Dionysiacorum libri XLVIII

3쪽

RECENSUIT

Vo L. I.

4쪽

VOL. I.

SUMPTIBUS ET TYPIS B. G. TEUBNERI.

6쪽

VIRO OLIM E NUNC AMICISSIMO

S. P. D.

Cui nec lepidum ne novum librum clibellum enim qui appellare a sit in quem apprime cadat callimacteuin illud iam βιβλίον μέγα κακήν - donem potius, quam ibi, qui umis omnisin diu iam optimo solas, quam ille liber nec lepidussu ne novus Etenim cum ego ante hos XXI annos Monachium prosectus eo consilio, ut Quinti codicem ipso denuo conferrem, paratissimo tuo familiarissimoque hospitio receptus essem, absoluto eo negotio unum ex geminis, qui Monachi adservantur, Nonni odicibus coniuncta opera adgressi per tres quatuorve hebdomades quoque mane inter caldae Arabicae pateras atque cerevisias urbanae pocula laborem taedii plenissumum truos sere expertent sortiter exantiavimus. Memineris, quam saepe modo ego modo tu non sine exsecrationibus subinde erumpentibus decantatum illud in ed. meo calamoquo repetiverinius, qua nesa codicis cum principe editione consensus indicabatur Indefesso tamen studio in opera parum

frugi u OS per Se Vela imus, usque dum ingravescens hieni me nec vestibus nec argento abunde instructum de rediti cogitare coegit. Aligebat tamen animum codex Nonnianus ad in illi li- cum vix dimidiatus. Tum tu, quod ultro abs te pelere non

ausus essem, sponte promittebas te solum telam ab ambobus exorsam pertinuimini esse. Et egregie promissis stetisti: --dul codicem pervolutare perrexisti, usque dum ad extrema eius verba: δόρασοι ὁ ος τέλος adscribere tibi licuit inter luxuriantis calami artisiciales spiras: equidem meo ὁ γα σοι - ος G. Thomas 5. Febr. 37. Sed paucis mensibus, postquam istas tuas schedas accepi, ipsi Saalseldiam abi munus

7쪽

VI PRAEFATIO. scholasticum auspicaturus, quod mihi initi uni sui vitae nec omnino itidem in iteratae nec ab his ipsis studiis alienae, ita tamen multis variisque laboribus atque occupationibus obrutae, ut necluintum inchoatum ad finem perducere nec Nonno perpetuam efficacemque peram dieare possem post longam demuni annorum seriem cum ex funestissim rerum nostrarum naufragio emersus in placidissimum hunc Helvetiae libertatis humanitatisque portum pervenissem atque ceteris curis abiectis omnibtis inplesimis a rebus publicis, quippe quas quotidie miseriores at tu desperatiores fieri viderem, reliqua in aetate ni procul habendam decrevis Sem in literarum studiis, quae vere

rebus ad ersis perfugium atque solatium praebuerant tolus iam habitaturus, post Quintum Manethonem scriptores militares absolutos etiam ad Nonnum reversus suin, in quo emendando olim prima artis eriticae rudimenta posueram disseriaiione annalibus immermannianis mense Iulio a. XXXVI. inserta. Peropportuno igitur accidit, ut, cum in hac utilissima antiquo-ril miseriptorum collectione , corpus poetarum epicortim Graecor lim me consilio et studio edendum suscepissem, Teubner his vir immortalis, quamdiu haec nostra studia vigeb lint, memoriae a Nonno potissimum initium fieri vellet. Rem igitur numquam prorsus depositam ante hos duos sere annos strenue

adgressus tam cito, quam per muneris ossicia aliaque negotia licuit, ad exitum adduxi. Itaque miro profecto casu accidit, ut saepius a me invitatus ad renovandam per VII annos i

termissam nec tamen uniquam intermortuam familiaritatem cum ante has paucas hebdomades domum meam intrares, Versantem me atque excerpentem has ipsas schedas invenires, quas ante hos viginti annos et dimidii in id ipsiam ad me transmiseras recentis amicitiae luculentum perenne qtie testimonilim. I icet mihi

igitur, quae huius editionis universa ratio sit atque institutio, quasi tecum praesente confabulans etiam ceteris, qui hoc libro usuri sunt, exponere. Ego si Nonnum ,recenseres obiissem eo modo, qui novissimis quibusdani editoribus miro ludere coepit scilicet , emendari non interpolari se scriptores Moriantibus, ut

codicum, qui adhuc SuperStites illi archet Pul at curatissime repraesentarem apertissimis tantum levissimisque mendis sitblatis, roseoto pus suscepissem ut legentibus difficillimum

8쪽

ita mihi facillimum. Nam cuni satis constet Nonni libros quota quo exstant ex uno eodemque sonte uixisse, nullum sane negotium fuisset relicta Graessi recensione aliquot optimarum emendationum centuriis , iliterpolata' ad principem editionem

redire, quam Gerarius aikenburgius ex codice Ioannis Sambue in officina Plantiniana sediligentissimo exprimendam rarit, ita , t nihil mutaret ei etiam ea rivulnera, quae vel me dioeriter Graeco doctus sanare possed . retineret. Nec plus negotii mihi sacessivisset nonnullas cerie Sambucini exemplaris maculas codicis Monacensis ope abstergere, ne omnino meum suisset locis innumeris, quos pristini editores corraiptos reliquerunt, investigandis emendandisque operati liel de re, cum multo pluris reserat scire, quid librarius, quam quid auctor ipse scripserit. Praeter hanc egregiam curam si et interpuncti

ne nimia Graefii sedulitate frequentius positas et narrationis orationumque distinctiones ad summam legentium commoditatem ab illo adhibitas sedulo sustulissem ubique ad ,arohetypi A simplicitatem regressus, si denique etiam pro continuo

