. S. 6. O 8., & JOSEPHUM KLE INER in orthodoxa de neιessitate baptismi parvuloram doctriηa, Η ei delbergae 176r. De utrorumque Baptismo vide etiam GERBERTUM loe. e: t. S. I s. σ 2 O. Agunt iidem GERBERTUS g. 18., 8e s ELUAGGIUS 6. R de Baptismo pro momtuir , de quo exstat HARDUINI dissertatio. VII. Baptismi ritus inter alios illustrant CA BASSU TlUS , VICECOMES , &e. De Patrinis ,& suceptoribus CHARDONII dissertationem a me adnotationibus locupletatam habes in CLAUDII FLEURII disciplina populi Dei e Zattiano typographio Venetiis emissa; de abrenuntiationibus Baptismi vide GERBERTUM S. 13. , & SELVΑGGIUM eap. s. S. I. De unctioni bus in Baptismo receptis adversus DE VERT disputat LANGUETUS 1 . De Eucharistia bapti ratis insantibus olim administrata legendus BONA lib. II. eap. as. S. I. O a. 8c AGNELLIS ONORATO s de ritibus de veste ialba adi iterum LANGUETUM 9. 23. , qui & S. xy. DE VERT refelli e
IVir. n. Peculiaria tamen aliqua hue spectantia argumenta sunt a nonnullis pertractata. Re primum Cardinalis ORSI lueulentam edidit de chrismate eonfirmatorio dissertationem. HOLSTENII deinde reeolenda est de forma , oe Mitiistro confirmationis apud Graeeor duplex dissertatio, quacum c ferre praestabit ASSEM ANNI Codieem Liturgi eum Tom. III. De Ministro cum ordinario, tum extraordinario Confirmationis nihil doctius legas, quam quod tradidit BENEDICTUS XIV. de Synodo Dioeeesana lib. VII. cap. 7. 8. s. Quaerit idem BENEDICTUS eap. io . , an juxta praesentem disciplinam pueris ante septennium deeessuris, aut etiam alia justa de caussa eon
242쪽
IN TITuENDI STu DII RITu ALIS. 2 3pRANCIsCI ANTONII VITALE extat Italiea Dissertatio. An autem Episcopus Fidelibus peste insectis, dum ea grassatur, Sacramenta, atque inter haee Confirmationem conserre debeat, & quo ritu ministratio tune tem poris peragenda sit , docebit idem BENEDICTUS XIV. in eodem opere de
I. Agnam partem rerum, quas Ritualis scientia in hoe Saeramento 1VI considerare potest , oeeupat Poenitentia publica, de qua alio loco
diximus. Igitur hie satis erit paneos adnotare Auctores, qui, seposita publica poenitentia, eonsuli de hoc Sacramento possint. Lege igitur M RINUM , qui tamen dum sori interni , & externi discrimen ad recentiora saecula detrudit , egregie fallitur cvide meum libellum Le Arte icte ras dirit ate)ι MARTE NE, PELLICCIAM T. II. lib. V. eap. a. Quaere a uintem in Onomasti eo V. Pot, iraNTIA, METANOEA, ExoMOLOGEs Is , 'Α2
II. De Poenitentia a Diaeonis, & eonsessione a Lateis suscepta eonfer GERBERTUM eap. V. S. 61., & BENEDICTUM XIV. de Syn. Dioeces lib. VII. cap. s. De Consessione peceatorum publica, di privata, eiusquesgillo idem GERBERTUS S. 6 . & x. , LEN GLET DU FRESNΟY ann. a I s. Parisiis Galli eum Tractatum edidit historicam , o' dogmaticum D secret imiolabie de la confesson. Nuperrime a Cl. P. CHRISTIANOPULO Ord. Praedicatorum egregium sane volumen aecepimus delia nullita delle assolurioni ne' casi riser ii adversus ingeniosum quidem , sed in cogitationibus suis heul nimium evanescentem Mediolanensis Eeclesiae Canonicum. Quae rit denique AZEVEDO P. II. Exercit. S., an Saeerdotes simplices saeculares ante Concilium Tridentinum exeipere potuerint Confessionem Saeramenis talem alterius Sacerdotis simplieis saecularis sine saeuitate ordinarii e III. Poenitentia non dimittenda quin aliquid de Indulgentiis indieemus . Consule igitur praeter Polemieos Tractatores GERBERTUM S. 7s.
