장음표시 사용
121쪽
ravit HOCatieus, quae mihi s eundo huic libro videntur assignanda, a quibus eum ad sata Heraclidariam perrexisse probabile est. Nihil otii in Psophidi cum Amaaoni hiis, quae utraeque ex hoc libro ro petuntur ses se. 35 i) est eommune nisi ueretilis saeta
trae, urbs Argorum. auctore Hecatam libro primo Ili Moriarum.
ad 4 Apor erat in monte, et Psopludiis multa mala seeit. a 45. Mares habuit liberos Aleus Lyeurgum, Amphidamantem et Cephetam: filiam Augen. . Cum hae s iuvit Aeriplum uecaurus reliqui l) Merentes eoneubuit, quoti venerit Tepham. Id ubi ex puerperio filia, refrixit Aleus, puerum tum matre in aream eonelusos in mare abiecit. Delata est area ad Teuthraniem pollentem dominatu hombnem in eam pig ad Caicum amnem. Is puellae forma allo. eius, eam sibi matrimonio iunxit. . Ad eam templi partem, quae ad Aquilonem si inelat, sons est: prope quem vitiatam ah uorcule Augen Druni Tegeaue : quod tamen ab iis, quae Hecataeus hae de re scripsit, diserepat. a 46. Hae Graecorum nonnulli versibus prodiderunt ab Her.
n. Plutonis ranem extraetum . quum neque Ineatus omnino usus peream speeum subter terram Subeat, neque eri munitio cuiquam simile videri possit, deorum ulla esse subterranoa regna, quo animae conveniant. Heca. la us quidem Milesius rem non absurdam commentus est; a in ea caverna immanem ae tetrum serpentem tu strum habuisse, qui sit ideireo inferorum ranis dictus, quod, quom morsu impelisset, subila eum veneni vi mori statim necesse Esset. Eum serpentem ah Hercule ad Eu.r3stheum pertractum. .
a 47. Hydram Lernaeam, Herculis certamen, de nient poeta
et veterum sabularum auctores, quorum e numero est Ileeatieus veterum historiarum scriptor.
a 48. Ierat is Milesius Eleos ah Epeis dixersos facit: ser hilque . Epeos Hereuli in expeditione eontra Augeam ad. suisse, inque perdendo Augeti et Elide o I rani navasse :Dymen quoque tam ad Epeos quam ad Aelueos perib
a49. Cenouem vero, adversus quem Hercules Argivus ab Eur3stheo missus, ut boves Geoonis abreptas Myeenas duceret, nihil ad Iberorum regionem pertinere IIctaurus veterum historiarum seripior tradit, neque ad insulam ullam Eo illiam in Oceano sitam missum fuisse: sed Geomnem eunt in iis, quae circa Ambrariam et Ainplsilochos est regem suisse: atque ex hae eontinente Herculem luaves a, duxisse , ramus parvum hune etiam laborem judicasse.
122쪽
Teius Amaronem quandam vino assuetam appellatam esse Sana pen, ex qua ab Apolline Syrum genitum esse narraverit Philostephanust ἐκδε δὲ
minatum Apollod. II, 8, init.).
Chadisia, urbs Lene Frorum. Ilee.: a Niemiscyre vero eampus est a Chadisia ad Thermodontem usque. . abl. Chailesias vero eas vorat Hecataeus a χαῖ'uai si. e. eapacem raso. a 52. Quum vero ebrii apud Thraeos quorum dialecto otiam Amarones utunturi sanapae voearentur, inde uri m ninmen accepisse. quod postea depravatum in sinopa abii sol. . Amamn autem vino dedita illa venit ad Lylidam, uui ait Hecataeus. a 53. Praeterea est ubi do quadam persona narrans fieripior, repente ahreptus in eandem illam personam se eonvertit enare pi oportet uli hae sigura tune, eum brevitas tem. poris non permittit scriptori cuneiari, sed eum statim emit transire a personis aliis ad alias personas. Ut etiam apud Ile laetim, a cox autem, tiare moleste serens, pro . tinus jussit, ut Heraelida3 illius post ri emigrarent: Noae que enim vobis possum opem ferre: ut igitur non ipsique
. pereatis, et mihi damnum inseratis, ad alium quendareu populum abite. .a54. δῶ*ίζtiu, id est, Datrem appellare, apud Hecataraim Milesium.
