장음표시 사용
321쪽
EC CLAqIASTIc A. 3ris. Corradus autem corona ferrea Sollemniter ornatus,
per Longobardiam , & Thusciam pergens, cum gaudio, &honore susceptus est ; alicubi vero rejemis & spretus , abiis scilicet, qui Lot hario fidem datam servarunt; qui tunc ,
ut ait Gandulphus Acuti Fini ejus gladii fortitudinem jenbe
runt, atque mortem confusionem ; ex his autem, qui Corradiconalibus restiterunt , primus fuit Honorius Papa, qui cum Lotharii electioni in Italiae, & Germaniae Regem per legatos suos consensisset. eidem fidem datam scrvandam esse censebat , qua de causa, ut narrat Otto Frisingensis, Coeradum ut pote Italiae pervasorem . & perlubatorem excommunicationis sententia percusserat . quo unico ictu, ut adnotat Gandulphus ; Fortis manus Honorii Papae ipsum resupinavit, atque ad Germaniam
quasi ad sua propria loea redire fecit; uno aut altero ab hinc
anno ; nam Italiae partem utiquam sequentibus coue annis reistinuit , usque dum vi adhibita, ct ab Italiae Proceribus derelictus , Italiae Regno excidit, ut infra dicturi sumus. 6. His gestis Honorius Papa Petr ιm Presbterum Cardinalem Sanctae Anastasia ad partes Ravennae delegavit, qui deposuit Aquilejensem Venetum Patriarcθas; quia invenit eos schismaticis favorabiles extitisse , ait Beria ardus Guido in vita
Honorii; id est Corradi partes secutos, eamdemque censuram subiit Anselmus Mediolanensis Archiepiscopus, in synodo Papiens , anno proximo celebrata depositus . ut iterum Gandul-phus adnotat . Ioannes V. tur Cremensis Cardinatis Romanus epi-ycopos Ius'roganeos Comprovinciales Mediolanensis Ecclesiae .
ut excommunicaret Mediolanensem Archiepiscopum . conpotavit Papiae . Euibus convocatis, Cardinali, per plures viros . Sacerdotes ipse Pontifex Mediolanensis mandavit. ne praeso merent id est ut lente procederent , sed ipsum per unitis diei spatium expectarent. At Papie es, Cremonenses, Novarienter quoque oe eorum Episcopi, ct aliarum civitatum, praedicontes Boe Regiuae opus Anselmi. contriarium Deo , ct magno LOIbario Regi. nequaquam illius Ponti uis Legationem
susceperunt, sed ipsum praestante Cardinali illo Ioanne, excom
municaverunt, Mediolanensibus protegentibus Osrum Cremae , bellum facere liuduerunt. Attamen in maxima parre Mediolanenhes Catholicam reperentiam . vivente Papa Honoris , hute Ponti iei praebuerunt nempe Anselmo Archiepiscopo . Eadem de servata Lothario Regi fidelitate ab civitatibus
AN. II 28. Honorius Papa Corraindi coronatio. nem improbat. lib. . e. II. Honorius
322쪽
Patriarcha deiecto . Inter Dida. νiei epist. nu.
Trecenseconcilium Templariorum ordinem confirmat. Iabb. to. IO p. M. Ieqq.
3I2 HIs TORI Abus Novaria , Papia . Placentia. Cremona & Brixia, narrat Luctedus Novariensis Episcopus in Epistula ad Lot narium Regem ac apud Parmam vix refugium Corradum inveni eaddit. 7. Aquil ejensi autem Patriarchae a Gerardo tunc depciis sito , narrat Salisburgensis Episcopus , Bambergensis Ecclesiae de canum subrogatum suisse. ac Gerardum ut pote ea di. gnitate indignum merito dejectum . electo Aquildensis Ecclesiae in episcopalis fassuli dignitatem Decano vesro , Ira Ire no-uro consacerdote dignissimo , eliminatam fuisse veterum
spurciciarum, quae longo illic tempore damnata scierat, credebamur arditatem , cum abjecta indigna satis omni ecclesiast-co regimini persona , clerum, populum vidImus Iam hone se tamque canonice de alterius subsiturione cogitare . talemque pirum mirabili unanimitate elegisse, cujus perγοna sancta vita vere nobis idoneum repraejentarent Episcopum . vix tamen Aquil ejensis Ecclesiae status mutatus fuit , ob perfidiam Cleri populique Aquil ejensis; qui hunc alterum Patriarcham electum, persequi, & vexari non cessarunt. Unde iterum Salisburgensis Episcopus. Verum ut apparet nec dum i le.
