장음표시 사용
331쪽
dc Mediolanenses , possit utiquam opinari , illud praecipue decretum fuisse , ut Regales sive Imperiales Magistratus in Urbe restituerentur. Et sane hanc in rem proditum volo gratissimum mihi geminum antiquitatis monumentum , nempe duo lacita Mediolani habita Anno XLV. quibus intelligas , qui tum Civitati praeclarissimae Regis vice praeesset Fortassis etiam Regius raefeetus Mediolanensibus redditus est tantummodo post extinctum bellum civile Mediolanensium Anno XL l. inchoatum . Tunc enim Henricum cogitasse, quomodo Urbem Medio ne usum suis esset moeriis eἰnteerare tradit Landulphus senior Historicus Mediolanensis Lib. a. a 25. Accedit, quod auctoritas Heriberti Archiepiscopi etiam in temporali dominatione Mediolanensis Urbis magnifica fuit ita ut is ex Austus o-rum Privilegio Comes, Rector Civitatis fuisse videatur. At is morte sublatus Anno XLV. Ianuario decurrente, non vero Anno XLVI. uti uri cellius contendit, locum novis Magistratibus ab Henrico III. Rege ad lactis fecisse credendus est Animadvertenda etiam, quae idem Landulphus tradit Lib. . cap. I. nempe Mediolanenses aliqMantis di B .us οβ νaeclarissem μνeθενι dee sum, hoc est, Februario Mense Anni MXLV. Legatos misisse ad Imperat
κου terque Populum ipsum a Maiorum id est Nobilium' manibus libeνaυerat. Haec produnt, Mediolanensem Populum noυiter, hoc est , non ita multo ante ad ossicium rediisse atque Henrici Augusti Magistratibus sese subjecisse Chartae vero istae descriptae fuerunt ex autographis existentibus in Archivo insigni Collegii Canonicorum Basilicae Ambrosianae Mediolanensis.
Placitum Mediolani habitum ab Agone Marchione eius Urbis Comite, ubi Cationicis Basilicae Ambrosianae tutela conceditur pro fundo Axiliano, Anno io S.
ctes , Officiale Basiliae fati εγιβι Confiseris Ambνolii, tibi eius sanctum
NUS AZO MARCHIO Nos volurnus , ut os super nos super res illas , quae rejacet in loco fundo Axiliano , vel in ejus territorio qui fuerunt jure quondam Amderici, mittatis annum, cum legitime esse potest. Tune ibi locum iis eodem Iudiei misit eodem OMNUS AZO MARCHIO bannum super e μι Presbiteri 9 Petro Aυocato e S m.
332쪽
eum, o eisdem rebus, ut nutius quisli Abet homo de ei dem rebus ne legali iudiei deυHiν audeat Eccles ipsa Sancti Ambrosii, se eompositurum Vn sea mille aneusos aurei, medietatem Camere omni Regἰς O medietatem para ipsius octine Sancti Ambrosi .
