장음표시 사용
91쪽
hlicis, de litoris comperia habent et si quae sunt
alia memoratu digua. summo autem studio iutemporibus mythicis versantur, quae locum dant doctis disputationibus de tabularum recondita significatione multorumque institutorum origine rquo laetum est, ut fragmentorum, quae SuPer- Sunt, maxima pars ad antiquissima haec tempora pertineat. De temporibus historicis rarius testes adhibentur, idque non modo ea ex causa quod in hac parte minus copiosi erant set si non omnes,
certe plerique, sed quod clarissimi historici haretractaverant: quibus si illi nonnunquam praeseruntur hoc ideo fit, quod res obscuras atque reconditas magna diligentia pervestigaverant, et quod res minus graves et ah historicis praecedentibus neglectas prolixe tractandas sibi sumpserant. Observandum etiam est, Atthidum seriptores aecuratiores fuisse in constituendis temporibus quam historicos superiores : et maximo usui fuisse Atthides selioliastis, grammaticis et lexicograptiis, quum in iis res commode secundum temporum seriem dispositas aliorumque auctoriam de iis sententias collectas et exacte examinatas reperirent. Bes igitur Nostri et eopiose exponunt et adhibita arto critiea κατὰ πλεια Philoch. 59; a 32,
ista atriατα, Clitodem. 5 περιττως). Iam monuimus quas res copiosissime tractare soleant. Artem autem eritieam in tabulis ita exercent, ut reiiciant omnia quae mere poetica et ficta sunt
κολλὰ ψεύδovettii ἀ6i86l Phil. xl, eaque ex iis eruero studeant, quae ratio probare possit, vel facta historica vel veritates philosophicas i Demo 3, Androt. 28, 29, Philoch. io, i 8, 39, 28, 38, 39, 463. In traetandis temporibus historicis arto criti ita utuntur, ut perquisitis accurate monumentis Philoehorus titulorum publicorum eollecti nom edidit, de qua infra dieetur), adhibilis doeu-
mentis aliorumque sententiis eomparatis res narrent. Per se vero patet, non pariter omnes
aptos fuisse ad hane rem rite peragondam : Ister quidem acquievisse videtur in colligendis variorum auctorum sententiis.
Atthides similes misso annalium tum ex fragmentis Philochori et Androtionis intelligitur, tum diserte testatur Dionysius Archaeol. I, p. ed. Syth.ὶ, ubi dicit: Ταic χροviκἀς παραπλησιου, orας
ἐξέωκα, ol etας Ἀτθίδας πραγματευσάμεvui ' μου ει- δ la γαρ ἐκεῖval τε καὶ etαχυ προσεπιάμε,αi τοῖς ἀκούουσει. Hage historiae tradendae ratio summam quidem utilitatem praebet, sed non admittit talem rerum expositionem, quae non singulatim facta enumeret, sed omnia ut arcte cohaerentia et ad certum quondam finem pertinentia coin-
pleetatur. Si Phil hori et Androtionis ratio temporum desiniendorum omnibus aeque Atthidum scriptoribus attribuenda est, digesserunt
secundum archontum seriem ea quae post co stitutos archontes gesta sunt, in iis quae hoc lepus praeeedunt vel bello Trojano, vel olympi dum initio vel etiam ipsis istis archontibus ad
tempora deseribenda usi esse videntur. Dicendi sonus horum scriptorum, teste Dionysio Halle. l. l. , tenue ae simplex erat, id quod et fragmenta, in quibus ipsorum verba servata sunt, confirmant et rerum tractatio, quae iis propria erat, credere nos iubet Praeter Atthidos plura alia opera com in runt, in quibus tractarunt quum aliarum civitatum historiam tum vero inaxime historiae Atticae Partes prae caeteris graves vel Obscuras Egerunt
in scriptis peculiaribus etiam de quibusdam grammaticae partibus, iis imprimis, quae eum historia conjunctae sunt vel ad eam exquirendam magnam vim habent. Huc pertinent scriptiones
de proverbiis et de loquutionibus Atticis. In omnibus his scriptis eadem indoles erat quam in Atthidibus : eadem doctrinae copia, eadem ineolligendo diligentia, idem veri reperiendi studium idemque dicendi genus exile ae simplex
Fides et auetoritas non omnibus est eadem.