a 55. Areadleam vero erenam deseribens Milesius Hecataeus u maras esse ait et carnem suillam. vas G. De Peloponneso Ilorataeus Milesius tradit. α eam ante Cra os suisse hisitatam a tartaris is erum sere tota Gnoria antiquitus harbarorum fuit sodos, quod ex his ratim tonari licet, quae memoriae prodita fiunt. a 57. Vulgaris opinio est non vonisse AEgyptum Argos, ut inter alios etiam Hecati s di fit his verbis : vi Fgyptus vero ipse non enit Argos. Esi autem ibi hujus nominis promontorium, ulti judicia exercent Argivi. .
123쪽
361. Bekker. Anerit. I. p. 783: - v moiΠsωv εύ- si v . ἄλλοι τε καὶ ορος Κάδμου ho i. Ἐπιμαρτυρουσι τούτuic καὶ ni IIa si es συπραεεic ,ας μαυῖρα καὶ Aio,gstoc καὶ 'Eκαταῖα, οῖς καὶ πολλό ρος ἐυ υλυ καταλόγω παρατίθεται. Cum tertius Getiealogiarum liber uno tantum loco, in rebus Λr dieis, ei tetur, incertum est num recte ei hine fragmenta tribuerim. Cum vero quae de Deucalionidis dicenda erant, sane suffecerint explendo libro primo, neque hoc magis quam Hereulis et Heraclidarum res libro secundo, Prinhabile videtur, res Peloponnesiacas terito misso assignatas. Quorum principium optime tenentres Aread m, quas ibi tractatas esse scimus sis.
Is 55): praeterea de omni hus Peloponnesi ineolis dictum sesse probabile est sis. 356)r deinde dis regia stirpe Argivorum, quae ab Iliaco et Iooriunda erat, et in hac de aegypto et Danao sis.)
Perseo sis. 36o). Ah Io puella etiam Cadmus, mlius Agenoris, quein Neptunus e Libya, Epaphi
filia, genuit, originem repetebat: itaque transeundum erat ad hunc eiusque res in Boeotia gestas. Ibique eum propter viciniam ros Atheniensium tractavisse Τyrsonorumque Pelasgoruix mentionem fecisse, putari potest D. 36 a quam, quam nullum Pgo habeo, quo hoe probem, argumentum.
Et ea cru num sontem venientes compressorint,
quibus expositis ita finem facit Herodotus: exeis α
Dana pro Danne dieitur apud ne laeum: vi Cum Danatoneumbit Iupiter. u
illud χει ramo e Ileeahelis dieat. - Reeeptaenii at. me arcis loco Tionilium liabuisse sertur minitis, ope. raque Cresopum munivisse : quos aiunt numero fuisse leptem, Chirogasteros appes latos, quasi si Manuventres diceres, quod sua arte vietum sibi quaererent, venisse auisim acritos e Lycia : ae fieri potuit, ut, quae apud Naupliam gunt spes uneae et opera in iis, nomina ah his Cyelopibus haheant.
Η eatam dicit : α Atque ensis vaginae manum admo. ens, μυκη, α illi capitulum, i, e. illud quod in ima ea liliane iungi simile vaginam te bal) excidisse reperit.
Litterarum inventorem ei alii et Ephorus cadmum di-eniit. Quod testimoniis suis eonfirmaut etiam seripiores Milegii, Anaximander, Dionysius, Hecataeus, quos etiam Apollodorus in navium recensu apponit.
Pelasgi posteaquam ex Attim ab Atheniensi hiis exae usunt, sive iure, sive iniuria : nam de hoe nihil halis pri ter relata, quia Hecati us Hegesandri filius in historiis ait iniuria i Athenienses enim quum viderent regionem , quam illis sub Il3mptio habitandam dederant, mere demmiari ei rea arcem ducti, hene exeullam, quum prius mala fuisset et nullius protii, livore raptos fuisse et amore territi hahondae; et ita exegisse illos, nullam aliam Ap eiem praetexentes Athonions . . Ipsi vero Athenienses jure se illos expulisse eontendunt.