ta sunt peccata Aquilegiensium , propositum Iuvis sui similem eligendi fuisse evidentissimum 1aciunt c.
8. Hoc eodem anno Trecense concilium in Galliis ab Matthaeo Albanensi Episcopo Cardinati. & Apostolicae sedis legato celebratum est; in quo Templariorum ordo novennio antea exortus , confirmatus suit, ejusque sectatoribus regu la tradita : synodo Rainaldus Remensis, & Henricus Senonensis Archiepiscopi cum Episcopis suis & Abbatibus non nullis.& Magistris adsuerunt ; quorum ibidem nomina leguntur inter Abbates primum locum S. bernardus tenuit, regulae Templariis traditae auctor passim dictus; Rem gustam Joannes Michaeetensis ab synodo & Bernardo delega ius descripsit ; qui de synodi tempore haec adnotavit . Nos ergo cum omni gratulatione , ac fraterna pietate , precibu Me Magi Iri Ugonis , ordinem Templariorum , qui illuc advenerat ; in fa o praedia dia militia humpsit exordium, eum Spiritu Sancto intimante ex
323쪽
ECCLESIAsTICA. 3 Isai. Invitum sere Bernardum , & Matthaei legati precibus, ac importunitate victum illuc adveniise , ex epistola ejusdem Bernardi ad legatum constat , qua primum afflictae valetudinis excusatio ire utens, praesentiam tuam negaverat;
quo fuctum vi, subdit, ut et si pelim non valeam proficisci. Sed grandis, inquiueti, fuit causa gravi quo necessar. QVerendus ergo fuerat. qeti graπdibus definiendis suisset idoneus. Si me tatevi putavi: ego me talem non esse , nequsquam ρου to . sed scio. Deuique stoe grandis flσι , Iipe parva, ad quae me ita perurgeat, caνbam non θgbeo . uuaero siquidem : Deilia sunt, an dumilia, quae ad perturbandum amicum silen iumrantopere imponere curatis amico Si facilia . abseque me possunt
fleri r fl dissicilia, per me non possunt esui. nisi forte Ianti
aestimor, cui grandia in impo fibιlis referpentur: tanquam ego ea posim, quae nemo alius facere potes oec. Haec , & alia Bernardus ad legatum Apostolicum, cujus justionibus parere se paratum esse ait, cum gravis urgeret cauta , & obediendi necessitas compelleret, alioquin hoc sibi propositum sitisse testatur , de monasterio non egredi, ut in epistola ad Petrum Cardinalem diaconum scripsit; Quod ad vos non veni, ut mandastis , non mea pigritia . sed causa fuit non contem venaea . Siquidem salva pelira , ct omnium bonorum reverentia inibi propositum es, nequaquam egredi de monasterio , nisi certis excussi , quarum utique nulla se modo obtulit ut licite postis veprae in hoc, immo nostrae jussicere volo tali cme. synodo autem Trecensi in icriisse Bernardum Uillelmus Tyrius testatur, cum de origine, & progressu ordinis Temptariorum haec adnotat. Nopem autem annis pos eorum institutioneω inhabito fuerunt seculari iidem milites Templi , Ialibus utentes vestimentis , qualia pro remedio animarum suarum populus Iargiebatur : tandem anno nono . Concilio in Francia apud Tre. cas habito, cui in emuerunt dominus Rhemensis, ct dominus
Senonensis Archiepiscopi eum lustraganeis Dis , Albanensis quo que Episcopus Aposolicae Sedis Legatus, Abbater quoque Oserciensis, Claraepallensis eum aliis pluribus, instituta es Regula . habitur a signatus , albus videlicet, de mandato domini Honorii Papae , oe domini Stubant Hierosol)witani Patriarcha . Cumque jam annis novem fuisse ut in proposito
324쪽
Quales Templariorum ordo homines reciperet. Bernardi
334 HIs TORIA o. Inter praecipua ibidem gesta, Templariis militibus Honorii Papae & Stephani Hierosolymorum Episcopi jussu , regula ibidem digesta . ac Hugoni ordinis Magistro ibidem cum sociis nonnullis suae congregationis adstanti tradii a suit.
