장음표시 사용
301쪽
continuatorem, quem deinde ejectum fuisse anno aetatis suae a I. alicubi testatur , ad quem Ptolomaeus ejus patruus, de Iulia
stirpe progenitus , Romanorumque consul excellenti simus, bcesscripsit ; Relatum es α Irae gloriae . quod Sanctoreius emisit te e Casino ; quapropter si ad nos reverat volueris, ct patrem tuum, honeste recipiam. tibi cunctas Cassinensis Melesiae
basilicas tradam. & in altera epistola Gregorius Frater Pt lomaei , & Pater Petri Diaconi ad AEgidium scribens ajebat. Tu autem me fratremque meum Ptolomaeum derelinquens , co. mitibusque mendicis udhaerens, ad nos usque in praejens re Per jus non es ; unde G tu egens effectus, filius tuus de 'o ejectus es cte. , & ut ad se rediret. invitate accusato res ejus advenerant, ex his ja in dictus venerandus Matthaeus, ait Petrus Venerabilis Abbas. condicta die. ad synodum vocatus Pontius. ut adesset, & ut synodo satisfaceret rogatus, quippe qui ab Ilumberio Lugdunensi Archiepiscopo, & Apostolicae Sedis Legato in synodo Lugdunensi excommunicatus, nec agere , nec judicium canonice iubire poterat. obstina.tioni temeritatem addens . respuit nec se ab aliquo piven.
rium anathematis vintulo vinciri posse offirmat, solum esse Petrum in Caelis, propter quem nulli hoc licere fatetur . Quo
responso Ponti sex.cum Clero suo exasperatus , eum schismaricum esse pronunciavit. ac ceteri qui cum eo venerant,
, interrogati sunt utrum quod ille nolebat, illi saltem fatis. facere pelt ent, Eui satim pro ejus imperio se paratos esse
respondent, & nudis pedibus iam quam poenitentes ingresti.& reos se esse confitentes, protinus absolvuntur, sicque ad causam dic ςndam admissi sunt; ex adverso autem Matthaeus Cluniacensium causam peroravit , quibus auditis. consilio. que curiae suae cum Honorius exquisisset, hanc sententiam Portu ensis Episcopus Honorii nomine pronunciavit; Pontium
scilicet inpasorem fuerilegum , schismaticum , excommunica. tum ab omni ecclesiosico bonore vel officio sancta Romana , Apostolica Ecclesia in perpetuum deponit, Cluniacum. M. nachos , pel euncta ad idem monasterium pertineπtia Abbati, qui in praesentiarum es, cui inguse subtracta fuerant restituit; Huic sententiae , qui hactenus Pontio sociati suerant,
consenserunt , sicque velut in momento redintegrato Cluniacens corpore . tantur Ian1que diutinus malorum turbo seda- Iur , ait idem Venerabilis Petrus Abbas, ac subdit, elapso O o 2 vix Jasu CHR.
AN. II 26. Petrus Diaconus Ossino ejicitur, eius initia, &studia. lib. de mirac.
302쪽
Honorii Pa-Pae epist. de Pontii obitu& sepultura. Honorii P pae epistolae
asa H I s T R I A vix mense cum paucis diebus ψ tum Pontium, quam eeteros Cluniacenses monachos cum simulis suis , aeris Romae in.