124쪽
mos scriptores recenseatur IIecataeus.
ass. Hesiodus, Hecatadius, Hellanteus, A silaus ei praetertios Ephorus et Nicolaus narrant veteres vixisse ad mille
Iudaeos pulsos ex AEgupto averruti amita pestilentiae, quam dii ob sacra negloria et peregriatiorum consuetudine vitiata torrae immiserint, a Mose ductos esse in Iudaeam, condidisse Hiem solyma, divisos esse in duodecim tribus, a Ponti sileo gubernatos moribusque et institutis singi laribus a reliquis nationibus f paratos vixisse
tradidit Diodorus Siculus in medio libro quadragesimo, harumque narrationum ii stem protulit Hecatamin : τερὶ μtv m, Ιουδα - TMαταῖα δ Mi. ληsim ταυτα luia κει. Phot. Biblioth. p. 33o ei 3 si, a sed . BeLvcr.). Noque tamen omnia ea d sumta esse ex Meraiam, sed e recentioribus scriptis permulta addita, inde apparet, quod Macedoniel etiam imperii mentionem habet insitio huius descriptionis. Cotis rinat haec res sim spici nom, Diodorum confudisse nomen Milesii Heecitaei cum Abderita grammatico Alexandrino, quem de Iudatis librum scripsisse novimus ex Eusebio, Praepar. Evang. IX, 4, p. 4D8.
rum. Hane Abderitae tribuendam esse recte m nuti Dindors ib. Eodem reserenda quae fiunt
calanis viso aliter narrat. Meralanis usque ad sua tempora Hyperboreorum popu
lum fuisse dicit. Est liber ejus de Hyperboreis inserip M.
125쪽
quorum alter perobscurus est, tempore Alexati-drinorum non esse antiquiores manifestum est.
tis. Dixit de hac re Heynius ad Apollod. p. 263. aT6. Natal. Com. III init , p. 389: . His rationibus leogitationibus de regno inferorum J ad corporis voluptates pertinentibus salias enim voluptates vulgus non percipiebat) aliisque similibus concilistitit antiqui multitudinis animos partim spe voluptatum, partim metu suppliciorum ad iustitiam
vitaeque integritatem revocare. Sed quoniam primus omnium mortalium Pluto istas rationes excogitavit, ut sensit Hecataeus, hune esse locorum illorum regem perhibebant, sicut ventiarum aeolum, quia mutationes ventorum prior
eum liboris Nelei sido ultro citroque data, suem aetato super ejus testibus, et ipse ei illi jura runt atque confirmarunt juramentum insuper laetum, ut seripsit in Phoroneo Hecataeus. ω Phoroneum librum Hecatasi ex prava, quam in Strabonem X, p. 23, intrusit aliquis, coiri ctura finxere nonnulli. V. Cosa lib. a 78. Nat. Com. HI, 2 : - Acheloum Alcaeus Oeeani et Terrae silium esse sensit, ac Hecataeus Solis et
Nat. Com. IX, 9 : . Miratus sum, cur Pausanias
in Arcadicis VIII, 6) unicam tantum filiam sui
se dicat L3 eaoni inter tot maros, quam etiam inquit in gratiam Iunonis suisse sagittis tran fixam Calli to): eum Dia etiam Dryopis mater silici eius fuerit, ut scripsit Hecataeus. va 80. Diog. Laert. Prorem. 6, de Magis: Ἐκαetiioe δὲ urei καὶ γε-υ6bc mdc θεοbe avxi καet' αυτούe. Diserte negari non potest, de Magis dixisse Hec taeum in Perlegesi, probabilius vero in libros Λbdori ire hie locus relegatur, qui es P Alexandria magno scripsit. Quod enim Perstea a nonnullis Milesio tribuuntur, error est illum cum Hellanico confundentium. a 74.