runt dicere: Abemusis detinemus ad proprietatem ista Ecclesia ipsius san-m Ambrosii rebus illis omnibus, quibus sunt postis in loco fundo Axiliano, in ejus territorio, qui fuerunt uris quondam Ardericus. Et si quislibet homo adversiis nos, ad partem isti Ecclesia aliquid di
cere vult pararus sum cum eo exin
de ad ratione standum legi ptime finiendum. Et quod plus est, queri mus, ut dicat exinde iste Ari prandus, qui hic presens est si eadem
res, quam supra nominavimus , propria ista Ecclesia est, aut si contradicere aut subtrahere querat, an non. Cum ipse Petνu, res iter, O Adam Asocat Ino talit ν exul g nt, a bee
supra denominastis proprias de easdem Ecclesia sunt ego contradicere aut subtrahere non quero 'ne mihi ad habendum nec requirendum nihil pertinet, nec pertinere
333쪽
debet cum lege, pro eo quod XInde nullum scriptum, nullam firmitatem, nullamque rationem habeo nec habere o . Set, ut dixi, proprias easdem Ecclesia sunt, esse debent cum lege. Et respondit se ipse
Aristrandus , vel uos eredes, ut sis quam in tempore de praedictas es ag re aut causare vel removere presumpse-νint per I. au sua sumittente perso-
non permanserint, vel mapparueνit ullum datum avt factum, vel olibet seriptum, quod nos exinde in alia parte
claruerit, tunc componere promitto dubia easdem res , sicut pro tempore fuerit melioratas, aut aluerit per
extimatione in consimile locas insuper pena argenti denarios bonos Libras centum. His actis, manis statio, u Iupra factum, redium eorum iudieium, auditoribus paruit esse ojudicaυerunt, ct usa eorum rosessione manis satione, ut ipse Petrus resbiter cum Adam AUocato suo abeant teneant ad proprietatem predicta Ee-elinia Sancti ambrosi easdem resta se ipse in prandus' suos eredes maneant exinde omni tempore taciti meontempti. Et finita es ausa. Et acta notitia pro securitate eorum Petri resbiter , se Adam Mocato suo feri admonuerunt. Quidem es ego arderi
F Ricbaνdus Judex interfui. Ego anfrancus summus Iudex saeri Palatii inressui. F in prandus Judex interfiat. I Petrus Judex interfui. B Ego qui supra Ardericus Nota νius seripsi interfui. Evulgaveram ego ar. I. Cap. 6. Antiquitatum Estensium Chartam, XArchivo stensi depromtam, in qua Anno MCLXXXIV. ridericus . Imperator ηυGiυit -νebionem Obi- et quem de vi de arebia Genuae, Oae arebia Mediolani, O de omni eo , quod Marchio Am habuἰ di tenuit ab Imperio. Inde vero deducebam ego, celeberrimum δ' nem Marchionem , propagatorem minime
dubium Regiae Brunsvicensis Familiae in magna Britannia imperantis cc Ducalis Estensis Familiae Mutinae c. dominantis, simulque illius
majores . et 'nem . Marcbionem , bertum Marebionem, sacri Palatii Comitem , atque alios ejusdem prosapiae . Mediolanensi olim Marchiae praefectos fuisse Verum, quod est
ad ipsum Amonem . arcb onem, nihil ex antiquitate mihi succurrebat, quo rem luculentius confirmarem. En ut Anno XLV. Regiae Praefecturae munere Mediolani fungebatur M' Marobio' Comes in usCiυitatis. ari modo etiam occurrunt
Marchiones Tusciae olim , qui simul Civitatis Lucensis Comites erant,&ad Annum DCCCC. alibi vidimus Sigefredum Comitem Palatii, o Comiatem Comitatus Mediolanens . Quare vix ullus in posterum dubitationi locus est suturus , qui QObigonis Marchionis Estensis Avus A X II. Marebio, Civitati Mediolanensi praefuerit. Quandiu Aeteto Marchio splendidissimam Urbe si illam Regio no-
334쪽
mine gubernarit Qquandiu ibi reliqui Regales Magistratus substiterint,
minime compertum habeo. Eos cedere coactos fuisse, statim ut Henrici III supra memorati mors evulga ta est, mihi perquam verisimile videtur ex eis, quae Arnulphus Mediolanensis Auctor aequalis in sua Historia habet Lib. 3. Cap. 6. Tomi U. Rer Italicarum. Postquam enim scripsit Regnante infantia Henrici IV. Regis Ticinenses aspernatos fuisse Episcopum sibi datum , subinde haec addit : His diebus inte ipsos lapienses Θ Mediolanenses de ara