temperie vexatos obiisse. : . i4. His addit Petrus epistolam ab Honorio Papa sibi directam de Pontii obitu , & sepultura ; Honorii oeci Petro Cluniacensi Abati cte. Praeterito mense Decembri Pontior viam universae cornis ingressus est . qui quamuis de malis Gunia-
eo illatis me commovit/Π , parvitentiam seere noleterit, nos tamen pro reverentia ejusdem monasterile us monachus fuerat , eum honesse se eliri fecimus. Data Luserant . De haς Petri vidi oria gratulatorium carmen Petrus Piέ avi ensis edi. dit , ut in Clunia censi bihliotheca videre est . ac Pontii memoriae insultatis, inter caetera ait: Defendit PeIrum, Petrus ab hoste suum s. In eam cautam ab Honorio Papa tum anno proximo , cum labenti litteras scripsisse scimus , quas in appendice ad tomum sextum Annalium ordinis S. Benedicti Edmundus Marte ne edidit, & novae conciliorum editioni insertae sunt. Prima ad omnes Galliae Episcopos data est Laterani octavo Kal. Maii. qua eosdem excitat . ut Pontium
invasorem coerceant, ac se Petrum Diaconum Cardinalem ea de causa in Gallias misisse addit, ut excommunicationis sententiam in eum prolatam confirmaret, ac ut Petrum Pontio subrogatum agnoscerent , debitoque honore reciperent, epistola altera eadem die scripta Cluniacenses Monachos, se Petrum misisse admonet, & ne ullam cum Pontio tamquam excommunicato societatem haberent . & ut Petro ohedientiam, reveren riamque tamquam ipsorum Abbati exhiberent,
jubet. Humbaldum Lugdunensem Episcopum epistola altera ejusdem diei excitat , ut Pontii temeritatem comprimat, && in carcerem conjiciat; seque in ejus adjutorium Petrum Cardinalem misisse addit: Honorii epistolas sequitur formula sententiae excommunicationis in Pontium, & Pontianos ab Petro Cardinali lata, qua gesta hactenus in eadem causa e X ponit, quae quidem omnia Honorius Papa diplomate suo .
seu bulla confirmavit, eaque eamdem caulam ex integro sere retractat , ac excommunicationis sententiam in Pontium Ialam, ac Petrum Abbatem in Pontii successorem electum confirmat. ut ibidem videre est . ac datum dicitur, per m
303쪽
verebris Indict.3. anno Dom. Incarnat. II 26. Ponti alas pero DOvini in orti II. Papae secundo . 6. Inter Pontii accusatores Matthaeum fuisse Cluniacen .sem monachum fuisse diximus , qui eana definita redire cum sociis ad propria festinabat, ait Petrus Abbas, sed qui nescientem ' vocaverat Deus , reditu in impedivit, quia superpauca fidelir . eum super multa . ut expertum dispe atorem promovit . Injungit et eum honore nominandus Papa Hono. rius majoris honoris . overis p soralem curam, cum
Iubori suo socium adhibens in Episcopum Albanensem con
secrat, qua dignitale audius, monasticam vitae austeritatem in victu , vestitu , solitudine , & silentio retinuit, ita ut quod plus nimio esset Monacbus. ei Honorius Papa , velut improperabat . ait Venerabilis Petrus, nam orationi diutius vaca-hat, & sacrificium quotidie offerebat, subdit tamen quia non
ysium simplex religiosa innoceotia, Ied prudens erat 'gu-
Iari Iapientia , mittebatur saepe a magisero ad diversas par. res orbis terrarum, vices Apostolicas, in panem ab eo voeatas sollieitudinis , prudenter administrabat: Quarum prima illa suit legatio ejus , cum mox ut audisti ad conciliandos
Calsinates monachos ab eodem Pontifice missus, reque bene& ex sententia gest.i. ad ipsum Romam rediit. . Gravis jamdiu , diuturnaque contentio inter C Iunia- censes Monachos .i & Cistercienses de observantia regulae Sandi i Benedicti; quam uterque ordo sequi contendebat, agitabatur, de qua plures, non tam epistolas, quam tractatus,& apologias , pro sua quisque congregatione viri pietate, &doctrina praestantissimi ediderunt, Bernardus scilicet Clare vallensis, & Petrus Venerabilis Abbas Cisterciensis,.quar Scquanta Cistercienses Clunia censibus objicerent, de immode rato vi ictu, sumptuosis Monasteriis. vestitu amplo, vitaque molliori , sicuti etiam quod nonnullos Cluniacentes Monachos in suam congregationem blanditiis. promissisque evocassent, su- pracitatae epistolae indicant. Cumque Robertum quemdam nepotem suum Cluniae enses ex Clara veste profugum recepissent; gravibus litteris commotus est Bernardus; at Clunia censes Cis erciensibus objiciebant, quod cum eamdem Benedicti nam reis gulam se profiteri gloriarentur . eosdem tamen ritus cum teliquis Monachis nequaquam servarent , praesertim eo quod
nigrum habitum in album mutassent, ut in supracitata epistola Jasu CHR.