C3rbasiam, quam vulgo tiaram dicunt. Ite Mus vero ait eon eos clieere pileum harbaricum. a 75. Pelavus tuli Iovis et Niohes filius, qui situm Lymonem e Meli a suseo pit, Mi , ut alii putarunt, o C3llene. Die postea cum Areadum imperium adeptus esset ex quodam oraculi responso , multosque illios e variis nuptiis suscopisset , eum esset ipse impius, impios quoque filios habuit : inter quos fuit M. natus, Thesprotus, eunt Felimo et cautono Lyeus, Phihinus, Teleboas, Haunon Mantituis Stymphelus, Cletor, Orchomenus et alii. Omnium Uitur horum ingens erat improbitas et temeritas : siquidem vel Iovi in pauperem operarium verso, quem ipsi in limspitium invitaverant. dicuntur unum ex iusantibus indi. genis iugulasse, et ejus intestina Iovi eum aliis commista epulanda in mensa apposuisse. Id scelus abominatus Ju. pilor mensam quidem sui, vertit, undo Ioeus ille in Areadia voeatus est Missarius, et Mensaria civitas exstrue iam lea : at Lycaonis filiorum una cum ipso L3caone, quoniam impie in hospitem egerant. hos quidem fecit lupos, illos percussit sulmine. a 80. Hecatieus deos quoque ex Magorum s lentia esse geni tos est.
126쪽
Plutarch. ibidem p. 86r, C, D, Herodotum
At etiam Lampsaeentis aetate silerodoto) prior, ubi de Paelya ei sermo est, nullum tale neque Mitylenaeis neque Chiis sagitium imputati Ilare autem sunt eius verba: H Pa. et as, audito exercitum Persieum appropinquare, profugit primo uitilenam, deinde in Chium: eumque cepit Cyrus. .
α Athenienses autem viginti triremibus navigarunt, ut auxilium ferrent Ionibus, et ad sardes expeditione saeta omnia ei rea eam urbem ceperunt, exeepta munitione re. a i his actis Miletum rexerter L .
Charon vero Lampsacenias, in Persicis, ubi de Mar.
Tertullian. De anima cap. 46, postquam Astyagis de Mandane silia somnium, Herodotum secutus, exposuit, subjicit illud e . Hoc etiam Charo1 Lampsacenus, Herodoto Prior, traditis
In Ἐλλη,ixiae tradi potuit quod habet Plia.
tarchus in Themist. e. a ; ponilur ibi Charot Lampsacenus in eorum numero scriptorum, qui Themistoelem tradiderint ad Artaxerxem supplicem venisse, sedus atque alii, qui eam fugair Xerxe vivo laetam esse dixeranti Noe minus it proelivi est conjicere potuisse inter se permutar
donio loquitur et de Persarum exercitu qui circa Asto montem periit, hane simul scribit: a Et tune primum in Graecia conspeetae sunt aliae eolumbae, quae Dulis ante id tempus fuerant. N
Quae a Graecis Naupaetia carmina diruntur, attribuuntur ea vulgo Milesio homini, sod Charon Pythei filius auetorem eorum perhibet Naupactium Carcinum. Nobii certo Lampsaceni hominis prohatur sententia. Nam quae tandem ratio assem potest, quamobrem versus , quos in seminas Milesius homo fecisset, Naupactiorum nomine cireumferantur
127쪽
