장음표시 사용
101쪽
N. II O3. Contra te gem nequa. quam peccasae tuo de. monstrat.
9o HIs T RI Regum voluntas , ct temporum . atque locorum opportunitas Robtulerit Ad consuetudinem vero , ut Francorum Reges Remis tantum consecrarentur . ubi Remigius. Clodoveum pri inum christianorum Franciae Regem inunxerat Respondemus ex verbis Augustini , ait Iuo , quia ratio exemplir anteponendaeu, eui tamen oe exempla concordant, ac exempla plurima Regum primae, secundae, Sc tertiae stirpis profert, qui alibi, quam Remis consecrati sunt . quod facile tunc praecipue acciderat . cum in partes Francicum Regnum divisum erat Quare se nihil contra morem . in uncitione Ludovici Regi Legisse subdit
7. Ad Apostolicas vero litterax. quibus innixi Remenses , jus suum tuebantur, Restat, ut Vlendamus, ait Ivo.
nihil nor feeis e contra legein , lex quippe Vi prcceptio, veι
prohibitio scripta, ad communem utilitatem referens quidquid jubet. aut prohibet. contra hanc ergo nihil fecimus. quia nulla contradictione prohibiti . communi utilitati in hoc facto, eBarbtate funerente , consuluimus. Si vero pripilegiis nititur Abe. mensis Ecclesiis: illa priviIegia apud nos nulla tuot, quia nec in generalibus Conciliis , nobis audientibus sunt recitata . nec ad Ecclesias nostrar epistolari maturitate directa r ut manifessividieamus, nuIta nobis familiari, vel publica relatione propalata
Illius ergo Iegis praeparicatores non fumus, cujus auditores num.
quam fuimur . Euc tamen si audita esset, nihil nobis obesse deberet, lex enim jusa debet esse, ct ρ bilis . Ioco. tempori congrueni justo si sit, Deus sit . Nos autem interim , nee jussam
approbamur , nec ut injusam condemnamur, quam adhuc ignoramur . P ibilis vero non erat, quia consecratio Regis Rbemis ,
Archiepiscopo Ecclesiae nondum inthronizato . sine summa pertur. batione , ct sanguinis e susione celebrari non poterat. Loco non eonveniebat, quis Civitas sub anathemate posta erat. Tempori opportuna non erat, quia si consecratio Regis disserretur, regni
satus , ct Ecclesiae pax graviter periclisaretur . Quod ergo fecimus , Ialubri deliberatione. propida dispensatione fecimur.
nulli inpiaeenIes. nullius nobis auctoritatem arrogare molientes
sed nos intra terminos nostror simplici oculo cobibentes. Sen- Iiant aliter, qui volunt: non timemus tribunaI terreni judicis quia securos nos facit eo cientia nostra ante tribunal in ervi cognitoris. Novimus enim quia necessariae dispensationis modur
oulii umquam lapicntium displuuit, quam non hoIam priva M
102쪽
eges, quibus nec fidei peritati, nee morum honestati eo utitur, sed etiam leges generales confra haereticos , vel sceleratos
promulgatae admittunt, quandy majoribur malis amovendIr me.
lias subvenit moderatio liseerae rharitatis, quam rigor indifere ae severitatis. Haec primo ex auctoritate Evangelica , dehine ex Actibus Apostolorum , tertio ex Epistolis Aposoli, postremo ex decretis Romanorum Ponti um , ce tororumque orthodo. xorum Patrum sententiis facile prosarentur , nisi prolixitar episeolae modum excedere uideretur . Hucusque diserta quidem& prolixa Ivonis apologia , quibus cognitis Paschalis Papa εcquievisse visus est, cum altum ubique de eadem quaerela silentium servarum suerit . 8. Alterum hCc anno Londinense concilium celebratum est rconsiderans quippe Henricus Rex cum Anselmo sociatus , quod dipina ossicia indigne per quorumdam Sacerdotum manus eo . que tractarentur , ait Ead merus , sollicitius institit, ut ipsa suo ritu Casle celebrarentur, multi nempe Pres Ierorum pla. Iuta concilii Londinensis anni elapsi , nec non vindictam quam in eos Rex exercuerat, postponentes , fuas femiπas retinebant, aut certe duxerant, quas prius non habebant. Evod incontinen-ric crimen Rex Dbvertere cupiens, adunatis ad curiam Damis bolemnitate Pentecoster apud Laudoniam tunctis Metropoliata vir , Majoribus Regni, de negotiis cum Anselmo Archiepisco. ρο, in ceteris Episcopis Angliae tractavit, eo que ad malum
illud extirpanduis regali auctoritate , atque potentia fultos roboravit . In eamque rem canones decem vulgati sunt , quibus sub poena infamiae . suspensionis ab ordine, deinde anathe. matis etiam cuilibet Presbytero, Diacono, vel Subdiacono feminas apud se retinere prohibent . Archidiaconi etiam , &Decani admonentur , ut suo muneri satisfacientes , Clerum sibi subditum ab illicita conversatione sejungerent , Contuma.
