Carmina selecta ex illustrioribus poetis saeculi decimiquinti et decimisexti studiosis adolescentibus citra morum labem ad perlegendum proposita. Pars prima secunda

381쪽

s o BENEDICTI LAMPRIDII

Solvite spes animis, Ne ve ultro Italiam invaditer jam satis Flevimus. Italia est genus virorum, quos licet Viceris, domum male Reseras pressa alacri tempora lauru , Animis illi adeo corripiunt arma resectis.

M S cordi superis, optime Rex meae Gentis, Ssortiadum genus Francisce, ab illo nomen inditum duce, Quo bellante aliquid sibi placebat

Mavors, fluebat campus atro

Cruore, saevas jam pigro Caedes volvebat Padus amne. Tunc nymphae insolito praetrepidae metu Fugere intima stib vada, Talem parentum scripta avum tuum docent Quem jam nunc teneris sequens ab annis, Insigne virtutis dedisti Nobis decus, reponeres Gallis dum te in sceptra fugatis. Hi copiis te Belgicis premebant, Militeque Helvetio, tremendae Quos obarmant out vetus his mos patriuo secures: Tu tamen, quamvis studio esset illa

Gens duri aspera belli,

Irrueretque multa, Nil contra es veritus agmina ducere Insubres juvenum manus ,

Cumque hoste securus queis pro patria in Hastas conserere, Italumque robur. Haesere

382쪽

Haesere scutis scuta : moestus Hinc clamor, inde gloria Mactantumque virumque cadentum: Cum Galli rapidam corripiunt fugam Vosque occidere pergitis, Ut quenque fortuna obtulisset ultimum: Tandem sunera nox, diemque clausit, Λc laeta pubes venit urbem, Quos inter ibas sordidus Pulcro pulvere, sanguine pulcro. Gratantur omnis Civi tas, tuumque Nomen ubique reponit Echo, Reddita ut lux templa Deu coetu adeunt frequenti Cum tamen spectes lacrimis madere. Multos, laetitiaeque Et medios doloris. Patrem eheu repetunt mente tuum boni , Quo prudentior haud fuit, Nec iustior quisquam, nec acrior manu. Fama ille ad selium Jovis volarat, .

Sed laudibus dispar sequuta est

Fotuna tantis, nec datum Insandas evadere fraudes.

Nullam sata domum perpetuo beant ,

utatamque Probant vicem.

erum, Deus si quos amet, dispendias illi reparant, opesque fractas. .uin saepe damnum res sequuta Opimior, venitque sit, Foenore qui reddat caput uncto . Transibis alpes sortis, &catervas Incipies Italas per agros Celticos immittere , nec barbaricis ruinis

383쪽

Desines incumbere, donec aurum, .

Praestantique puellas

Dividat ore miles . ' , ' '.

Ipse autem populis des tua subditis

Iura, ac latius imperes. O Curas remordentes premunt oblivias

Cum se sors reditu serat secundo, Majoraque amissis rependat: Nam quicquid accidit semel, Non homines, non Dii revocarint. Imprimis cineres, sinctaque barbaro

De busto ossa revulseris, . Quae semper ossa culta nos habebimus: Ipsum vero etiam sacrata in aede

Votis vocantes rite, honorem E Imponemus aris supplices . . ' . l.

Est genitor perpetuis easdem Clades tuus, quae sceptra liberosque Regis Echionii insequinae l . . olim erant, dum vita suit, saeva pericla adibant. Non aqua, aut tellus miseris patebat. At post Iupiter aequus Λnnuit arcem Olympi. 7. Non fiunt homini de nihilo bona, Semper nescio quid praeit, Fugisse quod velles e sed hortatur memor - Virtus, pectoro sufferas ut aequo: λServesque gaudiis te futuris. Ergo quid incassum angimur, Quod te lecto amxit iniqua 'Febris, nec metum adhuc sellicitum elevat Fidus cultor Apollini λ

Salus redibit afferens virm novas. - .

384쪽

Atque e morbo animosior resurges. Sic Hercules quondam ruebat Laboriosas seras Majora rebus te manent peractis .