De Sacramento Sanctissimae Eucharisiae. I. Veharistiae varia sunt nomina s ut PANis , & CALIx , ' SANcTA &e.c vide sELVAGGIUM lib. III. eap. S. S. I.
243쪽
consules ALBAS PINEUM, ALLATIUM. MICI RELEM AMATUM, BONAM II. a. eaρ. 17. σ a 8., FAS SINI, GRANCOLAS, DU GUET , MAL DONATUM, NOUARINUM , ANTONIUM ZANOLINI . Quinam admissi, quinam reiecti a Communione , docebit SELVAGGI Us ιος. est.
III. Si quae de Communione sub utraque specie addere placeat , etsi id pollux ad Polemicos spectat, vide ALLATIUM, IACOBUM BOILERU , BOS SUETUM, a SCHELESTRATE , & MAL DONATUM a me editum disp. s. quae n. s. Confer quoque ΑΖ EVEDIUM P. II. Exercit. IX. , ubi quaerit , an concedi aliquando possit saeculari laico communio sub utraque spe ete e IV. De singularibus Eueharistiae usibus apud Graecos disserit FASSINI. Ad hos usus spectat r. mos reservandae Eueharistiae . a. Eucharistiae ad abia states transmissio , atque in itineribus delatio. Consuetudo Eueharistiae defunctis tribuendae, eisque consepeliendae. De his usibus agit SELVAG-
V. Sed quod ad Eueharistiam reservandam adtinet, varius quidem e triaca Eucharistiae, quae post communionem superessent, reliquias fuit Eeelesiae mox t vide hie V. Eucu Ris rixa reliquiae, de MAL DONATUM pag. IS . ι sed tamen aliqua huiusce Saeramenti pars saltem ad aegrotorum communionem semper servata. Neque tamen una fuit Ecelesiarum distiplina sive quod ad hane Eueharistiae reservationem, sive quod spectat ad infirmorum eommunionem. Ae de modo servandae Eueharistiae vide onomastici Ioea, quae superiore eapite S. a. u. y. V. ' Cra RIuM indicavimus, & GRANCOLAS Antiqui Saeramentarii P. I. pag. 1sy. seqq. late disputantem. De ipsa vero Infirmorum eommunione , de qua V. IΜ- FIRMORUM commanio , de ' Vi Ticu M, vide 'ELLI CCIAM Tom. III. P. I. dera. , MAL DONATUM pag. 361., CRANCOLAS Ioe. eis. pag. 24 t. seqq. in pag. 86s.seqq , Card. BRANCATI , de AZEVEDIUM P. II. Exere. XXIII. Αn viatica communio privatim administrari possit e disserit Tom. II. Bibl. Rii l. pag. ros. Anonymus X l V. De Eueharistia ultimo supplicio adficiendis non neganda CHIFFLETl Us disseruit. Confer MAL DONATUM disp. III. quaest. 1. g. κ. n. f., de ibi a me adnotatas de BENEDICTUM Xl V. de Saeris Musae Ses. a. S. 17s., itemque de Syηolo Diseces. lib. VII.
eit. pax. a r. seqq. ,εe PELLI CCI Α lib. II. sect. 1. eap. rs. Vide etiam hie V. EucHARisTrAa ineuio, ' MoNsTRANrt A, ' OsTENso ruM . Alicubi D minteo die Palmarum in publica supplicatione Eueharistia deserebatur. Vi αde V. Fragrati M. De oratione XL. Horarum dictum supra eap. n. S. g. a. a. r de benedictione sequenti capite. VI. De frequenti eommunione plurimi egerunt , praesertim ad eos eo latandos, qui illam de medio tollere omni studio post ARNALDUM e nati sunt. Satis erit ex antiquioribus MAL DONATUM eonsulere disp. III
244쪽
De Sacramento Extremae monis. I. panea de hoe Sacramento habet Onomasticon nostrum V. Uκ-exio ExTREMA, ' LI AMEM , ' OLEuM SANcTUM , ' LiaER AD OLEAN. DuM, abunde ab Auctoribus supplentur. Illud primo animadverto, illi impudentissime DE VERT, qui in hujuste Sacramenti institutione Christum adfirmat physicum , & naturale levamen spectasse ab hae Unctione in infirmos derivaturum . Vide Illustris. LANGUETUM in saepius ei lato opusculo de vero Eceιesiae sensu cre. S. XX.