cesque debita poena subjicerent, ac omnia mobilia tardiorum postbae Presbterorum , Diaconorum, Subdiaconorum , nonicorum traduntur Episcopis, o concubinae cum rebus fuit, velut adulterae ; Haec, & alia ibidem pro clericali incontinen . tia fraenanda , & criminibus vindicandis . 9. Eamdem tamen Clericorum incontinentiam , quae Anglicanas sociabat Ecclesias , alibi quoque in Italia, in Germania , GaIlia viguisse , non semel supra adnotavimus. De Normannis clericis haec sane Gaufridus imonachus Tironiensis
Clericoscamaroneil. Labb. to. Io. p. II 6 Clericorum incontinentia in Norman nia. alibi quegra statur.
103쪽
ςΣ HI TORIA ik,υ Cua. Vita B. Bernardi ejusdem monasterii Abbatis capite sexto . Oos haec adnotat. Pro consuetudine tunc temporis per totam Nommanniam hoc erat, ut Presbteri publice uxores ducerent, na'ptias celebrarent, filias, ac filios procrearent, quibus haerediatario jure post obitum Dum Ecclesias relinquerent. Illias fuasn Iui tradentes, multoties, si alia deesset pnsfusio, Ecclesam
dabant in dotem. Dum autem uxoreI acciperent, antequam
sibi eas conjungerent, in praesentia parentum jurabant, quod nunquam eas desererent. Hoc itaque facientes linamento P al. igabant , quod nunquam fornicatores e*e demerent. nunquam ad C risi Orpus, ct Sanguinem nisi rei, in indigne accederent jurarent , ct indigne accedenIes judiciun sibi manducarent, ct hiberent . Contra hanc mortiferam conquetudinem servus Dei Ber- nardus in conventiculis Sacerdosum sudiose dilputabot, ct uream relinquerent, magnopere satagebat. auosdam itaque amfraxit: maximam tamen partem illorum ab ΘκYs mortis ab Frahere nequivit barathro , unde factum es, ut uxores Pre. 1 Ierorum , metuentes ab eis disjungi. cum sis avxiliariis eum perimere qucrerent, ipsi quoque Sacerdotes insidias par
rent . deterrendo eum , ut a praedicatione revocarens, at frustra haec tentata suisse addit. Be ardus io. Is porro Bernardus Abbas . cujus supra mentione rah q, I ' secimus, coepit suum carenobium de Ilicare in loco , qui voca. obhsi,' ub r praedio silvestri Dioecesis Carnotensis, in honorem
gula S. Benea Noric, ubi pluicentum monachorum insimul habuit, ait chro di isti. . nographus Malleaceasis ad hunc annum . Gaustistus etiam Tironensis monachus in vita Bernardi, cum alumnos congre-mllaηL rε. gasset , lignealque cellulas aedificasset , haec adnotat : Anus v it. Dearnationis perbi Iio9. Aggregatis discipulis, accepta benedictione a bonae memoriae Dymino Done Carnotensis Ecclesiae
sane temporis Ponti ice , primam opsm celebravit in die hancto Pascha in monaserio ligneo jam aedificato in posse pone ,
quam sibi memoratus Princeps Latrocus donas erat. suisque discipulis regulam S. Benedicti servandam docuit , extatquCadhuc Ivonis Carnotensis Episcopi epistola. qua donarionem ejus loci Bernardo, eiusque monachis ah Ratroco Mauritanniae, seu Mauriennae Comite factam confirmat, stque ab Ra trocho rogatum fuisse ait, ut consecraret Coenobii Ccem terium , quod su per fluvium , Tiron die um , situm erat. Adosam quoramdam religiosorum mstaacis ram, ρ i in loco vitam
104쪽
eremiticam Lucere elegerant. monasterium ibi pro loci,