An dubitamus adhuc, sinistrum Cuin tonet, cum lanificae fausta neant Brores ρQuod severo pollice Parca voluit,

Non industria , non vis a . Ante diem refringet .

AD IANUM RUFUM.

HUMANA saepe fallimur

Gens, saepe nostrae spes fluunt inanes, Quanquam illas ratio , di consilium regat. omnis, in quo spes fuit Nostra olim sita, longum ossicium ille tempsit

Securus veteris de se pendentis amici. At Rufus audito meo vix nomine Contulit fessae otia tuta Μusae. Age dic memori carmine magnum Pimplea Rusum . dignior Est nemo blandis quem sacrare nervis opes implicitum flore comam novo.

Si virorum gloria Quicquam pectora tentat Graia , animusque dulci Assicitur cura, & reserendae laudis amore 3 Qua suIget heros Liviensis plurima,

orbe se quocunque teneret, annos Seu demeret aetas, si ve adderet.

Testis urbs Quiri tum . Λ a i Aeterna

385쪽

Aeterna Iovis alite Condita Roma, hominum Iudex, ubi renidet Aurea, tamquam in lumine magno , Virtus, sequuta est quae benignum

Rusum adeo, foret ut secundus Nemo, proXimi trecenti.

Non ergo divus Iulius

Secum anxius Iongum revolvit, alta

Quaerens mente, gravi qui sapientia , Et fide immutabili Esset praeditus, idem Fideret aequitati Auro incorruptus, linguaque, & pectore sorti .

Deliberantem anceps moratur copia,

Cum quid excellens animum remordet, Summa & de re novus instat labor. Fernandus aequo Iberiam Sceptro tenebat clarus ille fama,

Qui regnum valido militi Bethicum Et sibi & nostris Deis

Subjecit melius, quo Sospite nullus esset Nunc timor audito magnas oriente carinas, Parare ne stet nomen amplius pium et At repos tum hoc in gremiis Deorum , Quibus omnia fiunt auctoribus. 'Regem ad hunc gravissimus Rufus mittitur: ille eo Omnia consilio Persecit, ut virorum Terrae praestantum genitrici

Laudem adderet summam, sorumque Tolleret

386쪽

Tolleret aethereis paternum, suamque gentem I 'Quam magna origo vius Dux condidit, qui saevius furentes Poenos, & tumidas Asdrubalis minas Contudit bello ferox . Refert principe quo stent

Moenia civitatum, Et manet antiquum populis per saecula robur. Hoc Gallus olim expertus ingentem suae Retulit luctum patriae, di tacenda Cupidus nostere damna uxoribus.

Hie militaris gignitur Iuventus, hic qui lucida astra norint. Hic est uber agri , has Thespiadum chorus

Maxime terras amat.

Ecquis singula speret Dicere Θ non laborem hunc . Ipse adeam sanus, numerique, & finis egentem. Dein ipse me Rufus vocat, Rufus, premi Qui vetat raram ingenii feracis Vim stemmate avorum longissimo. Dii, quis eruditior stΙlle & kriberet erat catus a Carmine seu nitido, Sermone seu pedestri

Docta estingere orsa parentum. At tanta cum praestare posset Facta etiam, mage judicavit Hanc viam impiger terendam. Loqui est decorum, at altius Se tollit, humanum genus juvare

Qui rebus sapiens egregiis potest.

387쪽

3 6 BENEDICTI LAMPRIDII

Hac via mortalibus Fulgentem itur in auIam , Diique probantur esse: Te divina quibus virtutum gloria miseet, Ut Rufe cumpellare te tandem audeam , Qui merere ut tres domini approbarint.

Quando id prius accidit, aut olim erit e uni placare principi Et casus, & libido praebeant satis. Certe hoc ipse sagax rerum animus dedit: Te Leo, Te Iulius Experti prius, at nunc optimus Adrian , Sectatus famamque tuam, exempIumque priorum , Tibi recludit pectoris secra intimi, Ut juves in partem onus, atque prudens Cures, deceat quis populos status, Neu quod obtigit sinunCuique injuria secum agat, Praesidium miseris Ne desit, &mperbos Leges, juraque debita frenent Felix Io, sanctumque saeclum Dii proprium sinite, omnis ore

Vos precatur orbis uno.