AN. II 2 6. Matthaeus Cluniac. I Oisnachus Card.
lib.de miraca cap. Oq. Contentio de observatia regulae Bened. inter Cluni censes, & Ci
304쪽
ordinatur. Pax. not. ILart. Ira T.
294 HISTORIA stola videre est, qua Cluniaciensium objectiones, crimina tionesque S. Bernardus diluere conatus est , Petrus vero Ue. nerabilis objectas transgressiones sibi, suisque Cluniacensibus ab Bernardo propositas tamquam Benediistinae regulae violatoribus capitibus totidem diluere curavit, ut ibidem videri potest, nobis adnotare sat erit, quaestionem inter tantos viros agi.tatam, non eo usque processisse , ut mutua ad invicem chari. tas violaretur, quam integram ad ultimum usque spiritum inter eos servatam suis e scimus, ac mutuae hinc inde datae.& acceptae epistolae testantur, idque prae caeteris constat ex epi.
stola Petri ad Bernardum longo post tempore scripta, qua monachum ad se mitti petiit, Cur ergo , mihi charissime. ait Petrus, unus salIem mihi per me em non conceditur :eum ego Petrum , cum Robertum sanguine proximos , cum Guarnerium , cum quosdam alios, tractus amore tui . tibi non mense uno , sed perpetuo concesserim Z Guot ego Abbates, quot monachor aliis , ne dicam alienis ecclesiis, litteris tuis. Bel consiliis victus concessi ὶ Nec me paenitet amico non e P e , cui ct adbue in pluribus paratus sum cedere oec. Sic ig: tur
inter duos sanctissimos Abbates istos, superseminante antiquo hoste Zi Zania, tantum abest ut creverint ipsa usque ad me .sem , sed nec siverint ipsi ea in sepem coalescere , quin contion uo evulsam quam primum aruerint. 8. Cum egregiam in Tanchelini haeresi consulanda, operam posuisset Norbertus, ut anno proximo diximus, hoc eodem labente tamquam lucerna ardens & lucens super canis delabrum posita , Magde burgensis Archiepiscopus ordina. tus est, ut in ejus vita, narrat Hugo , ac confirmat Dode chinus . Cum enim Ru kerii obitu ea sedes vacaret, ac in successore eligendo elcctores di Uderent , Lotharius Germaniae Rex paschali sesto Magde burgi celebrato Spiram transi. vit, ubi cum Magde burgiensis Ecclesiae ele ictores convenerunt,
communi Regis . Ecclesiae consilio Domnum Norbertum pirum religiosum , ct omnibus Ecclesiis verbi Dei pronuntia. torem exuherantisimum in Episcopum Deo prosequente una. niini pace , ct concordia consitu erunt; ait auctor chronici
Saxonici; Spiram vero tunc Norbertus advenerat, quia ut narrat Albericus, ad partes Alemannorum ad accipiendam.
deducendam sibi uxorem , Mathi idem scilicet, silium cuiusdsm Ingelberti nobilis suarchionii Forojuliensis , seu Ca.