quae capitibus septuaginta duo conflat, nonnulla tamen . temporis tractu super addita suis e , vix dubitari potest . Nam ab Trecensi synodo regulam tantum . & vestem albam datam suis. se narrat Tyrius supracitatus; Quare hanc immerito Bernardo Clarae vallensi passim inscriptam fuisse adnotat Mabillonius in prologo ad librum Bernardi de laude militiae Templariorum ;at si non regulae auctor , vitae sanctae honestaeque ducendae excitator suit ; cisin ab Hugone Templariorum magistro rogatus , ad eum , & ad omnes constatres exhorta.
toriam orationem inscripsit ; in cujus prologo haec habet. Semel, seeundo. Iertio, ni fullor, petist a me, Hugo carissime , ut tibi tui Aque commilitonibus scriberem exhortatio nis sermonem : adfersus hostilem orannidein , quia Iaπ-ceam non liceret, Iblum vibrarem : asserens vobis nou parum fore adjutorii , si quos armis non possum, litIeris animarem. suti sene aliquandiu : non Ouod contemnenda videretur petitio , Ied ne levis praeceraque culparetur asseretio, si quod melius melior implere sufficeret, praefuwerem imperitur , m res admodum necessuria per me minus forte commoda redderetur ;Post quae ejus postulationi pro viribus satisfecisse addit.
II. Quo anno hunc librum Bernardus scripserit, non constat , aliquot tamen ab hinc annis id opus vulgasse inde scimus , quod cum haec scriberet. Templariorum numerus auctus jam suerat, eorumque fama per orbem excurrerat ', Unde, dum haec Hieroso0mis actitantur , ait , m orbis exeitatur,
audiunt infulae , ct attendunt populi de longe. ebulliunt
ab OrienIe. Occidente, tam ruam torrens inundans gloria gentium, tamquam fluminis impetus Letificans ei Iatem Dei. Euodque cernitur jucundius ogitur commodius , paucosa dinodum in sania multitudine hominum illo confluere videar,
nisi utique Iceleratos ch impior. raptores sagrilegos, homicidas , periuror, adulteros . de quorum prosecto perfectione sicut duplex quoddam constat provenire bonum . ita duplicatur oegaudium e quandoquidem tam suos de suo discessu laetifica ηι, quam illos de adventu quibus subvenire fessinant. Profunt quist-pe utrobique, non solum utique illos tuendo , sed etiam illor
325쪽
ECCLESIASTICA. 3 I siam non opprimendo. Itaque Ictatur PEDptur in profectione
eorum, cum de profectione eorum nibilominus laetetur
mons Sion, ct exultent siliae Iudae ctc. ibique in ejusdem ordinis laudem plura commemorat ; quorum etiam praeconia Petrus Clunia censis Abbas in epistola ad Everardum ordinis Magistrum , sive Praesculum Hugonis successorem texit. ia. At maximus militum numerus quo Templariorum ordo auctus fuit, divitiarumque copia , quae in eum confluxit, cito effecit . ut in superbiam elati ab eorum primoeva insti. tutione deflecterent, & in quaelibet vitia ruerent. Gulielmus enim Tyrius de iis hoc eodem adhuc labente seculo haec adnotavit ; ex tunc , ait. id est post Trecensem synodum, caepit eorum numerus augeri. post si oner multiplicabantur; Popino. cum vero tempore Domini Eugenii Papae, ut dicitur Cruees de panno rubro, ut inter ceteros essent notabiliores mantellis suis coepero ut offuere tam equites quam eorum fratres inferiores qui dicuntur Servienter. Euorum res adeo'crevit in immenis sum . ur hodie treeenIos plus minusve tu conpentu habeant equites. albis ealaodibus indutos : exceptit fratribus , quo rum pene infinitus es numerus. Postes πυ autem tam ultra, quam citra mare adeo dicuntur immensas habere , ut jam nousit in orbe Gripiano provincia. quae prcdictis fratribus bonorum Iuorum portionem non contulerit: in regiis opulentiis