remporis opportunitate eo Iruxerant, quod quidem ea Conditione Ivo Carnotensis gesssit; ut nulla ibi de cetero seculiaris ρω tesar, aliquor secutarer consuetudines accipe et, nullas exactiones extorqueret, Ibique Bernardus cum sociis tanta vitae austeis Titate, mormnque pietate refulsit . ut cum multos ad sui immitationem exemplo , '& exhortatione pertraxisset, paulo postsbeiorum aucto numero Tiro lense monasterium in celebrem Congregationem transierit. & undecim Abbatiae. octo in Gal. Iias duae in Anglia , una in Scotia. eidem subjicerentur, ut pluribus narrat Mabillonius ; Ejusdem congregationis initia , progressus, variasque vices persequitur Elliot in historia ordinum religiosorum tom. 6. pag. 12O. , Sc seqq. I L. Inter religiosa instituta, illud quoque recenseri potest, quod communium dicta est , dc hoc tempore ad publicam pacem tuendam contra praedones praecipue in Galliis ortum , ut
Ordericus narrat . auia senio , ct infirmisate Rex milippus a regali fastio deciderat, in principalis erga orannos justitiae rigor nimis elanguerat: Ludopleus imprimis ad componenda-0rannidem praeroaum , seditiosor&m . auxilium totam per Galliam deposcere eoa Pus es Dbcoporum . Tunc ergo commmnitas in Francia popularis statuta es a Praesutibus ut Presb.
Ieri comitarentur Regi ad obsidionem. vel pugnam cum vexillis, ct parrochianis οὐ nibus. Erat vero Commune, vel Communia , vel Communitas , vel Communa, vel Communantia totidem enim nominibus apud Auctores vocatur , ut videre est in Glo. fario Ducana ii, incolarum urbis, aut oppidi universitas , DO. mino . vel Rege Concedente sacramento lavi cem , certisque Iegibus adstricta. His vero societatibus ideo etiam favebant Galliarum Reges, quod earum opera in bello uterentur , Hinc crebro legimus in praeliis, adfuisse. & dimicasse urbium Communitas, quibus praeerant ipsi Presbyteri, seu Curiones cum Ec-ε lesiae vexillis, uv idem Ordericus Itb II. p. 8s s. seq. & sugerius in vita Ludovici sexti testantur, quorum loca Ducangius resert. Ita Ruox diuturnumque hellum hoc tempore variae fortun a in IIispaniis inter Mauros , R Reges Castellae, dc Ara. goniae gestum Mariana , & Papius fusius enarrant, ac multa de Almorabitarum Regum genere . & successione in Regno Africae, & Hispaniae; & de Regibus Castellae . Sc Aragoniae ad. notant, quorum chronologica teries cum tenebris sit obvoluta,
105쪽
AN. OO9. Petr. Veneris lib. I. de mi. rac. cap. 28.
Pasclialis Pa. Pa epist. de nuptiis proinhibitis inter
vix post multas in eam rem dieci Iucem accipiunt ; Nobis sit erit adnotare , quod cum hoc anno circiter Alphon sus Ca. stellae, Se Legionis Rex , paulo post obitum Petri filii sui. qui in acie occubuerat, ipse quoque obiisset. Regnum ejus ad Ur. racam filiam devolutum. quae Alphonis Aragoniae Regis filio, nupsit, quorum, domesticis dissidiis, & Saracenorum bellis turbatum fuit: ut susiori stylo supracitati auctores narrant;
Mariana praecipue lib. IO. cap. 3- II., quae cum ad rem no . diram vix faciant, Consulto praeterimus , hoc unum addimus, ex Petro Venerabili, Alphon si sexti opera. . Pene mortuum mo.