305쪽
ECCLESIASTICA. 29srinthiae, ab Lothario Rege missus fuerat; communi itaque consensu electus , & ab Lothario confirmatus , septimo Kal. Augusti, in festo S. Jacobi Apostoli ab Udone Citegensi Episcopo solemni ritu ordinatus est, ait Mabillonius; Pagius vero decimo quinto Kal. Augusti cui pallium ab Honorio Papa di. rigitur , ait Chronographus Magde burgensis. 9. Norberto vix impar fuit Cono Sigebergensis Monasterii prope Coloniam Abbas. qui hoc anno ad Sedem Ratis. ponensem evectus est , ait Ruitiensis Abbas. qui Cononem multis laudibus celebravit, his verbis narrat; Ratio Onensis Ecclesia pallore suo visuata , pastorem te , idese Pontificem sibi elegit; cum absens, δc remotus esset. & iterum eum Clerus, Populus in partes pro eligendo sibi passore divideretur. fleret . que periculosa partium contentio . aliis hunc . aliis alium clamantibus jamque prope esset, ut seditione invalesente ad
arma concurreretur , unus Iapientior ceteris, cujus cor Deus tetigit, repente tuum nomen tu medium protulit; seque eligi consuluit, ct protinus totus illa partium motus conquie. vii , ct in te unum , quae divisa fuerat unitas Ecclesiae con .eeFit cte, Cujus adventum Raris ponam in diebus Rogationum contigisse adnotat, quem Martino Turonensi simillimuin suisse ei libros suos in Matthaeum II. idem Rupertus dicavit; Is
porro cum per annos quatuor eam Ecclesiam rexisset, mor tuus apud S. . Em meramnum sepultus est. Io. Hoc etiam tempore seu anno II 26, , vel 27. , ut
ait Pagius Go defridus Vestiatus nobilibus ortus parentibus, una cum fratre suo Ottone S. Norbertum adiit, & uterque paulo post . mutato saeculari habitu Regulam Beati Augustinisu h Norberio pro sessus est. Vir Deo dignus Godi edus . inquit Auctor vitae ejus, conjugem fuam Frideriei Omitis HIiam , Iacrum sumere velamen . adhortationibur piis ac sala. Iaribus effecit . Plura Go defridus Coenobia condidit ; inter quae principem locum obtinet Cappen bergense in Uestphalia ex quo diversia alia , tamquam ex sente prodierunt, ut fuissori stylo auctor vitae ejus an onymus narrat , quam Bollan indus die i3. Januarii reseri, ac Idibus Januarii, anno Do m. Incarnat. IIa 6. aetatis suae trigesimo serme, ad Deum abiisse addit.
306쪽
AN. IIa . Anselmus ediolanen. E. Pisc. ordinais
p. O8. seq. Contentio de pallio inter Honorium,et Anselmum Mediolanens. Episca
296 Hrs TORIAII. Cum hoc anno, vel elapsio Otricus Mediolauensis Archiepiscopus obiisset, A elmus de PVIeria a Presotero Nazario Primicerio , ct caeteris ordinario clericis ordinariis.
Episcopis Sudrogantis in Archiepi copum electus est, ait
Landulphus , quem in se ipsi in non furiosum ut Jordanum, aut immemorem ut Otricum suisse addit ; quin cuin eum adii get . me ut praeessem fuit Capellanis elegit, ait is auctor; Is porro Episcopus ordinatus , consilium sequutus quorumdam eapellanorum. Primicerii, Petri vero Terdonensis D scopi contra publicum interdictum cleri , in populi Mediolanensis Romam ivit, ut pallium ab Pontifice obtineret . quod egre Clerus , populusque Mediolanensis tulit . nam pallium eidem mittendum esse dicebant , sicuti alias factum fuerat ab Gregorio Magno , ab Ioanne secundo . ab Paschali secundo, ut in hunc Gandulptii locum adnotat edi tor; hinc contentio iter Anselmum . & Honorium Papam exorta est; Nam cuin Romae Anselmus adesset; Cum Papa Honorio . Cardinalibus ejus multa contuIιt ; conferendo Ecclesiasteas consuetudines Ambrosianae Ecclesiae , honores ejus Archiepiscopatur . urbibus pipis ct bovis rationibus defendit. Unde ipse ripa huic prudenti viro dixit; frater , meditatur. ut Episcopus penisi : Ied si vis frui auctoritate Arebiepiscopi in temporibus meis, necesse est ut Ilolam fuscipiat de manibus ejus ; aut sicut ego fuscepi . ad Altare Sancti Petri : Hine domnus ise Mediolanensis Robaldum Al. banensem Episcopum Abbae in Monte Ferraso adjuravit, ut sibi contuleret. Tune Robaldus ille Albensis se ait , quod prius sustineret nasum suum scindi usque ad oculos , quam daret sibi consilium. ut susciperet Romae stolain, o Ecclesiae Me diolanensi praepararet hane novam, gravissimam , quam Honorius Papa dicebat sibi imponere mensuram ; Mediolanum igitur Vie AUelmus Arebi Vcopus siue βοIa rediit, id est sine