CUDORE quaesi tam impigro Q virtutem pater usque muneratus Creditur Caeli plaga. Hunc olim Semeles puer Dum terit callem pedibus decoris, IgneS

388쪽

Ignes auxit Olympo.

Castorem vagi notis Saevum tumultuantibus nautae vocant , Non caret Herculeus numero labor , Ut stravit ingenti manu leones Monstraque Lernae. Neque tacitum tua linquunt Fila lyrae canora

Orpheu, quem patrio super Hemo , Dum quererere modis Tristibus Eurydicen adeptam , Arbores serunt sequutas , Vatemque mobili umbra Μunisse, pedes per aprica Thraciae ferentem. Tunc stetit celer Hebrus ,

Tunc lyrae studio Aurita repserunt gelidi iuga Pindi

Non Nerei fremitus obstrepuit seno.Quin & colubris hispida colla tumens Cessit Taenareae canus triceps domus, Ebur ut blandis crepuit nervis. Animo gaudebat tacito Erudiisse mater Calliope Iove nata supremo,

Non tamen immemorum

Figit iniqua hominum venena sAntequam petiisset astra , Ubi ille nec caduco Nee bono fragili potitur nunc Diis Io vique carus. Ergo plurima laudum

orta materies Λevoque

389쪽

3 8 BENEDICTI LAMPRIDII

Aevoque functis, sospitibusque Poetis, Qui faustos Medicum densi adeunt lares Hymnis canentes Orphea nobilibus, Teque spes bona natum Iuli, qui dicas Illum simili marmore positum.

ANTONIO TE BALDEO.

ERALDE carminum meorum candide R Iudex, pudor quis aut modus Fiet dolorie flere tandem desine

Tam duIce, tam carum caput.

Non ille vidit ultimum solus diem , Soli ve flendus contigit, Nam quem viri non eXcitarat cognita Virtus amore vinciens pSeu pangeret verbis poema Lydiis, Sive os Latino selveret Concentu aquas potus jugo sub Aone Priscis easdem vatibuS, Unde inclytum Ferrariae vestrae decus Nullum tacebit saeculum. At te ista, quamvis magna, non sola incitant, Sed mutua additur fides Animi, paresque moribus raris viae, Idemque virtutum calor, Qui saepe coniunxit sub uno ambos lare

Tota Mans anni mora. Heu dum revolvo haec, mens perhorrescit mea,

Nec quid loquar, satis scio. An quicquam amico dulcius nobis datum Vincis Tebalde , &me simul Rapis gravem in luctum, dolentem te ne ego vid

390쪽

373 ' CARMINA .

Videbo, quin sim particeps Dolorisy an ne quenquam amare tu potes,

Ut non eundem tecum amem,

Visum licet nunquam ρ sed ut cunctos dies Bonum fleamus Timotheum, Nunquam remixtae lacrimis voces pus Plutonium flectant canem.

Quicunque nascimur brevi post lumine Aeternus impedit sopor. Nec tum genus, purique candor Ingem, Nec qualis illius fuit . Plena hospitum domus, semel vinctum eXcitent . Fatis nihil potentius: Durare saeva fata nec volubilis Valet potens caeli Deus, Qui si velit caris rogos depellere, Evadat irritus labor.

IN OBITUM CARD. SEDUNENSIS .

ERGo ne sic positum aspicio, ergo ne

Te vetitum aetherea

Luce pasci, te optime Matthaee, qui majoribus edite nullis Tantus suisti δ rursus obversabitur Ille mihi ante oculos, Quo majus inter millia nullum aliud Monstrum urbs alit, quo sospite semper erunt Pestes, venenaque omne genus, nihil in tabidum

Videre licebit pVisum ita Caelicolum supero Patri, Quem sera praecipitat Ira mortale in genus ,