Prae eoteris diligentia et judicii acumine excellunt Clitodemus et Philochorus; Androtio eodem sere loco habendus est, quamquam AEliatius sis. 36) eius fidem paululum addubitare videtur. Phanodemus etsi in rebus excutiendis sollieitus erat, studio tamen patriae suae celebrandae interdum abreptus est, ut salsa traderet Demo ideo nobis suspectus esse debet, quod contra ejus Atthidem scripsit Philochorus, auctor diligentissimus acerrimoque praeditus iudicio. Ister non dignus est eritiei nomine et saepius reprehenditur. Expositis quae ad omnes aeque Atthidum scriptores pertinent, jam de singulis deinceps disse
Cli demum omnium qui Atthides seripserunt vetustissimus sis. 16ὶ multis laudibus celebrandus Ost: nam copiose, exaete et aci i iudicio res narrat ilὀέως καὶ περim M D. 5 ; nonnunquam nimia est eius diligentia, tibi exquirere Mi det, quae vel parvi momenti sunt vel ad liquidum omnino perduci non possunt itis. 6 : ἐξακρi6οῖ, et καθ' ἔκα-στα βουλόμευM . Eius virtutes in quoque sere fragmento apparent. Quatuor ei tribuuntur
92쪽
tempora sabulosa ae tempora historica tractantur; quod ut recte perspicias, togas quae narrantur do Thesei expeditione in Cretam se. 5J, de Atheniensium pugna contra Amazones 6), de Themistocle is 4J, de prodigiis quae Atheniensium expeditionem in Stelliam praeeodunt si s) : in
quarum rerram enarratione Clidemus minutissima quaeque Co Sectatur.
α) Πρωτο rovidi. Admodum probabile est, Protogoniam non peculiaro suisse opus, sed primum Atthidis librum : nam de eoquorum tribuet in Protogotitae et in Atthidis libro primo agitur si . a et , et . Iam si uarpocration iis. 18) tertium Protogeniae librum laudat, in aprico est eum primi libri titulum pro totius operis inscriptione habuisse. Nam res fragm. x8 memorata ad Clisit, nis tempora speetat, de quibus iisdem libro tertio Atthidis sermonem fuisse ex se. 8 colligitur. 3) Ἐξηγη τε κου. De hoe opere Casau boni sad Athen. IX, p. 4 , F, haee dieit: . Ex subiecto Clidemi loco duo colligimus : non vocum tantum
antiquarum expositionem continuisse id Exegeticon, sed etiam morum priscorum et institutorum ac rituum. Deinde autem, non soluta oratione id seriptum fuisse, verum numeris adstricta . .
sed hoc posterius recte improbavit Slehelis v.
D. Io).4) Nόσeoi. Uuneee librum non fuisse cammen, sed prosa oratione conseriptum, atque Atthidis partem, probare videtur se. 24, in quo quum de Pisistrato sermo sat, conjicere possis, huius reversicines in NAmic tractatas esse.-cet rum vix eredibile est, nostro Clidonio vindicanda esse fragmenta, quae ex huius nominis auctore asseruntur ah Aristotele et Theophrasto sis. 26sqq.): pertinent enim ad historiam naturalem et
datur, ut eius auctoritatem esse satis magnam signiscet. Ex fragmentis videmus, eum acriter de rebus iudicasso multaque nova proposuisse se 23, 22, 1Ο, I, 8, 2 oo; interdum vero patriae colebrandae studio a vero abduci, ut se. i , ubi navium Persicarum num rum immodice auget.
i) seripsit: Arrhidem , novem ad minimum librorum. αὶ Δ ηλεακὲ Phari dein i memorantur ab Harpoercitione v. Ἐκά et Hunc sis. 26ὶ. Quo quidem loeo Vossius Iae histor. Cr. p. 399 Phano-
demum errore positum esse putat pro Plian dieo, si ebolis autem mutata interpunctione et addita partietila δὲ Doliaea ista sonaci vindictinua suspicatur. sed haec arbitraria sunt, nec quidquam impedit quominus Noster Doliaca composuerit.