pares hodie dieantur habere eopias . aut . quoniam juxta Templum Domiηi, ut praediximus, in palatio regio mansonem habent. Fratres militiae Templi dicuntur. Vui eum diu
denter satisfacientes, neglecta humilitate quae Omnium virtutum custos esse dinoscitur, & in imo sponte sedens , non habet unde casum patiatur Domino Patriarcθae Hieroso0ωLtano , a quo ρο ordinis institutionem. prima beneflcia Dic erant. be subtraxeνunt, obedientiam et , quam eorum pyc- decessorer eidem exhibuerant, denegautes, sed in Ecclesiis Dei, eis decimas ct primitias Iubtrahentes, ct eorum indeisite tumbando post fiones, fucti sunt valde molesti; Haec is auctor.
quare temporis lapsu in graviora ruentes . non solum orbi
christiano molesti, & inutiles effecti sunt; sed etiam cunctis gentibus in opprobrium , et in scandalum ; Unde Clementis qui uti auctoritate , & Philippo Francorum Rege urgeti-R r a te , Jasu CKMAN. II 28. lib.6. N. MaTemplario rum ordo in vitia cito dein labitura Gulielmi D. pii lib. I 24 eap. 7
326쪽
gi 6 H Isaeo RIn te, eorum ordo seculi decimiquarti initio extinctus suit, de quibus infra non semel redibit sermo . 3. Hoc eodem anno Guari mundus Hierosolymorum Patriarcha Sidone obiit . cui Stephanus Carnotensis olim A b. has Balduini Regis amnis nobilitate, vitaeque integritate praestans successit; De quo haec narrat Gulielmus Tyrius: Hie
ejusdem civitatis, Carnotensis scilicet. ante conversionem suam
in equestri ordine , ct habitu fuerat mee domineti: possinodum seculo renuntians. Babitum religionis in praedicto claustro fusce. pit . Demum fustragantibus meritis ad regimen ecclesiae ejusdem promotus es, in udolescentia liberalibus disciplinis convenienter inuructur . Eui cum orationis gratia , ct devotionis intuitu Hiero'0mam pen stet, ibique transitum expectans moram faceret , coπ igit, quod pos exequias domini Garimundi Patriarchae. dum Clerus oe populus de se tituendo pasore tractarent.
communi omnium poto electus es. Postquam ergo comcratures, carpit adperfus Regem quaestiones movere di*Iciles. allegant , Ioppensem civitatem ad jur Dum ecclesia Dοωinicae Re. surrectionis pertinere, ipsumque sanctam civica eis pos captam
incalonum eodem modo ecclesiae cessuram de jure confirmans. Erat autem homo mcgnificus. in proposito conflavi . hyaestae conversationis , juris Iut Iollicitus persecutor . Uude inter eam dowinum Regem graves exortae sunt lvimichiae . quar ιm Iamen mors immatura finem dicitur fecisse: nam non compleIo biennio in sata conccyt . Opinantur nonnulli eum peneno dato interiisse: sed nos pro certo id compertum non babemus . Tradisur tamen , quod detis in lecto supremae decubaret aegritudinis, ct Rex ad eum visitan uin esset ingress ιs. ab eodem de ejus flatu quaereret, ita re θοαderis: sic est vobis in praeseσ-ti, domine Rex, sicut vultis. Haec Tirius: Ordericu g vero Gulielmo antiquior de codem haec adnotat . Aiso ab Incarnatione Domini Da 8., indict. 5. Germundus Pu riorcha Hier Us.lem obiit. Stephanus autem Carnotensis post illum hunctam
Sion duobus annis rexit, qτο migrante Gulielmus P Iandrensis succes t . Ad hunc locum adnotat Mansitis apud Murat rium Diploma Balduini exstare datum anno Ii3O. . cui Verin 'mundus Patriarcha subscriptus legitur , unde biennio post eum obiisse sequeretur; cum tamen Orderico , & Uillelmo te-santibus certum pene sit . eum hoc anno e vivis excessisse.