LAS, praesertim vero a BENEDICTO XIV. de Syn. Dioetes lib. VIII. ea r. ad IX., quibus tamen doctissimis tanti Pontificis eapitibus iunge , quam idem, quum Bononiensem Ecelesiam regeret, edidit, Institutionem XXII. Adde TROM BELLIUM , & quod spectat ad ritus huius Sacramenti Liturgicos, MARTE NIUM, GERBERTUM S. 79., SELVAGGIUM lib. III. cap. II. , de pELLI CCIAM lib. VI. sect. a. S. 2. III. Unum tamen est, de quo in Eeelesiast leo D INNARTII Diario video aeeuratiorem disquisitionem laseeptam ι aetas, inquam, quae infanti hus ne eessaria est, ut conferri illis Unctio Extrema possit. Λdi illius Diarii Tom. LXVIII. pag. 278. , σ LXIX. pag. Α7-
II. Ad Auctores quod adtinet, eonsulendi de saeris ordinationibus , Ae Electionibus praesertim HALLIER, MORINUS, MARTE NE, de BENE DRCTUS XIV. de υη. Dioeees. Si eontractiorem disquisitionem amas, lege CABASSUTIUM , AGNELLUM ONORATO; neque praetereas GRANCOLAS Tom. I. .intiqui Sacramentarii par. Ios. seqq. III. Adde ALLATIUM de aetate , oe interstitiis etiam apud Graeeos disis serentem . De Sacerdotum uoctionis ritu apud Orientales epistolam seripsit ABRAHAM ECCHELLENSIS , quam eonferre poteris cum GABRIELIS SE vERI Philadelphiensis Libello de Sancto Sacerdotii Sacramento.
De Sacramento Matrimonii. l. Q Pontalium proelamatio, de qua nonnulla prompsit e veterum monuiso mentis PELLICCI A lib. n. Sect. i. cap. a. , sed apud Gallos Theologos
245쪽
logos multo plura invenies, praesertim in Collationibus Parisiensbus Cardinali, DE NOΛILLES, & in Andegavensibus, ad detegenda, si quae t terent, impedimenta potissimum indutia fuit. Atque horum impedimentorum historiam tribus voluminibus in A. Gallico idiomate conscriptis GIBERTUS , eopiosa quidem eruditione, non tamen semper ad veritatem complexus est. Ritus sponsalium vide apud SELVAGGIUM lib. III. eap.
II. Tempora aliqua semper in Eeelesia fuere, quibus nuptias eelebrare non lieuit. Vide PELLI CCIAM loe . eit. cap. 1. Neque tamen, quae illis temporibus contraherentur, Matrimonia visua ea rebant. Conser Card. LAM. BERTINI, postea BENEDICTI XIV. Institutionem LXXX. Cautum porro fuit a pristis usque temporibus, ut nonnisi eoram Sacerdote sponsi matrimonium inirent, illius benedictione veluti obsignandum . Confer BENEDICTUM XIV. de On. Dioeces. lib. HII. cap. XII. pag. 17 r. , N PELLIC-CIAM IOe. cita pag. 28s. III. Nuptiarum ritus idem PELLICCI A loe. eit. eap. 3. S. I. O 2. desELVAGGIUS loe. eir. S. 3. In his ritibus ' CORONA NuprIALis, de qua in Onomast leo . RUPPRECHT in notis histori eis ad librum I '. De et et alium S. 4. solemnitates eum sponsalium , tum Matrimonii erudite persequitur . IV. Ad Matrimonium ipsum quod adtinet, de quo Onomasticon U. MArxi Mosau M, &' NUPTIAE, fuit olim conjugibus Matrimonii usus certis temporibus interdictus, ut duplici dissertatione docuit ΑGNELLUS ONORATO. Vide etiam PELLICCIAM loe. eit. cap. 3. S. s. Nunc tamen , inquit BENEDICTUS XIV. de S a. Dioeces lib. R cap. r. n. R., intra merieonsili limites continetur, quod olim severa lege erat prohibitum . Consule CATALANUM ad Pontilis. Rom. Tom. III. tit. de Ordixe ad Synod. S. V. Alios ritus habebant secundae nuptiae , quas benedicere etiam apud Latinos vetitum fuit , ut monet BENEDICTUS XIV. de syηod. Diore. lib. VIII. cap. II. n. 7. Lege sis laudatos SELVAGGIUM l. e. S. ., & PEL-LiCCIAM l. e. cap. q. VI. Moneo tandem, ut qui plura de Matrimonii ritibus eupit , adeat inter alios MARTE NIUM , ac TROM BELLIUM , apud quos veterum Seriptorum , ordinumque liturgicorum verbis, ac monumentis exposita omnia , α eonfirmata inveniet.