Demonem non magna sile signum esse existia manatis , non modo quod Philocliortis contra oum scripsit, sed etiam quod fragmenta et 38 probant, olim mendaciis sallere studuisse. Nam
Sirabo VII p. 32r in eo consentiunt, qMod tradunt, duas fuisse Dodonae columnas, ita quarum altera lebes positus fuerit, in altera puer manu tenens flagellum aeneis loris munitum, quae ventus agitaverit; omnino vero ignorant, qu clDemo dicit, templum Iovis iubetibus circumdatum fuisse, quorum si quis unum Pulsaverit, s Dum ad reliquos omnes propagatum perdurass . usque dum primus denuo pulsandiis sit. Parum verisimile est, apparatum, quem Demia describit, Polemonis tempore jam collapsum aliorum tuo simpliciorem in eius locum substitutum fuisse, quod Gelcher. statuit ad Philostrat. p. 566; si voro collapsus suis,et, memoria prioris admodum sane memorabilis non interiisset et Polemo haud dubie eius mentionem fecisset. Sed ipsum provet hitim, in quo de uno tantum alieno agitur, elare dona nstrat, ni te Demonem eundem apparatum exstitisse, de quo Polemo aliique loquuntur Tria Demonis opera memorantur:
i) A et die quatuor minimum librorum sis. i).Paucissima ex ea fragmenta rei tela sunt, quod et ipsum nos credere iubet, Demonem fido non dignum hahi tum esse. Videmus cum operam posuisse in explieandis rebus mythologicis et sacrisset, a, 4), et in interpretandis sabulis 33.
αὶ Περὶ παροεμ iia v. Nos confidentius quam Stobolis hoe opus Demoni tribuimus; proverbi rum enim explicatio, quae ex historia hominum- quo institutis ae moribus repetitur, est sane historici : et Demonis proverbia quam maxime ita comparata sunt, ut historici Oporam requirant cf. 5, 9, Io, II, Ia, 14, I 5, 2oJ. Idem, ni nuticvideo, sentit SchneideMinus in Praefati ad Parcem logr. p. X. Aristides quoque, qui de prove
93쪽
hiis opus edidit, erat historieus. Vide Selin id Min. l. l. XII et quos laudat s l. 3) Περὶ θυσlia, sis. 2IJ.
Androtici a Plutarcho De Exilio tom. II, p. so5,Cὶ inter illustres refertur historicos, et ab Harpocratiotio tuta auexetet de civium recensione disputa me dicitur v. D. Philocli. x33l, Pausanias
vero lsr. 49ὶ et AEliantis D. 3M aliquid dubita
tionis exprimunt de Androtionis fide, idque eam Oh causam , quod hic impugnaverat, quae fama
Seripsit Atthidem, duo loci in saltem librorum se . a J, quam ad minimum usque ad Olvmp. 96 pertinuisse ex fragmento de ea, iis ἐυ Κορ υθω Philoeli. 15οὶ vides. Fusius tractavit res mythi eas inque sabulis interpretandis multum posuit operae D. 28-3O . Criticam eius res tractandi rationem cognoscere licet ex iis quae disputavit de
Philoeli rus, inter Atthidum seriptores doctrina et judicio clarissimus, auctoritate sua v. D. 3S, i 35, i 4 4 , 3i, χαὶ essecisse videtur, ut ex rius Atthide fragmenta satis multa ad nos per v
Atticae inde ab hominum ortu iisque ad Antiochum Do tim, libris constans septemdecim. Scholiastes quidem ad Homerum si 88J, de Lino agens, Philoehori librum undevicesimum laudat; sed quum Philochorus de Lino in libro De iuveniis disputasse vid atur, facile adducor ut crodam,huue librum Atilii di additum osse tit appendicem, nisi malis cum Rech hici pto ἐυ ri tu scribero ιυχτθίδι -Mtilius est in enarrandis rebus sabulosis, quae tractantur duobus libris primis, et studiose