nosti ae religionis fervorem ex parte in Hispanica reparatum ;hoc pero fluuio , Alphonium sibi pose Regnum etiam Iemporale. Regnum etiam sempirernum, ut diguum ess tredere . comparasse,
atque in ejusdem rei confirmationem relationem Petri Elger. herti monachi, offert Petrus venerabilis Abbas. JESU CHRISTI As. i Io0 PAscua Lis II. PAPAE ΛN. I 2. ALExii COMNENI IMP. 29. i. Alphonsum Castellae , Sc Legionis filium Uracam Ara. goniae Regis filiain uxorem duxisse anno proximo diximus, quorum nuptias . eo quod essent consanguinitate conjuncti, illicitas suin Paschalis Papa declaravit, & ut ab invicem disjungerentur, datis ad Didacum Compo stellanum Episcopum litteris, jussit. Ad hoc te omnipotens Deus populo suo praeesse constituit, ut eorum peccata corrigas, ct Domini annuu.cies voluntatem, & infra. Stude igitur Iecundum datam tibi A. pinitus facultatem tantum incest facinus , quod a Regis filia perperratum es debita ultione corrigere , ut vel a tanta praesumptione des lat, vel Ecclesiae covortio , ct seu Iari potesate
privetur . Cumque Paschalis praecepta Contempsissent , contu macesque in incoestis nuptiis perseverassent ; divinam ambo vindictam expcrti sunt. Nam & civile hellum inde exortum est, nam Proceres Regni Castellae, & Legionis Alphonso Arago. nio subesse renuentes. Alphon sum puerum Uracae ex altero marit O , Ray mundo scilicet Barcinonensi Comite , filium. Regem sibi dixerunt; mutuisque perpetuo dissidiis, Alphonsus, RUraca inter se certarunt, ac utrosque infausto exitu vitam fi . ni isse narrat Rodericus . Quo anno Uraca obierit, non constat ait Mariana , atque decim0 septimo a patris Obitu anno eumdem Saniae
106쪽
Saniae objisse nonnulli tradunt; alii Legione cum thesauro sBediti Isidori expilant , in ipso Templi limine ruptis visceribus expirasse scripterunt; Alphonius vero post annos plurimos, multaque praeclare etiam gesta in acie contra Mauros dimicans occubuit, de quibus plura Mariana, caeterique Hispaniarum historici E. Id unum constat, ex eo tempore Alphonium Arago, niae Regem , & Uracae maritum , in Episcopos, qui Apostoli cis jussionibus admoniti. ejusdem nuptias incestas fuisse declararunt, passim sce viisse, Burgensem . & Legionensem loco
pulsos, Palentinum captum, Bernardum Toletanum Romanae Se dis legatum biennio exulare coactum . Qua occasione capta Burdinus Lemovicis natus , qui Bernar dum Toletanum Praesulem . per Gallias trant euntem , dum Roma redux sub Urbano secundo in Hispaniam rediret, secutus fuerat, atque ab eo ToIetanae Ecclesiae primum Archidiaconus, deinde Coimbricensis postea Bracharensis Episcopus ordinatus fuerat, de quo haec ex Balutio hoc Ioco adnotare juvabit , ex Coimbricensi Sede in
Bracharensem post Gherardi obitum translatum Romam tran. si isse , ut a Passchali Papa, eleetionis suae , 8c translationis consumationem obtineret, eaque obtenta , & pallio accepto, Bracharam reversum . in vindicandis Ecclesiae suae juribus te naciorem fuisse. ac adversus Bernardum Toletanum Archie.
piscopum . & Apostolicae Sed is in Ilispaniis legatum benefactorem etiam suum contendi me, Barcharensem Ecclesiam Toleistanae Metropol 1 nequaquam subiectam esse,. quod cum aegre Bernardus serret, ad Paschalem Pontificem iterum Henricus , sive Burdinus confugit,. quodam Ii I S. circiter accidisse adnotat Balutius ; eo, quod, anno P l l 7. , cum Burdinus Henricum Imp. in urbe coronavit . iam biennio sua Sede exulem pervagasse narrat Pandulphus in vitae Paschalis, Papae .. Paschalis interea Pontifex . Burdini quaeretis ad verius Bernardum Toletanum receptis , Burdinum Bracharentem universamque provinc Iam.