Ritualia de Sacramentalibus , Benedimonibus , O Orcismis . S. I.
Sacramentalia. I. Ole iit saeramentalia hoe earmine eomprehendi rorans , t iactus, edent, eonfessur, danr , braedierar Quaerunt Theologi, an isthaec Sacramentalia deleant venialia peccata
246쪽
explicabimus. II. r. Oransr hoe intellige de ' ORATIO HE DOMINIcA. Can. ce qa alia dianis dist. 1. de poenitentia, de Can. tres sunt , de Denit. dist. I. 1. Tinctus. Ηoe ad aquam spectat beηedictam , quam & sanctam diei mn s. Can. . quam de eoniser. di R. 3. ex ALEXANDRO , ut e reditur, primo.
Vide Card. DE TURRECREMATA, RAPHAELEM BADIUM, MARSILIUM COLUMNAM, PELLIC CIAM T. I. lib. III sect. II. east. 3. , dc NICOLAUM COLLIN in Tractatu Gallico, eujus titulum habes T. III.
f. Edens s intellige panem benedictam , de quo Idem COLLIN ibid. de PELLI CCI A ι. e. cap. 2. . confisus, se ille et consessione generali, seu reeitans eonfiteor. Can. de quotidianis dist. 3. de poeηit., ex s. AUGUSTINO Enchirid. cap. 6 I., etsi a GRATIANO Llso ex CHRYSO STOMO eitatur.3. Da ηs, nempe eleemosinam . Habetur Can. Melieinam de Poenit. dis . I. ex AMBROSIO, & Can. Quamobrem eadem dictinet. ex HIERONYMO; idque passim in Bibliis docemur, ut Dan. IR: peccata tua eleemosiηis re
s. Benedicens r hoe de Episeopali praesertim benedictione habeto, de qua ALEXANDER CAPRARA, & Onomastieon V. BENE Orcetio. Exstat id I. q. I. Ean. dictum est ex AUGUSTINO; immo quod gravius est
ex Levitieo eap. S., ubi.DEUS illis etiam saeerdotibus legalibus promisit fore, ut qui ab ipsis bc ne diceremur, essent benedicti. Idem dictum volunt de benedictione Abbatis consecrati. IlI. Tria alia Sacramentalia addi solent. Primum est oratio in Ere Iesia consecratas tuae Ecclesiae traditio eoa firmatur ex III. Reg. cap. VIII. O IX. sitem ex II. Paralip. east. n. O VII., ubi DEUS tam magn: fice' pollieitus est , se esse orantes in templo a SALOMONE consecrato exauditurum: quanto ergo magis in templo, ubi ipse residet CHRISTU se Alterum est Tissio pectoris. Can. Tres faηt de Toenit. dist. I. ex AUGUSTINO epistola ad SELEUCIANUM , non quod falso GRATIA No ex ei-dita FELICIANUM, 263. al. IO8. Tertium est Unctio. Atque hae e quidem principaliter sumpta , ut recte monet SUA RE Z l. e. Se a. v. , non tam Saeram ei tale est, quam Sacra is mentum , quum in qu :busdam Saeramentis locum habeat , uti in Baptismo , Confirmatione , ordine , & extrema Unctione . Hie ergo Vectio intelligitur extra Saeramenta. Vide Ono in asticon V. CHRIsM , & CR RisMA ANNO. TINυM. Adhibetur autem I. in Templis, & altaribus, variisque aliis rebus ad Templa, & altaria pertinentibus, ubi consterentur. Adhibetur 1 in Imperatoris, Regumque inauguratione , & coronatione ad exemplum Regum, Prinei pumque veteris Testamenti. Vide DINUARTII Diarium Eeelesiasticum T. LXI., ubi P. I. sis. , & I9y. extat Dissertatio fur te sacre des Rois, er ea
247쪽
RIUM T. II. Anecdotorum , ac Tom. I. . liquit. Italis. Medii aevi disi. III. Adde his omnibus Sal catbechumenorum. V. ' SAL . Moneo etiam , ut adeas doctissimum ZECH de Iure rerum Ecclesiame. Sect. II. Titi XVII. de