dicendum est, privilegia ibidem Venetis ab Vere mundo Pa-- tria γ
327쪽
triarcha concessa , aliquot post annos ab Balduino consirma. ta suisse . I 4. Hoc eodem anno Indici. 7. , ait ordericus, Gos Ze-dus Rothomogensis Di copus aegrotavit, ct post diuturnam aegritudinem septimo Lai. Decemh. hominem exuit, inderea dampre
ssus Archipresul aegrotaret, de saltite sua sollicitur omnia
quae haberet prudenter ageret. Matthaeus Cluniacensis Monachus Episcopus Albanensis Romanae ecclesiae legatus Rotomagum ad Regem Anglic Henricum penit, ct cum eo de utili.
tabus Ecclesiasticii tractavit. Justu igitur Regis D copi Ab-
θates Normanniae ascit iant . in Rotomagensi Capitulo prc. sente Rege, per Legatum Honorii II. Papae ibidem saluta sunt.
Ut nullus presbyter uxorem habeat; Qui vero a pellice ab stinere noluerit, Ecclesiam non teneat, nec portionem in beneficiis Ecclesiasticis obtineat, nec aliquis Fidelium Missam ejus audiat. Ut unus Praesbyter duabus Ecclesiis non deserviat, nec Clericus quilibet in duabus Ecclesiis praebendas possideat . . Ut Monachi vel A bates Ecclesias . seu decimas de manu laicorum non recipiant, sed laici , quae usurpaverant Episcopo reddant , & ab Episcopo Monachi pro voto possessorum oblata recipiant. Ea tamen quae antea quoquo modo obtinuerant. quiete per indulgentiam Papar possideant: Tune Romanus legestus de transactis transgre si onibus omnes absolvit, ct sequenti mense. ut jam dictuin est, Archiepiscopus migravit. Ibi eum Legulo fuerunt Goifredus Carnotensis Episcopus . in GoisD-nus Rufus Aesonensis 'se. m omnes Episopi Neustriae, ibi. dem nominati. Abbater etiam a fuerant plures Rogerius Fiban. nensis, aliique plures, quorum fautor Rex Henricus Ussit, qui nullam eis gravedinem ab Episcopis imponi permisit.
IS. Hoc eodem anno, vel sequenti idem Matthaeus Al. hanensis Episcopus, & Apostolicae sedis legatus, Parisiis concilium celebravit; in quo praesente Lodo vico Rege. & Remensi Archiepiscopo , Rainat lo Parisiensi , Goffrido Carnotensi . & Coiseno Suessonensi. aliisque pluribus querelae adversus moniales monasterii, quod Argent olium dicebatur , exceptae sunt; in quo paucae moniatis multiplici infamia ad ignominiam fui ordinis degentes, multo tempore spurca ct infami con- veryatione omnem ejusdem loci ossinitatem foedaverant. Cumque omner qui aderant, illarum expolytoni insiperent : venerabisis
Abstat S. Diohisi Agerius, praefatum Monasterium ad jus Ec
Concilium Rothomag. celebratur Icanones ibidem editi. Labb eonciti novis. edit. to. 1 .p373. Parisiense concilium Sanctimoniarilium incontiis
328쪽
Aliae monia les e monasterio eiectae.