Bernardi Tolciani iuris .lictioni liberam declaravit. & Conim-hricen Icm Di reccsim, quam Bernardus Metropoli suae addixerat Bracharensi subiecit . decretorum Papae Palchalis in Burdini gratiam mentionem facit Iuni 'centius III- lib. 2- Epist. a 26. OC-casione controversiae . quae lLb Pontificatu eius fuit de Dioecesi Coni in bricensi inter Bracharentem . ω Composte vanum Nam Coninὶbricam uterque contendebat ad Meliopolim suam pert,
Marian. lib. Io. eap, 8. ad I 6. Alphonsus in Episcopos
transit, gesta ibidem Balu Z. Mis.
107쪽
96 HISTORI anere. Bracharensis ergo . ut ius suum tueretur allegavit De . creta Papae Paschalis, quae Con imbricen sie in Dioecesim adiudicant Archiepiscopo Bracharensi Laudat Innocentius III. Epistolas Paschalis II., quarum prior edita est Torn. ΙΙΙ. Monaris chiae Lusitaniae, posterior a Roderico a Cuntia in Tractatu de
Primatu Brachorensis Ecclesia in universa Hispania . Utraque data est Anagηiae flL lanas Novembris, & in posteriori Bernardo Toletano Archiepiscopo Apostolicae Sed is legato, ait Pa. sc halis: pro injuriis fratris nostri Mauritii Bra harensis Arischiepiscopi fraternitatem ruam saepe monuimus; sed adhuc sepebementer a te gravari conqueritur. Conimbridiensis enim 'Lscopi obedientiam ei est utra Romaπα auctoritxtis pripilegia sub traxisicte. Nos autem in qis debementer regui perturbationem claris tuae grapedinem infirmati ae pensamur . Idcirco Ieab injuncta super Archiepiscopum , ct propinei am Brachareu.sem cura legationis absolvimus, ut liberius ipse valeat in pro sinetae suae iniustitiam exercere Tanti porro eum secit Pa-
Lahalis Papa, ut cum in urbe esset idem Burdinus anno IIII. cum ad eam Henricus Imp. advenit, hunc ipsum Legatum situm pro pace cum eo ineunda miserit , ut Gelasius secun .dus, Paschalis succellar in litteris anno MI 8. Cajetae ad Cleis rum , & plebem Romanam datis testatur, ad tot beneficiis ab Apostolica Sede , & ab Paschali Pentifice cumulatus , repente , R ipse Pontificatus potiundi, ut credibile est, ab Pa. schalis Papae obedientiae recedens, in Henrici partes transiit ,
quem etiam anno IIII. in urbe Imperatorem coronare praesumpsit ; ob idque ab paschali Papa excommunicatus, suaque Sede deiectus suit, quem etiam post Paschalis obitum. & Ge- Iasii secundi electionem, Henricus in Pseudo Pontificem eligi curavit . sed de his inserius suo loco . is. De reliquis Anselmi gestis acturi , eum in vindicandis Ecclesiae suae privilegiis usque ad obitum sollicitum fuisse,
adnotat, exemplisque confirmat Edmerus, cuius animi constantiam Paschalis Papa , quem consul erat, commendavit; Litteras dilectionis tuae, ait Pontifex, recepimus per quas astabilitatis suae dulcedinem recoguovimus ; Bene aurem, ch D-tienter egi lis quod nos de causa , in honore Cantuariensis Ecclesia praemonitos , ct cautos reddidisti: Nos si quidem in te ipsius Teati Augupini Anglorum Apostoli personam venerabilem intuemur, ideo honori tuo , vel Ecclesiae Iuae aliquid deIra -
108쪽
here omnivo refuimur; uvde que ruam libenter fuscepimus, ad sero an um tuum, Ecclesiae tuae honorem , custodiam, sollicitudinem adbibemus. Pol ro in eisdem litteris si gnificast, scandalizari quosdam quod Regem Teutonicum dare