In rebus Lampsaci narrandis inter celsebriores eius urbis cives historicum nostrum Strabo XIII, p. 88a, refert. Quo in loco usus videri potest ipso illius opero. Nam quod Lampsacum antiquitus nitia dis dieram ait, id et a Charone traditum fuisse continuci apparebit ex hujus si agmento, quod servavit Putarch. de υis intis mulierum, P. 255, Α-E. Eadem refert Polyaen. IIlI, 3 omissa sontis, unde ea fluxerint, notitia, in nonnullis discedens ab illo, quae observarunt interpretes. Plutarch i vero haec sunt: 'ta Φωκαία:
Codridae gonere, patria Phoespensos suerunt duo gemini iratres Phobus t Blepsus: quorum illeprimus a Leueadibus petris in mare se dedit, ut Charo Lampsacenias seriptum reliquit. Is Photius . vir potentia et dignitate praeditus regia, eum Davigasset Parium suorum causa negotiorum, amicitiam ei ho pitii ius contraxit eum Mandrone, Behry. - rege, portam qui Pityo senses eo ominantur. eique a vieinis hollo itis lato auxilium tulit. Mandro aulom na. ibus avehenti Phobo eum alia detulit ostieia, tum par. lem urbis agrique largiliarum se promisit, si Phocaeorum tot iam vellet Pilroessam dedueere. Pliobus eum id eoruxilium eivibus probassei, fratrem nil sit, qui colonos eo duceret. Stetit sane promissis Mandro. Sed Phocarenses, eum spoliis, praeda. opibusque magni e sinitimis batha.ris potirentur . invisi primum , post etiam terrori BPhry-tibus suerunt. Cupientes itaque iis liberari, cum Mandro, homo probus et justus, persuaderi sibi non pateretur, ut mala fide eum Graecis ageret, peregre eo profecto, moliti sunt. quomodo ros per dolum necareni. Lampsacp autem, Mandronis filia, virgo, eum insidias p nosset, primum
οῦ θεοῦ θύε is ἐφηρl veto' καὶ διατελοῖsis Ogτω θύ ette . Ex hoc Charonis scripto multa fluxisse probabile est, quae passi in leguntur des antiquitatibus Lampsacenis, ut ap. Thucyd. VI, 59, Aristol. Mi
altero opere seiunxit sui das.. CR.
a saetnore hoe amieos et domesticos avertere dietis aggressa est, impiam docens eos reni et atrocem perpetra, turm , si Mnesaetor es, et quorum auxiliis in bello usi essent, eosque jam ei es, interseerent. Uhi non persua. sit , occulto Gro iis quid ageretur detexit, utque si hi ea. verent monuit. Phoea enses, saeriseio quodam et convivio apparato, Pityoessenses in suburbium evocavere: ipsi in duo divisi agmina. altero tithom Meuparunt, altero homines trucidaverunt. Sic urbe potiti, Mandronem aeciverunt, ut eum iis, quos ipsi constituerint. una regnaret: Lampsa. emque, tum ea ex invaletudine mortua esset, magnisce in urbe sepeliverunt, cui et ah ejus nomine Lampsaci nonam imposuerunt. Ll autem Mandro. proditionis vitans suspicionem, habitare eum ipsis recusavit, pellitque ut mulieres liberique defunctorum ad se mitterentur: Phocaeenses absque omni maleficio studioso eos miserunt. Et Lam. maeae quum initio heroicos honores habuissent. postmodo ut numini saeris nilum deerexerunt: idque decretum ad . hue ratum est apud eos.
Charon dicit Lampsarenorum terram antea Bebneiam appellatam esso a Bebrycibus incolis , quae tamen genahellis prorsus delata est.