vermini numero paginas editionis principis versusque notassent , placuissem sortasse meis hominibus, qui exempli gratia

de choricis dramaticorum carminibus e egi 'llii mereri videntur, ubi deletis strophariam alii ne n lis tr Dpliam im ionianibus uno ea tenore sine ullis illi structilis decurtere Sinanti O

sit tamen in ima pagina Oo signo quo mathematici, quibus et perpetua et mutuae cum nobis philologis intercedere solent inimicitiae, varios numeros pares sibi esse indicant. Quam scilicet exactae scientiae methodum nondum Pindaro recensendo 'adhibitam esse miror. Regnat enim, uti iam olim in praelatione Quinti monui, non solum in vestibus sed etiam in libris confiiciendis ea Moda, quae eum per tempus salis

diuturnum et vestes et libros confici iusserit illo riodo, qui et gestantibus et legentibus quam commodissimus sit fas est eam iam contrarium praescribere coepisse hunc modum, qui uten-lium commodo adversetur. Fateor, mi Thoma, me quamvis hominem ,novarum rerum

studiosum tamen in hac quidem re anslui Hermanni nostri exemplum sequi maluisse, quod exemplum etiam summi quia quo nostri temporis critici relinueriini. Hi igitur viri codicis Moelrpi , quidem tilio scripturam pro necessari qui-

9쪽

VIII

dem erigendi aedificii fundamento, sed non pro ipso aedificio habent, hi Iturru gravius utiliusque habent ipsius scriptoris

stilum peniti l llos se liam omnia omnium Agribarum menda memoria tenere, hi denique editoris sanctissimum ossicitia contineri putant eo, ut editum opus et pristino suo nitori quam integerrimo fieri possit restituatur et omnino quam coniniodi simus lectu atque iucundissimuli reddatur. Hanc ego quoquo sententiam a uxus, quantum quidem in me erat, summa ope id nisus sum, ut Nonniis hac mea editione sui etiam similior

evaderet, quam egregia antecessoris mei opera iam actus erat. Itaqile ante omnia ipse perpelli iterataque lectione eam cum poeta contrahere studui fain iliaritatem, quae certissimum

est atque efficacissimum eius emendandi subsidium, quippe queat recte dixerit Hermannus in lepidissima illa ad O,luuiuii pra satione opusc. IV, p. 208 sederis in orbe et sententiariun et verboriun et dicendi modorum quasi circumo . Tum quae, cunque post Graesium a viris doctis ad emendandum expliacandumve Nonnum allata sunt, diligenter conquisivi atque in

usum meum converti. Ac ilerique itidem aliud agentes hic illic de singulis tantini Nonni locis scripserunt, ut Spitgnerus, Gerhardus, ernichius . Dii eckius . Me ille hi iis, nonnulli tamen quasdam poeticae donnianae partes separatim tractaverunt. Quos inter primo loco nominandus est arohιs Lehrsius, vir mea laude longe superior, qui praestantissimi illa de Non dissertatione olim I nui annalibus a. 183 p. 217-236, tum uenionarus e is eduis 1837 p. 253-302 inserta leges aliquot dictionis atque metricae Nonnianae acutissimo verissimeque

aperuit. Ante eum de eaeitu versuum in Nonni caminibus a. 18M Ludovicus Struvius egerat progranimat scholastico, quod in opuscula eius . I 5 edita On receptum esse Ill re mireris. Novissime de Nonno optime sed diverso modo meriti sunt duumviri Reinholdus octierus et ridericus Riolarus, quorum isse libro de Nonni Monysiacis vernacule conscripto et a. 1853 ediis sabulas ab eo tractatas dum lantibus suis aliorumque smpi rem narrationibus breviter, sed admirare dilacideque eo a ravit, hic vero gymnasii Potisdamensis programmati a. 1850-1852 1854. 1856. quinque metetematum Nonnianorum part eulas praemisit, quibus satis magnam vocum atque dictionuΠ

10쪽

Ixeopiam locis diligentissime tollatis comparatisqtie egregie il

aliquot poetae locos feliciter sanavit, alios Sane non recto

diiudieavit patrum dissimilibus locis, qui similes viderentii perperam usus, partim contritaei viii a ομεν- et in-eredibilia Nomio obtrudens. His omibus igitur subsidiis insimiolas iam sero ante huno

linum atque dimidium annuit poetae verba recensueram, cuni mihi Parisiis editio Didosiana assata est, quam introductione, interpretali nne Francogallica atque varii argumenti notis Bd Dr- natam a. I 56 edidit Marcellus, comes nobilissimus, regni Francogallici olim apud Turcarum imperatorem legatus. Qui

liber vastissimus in causa fuit, ut haec mea editio pauli serius in lucem sit emissa. Sed ne viro positiirum Graecorum antiquitatisque amantissimo iniurias secisse videar, dicendum est de eo paullo ae lius herae prelium est legere flebile illud eius prooemiimi, quo causas, quibus adductus Nonnum

in vernaculum sermonem converterit, non sine masculain dierni popularium suorum status reprehensione exposuit nec carmina pangendi, nec res publicas delindi nec historiam consoribendi iam sibi suique similibus in oppressa patria libertatem relictam esse, restare solam Fili Ohagia iii ab omni nsensae suspicione alienam Ita desperantem olim videamis La politique Mais ollo se hέrisas da risticencos, et se

i du fideis dernier A nous, enta, qui ne demandons si notretemps rien auto Goso quo is respectum nos fouvenio, pominos minimenta, et qui persissens dans nodis fides g. vhistolae Mais commenta traiter, si visoquo Mosi oncta iugo est ello-mhmo unctaigino; si datis co gran silenco quia su έd a tumulte, uno seulo voix sans rivato parto de temps