si eiυilibus emergit discordia ine. Inde erat , quod bi rependebant ad inυieem caedes praedas , se incendi , ne non in laiνoeinia. Factum es autem , ut Papienses, dum inferiores essent, condusis aliunde pretio legionibus ad de Oa- flaudos, diolanensium aes accedere κt. Μαdiolanenses ver , confoedeνatis sibi Laudansbus, in illos insurgerent. Con
ris agminἰbus, exilla in sublime ferentes. Fit Uebemens partium in se eoon eurrus e baccbantur ertaudo diui Ius Idiυertunt tamdem Papienses a bello
adserfariis insequentibus illos a tergo. Fit frages immensa bb;tium equitum e. Haec estens, vi falli me posse puto, si dixero , hei aperte cerni immutatam regiminis formam inter Galliae Cisalpinae Populos eosque speciem non obscuram jam vendicatae Libertatis praeferre. Nulla ei mentio Marchionis , nulla Comitum. Populi ipsi instructis aciebus bella Inter se gerunt, foedera statuunt , tigiose extraneas sibi adjungunt, quidquid ad liberum opulum spectat, agunt circiter Annum
Christi LVII. Suspicari ergo liceat , sub Rege puerulo impetrasse plerasque Urbes in pecunia quidem
intercurrente , ut a se delectis Magistratibus parerent, illes semper ditione suprema Regis, ejusque Cameri, lappellationibus ad Comitem sacri Palatii deferendis , qui fortassis eo Seculo se Laumellum recipere coactus fuit, ut in D tartatione VII. de Comitib. Palatii animadverti Successere deinde turba Mediolani ir
B ter Sacerdotes ad uxores, Graecorum more inhiantes, quorum tumul-
tuum narrationem habes in Historiis Landulphi senioris, atque Arnulphi. Bella, caedes, Obsidiones intercessere ea occasione Landulphusin Heriem-baldus Laici primas contra Pres hyteros duxere, vexillo etiam erecto
usi, quo uti consuevere opuli Libertate donati. Ibi haec, aliam gat, qui velit. Mihi interim mutationis hujus clariora vestigia subluc re videntur in iis, quae idem an-dulphus senior Lib. 2. Cap. 26. literis consignavit de eiυili diteονdia, quae fuit inte Capitaneo, O Valvo D-
lanensem ex altera quidem viven- te adhuc Henrico II. Imperatore incepta Antiquos ipse Duces commemorat ac laudat, qui Mediolanensem Urbem animi scientia, corporis virtute egere ac titare solebant, adjiciens , amissum ab iis dominium pestquamdam negligentiam . Qui prout eo νtim dignitas atque nobilitas exigebat, te tempora in Palariis iuxta Ecclesam Sancti νοias morans es, quidquid honestim erat, Citiisat euν os proeurahant. Describere etiam pergit reliqua
tandem verba desinit. At postquam, nescio quibus de malis eatis δοκον centiam , atque suarum dignitatum m gnificentiam Duees Ουἰliis Capitaneis Paullatim dede tint , maximis nudati
335쪽
renti νιυerentiam obliti , in bono ibus ctinuis avnti ai sunt. Iraque universus Populus evere ηι iam in debitum , quoa Dacibus iis pendere solebant, pauois Capitaneis , quo Duces ubi maverant, en gebaWt. ald om iri D ιοtim gnificet Landulphus, non satis exploratum est. Attamen vix aliud intelligere possimus, quam Comites Μήνιbiones, qui Duces militiae erant
Hos excidisse e regimine Civitatis Mediolanensis is eorum loco suc-eessisse κουitios Capitaneos, sat aperte prodit Landulphus , ac potissimum quod insta adjiciat Interea niυeν's
dominio de defendere ae tiberare dilρο- suit. Recenset deinde Historicus sub sequutum bellum inter Nobiles ac Populum Mediolanensem , cujus est etiam mentio apud Hipponem in
Mediolanensem Lib. 2 Cap. O. Atque haec scribebat Landulphus circiter Annum LXXXV. quo tempore, ut vides, jam invaluerat Mediolani durum dominium Morum Ciυ tim is expiraverat ' dominum Ducum quondam
