De emphysemate pulmonum vesiculari : dissertatio inauguralis medica ...

21쪽

prae Se m0Vet et Suam vim in ullum locum, qui cum prolatione pr0 portionem alit, eXercet. Multum quoque ex eo pendere videtur, utrum morbuS in Superiore an inseri 0re l0b0 sedem habeat. Si in inseriore morbus est, s0rma pulmonis eum in m0dum mulata eSt, ut magna extensione vesicularum pulmonalium et bullis sub pleurun alis inferior pulmonum Superficies n0n OXeRValu, Sed plana Vel c0nvexa sit. Ouainobrem diaphragina cedere et in perpetuum loco suo moVeri debet. Considerantes signa dilatationis mediastini haec, quanquam tanto gradu esse p0SSunt, ut aegroto

vivo demon Strari queant, tamen minuS manifesta quam in empFemale e Sse reperimus. In n0nnullis cu- Sibus, Si morbus uno pulmone c0nlinetur, ut 0rbi signulineam medianam transgrediuntur et ut in empyemale deficiens respirationis murmur et S0num ObluSum, qui pleurae morbo trans lineam medianam Se eXtendit, per

cipimus, ita iisdem in locis clarus sonus et respiratio jam descripta in emphys emate audiuntur; et similitudo e0 qu0que ηUgetur, qu0d in utroque morbo disto calionem mediuslini pro omni morbi gradu mulari 0bser amus.

Quare si emphysema aut omnino aut praecipue uno pulmone continetur, percutientes in asseclo latere clarum s0num et, media Slino Suo J000 m0l0, eundem sonum in l0lo Sterno et etiam digilos nonnullos trans Sternum pr0pagalum audimus. Transgredientes hanc lineam naturalem pulm0num S0num percipimus, quem Buri S eXercitatu hilud sinu difficultate a son0 aegroti pulm0nis distinguet. Si fleth 0scopium in latere asseclo p0nimus

22쪽

atque transversi in Super pectus deducimi , respirationem n0n prius eXS lingui reperimus, quam Sterni et c0slηrum conjunctionem alterius lateris transgressi sumus, ubi illud signum ut clarissimus sonus subito sere desinit eli40rmale murmur re Spirali 0nis auditur. 0uamquam medias linum et in empli FSemate Vesiculari et empye male suo loco movetur, lamen di Sl0cali 0 in emphysemale non tam manifesta quam in empye male observatur. Cujus rei principium in eo ne Sci0 an quaerendum sit, quod in mullis casibus graVe emphΥSemn in utroque pulmone e X-

stet, dum empTema dupluX rariSSimum sit. Aliud principium soriaSSe est, qu0d xi inflammuloria in pleurili de tunica serosa molle Scit et quod latis mollities in empye- male, ut media S linum pluS quam in emphySemule Vesiculari, qu0d pleurili de caret, cedui, ossicit. Medias linum

suo loco motum cor Sequntur necesSe est et Silus, quem

cor oblinet, ut e X aegro pulm0ne et e gradu morbi pendet. Stolius Secundum suus observationes sibi pulandum esse credit, cur raro in Iulus dim0Veri, quuconditi0ne emphysuma iterum empye mutu distinguitur. Duae animadversio concedi nequit de dist0calione cordis ad inferna, quae, ut Supru dem an StravimuS, Sali Smagnu eSSe p0le St. His conditionibus regio praecordialis clurum percusSionis Sunum reddit et ictus cordis loco Suelo deficere p0 est, in regione uulum cos lac decimae et inter costarum cartilagines ut in linea medianu animadvertitur. Pol Spicuum est, mullus, qui h ic m0rbo laborant, Sympl0mulibus morbi cordis aut universati hydropsia perire, et facile, cur m0rbus cordis iam vulga

23쪽

ris emphyse malis vesicularis complicatio sit, intelligitur.