pallio , ct eumdem Albensem Archiepiscopum reduxit, Perum ramen Arcbiepiscopalem sedem non ascendit; nam etsi ordinatus esset, ne sedem ascenderet clerus, populusque Medio Ianensis prohibuit, usque dum Umbertus de Marignano . &Robaldus Episcopus testati sunt eumdem nullae Ecclesiae Mediolanensis imminutioni conseia sum praebuisse , iisque tran,
sactis , Anselmui sedem sella Archiepiscopatur iσ beneplacito
307쪽
pIaeire cieri, Populi recuperavit, ait is auctor, qui alteram dissidii causam paulopost inter ipsium, & Rom. Pontificem
exortam commemorat, eo quod Corradum Italiae Regem co1Onaverat, at de his infra . IESU CHRITI AN. Da T. HONORII II. PAPIE 4.
4. Anno Dearnat. Dominicae II 27. praenominatur Gu- Iielmussprimo Kal. Augusti mortuus VI, ait Falco Beneventanus in chronico, quo de iuncto, uxor ejus detonsis crinibus. & super de iuncti corpus jactatis , amplissimum ejusdem funus prosequuta est , ac in Ecclesia Sancti Matthaei delatus, in tumba pretios parata sepultui, addit auctor , eadem que sere ceteri coaevi auctores Petrus Diaconus in chronico. Romualdus Salernitanus, & auctores vitae Honorii Papae, &Alexander relesinus Ahbas . ac graves ibidem ob pollissionem Ducatus Apuliae ab Rogerio Siciliae Comite cum Honorio Papa, turbas excitatas suilla iidem auctores memorant . de quibus haec summatim Petrus Diaconus ; defuncto itaque Duce . Gulielmo, Rogerius haeres. silius quondaru
Roeerii Siciliae Comitis fratris praedicti Roberti Gulseardi Du.
eia Ducatum occupat , contra quein Apostolicus cum expeditione properat, demum facta concordia eidem confirmavit Duca. tum . anno sequenti , ut ibidem dicturi sumus. Haec autem in compendium exposita ab auctore chronici Catanensis suis fiori stylo ab Fulcone. Romualdo , & Alexandro narrantur, ae varias hinc inde velitationes magis , quam pugnas ac- ei disse , variosque tractatus initos reserunt , ut apud citatos auctores , vel apud Pagium hoc , & sequenti anno , qui integros scriptoruin textus recitat . videre est ἱ Nobis adnota. re sat erit, Rogerium audita Gulielmi morte cum exercitu statim in Apuliam transiisse , ac Salernitanos primum promissis pollicitationibusque ut eum sponte reciperent, rogasse, qui primum se id facturos negarunt, at postea, ut subdit Telesinus Ahbas, certis sub conditionibus urbem ei tradide. ruat ; inter cetera turrim majorem in suam potestarem Saler. nitani. retinuerunt, Rogerius deinde t*tam Apuliam, in suam fidem cum Capuano . & Amal pullano Comitibus, recepit.
Gulielmus Apuliae Dux obiit , cui Rugeri stelliae Dux
308쪽
. II 27. Honorius Papa Rom. Ec
a 98 HISTORIA ut Fulco, Romualdus , & Alexander Telesinus narrant. a. Cumque inscio Rom. Pontifice, vel etiam in. vito Apuliam Rogerius invasisset, ubi haec novit Honorius Papa , doluit valde , ait Alexander, atque sine dilatione urbem
egressus Beneventum properat. deinde Missarum celebrans so- Iemnia, ipsum publica voce anatbematis jaeulo pereulit, si
Ducale culmen obtinere ulterius conaretur, vel quisequis ei ad nane cendum eonsilium . auxiliumque tribueret. cujus, Ducatus, inpellitura uti subdit Romualdus, ct dominium sibi
praedecessorum suorum jure legitimo pertinebat ; hinc fa mim.