suorum immo WAugustorum. Nam Landulpho ipso teste fervente ipsa Civium Mediolanensum discordia Henricus inter Augustos II. cum Lan Eone princio Populi Mediolanensis egit, ut ' ibi fidelitatem Cives jurarent, suasque copias in Urbem im-
mitterent: quod postea et e u caruit.' Quae verti novi regiminis tunc somma Mediolani fuerit sublatis eorum temporum monumentis , imaginari quidem , non autem explicare quisquam rite possit. Quod ramen nune nobis proposuimus, tenere jam certo videmur e nempe ante enrici V. R gis exordia, atque ante Seculum XII invectam fulsse peculiarem aliquam, ne dicam integra Libertatis
ac Reipublicae speciem Mediolani
atque inter alios quosdam opulos Cisalpinos , incolumi supremo Regum aut Imperatorum dominio Narrat Arnulphus Lib. 2 Cap. o. flagrante bello inter Nobiles & lebem Mediolanensem , venisse ab Augusto
ies. Confestim positis armis obtem
Sed quid si longe etiam antea o biles viri, hoc est, Milites, Capitanei Valva res, beliqui id genus Nobiles, specimen aliquod conlii tuerint niverstatis Corporis , ad quod accesserint privilegia Imperatorum λ Ego supra hac de re egi in Dissertatione XVIII de Republica Certe dignum est, quod intentis oculis legatur Diploma Henrici Secundi estis, Primi vero inter Augustos Hausi ego illud una cum aliis,
rantur, a me supra editis in Dissertatione XIII. De ominibias Libeνis , hausi inquam , illud ex Archivo Archi- ducali Mantuae cujus Urbis habitatoribus insmannis olim concessum fuit.
Henricus II. Germaniae ex Arimannis Mantuanis privilegia
336쪽
nos in Civitate Mantue, se in C Rro , qui dieitu Portus , υ in meo-
ναν, que nominatur Sancto Georgio, C
pada Formigosa, seu i in Comitatu
Nantuano habitantes, cum omni eoνum hereditate, paterno vel materno iure, proprietate, Communaliis, siυ omnibus rebus, que ab eorum parentibus
sue adquirenda, nominatiυ Silva Ammanore, Carpeneta, Succa, Septingenti,sve per cetera loca in Comitatu Mansuauense eiacentibus , piscationibus, fuminibus, ct paludibus ne aliquo seristionis titulo, quod Meo legaliteν
eis pertinente, eum familiis utriusque sexus , servisis anelliis, libellariis preeariis, O cum omnibus ebus eorum mobilibus O immobilibus, per hujus nόν precepti paginam , proui jusse legalite possumus , concusemus, ct eor- roboramus, scilicet utrasque jas suminis Taνtaνi, deinde ursum usque adsumen Olei de alia part Fossa- alta rde tertia paνre eues Sancti Faustis. in Caput Variana , ct inde feootim
sque in Agricia maiore e ea videlicet ratione concedimus eis omnem boloneum Ooipaticum, quod pro negocio ne centi Garaa, ct in Lasese, 9 in Iummo
ipse sui, filis , ae hominibus, qui
illorum ausam borantes negociantur, liuentiam habeant potestatiυ negoeiandipe iam dictum Laetim absque omnium hominum sntradictione, e publiea functione, e alie us bolonei elisipatiet reddita. Preeipientes itaque iubemus, ut nullus Dux Episcopus , Marchio, Comes, Vicemomes, Ualdio, Senida eis Decanus, vel aliqua viri Regni magna parvaque persona de in prefatssArim annos de uis persenis, ve etiam de omnibus predictis rebus inquietare, diIDesire, malesare, nullusque in eorum mansonibus eis inυitis Upietum facere mel ad aliquam publicam functionem ni ad eam , quam sui antecessores secundam Legem fecerunt , Nere ne legali iudicio facere presumat . Si quis autem , quod futurum non credimus, eontra oe virum preceptum insurgerit, aut illud infringere tentaυerit, sciat se compositurum auri optimi Libras mille ,
medietatem Camere vir , est medieta
tem predictis Arimannis ἰ iam dicta
Mantua Ciυitate, ιυ in Casero ortu, vel in Comitat Mantuano indentibus habitantibus. Quod ut verius credatur, diligentius ab omnibus obfeνυetur,