318 HISTORI aclesiae suae pertinere evidenter ostendit ; Eaque de causa adstan. tes Episcopi consilio habito jusserunt, ut monialibus laxioris vitae inde ejectis , suos ibidem Sugerius collocaret, quI Deo ibidem religiose deservirent, eamdemque concessionem Apostolica auctoritate Matthaeus confirmavit , ac Parisiensis Episcopus ratam habuit. Exstat etiam Ludovici Regis diploma in eam rem datum, quo Argento licum ascelerium , monasterio
S. Dionysii Parisiensis , & Sugerio Abbati concedit. seu potius restituit, idque se Matthaei Apostolicae Sed is legati, &Episcoporum consilio. & consensu fecisse adnotat . ibique subscriptus Rex Ludovicus legitur, deinde Philippus filius ejus.& Regina Adelaides. postmodum Episcopi: actum vero apud S. Germanum de Pratis in praesentia Domini Matthaei Episco. pi Albanensis, & Apost. Sed is legati. & G cffredi Carnotensis Episcopi, aliorumque. Datum autem ct confirmatum Remis in solemni euria Pasebs anni sequentis. in unctione Domini Philippi gloriosi mi Regis Anno , Incarnati Verbi II 20. Indict. r. Aηno Regni Ludovici go. , Philippi primo, cum ibidem inauguratus, Regnoque sociatus suit . 16. Tandem ibidem gesta auctoritate quoque sua Ho. norius Papa confirmavit , ut ex ejusdem epistola ad Sugerium Abbatem data constat qua peracta in Parisiensi concilio narrat , ac subdit. Igitur dilectioni vestrae mandamus. ur ad religio. nem ct monasteum ordinem in praefato loco patuendum dili. genti vigilantia studeas, ct ne praedictarum mulierum aliqua in sua eulpa depereat, in locis religiosis Iollicita cura , ut eollocentur, propideas. Datum Laterani nono Kal. Maii anni proximi, Honorii ultimo.
r. Αlieram huic similem monialium reformationem , seu potius expulsionem e monasterio Laudunensi , ubi Drogo S. Nicasii Prior , primus Abbas ibidem constitu ius fuit cum suis Monachis, resert Hermannus Laudunensis Monachus au .ctor cooevus , qui libros tres de miraculis S. Mariae Laudunensis Bartholomaeo eiusdem urbis Episcopo inscripui ; ibique libro tertio narrat , easdem monachas saepe admonitas ut vitam corrigerent . cum id verbis tantum promitterent, nec rei pla vitam mutassent , tandem Bartholomaeus Laudunensis
Episcopus consilio. 8c auctoritate Ludovici Francorum Regis.& Ra inaldi Remensis Archiepiscopi . omnes Sanctimoniales ex illa Eeelesia ejecit , & monachis concessit , ubi primus
329쪽
ECCLEs IasTICa. 319 Abbas Drogo fuit, postea Cardinalis Ostiensis ab Innocentio secundo . anno Il36. creatns : Ea Monialium expulsio in concilio Episcoporum praesente Ludovico Rege habitio sexto Idus Maii currentis anni , peracta est . quo interfuere Ravnaldus Remensis cum Episcopis octo ibidem subscriptis, eademque gesta diplomate suo tum Ludovicus cum Mallaeus Apostojicae Sed is legatus confirmarunt , quibus postmodum etiam Innocentii secundi accessit auctoritas, ut pluribus ex Dacherio iti notis ad Guibertum resert Pagius nota I 8. Argento tensium monachorum Priorissa tunc erat Heloisa Abat. lardi quondam Amasia. quae inde ejecta in Abai lardi Orato. rium , quod Paracleti dicebatur, cum nonnullis monialibus transiit; Abai lardus vero in monasterium Sancti Gilasii Rujen. sis transiit, ubi & Abbas electus fuit; inde tanen paulopost ab indisciplinatis monachis abire coactus fuit; ac inde iterum vexatus cum nonnulli, eum Concupiscentiae desideriis adhuc cum Heloisa teneri dicere ut . qui pripinae dilectae su- sinere absentiam vix aut nunquam pateretur, ut idem in epi- sola de rebus suis tristibusque casibus ajebat; Fortasse