Bene dicti o nes . I. T Uplex bene dimon Is genus Constitutiones Apostolieae lib. III. eap. I . O ingerunt, magnam alteram, alteram par m. JΟΗΑNNES CLERICUS
ad eum coestit iloaum locum magnae benedictionis nomine publicam , privatam nomine parvae designari existimat. At quid sibi velit in re Liturgiea benedictio privata, non satis intelligimus, inquit PELLI CCIA Ioc. eit. cap. I. Conjicit autem, magnam potius appellatam eo loeo fuisse benedictionem Episcopi in mystica Liturgia populo collatam, parvam autem, quae ex tr Liturgiam solemnem vel a Presbytero, vel a Diacono fiebat. Mallem egoc nostris saltem temporibus solemnem omnem benedictionem , quam statis diebus Romani Pontifices, vel etiam Episcopi, aut nomine Papae saeri alii Ninistri interdum populo impertiuntur, magnam nuncupares parvam quae cumque folemnit non sit. II. His omissis, alia benedictio personarum est, alia animantium , tertia rerum vita careηtium. Re de his omnibus late egerunt GRETSERUS,
CHRISTIANUS LUpUS , QUARTI, SA INTEREUvE , Ad EUSTACI IUS
a S. UBALDO; quibus adde Canoni eum COPETI in ea dissertatione , quam coram BENEDICTO XIV. habuit deli' antiebita , origine, e eontente xa delvito, eon cui se unisce alle benedicioni ii segno di croee, e ι' invoeaxione deIle persone sella Santi m a Trinita. III. QMd vero ad personarum benedictiones spectat, has praesertim adnotare placet. a. Nubeatium. Vide BENEDICTUM XIV. Iastit. 8o. a. Mulierum post partum. Vide eumdem BENEDICTUM XIV. Iη- sit. ros. , & DINUARTII Diarium Ecelesiasticum Tons. LXVII. par. 3. Peregrinorum; quae Benedictio antiquior XII. laeeulo non videtur. Confer PELLICCIAM lee. eis. cap. q. pag. 36 F. Verum omnibus hisce Benedictionibus praestat, quae Eueharistico sacramento fidelibus tribui solet. Triplieem porro de hujusmodi Benedictione quaestionem invenio. Primam DOMINICUS MAGRI diremit Romaea 678. edita dissertatiuncula , an Diaconus cardinalis possit solemniter benedicere in sua Diaeonia. Secunda quaestio Lueae exorta est de duplici benedicti ne Sanctissimi Sacramenti publieae adorationi expositi in quibusdam Sancti monialium Eeclesiis, altera populo, altera monialibus ipsis collata . P. JΟ-sEpHUs MARIA MANSIUS e Clericis Regniaribus Matris Dei , quem alio in loco rerum Liturgicariim peritissimum jure appellavi , absonum hune ritu in ann. r77s. Lucae edita Dissertatione de duplici benedictisae oe. coercui L.
248쪽
INsTπuENDI STUDi I RITUALIs. 249 eust. Fuit tamen qui MANSIUM refellere conatus est sed anno eodem x et s. Mense Decembri saera Rituum Congregatio Deereio, quod CLE MENS XIV. ubique dandum esse exequutioni sanxit, reprehensibilem hane consuetudinem radicitus convellendam statuit. Hinc Romae prodiit ann. I 7 . Typis Paulli Giunehi: Ri posta dei M. R. P. GI SEPPE MA SI deIIa coagregarione delia Madre di Dio ali' Maiore delia lettera nampata in Lucea, ηella quale si finiene ι' uso delia donia beηedirione solita dasi eοι Santi mo Sagrameeto in alcane chisse di Μοηache. Tertia controversia an. I7yI. exeitata fuit, an data cum SS. Saeramento benedictione, facienda sit eiusdem S S. Saeramenti thurificatio, antequam in Tabernaculo reponature Vide in
.controversia ex tertio tomo meorum μηηaliam litterariorum Italiae exscripsi .