337쪽
Qui A. imanni hei appellantur , sive H ν manni, ut jam pridem animadvertit Aventinus, post eum Du-Cangius de quibus & ego multa habui supra in Dissertatione XIII. .. Ominibus Libι fuere Militaνes sue Libeν homines qui bona hereditaria possidebant, quasi domini minores' ab Erbaemenne , ut suspicatur Iohannes Georgius Eccardus Libeνos
quosque et ea vox designare videtur: complectitur enim QNegotia-
tores . Vides autem fuisse Arimanis ni Mantuanis res, bona o jura coma unia, quae Communalia appellabantur , quibus crum Universitas jam Anno MXIV. ruebatur. Memo raras ei etiam aheas eorum immunitates ac privilegia. Huic autem Diplomati lux major accedet ab altero Henrici III Regis, Imperatoris II eisdem Mantuanis Civibus . videlieet Erimannis , ut ibi repetitur, concesso, cujus haec sunt verba.
nitatis . Heinricus divina taυeutes mentia Romanorum Imperator Augustus . Si eritionibus delium οβνο--m iussis ationabilibus annuἰmm . nec Istat s in ossa , violent que ρpresenes secundum Imperialis exeellentia debitum sublevamus . a Deo omnium bo
o inteνmentum dile iis me conjugis nostre Imperatricis Agnetis, O ronteν inerem ntum filii nostri a smi, ei n-rici laetides Quarti Regis, nos ν Imper ali auctor re omnes superstitiosas exactiones, Wimportunas violentias funditus ae in est, ill s abolendas, σνaiicittis extirpandas, modis omnibus deernimus o confiνmamus . na uentes
Iona predicbis Cives, videlicet Ere
hominibus , in eorum indentibus terra
me de remania, is communibus rebus, ad predictam Civitatem perti nentibus , ex utraque parte fluminis Mincii sitis, sυε ae en solis, libellariis, νι carus, eis eciam de omnibias eorum rabias mobilihus se immobilibus isse conquistis, o ius conquerendis inquietare, molinare , di Giν sine legali iudicio presumat. νeeiρimus quo-
bonam mustam habeant quam quelibet nostri imperii Civitas obtinet.
338쪽
ex venenata sagitta periisse. Is autem e Diplomate nuper edito dignoscitur aspero jugo pressisse colla Man-ζuanorum Civium abolendas enim jubet Imperator Iupers itiosas exactio
nes, in impermnas viodentias, qua S,
ut conjicere licet, Bonifacius ipse invexerat Ignotum mihi, qua ratione is Mantuam suae ditioni addi- III. Anno autem Domni minν ei, - B derit, scilicet utrum ex Imperatorum sit Regis , Npeνaioris avre Secundἰ, ordinat Onis eius XXVII. Qui quidem
Pro Guarefatis legendum videtur sua,'alle. Anno MLII ex violenta morte perierat Bonifacius Maνcbi , Naibildae magnae Comitissae pater , tunc Mantuae etiam ac Ferrariae Dominus, di Mantuae tumulo datus . Nam quod Beneve nutus de Sancto Georgio ex Arnulpho Mediolanensi habet, alterum Bonifacium Marchio inem iisdem temporibus Montis ferrati, atques ipsum eodem genere rorindulgentia, an ex Civium postula tione . Ceterum illius potentiam , immo impotentiam sensit Conradus ipse Augustus hujus Henrici pater, coachus videlicet ei concedere plura quam consuetudo ferret ita ut scri
serit Doni et in Vita Mathildis Lib. primo, Cap. decimo:
Nullus Dux umquam meruit tam foe
Occurrunt autem in hoc Diplomate
communes es ad praeditam ιυitatem pertinentes ex ιraque parte si minis
Minoi sitae. Praeterea confirmat He ricus eam cocliuetudinem bonam o ju-βam , quam quaelibet nosν Imperii Cia
feram in Antiquitat. Estens. Par. I. Cap. s. nullo denique fundamentoniti a me deprehensum fuit. Vitia. tus nempe Arnulphi textus Bon facium mnxisse rati aν bionem nobis
obtrusit. In Sto Codice stensi ejusdem Arnulphi pervetusto, uti in Praefatione ad illius Historiam ostendi, Tomo IV. Rer Italicarum, Mon- si θννati non legitur, ita ut pro certo habendum sit, unum Bonifacium
Tusciae Marchionem intino MLII.