Abat. lardus non nisi charitatis ardore in Heloisam exardebat, ipsa tamen in eum amoris igne diu exarsisse, epistolae ejus ad eum datae satis indicant, quam nihil hominus Petrus Uenerab. Clunia censis impense laudavit .i8. Hoc tempore dum adhuc Honorius Papa viveret, S. Hugo Gratianopolitanus Episcopus primo per legatos, deinde per se ipsum Pontificem adiens, dimissionem ab one. re Episcopali petiit, sed non obtinuit, ut auctor vitae ejus Guido Carthusiae Abbas narrat, nam ut subdit, concessit ei cetera quae petebat. Honoratusque es a Summo Ponrime, Mn- flatur, ut potuit, ad propria remeavit: dimittendi tamen Epi-I copatum olim conceptum non deposuit desiderium. Haec de rebus pestis cum Honorio Papa . Subdit vero de ejus successore Inno. centio , quem venientem iri Gallias convenit, & de hoci; lorogavit, sed non obtinuit. Caeterum voluntatem Dei fuisse, ut vir tantus usque ad obitum fulgeret dignitatem Episcopa. Ii, evenia declararunt. Nam plurimum profuit Ecclesiae Ca ti, olicae , schismate Petri Leonis exagitatae, ut suo loco p tebit . I9. Hoc interim anno Honorius Papa Gregorium de
Crescentio S. Theodori diaconum Cardinalem, pirum pru
AN. II 28. Hugo Graistianopolitam Episc. dii missionem petit, nec O,
330쪽
pag. sos. Bernardus Tolet. Episc. obiit , cui Rai mundus succedit. Honorius Papa Beneis
32o IIII TORIA dentia ct bonefate eo sticuum . ut ait Pontifex, legatum in Dan iam in i sit ; quem litteris suis Laterani quarIo Kal. Ia,nuarii seu a 8. Decembris, Pontificatus sui anno quinto datis Danorum Regi commendavit his verbis . Rogamus igiIur regiam celsitudinem tuam , quatenus ipsum , immo verius nos iu
ipso recipias hilariter . honorifice tractes, a jubditis tuis ei facias signum Bonorificentiam exhiberi: ut devotio , quam te ad lyseolicam sedem habere confidimus . clareat tu affectu.
nos ac fratres noriri per hoc merito in tua ebarilate cresca. mus c. go. Hoc anno Bernardus Toletanus Episcopus , de quo supra loquuti sumus, Toleti obiit. & quidem mense Aprili arra11 65., ut Sando vallius in Alphonso septimo pag. I 33. ex monumentis Toletanae Ecclesiae collegit; eique Rai mundus ejus dem ordinis, Benedicti ni scilicet, successor datus est , ex Oxo mensi Ecclcsia translatus, ut ad hunc annum adnotat Pa. gius ; ubi in eam rem alia & de mutuis inter christianos . ScSaracenos ibidem degentes cladibus adnotat; hoc unum scire juvabit, Saracenorum vires hoc, & sequenti leculo immi. nutas adeo fuisse, ut inde non multo poli tota Hilpania penitus excisi, R ejecti fuerint. JESU CHRISTI AN. i Ia9. HOMO iI II. PAPAE AN. 6.J OANNis COMNENI IMP. I 2. LOTRARII REGls s. I. Hoc anno Honorius Papa Beneventum venit . mense
Augusto , ait Fulco ; Franconem Abbatem monasterii Sanctae Subiae consecravit. precatur Beneventanos, qui communiatatem fecerant, ut prαdictum Potonem Spitametam cum jam dictis cipibus, quor de civitate ejecerant, in civitatem repo- carent Benevensum, quod obtinere non potuit. Unde Apostoli. eus palde iratus de Benevento exivit, ct ad vicum quemdam . qui dicitur Leocabante , Iecessit. rogavit praedictum Ducem Rogerium, qui ibi morabatur , ut in Mense rario ventia ro
anni Sc. II 3O. ante quem mensem Honorius e vivis excessit . cum exercitu peniret, quod Dux ille sacramento Iura
vit taliter facturum. Inde Apostolicus ad eaprum Cenaliuni odioit. civitatem praedari fecit, o sic valde iratus Romam
repedavit . His addit Fulco eodem anno corpora SS. Januarii , festi, & Desiderii ab Rolfrido Beneventano iuuc Episcopo in Basiis