IV. Animantia , ad quae secundum Benedictionis genus pertinet, alia humano generi utilia sunt, ut equi, muli &e. I alia noxia, ut mures, locustae , bruchi, & vermes. De illorum benedictione eonsule BENE DI CTUM XIV. Iasiit. XLVII. S. I., & DINUARTII Diarium Eeelesiasti eum Tom. LXII. pag. Io 8. st de benedictione contra haee vide ibidem BENEDICTUM XIV. S. 1., & DINUARTIUM eodem Tomo LXII. pag. 128. V. Multo plures benedictiones sunt rerum vita earentium. En illas juxta alphabeti cum harum ordinem.' ΑΟNI Ba Nanacrio, quam WALAFRIDUS STRABO rer. Eeel. eap. t g. rustra reprehendit, ut ab eruditissimo FRANCISCO XA VERIO HOLLnotatum fuit in Stati ira Ecelesiae Germaηicae par. 38 r. Agrorum. Vide BENEDICTUM XIV. IUit. XLnI. S. 3. Aquae extra sontes Baptismales. Campanarum. Vide V. ' BApris Mus campullarum, & BENEDICTUM XIV. eadem Iastit. XLVII. S. IU. n. 32. seqq. Candelarum. V. ' CANDELA. Ceret Paschalis. V. CEREus PAscu his, & DINUARTII Diarium T. LXXI. pag. II . Cinerum. V. CINERE s.
Domus . Vide PELLICCIAM Tom. I. pag. Frugum. Videndus PELLICCI A pag. 36a. Ad Linteamina , HI ad omnia is usum Basilicae. PELLI CCIΛ ibid. Mensae 3 idem par. 3 8. Novae navis 3 idem pag.
Palmarum. V. ' PALMA, ' PALMARUM BENEDIcTIO, PALMORER IDM .Pomorum . V. ' POMA . Salis. V. ' SAL. Uvarum. V. UvARuM BENsDICTIO.
Denique quae in antiquioribus Saeramentarii Gregoriani Codicibus ia- scribitur Benedictio ad omnia, quae volueris, in Rituali Romano praenotatur a Benedictio ad quodeumque comesibile. VI. Unum restat , quod moneam , Benedictiones non palleas ex iis;
qnas hactenus indicavimus, impertiri posse cum sacra effigie, ac Reliquiis ,rim. II. Ia frustra
249쪽
instra repugnante ToNELLIO ia Saer. Enebirid. lib. II. eap. s. s. 4. a. g. ἰquem BENEDICTUS XIV. refellit Instit. XLm. S. s. a. s. seqq. Vide etiam DINUARTII Diarium Ecclesiasticum Tom. LX. pag. I.
De E eorcismis.1. A D Benedictiones reseruntur in Eeelesia Exorei sint, seu eae remoniae sacrae , quas Eeelesia adhibet vi potestatia sibi a CHRISTO eollarae ad iugandos ex obses rum eorporibus Daemones. Viguisse huius potestatis usum a primis Christianis saeeulis ostenda ac monumenta, quae proferunt BERTI Theolog. diis lin. l. si . cap. vit. a. s. & PAULLUS M. CRRDI talibro: Ritualis Romaηi documenta de exoretet audis obsess3 eare. Vide etiam Thy- meum de memοηiacis DU GUET, eelsissimum Abbatem GERBERT in eruditissimo opere praenotator Vetus Lisuetia Alemanaica p. II. disquisit. HI. de
II. Usus exoressimorum uastris diebus, inquit Cl. HOLL statistiea Eeele- frae Germanicae S. 171., novam in Germania emebam dedisse videtur is quodam Exoreista cι. JOS. GAISNER curiensis Dioeetaeos Paroebo , pinea celsis- mi S. R. I. Priscipis , Episcopi RatisboneVr consiliario Eceιe oleo , ae Sa cellano Malieo. Persuasum pio viro nuper defuntio fuerar, plurimos, qui bus obnoxii sumus, morbos a Daemonibus immitti, eosque propterea ia- vocato eum fide IESU nomine depelli posse. Hine multas infirmorum hujusmodi eurationes adgressus est, nee sine fructu. Magnam istae primum admirationem in universa Germania exeitarunt 3 deinde ineredulorum irriissiones, aemulorum invidiam, maledicentiam, eri in in1tiones, Episcoporum sollieitudinem. Quamobrem innumeri fere sunt, qui in utramque partem libri prodiere. Vide laudatum HOLL, & DINUARTII Diarium Parisiense Eceletias . T. LIX. ad LXIII. Satis mihi erit eum doctissimo, & ia Philosophicis, praesertim vero in metaphylleis rebus versatissimo libri de miraealis jam tertium Romae editi Auctore ANDREA SPAGNIO Hol. I. u. ss.cseeunda utor editione fateri, non esse extra eontroversiam quae de GAS SNERIO narrastur; expectandumque propterea am de tota hae controversia Romanae Sed is judicium.