XLVIII. de Societat Lombardorum non semel occurrent nobis bonae con
Irutudine , quas Langobardicae Civitates sibi a riderico I. confirmandas esse postea contenderunt. Eamdem quoque formam dicendi animadvertas in parum dispari Diplomate Henrici III imaeratorisin IV. Regis, iisdem Mantuanis concesso, quod minime celandum duxi, depromtum ex praelaudato Archivo Archiducati a
339쪽
Confirmatio Privilegiorum dasta ab Henrico Rege IV.
nitaris Enricus diυina saυente clementia Romanorum Tertius Imperator Augustus Spiνitus Sancti gracia, aut ubi vult spirat oporιι nos semper omnium Myroνum telitim merita qua ratione stensare quamvis r labo riosum tam omnibus atque sugulis ju- arta quod pio viso studens delite lateraν se vie o , debita remunera: suis prεmia scienter ordinare . Prectarum
quippe Romani decus Imperii, statusque Reipublie miseram a detestabiti his
maxime perietilosis temporibus ti inam pateretur, ni a nobis utrumque mul-rifario nisu prudentis consilii, atque e re continuo bellicos labον is aereitio sus ueretur, regeretur , atque defeηderetur. Hi autem periculos temporis inflantia, centinuique , quibus agitamur , Iahores propter justiriam , quam tuemur , fideles ab inflesibus , amicos ab inimi is, tan- Quam granum a paleis, nos edoeeut discernere oe nrνique in presenti Re publice .fensione , quam rueν conamur, manifeste nerentur, quam nunc Ἀω- modii m d n sunt, o a Deo ct a nabis etributionem accipere. Cum vel . Apostolo ἰeente, Rex non sine causa se tiro ad vindictam male sectorum laudemque bonorum, portat gladium boni, da ν laudem, immensam remunerat onem , at actores autem digna
tuanos nostram deliter , reu dehent , delitatem μν re, eorum dignis possulationibus senum duae mus condescendere. uapropter intervent Conradi e-
cellarii , aliorumque virorum delium , κων Impe=iali auctoritate, omnes superstitiosas expctiones, cimportunas violentias, fundittis deinceps illis abolendas ct radictitis extirpanda , ni
parvaqNe persona predicIos i es in Mantuana Civitate habitantes de suis perlonis , Γυ de illorum feνvis O n-eillis, ει libeνis hominibus , in eoνω re dentibus terra , et de Hermania , rebus communibus ad Mantuanam Civitatem pertinentibus , ex utraque
parte fluminis Mincii sitis, silicet
utraque ripa .iminis Tartari, deinde sursum usque ad sumen Ocii, eae alia ρarte ossa alta , ex sertia parte Eecles Saricti Fausiai u Capite Variane, deinde θονsum usque in Agriciam majorem ' υ de henes: is libellariis,
precariis , se eciam de omnibus rebus
omnibus predictis Cloibus seeur ire
redire ad mereat omnia υ per temram sive per aqtiam, quandocumque lueνἰηt, ita videlicet, tit non dent iapalictim ne tholoneum n Ravenna, in Argenta, in erraν a, is Summo L
cu is eam consuetudinem bonam justam habeant, quam quelibet Imperii nostri Civitas optinet. De omnia modo dicta Mantuanis omnibus , qui nune Ant, o adbue futuri sunt , secundum quod Pate noster is concessit, ipsi suo rampore tenue=uu ins Oιιgalltcν, concedimias. Si qui ergo Dux . t --