ut Comites nonnulli ab eo recederent ; Rogerius vero MIerui commorans , cum audisset quod Papa Benepentum venisset sub.
dit Alexander) , atque in se excommunicationis intorsiJet jaculum, misit ad eum orans, ut non ab Ecclesia Dominatum, Ducatimque honorem generis jure fi competentem convceu dere prohiberetur. Nam ct prout aequitas imperaret . de ejusdem Dueatur eulmine libenter ipse obseeundaturus esset. Falco vero; praeterea Domino Papae Hovorio munera multa auri. argentι, pollicitando etiam urbem Trojanam. Montem Fuissum ut da catus ejus pexiliuis . ct nomen largiretur. quod nunquam tempore illo prcdictus Papa Honorius ei concedere
dignatur es; Rogerius vero repulsam passus, indignationem Honorii patienter sustinens, misit iterum atque iterum eum fuseipiens, seu rogans ) quod se habere decebat. non negaret; Honorius tamen in sua sententia permansit; Quare Ro-gerius suis postulationibus inflecti non posse videns. fauto ribui praecepit, quatenui . quot possent captivos perducerent Seneventanorum. afflictionibus multis civitatem infessarent ; uui vere magis , quam fuerit eis injunctum executi sunt, seu graviora, quam Rogerius j v sserat, damna Ben
ventanis intulere ; Nam Rogerius ne nimium Honorii ani. mum exasperaret . aut viribus suis dissidens, utpote Vir era.ditur , sapiens . adnotat Romualdus . pugnandi copiam eis praebere noluit . Ied in tutis. munitis locis eum Do exercitu Ie recipiens, tamdiu eos inmorari fecit .
quousque offecti taedio , ct necessitale compulsi, se dividerent.
unusquisque ad sua remearet; Unde Honorius Papa anno sequenti pacis consilia admittens . Apuliae investituram eidem tandem concessit. ut ibidem dicturi sumus . Rogerius interea in Siciliam rediit, ut quod Bumilibus verbis obtinere non pote
309쪽
poterat, armorum violentia revertens, adipisceretur ; Cujus abscessu cognito, ripa ct ipse Komam quantocius potuit. repetit, ut sicuti in Siciliam bellum paraIurus redierat Rogerius, ita Ponti sex adversus eum arma pararet.
3. Cumque in Apulia Honorius adhuc esset. Trojanis Mavibus aeritus subdit Alexander ; eorum hominium flagitantibus ipsis aecepit, usti quidem unives Apuliae ad se venientes Ma gnates adpersum Rogerium ita, eodem sollicitan te, faedere ei uniuntur, ut non nisi aut illum penitus expellerent, ausin stetis . st possent. de terra necando delerent, Ex quibus fuerunt Grimoalduus Brensium Princeps, Eo idus Comes Andrensis , Tancredus de Conversano, atque Rogerius orianensis Comes . aliique complures. quorum scilicet unanimitati. Robertus Capuanorum Princeps ejusdem P a hortatu , Oretisti sique Ranu bi insigatione consoriatur. Beneventum deinde Honorius rediit se Trojam Episcoporum celebrans Concilium Rogerium iterum , vel quemque qui ei ad adipiscendum Du- earum consensum , seu opem collaturus esset ab Ecelesia ex.