Cujus rei causa in solo aucto pulmunum volumine essQvidetur, quod his conditionibus cordi magnopere n0ceat, necesse est. Jam inspiratio impersecta noxam insert. Recentium physiologoruin eXperimentis dignitas, quae respirationis actione in circulationem sanguinis venosi exercetur, demonstrata est. Pectus in hoc morbo perpetuo extenditur quae extensio actione in Spiraloria parum augeri potest, et ex eo imprimis consequitur, ut sanguis venosuS in corde dextro accumuletur. Venae cavae, praecipue in serior, Sanguine resertae Sunt, neque minus venae hepaticae opplentur et hepar denique, hyperaernia per l0ngum tempus durante, morbo assicitur. Quam0brem, hyperli Ophia parietum musculosorum cordis oborta, activum an eurysinu ut auriculae et ventriculi nascitur. Deinde admodum verisimile videtur, eodem pressu, quo pectus extunditur et diaphragma suo loco movetur, circulationem sanguinis per arterias pulmonales Carumque ramo S turbari, quo modo alia causa oriundae hyperli 0phiae cordis Suppeditatur. Denique cogitandum est, c0r praeternaturalis pressionis vi obnoxium esSe. Suo enim loco motum praesidio suo naturali aliquo modo privatur, quod ab osse is ut elasticis litora eis parietibus accipit, et inter pulmones extensos et abdomen tumefactum comprimitur. Quare ut systole et diastole maximas perturbati0nes paliuntur, atria, qui minus ventriculos compleant, impediuntur, Ventriculi quominus vacuestunt. Itaque nonnullae cauSae concurrunt, quibus turbationes in circulatione pulm0num, cordis, Venarum, hepati S n3S-

24쪽

cuntur et mirari tu illum debemus, quomodo natura debilis viribus prue dilii sit, ut Hii Sm0di ut 0rbum compliculam superet et vitam diu Sustentet. Quod ad signa attinet, quae ex irritati0ne br0nchiorum manis esto pondent, notandum e St, nullum esse Signum, qu id pathognomonicum complicationi S cum VesiculiS pulmonalibus aut extensis aut ruptis haberi pussit, quum omnia haec signa et in iis casibus reperiuntur, in quibus Status talis non exstat. Neque ullum ejuSmodi Signum continuuin est, et Si animadvertitur, vix e0 Simplex bronchilis distingui potest. Omnia rh0nchorum Son0rorum, Sibilantium, mu-c0Sorum, crepitantium genera audimuS et tam genus quam modum, qu0 Signa inter Se c0njunguntur, in sinite variu

Plerumque Siccus, Sibilans et lute extensus i lii uchus mucosus auditur. Laen nec, rhonch0rum e SSe genu S,

docet, qu0d emphyse mali interl0bulari pr0prium sit, si tanquam iidem rhonchi in Simplici quoque emphyse

malo vesiculari reperiri possunt. 0uem nominavit siccum crepitantem rhonchum cum magnis bullis eum lituitu describit, ut Sit, lunquam aer 'in pulmones Siccatos, quorum Vesiculae inaequabiliterieX tensae sunt, in lateos Ihio eXlendat. C0mpurat p0rro eum cum S0n0, qui stando in vesicam quandum Siccam es licitur, et curn eo Sono eum congruere dem0nStrat, quem in empli FSemale culaneo, stelli 0Sc0pio ad locum asseclum applicato, audimus.

Cui rei tamen opp0nendum est, id Signum, Si quando eXSlet, aliis Signis, praesertim talibus, quae br0nchilido nascuntur, sacile misceri p0sse, neque medicum eη, qua

25쪽

im Stan de War, die Arten des vortiandenen Rasseliis xon denen, welche im e insa chen Kalari h xork0mmen, guunterscheidon Praeterea Laen nec innuit, id signum non crebrum e SSe, et Si eXStet, breve lanium tempus durare ol eXiguis modo in partibus animadverti. Quare ea res recentibus et multis observationibus firmanda est. Restat denique, ut de signo strepitus frical 0rii dic 'mus, quo, auctore Laert nec, vesiculae Sub pleura jacentes, quae in emphysemate interlobulari sunt, indicantur et qu0d cum ceteris emphysemulis vesicularis symplo malibus diagn08licum Signum exhibet. Et hoc diagn0S00s momentum p 0rro investigandum et dis sicile est intellectu, quom0do bulla aurem conlinentes trepitus si icutorius ossiciatur. Scimus, Salvis externis superficiebus iunicarum SerOSarum, quominus alterna latera terantur, laevitatem impedire et eo, qu0d Secretione tunicae serosae lubricae perpetuo Sunt, fricti0nem, Si qua HXStet, iam minui, ut Strepitus, qui audiatur, nasci non possit. Tantummodo Si superficies, e Slincla subito Secretione, siccae, aut eXSudata lTmplia, asperae sunt, earum motus Strepitum, qui aure percipiatur, ess- cure p0ssunt. Sed ubi mullue bullae sub pleura sunt, reperientes, tunicum Serosam neque laevitule neque tu

