Gulielmi Budaei, ... Epistolae

171쪽

Vale, ad Petram latam, quin uicus citra Alienionem. Dccimo Calendas Maias,

176쪽

testis esse potuit, cui epistolam ad me serispiam ostendi ab homine naris emune ametsi nomen

og δου Τ απτοπας --μο vαγχΘ . Et quum haec. de huiuscemodi permulta silentio praetermittecia duxerim, at etiam obliuione, tu mihi dolorem nti ne reflacussit ac pendopinion errinx suspitione iecisti. Nivi uero supradictis uera his exemplum in te ipse statuisse inficiabere,id de te existimandi, qi d tibi in mentem uenilla ais, ut de me eadem in causa existimares. Neq; ideo uelim,ut existimes no gratissimas mihi literas illas tuas suisse ζ escriptas,quibus iam graece respondi:sed tamen auet φημοι ποκας -οδεs

- tere in

177쪽

ti O, aut uehementiam coniciationis transuersum me raptis isse Intelligo me nonniinqti Immodussim .atin εκ rois

διακε op fuisse. Ouare aenuo mῖmo cassiuari me ab a mico passus sum: quod quidem ad ei loca pcri inet, quae traσctata mitescere ncqucunt. Tu autem animum meum nosa um pertrectasse uidere si tamen ex sentelia animi tui potius,quam ex aliorum loqueris . Iam primum quod dixi Catapotia epistolae meae iam cut spero) vorasti: uide etiam atque etiam ne te commodius interpretari hoc modo egQ pollim. Amaras quidem literas meas fuisse identidem emmihi rei κti, obiicis δία nire αν sed tamen me sperare con' coxisse te,aut certe ita deuorasse omnem indignitatem i, Iam,ut iam immemor esses iniurie si tamen iniuria est,ubi animus non fuit iniuriam inserendi praesertim cum re tu in me satisdestomachatus esses: Ac ex pagina postremali terarum tuarum uiderere mihi amarulentiam illam mea sit enim sane,quado ita tibi uidetur) placidiore animo serre,& recordari nolle. Quippe qui te dictitares inuenium meum iam nosse. Deinde quam illud Σωφοῖουτα με O sis

ὁοκειρ νώ ctu O ΦιλοπtεηIq. Audi igitur interpretatione meam huius dicti.& aude post ea connueri, quasi ego noex aequo tecum astam. Quonia initur tu immodicum me esse iucunam saepe dixisti etiam expericulo petitorum ut ita loquar)& proxime contumeliam accedetium . Quibus

178쪽

uteris grandioribus ita me conuerberatum iocis tuis sentiens ac lapidatum, nillitat amplius dicere potuilles, aut Porte iiiiii milites etiam si stomachi res fuisset, non loci:scripsi cin ca simplicitate qua soleo. iocis te iam mecu assuesicere. Relistio enim fuit dicere tam te impudenter, aut liscente dicacem clie coeptile, quam me esse zonquerebare. Amabo te relege locu,re uersa intellectum eius, inuenies ut sperojin me magis, quam in te dicacem me fuisse. Nisi uero non in me,meumque caput recidit, quod dixi aut significaui ex tuo te ingenio migrasse contagio literarum mearum,di iocandi commercio. At tu id scelus prope coithurnatum fecisti exclamatione tragica . Porro autem P plumbeum te coniectoream se iste me criminatis, ni uere Per cicatricem obductam reseicare, locu hunc explicarem: veruincommonelacere te uno,& altero uerbo ουδε.

nos conuenisset. Quem omnino ipsum nollem a te nomis

ne . Sed scilicet periculo meo res azebastur,no tuo:quare tantum tibi pensi non fuit. Quanquam nodum id attingo,in quo parum te acutum Lisse iocatus mim,id est parum tui similem.Nam illa uerba I hae παθι ct Hemi τ bE- πνοα risi ἔπεχε totis. no te intellexisse uix Gedo, praesertim quum tu dicta mea ἔμμο οπpκύ res eπcipere inlitus sis,ut ex ris quet dixi liquet. Quod si tibi Lun

. cestελιωρ scribis, quasi scilicet uerens ne opera aux

179쪽

studium in re nauata imputaturus sim tibi , tam te libero illa obligatione,si te auctoramenti pudet,no etia legibus amicitiae te soluo: quae n me licebit ipsa ut sit inter nos Petpetua,atss etia per te quoaci tu ex tuo animo meu aestima his,n5 ex alioru sententia. uuanitiaraumetis consscio, Schominu relatione. Age estima tecti ipe qb illud mo* ἔφαrnos περ de mellitis epistolis

sane nunc uerti, di pro coperto habit quid igisc existimasti ne me tam comodis meis inimicu,aim etia ta male pro*

νω a. Sic fiet potiissimum , ut sacta pro insectis habeantur,

180쪽

G VLI EUM V s ΠvDAE V snec tu in posteril huiuscemodi causificari oratorie possis

πχα ο αδκ sia λἰ ii que Oi e sit et mo Met pse, cu ne id ipsiam quidem τυ ο ante Quiescere siueris, Quam mi Placeris ut atrocis contumeliae instar esse uideatur. Ita ne uero bone

uir,id est orator,donare mihi te dices, quod conterus manilus retines de mordicus: di cum ius omne tuum cum ras mentis tuleris, aequum 5c benignum litigatorem te praesdicabis Iam uero quod insῖ ρσαοχους dis os i οἰας scribis --, αγκου οντ γ,quocun* id pertineat, existimes Delim nemini unquam homini me uerbuea de re secisse: niti liactenus,ut dictarim,ato omni corporis, animi hasbitu prae me tulerim, non ita mentes nostras lituuscemos di uelitationibus uerborum esse commotas aut emotas, ut laxati propterea confirmatae amicitiae compages, ac dis

moueri possent: sed tamen hanc simultatis imaginem ita ad uerum esse effetam,ut amicorum studijs,di hominum errore pro uera simultate tandem exciperetur. In quo nishil ipse magnopere prouidendum mihi ante existimavi, ludicri certaminis

, certius in inno

mihi: aut tibi Σme metuendum esset, aut mihi a te:sed quod spectatores delectandos magis duceres, quam expectatione suspensdendos tristioris exitus. Cuius consitu rationem lacile mihi probassi,posteaquam attentius rem animaduertere ccepi. Denique nullam inter nos animorum alienationem,re fictum, intercessisse puto,--ο Ρως

Deus me pati mactet infortunio. D3,aedrumanitus nonnihil adnussiim est, re incommode sortisci