Inpefiat os Ecclesiarum toleramur . nec tolerasse nor aliquavdst nec toleraturos scias . Expediapimus quideis, ferocis Gentis ilIidis edomaretur . v si in Iaternae nequitiae trainite Iersciveraverit, Petri gladium , quem jam educere ea Lmus , proculdubio experic ur . Data Beneventi quarto Idus Oct seris. Haec Paschalis Papa, cuius cum II enii co pro investituris dissidia sequentibus annis exponemus. Interea accidit, ut ab Alexandro Regc Scottae & clero, & populo monachus quidam Turgo dias ad Episcopatum S. Andreae in Scotia eligeretur . quem Rodulphvs Dunei mensis Episcopus coram Thoma Ebora. censi Episcopo electo , sed nondum consecrato . & Episcopis Scottae consecrare proposuit , ne diutius eadem conlecratio differretur, at Antelmus ea de re interpellatus Rodulpho scribens id fieri posse negavit; uuapropter nec coUulo , ait, nec eoncedo, immo interdico , ne flut ante consecrationem ejusdem electi Archiepiscopi electi, nisi a me si forte hoc nece si Ias exeis gerit . Vale. Id etiam datis ad Thomam electum litteris fieri prohibuit . . Cumque Thomas consecrationem suam hactenus di stu Iisset; Epistola eadem Anselmus , ut ad se quam primum,
id est octavo die ordinationem accepturus adesset, admonuit, cum ultra tres menses, Canonica a uictoritas Ecclesias vacare non pateretur, Anselmo respondens Thomas, se ob delectum pecuniae ad iter agendum hactenus consecrationem suam distuli Gse narravit , ac alteram dierum decem moram, a termino sibi
constituto petiit; Interea se legatos suos, cum legatis Re .gis Romam prosecturis se misisse addidit, ut pro se pallium ab Paschali Papa peterent , ac se pecuniam interea, tum ad iter Cantuariae agendum , cum ad obtinendum Romae pallium
quaerere indicat; sed paruis nisi graviter mutuatam iuvenio . ait, quoniam Domin Is Giraldus Archiepiscopus scelesias no. Fras..homia es, ct ipsum dominium nostrum multum pauperavit oee. A n se imus autem rescribens terminum quidem adventus sui Cantuariam pro consecratione accipienda ad quintum K ab Octobris distulit, at ut pallium peteret, fac ut talem negavit : Praeterea quod dicitis in litteris pefris vor pecuniam quaerim. III, N rere,
109쪽
AN. I I O9. Ultima An. selmi epist. ad ad Thomam αEadm. p. 8 1-ρS Hrs TORI Arere , ut Roma in mittatis pro pallio Ecclesiar vestrae non contero. puto , quod id frustra facere ii , quoniam nuItur debet habere
pallium antequam sit conjecratus, in eamque rem Paschalem admonuit, ne pallium Thomae ante consecrationem suam , conis cederet , eademque epistola Paschali retulit, Angliae Regem investiturarum usum resumpturum fore , cum easdem in Heia. rico tolerari videret, sed quid Anselmo resicripserit Ponti sex jam supra adnotavimus; eadem autem causa de Thomae consecratio. ne , ab Anselmo facienda diu adhuc agitata fuit, nam litteris aliis, Thomam admonuit Anselmus , ut sexto Idus Novembris
Cantuariam adesset; Ut faciatis quod debetis ; γ suscipiatis
henedictionem nostra in Ghe. At se id renuere tandem Thomas testatus est, non quidem voluntate sua, sed cleri sui sententia: II is acceptis Londinensem. & Roffensem Episcopos ad Thomam pro eadem causa misit eumque de praecatur, ut Cantuariam per. gens, ibidem , vel consecrationem ab eo sumeret, vel rationem redderet, cui Eboracensis Ecclesiae Cantuariensi non subjaceretur , at Thomas nuncios ad Regem in Normannia misit ; Ac
Episcopis ab Anselmo missis dixit, quod reversis Iegatis suis. audito eorum consilio faciam , quod potiti um mibi faciendum
laudaverint, Paulo post litteras Anselmus ab Rege missas accepit , quibus jubebat, ut usque ad Pascha , consecratio Thiomae differreretur, quo tempore congregatis Episcopis , & Regni proceribus . & de eadem controversia; Zosjuse, o Bonorifice concordabo , ajebat Rex Angliae Ansemus vero Iegatos suos in Nori manniam misit, ut Ecclesiae suae privilegia tueretur, pro quibus se mori paratum magis, quam jacturam facere te.