ansam arripit de deorum eultu festorumque origine di, putandi. Res historieae exponuntur libris quindecim, quorum quatuor priores pertinentusque ad auetoris aetatem; hujus deinceps memoria lol. 115,3-ias,3 undecim libris postr mis enarratur. Verum etiam tractationis genere hae partes inter se disserunt; quare probabilis est Meehhii sententia, priores sex libros separa lim editos esse. Quod attinet ad iraetandi res rationem, Philochorus Omnia magna sollicitudine examinati et quum ab aliis auctoribus suam sententiam saepius seiungit, tum vero maxime a Demone. Iti sabulosa historia reiicit quae mera sunt eommenta :sic reges, quos inter Ogygem et Cecropem po-uunt, fictos esse statuit i8j. In tabulis quid veri insit reperire studet, ut vides ex iis, quae habet
de Baechi nutriethus sis , de Orithyia Ereehthei filia l3o), de Triptolemo sa8J, de Minotauro s38,
39). Subinde et vinologiam adhibet ad eonfirmaniadam suam narrationem s6, ia). In rebus historicis accuratissimis inquisitionibus nititur, et ad in inutissima quaequo descendit. Diligentissimus est in temporum computatione. Inde ab eo tem-Pore , quo archontes in regum loeum substituti sunt, ita res Ordinavit, ut archontis Domiti pra
misso, enarraret quae eo an iaci evenerant memora.
tu digna. Eum in hae re sollicitum fuisse, persuadere nobis debet etiam Seholiastes ad Aristopha nem, qui saepissime et quidem considenter ex eius Atthide temporum rationes explicat, atque sententiam quam de Homeri aetate protulit auctoritate valuisse, probant fragmenta 5a, 53, 54. Scribendi genere usus est tenui, simplici ae dilucido, id quod ex fragium. I 3a, I 35, 344, 346 aliisque, in quibus ipsius verba asseruntur, satis saerspicitur.
ipsum Philocho mim talem epitomen secisse dieitur Minius Pollio Trallianus, qui Pompeii aetate vixit isti id. s. v. IIωλέ- VOssius De His i. Gr. I, p. a 34 statuit opit omen tib Asinio Pollione consectam, errore Philochoro attributam esse, quod nomen auctoris prohabiliter expressum non sui set. Sed Asinium Pollionem epitomen s isse in nomanorum usum, Philochoriam voro suam in usum Atheniotisium cogitandum est. Hanc vero
epitomen perdidisse magnum Philochori opus, ut putant A. Nullis. et Si obelis Philoch. p. X), ideo parum nobis est probabile, quod plia rima
fragmenta ex copiosa rerum narratione sumpta essu censenda sunt r Dionysius enim Halicarn.
Dinarchi vitam, de qua Philochorum accuratissime egisse dicit li46), certe non ex epitome
94쪽
hausit, itemque reliqua fragmenta quae idem
servavit ex magno opere hausta esse credendum
est. Athenaeus ex Philochori Atthide reseri digres,ionem de Lysandro 66), quae in epitome locum habere non poterat; et quae Plutarchus de Theseo sis. 37 sqq.), Elianus de canibus cum dominis Salamina transvectis sol, Scholiastes
runt, ea omnia ita comparata sunt, ut nonnisi ex accuratissima et copiosissima rerum expositione sumpta esse possint. Quum vero istis auctoribus
fragmenta longe plurima debeamus, jure nostro contendimus, Philochori epitomen non tam soli-eem habuisse sortem, qnam Iustitii compendium,
quod perdidit opus Trogi Pompeii.
tilius Atthidis titulus est, aut statuendum est Pliilochoriam, quum Demo Atthidem suam edidisset. peculiari seriptione ejus errores persequutum esse, antequam magnum Opus absolvisset, in quo et ipso non poterat, quin quae Demo sta-iuisset , memoraret et resutaret.