26쪽

bricitate carere, quo modo Strepitus fricatorii nascantur, dissicillime intelligere possumus. 0uare DX Strepitu frica torio, Vesicas pleurilicas a deSse, contendere nondum licet. Neque ea conditi0, quod Strepitus frica loriηs sine dolore in loco assecto versatur, susscit, quum haud raro casus Obser- Ventur, in quibus strepitus frica lorii, praeterlapsa inflammatione, sine dolore longum per tempus cXSlani, et aegroti sensum modo frictionis, quem in loco asseclo

respirantes percipiunt, accuSRnt. Denique Signum me in Uranduin e St, qu0d, ut Stokes Opinu tur, mullum in O-

menti quod ad diagnosin pullicetur. Repetitur id signum a molesta exspiratii ne in empti FSemate veSiculari, quam nonnulli obturalis bronchiis tenuibus imputant, Magon diu autem minutu elastici late pulmonum nascipulat. Stolius hoc experimentum apud aegrotum quendam fecit. Qualer vel quinquies eum celeriter inspirare jussit, pulmonem quam latissime Oxtendi, et murmur in Spiratorium omnino evanescere et nillil nisi rhonchos crepitantes eosque parvo lantum gradu audiri, reperit. Tum aegrotum per aliquod tempus tranquille respirare jussit et, iterato experimento, p0st inspirationem omnem Strepitum respirationis obscuriorem fieri, d0 nec omnino

cVanesceret', invenit. Quorum eXperimentorum eventuS facile molesta exspirali 0 ne ori plicantur. Et revera Vehementer iteratae inspirationes laniae a ris accumulali 0nis auct0res sebant in aegrotis pulmonum partibus, ut eo, quominuS pulm0nes eXlenderentur et ruspirationis Strepitus audiretur, tandem omnino impediretur. Sed ut vehementes inspirali0neS desierunt, aer sen Sina Sensimque

27쪽

excernebatur et pulmones ad pristinum Ssulum reduce

den mi issen. Nescio, an longior relenito tantae aeris copiae insolitae a lardo quoque aerum commercio per Vasa pulmonum capillaria, quorum numerus, obliteralis multis vasis, minutuS est, repetendus Sit. Praeter Signa physica, quae in emphγSemale vesiculari reperimuS, aegrotuS sunctionis pulmonum turbationes exhibet, quarum n0nnullae jam initio memoratae, hoc autem l0co accuratius explicundae sunt. Vulgo aegrotus luSSi perpetua et sere continua dSspnoea veXatur, aeris famem Sentiens, pectus Sibi anguSlum HSSe,

madvertens. Quae dyspnoea primum longis, deinde brevibus intervallis, praecipue catarrhis, inhalando pulverem, digestionis turbationibus, mele0rismo, animi molibus,

corporis contentionibus, aucta cordis actione augetur et landem ad periodicas eXacerbationes cum Spasticis et vehementibus neque voluntati obtemperantibus inspirationibus et exspirationibus accrescit. Talis impetus plerumque Subilo et Sine omnibus prodromis, interdum

exiguis causis, aut apparente catarrho acul0, nascitur. Cognoscitur aegroti sensu vehementer constringente et suffocatori0, qui timidus aerem captare c0natur, erect USVel pruinis, imprimis libenter per apertam senestram

28쪽

Spirat, aut in apricum prodire cupii, Serm0nem quantum potest sugit et quum brachiis alicui rei inserendis, tum distractu sucie, intentis colli musculis, reflexo capite et aliis, quos lim0r fieri jubet, in ilibu S, ut muSculis pectoris in Spirand0 juvet, ciperam dat. Respiratio anhelosa est cum sibilante, crepitante Strepitu, quem jam magn0 intervallo ab aegroto di Stantes audire p0SSumus. 0uoveho mentior est impetus, eo vultum limore deformiorem, pallidiorem aut apud aegrotos pluthoricos lividiorem invenimus. Labia coerulea, pul Sus parvuS et debilis, culis inprimis extremitulum frigidu est, cordis ictus rhγllimo caret, urina pallida et aqu0Sa eXcernitur. Impetus varium temporis Spalium tenent, aut pauca temp0ris momenta aut horas; usque ad dimidius vel totos dies protrahi p0ssunt. Solvuntur Vulgo Sen Sim Sen Simque respiratione liberiore, tussi litimida, spulis Spissis, interdum oscitulione, ructibus, flatibus, urinae Secessu. Aliae tur bationes nascunter obliteralis mullis Va Sis pulm0num capillaribus, Sanguinis Stasi, dilaiulione et hyper trophia cordis dextri. Sunt palpitaliones, venarum inlumescentia universalis, Venosa et praecipue abd0minalis plet hora, tum cyanosis, denique hydraemia ejusque eXilus, ut sedema, anasarca, aSciteS, macies, cηcheXia.