status est. sia Eodem tempore ob Thomae obstinatronem exacerba iuvAnselmus hanc ei epistolam scripsit quae ultima ejusdem fuit; di. gna ut in regra annalibus inseratur. Anselmus Miniper Deses Cavetuariensis Nomae eiecto Archiepiscopo Eboracensi& absque solita salutatione , aut benevolentiae indicio , sic praefatur. Tibi Thomae in conspectu Dei omnipotentis, Ego Anselmus Ar-ebiepiscopus Cantuariensis , o totius Britanniae Primas loquor.
Loquens ex parte ipsius Dei . Sacerdotale ossicium, quod jussu in Parochia mea per fustragoneam meum suscepist. tibi intemdico, atque praecipio ne de te aliqua cura Paporali ullo modo praesumor intromittere, donec a rebellione, quam contra Eccle
siam Contuariensem incepisti, discedar, ei subjectiooem, quant
110쪽
Antecessores tui, Thomas videtieet Girardus Archiepiscopus. ex antiqua An tecessorum consuetudine pro est δεπί, profitearis. Euod si in iis, quae carpissi magis perseverare, quam ab eis demere delegeris, Omnibui Episcopii rotius Britanniae sub perpetuo
Analbemate interdico, ne tibi ullus eorum manus ad promor o
nem Pontificatur imponat, vel, si ab externis promotus fueris, pro Episcopo , vel in aliqua Grilliana communione te fusipiat. Tibi quoque Noma , sub e dem Anathemate ex parte Dei in is rerdico , ut numquam benedistionem Episcopatui Eboracensis D. scipias, nisi pius prose nem, quam Antecessores tui Thomas. di Girordus Ecclesiae Cantuariens fecerunt , facias . Si aufere Episcopatuin Eboracensem ex toto finiseris, coneedo , ut officio Socerdotali quod jam suscepisi utaris. Easdemque litteras ad
singulos Brittanniae misit, ait Ead merus , sicque cum Anselmi vita haec quaestio finem habuit, quam prolixius exposuimus. cujus vix ulla apud Batonium mentio fit, cum Ead meri libri No. Vorum aetate sua in lucem nondum prodiissent. 6. Anselmus vero , qui Ioto triennio, ex quo redierat
in Angliam infirmae valetudinis fuerat, de die in diem sensim deficiens, Hoc auno, undecimo Kal Iguji defunctus es Gn.
tuariae in Metropoli sede gloriosur Pater Anselmur, ct die β.quenti, qux fuit orna Domini. iv majori Ecclesia ad eaput venerandae memoriae Lant anebi praedecessoris fui honorisce se.
pulsus anno AcarnaI. verbi millesimo cente o nono , aegnitero Henrici gloriosi Regis Augiorum novo. Ponti alus autem ipsius Anselmi decimo sexto . ait Ead merus individuus vitae Anis
selmi comes, rerumque ab eo gestarum scriptor, tum in vita ejus, cum fusiori stylo in libris Novorum sex, quorum quatuor priqribus ab Anselmo gesta , litterasque plurimas ab eo scriptas. vel acceptas refert, eumque tunc obiisse addit, cum prae manibus librum de origine animae haberet, quem imperis sectum reliquit , ac in vita , & post obitum miraculis inclaruisse idem Ead merus, re Villelmus Malesburiensis E ad mero aequalis tradunt. Apologiam Ead merus libro quinto texuit, Contra eos, qui eum arguebant, eo quod nec seculares, vel Ecclesiasti. cas extructiones, praedecetarum suorum exemplo fecerit,& quam diversae Anselmi ab caeteris circum si a latiae suerint , exponit, quippe qui Ecclesiae redditus immunitos invenisset, impensas vero maximas cum bis exul fuit fecisse addit, cae. tera in monachorum, pauperumque sustentationem ab eo ero.