128쪽
. Ex holet Lampsacenorum desumtum esse arbitror, quod Strabo XIII, p. 8 3 eommemorat de finibus Troadis. Ubi, postquam exposuit, quo loco Homerus, Damastes, Eudoxus eius rPgionis terminos posuerint, lixe addit, Xαρου δ' ε Λαμφα via τρiακοσίουc ἄλλους αραιρεῖ αδίουe, ἀπο Πρακτίου ἀρχόμεvoc etossimi γάρ iluis ἀπὸ Παρέου ilc Ilράκetios ira: μέ-ni etρα
ψακηυοὶ II αρ tu, Gu, μεθόρiου συστησάμεvoi eto Tyμαi . Ad quae Creu rus, cum vulgatis oditionibus Athenaei huius operis indicem fuisse statuens Opoi: a Quae ipsa Charonis esse, eaque cx hoicd sumta equidem pro comperto habeo. Nam primum, totius Orationis color et indoles ne ei quomodo antiquissimi scriptoris ingenium reso- runt, quod magis etiam sentiri posset, haec si Ionicum e haractera rei ineroni. Gravior tamen altera ratio repetita ex argumento, quod quidem cum totum vorsetur in explicanda lite a Lampsacenis agitata super agri finibus: ejus seriptoris admonet, qui Lampsacenorum fines peculiari opere descripsit. Et potuit Polyaenus Charonem, quem a Plutarcho lectitatum e se vidimus, vel et
ret Onaris , e Cardia tibicinam emorat: qua' postquam Bisaltiam xenii. multos insare tibiam doeuit: qu ς ille expeditionis Melos secum sumsit. Commisso pselio. iii sit hos in scire eos tibiae modos , quos maxime pallerem Cardianorum equi. Et equi, exaudito tibiarum cantu, in posteriores pedis se suble amni . ad saliati nona eon. vorsi. Cardiano in autem robur in equitatu inerat: ai. que ea ratione praelio hi superati sunt. . io Lampsaretii et Pariani de agrorum sinibus litem haben. tes , constituerunt sub primum galli canium viros ox utraque eivitate ad se in virem mittere. Ubicumque velo sibi missi ob tam serent, hune terminum ae s m regi . nis esse d bere. Quod eum omnium gententiis esset a p. probatum, aliquot in iis loris per mare opus facientibus persuaserunt, ut cum Parianos viderent praeterire, maximam piseium copiam in ignem imponer iit, et cireum .eirca vinum ilhareni, quasi Neptuno mera sarient , eo quo sati,iis auspiciis advocarent ad honorandum doum et libationis societatem. Quod eum piscatores sacerent, illi piscatorihus morem gerent , simul opulabantur ei hii .hani , remittentes aliquantum ex itineris e lentione.
. Charon Lampsarenus alia treeenia stadia ausori, a Pra. elio initium Troadi ponens, quod tot abest a Pario, quoi dixi, stadiis, sed ad Atramyttium usque producit
Similia do Cardianis narrat cliaron Lampsalenus Annalium libro secundo, his usus verbis: Bisaltar adversus Carviliam copias eduxerunt, atque praulio vicerunt. Erat autem dux Bisaltarum Onaris. Ille , puer quum esset, Cardia, venditus fuerat , emtusque a quodam cardiano, tonsoriam ariem exercuerat. Aeceperant autem Cardiani ora. eulum, Bisaltus hellum ipsis illa uros: qua de re sappo inier se disserebant in tonstrina sedentis. Ille igitur quum Cardia in patriam profugisset. Bisalti4 autior suli expeditionis ad xerxiis cardianos suseipiendae, duxque ipMerpalus est Bisaltarum. Do erant autem omnes Cardiani equos in ipsorum eonviviis saliare ad libiae eantum . itatii postorio illius peditius insistentes, anterioribus modos libi: e. quos edoeti erant, gestieularentur. Quod eum fici.
129쪽
ipse manibus tractasse, vel certe aliquem scri .ptorem compilasse, qui illum suis ipse manibus tractavori t. Nec deest eius rei exemplum in ipso Polyamo, quem supra docuimus Lampsaces pu l-la historiam a Plutarcho mutuatum, qui in eadem diligentior Polyaeuo Charonem auctorem lauda
aerus : α Di melle intellectu est, quomodo in eo opere, quod ego in agro Lampsacen O versatum esse contenderim, locus esse potuerit Darrationi, quae est de poculo Alemonae. Equidem nullus
dubito, quin hie locus ad aliud Charonis opus referri debeat, ad IIρυτά sic quod scriptum suiu das voviκὰ suisse docet , et peccasse vel ipsum Λthena una vel eius librarios in eo, quod illam rem ἐυ Omin traditam dicerent, nisi hoc sumer malueris : illorum χρουαλ suisse eum illum titillum commemoratum a Suida: Πρυταυ tic, tum
Lampsaceni vero contendentes, ad Hermaeum priores venerunt. Id a Pario septuaginta gladiis distat: a Lampsaco autem dueetilis. Tantum soli per sallaciam Lampsaee Parianis ademerunt, linibus in Hermam eonstitutis. ii Charon vero Lampsaeenus in Annalthus serihit, ad suam usque aetatem monstratum esse apud Lare in m nios poeulum . quo Alcmenam Iupiter donaverat sub Amphi. lnonis forma.