κρατίδου με χρι Ἀπολλοδώρου. Soerali desarchon fuit Ol. ioi, 3; archontes quibus nomen erat Apollodorus, duo memorantur, alter Ol. ro , 3, alter Ol. II 5, 2; posteriorem hic intelligendum osse eum Beeckhio existimamus, quia itide ab Ol. iis, et Philochorus suae memoriae historiam narrare coepit in Atthido. Disputavit de huius periodi archontibus eo probabiliter consilio, ut disseultates removeret, quae aecuratae temporum descriptioni obstarent, id maxime agens, ut archontum ordinem definiret, eos, quieonfusi essent, distingueret sunt autem inter archontes hujus periodi duo ejusdem Dominis et
inulti, quorum nomina magnam inter se habent imilitudinem), et enumeraret quae in singulorum archontum singulos annos inciderent, nulla tamen opera in enarratione posita. Praeparavit igitur hac scriptione magnum suum opus, nequc ulla est ratio, cur sumamus cum Lenχio, hune librum
nonnisi partem Atthidis suisse.
in Althide Olympiades non adhibuisset ad tempora describenda, serius demum sibi persuasisse videtur, praeeunte fortasse Timaeo, eas ad rerum in Graecia gestarum tempora definienda aptissimas esse, et quum esset huius rei studiosissimus, Olympiadum et olyinpionicarum elenchum s elise putandus est, ut quod certum novae tem porum descriptionis esset fundamentum : sortasse etiam res summas ad Olympiadum ordinem in hac scriptione enumeravit. 6ὶ Περι et e τετραπόλεωc. De mirapoli, eonstante ex oenoe, Marathone, Prohali Dibo et Tri- corytho oppidis, Philochorus ita disputasse videtur, ut sabulas maxime et deorum cultum explicaret : multa enim in hac re illa oppida hab hant memorabilia. Vid. fragium. I 54 - i58.
inscriptiones et versibus et oratione pedestri scriptae. Cf. Suid. v. Ἐπίγραμμα. Ea quae Polemo collegit epigrammata καeti πολεic, ἔμμετρα suisse videntur, maxima ex parte ad vitam privatam pertinentia, ut iudicat Prelier. Polem. fragm. p. ia 3 , ipsis nisus fragmentis. Sed Philochorus, qui totus esset in illubtranda Atticae historia occupatus, ea imprimis epigrammata collegisse censendus est, ex quibus illi lux asserri posset, titulos puta publicos, pedestri plerosque scriptos oratione. Multum hoc opus conferre de-hot ad stabiliendam Philochori fidem. Cf. Breevh. C. I. vol. I, p. VIII. 8ὶ Tnti vietiκά. Hie liber a Suida omissus est in eatalog Philochori operum, sed ex eiu dem loco v. Boύχετα evinci potest, Philochorum Epirotica scripsisse, quamvis in Harpocrat. Di
ex hoc opere nihil reliquum sit, quum Semus Delius, auctor celeberrimus, Deli antiquitates accuratissime tractaverit e num enim Lenatus Dagnam. i 84 et i 85 recie statuat ad Deliam pertinere, valde dubito.
scriptores idem argumentum tractarunt. Vid.
ia) IIερι εμε v, liber a Suida omissus, quem laudat Proclus ad uesiodi Op. o. Exponitur
quae dies sint sanctae habendae et unde dierum sanctitas repetenda sit. Vid. Dagnam. II - 83. 33) Περὶ hostia, H Explicatur saerificiorum origo et ratio qua peragenda sint. Vid. Dagmna.
collegit antiqua oracula vaticiniaque, maximam partona versibus expr ssa, sod ex parte etiam
oratione pedestri scripta vid. D. x95): explieuit diversas divinandi rationes suid. Dag. 397 sqq J. Sumbola quum nonnisi divinationis genus sitit,
95쪽
Strab. VII, p. 459 : Παρ' Ἐκατα- δὲ Κ μμ
ρ δα - iv. Recensentur exempla rerum sabulosarum, quas tradiderint historici.