communitando eliminavit. Rogerius vero altera ad eum legatione missa suppliciter precatus est , ut anathematis sententia remota , Ducatique sibi dignitate concessa in suam gratiam reciperet ; at Honorius in sua sensu immobili mente perseverans . nullatenus adquievit . 4. Hoc Iabente anno Uillelmus, seu Gullielmus Can. tuariensis Archiepiscopus , & Apostolicae Sedis in Anglia legatus Londini concilium celebravit, eique praesuit , ut Mat. thaeus Paris. & Hove denus narrant, in quo canones duodecim pro ecclesiastica disciplina restituenda vulgati sunt. quibus praesertim simoniam , & clericorum incontinentiam coercere Episcopi ibidem congregati conati sunt. Hinc canone septimo cautum est . Concubinae Preioterorum, Canonicorum nisi ubi
Iegitime nupserint, extra parochiam expellantur. Euos si posea eulpabiles inventa fuerint , in cujuscumque territorio sint. a miniseris Ecclesiae capiantur. Usub excommunicatione prae. cipimus, ne ab aliqua potestate. minore, vel majore deti. neantur, ut libere eisdem miniseris ecclesiasteae LIciplinae sel ervituti Episcopali judicio mancipentur. Haec, & alia
ibidem sepius renovata, & vix alicubi observata; Plurali. tas etiam heneficiorum prohibita fuit, ac ne Abbatissae praetiosis uterentur vestibus , sed tantum Agninis, vel Cartinis P p a caua Iasu Culta
310쪽
AN. II a T. Co ntentio inter Ludovicum Regem,& Stepha num Paris. Episco Cist retensium Abha. tum epist.adl.ud. Regem
cautum est ; Sedit autem ibidem Archiepiscopus, tribxi die. blu , id eli tertio Idus JIaii, ou die sequenti, tertioque pore hoc, qui fuit decimus septimur Mi. Iunii , ait auctor, qui
statuta auctoritate quoque regia confirmata fuisse subdit. s. Gravis hoc tempore inter Ludovicum Francorum Regem , & Stephanum Parisiensem Episcopum contentio exorta est, qua vigente cum Rex Episcopi, seu Ecclesiae bona in . vasisset, interdicto urbem Episcopus subjecerat; at Rex ad Honorium Papam confugiens , ab eo obtinuit, ut Episcopi senientia irritaretur , quae cum in Epitcopalis dignitatis . &Ecclesiasticae libertatis contemptum cellissent, ac graviora inde dissidia excitarentur, pro pace Ecclesiae restituenda , to ta Cistercensium congregatio sub Stephano Praeside collecta. tum etiam privatis suis litteris Beria ardus Ludovicum Regem rogarunt, ut Episcopis Parisiensi, & Senonensi , qui utpote Parisiensis Metropolis ejusdem causam tuebatur , hetae v O lentiam suam restitueret. 6. Rex Caeli. Ierac regnum vobis is serra donavit,
donaturus G in caelo . si id quod accepissis , juste sapienter
odisiani Irare pudueritis. Hoc eli quod vobis optamus, in pro vobis oramus, ut o- hic fideliter . est, illie feliciter regnetis. Ierum vos quoniam consilio eisdem nostris pro vobis oratio nibus , quas si recolitis, olim tam humiliter requisinis, modoram acriter repugnatis ξ sua enim jam fiducia manus pro νο- bii Iepore praesumimus ad Spo γm Ecclesiae. quam ita sine causa, ut putamus, odio inconsulto contrissatis Gravem siquidema persum vos apud eumdem Sposum Dominum querimoniam deponit , dum quem acceperat defensorem , fusinet ρο- pugnatorem . Attenditis jam cui ex hoe ius uis pos redditis Z
Non utique Epscopo Parisiensi, sed Domino Paradisi. Ο- quidem terribili, or ei qui aufert spiritam Principum . Ipse quippe , qui ad Episcopos dicit: uui pos spernit, me spernit iσ-
Iimare curavimus, monentes E rogantes per illam invicem
amicitiam noliram, sin fraternitatem , eui pos istis dignanter sociatis , sed nunc ipsam gravi ex ia sis, quatenus a ta πίοmalo ettius desipatis, alioquin si non meremur exaudiri, sed contemnimur ; EP nos Fratres, o- amici pesiri, civ quotidie oramur pro vobis EP filiis pefris Ο- regno : ex hoe jam no veritis parvitatem nosram , in quibus valuerit , non poste
deesse Ec essae Dei, e ' an inisero erat . venerabili videlicet sta