I. Charon Lampsaeenus narrat quemadmodum Rhineus senidius) querelam eonspiciens tantum non in terram ea. Mutem. pueros jusserit eam sussulcire. Nympha autem, quae jam in eo fuerat, ut una cum arbore interiret, ad
ipsius Καίσtic, in quibus constat altilis ascendisse scriptores ad aetatem mythicam tabulisque plurimis exponendis indulsisse. Unde nec ah sonum videtur conjicere ea huc pertinere, quae supra ex Pausania in medium protuli de Naupa-etieis carminibus. uvator sibi exstilisset, iussitque ut, quodeunque vellet, postularet. Ille voro quum pius consuetudinem peieret, damnandum quidsem lioe esse dixit, se tamen obseeulu.ram esse, si quidem vitaret alterius seminae connuhium Internuntium vero habebant apem, quae quum talis ali. quando ludentem circumvolaret. atque acerbius aliquod ille proloqueretur, tantam nympiue exellavit iram, ut
ia Areas, Iovis suus aut Apollinis ex Callisto, Lyraonissilia, ut Charon ait Lampsacenias, in venatione incidit in nympham Hamadri ada, qua jam in eo erat perieuli, ut una eum quereu, cui lunata puella, perderetur. subvertit igitur sumen aggereque terram muni xii. N3mpha vero, quam Prompeliam dicit Eumelus, cum illo consumeres Elatum progenuit et Aphidantem, ex quibus oriundi sunt Arcades, ut Apollonius quoque testatur.
130쪽
Ex eodem sonte sua hausisse apparet Nic latim Damascenum apud Steph. Bya. p. 3 6 ed. Oreli. :
At Ianthus Lydus squi priscae historiae , si quis alius, est perilus, quique patriae historiae auetor nullo alio ha-hilus est insorior) in suis seriplix nullo modo Tyrelienum L3dorum principem nominat; neque liliam Mamnum eo. loniam in Italiam appulisso geli; neque ullam Tyrrhenia'. anquam Lydorum coloniae , mentionem laeti. quamvis ignobiliora alia ac leviora memoret: Lydum vero et Torrhebum Atyos filios fuisse dicit. Nos vero ambos regno paterno inter se diviso in Asia remansisse, genti. husque, quibus imperarunt, nomen ab illis inditum sui Aodieit. Atque lupe sunt eius verba : . A Lydo Lydi, . a Torrhoho Tortlwhi situL Horum lingua parum 4 diversa ost. et nune quoque alteri alterorum non a pavea voeabula usurpant, quemadmodum lones ot m.
Torct us , urbs Lydiae, a Torritetio, Alyos filio. In Torrhehita autem mons est Catius nominatus, in eoque
merum Carii. Jovis filii ex Torrhobia, ut ait Nicolaus li. tiro quarto; qui circa lacum quendam errans ab ilio Torrhebia nominatum , quum Nympharum . quas etiam MDAM Lydi dicunt, voces andii seu musicam edoctus est atque ipse Lydos earmina lyriea edoeuit.
His dietis Erat thones) stratonis ph3siei laudat son. lantiam et Xanthi LIdi. xanthus dixerat, Artaxerxiqudata ingentem suissa siceitatem , adeo ut deseret intsumina, paludes et putet; vidisse aulem se passim proelii a mari lapides eonchylii sormam reserent , aut pretiuum, aut cheramidum etagies et tum marinum lacum in Armonia et Mattienis, inquo Phogia inferiori: quas ob eausas sibi persuasum esse eampos istos aliquan. do fuisse mare.
Liret etiam antiquitatis geriptores de liae re andiro. Ex quorum numeri, Xanthus, Lydiae historix ponditor. narrat quanis ae quot in ista regione inciderint mutationes. quarum etiam superius saeta est mentio. Quinetiam Typhoni quae evenerunt, ad ista ii lora reserent, et