Diagn0sis physicis signis facile c0nstituenda erit et in graviore emphysemulis vesicularis casu nullam dii sicut talem osterol. Thorax emphySema IOSUS, SODUS clarissimus, qui etiam sines san0rum pulm0num transgreditur,

29쪽

Strepitus respiruli0nis iniuritiis, mula inter inspirationem et eXspirationem proportio, Signa denique organorum finitimorum dis oculorum, qu0 minus diagn0Si decipiamur, prohibent. Cum pia uti molliorace duplici, morbo in Super rarissimo, carente et metallicis et lympuniticis phaen0menis, emphySema vesiculare ViX constandi potest. EmphySema vesiculare, qu0d uno tantum pulmone continetur, fore facilius quam empli TSema dupleX cognoScili tr. Celerum ad SImpl0mala copiose tractata, ne multa repetam, lectorum anim0S attendere liceat.

DECURSUS ET EXITUS MORBI.

In decursu morbi emphysemu vesiculare aculum a chronico distinguendum est, quod nec opinato post bronchitidum acutum imprimis insuntium et haemoptoicorumna Scitur, Sed, deSinente cauSa, evanescit. Neque id est Verum emphΥSema VeSiculare, quum in hoc m0rbo neque utrophici sint parietes vesicularum pulmonalium, neque rumpantur. Attamen potest fieri ut, causa non statim ab lala, emphySema acutum in chronicum transeat. Emphy- sumn chr0nicum longum tempus perdurni, tum accreScen Slum decrestens. Dignum e Si momoratu, qu0d pneum0niae liuem opto es et imprimis luberculosis muXima est praeditum immuni lute. res ven0su Sanguinis conditi0ne,

quam R0Lilans y in se glissimum lubercul0Si QSse putat, et insueto aeris in pulmones pressu uXplicari poteSt. Similem esse clium pressus externi in pulm0nes in pleuri si de observamus, in qua, d0nes exsudatum pleuriticum n0n abs0rplum Sit, STmplomata tuberculosis pulm0num

30쪽

desinunt. Neque emphysemati vesiculari Iaelus est exitus; praecipue m0rbis Secundariis, Veluti Oede male pulmonum, bydr0psia, universali infirmitate, paralysi cordis aut apo plUAia, quae accedit, cerebri, rariorem et tristiorem in modum ipsa dyspnoea, aut ruptis pulmonibus ut 0rs inducit Ur.

CURATIO.

ua ostio lioc loco dirimenda est, uirum empli TSema e Sicut Are, Si magnum gradum adeptum est, sanari quest, id est uti remedia in promtu habeamus, quibus pulm0nales xi Siculas extensus et ruptas in pristinum statum redigere earumque parietibus atrophicis pri0rem densitatem reddere possimus. Obiter considerantes putarus ortasse possint, causa morbi, quae huc in ca Su c0gno Scitur, a mola, ipSum morbum eSse ceSSurum. Sed, d victa bronchilide, vastalio, quam hi onchilis magnam commovit, reStat. Oui unquam pulmonem empli TScinal0Sum vidit vesiculusque pulm0nales in magnas bullas c0nsu Sas et rupla Septa atque obliterula vasa capillaria accuratius

contemplatus est, jure, quin pulmo talis in pristinum redigatur statum, dubitabit. 0uae sanatio idem Significat, qu0d regenerali 0 pulmonis humani, cujuS OXemplum adhuc frustra quaeritur. SirSchninum commendalum eStet quidem a Martin, discipulo illiustrissimi medici St0kes. Neque ipse Stolius possibilitatem prosperi esse clus derogavit; id remedium etiam adhibitum est, Sed re insecta.

Neque medicus ullus est, qui Stryclinio nunc at Sanandum emphysem a Vesicularc utatur. Cujus morbi curulio ra-