CAPUT IX. DE CURA PRO MORTUIS.
I. rar X tremam adtigimus Scientiae Ritualis partem, quae in eura pro a Mortuis versatur. Hoc argumentum pertracta ruat FILES ACUS,
250쪽
INsTITUENDI STUDII Ri ALIS. 2 IAntiquit. christiaη. in appendiee de Liturgia μηebri pag. 273. seqq. , Ee quibus maxime hie utar, PELLICCIA Tom. II. lib. VI. Sect. II. eap. q. seqq. pag. 329. , & ΗΟLL in Stai istica Ecelesiae Germanicae S. 313. seqq. II. Ritus alii spectant ad lotionem, pollincturam , vestitum cadaveris ,
postquam proximiores agnati cadaver eompo luere, oculos atque os ei pro is priis manibus oeeludentes, ut ex DIONYsIO ALEXANDRINO, alitiaque veteribus colligit SELVAGGIUS cap. XII. S. 6. a. ar. Sic porro compositum eadaver in ' Fh RETRO, quod etiam ' LrcvrcAM, ' SANDAPILAM, de LEcru M voeant, eollocatur, Psalmos interea de eantantibus Clerieis, aliaque olim Diaconisiis, non tamen praeficis, aut aliis pro defuncto orantibus. Ante funeris elationem aliqua vel ab Antistite, vel a Parocho peraguntur, ut aspersio aquae benedictae &e. Vide PELLICCIAM eap. q. III. Sequitur elatio cadaveris ae pompa funebris, ' LECTICA IIs eorpus deserentibus , atque interea Clero psallente. Vide etiam ' PORTAT RiuM ,
PELLIC CIAM eap. s. , & SELV AGGIUM S. T. n. ΣΑ. IV. Deque itur cadaver ad sepulaurae locum, ubi olim Episeopus, nunc Parochus justa persolvit. Vide ' Oasa tu M. Ad exequias pertinet ' Osis
me oblitus sueram responsorii Libera me Domine, quod OCTAVIANUS PRAECONIUS exposuit asεε. Vide Bibliot. Miaal. T. III. p. saepe oratio senebris de mortui laudibus recitari eonsueviis de quo ritu praeter SELVAGGIUM num. 31., & PELLI CCIAM p. 3 1. conserendus ZECHIUS.
de jure rer. Eceles P. I. Sect. I. tit. 23. S. IO . V. Tandem in Sapuhesto eadaver collocatur. Sepulcrum dieitur quoque η LavxLLuM , ' Locutius, ' NAvELLuM, ' SARcop Aous, & Tu Mu Lus. Vide etiam η Ssputrusta M. At de loco, ubi olim de iuncti sepeliebantur, aut etiam tumulandi sint, nempe an in eoemeteriis, an in excdris extra Ecelesiam, an denique intra ipsam Ecelesiam, magna inter eruditos disce-
piatio est. Conser GRETSERUM, SpONDANUM, FRANCISCUM MARIAM SAMUELLIUM, MABILLONIUM , MURATORIUM , POREE', praeter BOSIUM, BONARROTIUM , BOLDETTUM, BOTTARIUM, SELVAGGIUM, R PELLI CCIAM. Vide etiam HOLL p. seq. Ritum
vero ipsum humandi Sacerdotes veterem, di novum laudatus NABILLONI Us illustrat. VI. Sequebantur haee omnia eleemos nae, & Agapae lanebres pauperibus praesertim de Ciero in defunctorum levamen paratae s atque hae quidem in magnos tandem abusus degenerarunt, quum multi essent ipsus S. AUGUSTINI aetate, qui, ut ipse l. de morib. EccI. queritur, luxoriosi me super mortaos biberent. Quamobrem necesse fuit, ut Cone illorum Can
nibus proscriberentur. Vide SELVAGGIUM a. 33. , & PELLICCIAM p.
VII. Defunctorum quoque nomina ' Nic Rototiro inscribebantur, quod etiam η Lia εκ vir/x appellabatur. Hi ne vero eorum nomina in Diptycha referebantur, ut in sacra Liturgia recitari possent in consueta PAusANTtuM sie enim de iunctos Nostri Majores vocabant eommemoratione .
VIlI. Praeterea certi dies aguntur pro diiunctis. Olim celebris suit I i x dies