340쪽
sm Mnagesimo Primo, Indictione XIII. Regui ιν Domni enrie Tereii Imperatoris XX VIII. Imperii autem VIII. Semina quoque nascentis Libertatis , immo eandem jam stabilitam videas in Civitate errariens Anno MLV. ubi serio consideres Diploma Henrici II. Augusti Regis III. quo illi Populo privilegia ac immunitates confirmat. Legitur idem in vetustissimo Regesto Sto, quod adservat Bibliotheca stensis, atque go illud infra vulgabo in Dissertatione LXVIII. de Redemt one pecca-νorum. Illinc ipsum petat, qui velit. Et sane quum fere omnia Civitatum Italicarum Archiva flammis fortuito aut consulto olim tradita fuerint, ita ut vix ullam viderim , quae ante Fridericum I. Imperatorem illaesa proserat monumenta sua magni propterea faciendum illud est tum ex sua antiquitate, tum quod legenti
offerat plures eorum temporum con-
Detudines, non aliunde ediscendas. Fortasse posteriora tantum tempora consideranti negotium facesset, quod in errariensem Urbem Henricus II. Imperator, veluti in rem suae plane ditionis auctoritatem exercuerit. Uertim nihil ad haec haesitabit, qui- eumque congesta a me in lenior; Eapositone inium Impeν alium' βrnsium e legerit. Nuper etiam luculente expressam vidimus eandem
veritatem a Actis supra evulgatis;
Mantuanis enim Civibus immunitatem a teloneo, ripatico Imperatores concedunt in Garri, e in Brixiana, in μνraria, vel o Comaelu. in Raυenna . Praeterea Lucensi in Urbe si non integram Libertatem nimadvertas ad Annum Christi in LXIV. quum adhuc ibi jura Ducis sive Marchionis vigerent, saltem ia- stitutam Communitatem reperia , quum Ptolomeus Lucensis scribat in Annalibus brevibus: Eodem Mono Asenam- ῶν II. Papa Ciυitatem Lucensem multa dignitate nobilitat. Nam νimo triabuit ei Binam plumbeam pro Sigillo Communisatis , ut babet a Venetorum.
Ptolome certe fides tanta non est quum in eo saepe diligentia critica desideretur, ubi de antiquis rebus segit , ut is dubitationem omnem de hujusmodi Privilegio nobis eripiat. Nihilo tamen secius mihi non dissicile persuadeo, jam tum in Urbe illa translatum fuisse in Communitatem jus Comitis, intacto urema
chionas eo quippe tempore Beatrix
Ducissa, mathii dis Comitissa ejus
filia Tusciam regebant. Verum Italicis Civitatibus nullum magis accommodum tempus se obtulit ad uberiora rivilegia ab Augustis impetranda, seque erigendas ad sublimis auctoritatis ac Libertatis fastigium, quam quo enricus ex IV. inter Imperatores III. Regni habenas tenuit. vellus patre e vivis decedente relictus, quanta imbecillitate Populos rexerit, et Historia fleret,
nos tamen non immerito ex consueta humanarum rerum conditione, ac
potissimum ex perditis eorum temporum moribus intelligere possemus. Tunc auro atque argento major u mantea vis ac proinde facile jura Imperii partim venum exposita, partima potentioribus occupata. Attamen