Steph. BD. : Ἐλιαπη, πόλic Ταρ σσου. Ἐκ. Εὐρ. Alia hujus urbis mentio non exstat. Tartesso adiacet illiturgis Liv. XXVIII, is), quod si elarare voluit Hecataeus, Ἐλιθυργη el 'Diὀύπη seripsisse videtur, cum apud Stephanum vocem inter Ἐλεύtioi et 'ra κη ordine alphabetieo positam inveniamus.
έρου. Cum auctorem Stephanus omiserit . mentionem. urbis alioquin ignotae Ile iam non inepte tribuas.
Rideo multos videns deseripsisse eircuitus terrae, nullum trahentes in exponendo sensum, qui Oeeanum geri. bunt orbem terrarum circumssuere, et terram esse orbi. mulam tanquam a tomo, atque Asiam laciniit Europae
Apud Ileratarum Cimmeridem uriam.
calatha, oppidum non proeul ah Ilereulis columnis.1-. verum Ephorus illud Calathusam appellat.
Ibulla, urbs Tartesiae. Gentile Ibyllinus. Apud hos auri et argenti metalla inveniuntur.
Mastiani, gens prope eolumnas Herculeas. Gens autetua Mastia uitie sie dieta est.
96쪽
ritalis montione. 12. Misgetes, gens sterin .ia. Crabasia, urbs Iberorum. Hee. Gentile Crabastus, et Crabasieus, et Crahasiales, ei Crahasianus, pr plar regionis ronsuetudinem. 14.saraugalae, Iberes, nee . Est et naraugatos fluxius. 5. Sicano, urbs Iberiae.16. Brops, urbs in Isteria Chersonesi. Hoc . : u Post vero est Ityops urbs, post autem Losyri A suvius. vi T. Crom usa, insula Iheriar. 8.Melussa, insula juxta Iberos. 19. Narbon, emporium et urbs Celtica. Nee. Est etiam Nar. tinnitis lacus et Ataeus su lus. necataeus vero Narhaeos neolas dieit. 26 Elis3ci, gens Ligurum. 21. Nyrax, urba Celtica. 22. Massalia, uitis Ligusticae, juxta Critiem, Phocen sium colonia. 23. Monoecus, urbs Liguriae. Id. Λmpetus, urbs Liguriae. α 5. Ethale, insula Tyrrhenorum. Hee. videtur vero Me vocata suisse eo quod serrum habeat, quod in Alis η id est, in Iulio inel eonficiatur.
97쪽
malint. Videntur autem haec verba ipsius mis locataei, qui ite ilicolis antea dixerit.
l. Medama. urbs Italiae et sons ejusdem nominis. Iter. Europa : a a Me e fonte quodam . . 42 Sextia iam . promontorium, de quo Hec.
a. Zanete, urbs stelliae, nee r alii a Zanelo Terriaena, vela sonio Lancie; alii autem, quod illie Saturnus salem abscondiderit, qua patris pudorida abscidit. 44. Caiane, uti,g Sicilia . Ree. : . Post vom Calaiae ultis .
45. syracusae, urbs Siciliae maxima. 4sa Lilybanim, Siciliae promontorium ad oecidetilem. Ilee. Est et urbs. 47. Mol a. urbA Siciliae a Motva spinina, quae indicavit Mereuli eos qui ipsius boves alis erant. Mec. Philistus vero stellini eastellum maritimum Psse aii. 48. solus. urtis Sicilia , ut uec. t a Nominali aulom suntineola, a Sol tale inhospitali, ouem luterfecit uerent . .
98쪽
haec omnia ex Hecataeo desumpta, incertum.
Pro ἀρ' a codd. λ'insi, quod ex Eustathii
commentario in Dionysium optime Correxit Aeliit S.
49. Himera. urbs Siciliae , Η . Esl et Libyae. - usa, urbs in Lesbo, vocala Iimem. Mulae, urbs Siciliae.
5 i. Locri Epizephyrii, urbs Italiae. 52 Caulonia. urbs Italiae, quam Auloniam Uec. vocat, quod in medio eonvallis sita sit. 53. Crotalla, urbs Italiae. 54. Iapygia, duae urbes, una in Italia, altera in Illyria. 55. Eleutii, populus Iapygiae. 56.
Chandane, urbs Iapygiae. nec .: α Inest vero Cliandane uibs, post autem Peucaei. is 57. Peucetiantes, gens in tris vicina. 58 Adria, urbs et juxta urbem sinus maris Adriatici, Menon fluvius, ut Hecataeus : α Regio pecudibus optima . adeo, ut bis quotannis, ae geminos, Ranae tres et quatum liaedos pariant, aliquando etiam quinque et plures : MI-linae vero bis quotidie ova pariant: sunt vera omnium minimae inter aves. . 59. Istri, populus in Ioni eo sinu. 60 Caulici, gens juxta Ionicum sinum, Hec. Sic vem eata suit a monte. ni. Libumi, gens ad interiorem partem sinus Adriatici. Hec. Sic vero vocati suere a quodam Liburno, a quo in ventae etiam Liburnicae naves, et Libum ira mandya , species vestimenti.
99쪽
hus, populo Gallicae simul et Illyricae originis, quem ipse Hecataeus Iap ges videtur dixisse.
Ahri, populus Talantinorum prope Adriam, Chelido
ro. Lamon promontorium Pindi montis, ex quo Inachuso Eas fluvii desiiunt ri .llera astus Aoum fluvium appellai Gnlein, et ex eodem iid Laenium loco, atque adeo ex iisdem penetrali, bus inachum dieii ad Argos deserti versus meridiem, Eantem ad occasum in mare Adriatieuin. ra. Hecatarus dicit luachi in Amphilochoiiiiii e La is profluentem, tindo et AEas oritur, diversum osse ab Ar. . x ilico : eique line nomen ah Amphiloelio imp tium, qui urbem quoque Argos Amphilochieum nominarit :evmque in Acheloum incidere ait, itantem vero versus occasum ad Apolloniam defuere. ra Dexari, gens Chaonum, Encheleis sinitima, IIee. SuhAmero monis hahitat. et 4. Chaonia , in media Epiro. - Η . : a Sinus aulam Cirrhams et campus in Chaonica. v et 5 Oriens, iacta in sinu Ionio. Hecalarus portuna Epiri
vorat orieum : - Post vero Buthrotus urbs, post autem oricus Dorius. Urs. Meaee, urbs Chaonia . et T. Oresta', Molos ica gens. 8. done, urtis Molossidis in Epiro. - Η .: a Molos.
xorum ad meridiem habitant Dodonaei. . et s. Epileiacadii, uilis post Acarnaniam.
100쪽
pol est, quod postea dicit Stephanus, urbem prius Arnon vocatam suisso et sic quidem apud Homerum ll. B, 5o ), quod ex ue tam vid tur repetivisse, qui ita seripserit: X. πόλιe, ε ἀπ-m, κέκλητα i Ἀμη, g ερ δὲ Xαim,ridi ἀτολαίρουM. Charonem Hellanicus Apollinis et The
δὲ καὶ H, Δύμη, Ἐπιiίξα και λχαίδα. Boliqua horum pertinent ad historias Ilocci Dei sc s. D. 3483, quae vero de Dyme tradidit, vix omittere potuit in descriptione Achaiae.
crisa, campim ei uitis in Locrorum aut Delphorum it ira, a Ctisvi quodam tyranno, vel, ut ne laus ut, lcii, Phoci filio, noliten ducens
Corinitius, urbs intra Isthmum Peloponti si, uec. Eadem vorabatur Ephyra ali Ephyra silia N)riti is . uxoris Epimethei. si . Porm necaueus Milesius Eleos ab Epeis diversos esse dirit; scribitque Elis os Herculi in expeditione contia Ammam adfuisse, eum eo suo destruxisse Elidem et Augeam :D3men quoque iam ad Epeog quam ad Acb.Dos per L